L
Matig Polen schakelt Peru uit
Oranje: sterk als het moet
Argentinië-
schoppartij
KOPBAL SZARMACH BRENGT BESLISSING
3K&
STAND
GROEP B
MAANDAG 19 JUNI 1978
PAGINA 11
MENDOZA - Polen, in 1974
derde in West-Duitsland,
heeft zijn kansen op een
herhaling van deze presta
tie overeind gehouden, nu
het gisteren in Mendoza
Peru met 1-0 heeft versla
gen. Een pracht kopbal
van Szarmach in de 64ste
minuut van een zeer te
leurstellende ontmoeting
betekende het vrijwel ze
kere einde van Peru, de
verrassing uit de eerste
ronde, in dit elfde toernooi
om de wereldtitel voetbal.
Polen en Peru hebben voor 25.000
toeschouwers niet kunnen waar
maken dat zij voor hun laatste
kans vochten. Beide teams
speelden zeer voorzichtig vanuit
defensieve stellingen.
Tempoversnellingen waren zeld
zaam en het merendeel van de
aanvallende acties verliep vol
gens een vast stramien met
steeds dezelfde ingestudeerde
patronen, waarin elk sprankje
creativiteit ontbrak.
Het was kenmerkend voor de wed
strijd dat het enige doelpunt
voortkwam uit een defensieve
blunder. Op links verspeelde in
valler Navarro de bal geheel on
nodig aan Lato, die overigens
geen schim meer is van de ra
zendsnelle rechter-vleugelspits
van 1974. De Pool trok de bal on
middellijk scherp voor naar de
volkomen ongedekt staande
Szarmach, die met een schitte
rende zweefduik koppend zijn
eerste WK-doelpunt liet aanteke
nen. Nauwelijks een minuut later
was het bijna 2-0. Szarmach
kwam op links goed door, trok de
bal vanaf de achterlijn op het
hoofd van aanvoerder Deyna, die
de paal zijn kopbal zag keren. In
de rebound reageerde Lato te
traag.
Het zouden de weinige hoogtepun
ten zijn van een ontmoeting, die
vele -terechte- fluitconcerten
van het publiek opleverde. Al
leen de Peruaanse doelman Qui-
roga bracht de handen van de
toeschouwers bij tijd en wijle op
elkaar. Hij herstelde zich van zijn
zwakke optreden tegen de Brazi
lianen en groeide uit tot de uit
blinker in de Zuidamerikaanse
gelederen.
Zijn ploeggenoten daarentegen
konden geen moment de in
drukwekkende verrichtingen uit
de eerste ronde herhalen, waar
door de minst slechte formatie,
Polen, terecht met de 1-0 winst
ging strijken.
Beeld uit de matige confrontatie Polen-Peru. De Poolse captain
Kazimierz Deyna (links) gaat op handen en voeten langs Navarro.
BUENOS AIRES - Het Italiaanse legioen juichte. Het
doel was bereikt, de zege op Oostenrijk een feit. Maar
één blik op het electronische scorebord dat bijna drei
gend als eindstand van Nederland-West-Duitsland in
Cordoba 2-2 aangaf, leerde de Italiaanse aanhang de
realiteit. Met Oostenrijk was afgerekend.
Woensdag zal echter in hetzelfde River Plate stadion van
Buenos Aires, als Nederland tegenstander is, opnieuw de
overwinning moeten worden behaald. Een gelijkspel is
voor de "Azzurri" onvoldoende om zich voor het eerst
sedert 1938 finalist te mogen noemen in de strijd om de
wereldtitel.
Toch was die vreugde van de Italia
nen begrijpelijk. De ploeg, die
zonder meer de grote favoriet
was, heeft in de tweede helft on
verwacht toch nog onder druk
gestaan. De omstandigheid dat in
de eerste helft uitermate slordig
met de kansen is omgesprongen
had Italië fataal kunnen worden.
En dat gebeurde tenminste niet.
Met een treffer in de "dertiende
minuut bepaalde Paolo Rossi de
eindstand op 1-0.
Aanval
Senekowitsch had voor de aanval
gekozen. In de herstelde Walter
Schachner had hij een derde spits
in de Oostenrijkse formatie. Enzo
Barzeot had, zoals aangenomen
mocht worden, nu Zaccarelli in
de basisopstelling van Italië op
genomen.
De Italianen hadden alle omstan
digheden mee. Uit heel Zuid-
Amerika was hun aanhang naar
de Argentijnse hoofdstad geko
men. De tegenstander had de
grootste moeite om zich aan te
passen aan het toch nog door de
regen wat zwaar geworden veld.
Bovendien kreeg Italië de steun
van een vroege treffer. Heinrich
Strasser, die Breitenberger ver
ving, was oorzaak van dat beslis
sende doelpunt. Hij reageerde te
laat toen een dieptepass Rossi
dreigde te bereiken. Op het mo
ment waarop hij reageerde was
hij al verslagen.
Met grote zekerheid schoven de
Italianen elkaar de bal toe. Via
het zeer sterke middenveld wer
den de spitsen Bettega, Rossi en
Causio bereikt. Het volkomen
mistasten van hun directe tegen
standers Pezzey, Krieger en
Strasser maakte dat Oostenrijk
onder hevige druk kwam te
staan. Willy Kreuz moest veel
vuldig terugkomen en vergeefs
trachtte Schachner door te zwer
ven zich van zijn bewaker Cabrini
te ontdoen.
De grote fout van Italië is dat de
ploeg in de eerste helft niet na
drukkelijker heeft toegeslagen.
Toen had Oostenrijk volkomen
overspeeld kunnen worden. Ro
bert Sara greep vele malen on
juist in, zonder dat dit directe ge
volgen had.
Robert Sara zou zich echter her
stellen. Hij kwam al op slag van
rust met een fraaie één-twee. De
Italiaanse defensie werd voor de
eerste maal knap gepasseerd. Het
goed gerichte schot dat volgde
ging echter voorlangs. Na de her
vatting zorgde de opkomende
Sara herhaaldelijk voor ernstige
dreigingen. Italië moest terug.
Tijdrekken
Na een kwartier berispte de Belgi
sche arbiter Francis Rion doel
man Dino Zoff wegens tijdrek
ken. Het was duidelijk: voor dit
onder druk gezette Italiaanse
team was de 1-0 voldoende.
Bij een slim genomen vrije trap,
waarbij drie man voor verwarring
zorgden, kreeg de opgerukte Sara
in een niemandsland op rechts de
Rossi schreeuwt het uit van vreugde: hij heeft doelman Koncilia gepasseerd en de bal is op weg r
arm om te protesteren, maar dat helpt niets meer.
r 1-0. De Oostenrijker Strassner heft de
bal. Zijn pass was op maat. In de
melee van spelers ontbrak echter
de ruimte om tot een gericht
schot te kunnen komen.
De aanvalsdrang van Oostenrijk
gaf Italië alle mogelijkheid tot de
counter. Dat bleek nadat Zacca
relli oog in oog kwam te staan met
Friedrich Koncilia. De Oosten
rijkse doelman, die ook daarna
enkele fameuze reddingen ver
richtte, stond met de rechtervoet
een tweede treffer juist in de weg.
Hij onderscheidde zich voorts op
een inzet van invaller Cucureddu
en bedwong zelfs Tardelli die
geheel vrij voor hem
Keepersgeluk had hij toen de ge
heel ongedekte Graziani, vervan
gervan Bettega, juist naast kopte.
Italië had inmiddels het evenwicht
hersteld, toch had Oostenrijk nog
naast de ploeg van Bearzot kun
nen komen. Twee maal had de
moegestreden centrumspits Jo-
hann Krankl daartoe de gelegen
heid. De 25-jarige aanvaller van
Rapid Wien schoot echter eerst te
onzuiver. Vervolgens miste hij de
kracht om zijn gerichte schot
doel te laten treffen.
CORDOBA - Hoe sterk is Oran
je! Achteraf is het wellicht
toch aardig om te weten, dat
Ernst Happel zijn ernstige
twijfels heeft gehad over de
'ogenschijnlijk' zo eclatante
5-1 marge tegen Oostenrijk.
Typisch Happel om daar later
pas mee te komen Was Oranje
afgelopen woensdag echt zo
sterk als de cijfers deden ver
moeden, of stelde het spel van
zijn landgenoten erg weinig
voor
Anders dan alle optimistische
geluiden wilden doen geloven,
kreeg Holland de zo vurig ge
hoopte WK-revanche gisteren
niet. Maar Ernst Happel werd
heel wat wijzer. Of de spelers
door een opponent als Duits
land werden opgepept, dat is
iets waarnaar je alleen maar
kunt gissen. Maar een gemo
tiveerd Nederlands elftal kan
zich nog altijd met de sterk-
sten meten. Niet eens de 2-2
uitslag tegen West-Duitsland
is daarbij het uitgangspunt,
maar veel meer de wijze
waarop Oranje dat succes be
vocht. Want laat één ding
duidelijk gezegd zijn: het bij
na spreekwoordelijke geluk
van Ernst Happel, dat werd
gisteren overtroffen door dat
van Helmuth SchönHet is de
kracht van het huidige Oran
je geweest om te voorkomen
dat er in het uitverkochte sta
dion van Cordoba een groot
onrecht geschiedde.
Holland-Duitsland, wat een
thriller. Hoe simpel het aan
vankelijk leek om de in kwali
teit inderdaad achteruitge-
holde "Mannschaft" met een
verliezersfooi af te schepen,
achteraf was het nog een hei
dens karwei om op gelijke
voet te blijven. Duitsland,
vrijwel afgeschreven indien
Holland niet verslagen zou
worden, zou, zo kon je uit de
opstelling al concluderen, kie
zen voor de aanval. Wat een
misvattingVeel meer dan een
veredeld soort catenaccio was
het niet, waarmee de Schön-
brigade hei succes najoeg. Tot
verbijstering van alles wat
Nederland was, aanvankelijk
nog met veel kans van slagen
ook. Wat een aantal factoren
als oorzaak had.
De pal tegenstaande wind bij
voorbeeld, die de Duitsers in
dien ze counterden, als het
ware vooruit joeg. Een zich
daarop niet ojimiddellijk in
stellende verdediging even
eens. Maar ook de Uruguese
scheidsrechter Barreto. Lang
voor deze Zuidamerikaan
zich onsterfelijk belachelijk
maakte door wisselspeler
Nanninga voor een futiliteit
weg te sturen, griepten met
name de Oranje-klanten over
het feit dat Barreto de fluit
leek ingeslikt te hebben wan
neer de situatie om een vrije
trap schreeuwde. Maar de
zelfde Barreto floot wel indien
de voordeelregel voor de hand
lag. Zo kon het ook gebeuren
dat alleen Barreto een over
treding zag in de wijze waar
op Arie Haan een duel met
Bonhoff in zijn voordeel be
slechtte. Uit de vrije trap
volgde de Duitse 1-0 die zo te
gen de verhouding in was.
Volgens somm igen was het duel
toen al zo goed als beslecht,
tenslotte had Sepp Maier
overal rondgebazuind dat hij
het in 1966 door Gordon
Banks gevestigde WK-record -
vier wedstrijden en 82 minu
ten geen doelpunt doorlaten -
tegen Holland zou breken.
Tenslotte ivas er ook nog de
prognose van de zwartkij
kers, die luidde dat Duits-
land-Holland, het duel van de
lamme tegen de blinde, be
slecht zou worden door de
partij die er als eerste in zou
slagen om te scoren. Die be
tweters zaten er allen naast en
het is de verdienste van Oran
je geweest hen de ogen te heb
ben geopend. Al dan niet in
gefluisterd door Zwartkruis
besloot Happel opnieuw voor
een aantal vrije opdrachten.
Met name de middenvelders
Willy van de Kerkhof, Jansen
en Haan plukten daar de
vruchten van. Hetgeen door
niet optimaal overnemen van
de tegenstander - vooral Höl-
zenbein genoot veel vrijheid -
soms tot hachelijke situaties
leidde, maar het initiatief en
de durf om diep te gaan com
penseerden veel en dat kwam
de aanvallende kracht van
Oranje en het kijkspel, ten
Complimentje voor de gelijkmaker: Antoinette van de Kerkhof
strijkt haar man René onder zijn kin.
Niettemin leek hel er lang opdat
Sepp Maier het gelijk aan zijn
zijde zou krijgen. Na het snelle
countersucces trokken s&*?en
Rummenige, de door Wild
schut en Poortvliet bewaakte
vleugelspelers, terug naar het
middenveld, waar Oranje
weliswaar dicteerde, maar
waar als gevolg van een te
grote opeenhoping vun spe
lers weinig ruimte was. Maar
ook omdat dit Oranje geen
spelers van het kaliber van
een Van Hanegem in goede
doen heeft en te weinig diep
gang in het spel uitgespeelde
kansen in de weg stonden.
Arie Haan, er is als het gevolg
van zijn passieve spel heel
wat over hem te doen geweest.
Maar hij wees Oranje in die
donkere periode de weg
Logisch dat er in de rust volop
werd gespeculeerd: Oranje
stond via een gelijk spel tegen
de op dat moment met 1-0 te
gen Oostenrijk leidende Ita
lianen al met één been in de
finale.
Dat bleek aanvankelijk een
misvatting. Een plotseling
ontketend Oranje dolde in het
tweede bedrijf weliswaar met
de angstige opponent, joeg de
Duitsers op, sloot ze in, maar
het raffinement van Rensen-
brink sorteerde steeds net
geen succes. René van de
Kerkhof bleef zich vastlopen
op Dietz en het in de lucht
hangende doelpunt viel niet.
Sepp Maier, grootser dan ooit,
graaide triomfantelijk de
meest verraderlijke voorzet
ten weg en zelfs de in die pe
riode roekeloos aanvallende
Poortvliet beet zijn tanden
stuk op Maier. Kalts, die Rep
blokkeerde en evenals Willy
van de Kerkhof in de eerste
helft de gele kaart kreeg. Nog
meer paniek in de Duitse de
fensie, maar de siddering
voer door Oranje. Omdat het
Uruguese warhoofd Barreto
van mening was dat Hadn de
benen van Hölzenbein speelde
en Dieter Muller, de 2-1 maak
te.
Maar Oranje was mentaal
sterk. Happel liet Nanninga
warm lopen, die op de plaats
van Wildschut onmiddellijk
de anti-voetballer Rüssmann
de grond inboorde en er niet
eens geel voor kreegEn de be
kroning kwam elf minuten
voor tijd,dankzij René van de
Kerkhof die dodelijk beheerst
bleef-
Hoe sterk is Oranje! Sterk als
het moet Weliswaar met meer
met de brille van 1974, maar
opgepept door de 'overwin
ning'' op Duitsland in staat
om zelfs Italié uit de finale te
houden
GER STOLK
Stand in groep B:
Brazilië
Argentinië
PAIoii
2 1 1 0 3 3-0
2 1 1 0 3 2-0
2 10 12 1-2
2 0 0 2 0 0-4
ROSARIO - Argentinië en Brazilië
hebben de beslissing in groep A
tot woensdag uitgesteld door in
Rosario voor ruim veertigdui
zend uitzinnige toeschouwers
remise overeen te komen. De bes
te papieren lijken de Argentijnen
te bezitten. De gastheren treden
woensdag aan tegen Peru, dat
met 0-1 van Polen verloor en op
slag kansloos werd voor één van
de ereplaatsen.
Brazilië stuit woensdag op Polen.
De bronzen medaille-winnaars
van 1974 handhaafden zich door
de overwinning op Peru, maar
zijn uitsluitend gebaat bij een ze
ge op de drievoudige wereld
kampioen uit Zuid-Amerika. Een
gelijkspel is voor de Polen met
een nederlaag en een overwin
ning na twee wedstrijden een
verloren zaak. Van hun kant mo
gen de Brazilianen het niet op een
gelijkspel laten aankomen, om
dat zij in dat geval de Argentijnen
- die pas om middernacht aan
treden als de uitslag van Brazilié-
Polen reeds bekend is - in de
kaart spelen.
In hun onderlinge ontmoeting, die
meer weg had van een ordinaire
schoppartij, hebben de beide
Zuidamerikaanse teams de toe
schouwers een kwalitatief mage
re wedstrijd voorgeschoteld. De
belangen waren groot. Niet alleen
de plaatsing voor de eindstrijd,
maar ook het prestige van beide
voetbalnaties stond op het spel.
Het werd tot uiting gebracht in
een keiharde wedstrijd, waarin
de grens van het toelaatbare ruim
overschreden werd.
Scheidsrechter Palotai trad uiterst
lankmoedig op. De Hongaar
deelde slechts vier gele kaarten
uit. Zico, Edinho en Chicao aan
Braziliaanse en Villa aan Argen
tijnse zijde werden willekeurige
slachtoffers van de arbiter, die de
meest grove overtredingen met
handgewuif afwimpelde.
In het teleurstellend geheel, dat wel
een vleugje spanning inhield,
stond de Argentijnse verdediging
centraal. Het Argentijnse mid
denveld trok met de verdediging
een cordon rond het eigen straf
schopgebied, liet de Brazilianen
komen om ze op dat moment met
een surplus aan mankracht te
overmeesteren.
Mocht er toch een Braziliaan door
breken, dan was er altijd nog wel
een speler aanwezig die hem
eventueel via een overtreding
kon afstoppen. In de aanval,
waarin de herstelde Luque zijn
weinig opzienbarende rentree
maakte, was weinig ruimte weg
gelegd voor Kern pes, die door
Amaral in bedwang gehouden
werd en voor dribbelaar Bertoni,
die met alle middelen, fair en on
sportief, kort gehouden werd.
De Brazilianen, weer zonder ster
speler Rivelino, kregen de beste
kansen. Vooral spits Roberto had
in de tweede helft een uitsteken
de scoringskans, toen hij door
een misverstand in de Argentijn
se verdediging alleen voor doel
man Fillol opdook. Hu schoot
echter tegen de uitblinkende
doelman op.
Al ruim voor de afloop hadden bei
de teams zich verzoend met het
gelijke spel. Brazilië kwam nog
wel tot enkele balvaardige acties,
maar drong niet werkelijk meer
aan. Argentinië had al vanaf het
beginsignaal duidelijk gemaakt,
dat het met een gelijk spel, gezien
het programma voor komende
woensdag, tevreden was.
