"Als het huis is zoals het behoort,
staat de lijkkoets voor de poort"
I HP
deTijd
Plannen
van het
kabinet:
weg die
j doodloopt
EISEVIERS
DONDERDAG 8 JUNI 1978
PAGINA 13
New York ligt op dezelfde breed
tegraad als Madrid. De miljoe
nenstad is in ieder geval in deze
tijd van het jaar een zonnige
stad.
Gedurende vijf weken wordt er
de tiende Speciale Zitting van
de Algemene Vergadering van
de Verenigde Naties, die is ge
wijd aan ontwapening, gehou
den.
Wie trekt zich er iets van aan?
Bij de gigantische óverbewape-
ning, in Oost en West en ook in
Zuid, passen niet de opgewekte
gezichten van de tienduizen
den toeristen.
Op 23 mei zijn wij begonnen met
het praten over ontwapening.
Na 25 jaar zijn de in de VN sa
menkomende landen eindelijk
bereid erover te praten met el
kaar.
Dat is op zichzelf bevredigend,
maar enige resereve - om het
zacht uit te drukken - is op zijn
plaats als We vooruitkijken
naar het verwachte eindresul
taat. Cynisch geworden ex
perts spreken schouderopha
lend over een vijf weken du
rende lippendienst aan het
schone thema van de ontwape
ning, wetend dat de wereld
toch weer doorgaat met zich
(over) te bewapenen. Of zoals
Gromyko in zijn verklaring
sarcastisch en met voorbijgaan
aan de gigantische defensie-in
spanningen van juist de Sovjet-
Unie, zei: "Terwijl de 149 leden
van de VN hier in New York
over ontwapening spreken,
komen de leiders van de landen
van de NAVO volgende week
in Washington bijeen om over
een verdere militaire opbouw
voor de jaren tachtig te spre
ken". De uitbreiding van de ra
kettroepen, van de marine, van
de tanks, van de luchtmacht als
ook het expansionistisch getin
te optreden in de Hoorn van
Afrika en in Centraal- en Zuid-
Afrika noemde hij vanzelf
sprekend niet.
En toch is het vooruitzicht op een
resultaat beter dan ooit. Dit on
danks het feit dat zowel de
Sovjet-Unie als de VS de VN
"het podium van de kleine lan
den" vinden en zich daarom
liever met elkaar verstaan en
dit ondanks de vele mooie
woorden die in vijf talen wor
den weergegeven en op zich al
met wantrouwen dienen te
worden bezien.
Nogmaals: waar gaat het om?
Een voorbereidingscommissie
van 54 landen heeft een agenda
en een ontwerp-slotdocument
opgesteld. Nederland maakte
van deze commissie geen deel
uit, maar heeft de vijf zittingen
die de laatste anderhalfjaar aan
de voorbereiding werden be
steed wel bijgewoond en voor
stellen ingediend dan wel me
de-ondertekend.
Joegoslavië, als self-made
woordvoerder van de eroeo
van niet-gebonden landen,
diendein 1976 het voorstel voor
deze speciale vergadering in.
Het opende - op 23 mei - dan
ook de lange rij van sprekers
Van der Klaauw kwam vorige
week vrijdag als 69ste aan de
beurt, met een voorstel waar
van al eerder is gebleken dat de
VS noch de Sovjet-Unie noch
de experts van de VN er grote
voorstanders van zijn.
De sprekers gaan uiteraard in op
de elementen die in het ont
werp-slotdocument zijn opge
nomen en waarover de laatste
twee-en-een-halve week over
eenstemming moet worden be
reikt. De landen sluiten geen
verdrag, maar zullen besluiten,
welke weg naar ontwapening
de meest aangewezen is. Een
stemmigheid is derhalve van
groot belang. "Dit is het exa
men dat wij moeten afleggen",
zei secretaris-generaal Wald-
heim in dit verband.
Ook Nederland hecht zeer aan al
gehele overeenstemming, maar
het vermoeden is dat slechts
met meerderheid van stemmen
zal worden besloten het con
cept-slotdocument te aanvaar
den.
Het slotdocument bevat drie
stukken:
Een principe-verklaring over
ontwapening;
O een actieprogramma over
ontwapening;
mechanismen voor ontwape
ningsonderhandelingen.
Tijdens de voorbereiding is
gebleken dat de landen nogal
met elkaar van mening ver
schillen over wat er in het slot
document zou moeten staan.
Deze weken heeft in New York de
speciale zitting van de Verenigde
Naties plaats, gewijd aan ont
wapening. Tot de Nederlandse
delegatie naar die bijeenkomst
behoort het Tweede-Kamerlid
voor het CDA Ton Frinking. Van
hem kunt u enige bijdragen ver
wachten. Hierbij de eerste
De principe-verklaring gaat uit
gebreid in op ontwapening,
veiligheid en de noodzaak van
economische en sociale ont
wikkeling. Niet in de eerste
plaats aandacht dus voor de
Oost-West problematiek, maar
voor die van Noord-Zuid. Ont
wapening en ontwikkelings
samenwerking gaan hierbij
hand in hand.
Ondertussen is men het nog niet
eens, welke prioriteiten men
zal aanhouden. Moet men voor
rang geven aan de nucleaire
ontwapening (zoals de niet-ge
bonden landen zeggen) of ook
aan de vermindering van de
conventionele bewapening
(zoals de westerse landen stel
len) of vooral aan een verbod
van kwalitatieve verbetering
van de bewapening (zoals de
Sovjet-Unie en zijn bondgeno
ten voorstaan)?
Een ander gevoelig verschil van
opvatting; het Westen vindt dat
er eerst internationale overeen
stemming over de veiligheids
garanties moet zijn, voordat
anderen dan de kernwapen-
landen toegang krijgen tot de
technologische know how, no
dig voor het vreedzaam ge
bruik van kernenergie? De
niet-gebonden landen daaren
tegen zeggen dat het niet ver
spreiden van kernwapens er
niet toe moet leiden dat niet-
kernwapenlanden de pas naar
de technologie, nodig voor het
gebruik van vreedzaam ge
bruik van kernenergie, wordt
afgesneden. De Oosteuropese
landen zitten tussen beide
standpunten in.
Overeenstemming bestaat wel
over het feit dat snel gekomen
moet worden tot een verdrag
op het verbod van chemische
wapens en andere wapens voor
massa-vernietiging.
Zowel op nucleair als op conven
tioneel gebied willen de landen
maatregelen nemen die het vér
trouwen in elkaar versterken.
Maar de grote vraag is welke
maatregelen, want daarover is
men het niet eens.
Het slotdocument bevat ook de
nodige alternatieven over de
inhoud van het actie-pro
gramma. Daarnaast wordt
thans achter de schermen hard
gevochten over de verdeling
van functies. Wie mag de voor
zitter of de rapporteur van een
werkgroep leveren die zich met
de definitieve teksten zal be
zighouden? België? De DDR?
Of India?
Het actieprogramma gaat dieper
in op de maatregelen in de te
voeren onderhandelingen.
Ten aanzien van nucleaire wa
pens staat hoog op het verlang
lijstje: een nieuw SALT-ak-
koord, volledige stopzetting
van kernproeven, nucleaire
ontwapening, niet-gebruik van
nuclaire wapens als eerste land
Deze paragrafen hebben nogal
wat ongemak veroorzaakt on
der de kernwapenlanden, om
dat hiermee hun positie in het
geding is.
Over het laatste deel van het slot
document, het mechanisme dat
het actieprogramma moet gaan
uitvoeren, bestaan tal van uit
eenlopende ideëen. De Oosteu
ropese landen vinden de huidi
ge ontwapeningsconferentie in
Genève de beste oplossing.
Nederland heeft een voorstel
tot verbetering ingediend zon
der de kans te willen lopen bui
ten het overleg in Genève te
vallen.
De Nederlandse regeringsdele
gatie bestaat uit ambtenaren
van buitenlandse zaken (af
komstig uit Den Haag, Genève,
New York) en uit niet-ambte-
lijke leden die echter niet mee
doen aan beraadslagingen tus
sen de landen. Onder de laat-
sten bevinden zich de Kamer
leden Brinkhorst, Ter Beek en
Blaauw, alsmede ondergete
kende. Verder zijn er een verte
genwoordigster van de Neder
landse Vrouwen, en vertegen
woordigers van de FNV en het
Politiek Jongeren Contact.
De Amerikanen weten zich van
de belangstelling van de media
verzekerd door in hun delega
tie de acteur Paul Newman op
te nemen. Wellicht had Neder
land Willeke van Ammelrooij
moeten uitnodigen als lid van
de delegatie op te treden.
De Nederlandse delegatie is ove
rigens een van de grootste, al
thans relatief beschouwd. Er
zijn nog al wat landen die de
ontwapeningszaken afdoen via
hun vaste vertegenwoordigers
bij de VN. Wij zijn benieuwd of
ook op de ontwapeningsconfe
rentie de zon zal doorbreken.
Wij hebben hoop, bange hoop.
TON FRINKING,
lid Tweede Kamer
voor het CDA
New York
Natuurlijk krijg ik veel bezoek, in
deze tijd van mijn ziek zijn. Dat
is dan wel eens vermoeiend b.v
als mensen alsmaar hun eigen
problemen willen bepraten,
hoewel ik het wel kan begrij
pen dat ze dat juist willen doen
nu ik alle tijd heb om te luiste
ren. Soms vertellen bezoekers
ook wel eens boeiende verha
len. Zo was er dezer dagen een
vriend die al na een paar minu
ten gefascineerd naar buiten
zat te kijken. Daar stond zo'n
enorm bakbeest van een ver
huiswagen met kennelijk auto
pech, een paar mannen lagen
onder de wagen aan de motor te
knutselen.
Ik laat hem nu verder maar aan
het woord, al kort ik noodge
dwongen zijn verhaal wat in.
"Ik woon hier nou zo'n jaar of zes
Mijn buren doen niks dan ver
huizen, ze hebben geen idee
wat dat voor ons btekent. Aan
de ene kant van mijn huis -
mijn huis vormt met mijn lin
ker- en rechterbuurman een rij
tje van drie - woonde eerst een
bejaard echtpaar. Allang voor
dat ik er kwam, want hij had de
huizen nog zien bouwen, zo'n
20 jaar geleden. Hij was een ge
pensioneerde officier van de
marine. Een oude, magere, lan
ge man, kaal met kleine wat
valse oogjes. Als ik hem ont
moette bij mijn voordeur of in
de tuin begon hij altijd direct te
praten over zijn verleden bij de
marine. En steevast, ik zweer
het je, kwam dan het verhaal
dat hij op de boot was die het
koninklijk gezin naar Canada
bracht. Met als apotheose "dat
zal ik nooit vergeten", riep hij
dan geroerd, hoe hij met prin
ses Juliana over het dek wan
delde. "Niet één keer, nee,
meerdere malen" De prinses
was toen al ongelooflijk
scherpzinnig, vond hij. Zij stel
de goede vragen en kon koste
lijk lachen om een grapje. Nu
was ze dus koningin. Hij kon
geen kwaad woord over het
koningshuis horen. Op prins
jesdag stond hij altijd voorop
als ze langs kwam en het leek
dan altijd of ze naar hem wuif
de. Overigens was de man re
gelmatig bezig met een loeiend
geluid makende machine, die
hij eens van een andere buur
man gekregen had, tot diens la
ter gebleken overgrote spijt
Een machine om gaten te bo
ren. Er vielen in huis of in de
schuur altijd wel ergens gaten
__aan te brengen voor nieuwe
spijkers. Voor de rest was hij
een gluurder. Mijn achterbuur
vrouw en mijn eigen vrouw
durfden nooit in bikini in de
tuin te zitten want onmiddellijk
stond hij bij de heg. Zijn huwe
lijk was ook niet zo best. In de
zomer, als alles openstond, wa
ren we vaak getuige van dave
rende scheldpartijen, waarbij"
zijn vrouw dan in huilen uit
barstte. Enfin hij ging verhui
zen. Er kwam een Engelse fa
milie in. Een echtpaar met twee
kinderen. Na het nodige ge
timmer viel het lawaai wel mee
maar daar dook een heel ander
probleem op. Het ging allemaal
goed, dachten we, maar na eni
ge tijd waren vrouw en kinde
ren nogal eens van huis. Die pe
rioden werden veelvuldiger tot
hij alleen thuis achterbleef.
Hij kwam om 6 uur 's avonds
thuis en zorgde voor zichzelf
Maar om 8 uur elke avond, ik
zweer het je, élke avond zette
hij zich aan de piano en wierp
zich vol hartstocht op de Turk
se Mars van Mozart. Hij raakte
middenin ergens vast. Pro
beerde het opnieuw. Nog eens
en nog eens. Elke avond het
zelfde drama. Maandenlang
Het was om gek van te worden
Door
Piet Wesseling
We deden er van alles aan: deu
ren dicht, mijn vrouw speelde
zelf piano, we draaiden gram
mofoonplaten, maar je bleef
het horen. Bar. Op een dag was
hij weg. Plotseling en defini
tief. Een Hollands gezinnetje
kwam er wonen. Geen proble
men. Aardige mensen. Na een
korte periode van timmer- en
zaagwerk was het rustig. Tot hij
op een vrijdag kwam vertellen,
dat een paar vrienden in het
weekeinde de boiler uit de
keuken zouden weghalem om
hem op de zolder te plaatsen.
Dag rustig weekeinde! Kort
daarna verhuisden ze, wegens
gezinsuitbreiding. We namen
hartelijk afscheid. Nu is er weer
een Engelse familie ingetrok
ken. Sinds enkele dagen. We
wachten af wat er gaat gebeu-
Aan de andere kant van ons huis
woonde een rustig wat ouder
echtpaar. Zij had een vreemde
afwijking: ze was altijd bang
dat ze de voordeur niet goed
gesloten had als ze op stap ging.
Drie tot zes keer kwam ze terug
om er nog eens aan te rukken.
Soms kwam ze de auto uit om
toch nog even voor alle zeker
heid te voelen of de deur goed
dicht was. Ze hadden een zoon
van 17 die in een inrichting
verbleef, maar elk weekeinde
naar huis werd gehaald. Die
jongen had o.ni. de vreemde
afwijking permanent en zeer
luid te praten, de hele dag door
In de zomer als de tuindeuren
openstonden kon je hem let
terlijk verstaan. Wel wat hin
derlijk, zoals je begrijpt. Ze
verhuisden naar een bungalow
omdat zij moeilijk liep. Toen
kwam er een familie uit
Luxemburg. Hij, zij en drie
kinderen. Hij, een kwieke en
welgestelde nog jonge man,
bleek zéér ondernemend. Het
hele huis werd aan een grondi
ge restauratie onderworpen.
De tuin nam hij zelf voor zijn
rekening. Hij beschikte over
alle elektrische apparaten die
de STER ooit heeft durven
aanprijzen. Het ergste voor ons
was zijn keuken. Hij liet een
nieuwe keukeninrichting aan
rukken. Op een dag hoorde ik
aan de muur van mijn huiska
mer zo'n onbedaarlijk luid en
indringend gehamer dat ik er
bang van werd. Ik belde aan en
vroeg of ze aan mijn muur wil
de denken. Door de aannemer
en zijn twee assistenten werd ik
vriendelijk uitgelachen. Door
de muur heen? Dat kon nooit.
Nog twee keer ijlde ik terug.
Daarna zat ik berustend in mijn
stoel de krant te lezen toen mijn
vrouw zij: "Kijk daar eens!"
Precies op de plek waar ik even
tevoren bezorgd mijn hand op
de muur had gedrukt ver
scheen een gezwel zo groot als
een meloen. Ze waren er door
heen. De drie werkmensen die
ik ter verantwoording riep
kwamen het enorme gat dich
ten. Met excuses. Mijn vrouw
en ik hebben de muur maar op
nieuw geverfd. Maar het lidte
ken is nog zichtbaar. Op Pink
steren kwam hij vertellen dat er
een nieuw toilet zou worden
aangebracht. Het zou maar drie
dagen duren. Het duurde ruim
twee weken. Dat bekende rot-
geluid van loeiend boren en
hameren en hartverscheurend
zagen.
Verhuizen! Natuurlijk, leve de
doorstroming. Wie méér ver
dient moet naar een duurder
huis. Maar al die verhuizenden
mogen best eens denken aan de
ellende die ze hun nieuwe bu
ren aandoen. Een verhuiswa
gen jaagt ons de stuipen op het
lijf. Dat snap je nou zeker wel?"
Als antwoord schoten me alleen
maar een paar teksten te bin
nen. Die van: "Wij hebben hier
geen blijvende woonplaats"
en dat oud-Hollands rijmpje:
"Als het huis is zoals het be
hoort, staat de lijkkoets voor de
poort"
In HP schrijft Jos Schneider over
"De rekolonisatie van Zaïre en
over Mobutu die zich noemt "Se-
se Seko Kuku Wa Za Banga" wat
betekent "de oppermachtige
krijger, de haan die geen kip on
gemoeid laat". Hij is corrupt en
tameert onzinnige prestige-ob-
i jecten, moord, intrigeert. Hij
i; houdt uitverkoop in Zaire zozeer
I zelfs dat zijn Westerse kapitaal-
verschaffers hem en daarmee
Zaïre in de houdgreep hebben.
Een Westerse bankier "Als de
i oorlog voortduurt kunnen we
gedag zeggen tegen elke cent die
we hier hebben uitgeleend".
tOok in HP het relaas van Piet en
Magda Rasenberg, die de inval
van de Ka tangezen, zoals de re
bellen worden genoemd, hebben
meegemaakt.
Drs. Gerard van Leijenhorst (CHU)
is tweede vice-voorzitter van het
CDA. Martijn de Rijk praat met
hem, eigenlijk een reactie op het
gesprek met de "linkse" CDA'er
van Hou welingen, enkele weken
terug. Van Leijenhorst wordt als
rechts gekwalificeerd, noemt het
bloot op de t.v. "geestelijk mi
Vooruit blikken doe ik liever dan
terugkijken. Van mij behoeft u
daarom geen uitvoerige be
schouwing over de verkiezings
uitslag van vorige week te ver
wachten. Een uitslag die voor de
PvdA teleurstellend was. Een
wat hogere opkomst dan vier jaar
geleden, maar geen beter resul
taat. Hoewel de verdere verster
king in de gemeentelijke politiek
in het zuiden toch erg belangrijk
genoemd moet worden. Een
winnend CDA geeft de progres
sieven extra reden niet verheugd
te zijn. De heer Aantjes had gelijk
het CDA heeft van de WD te
ruggewonnen zonder echt aan de
progressieven te verliezen.
Dat laatste is in de stand van zaken
van dit moment overigens niet
vreemd. Er is onder kiezers de
neiging de partij die in de eerste
plaats verantwoordelijk is voor
het dragen van regeringsmacht
extra te belonen. Zolang een ka
binet nog geen maatregelen heeft
genomen die sterke negatieve
lieuvervuiling." ("ik geloof niet
dat de Here God ons gemaakt
heeft om die dingen allemaal zo te
etaleren") en is voorstander van
vrijheid van onderwijs, dat wil
zeggen van bijzondere scholen.
Voorts in HP een gesprek met
NW-penningmeester De Vries
over het aandelenpakket van het
NW. Ook wordt het links meer
derheidscollege in Rotterdam
(51,2% PvdA) doorgelicht en ver
telt Sylvia Kristel dat ze politiek
gaat studeren. Haar ideaal eindi
gen als minister.
MAGAZINE
Amsterdam is een versleten stad,
concludeert Elsevier, die de ver
loedering van deze stad schetst
Elsevier vult dat aan met de me
dedeling dat onze hoofdstad aan
de rand van de maatschappelijke
mestvaalt staat. René de Bok en
Jan Heineman praten met bur
gemeester Polak over wonen in
Amsterdam, het verkeer "het
knelpunt is niet de parkeerruim
te maar de aan- en afvoer van het
verkeer. Wij hebben een hele tijd
gedacht dat de metro het ant
woord zou zijn op de problemen".
reacties oproepen in brede lagen
van de bevolking, kan van dit ef
fect geprofiteerd worden. Tot nu
toe overheerste de sfeer van af
wachten wat de daden zullen
gaan worden. Als die komen zal
de maatschappelijke en politieke
strijd gaan ontbranden. Zullen
belangengroepen in het geweer
komen, zal ook de interne sa
menhang van het CDA op de
proef worden gesteld.
De eerste echte testcase is in aan
tocht het heilsplan zoals Van Agt
het noemt komt! De operatie
word verdedigd alsof we met z'n
allen op Nova Zembla moeten
overwinteren. Een aantal waar
schijnlijke slachtoffers verzet
zich op voorhand. Het hernieuw
de rumoer dat in ambtenaren-
kringen is ontstaan is er het dui
delijkste voorbeeld van. Dat ver
zet is ten dele te billijken. De be
zuinigingen vallen onder Van Agt
veel forser uit dat die onder het
vorige kabinet. De pijn is dus gro
ter. Dat een belangengroep door
Amsterdam Reuze Stad, een
koddige actie: Polak: "De reus is
bedoeld als een getuigenis van
een stuk geloof in Amsterdam".
In Elsevier zegt ridder van Rappart,
die vier zetels veroverde in de
Gorkumse gemeenteraad, dat hij
de enige is die "in staat is de
PvdA de ogen in te slaan". Het
van Rappart-effect: zonder ver
kiezingsprogramma overwin
naar worden. Over zichzelf en
mensen zoals hij: "Wij hinderen
door onze aanwezigheid. En ik
zelf ben natuurlijk een hoogst
hinderlijk individu. Dat is ook de
reden waarom de communisten
mijn soort een kopje kleiner ma
ken. Da's de meest radicale me
thode. In onze democratie doen
ze het anders: men zwijgt ons
dood".
In Elsevier ook een artikel over de
Raad van Kerken, die tien jaar
tegenstand te beiden vooraf pro
beert de pijn geringer te doen
worden is te begrijpen. Snel ja
zeggen tegen aantasting van een
verworven positie is uit den boze
als vakbond.
Maar evenzeer is waar dat een ka
binet het in bepaalde omstandig
heden moet aandurven het verzet
van belangengroepen te trotse
ren. Regering en parlement be
slissen. Overwogen moet worden
of het nalaten van bezuiniging a
leidt tot de noodzaak van bezui
niging b. die veel meer pijn doet
aan andere meer kwetsbare be
volkingsgroepen. Van de bezuin-
gingsmogelijkheden die er zijn
moeten inkomens en werkgele
genheidseffecten worden afge
wogen. Wie dat doet komt tot de
conclusie dal.£r.-op zich op de
ambtenarensalarissen moet wor
den bezuinigd. Maar vooral op de
hogere en het is sterk de vraag of
de plannen die het kabinet be
spreekt voldoende met dit inko
mensaspect rekening houden
bestaat, het warrige bieronder-
zoek en een hoofdstuk uit "Jan
Cremers Logboek".
Op de frontpagina van De Tijd
prijkt minister De Koning van
ontwikkelingssamenwerking.
De vragensteller, Matthijs de
Vreede, suggereert dat Pronk -
zijn voorganger - meer hecht aan
principes en De Koning meer
aandacht heeft voor de zakelijke
kant, wat de minister niet ont
kent. Ook ontkent hij niet dat hij
buitenlandse zaken meer invloed
op zijn beleid laat uitoefenen. Bij
Pronk was het omgekeerde het
Verzet tegen de wijze waarop be
zuinigd dreigt te worden en tegen
de omvang is daarom meer ge
rechtvaardigd dan verzet tegen
het feit dat er bezuinigd moet
worden. Het laatste overheerst in
de reacties tot nu toe van ambte-
narenzijde teveel.
Bij dit alles blijft van belang hoe de
via bezuinigingen verkregen
ruimte aangewend zal worden.
Versterking van de particuliere
sector alleen en dan nog op onge
richte wijze lijkt steeds minder
perspectief te bieden. Er dient
een plan te komen waarbij de
overheid samen met de particu
liere sector nieuwe activiteiten
gaat starten bijv. op het gebied
van energiebesparing. De pro-
duktie en werkgelegenhiedsef-
fecten daarvan zijn veel zekerder.
Met de activiteiten in ons land
kunnen ook nieuwe exportmo
gelijkheden ontwikkeld worden.
Er is veel geld voor nodig. Dat
moet vrijgemaakt worden door
bezuiniging op andere uitgaven.
geval. De Koning: "Ontwikke
lingssamenwerking is nu een
maal een essentieel onderdeel
van de buitenlandse politiek".
Kees Boonman schrijft over
Jeugdcriminaliteit. Meer dan de
helft van de bestrafte wetsover
treders zijn beneden de 24 jaar.
Een achttienjarige jongen vertelt
"Ik heb nu zo'n 21 kraken gezet.
Laatst ben ik opgepakt omdat ik
een Browning 9 mm op zak had".
Zeventig procent van de mensen
die in aanraking komen met de
Amsterdamse kinderpolitie
komt uit gebroken gezinnen en
een onderzoek heeft uitgewezen,
dat jongeren uit de lagere klassen
van de bevolking eerder in han
den van de Justitie vallen. Aan de
oplossing van de problemen
wordt nauwelijks gewerkt. Ge
tuige de caféhouder, die beweert
"Als ik last heb van dat tuig ram
Te vrezen valt dat Van Agt en zijn
makkers die koers niet zullen
volgen, maar kiezen voor de ou
de, doodlopende weg. Het zal de
weerstanden vergroten. Offers
worden gevraagd zonder vol
doende perspectief te geven.
Hervormingen worden in de ijs
kast gezet of geamputeerd. Het is
de zekerste weg de economie in
de achteruit te krijgen in plaats
van uit het slop. Aantjes vreest
het ook en houdt de weg naar de
PvdA open. Hij doet dat niet voor
niets mag je aannemen.
X-XvXvDoor >Xv
:>>:*x£Hans Kombrink
PvdA - Kamerlid*#
ik ze er allemaal uit". Dan liggen
ze levenloos op de Martelaars
gracht. Nou, dan is dat probleem
toch opgelost?" Egbert van Soest
over het beleid van de politieke
partijen: "De progressieve partij
en zijn op dit punt nauwelijks
progressief te noemen. Ik moet
zeggen, dat ik wat dit beleid be
treft me schaam daartoe te beho
ren".
In De Tijd ook een gesprek met
predikant Heinrich Albertz, eens
burgemeester van Berlijn, en met
J. Varkevisser, lid van de raad
van commissarissen van Schut,
voorgedragen door de onderne-
meningsraad, over het OVC, het
overlegorgaan vertrouwens-
commissarissen.
VRIJ NEDERLAND
Vrij Nederland opent met een arti
kel over een politiek proces, dat
momenteel in Jakarta wordt ge
voerd. Het.gaat om een hoofd
ambtenaar, Sawito Kartowibo-
wo, die in èen pamflet heeft aan
gedrongen op het aftreden van
Soeharto. De verdediger, Yap
Thiam Hien, mocht echter zijn
pleidooi pas houden toen Soehar
to was herkozen. De reden: de
advocaat gaf een gedetailleerde
opsomming van de onmetelijke
rijkdommen, die de familie van
Suharto zich in de loop van de
jaren had verworven. "De Orde
Baroe (baroe is nieuw) wordt
door Soeharto vooral gebruikt
om de zaken van zijn familiele
den te helpen vullen", zegt Rudie
van Meurs. Vrij Nederland publi
ceert de lijst, zoals deze door de
advocaat is opgesteld en geeft
een samenvatting van het plei
dooi.
J van Tijn geeft op een badinerede
wijze een verslag van de reis van
Van Agt naar Washington. De
kop spreekt boekdelen: "Hoe
Dries van Agt met een zak vol
duiten de Nieuwe Wereld betrad
- en hoe het afliep". Aan het
woord komt Nel Barendregt (ex-
Tweed e-Kamerlid voor de PvdA)
momenteel chef van het kabinet
van Vredeling in Brussel). Over
de PvdA van nu: "Hoe meer de
PvdA keihard ih de oppositie
gaat hoe langer Van Agt blijft zit
ten". Rob Sijmons schrijft over
schadelijk vermageren, Aruta
Ekberg komt terug, 20 pond af
gevallen m twee weken, en in ter
zijde de beste voor deze maand
„Echte voetballiefhebbers her
ken je aan de wallen onder hun
ogen".
