HOEDJE AF VOOR AC1
Als Noordwijk het was geworden,
hadden we niets kunnen zeggen..
ACV WINT ZATERDAGTITEL DOOR 2-1 WINST, MAAR:
•>T>
g e b a k vanw© o=üda m
Karnemelk
hele liter tijdelijk
WSpQlWr^- m-mm
iÊÊlMtïll 11
w/kw.w„, ütj.
Voetbal op de t.v.
WOENSDAG 7 JUNI 1978
SPORT
PAGINA 19
HARDERWIJK - Het had allemaal
verdacht veel weg van het aloude
gezelschapsspelletjes 'hoedje-
wip'. Een vorm van tijdverdrijf,
waar normaliter kleuters zich
onledig mee houden, maar dat
nu, tijdens het allesbeslissende
duel om de zaterdagtitel tussen
ACV en Noord wijk werd bedre
ven door de spelersdames van de
kustploeg.
Onder de bezielende leiding van ma
Spaanderman, die zich als een
kloek temidden van haar kuikens
ophield, moedigden de met stro
hoedjes, gepavoiseerd met rood
zwarte linten, uitgedoste
'Noordwijk-girls' hun wederhelf
ten hartstochtelijk aan.
Aanvankelijk ging dat met het no
dige zelfvertrouwen. Klonk het
"vooruit Jaap" en "goed zo,
Sjoerdje" op zijn minst overtui
gend als het "ACV wordt kam
pioen" van de Drentse suppor
ters.
De vroege ACV-treffer van Jan
Schipper ("een mazzeltje, maar
het was wel de afspraak om de bal
met hoge centers tussen de laat
ste man en de keeper te laten
neerploffen, waardoor ook dat
misverstand ontstond") werd in
dat zelfbewuste sfeertje door de
Noordwijk-dames dan ook als
een incidentje afgedaan.
Die zelfverzekerde stemming sloeg
echter om, naarmate het spekta
kelstuk vorderde en de zozeer
gewenste gelijkmaker uitbleef.
De hoedjes bleven dan nog wel
fier op de fraai gecoiffeerde hoof
den, maar steeds angstiger be
gonnen de Noordwijkse spelers
vrouwen zich af te vragen, waar
die 1-1 dan toch wel bleef.
Een vraag, die door hun levensge
zellen niet beantwoordt zou wor
den. Integendeel. Weliswaar had
goalie Ab v.d. Niet met enkele
fraaie reddingen zijn dure fout
van voor de rust goed gemaakt,
ook hij moest diep buiten voor
een inzet van Jan Mennega. Een
doelpunt, waar de Noordwijksen
uit pure eerbied hun hoeden voor
afnamen.
Ma Spaanderman geloofde er op
dat moment blijkbaar al helemaal
niet meer in. De moeder van Cees
en Albert verwijderde na die goal
tenminste het rode lint van haar
hoed, zodat het hoofddeksel
slechts met een rouwrand bleef
gesierd.... John van Dijk wist ech
ter, tot groot ongenoegen van
ACV-voorstopper Koeling, die
plots oververhit raakte, met een
ferme knal de hoop in de Noord-
wijkse harten terug te brengen.
Iets, wat door mevrouw Spaan
derman treffend werd gesymbo
liseerd. Even snel als het rode lint
van haar hoed was verwijderd,
werd het door haar ook weer aan
gebracht...
Opeens klonk daar weer het „voor
uit Jaap", „kom op Sjoerdje" en
„volhouden John" van voor rust.
Óp het moment echter, dat de
roep om nóg een Noordwijkse
treffer het hardst klonk, trof John
van Dijk het houtwerk. Waarna
de Noordwijkse dames de hoe
den opnieuw afnamen, de rode
linten verwijderden en in rouw-
stemming afdropen.
Rouwstemming, die in nog sterker
mate in de Noordwijk-kleedka-
mer heerste. Ruud Bröring, nor
maal een spraakwaterval was nu
niet meer dan een drooggevallen
verbale beek en Jan Willem Bo-
gers zat al evenzeer verdwaasd
voor zich uit te kijken.
Hans Westgeest kon ook geruime
tijd na afloop nog altijd niet gelo
ven, dat zijn ploeg het kampioen
schap had gemist. Ervoer de 2-1
nederlaag bijkans als een nacht
merrie. „We hebben ACV soms
maf gespeeld, zelfs een keer te
gen de staander geschoten. Lig
gen we er nu toch uit. Ongeloof
lijk. Ik vraag me af, wat voor een
ploeg ACV eigenlijk wel is. Het
barst werkelijk van het geluk.
Neem nou die Hoekman. Op de
meest onwaarschijnlijke manie
ren staat die vent de ballen uit
zijn goal te grabbelen. Maar ach,
aan de andere kant hebben we,
met uitzondering van het eerste
kwartier, véél te gejaagd gevoet
bald. Daarom grepen wij ernaast.
Ik ben nu genoodzaakt om
vakantie te gaan nemen; ik had
zaterdag liever gevoetbald"
Wat na de 2-1 zege wel voor ACV is
weggelegd. De Assenaren, die nu
tegen provinciegenoót Hooge-
veen mogen gaan strijden om de
landstitel, kenden een kleedka
merdeur verder hun geluk niet
op. Topscorer Jan Mennega bij
voorbeeld aarzelde niet om "dit
kampioenschap het hoogtepunte
uit mijn carrière" te noemen.
"Het is er toch van gekomen, al
had ik er zelf na die 4-4 van zater
dag niet meer op gerekendju
belde de puntspeler. "Ik heb er
geen moment bij stilgestaan, dat
er na deze wedstrijd nog weieens
een feestje in het verschiet zou
kunnen liggenDaarom heb ik
ook geen snipperdag genomen.
Ik ben nu benieuwd, in welke
staat ik morgen op kantoor zal
verschijnen"
Vreugde en verdriet. Zoals zo vaak
werden die begrippen geschei
den door een tussenmuur, die
twee kleedkamers scheidde.
Terwijl Jan Schipper, naarmate
de Asser feestvreugde aanzwol,
zijn "mazzeldoelpunt" steeds
mooier begon te vinden en zich
nog méér kon verkneukélen over
het feit, dat hij een kopbal van
Jaap van Kesteren onbestraft
("Ik kreeg de bal tegen mijn
hand. Had de scheidsrechter
daarvoor een penalty gegeven,
dan had ik niets te zeggen ge
hand") met zijn "tien geboden",
van de lijn had mogen halen, zat
in het belendend vertrek Noord-
wijk-doelman Ab v.d. Niet zielig
in een hoekje. Werkelijk nie
mand, die zich bekommerde over
het lot van de sluitpost, die zich in
hoge mate verantwoordelijk
voelde voor de 2-1 nederlaag van
ACV vierde langdurig en uitgebreid feest op het WOG-terrein in Harderwijk De invallers Jan Dijkstra e
Anne Buitstra werden door de supporters in triomf rondgedragen.
zijn ploeg. "Ik heb na de rust dan
wel een paar reddingen verricht,
maar die konden die blunder van
voor rust niet meer goedmaken.
Ik begrijp soms zelf niet, hoe het
komt, dat ik zo'n bal laat gaan. Ik
houd vaak de gekste ballen tegen,
maar dan komt er weer zo'n lulli
ge bal en dan ben je weer die flut-
kee^ar. Nou vind ik trouwens
wel, dat ik aan dat doelpunt niet
alleen schuld had. Er waren twee
verdedigers (Frans v.d. Veen en
Cees Spaanderman red.) die
normaal wel hun pantoffel onder
zo'n bal zetten, maar nu niets de
den. Ze lieten de knikker zomaar
gaan en omdat ik een stapje naar
voren was gegaan, stond ik
prompt voor Jan-joker. Ik per
soonlijk had liever door straf-
schoppen verloren" "Ach, we"
hebben nu toch bewezen, dat we
met ACV wel het beste zaterdag
voetbal spelen", aldus Ab
Spaanderman, "alleen de paal
heeft de gelijkmaker in de weg
gestaan". Zodat Noordwijk
slechts enkele centimeters van de
2 x 15 minuten verlenging en
eventuele strafschoppen verwij
derd bleef.
Een wetenschap, waarbij je als
Noordwijk-supporter bijna je
hoed zoudt opeten
GERARD VAN PUTTEN
HARDERWIJK - De bal zelf leek te hebben besloten ACV
als winnaar aan te wijzen. Overdreven gesteld zouden die
Asser voetballers en Noordwijk ook in hun derde duel
weer niet tot een beslissing zijn gekomen, als het speel
tuig op eigen houtje niet zo vreemd met de belangen had
"geschipperd".
Negen minuten na het begin van de
partij, deed AC V-libero Jan
Schipper voor het eerst wat trai
ner Koetsier zijn team had opge
dragen: de bal van afstand neer
laten ploffen tussen Noordwijks
laatste man Cees Spaanderman
en doelman Albert van der Niet.
Oefen meester Koetsier had in dat
gebied vorige week zaterdag al
"een volslagen gebrek aan coör
dinatie" geconstateerd en had
zijn elf daar vooraf op gewezen.
Koetsier, die na de morele ne
derlaag van de thuiswedstrijd
aanvankelijk in een fatalistische
opwelling had gesteld dat
"Noordwijk nu maar kampioen
moest worden", had vlak voor het
derde treffen de teugels weer
aangehaald. "Leg 'm daar neer en
we krijgen kansen", had hij geo
rakeld in een weer heel wat opti
mistischer stemming.
Jan Schipper was de eerste die de
woorden op waarheid wilde tes
ten. Zijn trap van minstens zestig
meter was eigenlijk lukraak,
maar werd bijzonder doelgericht
toen Cees Spaanderman en Frans
van der Veen niet ingrepen en het
leer eventjes een eigen leven lie
ten leiden. De man achter hen
had daarop niet gerekend en de
bal stuitte over de hulpeloze Van
der Niet heen in het doel, waar
door de Noordwijk-doelman gis
teravond op slag de eenzaamste
figuur werd op het fraaie WOG-
terrein in Harderwijk.
Wel voorkwam hij nadien nog zeker
drie, vier goals, maar de morele
tik die met de dramatische 1-0
was uitgedeeld kon hij niet meer
goedmaken. Ook Noordwijk als
ploeg kwam die niet te boven. De
Eelman-formatie deed er nog van
alles aan, maar verloor tenslotte
toch met 2-1. ACV werd daardoor
de nieuwe zaterdagkampioen en
gaat nu op 10 juni bij Hoogeveen
de eerste wedstrijd om de Ne
derlandse amateurstitel spelen.
Noordwijk restte na één zwakke
partij en twee attractieve slijtage
slagen alleen de lof. De waarde
ring kwam van de toeschouwers
(ondanks de concurrentie van het
WK en de grote afstand toch met
zo'n 1500 man naar Harderwijk
gekomen); de complimenten
kwamen van Koetsier. "Noord
wijk is de beste ploeg die we zijn
tegengekomen in dit seizoen. Als
die jongens de titel hadden ge
pakt, hadden we ook niets te zeg
gen gehad."
Het waren dan ook slechts centime
ters die Noordwijk van meer tref
fers was afgebleven. In de jacht
op de gelijkmakers werd de ploeg
onder meer gestuit door de hand
van Schipper; het standbeen en
de vuisten van doelman Hoek
man en de paal.
Daartussendoor kreeg ook ACV
een paar riante mogelijkheden bij
massale uitbraken, waarvan
Mennega er één benutte om 2-0 te
scoren; daarna bleef de tomeloze
Noordwijkse jacht steken op de
2-1 van Van Dijk en moest Albert
van der Niet nog minstens drie
treffers voorkomen met knap
reddingswerk.
Arme, arme Albert van der Niet. Al
die goede acties konden die ene
fout niet goedmaken en hij besef-.
te dat het pijnlijkst van allemaal.
Maar eigenlijk viel hem niets
kwalijk te nemen; Van der Niet is
nou. eenmaal geen keeper die dit
soort beoordelingsfouten uit kan
bannen. Gewoonlijk werden die
wel gecompenseerd, voor zover
dat nodig was, want hij was aan
een goed seizoen bezig, voor zijn
doen.
Ditmaal had hij gewoon de pech dat
zijn anders eveneens zwakke
collega Hoekman in de wedstrijd
groeide, of beter gezegd, in de
wedstrijd kon groeien door de
speelwijze van de opponent.
Het zo goed begonnen Noordwijk,
dat na die snelle achterstand
knap was teruggekomen via de
vleugels, zakte na een kwartiertje
weg en verviel nadien in de oude
fout. Net als bij de partner wer
den alle ballen hoog het centrum
ingejaagd, maar anders dan bij
die tegenstander (die ene Menne
ga in de punt van de aanval heeft
lopen), kon dat niet tot succes
leiden.
Daarvoor waren een aantal oorza
ken. Ten eerste stonden in het
hart van de Asser-defensie de
lange voorstopper Koeling, die
mentaal dan wel volkomen over
zijn toeren leek, maar toch veel
ballen wegkopte en de gerouti
neerde Schipper. Ten tweede
kreeg Noordwijk door gehan
teerde speelwijze zo weinig echte
mogelijkheden dat Hoekman alle
kans werd gegund zich "lekker"
in te spelen.
Aanvankelijk had hij daarbij nog de
assistentie nodig van Schipper,
die de bal op de doellijn onbe
straft met de hand beroerde bij
het wegwerken van een kopbal
van Jaap van Kesteren, maar
voor de rest kon hij het alleen wel
af. Bij afstandsschoten van de
zeer sterke Albert Spaanderman
en Hans Westgeest bijvoorbeeld.
Diep doordringen in de Asser
verdediging kon Noordwijk zel
den, omdat bij absentie van de
geblesseerde Rob Suttorp de
rechtervleugel doorlopend gene
geerd werd en er bovendien maai
weinig overleg door de patronen
werd gemixt.
Dat ook deze wedstrijd weer een
dol en uiterst boeiend spektakel
werd, lag ditmaal dan ook meer
aan de nimmer aflatende inzet
van de twee ploegen, dan aan de
fraaie acties. Om elke meter
grond werd fanatiek geknokt, in
de goede zin van het woord (want
arbiter Van Riel liet niet met zich
spotten) en kon er aangevallen
worden dan gebeurde dat niet
voorzichtig maar massaal. Vijf,
zes, zeven man renden naar voren
als zich ook maar de geringste
mogelijkheden daartoe aandien
den; zeeën van ruimte achterla
tend voor tegenstoten die dan
ook onmiddellijk en onverbid
delijk volgden. Een ongecompli
ceerd spelletje, waarin opnieuw
afgerekend kon worden met de in
het competitieseizoen zo vaak
ontmoette systeem-frustaties,
maar ook een genadeloze uitput
tingsslag aan het einde van een
jaargang.
Vooral de tweede helft stond weer
bol van de sensatie. Na kansen
voor Veneboer en Soumeru
(waarbij V. de Niet ook al sterk
redde), kwam in dezelfde minuut
de fraaiste voor Kees Karstens.
De middenvelder, die vooral de
laatste paar wedstrijden ouder
wets soepel draaide, dook op
voor het doel om de enige echte
vleugelaanval via Cees Spaan
derman nota bene de laatste man,
af te ronden. Omdat hij bang was
dat hij iets te laat zou komen,
durfde Karstens echter niet "vol"
uit te halen, waardoor hij nog op
het standbeen van doelman
Hoekman aanstuurde. Even
daarna besloot Mennega een
dolle scrimmage voor het
Noordwijk-doel (waarbij Van der
Niet het duo Hooyer-Manders het
scoren had belet) met 2-0.
Die treffer van de 67ste minuut was
het sein tot een langdurig slotof-
fensief van Noordwijk. De ver
dedigers Van Kesteren en Cees
Spaanderman gingen nóg na
drukkelijker naar de spitsposi-
ties solliciteren en om hun lengte
ADVERTENTIE
Bröring in duel met Koeling, die vaak verhit raakte.
lekker mondje dicht met
STEENSTRAAT 47 - LEIDEN - TEL. 071-121608
uit te buiten werd vervolgens el
ke, maar dan ook elke, bal hoog
voor de pot gegooid.
Een patroon dat spectaculair oog
de, maar dat op het veld door an
dere Noordwijk-spelers werd er
varen als het tekenen van het ei
gen vonnis. Door Bogers: "Als we
met overleg via de lijnen waren
blijven spelen, hadden we van
zelf meer kansen gekregen, want
de backs zijn hun zwakste men
sen" - en door Bröring. De weer
teruggekeerde spits kwam in dit
speltype helemaal niet uit de verf
en vond het "boerenkoolvoet-
bal".
Niettemin leidde het vijf minuten
na de Noordwijk-treffer toch tot
succes. Vleugelverdediger De
Roo behandelde Jaap van Keste
ren onreglementair in het straf
schopgebied en Kees Karstens
schakelde bij de indirecte vrije
trap eindelijk eens John van Dijk
in. Die vond fraai 2-1 en was even
later zelfs dicht bij 2-2. Hij stuur
de de bal echter naar de paal, na
de enige fout van Hoekman, vol
gens Koetsier "anders ook een
zwakke doelman, maar nu heeft
hij de wedstrijd voor ons gered."
Dat ACV nog zo lang in de zenu
wen moest blijven, lag dan ook
niet aan hem, maar aan invaller
Dijkstra, aan Hooyer en aan
Manders die het alles-of-niets of
fensief van Noordwijk onderbra
ken met uitvallen die tot goals
hadden moeten leiden. Van der
Niet voorkwam die, maar bleef
toch achter als de eenzaamste fi
guur.
Alleen omdat de bal één moment
een eigen leven was gaan lei
den
PAUL DE TOMBE
John van Dijk (rechts knielendzal daar Noordwijks 2-2 in de weg
sticurt de bal naar het doel: de paal staan.
ADVERTENTIE
L Alleen voor Melkunie- of Menken Landbouw produkten.
