Nee meneer,
uw rekening
bij onze
bank bestaat
niet meer
WAT EEN FILTERT JE VAN F 1,95
UITEINDELIJK KAN GAAN KOSTEN
Meer dan
de helft
vindt
Loekie
het leukst
Nieuw nummer
Groene lijn
Zendertje
ingeslikt
ZATERDAG 29 APRII. 1978
iedereen gaan schrijven dat ik
voor voorkomende geval
len een nieuw nummer heb."
Hetzelfde nummer
„Nou", zegt de juffrouw, „mis
schien kunt u uw oude nummer
wel weer krijgen voor die nieuwe
rekening. Ik zal kij
ken wat ik kan doen."
En dat lukt. Meneer V. krijgt, dank
zij de medewerking van de juf
frouw van de balie, weer het
zelfde rekeningnummer dat hij
eerst had. Maar het is wel een an
dere rekening.
Want eerst denkt hij nog: je zult
zien, dan staat die 1,32 er na
tuurlijk ook weer op.
Maar nee, gewoon 5,50, het be
dragje van de cheque die hij heeft
laten bijschrijven.
En verder een map vol paperassen
waarin hij hartelijk wordt wel
kom geheten als nieuwe klant
van de Amro. Hij leest al die pa
pieren goed door, maar kan ner
gens iets vinden waarmee ver
klaard wordt waarom zijn reke
ning is opgeheven en wie nu-
zijn 1,32 heeft.
Hij vraagt ons of wij hem dit kun
nen uitleggen.
Hoe zit dat?
Wij vragen aan de Amro Bank: Hoe
zit dat. Moet er soms «en bepaald
minimumbedrag op een reke
ning staan, en wordt hij opgehe
ven als dat er niet meer is? Of
wordt een rekening die niet vaak
genoeg wordt gebruikt, automa
tisch geschrapt? En als dat alle
maal zo is, hoe worden bij u de
klanten daar dan van op de
hoogte gesteld. En wie krijgt het
geld dat er nog stond?
De Amro antwoordt: „Er is geen
minimumbedrag voor een pri-
verekening."
Dus dat is duidelijk: een rekening
vervalt niet zomaar omdat er
niet genoeg geld op zou staan."
„Al een tijd"
Er blijken echter wel rekeningen
te worden opgeheven als ze „al
een tijd" niet zijn gebruikt.
De Amro is hierover vager in zijn
antwoord: „Het is afhankelijk
van het kantoor, hoe de klant
wordt ingelicht dat zijn reke
ning al een tijd niet is gebruikt.
Gewoonlijk wordt natuurlijk
schriftelijk gevraagd wat de
klant wil, opheffen of weer ge
bruiken. In de praktijk blijkt
dat er wel wordt geschreven,
maar dat de klant dan geen ant
woord geeft op de brief van de
bank. Natuurlijk is het zo, dat de
klant beslist over het al of niet
opheffen van de rekening. Zo
maar opheffen doet een kantoor
natuurlijk niet.
Maar meneer V. houdt vol dat hij
nooit of nimmer een brief heeft
gehad van de Amro, en dat er ook
nooit 1,32 op enigerlei manier
aan hem is teruggestuurd.
En hij zegt er bij dat hij altijd zeer
secuur is op zijn post. „Het is een
manier van me. Ik maak alles
open en lees alles tot het lelijkste
reclamedrukwerk toe."
Meneer V. pikt daarom het ant
woord van de Amro niet en
schrijft zelf nog eens een zeer
boze brief naar het Amrohoofd-
kantoor. Hij zegt daarin dat hij de j
hele gang van zaken erg onbe- j
schoft vindt en dat hij zijn 1,32
terug wil hebben, plus de rente
die daar op is gekomen, en ver
goeding van 1,20 die hij door
dit gedoe aan telefoon en postze
gels heeft moeten uitgeven. Nu
ontvangt hij een vriendelijke
brief van de „afdeling particulie
ren" van de bank. Men zegt het te
betreuren dat er geen overleg
heeft plaatsgevonden voordat
„tot afwikkeling van uw reke- i
ning" is overgegaan. Zijn 1,32
zal op zijn rekening worden te
ruggestort, plus de 1,20 voor
gemaakte kosten. Als rente krijgt I
hij een kwartje, want die kunnen i
ze over zo'n klein bedrag niet uit- I
rekenen, aldus de Amro. En ver- i
der zit er een mapje met een
bloknoot in de brief, als goedma-
ker na de doorstane ergernis.
Conclusie: het systeem van de bank
deugt niet, maar ze zijn verder
wel aardig.
Door L. Bakker
Meer dan de helft van de kinde
ren die de Ster-reclame zien
vinden die reclame leuk. Maar
dat percentage wordt kleiner
naarmate de kinderen ouder
zijn, zo lezen we in het reclame
vakblad Ariadne Uit dit onder
zoek - uitgevoerd door Into-
mart - blijkt overigens dat ruim
de helft van de ondervraagde
kinderen Loekie de Leeuw nog
het allerleukst te vinden.
Nieuw
Half mei zal op Schiphol een
vierde blok met 22 afhan
delingsbalies in gebruik wor
den genomen in de vertrekhal
noord (lijndiensten). De char
tervluchten vragen zoveel ba
lieruimte dat de passagiers die
per lijntoestel vliegen onvol
doende service dreigen te
krijgen. Dat wordt door
die uitbreiding voorkomen.
Extra
Tussen Moskou en Leningrad
gaat binnenkort de ER 200 „su
per express" als proef rijden.
Die Russische trein krijgt een
snelheid van 190 kilometer per
uur. De trein moet het gaan op
nemen tegen het binnenlands
luchtverkeer.
De kogelvormige trein heeft 14
rijtuigen en kan 850 passagiers
meenemen. In Japan rijden al
van die treinen met nog grotere
snelheden en ook in Frankrijk
hebben ze tegenwoordig heel
snelle.
Handel
Dat tijdens de vliegtochten al
lerlei dranken, rookwaren en
bijvoorbeeld parfums verkocht
worden is normaal. Maar daarin
komt uitbreiding. British
Airways gaat aan boord nu ook
horloges en camera's verkopen.
De levering geschiedt niet via
een verzendhuis zoals sommige
maatschappijen al doen, maar
rechtstreeks aan de passagiers
in het toestel.
Epoxylijmen
Epoxylijmen, beter bekend als
twee komponentenlijm, wor
den gewoonlijk geleverd in
twee losse tubes. De ene tube
bevat de lijm en in de andere
tube zit een verharder. Pas na
mengen wordt een uitstekend
hechtende lijm verkregen.
Het is vaak lastig om precies de
zelfde hoeveelheden lijm en
verharder uit de tubes te
krijgen. Je kan nog wel lijmen
als de verhouding niet precies 1
op 1 is, maar de allerbeste resul
taten krijg je toch pas als heel
precies die verhouding goed is.
Perfecta Chemie heeft die tubes
nu gecombineerd tot een dub-
belspuit. In een beweging druk
je nu precies dezelfde hoeveel
heden uit de tubes.
We hebben het geprobeerd en
het gaat prima. Je kan er van
alles mee lijmen, hard en zacht
hout, aardewerk, metalen, glas
en allerlei kunststoffen. Dat
geldt dan voor onderling ver-
lijmen als in allerlei combina
ties.
Zo'n dubbele spuit (Kombi-
Snel) wordt geleverd met een
paar mengspateltjes en een
dubbele afsluitdop voor 5,75.
Niet goedkoop dus, maar je
moet die lijm dan ook niet ge
bruiken als je met een voorde
lige „alleslijm" ook kan vol
staan. Lijm er dus alleen de las
tige klusjes mee, zoals metaal
op glas of edelstenen in een ring
of broche, bakeliet of iets der
gelijks op tegels enz.
In enkele Klantenrubrieken laten wij een aantal opmerkelijkheden uit de dagelijkse ser
vice die postgiro en banken aan het publiek bieden, de revue passeren. Deze keer is het
een verhaal over de zogenaamde betaalrekening bij een bank, waarmee onverwachte
dingen blijken te kunnen gebeuren.
Nee meneer, uw rekening bij onze
bank is er niet meer.
Veel mensen hebben een rekening
bij een bank. Ze hebben die met
hetzelfde doel als waarmee ande
ren een postgiro hebben. Om er
geld op te ontvangen en er beta
lingen mee te kunnen doen. De
een zweert wat dat betreft bij de
giro, de ander bij de bank. Ze
hebben allebei hun voor- en na
delen. Doorslaggevend zal
meestal wel zijn waar iemand het
vaakst in de buurt komt, bij een
bank of bij een postkantoor.
En dan zijn er ook mensen, die
hebben en een girorekening en
een bankrekening. Zo iemand is
de hoofdpersoon in dit verhaal.
Meneer V. - zo zullen we hem noe
men - heeft op een dag een reke
ning genomen bij de Amro Bank.
Een gewone burgermansreke
ning voor ontvangsten en beta
lingen. Die draagt bij de Amro de
naam „priverekening".
Hij is niet van plan daar zijn salaris
op te laten storten, enzo, want dat
loopt al via de postgiro en daar is
hij tevreden over. Maar van tijd
tot tijd heeft hij wel eens kleine
betalingen te regelen met ande
ren die dat liever via de bank
doen, en dan geeft het veel pro
blemen als je zelf geen bankreke
ning hebt.
Heel erg ingewikkeld
Want zoiets is ingewikkelder dan je
zou denken als je het nog nooit bij
de hand hebt gehad.
Eventjes een klein voorbeeld daar
van tussendoor.
Iemand met alleen maar een post
girorekening heeft meegedaan
aan een gezamenlijk cadeau en
een jubilerende kennis buiten de
stad waar hij woont. Allemaal in
tekenen voor zo-en-zoveel. Ach
teraf krijgt hij van de leverancier
van het cadeau de rekening voor
zijn portie in het jubileumge
schenk.
Daar staat alleen maar een bankre
keningnummer op bij een bank
in die andere plaats (in dit geval
toevallig ook een Amro-filiaal).
Helemaal geen postgironummer.
Er mag alleen maar per bank
worden betaald, staat er trou
wens bij, want voor de admini
stratie van de leverancier is het
nodig alle geschenk-porties op
een rekening binnen te krijgen.
Aangezien de gever liever met geld
van zijn girorekening betaalt,
vraagt hij bij de Amro in zijn
woonplaats naar het gironummer
van dat Amro-filiaal daarginds.
Nu, denkt hij, kan hij gireren naar
die Amro Bank, die het dan over
hevelt naar de reke
ning van de leverancier.
Maar nee. Dat gaat niet. Want, ver
tellen ze hem, dan bereikt de
verwijzing naar zijn portie in het
jubileum geschenk, die hij op zijn
girokaart zet, zeer vermoedelijk
de leverancier niet.
Tja wat dan?
Nou, zeggen ze, uw mededelingen
worden wel doorgegeven aan de
leverancier, als u hier aan het lo
ket betaalt, want dan is het een
rechtstreekse bankbetaling.
Weet je wat, zegt de gever, dan be
taal ik u hier met een girobetaal
kaart, dan gaat het geld toch-
van mijn giro af.
Nee, zeggen ze. Wij pakken hier bij
de bank geen kaarten van de
postgiro aan, meneer. Daar moet
u eerst by een postkantoor geld
mee gaan halen en dan met dat
contante geld hier komen beta
len
Enfin, u begrijpt, er kunnen geval
len zijn waarin je gemak hebt
van ook een bankrekening.
Dure maand
Terug nu naar onze meneer V. Hij
heeft zo'n rekening genomen. Hij
gebruikt hem niet zo vaak. Uit
eindelijk staat er al een poos lang
nog 51,32 op. Eind november
1976, met de dure feestmaand in
het vooruitzicht, doet meneer V
hetzelfde als vele anderen: hij
haalt geld van zijn rekening, vijf
tig gulden.
Dan blijft er nog 1,32 staan.
In het vrijwel hele volgende jaar
1977 blijft het stilletjes met bank-
transacties rondom meneer V
Hij hoeft zijn rekening niet te ge
bruiken. Uiteindelijk, begin de
cember, ontvangt hij van iemand
een bankcheque ergens voor
Een klein bedragje slechts, van
5,50. Maar toch weer makkelijk
dat hij een rekening heeft, want
als je zo'n cheque als niet-reke-
nmghouder moet gaan innen,
gaat dat heel erg moeilijk.
"Die is opgeheven"
Meneer V. stapt welgemoed naar
het filiaal van de Amro, waar hij
klant is, legt de cheque op de ba
lie en vraagt: „Wilt u deze alstu
blieft bijschrijven op mijn reke
ningnummer 47.35.94.919."
De juffrouw achter de balie gaat be
zig met een toetsenbord maar
komt even later terug met de me
dedeling: „Die rekening bestaat
niet meer. Die is opgeheven."
„Welnee," zegt meneer V „er is
niets opgeheven. Beetje iets meer
dan een gulden, ofzo."
„Dan hebt u de rekening zeker
meer dan een half jaar niet ge
bruikt?", vraagt de juffrouw.
„Ja", zegt meneer V., „het hele jaar
nog niet".
.Precies," zegt de juffrouw, „en een
rekening die een poos niet wordt
gebruikt, wordt opgeheven."
Gaat dat dan zomaar?
■sMaar", vraagt meneer V. verbijs
terd, „gaat dat dan zomaar? Die
rekening is toch van mij. Er staat
toch geld op dat ook van mij is, al
is het weinig, Ukunt zo'n reke
ning toch niet opheffen zonder
overleg met de klant?"
,Ja meneer, luister eens," zegt de
juffrouw, „daar ga ik niet over. Ik
zit hier alleen maar aan de balie,
en als er geen rekening meer is,
dan kan ik daar uw cheque niet
op bijschrijven."
„Wat moet ik dan nu doen?" in
formeert meneer V.
„Een nieuwe rekening nemen,
zegt de juffrouw.
„Maar dat is zo lastig,zegt meneer
V.„want dan krijg ik natuurlijk
weer een ander rekeningnum
mer. En allerlei kennissen en re
laties hebben nog mijn oude
nummer. Dan moet ik weer aan
Onder het motto „Een gewaarschuwd mensbrengen wij van tijd tot
tijd ervaringen van consumenten, die wij in voorlichtingsbladen aan
troffen. Die verhalen kunnen hun nut hebben als waarschuwing. Want
wat een ander gisteren overkwam, kan u morgen overkomen.
„Je kunt tegenwoordig bij be
kende merken nog wel onder
delen bestellen voor huis
houdelijke apparaten waar
iets van gebroken is, maar die
mogelijkheid is toch in de
praktijk nauwelijks meer-
te benutten.
Want het hele systeem is er op
berekend dat je er geen ge
bruik van maakt. Doe je dat
wel, dan moet je boeten. Ser
vice is vaak alleen nog maar
een hol woord.
Zoals bijvoorbeeld bij de
vruchtencentnfuge van fa-
rikant Braun. Daar zit een
plastic filtertje in, dat ervoor
zorgt dat de vezels van de
vruchten niet in het sap te
rechtkomen.
Bij lezeres S. uit Roosendaal
ging dat filtertje na verloop
van tijd stuk.
Geen nood, want Braun heeft
losse filtertjes.
Mevrouw S. ging naar de win
kel waar ze het apparaat had
gekocht, en vroeg naar zo'n fil
ter. Dat moest voor haar be
steld worden.
Of zij daarom 5 gulden voor
schot wilde betalen. Dat deed
zij. Toen het filtertje na vijf
weken binnen was, kreeg zij
van de winkel bericht. Zij
haalde het af en vroeg wat het
kostte. Dat wist de winkelier
nog niet. Hij zou de nota stu
ren. Die kwam: een rekening
waaruit bleek dat het filtertje
op 9,70 kwam, min de 5 gul
den voorschot.
Geen vergissing
Wat duur, dacht r
voor zo'n simpel filtertje. Zij
vroeg of het geen vergissing
was. Nee, zei de winkelier, de
administratiekosten maken
het zo duur. ik verdien er geen
cent aan. Vraag het maar na
bij Braun, al u mij niet
geloofd.
Mevrouw belde toch voor de
aardigheid eens naar Braun
Nederland. Daar vertelde
men haar dat zo'n filtertje in
koop 1,30 kostte plus btw, en
dat de verkoopadviesprijs
1,95 was.
Wat nu, vroeg mevrouw S. aan
Koopkracht. Moet ik nu zo
maar die 9,70 betalen?
Koopkracht vroeg bij de win
kelier na hoe hij aan dit bedrag
was gekomen.
Dit was zijn antwoord:
Ik moest, om zeker te zijn dat
het nieuwe precies eender zou
zijn, het oude fil
tertje aan Braun opsturen.
Dat kostte 1,60 porto.
Braun stuurde mij het oude
weer retour plus een-
nieuw erbij.
Onder rembours.
Dit kostte mij voor het nieuwe
filter 1,30 inkoop, vaste ad
ministratiekosten 7,50, BTW
1,58. Is totaal 10,38, plus de
1,60 van het opsturen van het
oude filter.
„Geweldig"
Ik heb de klant slechts 9,50 in
rekening gebracht, zodat ik er
zelf geld bij moest leggen,
mijn eigen kosten van admini
stratie en opbellen naar de
klant niet eens meegerekend.
Wat is nu mijn loon? De
klant scheldt mij uit.
Bij informatie bij Braun ver
namen wij dat deze elektro-le-
verancier inderdaad 7,50 ad
ministratiekosten (plus btw)
in rekening bracht voor kleine
bestellingen van onder de vijf
gulden. Deze admini
stratiekosten zijn later ver
laagd naar 3,50.
Maar daarmee is zo'n gang van
zaken natuurlijk niet minder
belachelijk. Reparatiemoge
lijkheden kun je beschouwen
als service. Je gaat er als con
sument van pit datje, tegelijk
met het apparaat, dergelijke
service „koopt" Daarom
neem je vaak liever een be
kend dan een onbekend merk.
Maar als de fabrikant of im
porteur de service op zijn ap
paraten nu door buiten ver
houding hoge kosten gaat
blokkeren in plaats van deze
service juist te stroomlijnen,
dan wordt het wel wat al te
gek.
Trouwens, de winkelier had in
dit geval ook wel even van te
voren mogen zeggen dat de
kosten zo konden gaan oplo
pen".
(Uit Koopkracht, maandblad
van het Konsumenten Kon-
takt).
LONDEN - Monteurs van de Britse
PTT hebben kleine radiozender
tjes ingeslikt om na te gaan ivaar
hun rugklachten vandaan ko-
mem. Ongeveer 200 vrijwilligers
slikten de capsuultjes die gevoelig
zijn voor lichte drukveranderin
gen
Aan de universiteit van Surrey ten
zuiden van Londen doen zij ver
schillende lichaamsoefeningen
waaVbij de drukveranderingen
worden doorgegeven naar de
gordel die zij dragen en die als
De radiozendertjes kosten 100 pond
(J 450) per stuk en kunnen op
nieuw gebruikt worden tiadat'zij
het spijsverteringskanaal hebben
verlaten.
De hiermee verkregen gegevens
worden uiteengerafeld en verge
leken met statistieken van 5.000
verwondingen van de menselijke
romp.
Daarna worden de monteurs met de
zendertjes nagegaan terwijl zij
normaal hun werk doenin palen
klimmenzich door nauwe ope
ningen wringen en zware dingen
tillen.
Per jaar komen ongeveer 4.000
mensen van de Britse telefoon
dienst met klachten over hun rug.
Er is zoveel belangstelling voor de
land- en tuinbouwberichten die
via de "groene lijn" worden ver
strekt dat het oude telefoon
nummer overbelast raakte. Op 2
januari is daarom het nummer
van de "groene lijn" gewijzigd in,
070-837700.
Bergplaats van magnetische gegevens in het Amro-computerscentrum in Amstelveen. "Zomaar opheffen doet het kantoor de rekeningen
niet", zeggen ze bij de Amro. Misschien doet de computer het dan zelf wel, je weel maar nooit
