Aalsmeer in de allerlaatste
minuut nog voorbij UYS: 3-2
van blaffende 'Zwervers
NOORDWUK-ZWART WIT: ARMOE TROEF (1-1)
Kans op periode-titel definitief verkeken jl
Incident
beslist
wedstrijd
yuKTv ooys Krijgt nulp
RCL in anderhalve
minuut van winst
naar verlies: 3-1
MAANDAG 16 JANUARI 1978
SPORT SPORT
SPORT SRORTH SPORT SPORT SPORT SPORT SPORT
r Theo van Seggelen
-fraaie treffer -
Wijnand Sloos
- goed op dreef-
AALSMEER - Volledig bedolven onder
zijn mede-spelers vierde Cees Duprie
uitbundig éen feestje. Want hij, en
niemand anders, had zojuist de gelijk
maker (2-2) voor UVS binnengekopt.
Een kwartier voor tijd pas was hij ko
men opdraven, vond trainer Désar de
tijd rijp voor een rentree van, de lang
geblesseerd geweest zijnde en daarna
door Hans Neuteboom naar de reser
ves verwezen, Duprie.
Vijf minuten later dook heel UVS bo
venop de "pinch-hitter", was hij het
stralend middelpunt van een kluwen
dolblije spelers. Van lange duur was
die vreugde evenwel niet. Welgeteld
vier minuten later - met nog vijftig se
conden in totaal te gaan - draaide
Aalsmeer de douchekraan wyd open
en stortte het ijskoude water met volle
kracht op Duprie en de zijnen neer.
Dag gelijkspel, dag periode-titel. De
beurt aan Aalsmeer om op en rond
spits Biesing een menselijke pyramide
te bouwen.
De klap kwam hard aan voor het moege
streden UVS, dat in de tweede helft
van deze, van het begin tot het einde
boeiende, wedstrijd uitstekend had te
ruggevochten. UVS kreeg trouwens in
het begin van dit, voor de tweede pe
riode-titel én de vijfde plaats, belang
rijke duel ook al een forse tegenvaller
te verwerken.
Op het schitterende doelpunt van Theo
van Seggelen (derde minuut al), die
samen met Henk Zandbergen en Frits
van der Heiden door de Aalsmeer-de-
fensie was geflitst, had de thuisploeg
namelijk een supersnel antwoord
klaar. In dezelfde minuut reeds lag de
gelijkmaker (Hans de Rijk tikte voor
zet van Van 't Schip in) achter Sloos.
Waardoor UVS, inplaats van met een
rustgevende voorsprong de zaak te
kunnen bekijken opeens met zijn rug
tegen de muur kwam te staan, want
Aalsmeer putte duidelijk moed uit de
zo vlot tot stand gekomen gelijkmaker.
Ruim een half uur moesten de Leide-
naars zich in allerlei bochten wringen
om het fel aanvallende Aalsmeer van
zich af te houden. Dat lukte redelijk,
want de uiteindelijke schade - een
doelpunt van Meyer - viel erg mee.
UVS moest namelijk een aantal malen
het antwoord schuldig blijven op de
loepzuivere lange pass waarmee met
name Dick Fiene en laatste man Van
Haalem de defensie passeerden ten
gunste van de snelle voorwaartsen
Meyer en De Rijk.
Die kwamen herhaaldelijk gevaarlijk
door, maar Wijnand Sloos, die een uit
stekende wedstrijd speelde, liet zich
slechts eenmaal verschalken. Pas zo n
tien minuten voor rust hervond UVS
zichzelf.
De Leidse ploeg, die tot dan toe het ini
tiatief aan Aalsmeer had moeten laten,
kreeg weer greep op het middenveld,
waar eerder routinier Dick Fiene ex
celleerde ten koste van Mat Kan
tebeen. De Leidenaar, normaliter het
rustpunt en de belangrijkste schakel
van de Désar-formatie, had gisteren
zijn dag niet. Verspeelde veel ballen
aan de tegenpartij en liep zichzelf her
haalde malen voorbij.
Desondanks kwam UVS in de tweede
helft sterk terug. Vooral via Theo van
Seggelen en Bert Kort op het midden
veld. Henk Zandbergen op de vleugel
en Frits van der Heiden in de spits. Bo
vendien sloot de achterhoede nu veel
beter dan in het eerste part en kreeg
Fiene weinig gelegenheid meer voor
het geven van zijn splijtende pass.
Desalniettemin moest er een "kunst
greep" aan te pas komen om UVS aan
de gelijkmaker te helpen. Niemand
van de basis-elf zag namelijk kans om
de juiste voortzetting te vinden al kre
gen met name Van der Heiden, Van
Seggelen en Kantebeen de mooiste
kansen. Vooral Kantebeen kreeg een
ideale mogelijkheid op 2-2, maar ge
heel in de lijn van zijn onzekere spel
trok hij op het beslissende moment zijn
hoofd terug bij de fraaie voorzet van
Frits van der Heiden. Even daarvoor
was Koos Hannaart verwisseld voor
Cees Duprie.
Een verdediger eigenlijk, maar hij
maakte van zijn uitverkiezing een
"gouden greep". Razendsnel was hij
mee naar voren gestormd, toen Jan
Verver eindelijk eens van zijn bewa
kers loskwam. En opeens stond hij
daar, vlak achter de vertwijfeld graai
ende Frits van Berge Henegouwen.
Meer nog dan Kantebeen daarvoor had
hij reden om zijn hoofd in te trekken,
want Duprie wist de paal slechts een
luttel aantal millimeters van zijn haar
dos verwijderd. Maar moedig knikte
hij toe op de indraaiende voorzet en tot
zijn verrassing kopte hij het leder nog
precies langs de goede kant van de
staander.
Het verdiende gelijkspel leek binnen.
Alleen.Biesing stond daar waar
Henk Zandbergen, toen hij de voorzet
van Fiene "blind" wegtrapte, niet ver
moedde. Dat betekende wel 3-2
AD VAN KAAM
KATWIJK - De hulp kwam voor
Quick Boys-trainer Arie Lagen
dijk op een even onverwacht als
welkom ogenblik. Van "Bond
genoten", die ook door de Kat-
wijkse oefenmeester nimmer als
zodanig herkend zullen zijn.
Want juist op het moment, dat de
Quick Boys-defensie halverwege
de tweede helft bij een 1-1 stand
leek te bezwijken onder de aan
houdende pressie van De Zwer
vers, renden twee honden het
veld op, die de simpele oplossing
tot het .ontkrachten van het De
Zwervers-offensief zouden aan
dragen.
Ongrijpbaar als zij waren, zorgden
de twee "hulpverleners" voor een
dermate langdurig oponthoud,
dat de Zwervers na dat incident
volledig uit het ritme-bleek. Met
nauwelijks verholen dankbaar
heid (vraag: hebben de honden
nog een kluif gehad?) accepteer
den de Kat wij kers de toegesto
ken helpende poten en wisten in
de slotfase alsnog beide punten
(via een treffer van Cees van
Rooyen) op Nieuw. Zuid te hou
den: 2-1.
Een nauwelijks verdiende zege, dat
vooropgesteld. Want zelden zal
het krachtsverschil tussen een
koploper en hekkesluiter zo mi
nimaal zijn geweest als juist za
terdagmiddag. Arie Lagendijk
sprak later dan ook terecht over
"een moeilijke pot".
Toegegeven: Quick Boys mocht na
afloop zeker wijzen op wat meer
doelrijpe kansen, maar daar
stond wel tegenover, dat de IJs-
selmonders vooral na rust uitste
kende uitzichten op de zege heb
ben gehad. Temeer, omdat de
Haas-pupillen in die fase zo ge
nadeloos het zwakke punt in de
anders zo sterke Katwijkse de
fensie blootlegden. Laurens
Mouter, ditmaal als linksback
opgesteld omdat Martin Heerik-
huisen ziek was, liep daar hard
nekkig te bewijzen zich op die
plaats niet thuis te voelen. Het
gevolg daarvan was, dat zijn op
ponent Hans van Neck hem re
gelmatig voorbijliep alsof hij er
niet stond.
Dankbaar
Wat trouwens een kwartier voor
rust ook al eens gebeurd was,
toen op het middenveld Ben de
Waal de bal aan rechtsback Kees
Heiden had verspeeld en die
laatste de volkomen vrijstaande
Van Neck (waar was Mouter?)
lanceerde, die vervolgens dank
baar 1-1 binnenschoot. Die ge
lijkmaker - Gert Zwaan had na
acht minuten de openingstreffer
Gescoord, door een corner van
Sis-Thu-Pan in te koppen - deed
bij De Zwervers het besef
groeien, dat "dit" Quick Boys te
pakken was.
Weliswaar hadden de zeekanters na
dat doelpunt van Zwaan nog
goede mogeljkheden (Haasnoot
en Kuyt) gehad om de 1-0 marge
te verruimen, maar daarnaast
was toch duidelijk aan het licht
gekomen, dat de Lagendijk-bri
gade bepaald niet in beste doen
was. Wat ook De Zwervers-
oefenmeester Piet de Haas had
onderkend. In de rust gaf hij zijn
ploeg de opdracht een hoger
tempo te draaien.
De gevolgen van dat consigne ble
ven niet uit. Quick Boys moest
"terug".
"Hondsbrutaal" trachtten de IJs-
selmonders met gave combina
ties het Quick Boys-bastion te
slechten. De aanvallen liepen
daarbij stereotiep "over rechts",
waar Lourens Mouter steeds
meer moeite kreeg om Van Neck
te volgen. Zoals vier minuten na
rust bijvoorbeeld, toen spel
bepaler Leo Vos na een stuk of
drie Katwijkers te hebben mis
leid met een cross-pass Kees
Heiden inschakelde. Die laatste
kon ongehinderd oprukken en
vond met een loepzuivere voorzet
vervolgens Hans van Neck, die
met een keiharde kopbal Floor
Schaap tot een sublieme redding
dwong.
Zoals de Katwijkers even later op
nieuw opgelucht mochten
ademhalen, toen Van Neck
Mouter zijn hielen weer eens had
laten zien, maar daarna de fout
maakte de bal te ver (en dus on
bereikbaar voor vrijstaande spits
Bosveld) terug te trekken.
Het leken de voortekenen van een
onverwachte Quick Boys-ne
derlaag. De honden zouden ech
ter anders beslissen. Enthousiast
over de speelweide rennend
zorgden ze voor een minutenlang
oponthoud. En toen de honden
eindelijk verwijderd waren en de
uitstekend leidende Bob Dam
mers, na zich eerst nog te hebben
afgevraagd of radioverslaggever
Leo Touw wel op de tribune zat,
beide partijen weer kon laten be
ginnen, bleek het daarvoor zo
soepel draaiende De Zwervers
ineens vast te zitten. Quick Boys
profiteerde ervan.
Vooral Teun v.d. Plas kreeg het,
mede omdat zijn directe tegen
stander John Migielsen con
ditioneel volledig op was, op zfjn
heupen en gaf Bart Zandbergen
een niet te missen kans die de
frêle linkerspits toch zou missen.
Zoals hij even later ook zou doen,
toen Kees Heiden foutief op zijn
doelman Van Dijk terugspeelde.
Maar toen Van der Plas Migielsen
opnieuw had uitgespeeld en Cees
van Rooyen de winnende 2-1 had
laten maken, pakte Quick Boys
toch nog de volle buit en vond De
Zwei-vers de hond alsnog in de
pot
GERARD VAN PUTTEN
WERKENDAM - Zesenzestig speelminuten lang had RCL
zaterdag geen kind aan het in eigen huis doorgaans zeer
roerige Kozakken Boys. In die periode controleerden de
Leiderdorpers de manoeuvres in het veld volledig.
De in de ^)ste minuut van de eerste helft veroverde 0-1 voorsprong werd
werkelijk moeiteloos vastgehouden, want de Kozakken-aanval bakte er
absoluut niets van. De door trainer Huguenin aangegeven strijdwijze (de
technisch vrij matige Werkendammers "kortbij" dekken om hun het
goed aannemen van de bal onmogelijk te maken) werkte wonderwel.
Misschien wel té goed. Omdat de RCL-defensie ruim een uur lang niet echt
op proef werd gesteld, verslapte de aandacht kennelijk. In elk geval
werd het van 0-1 in een tijdsbestek van 90 seconden 2-1 voor Kozakken
Boys. En in de slotfase liepen de Werkendammers zelfs nog verder uit:
3-1.
"Een verdiende overwinning voor Kozakken Boys", zei RCL-trainer Hu
guenin na afloop ruiterlijk, "want ze vonden, ook al ging het zo lang niet
goed, toch de kracht om door te gaan. Maar aan de andere kant zeg ik: we
hebben onnodig verloren. We hadden ze immers volkomen in de greep"
Kort op de man
Inderdaad, die eerste helft verliep precies zoals Huguenin het zich moet
hebben voorgesteld. Het door hem bepaalde kort op de man dekken,
hoewel niet zonder gevaren (blessures, grote kans op ruzie-achtige tafe
relen), werkte prachtig. Het Kozakken-spel werd er door ontregeld. Het
regende balverlies en foutieve passes en Koos Haneveld, de Braaten en
Daaf Brandt konden steeds de voet plaatsen tussen het Werkendamse
frutsel werk. Kozakken Boys reageerde nogal lauw op de eigen onmacht,
taferelen zoals Quick Boys en vooral Noordwijk eerder dit seizoen hier
meemaakten, deden zich niet voor. Alleen Ab Braat en Jan van Vuuren
voerden een stille guerrilla tegen elkaar. Tussen hen deden zich dingen
voor die de KNVB bij voorkeur niet op de velden tegenkomt. Op dit punt
had scheidsrechter Cameron wel iets steviger mogen optreden. Maar dat
is dan ook de enige aanmerking die men op zijn leiding kon hebben.
Voor het overige deed hij het voortreffelijk, hij had de wedstrijd krachtig
in de hand.
RCL zocht zelf voorzichtig aanvallend zijn weg. Wilbret Witteman was zijn
man vaak te snel af en op die vleugel ontplooiden de Leiderdorpers hun
grootste dreigingen. Een mooie kopbal van Heemskerk leverde net geen
treffer op, maar één in de 20ste minuut genomen vrije schop aan de zijl ijn
(op rechts), bracht wel succes. Het harde, strakke schot van Wally van
Haver werd door doelman Ottevanger verkeerd beoordeeld. Via zijn
handen vloog de bal het doel in. Het doelpunt sterkte RCL. Holl en zijn
makkers legden de Kozakken vrijwel aan banden.
Het enige gevaar dat doelman Bram Brandt voor rust te duchten had,
kwam van één van zijn eigen ploeggenoten. Daaf Brandt speelde op
zeker moment zo adembenemend slordig terug op zijn doelman dat die
er een blessure voor moest riskeren om de situatie te klaren.
Na rust werd Bas Klop in de Werkendamse voorhoede vervangen door
Krijn Vonk - en hij zou de held van de dag worden. Aanvankelijk leek
het overigens een wissel die weinig aan de situatie veranderde. RCL
hield zich zó gemakkelijk overeind dat het bijna vervelend was om naar
te kijken. Haneveld had zelfs kort na de hervatting bij een puike kans
RCL op 0-2 kunnen brengen en dan zou het waarschijnlijk gebeurd zijn
geweest. Maar Haneveld miste en kon zich daar na afloop nog wel voor
tegen het hoofd slaan.
Met de muziek mee
De ramp voltrok zich voor RCL tussen de 20ste en 22ste minuut. Ineens
waren dekking en organisatie in de Leiderdorpse defensie met de mu
ziek mee. En bij Kozakken Boys lukte het plotsklaps. Op de vleugel van
Ab Braat kwamen de doorbraken tot stand. Eerst van Vuuren en daarna
middenvelder Korsman lanceerden heel knap de voorzetten waaruit de
bij de verste paal volkomen vrijstaande Krijn Vonk met kopbal en schot
twee treffers fabriceerde.
De RCL-middenlinie kon zich de beide doelpunten ook aantrekken (met
name het tweede) omdat ze veel te traag was teruggekomen. De zeer
goed spelende Korsman had nooit de vrijheid mogen krijgen om zo diep
door te dringen.
RCL probeerde daarna de wedstrijd weer in zijn macht te krijgen, maar de
Kozakken lieten zich nu niet meer van de wijs brengen. Het stond niets
meer toe, vond zelf nog wel de ruimte voor een prachtige centrum-door
braak waaraan Dick Damen de laatste hand legde: 3-1.
RUUD PAAUW
ROTTERDAM - Het is zo zoetjes
aan wel duidelijk geworden:
Noordwijk is allang het Noord-
wijk van vroeger niet meer. De
standenlijst geeft wat dat betreft
nog een enigszins vertekend
beeld, want hoewel niet onbetwist
bovenaan draait de ploeg van
trainer Eelman nog wel degelijk
mee in de bovenste regionen.
Maar wie gelooft er nog serieus in
de kampioenskansen van dit
Noordwijk? Niemand toch. De
spelers in ieder geval niet. Dat
werd zaterdag bij Zwart Wit '28
wel duidelijk. Een punt pakte
Noordwijk, dat nog wel. Maar
vraag niet hoeveel moeite dat
kostte en vooral niet naar de ma
nier waarop die deling tot stand
kwam.
Er is nog eens een tijd geweest - en
dat is echt nog niet zo lang gele
den - dat Noordwijk met derge
lijk zwakke tegenstanders als
Zwart Wit volkomen de vloer
aanveegde. Meestal trok "het
slachtoffer"bij het zien van de
rood-witte formatie alleen al, een
menselijk cordon rond het eigen
doel op en werd dan vervolgens
vaak toch nog volledig over
speeld.
Dat was toen. Maar, zoals gezegd,
die tijd lijkt definitief voorbij.
Slechts hoogst zelden vang je nog
wel eens een glimp op van het
kwalitatief hoogstaande spel
waarmee Noordwijk zich naar de
top van het amateurvoetbal
speelde. Tegen Zwart Wit kende
Noordwijk drie van die momen-
De eerste bevlieging kwam al na
vijf minuten toen Bröring knap
drie grove Rotterdamse tackles
ontweek en vervolgens de bal op
het hoofd van de gretig knikkende
John van Dijk liet neerdalen: 0-1.
De twee andere acties van allure
vonden plaats vlak voor tijd toen
Noordwijk geheel onverwacht een
riant uitzicht kreeg om de 1-1 in
1-3 te doen wijzigen. Suttorp
knalde na een hele knappe solo
evenwel onbesuisd de bal in de
tribune en Bröring kopte na knap
voorbereidend werk van Hans
West geest het leder net langs de
verkeerde kant van de paal. Voor
het overige was het armoe troef.
Echte armoe. Soms stuitend om te
zien. Neem bijvoorbeeld het mid
denveld, dat toch in grove lijnen
overeenkomt met de linie uit de
succesvolle periode. Waar is dat
plotselinge versnellen, waar zijn
die subtiele tikjes en waar is die
uitgelezen techniek gebleven?
Waarom is er geen sprake meer
van dat vroeger zo moeiteloos
wisselen van de onderlinge posi
ties waardoor mandekking voor
de tegenstander opeens een on
doenlijke zaak werd en de ene
kans na de ander werd ge
creëerd? Waarom staat Ab
Spaanderman veelal stil, verliest
Karstens zo vaak de bal, onttrekt
Bogers zich aan het spel en loopt
Bröring er zo verloren bij?
Zwart Wit snapte er in ieder geval
ook niet veel van. Kroop, mede
door de vlot opgelopen achter
stand, daarom maar uit zijn
schulp en toog ten aanval. Zonder
veel overtuiging. Een beetje drei
gen, daar bleef het bijDe potentie
om echt gevaarlijk te kunnen
worden heeft Zwart Wit nu een
maal niet. Een blik op de stan
denlijst maakt wat dat aangaat
veel duidelijk. Toch kwamen de
Rotterdammers nog aan een ge
lijkspel. Noordwijk verleende
daaraan evenwel de bereidwil
lige medewerking.
De in de eerste helft onzeker optre
dende defensie (later zou dit deel
van de ploeg zich goed herstellen)
deed een aantal gebrekkige po
gingen om de buitenspelval open
te gooien en dat ging tweemaal
achtereen goed fout. Éénmaal
profiteerde Lobman (1-1) terwijl
Frans van der Veen daarna, zij
het door middel van een zeer
grove overtreding, Van Deelen
van een tweede doelpunt kon af
houden. Opmerkelijk genoeg
kreeg ook Zwart Wit, dat voor het
overige veelal uit eigen vrije wil
de bal bij Noordwijk inleverde
vlak voor tijd een unieke kans op
de overwinning.
Nadat eerst Noordwijk twee fraaie
mogelijkheden op een treffer had
laten liggen moest Jaap van Kes-
teren, zeker niet de slechtste
Noordwijker, in de laatste mi
nuut de bal van de lijn trappen
toen Van Leer een voorzet van
Wander met het hoofd verlengde.
Ruud Bröring tenslotte werd een
paar seconden voor tijd wegens
aanmerkingen op de leiding door
de bijzonder zwak leidende ar
biter Mellenbergh genoteerd. Brö
ring kreeg zelfs een gele kaart
voor de ogen getoverd, iets wat
helemaal niet kan want dit at
tribuut wordt uitsluitend in het
profvoetbal gebruikt. Viel er uit
eindelijk toch nog ergens om te
(glim)lachen...
AD VAN KAAM
