Huisbroei-wedstrijd:
kunst om bollen op
tijd te zien bloeien
Brandweer in Engeland gaat door de knieën
Plaag van
wilde katten
in Noord wijk
Ravi Shanker terug op z'n basis
CDU wint steekspel om
Duitse spionnen
5Opstapcursusvoor
leerlingen dag-mavo
MEESTER OP DE SITAR GEEN SUPERSTAR MEER
VRIJDAG 13 JANUARI 1978
door
Herman van
Amsterdam
Noordwijk heeft het momenteel te stellen met een
plaag van verwilderde katten. Vooral rond de ten
nisbanen van het Casino en het park Leeuwenhorst
is het bar en boos. Bij het secretariaat van het
plaatselijk opvangcentrum voor honden en katten
zijn al talloze verzoeken binnengekomen iets aan
die plaag te doen.
"We zouden wel willen", zegt
secretaresse mevrouw Boot,
"maar we staan machteloos".
In het bestuur is de suggestie
naar voren gekomen de kat
ten voedsel met een verdo
vingsmiddel te geven en als ze
suf zijn op te pakken en door
de dierenarts te laten afma
ken. Maar in de praktijk is dat
geen haalbare kaart. Want
zodra die katten gegeten heb
ben trekken ze zich terug op
plaatsen waar ze moeilijk zijn
te achterhalen.
Uit de hand
Er zal naar een andere oplossing
van dit probleem moeten
worden gezocht. Liefs zo snel
mogelijk, want het loopt met
die katten danig uit de hand.
Als het om het vangen van de
verwilderde katten in het
park Leeuwenhorst gaat zou
dat John Kristel vrij gemak
kelijk af gaan. De gepensio
neerde voormalig or
kestleider (oom van filmdiva
Sylvia Kristel) heeft zich de
laatste drie jaar dagelijks be
kommerd om zo'n twintig
verwilderde katten en een
haan ("die regeert de hele
boel").
Hij zegt: "Destijds stond hier in
het bos een varkensstal. De
eigenaar hield er katten op na
om muizen en ratten uit de
buurt te houden. De katten
liet hij hier achter toen hij met
zijn bedrijfje verhuisde.
Vanaf dat moment heb ik mij
met die dieren bezig gehou
den'".
Kristel, 55 jaar lid van de
dierenbescherming, is elke
morgen rond een uur of elf in
het bos te vinden. Daar heeft
hij een vaste voederplaats
voor de katten en de haan. Het
gezamelijke menu heeft
steeds dezelfde samen
stelling; een liter melk, stuk
jes kip (bij de poelier) en wat
vleesafval van een slager uit
het dorp. "Ik sla bijna nooit
een dag over", zegt hij, "en zo
wel, dan neemt mijn vrouw
het van mij over". Ik heb het
vertrouwen van die dieren
gewonnen. Tegenover mij
zijn ze zo mak als een lam
metje. Een ander hoeft er niet
in de buurt te komen. Dan zijn
ze er zo vandoor.
Brief
Ik zou ze best kunnen vangen
maar ik kan het niet over mijn
hart verkrijgen. Zolang ze
door mij worden verzorgd is
het ook niet nodig dat ze uit
het bos worden gehaald. Al
leen vraag ik me af wat er met
het ster moet gebeuren als ik
niet meer naar het bos kan. Ik
sukkel nogal met mijn ge
zondheid. Vind maar eens een
ander die elke dag op eigen
kosten voer koopt en die de
dieren te eten geeft".
"Binnenkort heb ik daar een
gesprek over met een hoofd
bestuurslid van de Neder
landse dierenbescherming.
Het liefs zou ik willen dat men
de dieren vangt, stereliseert
en weer terug zet in het bos en
dat er dan iemand regelmatig
naar omkijkt. Kan het niet
anders, dan moeten ze inder
daad maar door een diere
narts worden afgemaakt. Ik
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur ean mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 215. U mag ook
schrijven.
John Kristel: "Tegenover mij zijn ze zo mak als een lammetje.
hoop dan wel dat men het
doet zonder dat ik er weet van
heb".
Over de behandeling van
zwerfkatten in Nederland in
het algemeen heeft Noord-
wijker Kristel kortgeleden
nog een brief geschreven aan
Dries van Agt, toen nog mi
nister van justitie. Daarin gaf
onder meer als zijn mening
dat de zwerfkat in Nederland
er erg bekaaid afkomt, dat er
nauwelijks naar wordt omge
zien. De minister, druk in de
weer met de kabinetsforma
tie, hield zijn antwoord kort.
"De behandeling van dieren
in ons land, houdt nauw ver
band met de beschaving van
de bevolking".
Druk zat
Volgens Kristel zou het op
vangcentrum voor honden en
katten in Noordwijk voor
uitlopend op andere maatre
gelen in elk geval de moeite
kunnen nemen concentraties
zwerfkatten van voedsel te
voorzien zodat er geen klach
ten over "stelende zwerfkat
ten" binnen komen. "We
hebben het al druk zat met
andere zaken", zegt mevrouw
Boot.
"Bovendien is dat geen werk
voor onze vrijwilligsters. Ze
ker niet als het elke dag moet
gebeuren".
De Leidse avondscholengemeenschap Boerhaave, die op verzoek
van het gemeentebestuur van Noordwijk daar een dag-mavo voor
volwassenen op poten aan het zetten is, gaat aspirant-leerlingen de
gelegenheid geven als voorbereiding op de studie gedurende 18
lesavonden het geheugen wat op te frissen. Tijdens deze zoge
naamde "opstapcursus" zal les worden gegeven in elementair Ne
derlands, rekenen, aardrijkskunde en geschiedenis.
"Het is ons gebleken", zegt rector D. J. van Kooten, "dat r
de schooltijd lang achter zich hebben liggen, vooral in zo'n eerste
klas van de mavo studiemoeilijkheden ondervinden. Deze cursus
brengt ze weer een beetje in de sfeer en brengt de basiskennis
enigszins op peil. Overigens, voor wie de opleiding aan de dag
mavo gaat volgen is deze cursus niet verplicht. Men moet het niet
zien als een soort toelatingscursus".
Noordwijk
De opstap-cursus (wie niet de dag-opleiding voor volwassenen gaat
volgen kan er in principe ook voor inschrijven) kost negentig gul
den. Daar is het lesmateriaal bij inbegrepen. In Noordwijk start de
cursus op 23 januari, waarschijnlijk in de Willibrordmavo. De
zelfde 20 lessen worden ook gegeven t.b.v. degenen die de dagop
leiding voor volwassenen in Leiden (Noordeinde) willen gaan vol
gen. Daar gaat de opstap-cursus een week later, op 30 januari van
start.
Ingeschreven kan er worden via de avondscholengemeenschap
Boerhaave, Kagerstraat 7 in Leiden, telefoon 071-155754.
In een maand tijd bloembollen
in de huiskamer zo zien te ver
troetelen dat ze op de juiste
dag het mooist in bloei staan.
Voor die uitdaging staan
vanaf volgende week zater
dag de deelnemers aan de zo
genaamde huisbroeiwed-
strijd, een evenement dat
wordt georganiseerd vanuit
het Lissese buurschap De En
gel en waarvoor deelnemers
zich kunnen aanmelden,
"zolang de voorraad strekt".
Elf potten
De wedstrijd steekt als volgt in
elkaar. Wie mee wil doen moet
zich volgende week zaterdag
rond tien uur melden bij de
bollenschuur van P. v. Dijk
aan de Achterweg in Lisse.
Daar kan men gratis 11 pot
ten met bloembollen in ont
vangst nemen. Drie met kro
kussen, drie met tulpen, twee
met narcissen en drie met
hyacinthen. Alle bloembollen
hebben een voorbehandeling
gehad op het laboratorium
voor bloembollenonderzoek in
Lisse waardoor ze in ongeveer
een maand tijd in bloei kun
nen staan.
De potten met bloembollen mo
gen mee naar huis worden ge
nomen om daar ongeveer een
maand te blijven. Op vrijdag
17 februari is de inleverda
tum en moeten alle potten
worden gebracht naar het
verenigingsgebouw achter de
H. H. Engelbewaarderskerk.
Een jury beoordeelt dan de in
zendingen, waar belangstel
lende zaterdag 18 en zondag
19 februari kennis van kun-
Beperkt
Lissenaar Leo Schoorl, één van
de organisatoren: "Deelname
is voor iedereen vrij. Lis
senaar of niet, bekend met de
verzorging van bloembollen
of niet. In de tentoonstellings
zaal is echter maar plaats
voor een beperkt aantal wed-
strijdpotten. Er zijn er zo'n
400 te verdelen. Dus wie het
eerst komt, wie het eerst
maalt".
Huisbroei-organisator Leo Schoorl: "Wie het eerst komt, wie het
eerst maalt
„Ik ben geen superstar meer. En als
u diep in mijn hart kijkt, dan zult
u merken hoe blij ik ben dat de
tijd dat ik in West-Europa en
Amerika werd aangemerkt als de
Grote Mystieke Oom van de
popmuziek voorbij is."
Ravi Shankar, de nu 57-jarige
meester op de sitar, heeft - zoals
hij zegt - de cirkel rond gemaakt.
Eenentwintig jaar geleden stapte
hij met zijn instrument de wereld
in om zowel de klassieke Indiase
muziek te exporteren als te laten
horen dat hij niet voor niets ze
veneneenhalf jaar lang in vrijwel
totale afzondering bij een guru si
tar had gestudeerd.
Door Frans Happel
Maar, hoe mooi Ravi ook speelde,
een massaal publiek kreeg hij pas
in het midden van de jaren zestig.
Dankzij de Beatles en andere
popgroepen, die het met de sitar
en de bijbehorende oosterse ijl-
heid wel zagen zitten. Ravi Shan
kar werd plotseling top of the
pops, duizenden jongeren juich
ten hem toe op het Amerikaanse
Woodstock-festival als de hipste
aller hippe vogels en bij tal van
gelegenheden mengde de walm
van Ravi's wierrookstokjes zich
met die van de diverse rookar
tikelen die de gebruiker een
breeder spectrum bezorgen.
Ravi Shankar, de vriend van Beatle
George Harrison, de muzikale
apostel van vrede en rust tot in de
•-•euwigheid, kreeg zoveel uitno
digingen om concerten te geven
dat hij nauwelijks meer aan India
toekwam. De „pop-periode"
duurde voor hem tot globaal
1972. Vijf jaar geleden, tijdens
een concert in de Rotterdamse
Doelen, bestond zijn publiek nog
voor negentig procent uit swin
gende jongeren, die toestroom
den omdat Shankar te gek was,
weetjewei.
Onlangs was Shankar terug in ons
land En constateerde dat de on
geveer duizend belangstellenden
op de eerste plaats uit interesse
voor zijn muziek kwamen. Hij:
„Niet alleen de interesse, maar
ook het pure respect voor de
klassieke Indiase muziek is de
laatste jaren weer toegenomen.
De mensen die nu voor mijn con
certen een kaartje kopen doen
dan met dezelfde intentie als
zouden ze naar een concert met
muziek van Bach gaan." Hij geeft
toe dat hij er met zijn volle ver
stand bij was toen hij door de
pop-scene werd ingelijfd. „Het
was het nieuwe dat me trok. In
het het begin heb ik alles wat er
gebeurde dan ook gretig
Geïnhaleerd In India waren er
veel mensen die het me kwalijk,
zeer kwalijk namen, dat ik samen
met popmusici actief was. Jam
mer, want mijn tegenstanders
begrepen er toen eigenlijk hele
maal niets van. Het was niet zo
dat Ravi Shankar zich tot de
popmuziek had gewend. Welnee.
de popmuziek kwam op bezoek
bij Ravi Shankar. Ik beken, dat
als ik aan die periode terugdenk
er stemmen in mijn achterhoofd
klinken die zeggen: je was onge
lukkig toen. Dat was ik, vooral
toen ik merkte dat ik maar al te
vaak het middelpunt werd van
druggebruikers en haveloos ge
klede figuren. In dat milieu
voelde ik me niet thuis. Daarom:
goed dat die tijd voorbij is. En
toch. ik heb er geen spijt
van. Want er zou geen betere ma
nier te bedenken zijn geweest om
de oorspronkelijke Indiase mu
ziek en het instrument waarop
die muziek het best te vertolken
is, de sitar dus, een enorme be
kendheid te geven."
De tijden zijn veranderd voor Ravi
Shankar. Dat geldt ook voor de
belangstelling die er nu voor hem
van de kant van de media bestaat.
Als we het impresariaat in Den
Haag Doelen dat van vanavond in
het Amsterdamse Concertge
bouw organiseerde) bellen om tot
een afspraak voor een interview
met Shankar te komen, is het
simpele antwoord: „telefoneert u
zelf maar met Shankar." Oftewel:
de hitte is er af, er zijn geen wach
tenden voor u, het zal-
wel goed zijn."
„Goed beschouwd is het een bela
chelijke zaak", zegt Ravi Shan
kar. „Toen ik nog het stempel van
superstar had, betekende iedere
uitspraak van mij sensatie. En
nu? Slechts .weinige journalisten
nemen de moeite om nog met me
te komen praten. Daarom ben ik
u zeer dankbaar voor uw-
bezoek."
Hij vouwt de handen voor de borst
en buigt. We vragen hem of hij in
al die jaren vrij is kunnen blijven
van invloeden van westerse mu
ziek. En of hij zo nu en dan niet
het idee heeft om op een ander
instrument dan de sitar te willen
spelen.
„Ik luister vaak naar de klassieke
muziek van beroemde Europea
nen, symfonie-orkesten mag ik
graag horen, of viool- of gitaarso
listen. En soms laat ik me verlei
den tot een jazzconcert. Allemaal
plezierige dingen voor het oor,
maar me echt raken, nee, dat doet
die muziek niet." Hij kijkt naar
zijn in veel textiel gewikkelde si
tar, die op een tweezitsbank ligt
neergevlijd. „Daar ligt het in
strument van de duizend moge
lijkheden. Daar ligt het instru
ment dat me steeds weer creatief
laat zijn, dat altijd weer m'n con
centratie en m'n improvisatie
opeist."
En tenslotte: „Waarom zou een ta
melijk oude man zoals ik nu nog
iets anders willen?"
RAVI SHANKAR: er zijn
stemmen in mijn achterhoofd die
zeggen: je was ongelukkig toen."
BONN - Het verlangen van so
ciaal-democraten en liberalen
om het parlementair onder
zoek naar de gerucht
makende Westduitse spio-
nage-affaire Lutze op te
schorten, is door de chris
ten-democratische oppositie
van de hand gewezen. Hoewel
de CDU in de parlementaire
commissie van onderzoek
een minderheid vormt, heeft
zij op grond van het reg
lement kunnen doordrukken
dat dit lichaam zonder onder
breking doorwerkt.
De SPD en FDP-leden in de
commissie hadden een on
derbreking gevraagd, omdat
zij menen dat door de bewijs
voering van de commissie het
strafproces tegen het echt
paar Lutze en hun medewer
ker Wiegel, dat eind januari
begint, kan worden beïnvloed
De procureur-generaal van de
Bondsrepubliek, Kurt Reb-
mann, die eergisteren in een
besloten zitting voor de
commissie was verschenen,
had daarover zijn beducht
heid reeds uitgesproken.
Renate Lutze en haar man Lot-
har-Erwin Lutze hadden sa
men met de ambtenaar Jur-
gen Wiegel enkele jaren lang
op het ministerie van defensie
in Bonn spionage voor
Oost-Duitsland bedreven. Of
schoon zij reeds midden-1976
waren gearresteerd, duurde
het tot december 1977 voor
dat de betekenis van het
spionage-schandaal door een
gezaghebbend dagblad werd
onthuld. Sindsdien is vooral
de sociaal-democratische mi
nister van defensie Georg Le
ber hevig in opspraak geko
men - en dat is er niet beter op
geworden toen hij verklaarde
door zijn ondergeschikten
nooit volledig over de ware
omvang van de in zijn huis
bedreven spionage te zijn in
gelicht.
Al geruime tijd heeft de chris
tendemocratische oppositie
het op Leber gemunt. Van
daar dat zij er zo op gebrand is
het parlementaire onderzoek
voort te zetten. Leber was de
man, die twee luchtmachtge-
neraals pardoes aan de dijk
zette, toen deze beide heren
het voor de neo-nazistische
vliegheld overste Rudel b.d.
hadden opgenomen. Ook be
sloet Leber een aantal jonge
kadetten de deur te wijzen
toen zij op de militaire aca
demie in Munchen ha3den
deelgenomen aan dron
kemansspelletjes, waarbij
zogenaamd joden werden
verbrand en het Horst Wes-
sel-lied werd gezongen.
Procureur-generaal Rebmaan
is bevreesd dat door de eigen
onderzoekingen van de par
lementaire commissie (die
overigens gelijk is aan de
commissie voor verdedi
gingszaken van de Bondsdag)
het strafproces dat eind ja
nuari begint in ongunstige zin
wordt beinvloed. In tegen
stelling. tot Wiegel heeft het
echtpaar Lutze geen schuld
bekend en moet dus volgens
het strafrecht als onschuldig
gelden, totdat tijdens het pro
ces het tegenovergestelde
wordt bewezen. De par
lementaire onderzoekscom
missie daarentegen gaat nu
reeds uit van de schuld van de
Lut?es. Het is niet uitgesloten
dat de verdedigers van het
van spionage verdachte twee
tal van deze situatie ge
bruik zullen maken.
Gisteren verscheen als eerste
getuige voor de parlemen
taire onderzoekscommissie
de inspecteur-generaal van de
Bundeswehr, Harald Wust.
Hij noemde de aard van de
bedreven spionage „zwaar
wegend", maar voegde er aan
toe dat zelfs bij het aannemen
van de meest ongunstige mo
gelijkheden de uitvoering van
de taak van de Bundeswehr
nooit ernstig bedreigd is ge
weest.
LONDEN - De staking van de Engelse brand
weer loopt ten einde. Na bijna twee maanden
hebben meer dan vijftig van 's lands 65 brand
weerbrigades besloten het werk te hervatten,
ondanks het feit dat aan hun voornaamste eis
niet tegemoet is gekomen.
Dit betekent dat zij voorlopig in
ieder geval genoegen moeten
nemen met slechts tien procent
opslag, zoals die door de regering
zo nadrukkelijk is vastgesteld.
Wel is hun tegen november van
het volgend jaar een forse
loonsverhoging in het vooruit
zicht gesteld en ook zal op korte
termijn gestreefd worden naar
betere werktijdverdeling.
De stakers hebben herhaaldelijk la
ten blijken dat zij de opslag van
tien procent ver beneden de maat
vinden, maar kennelijk door ge
brek aan stakingsgeld of andere
inkomsten hebben de meesten
van hun langzaam maar zeker
toch het hoofd gebogen en hun Verbitterd
delegatieleden toestemming ge
geven om vandaag de voorstellen
van de werkgevers toch maar te
aanvaarden.
eerste dag werd ingezet, van deze
taak ontheven wordt. De ironie
wil nu dat verschillende militaire
brandweerlieden de wens te
kennen hebben gegeven het leger
te verlaten om over te kunnen
stappen naar de beroepsbrand
weer. Zij zeggen dat het werk van
de burgerbrandweer niet alleen
beter betaald wordt, maar-
ook aanzienlijk veiliger is...
3it zou er op neer kunnen komen
dat met ingang van maandag de
brandweer in Engeland weer
normaal functioneert en het le
ger, dat door de regering vanaf de
Het is duidelijk dat de Engelse
brandweerlieden totaal andere
opvattingen hebben. Een kleine,
maar zeer verbitterde minder
heid heeft de laatste dagen haar
frustraties de vrije loop gelaten
en in verschillende brandweer
kazernes ernstige vernielingen
aangericht
De grote vraag is ook hoe de stakers
zullen reageren als zij terugkeren
op het werk en weer samen moe
ten werken met degenen die niet
aan de staking hebben deelge
nomen. Het gaat hier niet alleen
om rechtstreekse collega's, maar
vooral ook om het kader van de
brandweer, dat normaal aan het
werk is gebleven en bij elke
brand met het leger uitrukte om
adviezen te geven. Vooral dankzij
deze samenwerking hebben de
militairen ondanks het vaak ver
ouderde materiaal dat hun ter be
schikking stond, uitstekend
werk geleverd en klinkt er alom
lof voor de wijze waarop zij zich
van hun moeilijke taak hebben
gekweten.
Voor de regering-Uallaghan bete
kent het einde van de brandweer
staking een nieuwe overwinning
in haar streven de salarisverho
gingen binnen de tien procent te
houden. Het ziet er echter naar uit
dat het spoedig tot nieuwe con
frontaties zal komen. Het per
soneel van de electriciteitscen-
trales wil net als de brandweer
lieden aanzienlijk meer opslag
dan tien procent en heeft al laten
weten niet voor acties te zullen
terugschrikken. Dit zou kunnen
betekenen dat de Engelsen
spoedig opnieuw kennis zullen
maken met de beruchte stroom
loze periodes, waarvan zij onder
hand hun buik vol hebben.
Machtspositie
Veel meer dan de brandweerlieden
neemt het personeel van de
krachtcentrales een machtsposi
tie in. Want bij een stringent
doorgevoerde actie is het wel de
gelijk in staat het openbare leven
in Engeland ernstig te ontwrichten.
Toenemende onrust heerst er
trouwens ook in de gelederen van
de olietankwagenchauffeurs, die
een looneis hebben ingediend
van zo'n 125 gulden per week
meer; aanzienlijk boven de vast
gestelde limiet van de regering.
Zij dreigen vanaf 1 februari met
een stop op elk overwerk als
pressiemiddel en houden een
volledige staking als wapen ach
ter de hand.
De regering is wel gedwongen om
ook hun dreigementen serieus te
nemen en alweer wordt er over
gesproken militairen in te zetten
om de noodzakelijke bevoorra
ding met benzine en dergelijke
op gang te houden. Voor dit doel
zou men in geval van nood 2000
militaire chauffeurs willen ont
trekken aan het Britse Rijnleger
in West-Duitsland. Bovendien
zou de regering overwegen om
tijdig een soort distributie van
benzine in te stellen, want zij is
vast van plan om net als tijdens
de brandweerstaking het been
stijf te houden. In dit opzicht lijkt
de voorspelling dat de min
derheidsregering van James
Callaghan een zorgelijke winter
tegemoet zal gaan wel degelijk uit
te komen.
