,Zien we het
geweld dan
niet allemaal?'
uirÓH BANNEO
Blik in de weekbladen
Antwoord
HP
accent
EISEVIERS
DONDERDAG 5 JANUARI 1978
PAGINA 11
Zuid-Afrika wordt vandaag de dag
geregeerd door angst - de angst
van de heersers en de angst van
de overheersten. De heersers zijn
bang omdat zij een minderheid
zijn, en hun angst neemt toe om
dat zij inzien dat de haat van de
meerderheid jegens hen toeneemt.
Zoals altyd brengt angst haat voort
en haat op zijn beurt baart nieuwe
angst. Steeds meer worden men
sen die waarschuwen beschouwd
als mensen die opruien. Stem
men van verzet worden gezien als
stemmen van verraad. Matiging
wordt steeds meer opgevat als
voorstander van geweld.
Zuid-Afrika stevent op een burger
oorlog af en wij, die waarschu
wen, brengen daarmee onszelf in
gevaar, omdat wat wij bedoelen
als een waarschuwing, ingegeven
door liefde voor al onze mede
burgers, wordt beschouwd als
een soort pleidooi voor iets dat
we juist hopen te voorkomen.
Het gevaar schuilt in het hardop
uitspreken van de dingen waar
over de mensen niet willen na
denken. De mensen haten zulke
gedachten omdat ze bang zijn
voor alle consequenties. Zij stop
pen het hele onderwerp liever
diep in hun onderbewuste weg en
doen alsof alleen de zonneschijn
van alle dag de werkelijkheid is.
Door
Donald Woods
De meesten van ons doen dit al ja
ren. Ik zeker ook. Mijn vrienden
kennen me als een eeuwige opti
mist, en ik blijf optimistisch ten
aanzien van Zuid-Afrika op de
lange duur. Maar de onmiddel
lijke toekomst van Zuid-Afrika,
op de korte termijn, baart ons
ernstig zorg, omdat de toestand
nog nooit zo slecht is geweest als
nu, hoe je de zaak ook bekijkt. De
apartheid stevent meer dan ooit
af op een directe botsing met de
woede van de zwarten. En de
Afrikaners die ons besturen, on
derschatten de ernst en de bete
kenis van die woede.
Ingekapseld
Zij onderschatten die omdat zij
slecht zijn ingelicht over de wer
kelijke verhoudingen in hun ei
gen land; en zij zijn slecht inge
licht omdat zij zichzelf zo hebben
ingekapseld en afgesneden van
de buitenwereld, dat zij op so
ciaal, economisch en politiek ge
bied in een onwerkelijke blanke
wereld leven. Dat is een wereld
van parades, van prijsuitrei
kingen, van plechtigheden voor
burgers en taalkundige exclusi
viteit. Ze zingen hun eigen, op
windende liederen en hun par
tijbijeenkomsten zijn evenzovele
gelegenheden voor wederzijdse
geruststellingen - en een gevaar
lijke zelfingenomenheid.
Hun echte contact met de rest van
ons in dit land - de overige negen
tig procent van de Zuidafrikanen
- is minimaal. Met name contact
met de zwarten - een contact dat
toch duidelijk zo van vitaal be
lang lijkt - komt vrijwel niet voor.
De informatie die zij dan nog
krijgen over de zwarten is door
gaans onnauwkeurig en niet ter
zake doend. Zij komt niet van
zwarten, maar van blanken die
niet voor die taak zijn berekend.
Ik doel dan op de veiligheid
spolitie.
Oordelend op grond van een aantal
ervaringen die mijn vrienden en
ik hebben gehad met betrekking
tot de veiligheidspolitie, heeft
Zuid-Afrika hier een uiterst ern
stig en gevaarlijk probleem. Zo
veel leden van de veiligheidspoli
tie lijken zo slecht in staat te zijn
om echte rebellie op waarde te
schatten, dat er veel tijd wordt
verdaan aan onderzoek naar de
verkeerden.
Communist
Een jonge agent van de veiligheid
spolitie die rondliep op het cam
pusterrein van de Natal-universi-
teit in Durban, werd gevraagd
wat hij er zocht. „Communisten",
antwoordde hij. En gevraagd wat
een communist is, antwoordde
hij: „Een communist is iemand
die wil dat blanken en zwarten
zich vermengen."
Nu wil ik niet suggereren dat alle
mensen van de veiligheidspolitie
zo dom zijn, maar ik ben toch wel
verbijsterd geweest dooreen aan
tal vragen die agenten van de
dienst in alle ernst over mij heb
ben voorgelegd aan zwarte
vrienden van me. Zij schijnen op
recht in de indruk te verkeren dat
ik een soort agent van het Krem
lin ben - en dat zou ook kunnen
verklaren waarom twee indivi
duen een hamer en een sikkel op
mijn huis schilderden met
daarbij de woorden „Commie
HQ" (hoofdkwartier van de
communisten). Vorig jaar
noemde een hoge officier van de
veiligheidspolitie, Swanepoel,
die beweerde een expert in het
communisme te zijn, een oproer
„communistisch geïnspireerd,"
omdat de deelnemers met hun
armen de hoorns van een rund
nadeden, een gebaar dat de
Zoeloe's en Xhosa's al generaties
lang maken, al ver voor Karl
Marx.
Ik neem aan dat kolonel Swanepoel
er moeite mee zou hebben te ge
loven dat ik net zo tegen de com
munistische ideologie ben als hij.
In feite ben ik alleen consequen
ter in mijn verzet dan hij, omdat
ik ook alle soortgelijke uitingen
van slavernij van de menselijke
geest verwerp - zoals gevangen
houding zonder proces, bestraf
fing zonder beschuldiging,
schuldigverklaring zonder be
wijs en andere ondemocratische
praktijken waarmee zowel de Na
tionalistische regering als de re
gime's in Moskou en Peking-
vertrouwd zijn.
Tot dusver was mijn onvrede met
de veiligheidspolitie ertoe be
perkt dat ik de vraag opwierp of
een groot aantal agenten in staat
was echte subversie te onder
kennen op grond van solide ken
nis van de ideologieën in plaats
van op grond van veronderstel
lingen en bijgeloof voortvloeiend
uit de vooroordelen van de Na
tionalistische Partij. Maar ik heb
meer klachten over ze. Ik geloof
dat hun ideologische tekortko
mingen worden aangevuld door
een buitensporig gebruik van
hun macht over gewone burgers,
daarbij inbegrepen de macht
over leven en dood. Als een libe
rale democraat geloof ik dat
slechts een rechter een burger
van zijn vrijheid mag beroven - en
slechts nadat de bewijzen in een
openbare rechtzitting naar voren
zijn gebracht. Ik geloof dat als
een samenleving afdaalt naar het
niveau dat partijpolitici of de po
litieke politie de rol overnemen
van rechters, aanklagers en ad
vocaten, zij dezelfde weg opgaat
als Stalins Moskou, als Hitiers
Reich, als Amins Oeganda en als
elke andere onderdrukkende
maatschappij waar normale wet
ten worden vervangen door dic
tatoriale beschikkingen. En ik
geloof dat, als dit zich voordoet,
de mensen die zich er zorgen over
maken moeten opstaan en hun
stem verheffen - en zonodig er
voor moeten lijden of sterven.
Steve Biko, een intieme vriend,
in gevangenschap een onna
tuurlijke dood gestorven. Ik kon
toen niet langer weigeren partij te
kiezen. Boven alles voel ik mij
verplicht alles wat menselijk
maar mogelijk is te doen om vast
te leggen wat er met hem is ge
beurd en om op de een of andere
manier te helpen ervoor te zorgen
dat de mensen die verantwoor
delijk zijn voor zijn dood daar
voor verantwoording afleggen -
zoveel mogelijk te doen om de
omvang van deze woede-uitbar
sting uit te leggen en ernaar te
streven deze omvangrijke natio
nale tragedie om te buigen tot een
stap op de weg die Biko volgde
naar gerechtigheid en ver
zoening voor alle Zuidafrikanen.
Als zijn dood een eind kan maken
aan de sterfgevallen in de ge
vangenissen en uiteindelijk een
eind aan detentie zonder berech
ting; als zijn dood kan bijdragen
tot beperking van de excessen
van de mensen die nu met een
abnormaal gezag zijn gewapend,
en op z'n minst tot meer eerbied
voor de wet, dan zal er geen zin
loos eind zijn gemaakt aan het le
ven van een van de grootste men
sen die dit land heeft voortge
bracht.
Leugen
Steve Biko voorzag geweld en
bloedvergieten in dit land. Zien
we dat niet allemaal? Hij zag het
in het verschiet liggen. Doen we
dat niet allemaal? Maar om te
suggereren dat hij ervoor pleitte
of ernaar verlangde, is een ver
werpelijke leugen. De kern van
de zaak is dat een sleutelfiguur in
de politiek van dit land gezond de
cel in ging en binnen drie weken
als de 45ste Zuidafrikaan onder
mysterieuze omstandigheden
stierf in de handen van de veilig
heidspolitie. Het is de taak van
alle vrije mensen deze mys
terieuze dood ter sprake te bren
gen, totdat de verantwoor
delijken een ter zake doend ant
woord hebben gegeven.
Ik ben me bewust van het lijfelijk
gevaar dat men loopt door om
recht te roepen in het geval van
de dood van Steve Biko. Ik ben
me er ook van bewust dat buiten
een aantal praktische voor
zorgsmaatregelen niets kan wor
den uitgericht om dat gevaar zo
klein mogelijk te maken. Maar ik
wil deze gelegenheid aangrijpen
om het volgende te zeggen: als er
iets gebeurt met mensen als mij
met het doel hen over deze zaak
de mond te snoeren, vraag ik aan
de honderdduizenden Zuidaf
rikanen die net zo denken als wij
om ervoor te zorgen dat het koor
van de roep om recht niet kan
worden gesmoord maar eerder in
volume en hevigheid toeneemt.
Het is hoogst onaangenaam om te
leven onder een bedreiging maar
de omstandigheden hebben dit
op het ogenblik noodzakelijk
gemaakt en er is geen enkele kans
om hiervan terug te komen. Maar
het klimaat van hysterie en haat
dat deze gevaren in het leven
hebben geroepen wyt ik aan deze
regering en in de eerste plaats aan
premier Vorster, minister van
justitie en politie Kruger en hun
slaafse kranten.
Onderzoek
Zij hebben niet alleen de voor
waarden geschapen die gewel
ddadige onrust oproepen, maar
zij hebben ook bij verscheidene
gelegenheden met hun woorden
aangemoedigd tot de buiten
sporigheden van blanke ex
tremisten, die op mysterieuze
wijze kunnen beschikken over
traangasgranaten en geheime
telefoonnummers. Bovendien
hebben zij leiding gegeven aan
een detineringssysteem dat kan
worden toegepast om hulpeloze
mensen te vangen, martelen en
mishandelen zonder dat ze ooit in
contact kunnen komen met ad
vocaten, vrienden of familie -
rechten die zelfs niet aan een ge
wone misdadiger worden ont
zegd. En toch ziet de regering
geen reden voor een gerechtelijk
onderzoek naar de dood van
mensen in gevangenissen.
Daarvoor zijn verscheidene rede
nen. Neem de talrijke klachten
over mishandeling van gevange
nen. Of Vorster deze beschuldi
gingen nu wel of niet als onwaar
beschouwt, ik kan hem vertellen
dat letterlijk miljoenen Zuidaf
rikanen geloven dat de veilig
Partij kiezen
Als ik dit voor de dood van Steve
Biko in september had gezegd,
zou het als idealistische retoriek
kunnen zyn beschouwd. Tot die
tijd beschouwde ik mezelf als een
toegewijd Zuidafrikaan. Maar nu
realiseer ik me meer ten volle wat
zo'n toewijding werkelijk bete
kent. Het is smart, pijn, angst en
strijd, en men wordt erbij getrok
ken door omstandigheden buiten
de eigen wil. In mijn geval was
AiiY ld®SPATC, 1
8?mama. .,w,,. - l&tfaitihrVftf
Donald Woods, de uit Zuid-Afrika gevluchte hoofdredacteur van de
Daily Dispatch, gefotografeerd toen hij zojuist onder huisarrest was gezet
en niet meer voor zijn krant mocht schrijven.
Twee maanden lang heeft de
Zuidafrikaanse regering de
journalist Donald Woods laten
zwijgen door hem onder huisar
rest te plaatsen. Zaterdag wist
hij echter naar Lesotho te ont
snappen. Vlak voor hij onder
huisarrest werd geplaatst hield
Woods een lezing voor de Natal
universiteit. Bijgaand verhaal
is'daarvan een uittreksel.
MAGAZINE
Onder de titel "Economie 1978
waarheen" wijdt Elseviers Maga
zine deze week een uitgebreid ar
tikel aan de problemen die onze
vaderlandse huishouding staat te
wachten. Prof. drs. J. Weiten-
berg, onder-directeur van het
Centraal Planbureau, is gematigd
optimistisch. "De verwachting is
dat er dit jaar toch wel een herstel
van de wereldhandel zal optre
den. Dat hangt sterk af van de
mate, waarin de sterke indu
strielanden (Japan, VS en Wost-
Duitsland) een expansief beleid
durven voeren". Vakbondsleider
Wim Kok maakt zich sterk voor
de arbeidsplaatsen-overeenkom
sten: "Wij pretenderen niet dat
die APO's de steen der wijzen
vormen. Maar centraal staat voor
ons dat in 1978 een duidelijke
start wordt gemaakt met afspra
ken over kwantiteit en kwaliteit
van werk". Zijn tegenspeler, mr.
Chris van Veen laat alvast weten
dat dat nog een harde dobber zal
worden ("De vakbeweging heeft
een opstelling gekozen die voor
ons verre van aanvaardbaar is").
Verder in Elsevier een interview
met Meta Menten. Ze is nog altijd
overtuigd van de onschuld van
haar ex-man Pieter. "Het vonnis
is een gerechtelijke dwaling. Als
Pieter Menten in zijn cel komt te
overlijden dan is er een justitiële
moord op hem gepleegd".
L<fn
VRU NEDERLAND
Ongetwijfeld de grootste gifkikker
onder de Nederlandse televi
siecritici. Peter van Bueren mag
het deze week zeggen in Vry Ne
derland. Over zijn werk: "Ik keek
en schreef dan in een soort re
flex-beweging myn stukje. Soms
getergd, maar ik erger mij niet
eens zoveel. Ik vind mijn ergernis
ontzettend meevallen in verhou
ding tot wat mij als kijker wordt
aangedaan". En over zijn invloed:
"Kritieken spelen in Hilversum
een rol, maar het is een betrek
kelijke. Men leest ze en gebruikt
ze als argument tegen elkaar
wanneer dat van pas komt".
Feike Salverda analyseert naar
aanleiding van de dood van de
Turk Ibrahim Uysal die in een
gracht werd gegooid en ver
dronk, het baldadige geweld in
Amsterdam ("Het was een kick.
In het café zaten we er achteraf
om te lachen. Weetje nog van die
- en die, hoe die eruit klauterde?").
Vrij Nederland was ook bij de
schrijver Willem van Maanen in
Putten tijdens de uitzending van
de geruchtmakende documen
taire over het dorp: "De ramen
van het huis zyn met luiken afge
sloten. Om de vijf a tien minuten
rinkelt de telefoon, soms zijn het
vrienden die hun sympathie be
tuigen, meestal zijn het anonieme
scheldpartijen en bedreigingen".
Maker Jan Roelands toont zich
achteraf wel tevreden over het
programma, maar noemt de wijze
waarop het gebeurd is geen voor
beeld voor hem zelf noch voor de
VARA. Van Maanen geeft de do
cumentaire een zes.
Moeder Irene Vorrink en zoor
Koos Zwart prijken deze week op
de omslag van Haagse Post. Bin
heidspolitie haar ondervraging
vaak vergezeld laat gaan van mar
telingen, het 'toepassen van
schokken met een elektrisch ap
paraat, het in elkaar slaan van
mensen en het afsnoeren van de
keel totdat het slachtoffer byna
stikt. Ook wordt aangenomen dat
dit punt wel eens is overschreden
- vandaar dat grote aantal ge
vangenen dat zich zogenaamd
heeft opgehangen. Natuurlijk is
deze kwestie belangrijker dan
andere zaken die voor een onder
zoek in aanmerking komen -
zoals de vraag of de schoonzoon
van Vorster al dan niet een lening
heeft gekregen van de Landbank
om een boerderij te kopen.
Spoed
Als Vorster en Kruger willen dat de
tragedie-Biko het beeld van dit
land niet verder aantast dan moe
ten er verscheidene dingen wor
den gedaan en wel met spoed:
Strafvervolgingen, die door het
bewijs dat het vooronderzoek
heeft opgeleverd noodzakelijk
worden geacht, moeten zo snel
mogelijk daarna worden
geopend;
ER moet zo spoedig mogelijk een
gerechtelijke commissie van on
derzoek komen voor de dood van
elke gevangene en voor alle be
schuldigingen van marteling van
gedetineerden;
ER moet een einde komen aan
het vasthouden van mensen zon
der dat ze worden berecht;
MINISTER Kruger moet aftre
den of anders worden ontslagen
voor de totaal ongerijmde en on
gevoelige wijze waarop hij deze
zaak heeft behandeld; En de Na
tionalisten moeten e^ns ophou
den om zondebokken te zoeken
voor de onrust onder de zwarten.
Die onrust is niet te wijten aan de
Apartheid. Ze kunnen stuk voor
stuk iedereen opsluiten die van
agitatie wordt beschuldigd, maar
Zuid-Afrika zal alleen een blij
vende vrede krijgen als de Apart
heid wordt afgeschaft.
Laat ik dit zeggen tot alle Nationa
listen: of jullie het geloven of niet
de mensen die openlijk kritiek op
jullie hebben willen geen haat te
gen jullie koesteren. Wij willen
dit land met jullie delen als me
deburgers die we liefhebben met
volledig respect voor jullie cul
tuur en eigen wezen. Die hoeven
niet ten offer te vallen.
Maar kom in godsnaam terug van
de waanzin van de Apartheid
voordat het te laat is en leer jullie
zelf te bezien zoals anderen jullie
zien. Na dertig jaar aan de macht
te zijn geweest zijn jullie erin ge
slaagd iedereen tegen jullie be
leid in het harnas te jagen - de
zwarten, de Indiërs, de kleurlin
gen en veel blanken. Jullie zijn er
in geslaagd het hele Afrikaanse
continent tegen je te krijgen en in
feite de hele wereld. Heeft iede
reen het nu bij het verkeerde eind
behalve jullie? Zien alle chris
telijke kerken verkeerd, behal
ve die van jullie?
Strijd
Jullie verklaren bereid te zijn de
strijd aan te binden met de hele
wereld - maar zelfs de meerder
heid van jullie eigen burgers zal
niet jullie bondgenoot zijn in zo'n
strijd. Het gaat niet om jullie
moed, die bekend is, en om de
kracht van jullie pond - het gaat
om jullie racisme. Het is jullie
hardnekkig volhouden dat alleen
jullie kunnen beslissen'wat goed
is voor de meesten van ons in dit
land. Maar dit land is niet jullie
huis - het is een huis dat jullie met-
ons allemaal delen en de rechten
die jullie erin mogen uitvoeren
zijn volgens geen enkele regel de
overheersende. Toch wil
niemand jullie buiten de deur zet
ten. Er is niemand die jullie het
recht betwist hier te zijn - er zijn
er alleen miljoenen die jullie het
recht betwisten om hier te wonen
alleen op jullie eigen voorwaar
den.
Dit zijn gevaarlijke dagen en ik zeg
hier alle dingen die ik wil zeggen
zolang ik ze kan zeggen en ik zeg
ze terwijl ik me bewust ben van
het gevaar van een aantal ver
schrikkelijke mogelijkheden die
kunnen opdoemen in dit klimaat
van buitensporige tegenbe-
schuldigingen door de agenten
van de haat.
Maar deze dingen moeten gezegd
worden omdat er geen angst be
staat die groter is dan de nood
zaak om ze te zeggen.
nenin zegt Irene over Koos: "Ik
denk dat het goed voor hem zoo
zijn om in ieder geval die kloten-
hoed nu eens af te schaffen, want
die verveelt me ontzettend". Ovei
haar samenwerking met Van Agl
(waarover trouwens vorige week
al viel te lezen in De Tijd) vertelt
de oud-minister dat die al bijna
voor de grondpolitiek was ont
ploft: "Dat was die situatie in het
Catshuis op het moment dat de
politie klaar stond om in te
grijpen. Die nacht. Dan had Van
Agt weggemoeten. Want dat is
het enige moment geweest
waarop ik niet alleen stond en
Van Agt voor een groot deel. Dat
fanatisme van hem werd eigen
lijk door niemand van zijn col
lega's gedeeld".
Nadat hij twee weken geleden over
het verdeelde Duitsland schreef,
besluit Nico Haasbroek nu zijn
omstreden verhalenreeks met
We werden weer bedolvenzoals
elk jaar, onder oudejaarso-
verzichten. Maar één over
zicht sprong er mijns inziens
uit. 't Was van TROS-Aktua
op dinsdagavond 27 decem
ber. Het eindigde met een
overzicht van alle geweldige
genoegens waarover we be
schikken. Het aantal auto's,
nu al 4 miljoen, neemt nog
steeds snel toe. De tweede hui
zen komen steeds meer in trek.
De jachten en andere ple
ziervaartuigen worden te wa
ter gelaten alsof ze tien gulden
kosten en niet tienduizenden
guldens.
Steeds meer mensen zien kans
een 2de uitgebreide vakantie
te nemen. Meer dan een mil
joen zijn op de wintersport.
Een overzicht dus van de uit
puilende, zeg maar wal
gelijke welvaart in alle op
zichten. En toen kwam de
grandioze uitsmijter van
Wibo van der Linde en consor
ten, de TROS geheel en al
waardig: ,Jiet kabinet van
Van Agt zal het wel moeilijk
krijgen. Want het moet zorgen
dat we het allemaal nog beter
krijgen".
Voorwaar, een grandioze visie,
een uitdagend perspectief. Ik
kan het niet laten hier een
paar kanttekeningen bij te
plaatsen. In dit welvoldane,
volgevreten, zatgedronken,
maar raak verspillende wel
vaartscircus is tóch nog iets
anders aan de hand. Een paar
kleinigheden maar. Het zou
best aardig wezen als de heer
Wibo van der Linde - o zeker,
ik wens hem ook een zéér
goede avond - met z'n
dandy-achtige clan, eens een
week vrij zou willen maken
om wat te grasduinen door dit
in zijn ogen zo vrolijke luilekr
kerland.
Gaat U mee, willekeurige och
tend, naar het Gewestelijk
Arbeidsbureau. Neemt U
plaats. Kijk goed rond en luis
ter. Tientallen mensen. Ze zit
ten er voor de zoveelste keer.
Jong, niet zo jong, en nog
ouder. Somber. Zonder uit
zicht. Werkloos. Toe, praat
wat met ze. Over hun auto,
hun tweede huis, hun vakan
tie. Pas op dat U niet uit 't
raam gegooid wordt. Die kans
zit er dik in. Vraag een erva
ren stadsjournalist U een dag
op sleeptouw te nemen om iets
te laten zien van de woning
nood. In een stad als Leiden.
De moeheid, de uitputting, de
wanhoop op die talloze ge
zichten. Ga gerust eens naar
binnen en kijk maar hoe ze
wonen. Met z'n zessen in die
éne kamer. Dat kan toch niet?
Jawel hoor, zo zitten ze hier al
twee jaren.
Voor de afwisseling kunt U eens
een buurtkroeg instappen.
Probeer wat met de mensen te
praten. Waarom ze werkloos
zijn, waarom ze er geen gat
geen enkele instantie nog enig
vertrouwen hebben. Ga eens
naar die fabriek waar juist
weer 500 mensen ontslagen
zijn, wegens „reorganisatie".
Neem de trein en ga eens naar
Z.-Limburg. Waar de mijnen
gesloten werden. Waar talloze
gedwongen gepensioneerden
zwaar onderbetaald worden.
Hun massaal protest op het
Binnenhof indertijd verwekte
veel ontroering en meeleven
maar er veranderde sinds
dien bitter weing.
We hebben nog véél meer voor U
in petto. Wel eens van strokar
tonfabrieken gehoord, van
Hoogovens, van Van Gelder?
Van textielproblemen in de
Achterhoek? Van de binnen
scheepvaart? Hon
derdduizenden mensen zitten
in grote niet te beschrijven
moeilijkheden.
De beste journalist krijgt toch
maar ivat uiterlijkheden te
horen. Hun diepe leed, zoals
eenzaamheid, het zich te veel
voelen, de diepe schaamte, de
wanhoop geven ze niet gauw
prijs.
Komt U a.u.b. niet aan met de
Wiegeliaanse opmerkingdat
zoveel werklozen profiteurs
zijn. Officieel is bewezen dat
hun aantal onder de 2% ligt.
En wat dacht U van al die „be-
ter-gesitueerde" hogere
werknemers en werkgevers?
Als ze in hun supersnelle
auto's op hun bureau's
een artikel over zyn eigen bele
venissen in de Bondsrepubliek.
"Hopelijk zal ik mezelf ooit no|f
eens uit moeten lachen om mijn
overdreven bezorgdheid". Ook in
Haagse Post een verhaal over de
moeilijkheden in de Am
sterdamse PvdA. In afwachting
van het besluit van Jan Schaefer
of hij wel of niet lijsttrekker
wordt tijdens de komende ge
meenteraadsverkiezingen
schrijft Peter van Deutekom over
de conflicten tussen de "Lam-
merianen (aanhangers van de
gewipte wethouder Han Lam-
mers) en de groep rond de
vroegere voorzitter van het ge
west, Pelle Mug.
Koos Rietkerk, de nieuwe fractie
voorzitter van de VVD in de
Tweede Kamer waarschuwt in
Accent het CDA. "By het CDA
gearriveerd zijn: hoeveel tijd
verdoen ze dan met uitgebreid
koffiedrinken, lunch-bespre-
kingen, z.g. zakelijke afspra
ken, werkbezoeken? En al die
dwaze onnodige uitspattin
gen worden natuurlijk nog
gedeclareerd ook. Wij moeten
het nog beter krijgen?
Wist U trouwens, dat er ook nog
een z.g. 3de wereld bestaat?
Tweederde van de wereld be
hoort daartoe. Dat zijn de
armen, de niets bezitters.
Daar sterven er miljoenen
van honger en dorst. Het
voedsel is er wel, maar ze
krijgen het niet. Wij tobben
met een gigantische boterberg
en draaien kostelijk fruit elk
jaar dóór bij tonnen. De
graanoogst van Amerika is
nergens meer onder te bren
gen. En voor die post. de post
van Ontwikkelingssamen
werking, kon het kabinet
maar geen mannetje vinden.
De profeet Pronk werd de
woestijn ingestuurd. Allicht.
De nieuwe minister is een heus
wel aardige man, hij weet al
leen van zijn taak niets af. En
een staatssecretaris is er voor
hem niet bij. En dan Van Agt
maar uitroepen dat het ook
zijn kabinet gaat om de arm-
sten, de minstbedeelden. En
intussen breiden de mogelijk
heden om vakantie te houden
voor ons eigen lieve volk zich
uit. We gaan al naar India en
Indonesia, naar Haiti en
Noord-Amerika. Ook Alaska
is hoogst boeiend en Hong
kong.
Maar er zijn ook nog een
voudige lieden die het dicht
bij huis zoeken zoals in Tune
sië en Griekenland, Madeira,
Israël. Aan de zonovergoten
stranden liggend word je niet
lastiggevallen door hon
gerende mensen noch door
gieren op zoek naar hun
prooi.
Maar Wibo van der Linde .jullie
vertegenwoordigt gelukkig
nog niet het héle Nederlandse
volk. U niet en Wiegel niet en
van Agt niet, nee, er lopen ook
nog andere mensen rond. Zo
zijn er actiegroepen.
Lastige groepen van mensen die
het aan hun eigen body voelen
vreten dat daar in Chili en
Argentinië en Brazilië, om
maar een paar voorbeelden te
noemen duizenden mensen
om hun politieke overtuiging
gekerkerd en via geraf
fineerde foltermethoden ver
moord worden. Die actieg
roepen eisen mensenrechten
voor iedereen.
Er zijn er die vechten voor be
langen veel dichter bij huis:
voor werk, voor wat woon
ruimte. voor een eerlijke be
handeling van gevangenen,
voor schone lucht, voor zuiver
water, voor het behoud van de
natuur. En erziin ook indivi
duele mensen die zichzelf be
perkingen durven op te leggen
omdat hun geweten hun dat
voorschrijft.
In een radio-programma Ne
derland en de derde wereld"
van de Rijksvoorlich
tingsdienst op woensdag 28
december 1720 uur liet een
ambtenaar uit A'dam toen
hem naar zijn mening ge
vraagd werdweten: „Ochals
de kinderen het huis uit zijn,
kan ik best met m'n halve sa
laris toe". Die mensen beslaan
óók.
partnerkeuze. Daarom ben ik van
mening dat het wenselijk is als de
drie hoofdstromingen in ons land
onderling uitwisselbaar zouden
zijn. Er zijn toch hele terreinen
buiten de kern van het socialisme
en het liberalisme om waarin je
elkaar kunt ontmoeten".
Accent was ook in de Verenigde
Staten met de Amsterdamse
hoofdinspecteur Platenkamp
van de Centrale Recherche, die
een opleiding volgt bij de FBI. De
Amerikanen tonen een grote be
langstelling voor de gebeurtenis
sen in Osdorp bij de aanhouding
van het RAF-lid Christoph Wac-
kernagel en Gert Schneider, zo
meldt Accent. Het is de Ameri
kanen daarby duidelijk, zo ver
volgt het weekblad dat de Am
sterdamse politie nog niet zo ver
is als de FBI die als het om dit
kaliber misdadigers gaat, zonder
iets te vragen op de misdadiger
schiet met het doel hem te doden.
Platenkamp: "Het blijft natuur
lijk altyd een opgave om te voor
komen dat een situatie zich zover
kan ontwikkelen dat schieten de
enig overgebleven uitkomst is".
