Ë1SSSB fv^EESB QQQ E5EZ2 OSSSfl QQ9 [Ü2ED3li BfQQH
RCL:een
bokser
eindstoot
h t ee" ni|rrRijnsburgse Boys nadert koploper tot op twee goals
Spijkenisse te
bang voor
Noordwijk_Z-i
KA TJVIJK DOET ZICHZELF DE DAS OM: 2-3
MAANDAG 12 DECEMBER 1977 PAGINA 15
HHHHUjk fe/ i^AÊ^ÈSBK^^BKWÊIÊKÊKKÊIKHKKÊHt^Kmtmm^mRIJNSBURG - Degelijkheid en soberheid stonden zater-
j i j BHmé» j .C i»* Jfo 1%. .')tt Ta>RijMBBiLy^^ K Mfft M MM m~ '_J dag voorop, in het duel waarin Rijnsburgse Boys de twee
Pinncmnt WeB^oTV^» iSw}' RÉI I- punten achterstand op koploper ZCFC via de 2-1 zege
VlIIlUjIlllUll 8f jlÉBÉj terugbracht tot.twee doelpunten.
RIDDERKERK - De knock-out
kwam als een anti-climax. Zes
minuten voor het einde van
RWH-RCL, het boeiende ge
vecht om de tweede plaats eerste
klasse, weerde Daaf Brandt een
door tegenstander Vlasblom in
gezonden bal met de handen af.
Scheidsrechter Brand was on
verbiddelijk. Hij deponeerde de
bal op de stip, vanwaar Cor Ba-
rendregt even later beheerst op
2-0 aanstuurde. Dat betekende
de genadeklap voor het na de
pauze fel aanvallende RCL, dat in
de resterende tijd "dizzy" over
het veld told.? en tenslotte uitge
teld de kleedkamer moest opzoe
ken.
Het ongelukkige gebaar van Koos
Haneveld kon als typerend wor
den beschouwd voor de partij die
RCL in Ridderkerk had gespeeld.
Niets was de zwoegende Leider-
dorpse ploeg daar gelukt in de
afwerking op het moment dat
veel pressie was ontwikkeld om
de 1-0 pauze-achterstand teniet
te doen. Kansen waren er vol
doende gecreëerd, maar omdat
die niet benut waren kon RVVH
de pot uitmaken na de derde uit
val van het tweede bedrijf.
Op een uiterst gelukkig moment,
zoals ook de Ridderkerkse
trainer van Dongen besefte: "In
feite was het wachten op 1-1 en
dan kcmt zo'n strafschop na
tuurlijk heel erg gelegen". Zijn
collega Huguenin kon het arbiter
Brand nauwelijks kwalijk nemen
dat hij de (door de spelers fel be
twiste) penalty had toegekend.
Huguenin stak de hand liever in
eigen boezem. Zei: "Als je de
kansen niet benut, houdt alles
op".
Mogelijkheden
Een reële benadering, omdat RCL
eerder inderdaad een kwartet
mogelijkheden had gekregen om
tenminste naar een gelijkspel te
reiken. Holl (hij wilde het te be
heerst doen) en Heemskerk ne
geerden die echter, waarbij
voorul de laatste speler ver
zuimde de wedstrijd een wellicht
beslissende wending te geven.
De RCL-spits kreeg het meest
ideale uitzicht op de gelijkmaker
toen de bal via de voet van
RWH-verdediger Wim Kooiman
zodanig neerdaalde, dat
Heemskerk zijn wreef er op een
paar meter van het doel vol te
genaan had kunnen zetten.
Voor de verandering werd zijn fali-
kante misser nu eens goedge
praat door de oefenmeester van
de tegenstander. Van Dongen:
"Hij kon niet uithalen, want zijn
standbeen stond verkeerd. Dat
heeft ons gered. Als het oen 1-1
was geworden, had dat het keer
punt kunnen zijn".
Nu de gelijkmaker was uitgebleven
had RCL (zonder de zwaar ge
blesseerd Jan van Duyn) in de
slotfase het overzicht verloren.
Teveel Leiderdorpse spelers wil
den de rol van spelmaker gaan
vervullen, waardoor ds patronen
een chaotisch en traag aanzien
kregen. Net als in de eerste helft.
"Daarin hebben we deze wed
strijd verloren", merkte Hu
guenin naderhand op. "Toen
bouwden we te traag, was de or
ganisatie ook niet zo best".
Vooral verdedigend was RCL in de
beginperiode wanhopig op zoek
naar de juiste rolverdeling. Dat
kwam omdat Cor Barendregt, in
theorie de centrumspits van
RWH, zich in de praktijk op de
vleugel bewoog. Inplaats van de
hem toegewezen Daaf Brandt,
uitgegroeid tot een aanklever bij
uitstek, vond hij daar Hans Braat
tegenover zich. Een voetballer
die zijn mandekkings-taak niet
aankon, omdat hij zelf te aanval
lend was ingesteld.
Gehandicapt
Het gehandicapte RWH (met Van
Loon en de teruggekeerde Den
Hartog voor de geblesseerde
Nugteren en topscorer Van Faas-
sen) maakte goed gebruik van de
ruimte die hei, daardoor kreeg.
Nadat Barendregt al eenmaal
hout had geraakt, liet spelmaker
Ton van der Padt de bal (rond de
18de minuut) een lineaalrechte
streep naar 1-0 trekken en RWH
werd in die fase alleen van meer
treffers afgehouden doordat Ab
Braat de bal nog eenmaal uit het
verlaten doel kopte. RCL kon er
nauwelijks iets positiefs tegen
over stellen. Voetbalde veel te
statisch en was bovendien aan
één kant (Freek Linde) vleugel
lam. Al het gevaar moest komen
van Wilbert Witteman die, goed
samenwerkend met broer Dick,
zijn directe tegenstander Kooi
man alle kanten "opdolde,. Effect
sorteerden de vaak imponerende
witteman-acties vooralsnog niet,
maar het was wel logisch dat zijn
ploeggenoten hem zoveel moge
lijk in heh spel probeerden te be
trekken toen er na de pauze meer
op tempo en op pressie gespeeld
werd.
Even logisch was dat RWH een
andere cipier aan de vleugelspits
toevoegde. Vlasblom hield Wit
teman ook beter in bedwang,
maar desondanks leverde hy nog
voldoende voorzetten af, die
hadden moeten worden afge
rond. RCL bleek zaterdag echter
een bokser zonder eindstoot, die
tenslotte ook nog foutief af
weerde via Daaf Brandt (2-0 via
Barendregt). Huguenin bleef
nuchter "Een verdiende neder
laag. Hadden we de kansen maar
moeten benutten".
PAUL DE TOMBE
fêg K ji
HGSB
Rijnsburgse Boys-spits Gé Perfors i
W%w
i kopduel met ZCFC-verdedrger Fuykschot. Op de achtergrond (r) Nico Zwaan.
In het voornamelijk door
teit beheerste treffen tussen de
twee sterkste ploegen uit de tweede
klasse was geen plaats ingeruimd
voor technische hoogstandjes en
oogstrelende combinaties, of
schoon de Zaankanter Flens aan
vankelijk wel naar een schoon
heidsprijs drong.
Zijn spel bleek echter voor zijn me
despelers te intelligent te zijn,
waardoor de zege van de Rijnsbur
gers alleen maar door eigen toe
doen af en toe in gevaar kwam. Zo
tastte rechtervleugelverdediger
Anne Ouwesloot herhaaldelijk mis,
omdat hij op het gladde veld met te
kleine noppen speelde.
Ook het nonchalante spel van het
middenveld leverde veelvuldig
balverlies op, terwijl ZCFC te vaak
gevaarlijk kon worden, omdat de
Zaanse ploeg van het team van Atte
Bouma alle vrijheid kreeg.
Ondanks deze kritische kantteke
ningen heerste RBB wel van begin
tot eind, een periode waarin de
steeds beter draaiende Gé Perfors
zich verdienstelijk maakte, omdat
hij in de beide Rijnsburgse treffers
een groot aandeel had. Die goals
kwamen echter pas in de tweede
helft tot stand, toen de Boys wat
nadrukkelijker op het doel van
ZCFC begonnen te drukken.
Voor de pauze leverden de moge
lijkheden voor Van der Zwam,
Haasnoot en Perfors niets op. Per
fors had in de beginfase van de
tweede periode meer succes, toen
hij een door ZCFC-verdediger
Fuykschot weggekopte, voorzet
van Haasnoot voor de voeten kreeg
en keihard de bal in het doel schoot.
Die 1-0 voorsprong was van korte
duur, omdat Flens vlak daarna de
gelijkmaker kon aantekenen, toen
de halve Rijnsburgse verdediging
doelman Star in de weg liep. Niet
aangeslagen door de snelle nivelle
ring ging RBB door in de jacht naar
een volgend doelpunt en vond suc
ces, toen Perfors een voorzet van
Haasnoot voor de voeten van Van
der Zwam kopte, die vervolgens
geen moeite had de achterstand
van RBB op ZCFC op de ranglijst
tot twee goals terug te brengen.
WALTER OOMEN
OUD-BEIJERLAND - De krachtmeting SHO - Quick
Boys, van zo groot belang voor de bezetting van de eerste
vier plaatsen op de ranglijst, leek op een duel tussen twee
stekelvarkens. Héél behoedzaam traden de ploegen el
kaar tegemoet; door het woord "risico" was al ver voor de
wedstrijd een dikke streep gehaald.
Aangezien bovendien zowel SHO als Quick Boys in het bezit zijn van een
schokbetonnen defensie en een matige aanvalslijn, was het duidelijk dat
men de opwindende momenten met een lantaarntje diende te zoeken in
de snel invallende Beijerlandse duisternis.
De strijd kreeg zijn voorspelbare uitslag; 0-0.
SHO - Quick Boys werd bekeken door bondscoach Arie de Vroet. Na
afloop zei hij dit voorzichtige verloop van het duel wel te hebben ver
wacht. "Voor Quick Boys was er uiteraard in deze zware uitwedstrijd
geen enkele aanleiding om zijn nek uit te steken. En SHO was natuurlijk
op zijn hoede na die grote overwinningen van Quick Boys op Barend-
recht en Noordwijk. Dan wacht je af wat er van komt. Het totaal viel
trouwens niet eens tegen, de tweede helft was nog tamelijk levendig".
Het spel van Quick Boys was De Vroet iets beter bevallen dan dat van
SHO. "Beide verdedigingen waren uitstekend. Alleen die van Quick
Boys nam niet alleen goed af, maar bouwde ook behoorlijk op. Dat
laatste was bij SHO minder, daar werd nogal eens vlug opge
ruimd".
In de woorden van De Vroet ligt de inhoud van de wedstrijd al besloten. De
eerste helft was werkelijk zo dood als een pier. Gevaarlijke momenten
waren er misschien twee of drie. Ze kogelde Sis-Thu-Pan halverwege de
eerste 45 minuten, met wind mee, keihard op doel: de bal vloog een paar
centimeter over de lat.
De Vroet: 'Pan heeft het dan bij het betaalde voetbal niet gered, het blijft
een voetballer met capaciteiten". Bij SHO vlamde op rechts het gevaar
op, waar de oud- FC Den Haag-speler Hans Bres opereerde. Martin
Heerikhuisen kon hem niet helemaal aan, maar de als vanouds goed
georganiseerde Katwijkse defensie nam daarvoor tijdig maatregelen.
Bovendien werd Bres nu ook weer niet zo vaak aangespeeld.
Meer leven
De tweede halft bracht iets meer leven in de brouwerij. Door de wat
degelijker opbouw kwam Quick Boys tot wat regelmatiger aanvalsspel
dan SHO. Maar Teun van der Plas, Kees van Rooyen en Bart Zandber
gen beschikten niet over de macht aanvoerder-vrije verdediger
Schipper (met zijn rode haar al jaren het achterlicht van de SHO-defen-
sie) echt voor problemen te stellen.
Lekke defensies zoals die van Barendrecht en Noordwijk mag Quick Boys
uiteen rafelen, tegen goed georganiseerde verdedigingen komt de ge
ringe ervaring van de blauw-witte voorhoede onherroepelijk aan het
daglicht.
De kansen die Quick Boys creëerde konden geen van alle het predikaat
opgelegd" verwerven. Het was allemaal klein goed. Van der Plas schoot
net naast toen de bal in het doelgebied geheel onverwacht voor zijn
voeten sprong; Laurens Mouter had bijna succes met een lobschot dat
naar de bovenhoek klom maar door doelman Barendrecht knap over de
lat werd getikt; Zandbergen dreigde een paar keer maar het bleef bij
dreigen.
Rustiger opbouw
De Vroet: "Zoals Quick Boys aanviel, krijg je een verdediging van SHO
niet gauw klein. De opbouw had wat rustiger moeten zijn en daarna
hadden er ineens versnellingen moeten komen. De spelers die niet in
balbezit waren, hadden veel beweeglijker dienen te zijn. Ik miste ook
iemand die de lijn aangaf. Maar ik zeg er direct bij: iemand die dat kan, is
meteen rijp voor het betaalde voetbal.
SHO liet zich overigens niet echt in de defensie drukken. Het veerde na
elke Quick Boys-aanval terug, maar kon tegen Joop den Hollander (door
De Vroet zeer geprezen) en zijn manschappen zelden iets klaarmaken.
Een paar oneffe heidjes, die er natuurlijk altijd wel zijn, boden Bres en
Sliedrecht een paar aardige mogelijkheden. Zij maakten er een zeer
matig gebruik van.
En zo kregen SHO en Quick Boys allebei hun zin: ieder een punt.
Na deze demonstratie behoedzaamheid draaide men in de SHO-kantine
het "rad van avontuur" met hazen, konijnen, kalkoenen en wijnen als
prijzen. Soms begint bij het voetballen de leut pas na de 90 speelminu-
RUUD PAAUW
Spelmoment uit het duel Noordwijk-Spijkenisse. John van Dijk (vierde i
koppen, maar Spijkenisse-speler Daan v.d. Meer is hem juist een slag voor
i rechts) tracht de bal te
NOORDWIJK - De vreugdevolle
wijze, waarop de Spijke-
nisse-spelers na afloop van
het duel tegen Noordwijk de
1-1 deling begroetten, was
eigenlijk alleszeggend om
trent de instelling, waarmee
de eigenlandbewoners het
veld in waren gegaan. Die
blijheid typeerde de opluch
ting over het resultaat van een
confrontatiedie vooraf door
de Spijkenissers met angst te
gemoet was gezien.
Een angst, die de Van Baaren-
formatie was ingegeven door
de pijnlijke ervaringen, die
Spijkenisse twee jaar terug
met de zeekanters had opge
daan. De verpletterende ne
derlagen (0-3 en 4-1) lagen bij
de ploeg, die later notabene
kampioen zou worden,
duidelijk nog te vers in het ge
heugen.
'Wij zijn vooral hier toen op een
verschrikkelijke manier weg
gespeeld. Noordwijk was
daardoor voor de jongens een
'Angstgegner' geworden, al
dus lichtte Spijkenisse-coach
Jan van Baaren de vreugde
omtrent de puntendeling later
toe.
Achteraf gezien een misplaatste
vreugde, want als Spijkenisse
ooit de kans heeft gehad om
Noordwijk een nederlaag toe
te brengen, dan was dat za
terdagmiddag wel.
Maar de angst, die de Spijke-
nisse-spelers vóór dit duel al
had beheerst, was op coach
Van Baaren overgeslagen. En
zoals de laatste tijd ook in het
zaterdagvoetbal te doen ge
bruikelijk is, werd die angst
vertaald in het super-
behoudende 4 4 2 concept,
waar Van Baaren zijn forma
tie het veld mee instuurde.
Juist daardoor kon Noordwijk
vooral in de beginfase domi
neren. Kreeg met name Rob
Suttorp na een pass van Bró-
ring) na vier minuten al een
uitstekende mogelijkheid om
de score te openen, maar al
leen voor doelman Hans
Leijen faalde hij.
Dit laatste leek echter niet meer
dan een incidentje. De Spij-
kenisse-vesting moest, omsin
geld als hij door de Noord-
wijkse frontlinie was, wel be
zwijken. Wat na 7 minuten
dan ook gebeurde, toen na een
afgeslagen corner van Jan
Willem Bogers de bal via John
van Dijk opnieuw bij 1
terechtkwam, die daarna r
een fraai vleugelschot voor
1-0 zorgde. Spijkenisse bleef
ook na dat doelpunt in de
wurgende Noordwijkse om
klemming gevangen. Type
rend voor de Noordwijkse
meerderheid was, dat de Eel-
man-formatie zich in het
eerste half uur acht corners
wist te verwerven, waar de
Spijkenissers geen enkele te
genover wisten te stellen. Die
corners, steevast door Bogers
of Van Dijk genomen .zaaiden
nogal wat paniek in de
groen-witte gelederen, maar
doelpunten leverden die hoek
schoppen niet op.
Merkwaardig genoeg sloop door
het uitblijven van verder suc
ces de onnauwkeurigheid in
de rood-witte brigade. Ont
krachtte met name Bogers het
rendement van zijn eigen
werk, door zijn soli met
zwakke eindpasses te beslui
ten en stapte Ab Spaander
man over het veld op een ma
nier, alsof hij niet bij het duel
betrókken was.
Ook Van Baaren onderkende
toen, dat 'dit' Noordwijk niet
meer de formatie van twee
jaar geleden was. In de rust
wijzigde hij dan ook zijn con
cept en werd Cees Jansen
naar de spitspositie gediri
geerd. Noordwijk kreeg al een
veelzeggende waar-
schuwwing voor de gewij
zigde Spijkenisse-taktiek,
toen Cees Spaanderman een
inzet van linkerflankspeler
Bert Bak van de lijn moest
koppen. De weer opgestelde
doelman Ab van der Niet -
Van Buyten was gepasseerd -
ging steeds onzekerder optre
den, wat bijvoorbeeld bleek
toen hij na een corner van de
na rust excellerende spel
bepaler Joep Goedendorp fi
naal missloeg .waardoor Jan
sen een unieke kans kreeg
aangeboden. Diens inzet werd
echter door Frans v.d. Veen op
de lijn gekeerd.
Het bleek echter uitstel van
executie. Na 70 minuten kreeg
Spijkenisse dan toch de ver
diende beloning voor de aan
houdende pressie, die de ploeg
na rust op het Noordwijkse
doel had uitgeoefend. Een ge
lijkmaker, waarbij Goeden
dorp aan de basis stond. Via
hem en Jansen was de bal bij
Bak terechtgekomen. Die
miste echter finaal. Aange
zien de Noordwijkse defensie
echter 'en masse' verzuimde
om in te grijpen, kon Harry
Koopman alsnog de 1-1 bin
nenschieten. Meer zat er
daarna voor de ploeg niet in.
Wat waarschijnlijk wel 'het
geval zou zijn geweest als van
meet af aan voor een aanval
lend concept zou zijn gekozen.
De angst was voor Spijkenisse
echter een te slechte raadgever
gebleken
GERARD VAN PUTTEN
KATWIJK - Katwijk weet weer wat
verliezen is. Nadat de ploeg van
trainer Frans van der Zeeuw vier
keer op rij een overwinning had
geboekt en zich daarmee een
plaatsje vlak onder de top had
veroverd, deed het vlak onder
Katwyk geklasseerde 's-Graven-
zande de ploeg zaterdag met 2-3
de das om.
Of beter Katwijk deed zichzelf de
das om, want zelden zal het elftal
een onnodiger nederlaag hebben
geleden.
na zeven minuten speelde Ame-
nk van Duivenvoorde verkeerd
terug, waarna de toegesnelde
Cees Westerhout weinig moeite
had om doelman Koelewijn te
passeren. Katwijk leek nauw
elijks aangeslagen door die
vroege tegenvaller.
Met energiek en attractief voetbal
toog de ploeg ten aanval en al snel
was de stand weer gelijk
getrokken. Jan van der Plas zette
op rechts goed door en zijn voor
zet werd door de weer terugge
keerde Freek Rienks ingekopt
(1-1). Anders dan vorige week
bleek vrouwe Fortuna dit keer
niet de zijde van Katwijk te heb
ben gekozen. In de 23ste minuut
was rechtsachter Wim Haasnoot
zo ongelukkig een pass van al
weer Cees Westerhout doeltref
fend af te ronden.
Vlak na rust leek 's-Gravenzande
de strijd definitief te beslissen.
Een boogbal van Aad Moerman
liet keeper Kees Koelewijn voor
de derde maal kansloos. Na een
korte inzinking herstelde Kat
wijk zich echter en werd het doel
van 's-Gravenzande weer net als
voor rust met vaak gave com
binaties opgezocht.
De spanning keerde terug toen
Freek Rienks voor de tweede
maal met een kopbal succesvol
was. In het resterende kwartier
drong Katwijk nog fel aan, maar
veel verder dan een hard schot
van Amerik van Duivenvoorde,
waar doelman Nico Vermeer alle
moeite mee had, kwamen de
Katwijkers niet.
BART JUNGMAN
Volendam te
sterk voor
Ter Leede: 3-0
VOLENDAM - Nadat er in de
laatste maand een duidelijke
vooruitgang in het spel en in de
resultaten van Ter Leede was te
bespeuren, moest het elftal afge
lopen zaterdag bij Volendam
buigen tegen de club van die
naam. De Sassenheimers verlo
ren terecht met 3-0.
Trainer Turken burg van Ter Leede:
"We speelden op zich niet eens
een slechte wedstrijd, maar Vo
lendam was eenvoudig veel te
sterk voor ons. Daar doe je niks
tegen. De nederlaag was gewoon
terecht te noemen."
De 3-0 overwinning die de Volen-
dammers boekten op Ter Leede,
zal bij de Sassenheimers niet
hard aangekomen zijn. Er zijn in
de competitie altijd wel opponen
ten aan te wijzen, waartegen voor
de wedstrijd met verlies rekening
wordt gehouden. Dit laatste gold
voor Ter Leede ook tegen Volen
dam. Het elftal van trainer Tur
kenburg kreeg gedurende negen
tig minuten niet eenmaal de gele
genheid om gevaar te stichten.
Turkenburg daarover "Dreigen
konden we nog wel, maar uitge
speelde kansen, nee, geen enkele.
Tegen dit Volendam kwamen we
daarvoor gewoon tekort."
Het eerste half uur slaagde Ter
Leede er in het klasseverschil
enigszins te verdoezelen. Volen
dam, dat vanaf de eerste minuut
het initiatief in handen had ge
nomen, stuitte toen op een hard
werkende en geconcentreerd
spelende Ter Leede-ploeg, die in
Hans Bisschops geen belangrijke
steunpilaar op het middenveld
had.
Ter Leede kreeg het echter steeds
moeilijker naarmate de wedstrijd
vorderde en tien minuten voor
rust kwamen de knap combine
rende Noordhollanders aan de
verdiende voorsprong toen
keeper Wim v. Harskamp, na een
scrimmage voor zijn doel, geen
kijk had op een inzet van Siem
Koning.
Nog voor rust bouwde Volendam
de voorsprong uit naar 2-0 door
een goal van aanvoerder Jan
Jonk. Na rust pakte Ter Leede de
zaken meer met overleg aan,
maar Volendam zag kans nog
eenmaal te scoren door Jan
Leeflang: 3-0.
Lisser Boys
komt goed weg
LISSE - Lang heeft het er naar uit
gezien, dat uitgerekend hek-
kesluiter Maasdijk Lisser Boys
de eerste thuisnederlaag zou toe
brengen. Tot een kwartier voor
tijd hadden de Westlanders een
0-1 voorsprong, maar uiteindelijk
bezweek de mede-debutant in de
derde klasse onder de druk van
Lisser Boys, dat nog juist het ge
lijke spel kon veiligstellen: 1-1.
Bij Lisser Boys stak men na afloop
een beschuldigende vinger uit
richting arbiter Lansbergen,
maar dat was een 'half excuus,
want Lisser Boys zelf speelde
gewoon erg zwak. De terugspeel
bal van Ed Langereis, na zeven
minuten al, was daarvan een ty
perend voorbeeld. De bal werd
moeiteloos door Visser onder
schept en hoewel Groeneweg in
eerste instantie nog redde schoof
Sonneveld het leder daarna
makkelyk in het Lisser doel: 0-1.
Lisser Boys heeft daarna voortdu
rend getracht Maasdijk onder
druk te zetten, maar een kwartier
voor tijd kwam de ommekeer.
Toen liet Ben Barten de bal uit
een hoekschop ineens naar de
bovenhoek draaien: 1-1. Verder
dan een inzet op de paal (Grif
fioen) kwam de ploeg toen niet
