Kinderen gaan
milieuproblemen
beter begrijpen99
Leidse wint f 500,
Herenhuizen aan de Rijndijk
Wens van Lampie
op 1500 km van
huis in vervulling
v.d. Water
ZATERDAG 10 DECEMBER 1977
LEIDEN
Eerste Leidse
schoolbioloog
F. v.d. Sluis
aan het werk
LEIDEN - "Het eerste is datje kin
deren iets kunt bijbrengen over
de natuur. En misschien gaan ze
de hele milieuproblematiek dan
ook wat beter begrijpen. Je kunt
kinderen een beetje opvoeden
zodat ze bijvoorbeeld iets minder
gauw dingen in de natuur zullen
vertrappen".
Dat is volgens Frits van der Sluis
(26) zo'n beetje de ideële gedachte
die steekt achter de functie van
schoolbioloog. Een functie die hij
sinds afgelopen dinsdag vervult
en die hij nog volledig gestalte
moet geven. Want Frits van der
Sluis is de eerste schoolbioloog in
Leiden.
Er zijn heel wat jaartjes voorbij ge
gaan voordat de nieuwe school
bioloog kon worden aangesteld.
Al in de jaren zestig werd er over
een dergelijke functionaris ge
sproken. En eind 1975 schreef de
Leidse biologiestudente Marijke
van der Horst-Kruyt een nota,
waarin zij ondubbelzinnig aan
toonde dat een schoolbioloog in
Leiden bepaald geen luxe zou
zijn. Van de meeste basisscholen
in Leiden, zo had zij onderzocht,
vond 29 procent de aanstelling
van een schoolbioloog noodza
kelijk en 68 procent achtte het
wenselijk.
Het jaar daarop hielden vertegen
woordigers van de Stichting
Leidse School- en Werktuinen in
onze krant een warm pleidooi
voor het opzetten van een
schoolbiologische dienst. Een
dienst die de natuureducatie voor
scholieren samen met leerkrach
ten zou moeten organiseren,
coördineren en begeleiden.
Zo'n dienst kostte evenwel veel
geld en dat was er niet, zo liet
wethouder Tesselaar meermalen
weten. Kort na het krantenartikel
- tijdens een informatieve bij
eenkomst van het Instituut voor
Natuurbeschermingseducatie in
Leiden (I VN) - gaf de wethouder
de betrokkenen echter weer wat
hoop: er zou wellicht toch genoeg
geld bijeen te schrapen zijn voor
de aanstelling van een school
bioloog. Wat medio dit jaar lukte.
Werkkamp
Frits van der Sluis was inmiddels
actief bezig op het terrein van de
natuureducatie. Na drie jaar
biologiestudie in Leiden (hij
heeft zijn kandidaats) begon hij
in 1973 één dag per week biolo
gieles te geven aan een huishoud
school in Den Haag. "En dat be
gon me eigenlijk wel te boeien. Ik
heb toen een biologisch werk
kamp gevolgd van de Konin
klijke Nederlandse Natuur-his-
torische Vereniging, waarbij je
leerde hoe je met groepen er
kinderen in de natuur iets kun
doen, hoe je dingen buiten kun'
doen zodat ze het zelf kunnen
Via contacten op dat werkkamp
kwam Frits in aanraking met het
werk van de Dienst School en
Kindertuinen in Den Haag, die
zich al vele jaren op velerlei ge
bied met de natuureducatie be
zighoudt. Hij volgde een cursus
voor natuurgids van het IVN en
hielp mee aan het opzetten van
een soortgelijke cursus in Lei
den. Ook was hij actief betrokken
bij de oprichting van een afdeling
Leiden van het IVN begin dit
jaar.
Vorig jaar werd er in Leiden be
gonnen met het maken van les
pakketten voor scholen en ook
daarin had Frits een actief aan
deel. Hij verwacht overigens dat
het uitgeven van lesbrieven met
informatie over bepaalde aspec
ten van de natuur, en school-
pakketten in het vervolg wel wat
frequenter zal gebeuren. Wat er
verder op het gebied van de na
tuureducatie staat te gebeuren nu
zijn aanstelling een feit is, kan hij
nog niet zeggen. "Ik ben pas be
gonnen en het is allemaal nog erg
vaag", zegt hjj.
Het enige wat hij voorlopig te mel
den heeft is z'n taakomschrij
ving: helpen bij het maken van
leerplannen voor het onderwijs,
contacten onderhouden met ver
enigingen, die op het gebied van
de natuureducatie en/of -be
scherming actief zijn, en het be
heer voeren over de informatie.
Daarbij kan hij voor een deel al
inspringen op de voorzieningen
voor natuureducatie, die Leiden
al heeft, zoals de kinderboerderij
in de Merenwijk, de schooltuinen
etc.
Frits vindt overigens dat het aantal
schooltuinen in Leiden wel kan
worden uitgebreid. "Een vijfde
deel van de vijfde klassen van de
basisscholen heeft een school
tuin", zegt hij, "en dat is wel erg
weinig".
Frits werkt onder de vlag van de
gemeentelijke plantsoenen
dienst, die al geruime tijd de na
tuureducatie in Leiden probeert
vorm te geven. "Mijn idee is', zegt
hij, "om eerst eens bij diverse
schoolbiologische diensten in het
land te gaan kijken hoe ze daar
werken. En als ik dat gedaan heb
te proberen aan de hand daarvan
de dienst in Leiden op te zetten.
Dus ik weet nog niet wat eruit
komt".
Wim Wirtz
t ril
yj xy
gele steen te bouwen huizen zul
len waarschijnlijk in de Rijn een
aantal ligplaatsen komen.
LEIDEN - Zodra de winter voorbij
is zal op de plaats waar nu nog
langs de Rijndijk een dumpzaak
is gevestigd de eerste spa de
grond ingaan voor de bouw van
acht Herenhuizen. De - bouwer
van deze huizen die vier tot vijf
ton gaan kosten, is de garage-ex
ploitant Van de Pouw Kraan.
Deze kreeg van de gemeente geen
toestemming voor eerdere plan
nen voor de bouw van een garage
met pompstation; ook zijn plan
daarna voor de bouw van een
cash en carry-hal met daarop wo
ningen vond geen genade. Uit
eindelijk is er nu overeenstem-
ming over de bouw van acht he
renhuizen. De huizen staan, twee
onder een kap, rond een open
binnenplaats. Onder deze plaats
en onder de iets boven maaiveld
hoogte gebouwde huizen bevindt
zich een kelder waar auto's ge
stald kunnen worden. Een ander
gebruik van de kelderbox is ech
ter ook mogelijk. De heer Van de
Pouw Kraan wil voor zichzelf in
een van de huizen een zwembad
aanbrengen met snelstromend
water; een zwembad van kleine
afmetingen waar men echter in
kan zwemmen doordat men door
de tegenstroom op de plaats ge
houden wordt. Een andere gega
digde wil er een biljartkamer van
maken.
De huizen bevatten verder een
grote woonkamer met open keu
ken, drie slaapkamers, een bad
kamer en een zolder. Achter de in
ANTIEKE EN
STULKLOKKEN
Uw vakadres
Eigen ateliers
De betere kwaliteiten
in de voordeligste prijzen
v.d. WATER
Relatie
Europa en
Derde Wereld
in onderzoek
LEIDEN - Een werkgroep van de
Leidse universiteit is bezig de
historische betrekkingen tussen
Europa en de Derde Wereld te
onderzoeken. Als eerste resultaat
is het eerste deel in een reeks ver
gelijkende studies over de ge
schiedenis van de Europese ex
pansie verschenen. Het wordt 16
december gepresenteerd in de
senaatskamer van het acade
miegebouw. De (voormalige) mi
nister van ontwikkelingssamen
werking drs. Jan Pronk zal bij die
gelegenheid een inleiding hou
den.
De werkgroep voor de Geschiede
nis van de Europese Expansie
werd in 1974 opgericht. Zij bun
delt activiteiten van twintig on
derzoekers aan de Leidse univer
siteit, die vanuit verschillende
wetenschappen werken, zoals
geschiedenis, economie, an
tropologie, indologie en sinolo
gie.
Het eerste deel van de vergelij
kende studies gaat over de be
grippen expansie en reactie. Be
langrijke vraag daarbij is of dat
begrippenpaar recht doet aan de
veelzijdigheid en verscheiden
heid van de ontmoeting tussen
Europa en de buitenwereld. De
bundel bevat verder een bespre
king van de centrale problemen
van de Europese expansie en de
reacties daarop in Azië en Afrika.
Avignon, is de stad van mijn hart. Die stad heeft zo'n aantrek
kingskracht op me, dat ik tientallen kilometers meer fietste dan
normaal. Onderweg besloot ik te gaan slapen en koos daarvoor een
gezellige olijfboomgaard uit. Nog steeds bijna blut, maar de vrijwel
rijpe olijven brachten mij op een idee. Misschien zou er nog wat te
verdienen zijn met olijven of druiven plukken. Informerend bij
een wegcafé hoorde ik toevallig dat de baas van het café ook de
eigenaar was van vele tientallen hectares wijngaard. En er was nog
werk ook. Ik kon om één uur beginnen.
Zodoende schaarde ik mij in de rij met een handvol Algerijnen en
Marokkanen, een Egyptenaar, een Venozolaan, een Spanjaard en
een dame van onbekende - doch zuidelijke - herkomst Voor een
voor onze begrippen laag loontje sta je negen uur per dag zaterdag
en zondag incluis over de struiken gebukt om de druiven richting
pulpmolen te sturen. Eens zal het wijn zijn. Dat was de enige
gedachte die me "overeind" hield, want ik kan er niet tegen. M n
ruggegraat wil schijnbaar liever gestrekt het publiek tegemoet
treden. Dus de tweede dag ging ik tussen de middag naar de patron
en vroeg hem of ik niet alleen de ochtenden kon werken. Hij en zijn
vrouw moesten wel even lachen maar ze begrepen het. Zodoende
vond ik een uitstekend en zelfs regelmatig leven: Half zeven op
staan, van zeven tot half twaalf krom staan, en dan zo snel mogelijk
naar Avignon.
In Avignon speel ik dan weer op de terrassen en straten en ontmoette
ik oude en nieuwe vrienden. Het bevalt me uitstekend. Hoe vaak
heb ik dat nou niet op het Leidse arbeidsbureau gevraagd: Is er
nou niet een of ander baantje van halve dagen over?" Je houdt
genoeg geld over om te leven en je houdt genoeg tijd en energie
over om leuk te leven. Toch grappig dat je zoiets, vrijwel zonder
zoeken op 1500 kilometer van huis vindt.
Vertrek uit Nederland
Ik heb hetzelfde gevoel als vlak voor mijn vertrek uit Nederland.Ik
kom maar niet weg. Reeds driemaal heb ik op de terrassen een "Au
revoir-blues" gespeeld en ik spreek en zing inmiddels genoeg
frans om het publiek te laten begrijpen dat de tijd van gaan is
aangebroken. En ook dat ik terugkeren zal. Met de 120 frank die ik
van de druivenpluk overhield kocht ik voor mij en mijn fiets een
treinkeaartje naar Dijon. Om half eén nog even op de terrassen
spelen. Het zonnetje schijnt en er is wat publiek. Plots verschijnt er
een vuurspuwer die dreigt m'n gitaar aan stukken te slaan, als ik
niet opdonder. Ik haal m'n centen op en zie hem z'n povere show
geven voor mijn publiek. Zijn agressiviteit komt hem duur te
staan, terwijl ik op een ander terras zie, dat hij met moeite wat
ophaalt. Helaas wordt hij nog agressiever en komt ten tweede male
m'n gezang verstoren en ik besluit er uit veiligheidsoverwegingen
helemaal mee te kappen. Dan zie ik dat hij zich verdacht dicht bij
m'n trouwe tweewieler ophoudt.
Mijn reddingspoging is te laat - voorband ingrijpend met een mes
bewerktIk kan niets bewijzen wanneer ik met een politieagent
het geval bespreek. Mensen op het terras vragen me, waarom ik
niet verder speel, anderen begrijpen waarom en duwen me vijf
frankstukken. Nogmaals praat ik met de politieagent en die zal "en
cas d'incendie" collega's te hulp roepen. Ik nestel me op het terras
en speel. Rustig tussen enkele waarderende mensen zonder aan
show of centen te denken. Ik hoef niet eens te mansen, op het
tafeltje naast me verschijnen spontaan handenvol franks, zelfs een
tien-frankstuk. Ondanks alles wat hier zoal nus ging: een agres
sieve vuurspuwer. een band aan flarden, een gebroken klomp,
verloren gymschoenen (zodat ik blootsvoets verder moest) blijf ik
van deze stad houden en ga ik met weemoed in het hart op de
terugweg.
Opmerkelijk is de houding van politie hier ten opzichte van "man-
sers'. Het wordt geheel als beroep en bestaan geaccepteerd, hoewel
het van je verschijning en prestatie afhangt of je als "artiest" of
clochard" gezien wordt. In Avignon is het zo normaal als een
ijscokarretje op een warme dag in Nederland. De eerste dag dat ik
in Nederland terug was, speelde ik in de Utrechtse binnenstad op
mijn oude stekkie. Maai al bij het eerste refrein kwamen er twee
agenten op me af, die zeiden dat ik weg moet Toen heb ik maar wat
zonder gitaar gezongen, mijn klomp uitgetrokken en toch nog drie
gulden opgehaald. LAMPIE de Leidse Straatzanger
De Leidse straatzanger Lampie verbleef de afgelopen drie maan
den in Frankrijk. Van zijn belevenissen heeft deze krant de afge
lopen periode diverse malen melding gemaakt. Vandaag de
laatste aflevering handelend over de „lievelingsstad" van Lam
pie: Avignon.
ADVERTENTIE
Geslaagd
Aan de Technische Hogeschool in
Delft zijn geslaagd voor het doc
toraal examen elektrotechnisch
ingenieur W.D. van Bergen (Bos
koop), J.H. Dibbetz (Leiden) en
W.P. Smit (Leiden).
Quarts - Horloges
De Aller Beste
EIGEN ATELIERS
Speelterreintje
Pasteurstraat
LEIDEN - De wijk Groenoord
krijgt er een speelterreintje bij,
als de bewoners van de Pasteur-
straat, Hansenstraat, Korte Han
senstraat, Musschenbroekstraat,
en Groenoordstraat instemmen
met een voorstel dat hen door de
gemeente is gedaan. Het voorstel
houdt in dat de loop van de Pas
teurstraat in de richting van het
slachthuisplein wordt verlegd,
waardoor aan de andere zijde van
de straat, bij de Prinses Marijke-
school, de stoep wordt verbreed.
Daarop wordt het speelterreintje
gemaakt, dat met paaltjes en een
muurtje begrenst zal worden.
Ook heeft de gemeente aan de be
woners het voorstel gedaan om
de hoofdingang van speeltuin De
Boei in de Musschenbroekstraat
zodanig te wijzigen dat auto's een
duidelijke parkeerplaats krijgen.
Zij staan nu vaak kris en kras
door elkaar geparkeerd. Beide
voorstellen worden donderdag
met de bewoners besproken in
het gebouw van speeltuinvereni
ging De Boei. De bijeenkomst
begint om acht uur.
In KRO-quiz "Zeker weten'
LEIDEN - "Zeker weten" zo luidt de
titel van de quiz die gisteren deels
vanuit Poeldijk, deels (het
kleinste stukjevanuit Leiden als
onderdeel van het radioprog
ramma "van twaalf tot twee" de
lucht inging. In het Westlandse
dorp werd het programma van de
praatgrage Hans van Willigen-
burg de ether in geslingerd, ter
wijl op de burelen van deze krant
de Leidse mevrouw Thorn rechtop
in haar stoel zat te wachten. Be
doeling van dit alles was dat de
antwoorden die de Leidse zou ge
ven op diverse vragen recht
streeks de ether in zouden gaan.
In alle vroegte was KRO-man
Bert de Winter daarvoor gisteren
naar Leiden gekomen. Uit de
pakweg dertig Leidenaren die
zich voor de quiz hadden opgege
ven was nevrouw Thorn gekozen
Slechts gewapend met een be
scheiden koffertje kwam de
Mevrouw Thorn rechtstreeks in
de radio-uitzending "van twaalf
tot twee". Tegenover haar KRO-
man Bert de Winter
KRO-man aan. Een koffertje
waarmee de rechtstreekse ver
binding met het radio-prog
ramma tot stand moest komen.
Twee van de drie quizronden ver
toonde de 62-jarige mevrouw
Thorn geen spoor van nervositeit.
Zenuwachtig werd ze pas echt
toen Bert de Winter voor haar ge
zicht met briefjes van honderd
ging wapperen. Maar toen had ze
het grootste deel al achter de rug
en hoefde ze enkel nog maar het
antwoord op de derde serie vra
gen in de gids van de KRO op te
zoeken.
Voor het echter zover was moest ze
vragen beantwoorden als
"hoeveel hofjes heeft Leiden",
"noem vijf singels op", "Wie is de
oudste inwoner van Nederland"
en "hoe laat gaat de zon onder".
De eerste twee vragen kon mev
rouw Thorn als recht geaard
Leids ingezetene zonder blikken
of blozen beantwoordenMet de
twee laatstgenoemde vragen had
ze meer moeite, evenals met de
muziekvragen die betrekking
hadden op personen-die-be
paalde-liedjes beroemd hadden
gemaakt. Die antwoorden kwa
men dan ook uit de mond van "as
sistente" Yvonne van Oosten, ge
zeten in het cultureel centrum van
Poeldijk. Zij stond de Leidse bij
in de strijd in het bemachtigen
van de vijfhonderd gulden en
kreeg als dank voor de hulp de
helft van het bedrag.
De Leidse wist tot haar grote genoe
gen het zeshonderd koppen tel
lende publiek tijdens de quiz zo
ver te krijgen dat er luidkeels over
"de blanke top der duinen" werd
gezongen. "Zo'n kans krijg ik toch
nooit meer, om te bepalen wat er
in een radio-uitzending aan mu
ziek te horen is" zei een ge
nietende mevrouw Thorn.
Overigens kwamen lang niet al
haar antivoorden op het luchtig
gebabbel van Hans (zoals hij al
snel werd genoemd door de kan
didate) er even spontaan uit als
het leek. Voor de "goede orde"
werd haar van alle kanten inge
fluisterd waarmee ze zoal Van
Wilhgenburg van repliek kon
dienen. Van soep en drommen
mensen waarover werd gepraat
ook geen spoor.
