'M'n moeder is de enige
die ik geregeld zie
PAGINA
toinniödfe
AtfïKdltfé v@in)
Mlfi) k
EOjp
Inn}®D®ln] 0 o o
Jan Westerlaken
RIJNSATERWOUDE - "Loop
ik te winkelen, komt er ineens
een vrouwtje met een tas vol
boodschappen in haar hand
naar me toe rennen. Zwaait
uit de verte en roept: Hé, An-
dré, ze kankeren wel eens
over jouw televisie-prog
ramma's. Maar wat ze me gis
teravond op die buis hebben
laten zien was helemaal ver
schrikkelijk
Nu is het wat minder, maar in de
zomermaanden is de molen
van komiek André van Duin,
midden in de polder van Rijn-
saterwoude, vaak de eindbe
stemming van dagjesmensen.
Met een verrekijker in aan
slag liggen ze dan "uren" tus
sen de hoge grassprieten om
een glimp van rozige André
op te vangen.
Nee, over het hekje klimmen en
naar de woonstee wandelen,
laten ze wel uit hun hoofd. De
grote Sint Bernhard en de
kleine cocker spaniel maken
samen zoveel kabaal dat bru
tale nieuwsgierigen zich wel
een keertje bedenken voor ze
aan deze onderneming be
ginnen.
De Sint Bernhard heeft al gauw
de mouw van een jas te pak
ken en "scheurt" er lustig op
los. Bijten doet hij niet, maar
als je niet beter weet, schrik je
toch wel even.
Antiek
Langs het oprijlaantje naar de
molen staan een paar antieke
lantaarnpalen, die 's avonds
voor een flauw lichtschijnsel
zorgen. André kocht ze voor
een lieve duit. Rond de molen
scharrelen wat kippen, gan
zen en eenden. In het var
kenshok knorren een paar
hangbuikzwijntjes. Dieren,
die hij, als er even wat tijd
voor is, zelf verzorgt. "Ik geef
niks om vieze handen hoor",
laat André weten. "Natuurlijk
schrijf ik liever een brief'.
Een ronde maalsteen, midden
in de woonkamer, doet nog
dienst als tafel. Aan de muur
hangt een portret van André
als clown. Verder is er een
piepklein barretje en tegen de
wand staat een speelapparaat.
Boven de kamer ligt de slaap-
etage. Daar heeft hij ook een
ruimte om gasten te ontvan
gen. De logeerkamer met stu
dio liggen op de derde ver
dieping. De keuken, de entree
van de molen, is ingericht met
moderne apparatuur. Aan
welke kantje ook naar buiten
kijkt, je ziet groene weilanden
of het kabbelende water van
de Braassemermeer.
Heel toevallig is André in de
molen terecht gekomen. Hij
was op zoek naar een huis
toen de makelaar opbelde en
vertelde dat er een molen te
koop was.
"Eigenlijk zocht ik iets in het
Gooi, dichtbij de studio. Toen
ze die molen aanboden, heb ik
gelijk toegehapt. Zoiets
unieks vind je nooit meer.
Ach ja, het is er binnen
kleiner dan in een gewoon
huis. Anderhalf jaar woon ik
er nu, maar ik heb er nog geen
dag spijt van gehad".
Rust en stilte
De rust en stilte hebben de ko
miek helemaal voor zich ge
wonnen. André: "Amsterdam
is leuk om er eens te zijn, maar
ik hoef er echt niet te wonen.
Lekker rustig met m'n beest
jes samen, vind ik heerlijk. En
zomers kan ik in m'n zwemb
roek lopen en even zwemmen
als ik daar zin in heb. M'n boot
ligt hier langs de kant. Ik kan
zo het meer opscheuren".
André woont dan wel in Rijn-
saterwoude, maar met het
dorpsleven bemoeit hij zich
praktisch niet. De mensen la
ten hem ook met rust. Daar is
de komiek zelf wel gelukkig
mee. "Eén keer", vertelt hij,
"ben ik in het dorp geweest.
Op het afscheid van de plaat
selijke politie-commissaris.
Daar was ik voor uitgenodigd.
Verder nooit".
Want zodra André thuis komt,
zakt hij onderuit in een stoel.
De weinige schaarse vrije
uurtjes die er overblijven, be
steedt hij aan z'n privé-leven.
Zo belt hij dagelijks met zijn
moeder die nog altijd aan de
Rotterdamse Watergeus
straat woont. Ieder week
einde gaat André haar halen
en verblijft ze op de molen.
Z'n privé-leven kreeg een
schok toen vorig jaar zijn va
der overleed. "Dat was een
dieptepunt voor mij".
Geen grappenmaker
Iedereen kent André van Duin
als de grappenmaker. Maar
hoe is hij in z'n normale doen
en laten?
André, die met een camera
speelt, zegt zonder na te den-
dicapte kinderen. Daar kon
André als komiek z'n gedach-
tengang de vrije loop laten.
Wel aangepast aan de kinde
ren die in Carré zaten.
"Sjonge, jonge, dat was toen
lachen geblazen. Die kinde
ren grepen me vast en lieten
me nooit meer los. Dat was
geweldig, eerlijk waar. Dat zal
me altijd bij blijven. Zoiets
maak je maar éen keer in je
leven mee".
Naar België
Hardnekkig doen praatjes de
ronde dat André Nederland
wil verlaten en in België wil
gaan wonen. Hij zelf spreekt
dit falikant tegen. "Dat zal er
nooit van komen, denk ik.
Dan blijft er helemaal geen
privé-leven meer over. Ik
vind het ook wel eens leuk om
die grote hond te borstelen of
dat varkenshok schoon te
maken. Stel je voor, dat je er
gens in België woont en hier
opnamen moet maken .nee,
je houdt geen minuut voor je
zelf over. Daar pas ik voor".
Zelfs de,gedachte om eens wat
in het buitenland te gaan
doen, is nooit bij hem opge
komen. "Ik heb er helemaal
geen trek in om bijvoorbeeld
in Duitsland te gaan werken.
Hier. in ons eigen landje, heb
ik het al druk genoeg. Als ik in
het buitenland aan de slag ga,
weet ik precies hoe dat gaat:
je leeft in hotelkamers en
moet duizenden kilometers in
de maand reizen. Kijk maar
eens naar Nico Haak: dertig
duizend kilometer maakt hij
in ëén maand. Ik moet er niet
aan denken. Zeker, je ver
dient goed, maar ik zie dat
niet zo zitten. Je hoeft toch
niet meer te verdienen dan je
kunt opmaken? Ach, een ap
peltje voor de dorst achter de
hand hebben, dat is natuur
lijk nooit weg. Wanneer ik een
lekker leventje kan leiden,
vind ik het al lang best.
Buitenlandse plannen, ver
geet het maar, ik zit hier best
De filmproducenten hebben
inmiddels ook al van zich la
ten horen. "D'r is nog niet zo
bar veel uitgekomen hoor",
beweert André al wil hij het
achterste van z'n tong met la
ten zien, "maar we onderhan
delen wel. Er zullen nog wat
gesprekken moeten worden
gevoerd met wat mensen.
Sfeer van de film? Komisch,
natuurlijk. Dat kan toch niet
anders?"
Oude vrienden
Het succes groeide, contact met
vrienden verwaterde. Wat
spijtig laat André horen: "Al
die schoolvrienden heb ik uit
het oog verloren. Het klinkt
afgezaagd, maar ik heb geen
tijd om naar ze toe te gaan. Ik
kan niet zo maar eens lekker
bij iemand op visite gaan. Ik
heb het al eerder gezegd. M'n
moeder is de enige die ik ge
regeld zie. Ja, ze zit vaak al
leen in de molen. Maar 's
avonds, daar zorg ik voor, zijn
we gezellig samen
ken: "Ik ben een rustig en
kalm type, zoals ik nu hier zit.
Nee, een grappenmaker ben
ik zeker niet. De ene dag heb
je er wat moeite mee en werk
je je programma af. Ben je in
de stemming, dan doe je
meer. Loopt het ook lekker".
Ook een komiek zit wel eens in
de put. André heeft aan zijn
manager, ex-Spel breker Theo
Rekkers, een man bij wie hij
op ieder moment van de dag
kan "uithuilen". "Bij hem kan
ik alles kwijt. Net een pispaal
is 'ie voor me. Ik kan hem dag
en nacht bereiken. Geestelijk
ben je natuurlijk altijd in de
wear. Als er dan weer eens
een aan je kop komt zeuren
stuur ik die maar door naar
Theo. Dan is hij de man die
het opvangt. Zeker als ik
grappen moet verzinnen heb
ik er weinig trek in om wat
geouwehoer aan te ho-
Eens zal de tijd komen dat zijn
populariteit inboetAn
dré wuift het met een hand
gebaar weg. "Gelukkig kan ik
heel goed relativeren. Van
daag ben je populair, morgen
een wegwerpartikel. Ik weet
donders goed wat humor en
succes waard zijn. Je moet er
voor waken niet over te doce
ren en proberen het exclusief
te houden
Moeilijk
Dat exclusief houden levert
nogal eens problemen op.
"Natuurlijk", zegt André na
een ferme slok koffie, "het
wordt steeds moeilijker om
daaraan te beantwoorden. Ik
denk dat ik met mijn werk de
eerste jaren wel vooruit kan.
Gelukkig heb ik me niet vast
gepind op één facet, ik kan
een paar kanten op. Dan zien
de mensen je niet alleen maar
als komiek. Ik vind het wel
jammer dat er in Nederland
zo weinig komieken zijn".
Hij geeft dus niet waar het pu
bliek om vraagt?
"Nee, zeker niet. Neem nou die
"Dik voor-me-kaar-show".
Hoeveel mensen er al niet
hebben opgebeld en geschre
ven of ik zelf in dat prog
ramma wil opdraven, enorm.
Dat doe ik niet. Die stem
metjes maken is veel leuker.
Wat moet ik in dat prog
ramma doen?" Wat dromerig
laat André er op volgen: "Dit
werk doe ik nou verschrikke
lijk graag. Zo n programma
wordt voor de vuist weg ge
maakt. Je kunt praktisch
doen watje wilt. En dan hoef
je toch niet zelf als komiek in
beeld te komen? Nergens
voor nodig hoor".
De mooiste herinneringen heeft
hij echter aan een optreden
voor een zaal met gehan
