De Kleine nog
ongeslagen
De Wit: "Ik rijd
elke rit op zeker
uvs-cvv
Duitsland: twee trainers
in veertig jaar;
Oranje: twee per duel
Lions met moeite naar draw
Defecte motor is kapot seizoen
Service
van
Sanders
LFC-D.H.C.
ZATERDAG 12 NOVEMBER 197
LEIDEN - Het hele huis ademt de
sfeer van zijn sport uit. In praktisch
elk vertrek van de flatwoning be
vindt zich wel iets tastbaars, dat aan
de motorsport doet denken. Op de
gang bijvoorbeeld is een tro-
feeenkast aan de muur gehangen;
op de TV staat de beker, die hem
afgelopen zondag ter gelegenheid
van het nationale kampioenschap
betrouwbaarheidsritten in de 250
cc juniorenklasse is uitgereikt, ter
wijl twee vette plakboeken op tafel
de stille getuigen van vroegere suc
cessen zijn. Zijn anderhalve turf
hoge dochtertje gaat er in bladeren
en blijkt feilloos de merken van de
motoren, waarmee hij op de foto's
staat afgebeeld, op te kunnen noe
men. Ergens op een kast ligt dan
nog een bouwdoos. Eenmaal in el-'
kaar gezet zal de inhoud daarvan
een miniatuur-motor opleveren en
in de huiskamer illustreren de ver
sieringen de vreugdeuitingen van
zijn "achterban" met betrekking
tot zijn prestatie.
Er gaat achter die slingers namelijk
een diepere symboliek dan de be
taalde nationale titel schuil. Bert de
Wit, met zijn 36 jaar allerminst een
junior - maar daarover later meer -
heeft behalve die titel meer nog een
triomf op zichzelf behaald. Hij, die
meer dan een decennium geleden
als een enorm motorcrosstalent
gold, zag zijn illusies dertien jaar
terug (om precies te zijn op 12 sep
tember 1964) in één klap de bodem
ingeslagen. Toen namelijk sloeg
tijdens een cross-wedstrijd in
Nieuwe Niedorp het noodlot toe.
De Wit: "Ik was net bezig om me
tussen gevestigde krachten als
Frits en Rob Selling te rijden. In die
wedstrijd had ik de eerste manche
gewonnen en Rob Selling de
tweede. Nu reden die gebroeders
Selling wel voor hetzelfde team als
ik, maar desondanks waren ze er
bepaald niet kapot van, dat een
snotjongen als ik me tussen hen in
wilde dringen. Goed, die derde
manche moest de beslissing bren
gen en toen kwam Rob Selling met
zijn stuur met de mijne in aanra
king. Het gevolg was, dat ik met
mijn voet onder de voetsteun te
rechtkwam. Nou ja, die enkel werd
helemaal uit elkaar getrokken,
compleet verbrijzeld. Het gekke is,
dat ik er nu na al die jaren nog aan
twijfel of het opzet van Rob Selling
Opzet
Opzet of niet, in ieder geval moest
De Wit daarna zeven maanden het
bed houden en na die periode nog
eens enkele maanden nakuren. Iets
heeft De Wit in ieder geval wel van
die pijnlijke ervaring geleerd. Hij:
"Bij cross-wedstrijden gaat het pu
bliek op die plaatsen staan, waar
iets valt te verwachten. Een onge
luk bijvoorbeeld. Daar is het groot
ste deel van het publiek happig op.
Neem nou dat geval met mij. Ze
stonden te applaudisseren toen ik
daar zo lag. Nou vraag ik je
Ook bij Bert de Wit kroop het bloed
echter waar het niet gaan kon en na
een jaar begon de Leidenaar weer
met zijn oude liefde. Dit ondanks
het feit, dat hij medisch nog niet
geschikt was bevonden. De Wit: "Ik
ben nog een half jaar doorgegaan
n
met crossen. Ik reed toen op een
motor, die anderhalf jaar oud was.
Die machine had geen goede ver
snellingsbak en toen ik ook nog
eens mijn enkelbanden scheurde,
was voor mij de lol eraf. Ben ik er
helemaal mee gestopt. Heb ik tien
jaar niet gereden en ben ik zelfs niet
meer naar een wedstrijd gaan
kijken. Had ook niet gekund, want
dan zou ik ter plaatse van opwin
ding zijn gaan koken. Maar als ik in
Studio Sport iets zag wat met mo
torcross te maken had, dan kroop ik
bijna de TV in. Ook mijn vrouw zag
dat. Zei ze tweeënhalf jaar terug
opeens joh, ga jij maar lekker een
cross-motor kopen. Ik rolde van
verbazing bijna van mijn stoel.
Moetje nagaan, wij waren net voor
een autootje aan het sparen
"Ik wist direct een goede be
trouwbaarheidsmotor te koop van
een crosser, die met die machine
gevallen was. Dat ding had een half
uur gelopen en ik kon die motor
voor een redelijke prijs
Bert de Wit: terug van weggeweest
De Wit reed daarna twee be
trouwbaarheidsritten (er wordt dan
een parcours gereden, dat volgens
aangegeven tekens dient te worden
afgelegd) uit, maar bij de derde
moest hij wegens materiaalpech
opgeven. De Wit: "Was ik goed en
wel bezig, was het seizoen van de
betrouwbaarheidsritten afgelopen.
Ik heb mijn betrouwbaarheidsmo
tor toen maar tot cross-motor om
gebouwd. Daar was hij eigenlijk
niet geschikt voor, maar ik ben er
toch maar mee gaan crossen. Als
een soort training voor de be
trouwbaarheidsritten eigenlijk.
Na afloop van het cr
moest ik de motor weer voor de be
trouwbaarheidsritten ge-
bruiksklaar maken. Bleek de motor
door dat crossen zodanig te zijn
toegetakeld, dat er voor twee
duizend gulden aan vertimmerd
moest worden. Ik heb toen maar
een andere motor gekocht. Ik ver
slijt er nu elk jaar wel één trouwens
en zo'n motor kost gemiddeld
f 6200,-. Als je daar nog bij optelt dat
vaak nieuwe banden nodig zijn en
er regelmatig een nieuwe uitrusting
moet worden aangeschaft, dan is
het niet moeilijk te raden, dat de
motorsport een dure geschiedenis
is. Temeer, als het ook nog uit eigen
zak betaald moet worden. Van het
normale salaris kan ik het dan ook
niet bekostigen. Daarom sta ik elke
avond tot een uur of twee in mijn
kelder aan brommers en motoren
van anderen te sleutelen om iets bij
te verdienen. Misschien dat er door
die titel verandering in die situatie
gaat komen. Want ik ben nu senior
geworden. Ze hadden me namelijk
naar de junioren teruggezet, omdat
ik langer dan vijf jaar niet gereden
had. Bij die senioren kan je jezelf
wat meer naar de voorgrond rijden.
Misschien dat daardoor sponsors
geïnteresseerd raken. Dan zou ik
ook bij elke wedstrijd voor een
eerste plek kunnen rijden.
Nu rijd ik uitsluitend op zeker. Op
uitrijden van de rit. Want als een
fabrieksrijder zijn motor naar de
knoppen helpt, krijgt hij zonder
mankeren een nieuwe. Maar wan
neer die van mij stuk is, dan kan ik
mijn seizoen wel gedag zeggen,
want geld om direct een nieuwe te
kopen heb ik nu eenmaal niet
GERARD VAN PUTTEN
CJ j
HONG KONG - Evenals in
Perth is het me ook in Tokio
net gelukt om door de kwalifi
catieronden heen te komen.
Het zag er in eerste instantie
vrij gunstig uit, maar ik heb
mijn kansen daar uiteindelijk
gewoon laten liggen. De bezet
ting viel namelijk nogal mee.
Heel wat spelers zagen het niet
zitten om voor één toernooi he
lemaal vanuit Perth naar To
kio te vliegen. Het is altijd nog
een afstand, die te vergelijken
is met die tussen het Zuidaf-
rikaanse Johannesburg en
Stockholm. Daarnaast bevatte
het hoofdtoernooi hier 48 spe
lers, in plaats van 32, waardoor
er dus wat meer spelers direkt
konden worden toegelaten.
Aan de andere kant speelden er
wel zo'n dertig tot veertig Ja
panners mee, maar op drie of
vier na, stelden die niet zoveel
voor. Doordat mijn ATP-rang-
lijst niet bijgewerkt is (punten,
die ik twee maanden geleden
heb behaald, zijn er nog steeds
niet in verwerkt), behoor ik in
de voorronden niet tot de ge
plaatste spelers. Daardoor is er
steeds het risico dat je tegen
een geplaatste speler moet
aantreden. In Tokio kwam ik
inderdaad uit tegen een be
schermde speler, Bob Car-
michael uit Australië, nog niet
zo lang geleden kwartfinalist
op Wimbledon. De loting wees
tevens uit dat de winnaar van
deze partij, het in de daarop
volgende drie ronden niet zo
heel erg moeilijk zou krijgen
en dus een prima uitzicht op
kwalificatie had. Die weten
schap heeft er misschien ook
wel een beetje toe bijgedragen,
dat ik maar heel matig speelde
en lang niet het niveau van de
laatste tijd kon halen. In Ne
derland kwam ik een slechte
dag meestal nog wel door,
maar hier is dat vaak fataal. Zo
ook in Tokio: 4-6, 4-6, en vol
ledig mijn eigen schuld, want
ofschoon de loting in de eerste
ronde niet best was, had ik die
partij gewoon moeten winnen,
zeker op gravel. Een en ander
heeft wel tot resultaat, dat ik
in de laatste twee weken geen
enkele wedstrijd meer gewon
nen heb. Aan die graspartij in
Perth til ik niet zo zwaar, maar
deze nederlaag is gewoon ver
velend. Vooral omdat ik een
goede kans op ATP-punten
heb laten liggen en die punten
zijn voor mij nu eenmaal be
langrijk. Maar goed, het is niet
anders en het belangrijkste is
nu de „moraal" hoog te houden
en niet bij de pakken neer te
gaan zitten. Per slot van reke
ning komen er nog vier toer
nooien. Omdat het toernooi
voor mij zo snel afgelopen was,
heb ik wel de gelegenheid ge
had Tokio te gaan bekijken.
Wat is dat een ongelooflijk
grote en drukke stad. Te groot
en vooral te druk. Overal men
sen, mensen en nog een men
sen. Even ergens naar toe
rijden met een taxi is onbe
gonnen werk. De afstanden
zijn te groot en de tarieven te
„Nederlands".
LOUK SANDERS
WIJCHEN - Wat Christ an der
Smissnen vorig jaar in het hele
kampioenschap bandstoten niet is
overkomen, is gisteren gebeurd.
Hij liep tegen een nederlaag op in
een partij met een volkomen outsi
der, Ben Velthuis. In twintig beur
ten kwam het2l-jarige talent uit St.
Willebrord acht caramboles te kort
tegen de tot de tanden gewapende
Oldenzaler.
Het duel Velthuis-Van der Smissen
werd een nek aan' nek-race. Zo
maakte Velthuis een serie van 38,
die prompt door zijn tegenstander
werd beantwoord met 44. In de vijf
tiende beurt kwam Velthuis met
een reeks van 48 op tafel en Van der
Smissen antwoordde eveneens met
48. Na zeventien beurten was de
stand precies gelijk: 172. Velthuis
kwam vervolgens met 22 dicht in de
buurt van de eindstreep, maar de
titelhouder repliceerde met acht
tien. Vervolgens scheen Velthuis
de partij uit te maken, maar hij
strandde op de laatste carambole
door een massé-tje te missen. Van
der Smissen kwam slechts tot twee
caramboles (192) omdat hij klotste,
waarna zijn tegenstander de laatste
carambole bijeen stootte. Van der
Smissen had nog de nastoot, maar
miste, wat hij maar zelden doet van
acquit.
Op de andere tafel worstelde op dat
moment nog de enig ongeslagen
speler Henk de Kleine om de finish
te bereiken tegen Piet Vet. Dat
lukte hem na veel zuchten en zwoe
gen ten koste van 33 beurten (Vet
167), zodat hij na drie ronden alleen
de leiding nam.
Dat met Hans Vultink nog wel de
gelijk rekening dient te worden ge
houden bewees hij 's middags in de
partij tegen Willie Steures. Vultink
evenaarde zijn nationale record
persoonlijk gemiddelde (en dat van
Van der Smissen) door in negen
beurten de 200 te overbruggen al
dus een moyenne draaiend van
22.22. 's Avonds deed Vultink er
nog een schepje boven op in de
ontmoeting met Louis Havermans.
Weliswaar had hij na zes beurten
nog slechts vijf caramboles bijeen,
maar in de achtste beurt legde hij
een uiterst subtiele serie van 93 op
tafel, met ragfijne snijstootjes op
gebouwd langs de banden. In vijf
tien beurten was de zaak bekeken.
Havermans bleef ver achter op 51.
r Henk de Klei
Henk de Kleine vocht tot na mid
dernacht een zenuwslopend duel
uit met de triomfater over Van der
Smissen, Ben Velthuis. Pas tegen
het einde van deze zich moeizaam
voortslepende ontmoeting kon De
Kleine afstand nemen en zegevie
ren in dertig beurten met 142-200,
waardoor hij alleen en ongeslagen
aan de kop staat.
Stand na vier ronden: 1. De Kleine 8
41 5.08; 2. Vultink 6 93 11 7.: 3 V d
Smissen 6 66 10.70; 4. Sundquest 6
81 7.75; 5. Velthuis 4 48 5.92; 6. Vet 2
49 6.25; 7. Steures 0 43 6.98 en 8.
Havermans 0 39 6.15.
VOLLEYBAL - Prinses Margriet
heeft gistermiddag de eerste speci
fieke volleybal in Nederland
geopend. De hal is eigendom van de
grootste volleybalclub in ons land,
Dynamo Apeldoorn.
Eén van de ontmoedigende en te
vens moe makende dingen rond het
Nederlands elftal is het eeuwige ge
krakeel buiten het veld,voordat het
menens wordt. Bei uns ist alles be-
sser, mogen de Duitsers terecht zeg
gen. Ze hadden eerst Herberger als
trainer, die deze functie van 1936
tot 1964 uitoefendedus 28 jaar ach
tereen, de Tweede Wereldoorlog in
begrepen.Sepp Herberger begon als
assistent van de Duitse bondscoach
dr. Otto Nerz en volgde Nerz op toen
Duitsland smadelijk met 2-0 ver
loor van Noorwegen. Dat was tij
dens de Olympische Spelen van
1936, bovendien in aanwezigheid
van Adolf Hitler die vervolgens be
sloot om Noorwegen als één der
eerste landen aan te vallenHerbe
rger bleef 28 jaar bondscoach,
zorgde in 1954 voor het wereld
kampioenschap en werd in 1964
opgevolgd door zijn assisten, Hel
mut Schön, die toen al acht jaar zij
aan zij met Herberger aan het
Duitse nationale elftal had ge
beeldhouwd. In 1966 bereikten de
Duitsers de finale tegen Engeland
en werden daarin wat onfortuin
lijk geklopt. In 1974 ging het al een
stuk beter: Nederland met Cruijff
werd toch geen Wereldkampioen
(zoals straks in Argentinië zonder
Cruijff), want het was na twintig
jaar opnieuw West-Duitsland dat
toesloeg. Sinds 1936 versleet het
Duitse nationale team dus zegge en
schrijve twee trainers, het getal dat
het Nederlands elftal minimaal in
één wedstrijd verslijt. Denk maar
aan de Fadrhonc-van der Hart-
Michels-komedie van drie jaar ge
leden, en nu aan de Zwartkruis-
Happel-combinatiemet de tus
senliggende ellende met George
Knobel. Zal ik u voor de grap eens
opsommen welke bondscoaches het
Nederlands elftal allemaal versle
ten heeft in dezelfde tijd dat de
Duitsers het met Herbergen en
Schön deden? Sinds 1936 dus? Dat
waren achtereenvolgens Karei
Kaufman, Jesse Carver, Tom Sned
don, Karei Donenfeld, Max Merkel,
Friedrich Donenfeld, George
Hardwick, Elek Schwartz, Denis
Neville, Georg Kessler, dr. Fran-
tisek FadrhoncCor van der Hart,
Rinus Michels, George Knobel, Jan
Zwartkruis, Emist Happel, Jan
Zwartkruis, Ernst Happel... als ik
het aan een Duitser zou vertellen,
zou hij het niet willen geloven
Nu is er weer gedonder over de be
geleider. Moet dat Jack van Zanten
worden (door leidende KNVB-
kringen aangeduid als .Hobbyist")
of één van de professionals van het
bondsbureau? Evert Grifhorst bij
voorbeeld? Jack van Zanten heeft in
zijn goeie jaren in het Culemborgse
Vriendenschaar gespeeld, maar
Evert Grifhorst speelde in DWS.
Evert Grifhorst bezorgt mij altijd
nog een perskaartje voor het Ne
derlands elf tal, ook als ik dat veel te
laat heb aangevraagd, dus in mijn
filosofie is hij uiterst bekwaam,
maar de spelers hebben alleen maar
vertrouwen in Jack van Zanten.
Geheime bliksembezoeken van Krol
en Rijsbergen aan Happel in Zeist
zijn er het gevolg van, waardoor die
jongens hun training wel moeten
verwaarlozen. Hadden Ruud en
Wim al alleenlijk met de blaas
geoefend, voordat zij zich in hun
bolides naar Zeist repten? Hadden
zij al in de kooi met kiekendraad
hun traptechniek bijgevijld? Ik
waag het te betwijfelen.
Voor het geval u de jongste
trainingsmethoden nog niet kent,
wijs ik u erop dat de spelers van
Arsenal in 1932, in de tijd van de
befaamde manager Chapman, met
de blaas en het kiekendraad oefen
den. Ik put deze wijsheid uit het
ADVERTENTIE
Zondag a.s.
DE TOPPER
Aanvang 14.00 uur
terrein Boshuizerkade
HEIST OP DEN BERG - Leiden
Lions heeft zich in de uitwedstrijd
tegen het Belgische Olympis ge
deeltelijk hersteld van de klap, die
het Utrechtse SIJC de Leidenaars
afgelopen zaterdag met 10-8 had
toegebracht. Na een enerverende
wedstrijd werd tenslotte met een
9-9 score de boeken gesloten, nadat
de Lions in de tweede periode nog
met 6-8 hadden voorgestaan.
Mede door conditiegebrek moesten
de Leidenaars in de derde periode
echter wijken voor Olympia, dat
onder leiding van de Franse Cana
dees Fran%ois Poulin uitstekend'
terug wist te komen. Met flitsende
In de eerste periode wogen beide
partijen aardig tegen elkaar op.
Hoewel van echt krachtsverschil
toen geen sprake was, wisten de
Leidenaars aanzienlijk beter van de
kansen gebruik te maken. Na d.rie
minuten opende Frank Dobbelaar
na een assist van Jean Martin al de
score, waarin Poulin voor de Bel
gen gelijkmaakte (1-1). Na een
kwartier tilde Theo Dietz (opval
lend sterk terugkomend na een sle
pende blessure) Leiden Lions in
zijn eentje naar een 1-3 voorsprong.
Keijs sloot daarna met een tegen
doelpunt de eerste periode af (2-3).
In de tweede periode leek Leiden
Lions na zes minuten volledig op
rozen te zitten, want Frank Dob
belaar en Rudy Bakker hadden de
voorsprong tot 2-5 uitgebouwd.
Toen begon Francois Poulin zich
echter te roeren. Met prachtige pas
ses injecteerde hij zijn ploeggeno
ten. die dank zij het goede werk van
de Canadees de inspiratie vonden
voor een imponerend tegenof
fensief. De Belgen wisten uit die
pressie binnen drie minuten via
Van Beveren, Keijs en Poulin drie
doelpunten te destilleren (5-5). Het
tekende voor de mentaliteit van de
Leidenaars, dat in die moeilijke pe
riode Theo Dietz, Frank Dobbelaar
en Harrie Wielheesen het Belgische
doel wisten te vinden (5-8). Vlak
voor het einde van de tweede pe
riode bracht Huybrechts de achter
stand van Olympia tot 6-8 terug. In
de laatste periode schoot Jiri Anton
de Lions nog naar een 6-9 voor
sprong. maar toen kwam de pe
riode Poulin. De treffers van'
Dauphinais (2x) en Poulain waren
er gevolg van. Met grote moeite
wist Lions tenslotte de 9-9 deling
vast te houden.
boek „Voetbal-anecdoten", ge
schreven in 1942 door Torten
Goetinck, jarenlang een gevreesd
buitenspeler van Club Brugge en
het Belgische elftal, en daarna nog
jarenlang trainer van het Belgische
elftal. Hij was trainer van de Rode
Duivels toen zij in 1934 met 9-3 van
Nederland verloren, maar ook toen
zij in maart 1940 met 7-1 van ons
wonnen. In 1932 bezocht hij in Lon
den de wedstrijd Engeland-Oos-
tenrijk. De Engelsen versloegen het
„Wunderteam" met 4-3Hij maakte
van de gelegenheid gebruik om een
training van het wereldberoemde
Arsenal bij te wonen en vertelt er in
dat kostelijke taaltje waar we de
Vlamingen zo om benijden) het vol
gende van: ,Jk werd eerst ontvan
gen in het bureel zelf van Chapman,
de grootste voetbalmanager die een
club van Engeland tot nu toe gehad
heeft's-Morgens om 9 uur komen de
spelers binnen. Eerst zetten ze zich
in voetbaltenue zonder schoenenZe
trekken een paar sloffen aan en
moeten naar de turnzaal voor een
twintigtal minuten. Op een groote
vierkante plaats wordt het koppen
beoefend, niet met een bal maar al
leenlijk met een blaas. Door zijn
licht gewicht is het koppen veel
moeilijker, ook het naar malkander
passeeren van den bal, is zeer moei
lijk. Dat duurt zoo wat een kwar
tier. Dan de voetbalschoenen aan en
naar het trainingsveld. Eén voor
één moet naar den muur. Op dien
muur zijn er alle soorten van hin
derpalen zooals een half door ge-
zaagden boom, eenige planken uit
gehold, dan dikke planken. Die
muur staat in de diepte van een
soort groote kooi omdat de bal niet
ver weg zou kunnen. De kanten van
die kooi zijn in hout en het plafond
bestaat uit kiekendraad. Van op zes
of zeven meter shotten ze gedurig
den bal tegen den muur. De bal botst
terug op alle mogelijke en onmoge
lijke manieren en de speler die op
dien afstand staat moet gedurig
den bal terug schoppen zoowel van
links als van rechts. Het is een zeer
goede training voor balkontrool,
schot en uithoudingsvermogen.
Iedere speler doet dat vijf minuten
en don is hij steendood. Ik stond er
achter te kijken en wat Bastin en
James daar vertoonden van bal
kontrool was ongelooflijk. Wat heb
ik daar in bewondering gestaan".
Nu ik het nog eens overlees, besef ik
dat ik. Ruud Krol en Wim Rijs
bergen ten onrechte verwijten heb
gemaakt. Een dergelijke training is
ook vandaagdedag nog nuttig voor
spelers van Arsenal en andere En
gelse eerste-divisieclubsmaar niet
voor Nederlandse spelers. In het
Engelse voetbal springt de bal in
derdaad nog steeds op de meest on
verwachte, gekke momenten terug
van de tegenstandersen ook vaak
van de medespelers, maar in het
Nederlandse schuifkaasvoetbal rolt
de bal eenvoudig van de een naar
de ander, en weer terugen nog eens
terug, zodat de enige kunde Krol c
hoeven te bezitten het aannemen en
doorschuiven van een rollende bal
is. Daar hoef je dus geen ingewik
kelde apenrotsen voor te bouwen.de
terreinknecht moet er alleen voor
zorgen dat de bal niet gaat huppe
len door een ongerechtigde graspol
op het veld. En verder moet het
loopvermogen van de spelers tot het
maximum worden opgevoerd,
want als de tegenstanders de bal in
de voeten hebben, moet er dus op de
bal worden gejaagd, en het kan
soms kilometers gaans duren voor
dat je dat kreng te pakken hebt als
hij goed wordt rondgespeeld. Het
loopvermogen. Het slaapwekkend
loopvermogen. Het begint steeds
meer op de eerste regel van een kwa
trijn te lijken: ,Hct slaapwekkend
loopvermogen drijft het voetbal
naar het gasthuis van de waanzin.
Ik kan het geen seconde langer aan
zien, waar blijft de journalist die
dat eens schrijft?"
N1COSCHEEPMAKER
VOETBAL - Iran maakt een grote
kans zich te voegen bij de voetbal
teams die zich reeds hebben ge
plaatst voor de eindronden van het
toernooi om het wereldkampioen
schap voetbal in Argentinië. Het
Iraanse team speelde in Teheran
voor 80.000 toeschouwers tegen
Zuid-Korea met 2-2 gelijk.
WIELRENNEN - Het i
van de Rotterdamse zesdaagse
krijgt al enig gestalte. Na Eddy
Merckx is wedstrijdleider Peter
Post ook tot overeenstemming ge
komen met Patrick Sercu, Donald
Allan, Danny Clark en Freddy
Maertens.
ADVERTENTIE
Sportcomplex Zor,dag a.s.
"Kikkerpolder" lp' aanvang 14.00 uur
Deze advertentie is aangeboden door
FOTO JAN HOLVAST
Gespecialiseerd in kleurentechniek.
