Afscheid van pionier
in milieu-bewustzijn9
Teng verandert China door executies
Burgemeesters willen meer
eenheid in vuurwerk-verkoop
DE VICE-PRESIDENTE
VAN ACHT MILJOEN
PLATTELANDSVROUWEN
PAGINA 4 mwmm WOENSDAG 9 NOVEMBER 1977
Ruim dertig medewerkers en leden van de Vereniging
tot Behoud van Natuurmonumenten in Nederland
hebben gezamenlijk een boek samengesteld waarin zij
29 bekende en ook minder bekende natuurgebieden in
ons land onder de loep nemen.
richte vereniging staat be
kend als een 'ervaren
tuurbeschermer'
Het boek is opgedragen aan mr.
H.W. Bloemers, die zeventien
jaar voorzitter van de vereni
ging is geweest en a.s. vrijdag
met pensioen gaat.
Als vervroegd afscheidscadeau
is hem vanmiddag het boek
('Natuurmonumenten in Ne
derland') aangeboden. Dat
gebeurde op het landgoed
Schaep en Burgh in 's Gra-
venzande, waar in een door
bos en vijvers omgeven riant
buitenhuis het kantoor van de
vereniging is gevestigd.
Mr. Bloemers, de vierde voor
zitter van de in 1905 opge-
De burgemeesters van de duin- en bollenstreek, kortgeleden bijeen
tijdens de maandelijkse burgemeesterskringvinden dat er meer
eenheid dient te komen in de bepalingen omtrent de verkoop en het
afsteken van vuurwerk rond de jaarwisseling
Tot nu toe bestonden daar nog geen eenvormige bepalingen voor. Elk
dorp hanteert eigen regels, daarmee vaak de bepalingen van naas
tgelegen dorpen ontkrachtend.
Een voorbeeld. Als in. dorp A op een bepaalde datum de rotjes en
Japanse kanonslagen nog niet aan de man mogen worden gebracht
maar wel in dorp B, wie let het dan inwoners van A vuurwerk te
kopen in dorp B en vervolgens af te steken in A.
Met name in de buurtgemeenten Katwijk en Valkenburg heeft dat in
het verleden nogal eens aanleiding gegeven tot wrijvingen.
In alle gemeenteraden in de duin- en bollenstreek komt nu een uni
forme verordening ter vaststelling aan de orde. Daarin is als be
langrijkste bepaling opgenomen dat het voortaan verboden zal
zijn vuurwerk af te steken buiten de periode van 28 tot en met 31
december.
de
pioniers in het (Nederlandse)
milieubewustzijn. In de jaren
dertig kwam hij in het nieuws
door fel te pleiten voor het
behoud van natuur en land
schap van de provincie
Drenthe. Dat was toen in zijn
functie van burgemeester van
Roden.
Gedurende een groot aantal ja
ren heeft hij ook be
stuursfuncties bekleed in
talloze natuur- en land
schapsorganisaties. Als
cogimissaris van de koningin
in Gelderland (1957-1973)
heeft hij ook het nodige bij
gedragen aan het uiterlijk van
die provincie.
Natuurmonumenten is onder
voorzitterschap van mr.
Bloemers ongekend ge
groeid. Onder zijn 'bewind'
steeg het ledental van 31.000
tot 250.000. De oppervlakte
beheerd natuurterrein liep op
van 16.800 hectare tot 33.000
hectare.
De vereniging, de grootste par
ticuliere natuurbe
schermingsorganisatie in ons
land, heeft nu 150 terreinen in
bezit, waarvan ongeveer de
helft werd aangekocht in de
periode Bloemers. Dat bezit
bestaat onder meer ui't bos,
heide, duingedeelten, plas
sen,- moerassen, landgoede
ren en weidevogelgebieden.
Zo'n 160 vaste personeelsleden
onderhouden de aangekochte
natuurgebieden. Het totale
personeelsbestand is 250.
Als opvolger van mr. Bloemérs
is benoemd de Wageningse
prof. dr. J.G. ten Houten, tot
vorig jaar gewoon hoogleraar
in de Kennis van de Lucht
verontreiniging.
Het 127 pagina's tellende af
scheidsboek geeft een door
snede van wat natuurmonu
menten zoal in beheer heeft,
waarbij de voorkeur van de
gastschrijvers vooral is uitge
gaan naar de terreinen die
onder mr. Bloemers zijn aan
gekocht.
Zoals het Drentse landgoed De
Klencke, 'ruim 200 hectare
aaneengesloten bos, heide,
bouw- en grasland waarop
slechts vier boerderijen staan
en een 18e eeuws omgracht
landhuis dat momenteel in de
oorspronkelijke staat wordt
teruggebracht.
Op het landgoed huist één van
de grootste roekenkolonies
van Nederland. Men 'treft er
sinds kort ook weer buizerds
en torenvalken aan. Op de
heide worden regelmatig ad
ders aangetroffen. De
Klencke is ook één Van de
weinige gebieden in Neder
land waar de ringslang nog
voorkomt. De reeënstand is er
teruggelopen.
Aandacht in het boek ook voor
de Griend, een vrij onbekend
eiland (een voor het publiek
niet toegankelijk natuurre
servaat) midden in de Wad
denzee. Een lapje Nederland
van ruim 25 hectare, een be
langrijke broedplaats voor de
stern, kokmeeuw en visdief.
En bij hoogwater een vlucht-
plaats voor tienduizenden
wadvogels.
Een verhaal ook over het Zwa-
nenwater, een nabij Cal-
lantsoog gelegen stuk
duingebied friet twee meer
tjes, waar meer dan 200 vlin
dersoorten voorkomen. De
Dwingelose Heide, het Deel-
erwoud, het Oosttwentse
t 'Natuurmonumenten'waarover de stichting toch licht i
landgoed Eghiria en natuur
lijk het nationaal park Velu-
wezoom, het grootste na
tuurgebied (4700 «hectare)
van natuurmonumenten. Met
uitgestrekte naald- en loof
bossen en heidevelden.
Het park verkeert momenteel in
een moeilijke situatie. In te
genstelling tot de twee andere
nationale parken in Neder
land (Hoge Veluwe en Ken-
nermerduinen) waar maar
een paar toegangswegen zijn
en men het verkeer en bezoek
overzichtelijk kan regelen
loopt door de Veluwezoom
een uitgebreid wegennet, dat
dag en nacht open is voor het
verkeer.
Als daar geen verandering in
komt', zo wordt in het boek
gesteld, 'zal het een onmoge
lijke opgave zijn om in de toe
komst tot een verantwoord
recreatief gebruik van de ter
reinen te komen.
Er zal een herziening van het
wegenstelsel moeten komen
en wel speciaal voor het ge
motoriseerde verkeer. Alleen'
dan zal een geleidelijke over
gang van intensief gebruik
naar stilte kunnen plaatsvin
den'.
In het met fraaie sfeerplaten
verluchte boekwerk ook in
formatie over de
Nieuwkoopse plassen. Re
cente aankopen hebben het
aantal hectaren riet- en hooi
land, water en moerasbos op
900 gebracht.
In het 'feestboek' een lichte mi
neurstemming over het
Naardermeer, het oudste be
zit van natuurmonumenten.
Het plas- en moerasgebied
bekend om kolonies lepelaars
en purperreigers wordt be
dreigd omdat het rietsnijden,
.nodig om de moerassen tegen
dichtgroeien te behoeden, ni
niet meer wordt gedaan. Wdnt
dat snijden is nauwelijks
meer lonend.
Daar komt nog bij dat er 's zo
mers te lage waterstanden op
treden vanwege de vermin
derde aanvoer van kwelwater
uit de Gooi. Daardoor dreigen
de-moerassen uit te drogen.
Ook de kwaliteit van het wa
ter is aanzienlijk afgenomen,
mede door die lage water
stand.
Kijkdag rond
Blauwe Tram
Als in 1981 de NZH-vervoer-
smaatschappij het 100-jarig
bestaan viert wil een groep
Voorburgers een Budapes-
tertram overbrengen naar
(feestvierend) Leiden.
Die zogenaamde „Blauwe
Tram", die destijds in de
stad Leiden en ook op het
traject Katwijk-Noordwijk
en de bollenstreek dienst
deed, is de laatste overge
bleven in zijn soort in Neder
land
De Voorburgers hebben er één
op de kop weten te tikken en
zijn nu precies een jaar bezig
met de restauratie ervan.
De tot nu toe geboekte resulta
ten zijn a.s. zaterdag voor be
langstellenden te zien. Dan
houdt de restauratieploeg
een open dag in de werkloods
aan de Westvlietweg in
Voorburg, vlak naast het
Starliftcomplex.
Teng Hsiao-ping
SINGAPORE - De steeds langere
lijst van executies in China - heel
kort wordt er melding van ge
maakt in de muurkranten van
Joenan tot Mantsjoerije
weerspiegelt boven alles de
groeiende macht van één man, de
strijdlustige vice-premier Teng
Hsiao-ping. Hij is er op uit het
linkse maoïsme met wortel en tak
uit te roeien en zijn eigen nieuwe
China te scheppen.
De zuivering, waarvan volgens
sommigen al duizenden kaderle
den het slachtoffer zijn gewor
den, was onvermijdelijk na de val
van de „Bende van Vier" van
mevrouw Mao. De nieuwe,
pragmatische leiders die de
machtsgreep van de radicalen
wisten te verhinderen, noemden
hun strategie van "eerst - revolu
tie - dan - rijst" pure ketterij.
De Bende had de Chinese com
munistische partij gevuld met
jonge sympathisanten, na Mao's
Culturele Revolutie van de jaren
zestig was het aantal leden van de
partij met meer dan de helft toe
genomen. En'nu staan de radica
len overal met de rug tegen de
muur, net als alle collaborateurs
die de verliezende partij hebben
gesteund.
Voor het verzet, of de sabotage
waarvan zij nu worden be
schuldigd, was er maar ééfr on
aantrekkelijk alternatief, zich
over te geven aan de wraakzuch
tige „revisionisten" die zij zelf zo
hadden opgejaagd toen Mao nog
leefde. De heksenjacht kwam
maar langzaam op gang, afge
remd door pleidooien van hoge
rhand om „vereffening van oude
schulden" te voorkomen en de
onderlinge tegenstellingen niet
aan te wakkeren tijdens de ge
vaarlijk verwarde periode na de
dood van Mao. Maar in augustus
werd er een partijcongres gehou
den en het nieuwe centraal co
mité zit nu vol veteranen van de
revolutie, die tijdens de Culturele
Revolutie waren vernederd en
ontslagen door de radicalen.
Aan het hoofd van de veteranen
staat Teng Hsiao-ping, de man
die drie keer naam maakte en
twee keer ten val kwam. Hij is zo
gehard door de hoon van de
maoïsten, dat hij doof is gewor
den voor kritiek. Maar ook is hij
vastbesloten nimmer meer ten-
val te komen.
De Chinezen doden niet, tenzij ze
dat zonder risico kunnen doen.
Maar Teng voelt zich nu kenne
lijk sterk genoeg om gehoor te
kunnen geven aan het oude
Chinese gezegde: „Vernietig uw
vijand nu; fok geen tijger die u
later kan aanvallen."
De radicale leiders, met hun dogma
dat ieder mens zich moet opoffe
ren op het altaar van het collecti
visme, hadden niet de meerder
heid achter zich. De meeste
Chinezen staan te juichen als de
radicalen de schuld krijgen van
alles wat er mis is in het land, of
dat nu de slechte oogst is, of de
verouderde industrie.
Teng evenwel is de belichaming
van een pragmatisme dat belof
ten inhoudt voor een modern
welvarend China waarvan iede
reen zal profiteren. Hij is daarom
buitengewoon populair bij de
miljoenen Chinezen, die de
huidige executies gewoon be
schouwen als een onderdeel van
het pingpong-spel dat hem eer
der zijn baan kostte.
De grote schoonmaak is een van de
voorbereidende maatregelen die
vooraf moeten gaan aan de krach
tige economische ontwikkeling,
die de staat vorige maand in het
vooruitzicht heeft gesteld.
Ondertussen wordt China „gelibe
raliseerd", en de Chinezen vin
den dat prima. Winst is niet lan
ger een schande, maar „glorieus",
de meeste industrie-arbeiders
hebben opslag gekregen en het is
nu de bedoeling dat elk gezin ten
minste een fiets, een naaima
chine en een televisie heeft.
Maar zoals ook een democratie erop
uit is zijn vijanden die democratie
niet te laten misbruiken om haar
te vernietigen, zp maakt Teng
duidelijk dat de liberalisering
niet is bedoeld om mensen de
kans te geven de gewraakte
Door Dennis
Bloodworth Observer
ideeën van Mao's Culturele Re
volutie en de Bende, van Vier op
nieuw uit te dragen.
Het was dan ook geen toeval dat
een andere veteraan, een maar
schalk, in het Volksdagblad er de
nadruk op legde dat „de partij het
geweer moet beheersen". Tengs
macht berust in de eerste plaats
op zijn grote invloed in het leger,
waarvan hij chef-staf is. En aan
gezien het leger een organisatie is
van de communistische revolu
tie, is dat al deel van de partij; het
centraal comité ritselt van de
topmilitairen. Recente benoe
mingen en ontslagen wijzen er
op, dat Teng zijn greep op het le
ger heeft vergroot, ten koste van
zijn tegenstanders en critici.
De ambitieuze, 73-jarige Teng is
voor sommige van zijn collega's
wat al te hard van stapel gelopen.
Zij betreuren niet alleen het wel
erg liberale gebruik van het
schavot, maar verwachten ook
dat de zuivering van de politiek
ongewenste figuren in de provin
cie te zijner tijd zal leiden tot druk
om ook met verzet in de hoofd
stad af te rekenen. De volgende
stap zou de bijeenroeping zijn
van een Nationaal Volkscongres
waarin zoveel aanhangers van
Teng worden gepoot, dat die daar
moeiteloos als onbetwist leider
uit tevoorschijn kan komen.
Teng respecteert de voorschriften
van de grondwet net zozeer als hij
de Hoea verafschuwt, of die nu
Mao geldt of voorzitter Hoea
Kwo-feng
Sommigen menen, dat Hoea's aan
kondiging van vorige maand dat
het Congres is uitgesteld tot de
lente, op zichzelf al een bewijs is
dat de machtsstrijd binnen het
Politburo nog niet is gestreden.
Verscheidene leden immers
stonden aan de zijde van de
Bende van Vier toen die vorig
jaar Teng de vergetelheid in
stuurde, voorzitter Hoea niet uit
gesloten.
Maar voor Teng wordt de situtatie
in Peking nog gecompliceerder,
door een wirwar van tegenstrij
dige loyaliteiten, en tegenover
een drastische zuivering van ra
dicalen elders moet dan ook een
behoedzaam gemanoeuvreer in
het Politburo staan. Maar de
zuiveringen en het gema
noeuvreer dienen maar een
doel: Hoea mag formeel zeggen
wat er dient te gebeuren, als Teng
maar kan beslissen hoe dat ge
beurt, desnoods tegen de zin
van Hoea
,JSchuw jij verantwoordelijkheid",
sprak haar man en Zini Westebring-
Muller uit Nijverdal kon met een gerust
hart naar Nairobi vertrekken. Men had
haar gevraagd zich kandidaat te stel
len voor het vice-presidentschap van de
wereldorganisatie van plattelandsv
rouwen (ACWW). Ze wilde wel, maar
alleen als haar man er volledig achter
stond. Door zijn uitspraak: ,f>chuw jij
verantwoordelijkheid" wist ze dat dat
het geval zou zijn, want die gevleugelde
woorden waren tot nu toe bij elke beslis
sing in haar carrière in de vrouwen
wereld doorslaggevend.
Mevrouw Westebring (58), moeder van
twee kinderenstuurde eind oktober uit
Nairobi, waar de driejaarlijkse we
reldconferentie van de ACWW werd ge
houden, een telegram: Jiet ongeloof
lijke is gebeurd. Ik ben met een overwel
digende meerderheid gekozen". Ze zegt:
,Jiet kwam niet als een volkomen ver
rassing. Maar toen ik op dat podium
stond, dacht ik: „Dit had. ik toch jaren
geleden niet kunnen dromen".
Direct na de oorlog werd ze lid van de
Nederlandse vereniging van huisvrou
wen. Vond het toen niet verantwoord
tegen haar twee kleine kinderen om ac
tiefin die vereniging bezig te zijn. Later
werd ze presidente van haar gewest.
Was zes jaar lid van het hoofdbestuur,
speciaal belast met ontwikkelingsza
ken. Sinds driejaar is Zini Westebring
verbonden aan de ACWWwaaronder
de Nederlandse vereniging van huis
vrouwen, de Nederlandse bond van
plattelandsvrouwen en de katholieke
plattelandsvrouwen vallen. In deze in
ternationale organisatie zijn 435
vrouwenverenigingen uit 74 landen
aangesloten met een totaal van 8 mil
joen leden.
Zini: ,Jiet doel van de ACWW is het ver
beteren van de levensomstandigheden
van plattelandsvrouwen in de hele we
reld, want die komen er nog steeds het
slechtst vanaf. Jonge vrouwen uit de
derde wereld worden opgeleid in de
meest elementaire zaken zoals
voedingsleer, babyverzorging en hy
giëne en waar nodig wordt er voorlich
ting gegeven over bijvoorbeeld het hou
den van kippen, het aanleggen van een
groentetuintje en het naaien van een
voudige kinderkleren. In onze organi
satie mogen rang, stand, geloof en
huidskleur geen rol spelen. Ik voel me
erg aangesproken door de hele sfeer. Er
ontstaan vriendschappen voor het le
ven".
Door haar inzet voor de kinderen in de
derde wereld werd Zini Westebring po
pulair in de vrouwenorganisaties. Zij
was presidente van een speciaal fonds
dat zich inspande om het slechte, een
zijdige voedsel van de kinderen dat
veelal blindheid veroorzaakt, te verbe
teren. Als het maar even kan vertelt ze
op bijeenkomsten over de kinderen uit
de derde wereld en zet vrouwen aan het
werk om een bijdrage te leveren. Zoals
vorige week op een spreekbeurt in al-
melo, waar ze haar toehoorders en
thousiast maakte om aan het breien te
slaan. Resultaat: rond de kerst zal een
aanzienlijke hoeveelheid babykleertjes
naar een „krepeer"- land worden ge
stuurd.
Zini Westebring tenslotte over het
ACWW: „het geweldige van die organi
satie is dat je alle plattelandsvrouwen
in de hele wereld bereikt en waar je de
vrou w bereikt, bereik je ook de kinderen
en op den duur wellicht de man. Op die
manier hopen wij eens naar een we
reldvrede te streven".
Mevrouw
Westerbring-Muller:
„Het kwam niet
als een
volkomen
verrassing. Maar
toen ik op dat
podium stond,
dacht ik: dit had
ik toch jaren
geleden niet
kunnen
dromen".
