Het
was voor
België een
eer met
verliezen
Thijs: "Meer
aanvallen?
Ik ben toch
niet gek
Vrij
Coach Zwartkruis
99Verdedigen moest99
JOHAN CRUIJFF:
HET BLIJFT "NO'
Oranje: doel bereikt9 maar kijkspel ging de mist in
V>
*>r>
Cruijff: 'Ik had
ook liever
schitterende
DONDERDAG 27 OKTOBER 1077
AMSTERDAM - Vraagje na afloop aan Guy Thijs, de
equivalent van Zwartkruis, zij het dan in vaste dienst:
'Wat deed Jean Thissen eigenlijk in het veld?' Ant
woord: 'fhissen, o ja, eh.... die moest het gat achter
Renquin opvullen als deze naar voren ging'.
Replicatie: 'Maar Renquin is tbeh helemaal niet van zyn plaats ge-
weest?'
Thijs: 'Eh, nee, dat kwam er eigenlijk niet 20 goed uit'. Ander vraagje
dan: 'Zou het misschien niet beter geweest zijn om in de tweeae
helft, omdat het toen toch niet veel meer uitmahkte, een extra-
spits in te zetten of de vier middenvelders een wat meer aanval
lender rol toe te bedelen?'
Het antwoord: 'Ja. ik ben d'r gek. Zeker nog een. stuk of drie tegen-
goals om de oren krygenNou ja, dan vraagje toch, waar is zo'n
man in hemelsnaam mee bezig?
De Belg der Belgen dus, die Guy Thijs, dezelfde die voorafgaande
aan dit beslissende kwalificatie-treffen het koudvuur van de
mini-oorlog tot ongekende1 hoogte deed-opgloeien door te bewe
ren met iets op de proppen te komen waar g^en stèrveling, dus ook
geen 'Ollandfer', van zijn leven aan gedacht zou hebben. Het plan
heette toen topgeheim te zijn, dat, en het sinistere lachje erbij, deed
het ergste vrezen.
Thijs had vast gekozen voor een zeer aanvallende' .taktiek, met z'n
allen naar voren en maar zien wat er van k,omt. Pompen of verzui
pen dus. Cruijff zou zeker genadeloos aangepakt worden, net als
Rensenbrink trouwens. Maar bovenal zoudert zijn spelers vechten
tot ze erbij neervielen. Dat is rechtvaardig toch, zo'n verwachting,
als niets anders je nog kan redden? Er moést immers gewonnen
worden?
Nu de realiteit. Allereerst mocht Gilbert van Binst niet meedoen,
omdat hij verklaard had zijn Anderlecht-maatje Robbie Ren
senbrink echt niet helemaal door het gras hèen te willen trappen.
Het verwijt van Thijs klonk, in het kader van die ongekende
vechtlust, eerst nog wel aannemelijk (slappe houding), maar ach
teraf toch te belachelyk en kleinzielig om waar te zijn. Niet alleen
lieten de wel spelende Belgen zich vaak als makke schapen om de
tuin leiden, het is toch te gek om-los te lopen, datje als voetballeral
niet eens meer mag zeggen de tegenstander met oirbare middelen
te willen uitschakelen.
Thijs: 'De overige spelers waren er op tegen dat Gilbert speelde,
vandaar'.
Maar verder: Een en af en toe twee spitsen, vier verdedigende mid
denvelders, geen opkomende backs en, dat was nog het meest
verbazingwekkende van alles, geen opgepepte spelers die tot het
uiterste zouden gaan. Inplaats daarvan jongens, die het bij het
betreden van de arena al bij na in hun broek deden van angst en met
die drukkende last ook de hele wedstrijd bleven doorlopen.
Dan het excuus: 'Je moet niet vergeten, dat we in opbo.uw zijn. Dit is
nog een jonge ploeg, je kan er in een paar maanden tijd toch geen
wonderen van verwachten. Bovenal vond ik Nederland een klasse
beter spelen dan.in Deurne. Ze hebben tQch zeker meer kwaliteit
dan wij. We zijn niet afgegaan, zoals toen in Rotterdam. Dat zou een
slechte zaak zijn als dat mijn jonge team was overkomen. Ik ben
niet ontevreden over die 1-0. Ja, we zijn uitgeschakeld, ik weet
het'.
Vrij vertaald komt het erop neer, dat meneer Thijs ontzettend blij is
zo goed uit Amsterdam weggekomen te zijn en Argentinië, nou ja,
daar geloofde een normaal denkend mens toch allang niet meer
AAD VAN KAAM
'Opzet is helemaal geslaagd'
AMSTERDAM - In Nederland
praten ze over wel of niet gaan,
in Argentinië hebben ze over al
dan niet komen.
Veel verschil maakt het voor
Johan Cruijff niet; ook de
vriendelijke doch dringende
oproep van de gisteren in Am
sterdam aanwezige Ar
gentijnse TV-verslaggever om
toch maar alsjeblieft straks in
juni acte de présence te geven
werd met een resoluut "No"
genegeerd.
Over de vraag of dit duel tegen
de Belgen dan zijn laatste in
terland is geweest deed Johan
Superstar nogal geheimzinnig.
Weer eens blijk gevend van
zijn diplomatieke kwaliteiten
antwoordde 's werelds beste
voetballer; "Het was in ieder
geval mijn laatste kwalifica
tie-duel". Een duidelijk ant
woord had hij' klaar op de
vraag of hij zijn nieuwe opvol
ger al had gezien. Het was
identiek aan het "No" waar de
Argentijn het mee mocht doen.
AMSTKRDAM —De Belgische gadeachten over aanvallen -
een aardig onderwerp soeeen reeks nieuwe moppen. Het
meest typerende moment uit Nederland-België kwam wat
dat betreft na zestien minuten in de tweede helft. „Nu gaat
het dan gebeuren", schoot door de rijen van Oranje, dat
even dacht een klein mirakel te zullen gaan meemaken. Met
FranQois van der Eist als vervanger voor de volmaakt over
bodige Jean Thissen leek het Belgische elftal zowaar ver
sterkt te worden met een extra-aanvaller.
AMSTERDAM - ,JEen schitte
rende prestatie, ik ben hier vre
selijk blij mee. Het doel is be
reikt. De opzet is voor honderd
procent geslaagd''. Jan
Zwartkruis, net terug uit zijn
dug-out en zonder iets hoger in
rang geschatte compagnori
Happel aan ziyi zijde (die was
spoorloosglom van trots, maar
daalde, na deze oprispingen
van vreugde snel af naar de
realiteit.
"Ik ben verantwoordelijk voor
dat behoudende spel van van
avond en niemand anders. Om
dat ik slechts het doel dat bereikt
moest worden voor ogen heb ge
houden durfde ik geen enkel ri
sico te nemen. Wat ik gehoopt
had gebeurde. Het agressieve
begin leverde een voordelige
score op. Ik fiad de jongens
vooraf al voorgehouden, dat
daarna het accent duidelijk op
de verdediging gelegd moest
worden. Van onderschatting
was beslist geen sprake, zelfs in
de rust waren de jongens nog
lang niet gerust op de uitslag.
Daarom zijn we ook na de her
vatting op zekerheid blijven
spelen
Zwartkruis had overigens op
een ander België gerekend. Dat
Courant niet mee deed ver
baasde hem. Het behoudende
spel ook. Vooral van snelle jon
gens als Coeck en Cgols had. hij
meer verwacht. "Ik had Willem
van Hanegem, die ik overigens
mijn compliment moet maken
voor de manier waarop hij zijn
niet opstellen in de basis heeft
opgenomen, gewaarschuwd
niet met de aanval mee te gaan.
Er mocht beslist geen gat vallen.
Ruud Krol was het niet eens met
zijn coach betreffende diens
opmerking over de constante
dreiging die er van de Belgen
bleef uitgaan"Ze liepen steeds
hard terug, volgens mij heeft
Thijs die taktiek van de Russen
afgekeken. Wij hadden erop ge
rekend vier spitseii tegenover
ons te krijgen, maar niks hoor.
het waren gewoon een stel bange
wezels. In die vier jaar tijd heb
ben ze er nog niets bijgeleerd.
Problemen hebben we dan ook
niei gekend."
AD VAN KAAM
In een voor voetballers eo belang
rijk kwalificatie-duel, bij een zo na
delige stand die ook de 1-0 al was,
leek dat een logische gedachte voor
iedereen die het oog gericht hield
op Argentinië. Niet echter voor de
Belgische bondscoach Guy Thijs
en voor de Anderlecht-speler zelf.
Inplaats
mans-voorhoede. De Belgische
strijdwijze had veel weg van een
oorlog die door de generaals allang
verloren was verklaard, maar door
de soldaten tegen beter weterj in
nog werd verklaard, maar door de
soldaten tegen beter weten in nog
werd doorgezet. Zonder bevoorra-
r de spits, trok Van ding, zonder geschikt materiaal.
Ruud Krol: „Als wij in balbezit wa-
holden die jongens allemaal
zich daar te gaan ophouden in het heel snel terug. Het
gebied dat gewoonlijk tot het ver- voor ze om hier met 1-0 te verlie-
dedigingsterrein wordt gerekend zen",
van de meest behoudende voor
stoppers
De Belgische gedachten over aan- Verlammend
vallen: Guy Thijs bleek alleen in
woorden te verschillen' van
Goethals. In daden week hij geen
centimeter af van de laffe lijn die verlammende uitwerking niet.
ooit door zijn fel omstreden 1
Oranje, dat in initiatief en ideeën de
ganger werd uitgezet. „Ik kom met tegenpool kan zijn, werd er door ge-
geheel iets nieuws", had de huidige remd; „het afscheid" van Cruijff
het werd daardoor van veel glans ont-
bondscoach georakeld
was weer het oude liedje" sneerde ^aarv
Rob Rensenbrink naderhand
„Niemand durft nou eens wat te 1"° had binnengejaagd, (snoeihard
doen. Ze proberen steeds'alleen de schot, na een voorzet vèn Nees-
Nadat René v. d. Kerkhof al snel de Johan Cruijff zet twee man op het verkeerde been. Voor de laatste keer
klein mogelijk te hou- kens- vierde minuut), werd de op
dracht „rustig aan, verder", snel
verspreid. Tegen de zin van som
migen - Willy v. d. Kerkhof: „Dat
hoefde voor mij niet, ik wilde door
gaan" - maar anderen kwam het
bepaald niet slecht uit. Cruijff zelf
litfV*Ëënvöudig omdat" de Beigen bijvoorbeeld hoefde geen vanwege
nederlaag
den".
De Belgische gedachten over aan
vallen. Het vermoeid ogende Ne
derland had in de directe con
frontatie veel minder moeite de
WK-plaats veilig te stellen dan
r dan
niet over peinsden
paar maal op Jongbloed
ren; het ditmaal „voor de
ring" eens probeerden met een nóg
versterkte verdediging, een zwa^r
bemand middenveld en een een-
te gaan doen dieihij niet kon doen,
te stu- vanwegde de zeurende,pijn in zijn
rande- been waarmee hij speelde. Niette
min toonde JC zich bij vlagen toch
weer de maestro bij wie veel ballen
werden ingeleverd, bepaalde hij
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
ns toch weer de patronen op de
r zoals alleen'hij het kan. In
de allengs vlakker wordende partij
gebeurde het echter te incidenteel
om in de herinnering te blijven
voortleven. Cruijff zelf kon er niet
mee zitten. „Ik had ook liever een
schitterende partij gespeeld. Maar
deze wedstrijd moest plaatsing
opleveren en dat was het belang
rijkste".
Geen kroonprins
Met natuurlijk de vraag wie hem als
oranje-dirigent moet gaan opvol
gen. Sinds zijn „nee" tegen het WK
zo vaak heeft tgek)onken dat het
,ja" inmiddels gezichtsverlies zou
gaan betekenen. Cruijff zelf kon
geen kroonprins aanwijzen, nu
naast hem Willv v. d. Kerkhof
(sterke eerste helft) en Wim van
Hanegem, vrijwel niemand van de
oranjeklanten was opgevallen. Het
moeilijk te bestrijden systeem van
de tegenstander kon natuurlijk als
excuus worden gehanteerd bij de
vraag waarom de knock-out niet
was toegediend. Zo goed als daarbij
ook kon worden gewezen op het al
gemeen als „formidabel" ervaren
reddingswerk van doelman Pfaff,
de enige Belg die kon glunderen
maar dan nog paste de zelfkritiek
die overvloedig naar buiten kwam.
Er waren toch perioden dat de Bel
gen volmaakt hulpeloos over het
veld doolden als mannen in
voetbal-kledjj met de mimiek van
acteurs die belangstellende toe
schouwers moesten uitbeelden,
zodra het spel werd gespeeld op de
Nederlandse helft. In die fasen had
Uranje kunnen en moeten toeslaan,
maar juist dan bleek dat de frisheid
Jean Marie Pfaff kijkt verbaasd ontbrak.
der Kerkhof zet Zoals in de eerste helft. Aanvanke-
Nederland lijk had het opkomen van Hoven-
kamp nog tot Belgische kansjes
geleid via 'Meeuws en Cools (Dus-
baba en Jongbloed verrichten red
dingswerk) maar(daarmee had het
Slopen
„Nadat die angst geweken was,
omdat de tegenstander met de ei
gen gedachte, over aanvallen had
gekozen voor een extra verdediger,
had Zwartkruis per se niet" gewild
dat „we onze krachten zouden slo
pen in aanvallen". De teruggetrok
ken spelendp Neeskens hield zich
daar wel aan, Willy v. d. Kerkhof
niet. Hij drong vaak diep door in het
eerste deel maat kwam niet verder
dan een buitenspelgoal (die glas-
zuiver leek). In de tweede helft con
formeerde hij zich meer en meer
aan de speelwijze van zijn collega's,
die toen konden heersen zoals ze
wilden. Niet met subliem voetbal
(integendeel zelfs), maar met koud
klinisch spel. „De frisheid ont
brak", merkte Rensenbrink later
op. „Er lag in het algemeen toch een
bepaalde matheid over het Neder
lands elftal, „want de tweede helft
was gewoon waardeloos. Het pu
bliek heeft weer niets gezien".
Het was des te kenmerkender dat
Nederland in het tweede deel nooit
winy v.Z Kerkhof hoefde te vrezen dat het de mist z
r genoeg geavon-
Thys-team al
turierd voor éen helft. Met V«yi Ha
negem voor.de snel geblesseerde
Wim Jansen, die in een direct duel
was geraakt en door zijn enkel was
gegaan, vond Nederland vooral
dankzij de Kromme de openingen.
Rensenbrink en Willy v. d
konden de mogelijkhedei
niet benutten, terwijl voor het ove
rige de verrassing te vaak achter
wege bleef. Dat had tadtische rede
nen. De Oranje-middenvelders
hadden de opdracht meegekregen
geen risico te nemen met al te veel
aanvallende activiteiten. Zwartk
ruis had gerekend op het meespe
len van Courant en was, zeker toen
de Kromme erin kwam, beducht
voor het loopvermogen van man
nen als Coeck en Cools. Die zouden
weieens om Van Hanegem heen
kunnen lopen naar het gebied waar
ze het gevaarlijkst werden geacht
en waar bovendien Dusbaba debu
teerde. Zwartkruis: We moesten er
steeds rekening mee houden dat de
Belgen geen ruimte achter onzë
verdedigers zouden krijgen. Zoiets
vraagt om een behoudende speel
wijze".
ingaan, maar zelfs de meest riante
mogelijkheden (Willy v. d. Kerkhof,
Cruijff 2x, Rensenbrink) ongestraft
mocht laten liggen.
Nonchalance
Verder was het vreselijk moeilijk er
doorheen te koenen, sloop automa
tisch de nonchalance binnen", zei
Rensenbrink, „maar voetbal ook
maar eens tegen zo'n ploeg. Als de
aanval is afgeslagen staan ze met
tien man weer op eén lijn".
Het publiek begreep het, toonde
zich opvallend mild en beloonde
zelfs de ereronde onder het motto
dat Argentinië toch maar was be
reikt. Voor België is' daar geen
plaats. Terecht. Een elftal met zulke
gedachten over aanvallend voetbal
kan nooit de stelling dat het
daar thuishoort verdedigen
STAND IN
GROEP 4
Nederland-België 1-0. 4. Rene van
de Kerkhof. Scheidsrechter Par
tridge (Eng.) Toeschouwers 65.000:
Nederland plaatst zich voor het we
reldkampioenschap in Argentinië.
Stand in groep 4:
1 Nederland 6 5 1 0 11 11- 3
2 België 5 3 0 2 6 7-3
3. Noord-Ierland 5 1 1 3 3 4-6
4. IJsland 6 1 0 5 2 2-12
NOG TE SPELEN: Noord-Ier-
land-België.
