Zuid-Afrika:
frontaal tegen
de wereld in
Opdrinken makkelijker dan tappen
Loop uit Parijs
gaat niet door
LEIDS DUO WINT BIER-WEDSTRIJD IN SASSENHEIM
AAP-actie:
maar "paar
dnizendjes"
in laadje
Zwarte strijd
kan zich nu
alleen maar
uiten in
onberekenbare
demonstraties
LONDEN - Zuid-Afrika
heeft vorige week een be
slissende stap genomen.
Een weg terug lijkt er niet
meer te zijn. In de woorden
van minister van bin
nenlandse zaken en voor
lichting Mulder moest
Zuid-Afrika beslissen wat
het belangrijkst was, zijn
buitenlandse naam of zijn
binnenlandse veiligheid.
Het heeft het laatste geko
zen. Zuid-Afrika heeft zijn
koers bepaald voor het vol
gende traject van zijn
apartheidstocht.
Het was een volstrekt logische en te
verwachten stap. Onder aanvoe
ring van de regering-Carter is er den
hele nieuwe campagne op gang ge
komen tegen de blanke regimes
van zuidelijk Afrika. De druk is on
heilspellend opgevoerd om Vorster
te dwingen om op een oplossing in
Rhoaesië en in Namibië te helpen
aansturen en bovendien zijn eigen
beleid te liberaliseren.
Vorsters regering heeft geprobeerd
om metwat aanpassingsmaatre
gelen de druk van deze campagne
een beetje weg te nemen, enige
stoom af te laten blazen, maar in de
grond van de zaak is "zij beréid
noch in staat om de radicale wijzi
gingen door te voeren die er van
haar geëist worden. De regerende
Nationale Partij is in haar huidige
vorm eenvoudig niet veerkrachtig
genoeg om die hervormingeh te
kunnen opvangen. Het was daarom
ook maar een kwestie van tijd eer
Vorster terug zou slaan; nu of later.
Hy heeft beslist dat nu het beste is.
Zijn kabinet is er kennelijk geheel
bij betrokken. Er is volledige steun
voor de verklaringen van. minister
van justitie en politie Kruger en van
Vorster zelf dat „de veiligheid van
DONDERDAG 27 OKTOBER 1977 Dt
Premier Vorster: de vijand tot de strijd tarten voor hij er klaar voor is..
Zuid-Afrika bovenal gaat". Daar
komt nog bij'de waarschuwing van
de kant van generaal Van den Berg
van de veiligheidspolitie dat et
misschien „fysieke maatregelen,
zoals arrestaties en beperking van
bewegingsvrijheid nodig zullen van hun besluit. Het is geen han-
zijn" en dat „de chaos van Soweto digheidje omdat er verkiezingen op
en andere zwarte gebieden niet komst zijn, geen manoeuvre ter
meer toegelaten kan worden." voorbereiding van een latere „con-
Vorster en zijn ministers zijn zich cessie". De Zuidafrikaanse rege-
kennelyk bewust van de enormiteit rirfg stormt frontaal op de inter
nationale samenleving af, omdat
duidelijk is dat de Verenigde Naties
weldra op hol zullen slaan en dat
zo'n VN-campagne zeer snel een ei-
gen onstuitbare vaart zou kunnen
ontwikkelen als er niet onmiddel
lijk tegenin gegaan wordt.
Misschien krijgt zo'n campagne die
vaart dan toch wel, maar dan heeft
Vorsters actie toch ten minste wat
verwarring en onzekerheid ge
schapen in westerse hoofdsteden,
die bepaald niet klaar staan om zich
op de glibberige hélling van sanc
ties te wagen. Het is een politieke
karaktertrek van de Afrikaanders -
de vyand tot de strijd'tarten voor
hij er klaar voor is.
Magneet
Het is dus geen toeval dat Vorster
een dag na de acties van zijn veilig
heidspolitie in een verkiezings
toespraak bijna beledigende op
merkingen maakte over de Ameri
kaanse regering. In zijn com
mentaar op een verklaring van het
Witte Huis dat de VS hun betrek
kingen met Zuid-Afrika misschien
opnieuw zouden moeten bekijken,
wierp Vorster tegen: „Als Carter
dat wil, is het zijn zaak. Wat mij be
treft, ik heb geen belangstelling.
Het doet totaal niet ter zöke".
Wat is er dan geworden van de in
gewikkelde aanmoediging en
dwangpolitiek waarmee westerse
regeringen Vorster hebben probe
ren te bewegen om stap voor stap
de weg naar geleidelijke verande
ring te betreden? Die schijnt ergens
in het stof beland te zijn onder het
geweldige tegenvuur van Vorster.
Zuid-Afrika is nu getuige van een
wederopvoering van wat er ge
beurd is in Sharpeville in 1960, in
zekere zin althans. Toen heeft de
regering het Afrikaanse Nationale
Congres en het Panafrikaanse
Congres verboden, vijf maanden
lang de noodtoestand gehandhaafd
en omstreeks tweeduizend van
haar blanke en zwarte tegenstan
ders gevangen gezet. Na afloop van
de noodtoestand gingen de ANC en
PAC in ballingschap en „onder-
•gronds". Zij vormden organisaties
zoals de Speer van de Na
tie en Poqo.
Gedwarsboomd
De ondergrondse activiteit heeft
sindsdien met wisselende inten
siteit voortgeduurd totdat de mee
dogenloze achtervolging van
zwarte organisaties door de veilig
heidspolitie leidde tot het ontstaan
van een tótaal andere soort strijd,
de zwarte-bewustheidsbeweging,
met trekjes van massaprotest.
Sinds de uitbarsting van 16 juni in
Soweto is ook deze beweging ge
dwarsboomd en verboden, achter
volgd en gevangen gezet.
Wat wij vorige week te zien gêkre-
gen hebben, was de opruiming
door de veiligheidspolitie van de
publieke resten van de zwarte-be-
wustheidsbeweging, met inbegrip
van enkele organisaties waarvan
het bestaan zelfs vrijwel onbekend
was bij mensen die beroepshalve
het zwarte toneel in het oog hou
den. Tot dusver is de tactiek van de
overheid geweest, de oprichting
van die zwarte bewustheid voort
aan rustig toe te laten, zodat zij die
nen als magneet die jonge zwarten
aantrekken. Die kunnen vervol
gens individueel opgehakt, ver
bannen en op andere manier tot
zwijgen worden gebracht.
Dit handige trutye heeft nu
plaatsgbmaakt voor een regelrecht
verbod van de organisatie zelf, in
clusief het door blanken geleide
Christelyk Instituut van Zuid-
Afrika van dominee Beyers Naude.
Het effect van het verbod van deze
achttien organisaties zal tweeledig
zijn.
Ten eerste worden de laatste restjes
van contact, de laatste gespreks-
kanalen tussen de regering en de
protesterende zwarten opgeruimd.
Ten tweede wordt de zwarte strijd
nog verder „ondergronds" gedron
gen en kan zich daardoor in de toe
komst alleen maar uiten in onbere»-
kenbare massademonstraties of in
nieuwe golven van recruten voor de
zwarte guerrilla-organisaties over
al m zuidelijk Afrika.
De Zuidafrikaanse autoriteiten
rechtvaardigen hun veiligheids
maatregelen van vorige week met
de mededeling dat de tijd gekomen
was om de zwarte onru§t dp te rui
men. Dat zeggen zij nu al zo lang als
de Nationale partij aan het bewind
is - dertig jaar - en met elke vol
gende actie is het probleem hard
nekkiger geworden en de oplossing
ongrijpbaarder.
Schoongeveegd
De achttien organisaties zijn ver
boden omdat er niets anders te ver
bieden viel: het zwarte dek is nu
volledig schoongeveegd. De acht
tien organisaties hebben de afgelo-
-pën .jaren onder zo'n scherp, con
stant en opdringerig politietoezicht
gestaan dat er heus geen medewer
ker van zo'n organisatie schadelijke
dingen voor de staatsveiligheid had
kunnen bedrijven zonder prompt
in zijn kraag gegrepen te worden.
De organisaties zijn dan ook ge
woon verboden omdat er iets moest
gebeuren, iets moest worden ge
daan. De schoolboycot rommelt
onheilspellend voort.i Niemand
kon iets beters.bedenken dan maar
weer eens een razzia in de nacht. De
duidelijk, onmiskenbare betekenis
van de acties in Zuid-Afrika is, dat
er nog meèr verboden op komst
zijn, meer verboden, meer vrij
heidsberovingen, meer sluitingen.
De slach
toffers moeten daarom steeds ver
deraf gezocht worden, en dieper in
de blanke samenleving ook.
Observer-dienst
door
Herman van
Amsterdam
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 38. U mag ook
schrijven.
Mevrouw v.d.
Aart (van Club '68
uit Noordwijk)
verspeelde haar
kansen meteen al,
door de gqwenste
verhouding tus
sen schuimkraag
(„twee vingers
dik") en bier om te
draaien
De W'addinxveense atleet Hans Kuypers, die een maand geleden
aankondigde nog deze herfst vanuit het hartje van Parijs naar
Waddinxveen te zullen gaan hardlopen (een traject van ongeveer
500 kilometer) heeft daar voorlopig van afgezien omdat hij nog
geen sponsors heeft kunnen vinden.
Het geld dat Hans aan een hardlooptocht denkt over te houden wil
hij schenken aan de gehandicapten in zijn woonplaats.
Dat er van de zijde van het bedrijfsleven nauwelijks animo is voor
de loop van Kuypers heeft vermoedelijk te maken met het feit
dat eerder dit jaar al een groep wielrenners uit Waddinxveen
dezelfde tocht maakte, met hetzelfde doel.
Het is nu niet uitgesloten dat Kuypers voor een ander traject kiest.
Juli van het volgende jaar houdt hij als streefdatum voor zijn
uitgestelde loop.
Eenmaal in het jaar doen veel
eigenaars van horecabe
drijven uit de Bollenstreek en
Leiden de zaak op slot om
zich elders in het zweet te
gaan staan werken.
Van de zenuwen dan weliswaar,
want die zijn er altijd in over
vloed tijdens de door het cen
traal brouwerij-kantoor
georganiseerde biertapwed-
stryd die als selectieronde
geldt voor deelname aan het
nationale kampioenschap,
volgend jaar januari.
Het tapkampioenschap van de
Bollenstreek trok gistermid
dag ruim vijftig deelnemers
naar de feestzaal van Cees en
Ineke in Sassenheim. Zeven
tien teams en achttien een
manszaken.
Vergezeld uiteraard van de no
dige aanhang, want alle wed-
strijdbiertjes die op zo'n mid
dag uit de tapkranen en fles
jes vloeien worden gratis uit
gedeeld onder de toeschou
wers En die hebben er over
het algemeen weinig .moeite
mee. Zelfs vorig jaar niet, toen
het aantal deelnemers veel
groter was en het aanbod
wedstrydbiertjes ver de
duizend overschreed.
Een goed wedstrijdbiertje is
herkenbaar aan een beschei
den schuimkraag, twee vin
gers dik, waarin dankzij een
vloeiend „afschuimen"
weinig belletjes voorkomen.
De opdracht bij zo'n wedstrijd:
produceer zo'n biertje zowel
uit een tapinstallatie met
draai-, als hevellcraan en
schenk bovendien een sma
kelijk glaasje uit een gekoeld
bierflesje.
Ga er maar aan staan. Hoe het
moest zagen de'deelnemers
vlak voor de wedstrijd toen de
Nederlandse kampioen Hol-
terman („De man metde
Gouden Handjes") drie tong-
strëlers tevoorschijn toverde.
Aan een acht man sterke'jury
daarna de opdracht de activi
teiten van minder begaafde
tappers op waarde te
beoordelen.
Ik zal ze niet allemaal noemen.
Alleen wat uitschieters. Bjj de
eenmanszaken bakte mev
rouw Wiering van de feestzaal
Cees en Ineke (ze speelde in
feite een thuiswedstrijd) er
niet al teveel van. te royale
manchetten.
Dat was ook het geval met mev
rouw Szhabo van Taveerne
(Lisse) en meVrouw v.d. Aart
van Club '68 uit Noordwijk,
die haar kansen verspeelde
door in de eerste ronde de
verhouding bier-schuim om
te draaien.
Redelijk smakelijk zagen de
wedstrijdbiertjes van de da
mes Does wijk en Baas er uit,
aan de slag voor twee restau
rants in Abbenes. De' twèe
konden echter niet tippen aan
de goed in het glas zittefide
dorstlessers van barkeeper
Van Stevn van cafe 't
Vierkant (Lisse).
Of die van kelner Van Eek van
het Oude Koningshuys in
Sassenheim, die in voor
gaande jaren ook al opviel
met wat hij uit de tapkraan
haalde.
Toch kwamen de besten uit
eindelijk op naam van een
vrouw, nml. de eigenaresse
van de Barbaar in Lisse, mev
rouw Duyvenvoorde. In de
voorronde (voor de pauze)
was ze nauwelijks opgevallen
maar toen het er op aan
De winnende biertjes waren
overigens maar een uiterst
kort leven beschoren. De jury
had ze nog maar nauwelijks
beoordeeld of ze vonden al
hun weg naar wat dorstige
kelen. Van Steyn werd
tweede. Van Eek derde
Bij de teams ook een duidelijke
scheiding tussen zwak en
sterk. Er niet aan te pas kwam
het duo De Korte-Van Heeze
van de Noordwijkse Mira-
marbar. Te treuzelige tapjes,
geen bier om in te bijten. Ho
tel Noordzee uit Noordwijk
(Homan-Toren); hetzelfde la
ken een pak.
De Boemerang uit Leiden
(Vijlbrief-Klein) wist ook
geen maat te houden en de
nieuwkomers Dofferhof en
Van Schie (De Doffer,noord-
wijkerhout) deden het wel
iswaar niet gek maar puike
pilsjes kregen ze met geen
mogelijkheid uit de tap.
Wèl in de prijzen viel het duo
Szhabo-Szhabo van Taveerne
uit Lisse. Een derde plaats
voor degelijk maatwerk. Nog
beter verging het het Sas-
senheimse echtpaar v.d.
Zwart van cafe Sportrust.-
Hun eerste biertapronde was
niet denderend, wel die daar
op volgde.
Toch moesten ze de eerste prijs
laten aan het Leidse duo Van
Heusden-Aaldersberg van
cafe De Morschpoort. Van
Heusden won vorig jaar de
eerste prijs bij de eenmansza
ken.
De nummers éen worden afge
vaardigd naar het Neder
landse kampioenschap op de
Horecava in Amsterdam
'De pal voor dierendag van dit
jaar van start gegane lan
delijke inzamelingsactie van
de stichting AAP (een organi
satie die een bloemenkas in
Aalsmeer ombouwde tot op
vangcentrum van door par
ticulieren afgestoten apen en
daar nu ook het beheer over
voert) heeft niet al teveel res
pons gehad.
Hukken
Volgens Lissenaar Meiboom
penningmeester van de stich
ting is er bij elkaar "maar een
paar duizend gulden" binnen
gekomen
Het streefbedrag was 50.000
guldenDaarmee zouden er in
de bloemenkas meer hokken
gebouwd kunnen worden en
de huidige accommodatie
verbeterd.
Adopteren
Naast deze financiële tegen
valler staat het feit dat zich
wel bijna dertig Neder
landers hebben aangemeld
die één van de tachtig apen.in
het opvangcentrum willen
"adopteren"Ze betalen dan
jaarlijks 150 gulden, waar
mee de verzorging van het
dier wordt bekostigd.
