'Verzet in Nederland
een heilige koe'
'THE DEEP' NIET SPANNEND
knappe
thriller
Overbodige reis van SSsrSsHï T)« ondraclit"
'menselijke' auto
VRIJDAG 14 OKTOBER 1977
FILM
PAGINA 27
OEGSTGEEST - Een van de be
kendste inwoners van üegstgeest is
de regisseur Paul Verhoeven. Zijn
beroemdheid begon na Neder
landse speelfilms als "Wat zien ik"
en nam gestadig toe na "Keetje
Tippel" en "Turks Fruit". Opnieuw
heeft hij een Nederlandse film ge
maakt die insloeg (en nog steeds
slaat) als een bom: "Soldaat van
Oranje".
De film is de geschiedenis van een
aantal jongens uit de betere krin
gen in oorlogstijd. Er zijn win
naars en verliezers. Na afloop van
de film heb je het gevoel dat het
allemaal voor niks is geweest, Al
dat moorden, al dat geweld. Is dat
de strekking van het boek, c.q. de
film en is dat ook jouw persoon
lijke opvatting van oorlog in het
algemeen?
"Het is niet de strekking van het
boek, geloof ik. Het is wel de strek
king van onze film. Wij wilden
vooral aan het eind van de film één
conclusie vasthouden, n.l.: wat
heeft het allemaal opgeleverd wat
Erik heeft uitgehaald met zijn
vriendjes? Twee jongens blijven er
over tenslotte, Erik -de held- en
Jacques die zegt: "Ik moest oppas
sen hoor, illegaal tentamen doen".
Dat is zijn verzet geweest. Zeer mi
nimaal weliswaar, maar iedereen
doet zoals die zelf geaard is. De één
zal het mooi vinden om in het verzet
te gaan omdat hij daar wat in ziet.
Voor het vaderland, voor het com
munisme, voor het anti-fascisme.
En de ander zal denken: nou jon
gens, we moeten onze krachten
sparen, want we kunnen van bin
nen uit weinig doen.
In Nederland wordt altijd als over
een heilige koe over het verzet ge
sproken en dat vind ik absoluut on
terecht. Dat er zo over de com
munisten en gereformeerden
wordt gesproken, dat vind ik te
recht. Die hebben zich te pletter
gewerkt en veel zijn er ook aan ge
gaan. Die hadden alletwee een
duidelijke visie op de sitauatie:
"Die moffen moeten eruit". Wat
Erik eigenlijk ook had, maar niet
uit idealisme. Meer van: "wat is dat
nou, die heren horen hier niet".
Toch heeft hij maanden gepro-
•beerd weg te komen. Het was niet
iemand die van binnenuit kon
vechten, in het verzet of zo. Meer
iemand die met open vizier wilde
vechten.
De grondidee van de film is: in dat
kamertje, waar die foto van die zes
jongens genomen wordt, daar be
gint het. En daar eindigt het ook.
Daar komen Erik en die andere
jongen weer bij elkaar en kijken
nog eens naar diezelfde foto. Dat zit
er bij Hazelhoff ook wel min of
Op welke belangrijke punten
wijkt de film af van het boek?
Ik vond het een heel aardig boek,
maar er zitten bepaalde tendenzen
in die ik liever niet wilde. We heb
ben daarom een paar dingen ver
anderd. Het boek is autobiogra
fisch. Het gaat over Erik zelf. De
mensen die er verder in voorkomen
worden slechts aangetipt. Meer
niet.
Wij hebben Erik minder belangrijk*
gemaakt en de overige figuren
meer postuur gegeven. Verder
hebben we van twee in het boek
voorkomende personen éen ge
maakt. In het boek treedt Peter Ta-
zelaar (Guus Lejeune in de film) pas
halverwege op. Wij vonden dat het
niet kon, een hoofdpersoon hal
verwege de film inlassen. We heb
ben een zekere Jonkheer Ernst de
Jonge, die al eerder in het boek
voorkomt (diegene die Erik die
soepterrien op z'n kop zet) gecom
bineerd met Peter Tazelaar tot de
figuur Guus Lejeune.
Nog een belangrijke ingreep is dat
wij Guus Lejeune volgden in Ne
derland. Ik vond het onaangenaam
om alleen maar de situatie vanuit
Londen te benaderen. Wat in het
boek feitelijk gebeurt. Zowel mijn
beide scenarioschrijvers als ik wa
ren van mening dat we de situatie
anno 1943 in Nederland moesten
tonen. Alles bij elkaar een vrij grote
ombouw. Daardoor kwamen de ac
centen anders te liggen. En dan de
figuur van Robbie. Die wordt hij
Hazelhoff slechts een keer zonder
naam genoemd. Die hebben wij
ook zeer uitgebouwd. Hij pleegde
verraad om zijn joodse verloofde te
redden. Aan het eind van de oorlog
is hij door één van zijn vrienden,
notabene de broer van Rijk de
Gooyer (die vlak na de oorlog in In
donesië gestorven is) doodgescho
ten.
Die scène, waarin Guus op de fiets
Robbie neeschiet komt uit het vei-
haal van Hanny Schaft, dat com
munistische meisje, dat een maand
voor de oorlog is gefusilleerd.
Wij hebben heel lang getwijfeld om
het verhaal van Hanny Schaft te
verfilmen."Dat was dan wel een
verhaal over een heel andere
groep mensen geworden. "Ja, in
derdaad. Wat ik merk bij de kritie-
Paul Verhoeven:
"We hebben lang getwijfeld c
verwerpen, want die zijn weer net
iets anders gestructureerd.
Maar ik vind wel dat we vooruit zij n
gegaan sinds de jaartelling. Zoveel
mensen die toen rechteloos waren,
waar mee gesold werd, waar niks
voor gedaan werd, een slavernij,
een rotzooitje van heb ik jou daar,
waar een kleine bevoorrechte
groep prima mee uit de voeten
kwam natuurlijk".
Die corps-studenten zijn ook een
bevoorrechte groep en die hebben
daar helemaal geen problemen
mee. Geen schuldgevoel of zo. Een
aangeboren herengedrag. Om zo te
kunnen leven, dat is fascinerend.
"Ja, het heeft mij ook altijd gefas
cineerd. Ik kom nu niet direct uit
een corps-milieu. Mijn vader was
hoofdonderwijzer. Het was wel be
ter als je vader gestudeerd had aan
de universiteit.
Dat werd je ook voortdurend voor
de voeten gegooid. Ik was (en ben)
ook niet zo corps-minded. Ik kijk er
meer tegenaan van: ja, daar gaat het
zo, en daar gaat het weer zo. Ik heb
er geen politiek standpunt over.
Zaken die voor mij belangrijk zijn
hebben meer te maken met leven
en dood. Ik zie het wel hoor, dat het
eigenlijk beter zus is of zo, maar dat
ik er nou door gegrepen word, dat
ik daar ooit iets voor moet doen, een
standpunt innemen of zo, dat kan ik
eigenlijk niet".
Het element sado-masochisme in
i het verhaal van Hanny Schaft te verfil- relaties, heb je daaraan gedacht
bij de vriendschap tussen Erik en
ken is dat ze allemaal hun eigen
verzetsfilm willen. De Groene b.v.
wil een communistische film, een
Hanny Schaft-film. Waar we inder
daad aan gedacht hebben. Want het
maakt mij nou niet zo ontzaglijk
veel uit wat voor soort mensen het
zijn. Ik bedoel, ik kan me net zo
goed in een communistisch meisje
verdiepen, misschien iets moei
lijker omdat mijn milieu daar niet
zo meer correspondeert. Maar we
waren in ieder geval al een heel eind
op weg. We hebben heel lang ge
twijfeld of we "Soldaat van Oranje"
zouden laten vallen, vooral ook in
verband met de moeilijkheden met
de Prins destijds. Er was ontzaglijk
veel tegenwerking. Behalve uit het
verhaal van Hanny Schaft hebben
we ook veel voorvalletjes en ge
beurtenissen uit het boek van
Weinreb gehaald. En ook -«it De
Jong. We hebben niets verzonnen,
alle situaties zijn op de realiteit ge
baseerd. Het enige wat we verzon
nen hebben is die scène met die
twee tango-dansende mannen.
Een andere vraag. Vind je het be
slist noodzakelijk bepaalde scè
nes, die martelscènes b.v. zo
realistisch weer te geven?
"Ik vond het nodig de mensen
duidelijk te maken dat het geen
padvindersgedoe was, dat verzet.
In het begin van de film zie je die
jongen met dat zendertje en die an
dere jongen, die met een vogel
kijker fotootjes maakt in de duinen.
En zo ging het ook. Dat was alle
maal niet professioneel. Niet op het
niveau van de Duitsers, die dat al
lemaal meteen doorhadden en
daarmee ook de meest ingewik
kelde en smerige spelletjes speel
den. Ik wou dat het ineens duidelijk
was, met dat folteren en zo".
Door
Son.ja Haverkate
Die ontgroeningsscène aan het be
gin van de film lijkt mij zeer na
tuurgetrouw weergegeven. Heb je
in Leiden gestudeerd en was je be
kend met het corpsleven?
"Jazeker. Ik geloof datje het anders
niet zo kan. Ik ben in '56 hier aan
gekomen. Dat was net in de tijd van
de. groenen-schandalen. Dat was
echt de laatste tijd van het corps. De
zaak kwam naar buiten en toen was
het ook afgelopen".
Die ontgroeningsscène loopt als
het ware vooruit op het geweld
dat later volgen zal. Er zit een fas
cistoïde element in.
"Dat denk ik wel, ja. Uit genetisch
oogpunt bekeken zit dat in iede
reen denk ik. Je moet er toch van
uitgaan dat de mens afstamt van
één van de agressievere apensoor
ten. Volgens de evolutieleer ten
minste".
Dat is niet bewezen.
"Nee, maar ik maak me daar niet al
te veel illusies over. Ik denk dat het
zo is. Ik vermoed dat het fascisme
daarom ook vreselijk moeilijk te
bestrijden is. Althans, dat het er
overal weer uitkomt".
Ja, maar wat doe je met zo'n con
statering?
"Je kan het proberen om te buigen,
je kan het signaleren, je kan het
"kalt stellen". In de eerste plaats
moet je je bewustzijn vergroten. Je
moet het zien. Als je het niet ziet,
doeje ook niets volgens mij. En dan
zijn er altijd mensen die dat weer
Guus? Erik wordt immers behoor
lijk mishandeld door Guus?
"Nee, absoluut niet. Het hele
sado-masochisme boeit my niet,
hoewel ik me er wel een tijdlang
mee bezig gehouden heb. Ik weet,
het is ook een manier om tegen de
dingen aan te kijken. Het is het uit
gangspunt van Adorno (een be
kend Westduits filosoof - Red.) bij
zijn interpretatie van het fascisme.
Je moet dat anders zien. In het
corps was het de afspraak: ik heb
het nu voor het zeggen en jij hebt
niets te zeggen".
En dat gaat zover dat je iemand
voor de grap in puin kan timme-
"Nee, zo ver gaat dat niet. In de
goeie zin van het corps werd zoiets
natuurlijk niet geaccepteerd. Zo'n
praeses, die de top van het corps
was, die dan de volgende dag naar
zo'n jongen toegaat en zegt, moetje
eens luisteren, ik kom mijn excuses
aanbieden".
Maar hij doet zo neerbuigend.
"Ja, oke. Maar je moet onderscheid
maken tussen twee dingen: hoe
iemand zich uitdrukt en wat er ge
beurt. Wat gebeurt er? Hij (Guus
Lejeune) heeft iets gedaan, niet met
als iemand iets nieuws begint moet
het idee om die jongen te verwon
den of zo, maar om hem te jennen
en klein te krijgen. Daar gebruikt
hij een verkeerde methode voor.
Dan, de volgende dag, biedt hij zijn
excuses aan. En dan moetje onder
scheid maken tussen hoe hij zijn
excuses maakt en dat hij het doet".
Het is dus gepermitteerd iemand
klein te krijgen?
"Dat is de essentie van de ontgroe
ning. Het uitgangspunt daarbij is:
je hem eerst afbreken. Een soort
initiatie dus. De indianen doen het
ook. En niet alleen de indianen.
Maar mij ging het er om te laten zien
hoe het gegaan is. En dat er juist uit
die hardheid een vriendschap
voortkomt".
Dat is het meest menselijke in de
film, die vriendschap tussen die
twee jongens. Die relaties met die
vrouwen stellen eigenlijk niet zo
veel voor.
"Nee, die zijn nikserig natuurlijk.
Die ene relatie gaat uit van het
meisje, van Ester. En dat andere
meisje, Susan, die is eigenlijk net
als Erik. Heel realistisch.
Als ze denkt, wie wil ik nou het
liefst in Engeland houden van die
twee jongens, Guus of Erik, dan
gaat dat zo bij haar: "Met die Guus
ben ik al naar bed geweest. Dat heb
ik nou wel gezien. Nu die Erik". En
dat heeft Erik wel door. Maar dat
interesseert hem verder niet. Hij
denkt gewoon, zo is het leven.
En dat vind ik nou juist wel aardig,
dat harde, dat realistische. Drama
turgisch dan. Ik vind het boeiend
om zulke mensen te laten zien. In
contrast met bijvoorbeeld mensen
als Guus en Alex. Guus, aan het be
gin een groot man, kan het op kri
tieke momenten eigenlijk niet aan.
En dan die Alex. Dat is een heel
tragische figuur. Z'n vrienden laten
hem als een baksteen vallen omdat
z'n ouders NSB-ers zijn en ik wou
laten zien dat je om die reden, uit
die motieven o.a., gedreven kunt
worden tot het soort van dingen die
Alex doet. Je kunt dat wel verwer
pelijk vinden en zeggen, dit is de
schuldige, maar ik wilde dat de film
zou uitstralen dat je de schuldige
niet kunt aangeven.
Erik en Alex, het zijn twee keer
zijden van dezelfde medaille. Alex
zegt ook - veel realistischer dan
Erik eigenlijk - "over een paar jaar
vechten de Engelsen en de Duitsers
samen tegen de communisten,
maar dat maken wy niet meer
"Alex heeft dat inderdaad niet
meer meegemaakt. Erik wel. Die is
na de oorlog eerst naar Amerika ge
gaan, later bij radio München met
als chef dezelfde man die in de film
Giessman is, die Duitser met die le
ren jas aan, die achter dat bureau
zit".
"Dus wat Alex daar op dat feestje
zegt is precies wat er ook gebeurd
is, n.l. dat de Engelsen en de
■Duitsers samen (weliswaar met
propaganda) tegen de communis
ten zijn".
"Het einde van de film is een soort
weerspiegeling van de afstand die
ik van deze dingen heb. Een soort
van: ja, god, wat is het nou eigenlijk
allemaal en is het ene wel belang
rijker dan het andere. Is de ene nou
een held en de andere een schurk.
Of, wie heeft er nou gelijk? Dat
blijft allemaal in het midden en zo
zie ik het ook".
"The Deep", regisseur: Peter
Yates, hoofdrolspelers: Nick
Nolte, Jacqueline Bisset en Robert
Shaw, theater: Luxor, leeftijd: 16
jaar.
Hoewel de weer diepblauwe zee
zowat de enige overeenkomst is
tussen "Jaws" en "The Deep" ont
kom je toch niet aan een vergelij
king tussen die twee films. Niet al
leen is Peter Benchley bij beide
produkties verantwoordelijk voor
het verhaal, maar ook in de publici
teitscampagne wordt om begrijpe
lijke redenen gretig ingehaakt op
het miljoenensucces van "Jaws".
Helaas moet worden vastgesteld
dat "The Deep" geen moment kan
tippen aan zijn "voorganger". Zo
geraffineerd en goed gedoseerd de
spanning in "Jaws" was opge
bouwd, zo voorspelbaar en vooral
langdradig is "The Deep". Daarte
genover staat dan wel dat er in "The
Deep" zowaar sprake is van een
echt verhaal ("Jaws" was in feite
niet veel meer dan het toeslaan of
het wachten op het toeslaan van de
witte haai), maar dat het scenario
nu mateloos boeit, zou teveel ge
zegd zijn. Hoofdpersonen in dit
drama zijn de Amerikaan David
Sanders en zijn vriendin Gail, die
hun vakantie doorbrengen op de
Bermuda-eilanden. Ze zijn beiden
verwoed diepzeeduiker en op één
van hun speurtochten stuit het
tweetal op een kleine ampul die ge
vuld blijkt met morfine. Een vondst
die voor nogal wat opschudding
zorgt op het eiland. Henri Cloche,
leider van een gevreesde bende, zet
David en Gail hardhandig onder
druk, om achter de vindplaats van
de morfine te komen. Ze laten ech
ter niets los en roepen de hulp in
van avonturier en befaamd duiker
Romer Treece, die hen niet alleen in
bescherming neemt maar boven
dien assisteert bij hun duik-es-
capades. Onder zijn deskundige
leiding komen ze er achter dat er
niet alleen een gigantische
hoeveelheid morfine op de zeeb
odem ligt te wachten, maar ook een
grote schat aan sieraden en andere
kunstvoorwerpen. Cloche krijgt
daar lucht van en probeert het
drietal op alle mogelijke manieren
dwars te zitten.
Regisseur Peter Yates is zo slim om
aan de hand van dit avontuur, op
zich best fascinerende beelden van
het leven onder water te filmen.
Vooral in het begin lijkt "The
Deep" daarom een combinatie van
een spannend jongensboek en een
aflevering uit de natuurserie "Sur
vival". Best aardig natuurlijk maar
als het jongensboek niet zó span
nend blijkt, kan de aandacht met
een paar vreemdsoortige vissen
niet worden vastgehouden.
Jammer is het bovendien dat een
aantal aardige facetten van het oor
spronkelijke boek om niet te door
gronden redenen zijn weggelaten.
Verleden, achtergrond en beweeg
redenen van de drie hoofdrol
spelers David, Gail en Treece wor
den niet of nauwelijks aangegeven,
waardoor de drie figuren een beetje
in het luchtledige blijven hangen.
Nu zijn de acteurs en actrice dan
ook beslist niet imponerend bezig.
De tv-acteur Nick Nolte (De Jor-
daches) straalt wel een hoop virili
teit uit, maar mist toch de persoon
lijkheid van een Robert Redford,
waarmee hij (uiterst voorbarig) al is
vergeleken. En ook de al even zeer
geroemde Jacqueline Bisset kan
een goed gebouwd lichaam niet pa
ren aan veel acteertalent, terwijl
Robert Shaw tenslotte al flink slij
tage begint te vertonen. Wie ver
schil ziet tussen zijn rol in "The
Deep" en in "Jaws" mag het zeg
gen. Meest kwalijk is toch echter
wel dat "The Deep" hier en daar een
beetje riekt naar rassendiscrimina
tie. Alle goeden hebben een room-
balnk huidje, terwijl de zwarten
niet deugen. Des te opvallender
roomblank men beseft dat Treece
in het boek afkomstig is van de Be
rmuda's en in de filmversie één op
de eilanden wonende Amerikaan
is. Een wijziging die in de film geen
moment wordt gerechtvaardigd.
BART JUNGMAN
Het trio Nick Nolte, Robert Shaw en Jacqueline Bisset, dat zich in "The
Deep" tegen de misdaad inzet.
topher Plummer; theater: ••K-lV/ vA J. Ci vXi. 1/
Trianon; leeftijd: 16 jaar.
"Herbie gaat naar Monte Carlo";
Walt Disney; Lido 2; alle leef
tijden.
Van alle goede ingevingen die Walt
Disney in zijn leven heeft gehad is
Herbie, het menselijke autootje er
Toen enkelejaren geleden de eerste
film met dit vertederende kevertje
uitkwam, had die veel succes.
Natuurlijk moesten er toen meer
komen. "Herbie gaat naar Monte
Carlo" is de nieuwste. Maar ook de
minste. De makers in de Walt Dis-
nev-studio's, hebben namelijk de
onzalige gedachte gehad, dat de
auto nu maar eens verliefd moest
worden op een andere auto. En dan
slaat het krakkemikkige gevalletje
op hol, zodat het zelfs in de rally van
Monte Carlo geen gek figuur slaat.
Al moeten de berijders wel oppas
sen wat ze zeggen, anders weigert
het eigenzinnige dfng. Alles komt
natuurlijk op zijn pootjes terecht en
daarmee is dan een nieuwe film'
toegevoegd aan het hoofdstuk
"overbodige".
Juist voor kinderen zouden de
filmmakers eens wat meer kwali
teit op de markt mpeten brengen.
.Want daar ontbreekt het nog erg
aén.
ANNEMIEK RUYGROK
Hoe goed de thrillers van het
Zweedse koppel Sjöwall en Wahlöo
zich lenen voor verfilmling bleek
een aantal maanden terug met "De
verschrikkelijke man uit Saffie".
Een nog beter bewijs is wel "De op
dracht", een solowerk van Per
Wahlöo waar regisseur Marets
Arehn zich aan waagde. Ging "De
verschrikkelijke man uit Saffie"
nog een beetje mank aan een ge
brek aan dynamiek, Arehn's pro-
dukt is eigenlijk helemaal af. Vol
doet aan de eisen die je aan een
goede thriller moet kunnen stellen:
dubbele bodems, verrassende
wendingen en vooral veel actie. Dat
daarbij nog de corruptie in onder
ontwikkelde landen aan de kaak
wordt gesteld, maakt de film nog
eens extra-interessant.
Centraal in "De opdracht" staat
Erik Dalgren, een man van even in
de dertig, boordevol ambities en
balend van zijn saaie bureau-werk
op het ministerie van Buitenlandse
Zaken. Zijn grote kans om uit die
sleur te raken komt als in een
Derde-Wereldland (wordt niet met
name genoemd maar al snel is
duidelijk dat het verhaal zich in La-
tijns-Amerika afspeelt), links en
rechts elkaar in de haren vliegen en
hij wordt gevraagd te bemiddelen
om daarmee de belangen van de
Zweedse industrie te beschermer).
Met de zelfverzekerdheid van de
Westeuropeaan die dat varkentje
wel eens even zal wassen begint hij
vol energie aan zijn opdracht, maar
het wordt hem al vlug duidelijk dat
de zaken niet zo eenvoudig liggen.
Niet alleen staan de twee partijen
mijlenver van elkaar af, maar poli
tie en leger waarop hij denkt te
kunnen rekenen, blijken samen te
heulen met de extreem-rechtse
Burgerwacht. Aan het slot zijn de
rollen dan ook omgedraaid en is de
gedesillusioneerde Dalgren de ma
rionet van politiechef Bahounek.
De liefde waarmee Arehn aan "De
opdracht" moet hebben gewerkt,
blijkt vooral uit de aandacht die is
besteed aan kleine maar veelzeg
gende details. Voorbeeld: op het
.nippertje ontkomt Dalgren aan een
aanslag, waarbij zijn bril op de
grond valt en hij de rest van de film
met een gebarsten linkerglas
rondloopt. Een treffender manier
op de hulpeloosheid weer te geven
van de eerst zo van zichzelf over
tuigde Zweed is nauwelijks te vin
den. De hier nog niet zo bekende
acteur Thomas Hellberg geeft op
uiterst knappe wijze gestalte aan de
metamorfose die Erik Dalgren
doormaakt. Hij krijgt daarbij dan
ook zeer kundig tegenspel van de
routiniers Fernando Rey als de
sluwe intrigant en Christopher
Plummer als de ambitieuze poli
tiefunctionaris Bahounek.
BART JUNGMAN
Blijvers
STUDIO - "Cria cuervos", on
volprezen beelden van regis
seur Carlos Saura.
LIDO 1 - "Soldaat van Oranje".
Nederlandse oorlogsfilm van
formaat.
LIDO 3 - "Turks Fruit" van de
zelfde maker als "Soldaat".
Terug in Leiden
CAMERA - "My name is no
body" van het duo Sergio
Leone (regie) en Ennio Mor-
ricone (muziek). Terence Hill
speelt de hoofdrol.
Kindermatinee
CAMERA - "Dertig jaar kol
der".
LIDO 3 - "Donald Duck goes
West".
REX - "Piraten van het
schateiland".
Nachtfilms
CAMERA - "Intermezzo".
REX - "Gejodel in het wilde
land".
REX
"De duivelse zusters" - En toch
heeft het met sex te maken.
Goede films in Am
sterdam
"L'une chante l'autre pas" van
Agnes Varda, Leidsepleinthea-
ter. j
"Une femme a sa fenêtre" met
Romy Schneider, Philippe
Noiret en Victor Lanoux. Regie
Pierre Granier Deferre, The
Movies.
Haagse bioscopen
APOLLO 1: "Herbie gaat naar
Monte Carlo", dag. 1.30, 3.45,
7.00 en 9.15 uur, a l.
APOLLO 2: "The harder they
come", dag. 2.00, 7.30, 9.45, zo.
2.00, 4.15, 7.30 en 9.45 uur, 16
jaar.
ASTA: "The deep", dag. 2.30,
7.00 en 9.30 uur, zo. 1.30, 4.00
enz., 16 jr.
BIJOU: "Spermula", dag. 7.30,
9.45 uur, 16jaar. 's middags 2.00
uur, zo. ook 4.15 uur. "Kissin'
cousins", a.l.
CALYPSO: "The man from the
organization", dag. 7.15, 9.30
uur, 16 jr. 's middags 2.15 uur,
zo. 1.45, 4.15 uur "Dun-
derklumpen", a.l.
CAMERA: "De kleine wereld
van Don Camillo", dag. 2.15,
7.15, 9.30 uur, zo. ook 4.30 uur,
а.l.
CINEAC: "De jungle breekt
los", do. en vr. 1.30, 4.00, 7.00 en
9.30 uur, overige dagen alléén
7.00 en 9.30 uur, 16 jaar.
CORSO: "Soldaat van Oranje",
dag. 2.30 en 8.30 uur, 16 jaar.
DU MIDI: "Turks Fruit", dag.
8 15 uur, vr. en za. 7.00 en 9.30,
zo. 4.00, 7.00 en 9.30 uur.
EUROCINEMA: "Battle of
Midway", za., zo. en woe. 3.34 en
7.45, overige dagen 1.45 en 7.45
uur, 12 jaar.
METROPOLE 1: "Verdwenen
in de Bermudadriehoek", dag.
2.00, 6.45 en 9.30, zo. 1.15 en 4.00
uur enz., 12 jaar.
METROPOLE 2: "Slap shot",
zelfde tijden als in i, 16 jaar.
METROPOLE 3: "Excorcist II;
the heretic", zelfde tijden als in
1, 16 jaar.
METROPOLE 4: "New York,
New York", dag. 2.00, 6.45 en
9.30 uur, a.l. v
METROPOLE 5: "Veel gedon
der in Hongkong", dag. 2.15,
б.45 en 9.15 uur, zo. ook 4.00 uur,
alle leeftijden.
ODEON 1: "Herbie gaat naar
Monte Carlo", dag. 1.45, 6.45 en
9.30 uur, zo. ook 4.15 uur, alle
leeftijden.
ODEON 2: "Plankgas", dag.
2.00, 6.45 en 9.15 uur, zo. ook
4.30 uur, a.l.
ODEON 3: "Het eiland van dr.
Moreau", dag. 2.15, 7.15 en 9.45
uur, zo. ook 4.45 uur, 12 jaar.
ODEON 4: "Een brug te ver",
dag. 1.30 en 8.00 uur, 16 jaar.
OLYMPIA: "Black sunday",
dag. 2.00 en 8.00 uur, 16 jaar.
PASSAGE: "Soldaat van
Oranje", dag. 2.00 en 8.15 uur,
za. en zo. 1.30, 4.45 en 8.15 uur,
16 jaar.
ROYAL '70: "Porno voor het
Midden-Oosten, do., za. en zo.
2.00,7.00 en 9.30 uur, vrij. 2.00 en
6.45 uur, ma. 2.00 en 8.00 uur, di.
en woe. 2.00 uur, za. ook 4.30
uur, 16 jaar.
ROYAL op zolder. "De vinger
des doods", do., vr., za. en zo.
2.00, 7.00 en 9.30 uur, ma. t/m
woe. 2.00 en 8.00 uur, za. en zo.
ook 4.30 uur, 12 jaar.
STUDIO2000: "The deep", dag.
2.00,7 00 en 9.30 uur, zo. 1.00 uur
enz., 16 jaar.
DE UITKIJK: "Cria cuervos".
7.00 en 9.30 uur, do. en vrij. ook
2.00 uur, 16 jaar.
Zaterdag- t/m woensdagmid
dag: "Tekenfilmparade", 2.00
uur, a.l.
