Palingvissen:sport of ordinair winstbejag?
vis
sport
FRED VELTMAN
PAGINA 15
"Het zou onzinnig zijn te geloven, dat je de Rote Armee
Fraktion met uitsluitend militaire middelen zou kunnen
uitroeien. Dat lukt alleen door het politieke klimaat in
Duitsland te verbeteren. Door bijvoorbeeld de Berufs-
verbote af te schaffen. Door het demonstratierecht in de
praktijk te garanderen. Door de censuur op politieke litera
tuur op te heffen. En ook door de behandeling van politieke'
gevangenen te verbeteren. Maar in Duitsland gebeurt juist
het orrlgekeerde. Daarom zeg ik: dit Duitsland vraagt om
terrorisme".
Boudewijn Chorus (30) woont in
Groningen en is anarchist en
journalist. In die hoedanigheid le
vert hij bijdragen aan bijvoorbeeld
de HP, houdt hij lezingen in den
lande en is hij onder meer cor
respondent van de Infor-
mationsdienst fur Unterbliebene
Berichte, een alternatief persagen
tuur in Frankfurt, dat er naar streeft
gebeurtenissen die in de pers ver
zwegen worden onder de aandacht
te brengen.
Door
Alexander
Münninghoff
Chorus schroomt niet zijn anar
chist-zijn te afficheren. Letterlijk
zelfs: tijdens ons gesprek blijven er
buiten op straat geregeld voorbij
gangers voor zijn raam staan om de
tekst van een poster te bestuderen.
De bekende foto van RAF-gevang-
ene Schleyer. plus een uiteenzet
ting hoe boos en slecht deze SS'er
'Ik stel me ten aanzien van de RAF
kritisch-solidair op", zegt Chorus,
"en dat houdt in dat ik beslist niet
blind achter ze aan loop op hun
huidige weg van geweld. Een
stadsguerrilla met de wapens in de
hand en met de bedoeling om te
doden is trouwens niet specifiek
anarchistisch. Moord beschouwen
wij als een autoritair middel, al is
het in landen met een feodale struc
tuur, zoals in Zuid-Amerika of in
Spanje toen Franco nog leefde, wel
in te passen in een revolutionaire
strategie. In zo'n geval gaat het na
melijk om tirannenmoord".
"Maar in Duitsland heeft moorden
als politiek middel geen zin. De
mensen die je liquideert zijn ver
vangbaar, het systeem zelf vervang
je er niet mee. Maar dat neemt niet
weg dat ik wel blijf proberen voor
een zo breed mogelijk publiek uit te
leggen, hoe die jongens in Duits
land tot terrorisme gekomen zijn.
Zo'n moordaanslag als op Buback
een paar maanden geleden moetje
namelijk beschouwen als een de
monstratie van onmacht van de
kant van de RAF. Uit pure wan
hoop doen ze dat, het politieke as
pect van hun acties is daarbij ver
vaagd".
Dat laatste staat buiten kijf. In
Duitsland is al sinds enige jaren de
situatie ontstaan dat bijna niemand
zich meer interesseert voor de ach
tergronden van de RAF, maar dat
een instinctieve, panische angst
voor hun acties bij de gewone bur
ger overheerst. De dialoog, zo die er
ooit geweest is, lijkt verstomd. In
brede lagen van de Duitse bevol
king leeft de wens van "Ausradie-
rung": de terroristen moeten met
geweld zo snel mogelijk uit de sa
menleving worden verwijderd. Wie
probeert dit volksgericht te
weerspreken, wordt al snel in de
criminele hoek gedrukt.
Hetze-sfeer
Chorus: "Om te begrijpen hoe die
hetze-sfeer ontstaan is in Duitsland
moet je de gebeurtenissen in dat
land van de laatste tien jaar eens
vergelijken met wat er hier in Ne
derland in die periode is voorge
vallen. In beide landen had je, zoals
trouwens overal in Europa en in
Amerika, rond 1967 een studen
tenbeweging die in eerste instantie
tegen de oorlog in Vietnam was ge
richt. Daaruit voortvloeiend kwa
men er allerlei experimenten voor
een alternatieve samenleving. De
communes waren een van de be
langrijkste concrete vormen daar-
"Maar nu het verschil tussen ons
land en Duitsland. Terwijl hier
kraakpanden werden betrokken en
werden omgebouwd tot centra van
alternatiefleven en denken, zonder
dat de ovei heid daar krachtig tegen
in ging, was er in Duitsland geen
enkel vreedzaam experiment mo
gelijk. Terwijl hier protestbezettin
gen doorgaans in de overlegsfeer
werden afgehandeld, ramde in
Duitsland de politie op de bezetters
in. Een dialoog tussen overheid en
linkse jongeren werd van begin af
aan in Duitsland onmogelijk ge
maakt. Het begin van de radicalise
ring kan ook op de dag af historisch
vastgelegd worden: dat was op 2
juni 1967, toen in Berlijn de student
Benno Ohnesorg door de politie
werd gedood tijdens een demon
stratie tegen het bezoek van de sjah.
Spoedig daarna werden in Duits
land de zogenaamde Notstandsge-
setze van kracht, die de overheid
een legale basis gaven om met
bruut geweld met opschorting van
de democratische grondrechten,
tegen links te opereren. Dat heeft
de Nederlandse regering gelukkig
nooit gedaan, met als gevolg dat bij
ons de Rode Jeugd vergeleken bij
de RAF een hobby-clubje is. Im
mers, de overheid levert geen mo
tieven tot harde acties".
"De intolerantie in Duitsland is dan
ook de oorzaak van de huidige poli-
tie-staat daar. Al die jaren door zijn
serieuze, vreedzame experimenten
van links onmogelijk gemaakt. Bij
voorbeeld de politieke commune
van Frits Teufel. dat was dus een
alternatieve leefgemeenschap die
niet op de interne problemen ge
richt was, maar die wat deed voor
mensen die in tuchthuizen hadden
gezeten, voor geflipte arbeiders en
ex-delinquenten. Een goed ini
tiatief, maar de politie ontruimde
de zaak".
"Wat er voor links overbleef was de heeft. Dus gewoon afstuderen, er-
"lange mars door de instituten", gens een baan nemen en dan vanuit
zoals Rudi Dutschke dat genoemd die maatschappelijke positie pro
beren iets aan de samenleving te
veranderen. Maar voor veel r
was die w_eg inderdaad te lang"
"Wat de RAF in feite wilde was ver
nietiging van de staatsvormen. Dat
spreekt ons anarchisten natuurlijk
aan, want wij beschouwen de or
ganisatie van de staat als het groot
ste obstakel op de weg naar de be
vrijding van de mens. Alleen, dat
hoeft niet per se met geweld te ge
beuren, zoals ik al zei. Wat Baader
en Meinhof aanvankelijk deden
was dan ook niet gewelddadig be
doeld, al zal het de meeste mensen
moeite kosten om dat te doorzien.
Die brand in dat Frankfurter wa
renhuis in 1968 bijvoorbeeld: Wat
Baader en Meinhof wilden aanto
nen was, dat een eenvoudig brandje
in een kapitalistisch bolwerk wel
de front van de krant haalt, terwijl
al die afschuwelijke napalm
bombardementen in Vietnam, die
talloze slachtoffers kostten, allang
geen nieuws rrieer waren. Maar
stelselmatig werd die bedoeling
achter de Frankfurter demonstratie
in de Duitse media genegeerd. Het
was meteen een levensgevaarlijke
aanslag tegen de gewone Duitse
burgers geworden.
Iemand als Springer, die met zijn
Bild een op de vijf Duitsers bereikt,
heeft dat vertekende beeld van
Baader-Meinhof van meet af aan de
bevolking opgedrongen".
Zenuwcentra
"Terwijl nog in 1972 de RAF na
drukkelijk heeft verklaard dat hun
acties niet tegen de burgers zijn ge
richt, maar tegen materiële doelen,
tegen de zenuwcentra van de
macht. "Wij schieten als er op ons
geschoten wordt. Maar de smeris
die ons laat lopen laten wij ook lo
pen", zeiden ze letterlijk. Zo zijn ze
in het begin ook altijd te werk ge
gaan. De aanslag op de Springer
gebouwen in Hamburg in 1972
hebben ze tot driemaal toe telefo
nisch aangekondigd. Maar er werd
met op gereageerd, zodat er toch
gewonden vielen. Neem nu die
aanslag op het militaire Ameri
kaanse computercentrum in
Heidelberg in hetzelfde jaar. Ook
daaraan ging een melding vooraf,
maar militairen ontruimen natuur-
1 ijk niet. Dat klinkt nu alsof het toch
een directe moordaanslag op men
sen was. Maar als ik je nu vertel dat
ze in de straten van Hanoi de foto's
van de RAF-leden die die bom ge
legd hadden ophingen als eerbe
wijs. dan denk je er misschien an
ders over. Want door die bommen
in Heidelberg werd de coördinatie
van de bombardementen op
Noordvietnamese steden verstoord
en werden talloze levens gered.
Maar ja, dat waren Vietnamese le
vens. ver weg in een ander wereld
deel".
"De pogingen om de Duitse arbei
ders voor dit soort acties mee te
krijgen zijn intussen duidelijk
mislukt. De overheid is er in ge
slaagd de RAF te isoleren van de
basis en dat is de grootste frustratie
van die jongens. In Duitsland is het
proletariaat het slachtoffer van de
consumptie-terreur, de mensen
willen niets liever dan een kolonie
van de Verenigde Staten zijn, met
alle materiële welstand die er uit
voortvloeit. De propaganda vari de
daad, die de RAF uitdroeg, liep op
niets uit.
Hun aanslagen wilden duidelijk
maken, hoe gemakkelijk iedereen
Maar niemand wilde dat".
"In 1974 kwam er een kentering in
de RAF-acties. Dat was een direct
gevolg van de aantoonbaar slechte
behandeling van de gevangen
RAF-leden. De isolatie-cellen zijn
daar het bekendste voorbeeld van.
Pogingen om rond de politieke ge
vangenen een protestbeweging te
creëren die de Duitse rechtsstaat
zou kunnen aanklagen en
weerklank zou kunnen vinden bij
het grote publiek werden door de
overheid, die daarbij vanzelfsp
rekend weer gesteund werd door
de media en door de CDU-politici
alweer getorpedeerd. Want men
slaagde er in om zelfs de advocaten
te criminaliseren, laat staan dat ge
wone burgers nog bereid zouden
zijn om de RAF in gesprekken te
verdedigen".
Wanhoop
In die wanhopige situatie,
van een gesprek geen sprake meer
kon zijn, heeft de RAF zijn tactiek
gewijzigd. Bevrijding van het eigen
kader stond nu centraal, en zo is het
nog steeds. Vandaar die ontvoerin
gen. Vandaar ook een moordaan
slag zoals op Buback, die de directe
verantwoordelijke was voor de
daad van Holger Meins, die in de
gevangenis aan de gevolgen van
zijn hongerstaking, die weer een
protest tegen de ondraaglijke om
standigheden was, is bezweken.
Genoegdoening hiervoor was na
melijk niet op een andere, legale
manier te krijgen, dus restte er niets
anders dan wraak".
"Het gaat nu inderdaad hard tegen
hard, en een eind aan die gewel-
dspiraal is niet in zicht. De RAF
doet geen poging meer om het volk
uit te leggen wat ze willen, de auto
riteiten doen ook geen poging om
de discussie met de RAF aan te
gaan. Dat de RAF nu ook in Neder
land actief zou worden acht ik on
waarschijnlijk. Immers, hier in ons
land bestaat die dialoog wel, hier
heb je wel de actiegroepen en de
praatgroepen die in Duitsland door
de overheid niet werden toege
staan. Dat iemand als Folkerts een
agent heeft doodgeschoten moetje
zien als een typisch-Duitse reflex.
Hij verwachtte, naar ik aanneem,
zelf dopdgeschoten te zullen wor
den, zoals dat in Duitsland waar
schijnlijk het geval geweest zou
zijn. Dat er nu RAF-leden in ons
land rondlopen is alleen omdat ze
een schuilplaats zoeken. De hulp
die ze van de Rode Jeugd hierbij
zouden krijgen, daar zet ik ook een
vraagteken bij. Immers, als er hier
echt eer. goede hulporganisatie be
stond, had Folkerts die auto niet
persoonlijk teruggebracht in
Utrecht, maar dan had een tus
senpersoon dat gedaan".
"Zoals Den Uyl al terecht op
merkte: de RAF heeft niet de oorlog
aan Nederland verklaard. Hun
vijanden zitten in Duitsland, omdat
daar de autoriteiten nooit open
hébben gestaan voor de wensen
•van links,'maar altijd geweld als
antwoord hebben gebruikt, bewust
aangestuurd hebben op een harde
confrontatie. En daar wordt nu de
rekening voor gepresenteerd".
Bij de keuze van het nylon hoeft
men beslist niet de allerdunste lijn
te nemen, want de aal heeft een
flinke kracht in het langgerekte li
chaam. Bovendien heeft de aal die
gehaakt is nog wel eens de ge
woonte om zich langs de lijn om
hoog te wurmen. Als u er dan niet
bliksemsnel bij bent heeft de paling
van uw lijn een hopeloos 'kno-
pen-en-lussen-geval" gemaakt. De
beste remedie is om de aal, zodra
die de kant bereikt heeft vast te
pakken met een ruwe doek of een
krant. Heeft u die niet bij de hand,
maak uw hand dan een beetje ruw
door hem even door het zand of wat
aarde te halen.
Wat het aas betreft de meest ge
bruikte soorten zijn worm, made of
kaas. In de praktijk echter blijkt dat
de grootste palingen vaak gevan
gen worden aan een stukje vis. De
eerste aassoorten hebben het na
deel dat ook andere vissoorten als
voorn, baars en brasem wel een
wormpje of een paar maden lusten.
Het aantal kapers dat op de kust is
bij een stukje vis is veel geringer.
Wel kan het gebeuren dat in plaats
van de aal, een snoekbaars het
stukje vis pakt.
Voor het vissen op paling kan ook
gebruik worden gemaakt van de
werphengel. Vooral wanneer er
grotere afstanden te overbruggen
zijn wordt daarvan gebruik ge
maakt. VaakVordt in zulke geval
len boven de onderlijn met twee of
drie haken een schuiflood gemon
teerd. In de eerste plaats heeft men
daardoor de beschikking over een
flink werpgewicht en kunnen
flinke afstanden worden over
brugd, in de tweede plaats ver
wacht men dat de aal, wanneer hij
gebeten heeft, de lijn door het
schuiflood zal trekken en weinig of
geen weerstand zal voelen. Dat
laatste berust op een misverstand.
De bodemstructuur en de ligging
van het schuiflood is in de meeste
gevallen zodanig dat er van "weinig
weerstand" geen sprake is. Van
daar dat men, als het maar even
kan, het beste kan vissen zonder
enige loodverzwaring. Of
hoogstens een paar flinke loodha-
gels op de lijn.
Vis ook liever niet "op het topje".
Als u op die manier de aanbeet regi
streert is de kans toch groot dat de
paling de weerstand voelt en het
aas loslaat. De beste methode is ook
hier het gebruik van een wakertje,
dat wordt opgehangen tussen de
twee ogen op het dikste deel van de
werphengel. Nu zijn er ver
schillende soorten wakertjes in de
handel. De meest bekende is de uit
Japan afkomstige rood-witte plas
tic bal met een oogje, dat aan de lijn
wordt gezet. Zo'n waker geeft bij
het aanslaan grote problemen om
dat het eerst moet worden verwij
derd alvorens de vis kan worden
binnengehaald. Veel handiger zijn
die wakers, die zo op de lijn zitten
dat ze er bij het aanslaan afschieten.
Als u zo'n wakertje dan ook nog
met een touwtje ergens aan vast
bindt kunt u het ook gemakkelijk
weer terugvinden.
Tot zover de vismethoden op pa
ling, waarbij ik besef dat ik met
geen woord gerept heb over het
peuren. Een nachtelijke viswijze
met een heel aparte bekoring.
'Mocht u bij het palingvissen zo ge
lukkig zijn geweest om een flink
zooitje te vangen, en dat kan soms
gebeuren, dan zoudt u eens kunnen
overwegen om zelf een klein rook-
oventje aan te schaffen. Voor een
paar tientjes zijn ze in de handel.
Lags Rijndijk 36-40
L*ld*n, M. 122293
HET AANGEWEZEN
ADRES VOOR AL
UW HENGELSPORT
Op deze vooravond van de drie ok
toberviering in Leiden wil ik
het in deze wekelijkse visrubriek
hebben over een vis, die nauw ver
want is met het Leidens ontzet de
paling. Want elke rechtgeaarde
Leienaar laat die derde oktober niet
passeren zonder in een winkel of
kraampje een bosje versgerookte
paling te kopen. Want hoe groot de
propaganda voor het terugzetten
van vis ook is, gevangen paling zal
maar heel zelden in zijn element te
rugkeren, wanneer hij eenmaal aan
de haak of aan de peur heeft gehan
gen.
Het palingvissen staat de laatste ja
ren helaas nogal vaak in een kwaad
daglicht, omdat daarbij al gauw het
woord stropen valt. De prijs van de
paling is de laatste jaren sterk ge
stegen. Voor een pondje goede ge
rookte aal - en dan ga ik uit van
vingerdikke exemplaren en niet
van stopnaalden - wordt tegen
woordig al gauw een gulden of vee
rtien, zestien betaald. Dergelijke
prijzen hebben ervoor gezorgd dat
ier lieden zijn die het nodig vinden
om fuiken van broodvissers leeg te
halen. Soms gaat men zelfs nog een
stapje verder en worden netten
vernield of meegenomen.
Een ander steeds toenemend
kwaad is het peuren in die wateren
waar dat verboden is of slechts mag
wanneer men over een vergunning
beschikt. In weer andere gevallen
worden er repen (lange lijnen met
beaasde haken) of dobbers (drij
vend materiaal waaraan een lijn
met haak en aas zit) uitgegooid. De
rijkspolitie te water weet zo nu en
dan wel wat van deze stropers in de
kraag te vatten, maar de bekeurin
gen die over het algemeen worden
uitgedeeld zijn van een dermate ge
ringe hoogte, dat ook mèt een be
keuring een nachtje stropen nog
wel eens een lucratieve bezigheid
kan zijn.
In de meeste gevallen worden als
schuldigen de sportvissers aange
wezen. Een voor de hand liggende
conclusie, die echter lang niet altijd
op waarheid berust. Natuurlijk ook
bij'hengelaars heb je kaf onder het
kofen, maar er zijn er ook die alleen
maar stropen, omdat het geld ople
vert. De hengelsportorganisaties
proberen in elk geval om dit stro
pen zoveel mogelijk de kop in te
drukken. Leden die betrapt wor
den kunnen rekenen op een lang
durige schorsing en wanneer men
daarna opnieuw wordt betrapt
volgt zelfs royement.
Dat de hengelaarsbonden en ver
enigingen streng optreden tegen
dergelijke stropers is een van
zelfsprekende zaak. Immers voor
het verkrijgen van de visrechten
zijn diezelfde verenigingen vaak
afhankelijk van de beroepsvissers.
En wanneer zij de indruk hebben
dat netten worden vernield door
leden van zo'n vereniging zal men'
er gemakkelijk toe kunnen over
gaan om het visrecht niet langer te
verlenen.
Dat er ook legale manieren zijft om
paling te vangen, en dat ook die
maniei en veel plezier kunnen ver
schaffen wil ik u hieronder duide
lijk maken. De meest simpele ma
nier waarop dat kan gebeuren is
met de gewone vaste hengel, die
voor deze gelegenheid wordt voor
zien van een aaltuig. Een dergelijk
tuig wordt gekenmerkt door hét"
ontbreken van een pen. In plaats
daarvan zijn op de lijn een aantal
minuscuul kleine rood-witte of
groen-witte balletjes geregen. Ver
der is het kleine haakje, dat voor het
normale witvissen wordt gebruikt,
vervangen door een langstelige
grotere haak. Die kleine drijvei%jes
zijn geen absolute noodzaak. Met
een gewone pen gaat het ook, maar
de balletjes hebben wel het voor
deel, dat men gemakkelijk kan
kijken hoever de aal met het aas
wegzwemt, en wat hij ermee uit
voert.
Boudewijn Chorus: "Ik loop beslist niet blind achter de leden van de Rote Armee
