„Visie nodig op
de scheepsbouw
na deze crisis"
Ruimtevaart-technicus
per rubberboot langs
"gordel van smaragd"
BIERTAP-STRUD
Vrijheidsstrijders
'i*
'éc
1
WOENSDAG 28 SEPTEMBER 197'
ROTTEDAM - Het gevaar is groot dat de inkrimping van de Nederlandse scheepsbouw in
de komende jaren de kansen voor de wat verdere toekomst verkleint. Wat we nodig
hebben is een visie op de scheepsbouw na de crisisperiode, waaruit consequenties voor het
heden getrokken kunnen worden. Dit meent de heer W. Waumans, districtsbestuurder van
de Industriebond NKV in Rotterdam.
Door
Jan de Groot
In het beleidsplan voor de grote
scheepsbouw (de bedrijven RSV en
IHC-Holland) wordt teveel geke
ken naar de inkrimping, die on
vermijdelijk is.
Aan de opbouw van een levensvat
baar restant wordt te weinig aan
dacht besteed. Dat kan leiden tot
een tweede golf van inkrimpingen,
die catastrofaal zal zijn voor de
werkgelegenheid in de scheepsbouw
De heer Waumans maakt deel uit
van een „achterbancommissie"
voor de grote scheepsbouw. Zoals
gemeld gaat deze commissie, die
bestaat uit districtsbestuurders en
kaderleden van de industriebon
den in Rijnmond en Amsterdam,
het plan van de Beleidscommissie
Scheepsbouw voor deze werfgroep
van commentaar voorzien.
„Het wordt geen alternatief plan.
Ook is het niet de vooropgezette
bedoeling om te bewijzen dat bv
Gusto in Schiedam behouden moet
blijven", aldus de heer Waumans.
„We willen alleen proberen ons
idee te onderbouwen dat onvol
doende naar de verdere toekomst
gekeken wordt. Misschien vloeit
daaruit wel voort dat het zinnig is
om Gusto of Piet Smit achter de
hand te houden, maar dat is geen
uitgangspunt".
Moeilijk
Nederland moet het volgens hem
gaan zoeken in de zg. moeilijke
scheepsbouw: het zich toeleggen
op specialistisch werk voor de
koopvaardij, de olie- en gaswinning
op zee en de zeemijnbouw. Voor de
bouw van gewone schepen is de in
ternationale concurrentie te groot.
Dat vergt een concentratie van de,
bij diverse werven verspreide,
technische kennis. „Het mag niet
meer voorkomen dat uit Nederland
drie of vier offertes worden ge
maakt door bedrijven die alleen op
onderdelen capabel zijn, en - in on
derlinge concurrentie, deeloplos
singen voor grote projecten aan
bieden. Nederland moet als een
man offertes kunnen maken voor
hele projecten, met een keur van
alternatieven binnen zo'n offerte".
Daarvoor is concentratie en mark-
tafbakening nodig. Dat moet onder
de paraplu van de Beleidscommis
sie gebeuren.
Hij is zich ervan bewust dat voor
een op de langere termijn gerichte
strategie nog veel meer geld vergt
dan de aanpak zoals die tot nu toe
gebeurt. Die huidige situatie houdt
in dat de overheid verliesgevende
orders subsidieert om de inkrim
pingen beperkt te houden.
Miljoenen
BARE-Dezedrie jongedames-gewapendmetautomatischegeweren ziet een agressieve marktbena-
- liepen mee in een militaire parade van het West-Somalische leger dat bering, gericht op een breed pakket
een onafhankelijkheidsstrijd voert tegen Ethiopië. van produkten, als enige mogelijk-
V j'.
Ar
Af tv:
ssfc
V
Eèp
jAAsV?!
- -- •- .v'"' >:y,.
fr?SÉ?.
Ar
.v "V
Kortende dagen, killere nachten: de zomer loopt "zacht" ten einde. Op het Lange Voorhout in Den Haag ligt
het al bezaaid met bladeren. Teken dat de herfst echt is begonnen.
heid voor de scheepsbouw om na
de „moeilijke jaren" gezond-
te worden.
Dat vereist investeringen. Voor de
offshore-sector alleen al is met die
strategie een bedrag van 200 a 300
miljoen gulden gemoeid, zo heeft
McKinsey berekend. Uiteraard
kunnen de werven dat niet alleen
opbrengen, en moet de overheid er
diep voor in de buidel tasten.
„Ik denk dat het uiteindelijk een
politieke keus is: Is de regering be
reid om de scheepsbouw in zijn
speerpuntenbeleid op te nemen of
niet. Volgens de werfdirecties is die
bereidheid er niet. Maar ik vraag
me af, als het soort hoogwaardige
produkten waarin voor onze
scheepsbouw de enige toekomst
mogelijkheid ligt geen speerpunt
van de Nederlandse industrie zou
moeten zijn, welke activiteit daar
dan wel voor in aanmer
king komt".
Koppelbazen
Het probleem om de noodzaak van
inkrimpingen aan de vakbondsle
den te „verkopen" wordt volgens
de heer Waumans sterk vergroot
door de aanwezigheid op grote
schaal van ingeleende mensen, af
komstig van koppelbazen.
De werven houden hun eigen per
soneel zo klein mogelijk. Om de,
vaak door de overheid gesubsi
dieerde, orders op tijd te kunnen
uitvoeren moet men mensen van
buiten aantrekken.
In het afgelopen halfjaar is het aan
tal telefoontjes dat we krijgen over
de activiteiten van koppelbazen
sterk toegenomen.
„Die situatie frustreert de hele her
structurering bij Rijn-ScheldeVer-
olme. Op elke vergadering met le
den moeten we uren praten om
duidelijk te maken hoe het komt
dat men mensen wil laten afvloeieii fc)£
terwijl de mensen gewoon zien dajio
er steeds meer vreemden op hurr"
werf werken, die ook nog met veel
meer geld naar huis gaan dan zij. j q(
Dit vormt een van de redenen gU
waarom de vakbonden van onderaf m('
onder sterke druk staan om uit het m(
overleg in de Beleidscommissie mi
Scheepsbouw te stappen. De voor- ja1
zitter van de Industriebond NKV. op
Piet Spijkers, heeft onlangs in te
krasse termen die mogelijkheid j),
onder woorden gebracht, m,
Waumans acht de kans groot dat de
commissie inderdaad uiteen zal- h,
vallen.
door
Herman van
Amsterdam
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen töt 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 38. U mag ook
schrijven.
In zijn villa op het Kaageiland, pal tegen de plas, smeedt Ciccio
Constanzo alweer plannen voor een volgend avontuur op zee. Wel
licht dat dit keer de ronding van de beruchte Kaap Hoorn het
doelwit wordt. Voor de 35-jarige Italiaan, al acht jaar als ruimte
vaarttechnicus in dienst van de ESTEC in Noord wijk, zijn zoveelste
gewaagde zee-expeditie.
Hij is nog maar koud terug van
een trip per rubberboot vanaf
het Indonesische Singapore
richting Darwin, Australië.
Drie maanden was hij onder
weg. Acht duizend kilometer
langs de gordel van smaragd.
Langs Sumatra, Bangka, Java,
Bali, Lombok, Suba, Floris,
Timor en met als einddoel
Darwin.
Avontuur
Hij en nog vijf anderen. Vier Bel
gen en een Italiaan. Met zijn
zessen in twee rubberboten, elk
2,50 meter breed, 5.80 lang en
een 70 pk buitenboordmotor.
Twee jaar aan voorbereiding was
daar aan vooraf gegaan. Spon
sors zoeken, de boten testen,
aan de benodigde reisdocu
menten zien te komen.
Aan de ene kant een avontuur,
aan de andere kant het opdoen
van impressies over het leven
op en rond de tientallen
eilandjes, die Indonesië rijk is.
Leefgewoonten
Ze hebben er gefotografeerd, ge
filmd, met eilandbewoners ge
sproken, iets van de leefge
woonten geproefd. Er zijn een
paar duizend dia's geschoten.
Een selectie daarvan zal wor
den gebruikt voor een boek dat
de zes gaan schrijven over hun
gewaagde expeditie.
Ciccio Constanzo neemt het
technische deel voor zijn reke
ning. Hoe bijvoorbeeld de mo
torboot en de motor zich heb
ben gehouden op een reuze-
traject, waarop ze constant
wind tegen hebben gehad. Met
opzet kozen ze daarvoor, omdat
het anders teveel „een makkie
zou zijn geweest". Ciccio:
„Door de tegenwind deed onze
lichte boot niets anders dan op
de golven klappen. Als dat ge
durende honderd kilometer
gebeurd gaat dat nog wel, maar
als de hele reis zo is, gaat het
varen je mijlen ver de keel uit
hangen. Apparatuur aan boord
raakte er door stuk en ook de
stemming aan boord leed er
onder. Dan moet je sterk in je
schoenen gaan om toch te wil
len blijven varen".
De expeditie is grote tegenslagen
gespaard gebleven. De zeepira
ten en haaien die hen „in het
vooruitzicht" waren gesteld
kwamen niet opdagen, even
min als het aan land gaan in In
donesië problemen gaf.
„Als het over Indonesië gaat valt
vaak het woord corruptie", zegt
de ruimtevaartingenieur,,'
maar wij hebben nooit iemand
wat geld moeten toestoppen.
Er is ook nooit om gevraagd.
Deze Indonesische „oengkloeng" is één van de reis-heriineringen die
Constanzo heeft overgehouden aan zijn rubberboot-tocht.
ruimtevaarttechnicus Ciccio
En toch hebben we met on
noemelijk veel autoriteiten te
maken gehad. Als we ergens
aan land gingen moesten we
steeds weer door de douane,
langs de havenmeester en nog
wat "obstakels". Elke keer
De rubberboot klappend op de golven: „Dan gaat het varen je mijlen ver de keel uithangen.
weer, zeker een man of vijf.
Misschien dat we wel vijftig
keer aan land zijn gegaan. Maar
toch nooit problemen."
Aardbeving
Die deden zich wél voor toen ze
de haven van Bali aan deden.
Juist op het moment dat het
eiland door een aardbeving
werd getroffen. Daardoor ont
stond ook in de haven een on
gekende golfbeweging die één
van de twee rubberboten zwaar
beschadigde.
Met die boot konden ze nog wel
een paar honderd kilometer
verder komen, maar ze hebben
hem uiteindelijk op een klein
eiland achter moeten laten. Die
halen ze ook niet meer terug
omdat de kosten daarvan niet
opwegen tegen de restwaarde
van de rubberboot.
Nadat ze een boot hadden ver
speeld - de tocht zat er toen
voor driekwart gedeelte op -
was het gedaan met het samen
reizen van de zes. Een paar
stapten op het vliegtuig en
slechts twee voltooiden de
zeetocht van continent naar
continent. Op het laatste traject
werden ze het meest op de
proef gesteld. Ruim driehon
derd kilometer over open zee.
Aan één stuk door. Zesendertig
uur lang.
Ccccio Constanzo was inmiddels
teruggekeerd naar Nederland
vanwege zijn verplichtingen bij
de ESTEC. Bovendien moest
hij terug om aan een intensief
medisch onderzoek te worden
onderworpen. Dit vanwege het
feit dat hij tot de kandidaten
behoorde voor de eerste reis
met een Europees ruimte
vaartlaboratorium.
Ciccio heeft overigens bericht
gekregen dat hij als kandidaat
is afgevoerd. "Niet omdat ik
medisch niet in orde ben", zegt
hij, "maar het heeft meer te
maken met het feit dat ik als
Italiaan bij de ESTEC werk
zaam ben. Een erg ingewik
kelde en ook gevoelige zaak,
waarvan ik zelf ook nog niet
eens het naadje van de kous
weet. Eigenlijk had ik er een
beetje op gerekend dat ik zou
worden gekozen. Mijn schrif
telijke ruimtevaarttesten wa
ren steeds prima in orde. Jam
mer dat het toch niet door kan
gaan".
Film
Hij heeft nu de tijd om zich op een
volgende zeereis voor te berei
den. Maar eerst moet er nog wat
orde worden geschept in de
berg materiaal die ze vanuit In
donesië hebben meegenomen.
Naast het boek, dat ze samen
stellen op verzoek van een
grote Franse uitgeversmaat
schappij en dat wellicht ook in
de Nederlandse taal op de
markt komt, hebben ze vijf uur
aan film mee teruggebracht.
Daar zal een ongeveer een half
durende documentaire over
worden samengesteld, waar
schijnlijk bestemd voor de
Belgische en ook Nederlandse
televisie.
Riskant
De bij de ESTEC werkende
ruimtevaarttechnicus heeft al
meer riskante tochten achter
de rug. Zo was hij ook van de
Eartij bij een ijskoud rub-
erbootuitstapje van IJsland
naar Noorwegen en legde hij
ook vice versa de afstand Na
pels (Italië)-Tunis (Turkije) af.
af.
Aan zijn Indonesië-reis heeft hij
ook wat tastbare herinneringen
overgehouden. Als verzame
laar van muziekinstrumenten
tikte hij ondermeer een zeld
zame oengkloeng op de kop,
die hij nu thuis in zijn villa pro
beert te bespelen.
De jaarlijkse biertapwedstrijd met als inzet het kampioenschap
van de bollen- en duinstreek, worden volgende maand gehouden
in Sassenheim, in de feestzaal Cees en Ineke. Het Centraal
Brouwerij Kantoor heeft dat dezer dagen besloten.
Het is het 25e jaar dat biertapwedstrijden in Nederland worden
georganiseerd. Vandaar ook dat deze krachtmeting een feeste
lijk tintje krijgt. Er wordt gestreefd naar een totaal van vijftig
deelnemers, allemaal eigenaren van horecabedrijven uit Leiden
en wijde omgeving.
