'Gooi ze maar van hun
voetstuk'
KAMPEERDERS OMWEGEN EEN BEZETTING
Ziekenjvjis o/2
relaties voor patiënten
PUBLIEK
Hoofdrol voor raadsledenop najaarsmarkt
i«l«i
Lopen naar Parijs
PAGINA 4
STREEK
WOENSDAG 14 SEPTEMBER 1977
Loodgieter uit
Leiden wegens
mishandeling
aangehouden
NOORDWIJK - De Noord-
wijkse recherche heeft een 22-
jarige loodgieter uit Leiden
gearresteerd op verdenking van
mishandeling van een even
oude verpleegkundige. Deze zat
's avonds aan de bar van een
café in de badplaats toen hij
plotseling door de loodgieter bij
de haren werd gegrepen en op
de grond werd getrokken. Ver
volgens trapte hij de verpleger
met zijn hak in het gezicht. Het
slachtoffer liep daarbij ernstige
verwondingen op aan zijn ge
zicht alsmede een scheur in zijn
schedel. Volgens getuigen be
stond er geen enkele aanleiding
voor de mishandeling en was er
sprake van pure café-terreur.
Bij het recherche-onderzoek
kwam aan het licht dat de lood
gieter het barpersoneel een
valse naam had opgegeven.
Verschillende Leidenaars met
dezelfde (opgegeven) achter
naam werden verhoord maar
geen van allen bleken ze bij de
zaak betrokken te zijn. Tens
lotte kon de recherche de lood
gieter aanhouden, die al snel
een volledige bekentenis af
legde.
De toestand van de verpleger is
redelijk, wel moet hij nog een
tijd rust houden.
Pony
aangereden
RIJNSBURG - Op de Vinkenweg in
Rijnsburg gistermiddag omstreeks
half vijf is een pony zodanig door
een vrachtwagen aangereden, dat
het dier moest worden afgemaakt.
De pony, bereden door een jongen,
die zelf ongedeerd bleef, stond in de
berm langs de'smalle Vinkenweg
terwijl een vrachtwagen stapvoets
passeerde. Vermoedelijk is het dier
tijdens de vrachtwagenmanoeuvre
onrustig geworden waardoor het
met zijn voorbeen onder de achter
wielen van de vrachtwagen ge
raakte. Het dier liep een open
beenbreuk op en moest worden af
gevoerd naar het openbaar slacht
huis in Leiden.
Als Staatsbosbeheer "Piet Florisdal" opheft
Het blijft hommeles rond het
kampeerterrein "Piet Floris
dal" in Noordwijk.Het comité
tot behoud van het kampeer
terrein, onder leiding van
Leiderdorper J.A. van El-
burg, zegt in een brief aan de
kamerfracties van de PvdA.
CDA en VVD, dat de kans niet
moet worden uitgesloten dat
de camping zal worden bezet.
Dat zou gebeuren als Staatsbos
beheer bij zijn intentie blijft
per 1 november 1977 de cam
ping pp te heffen ten behoeve
van dagrecreatie en de aan
leg van een kleine kwekerij.
Het anders zo bescheiden naar
buiten tredende comité slaat
in haar brief een vrij agres
sieve toon aa nNoemt het "een
grof schandaal" dat een grote
groep gebruikers uit een groot
deel van het land gedwongen
is naar elders uit te wijken
waar de tarieven een stuk ho
ger liggen.
iet comité rekent voor dat de
reorganisatieplannen van
Staatsbosbeheer enkele hon
derdduizenden guldens zul
len opslokken. Het alternatief
van de actievoerders: situeer
de geplande dagrecreatie
nabij de Langevelderslag
waar "een betere aanvoerweg
en een groot parkeerterrein
beschikbaar zijn".
In de open brief, die de opdruk
'NOODKREET 'noodkreet'
mee heeft gekregen, heeft het
comité er ook geen goed woord
voor over dat in het staats bos
gebied wel 40 hectare is gere
serveerd voor een golfclub
"maar een camping van 2
hectare in hetzelfde gebied
moet verdwijnen"
Voor de bezetting van de cam
ping (geadviseerd door "en-
hele rechtskundigen") zou
den, zo blijkt uit de brief, heel
wat vaste kampeerders te
porren zijn. "Wezijn ten einde
raad", schrijven ze. "We vra
gen uw onontbeerlijke hulp.
De tijd dringt.... 1 november
staat voor de deur"
BODEGRAVEN - Zo maar één
van de vele kraampjes op de Bo-
degraafse najaarsmarkt. Weg
gedrukt iri een hoekje met een
opdringerige, gillerige
„speaker". Hoofdpersonen in dat
zelfde standje zijn niemand min
der dan de zeventien „vroede va
deren" van de gemeenteraad en
de burgemeester. Hij met een
fraaie zonneklep op het voor
hoofd.
Nee, natuurlijk niet in levende
lijve stonden ze daar met z'n acht
tienen te pronken. Karikaturen.
De „kopstukken" waren in twee
rijen opgesteld: negen boven, ne
gen onder. De burgemeester op
de bovenste rij, zoals dat hoort. Je
kunt tenslotte niet negen
raadsleden op hem neer laten
kijken. In de linkerbenedenhoek
de vier raadsleden van de groot
ste fractie: de Anti Revolutionai-
En van „links" naar „rechts"
zwalkte de „speaker". In allerlei
toonaarden probeerde hij de
marktgangers over te halen om
drie ballen ter hand te nemen en
de „kopstukken" van hun
voetstuk te gooien. Zo hier en
daar werd er wat geglimlacht
maar veel animo om er eens flink
op Iqs te gaan, was er niet. Ofhet
moesten die paar kwajongens
zijn die wel eens een gokje wilden
wagen.
„Heus", zo hield de „speaker"
aan, „het kan geen kwaad. De
raadsleden hebben allen hun toe
stemming gegeven om bekogeld
te mogen worden. De bur
gemeester ook".
Het was tegen dovenmansoren
gezegd. De Bodegravers knikten
eens in de richting van het tentje
maar lieten het verder „links"
liggen. Ook al mochten ze drie
ballen voor noppes werpen.
e kaas heeft opgetild. Dit speelde zich even na het
Wie gisteren vooral aan haar
trekken is gekomen op die mooie
marktdag, is de jeugd. Niemand
minder dan Pipo de clown en
Mammaloe waren een paar uur in
Bodegraven om boekjes over hun
avonturen van een fraaie hand
tekening te voorzien. En toch wa
ren er nog kinderen die bang wa
ren voor de kindervriend. Hoe
vriendelijk hij hen ook bena
derde. Een handje was er dan niet
bij. Dicht tegen moeders rokken
aan gekropen gluurden zij naar
hun televisieheid
Zeker vijfhonderd jeugdige Bo-
degravertjes draafden op die
warme septembermorgen op
naar de „kale" tent van boekhan
del Karssen. Slechts een reep wit
papier was over de volle breedte
geplakt met de namen van de
clown en zijn metgezel erop. Bei
den kwamen vaak handen tekort
om kinderhandjes te drukken.
En Wim Karssen wreef zich ver
genoegd in z'n handen. „Ik ben
zeker vier of vijf jaar bezig ge
weest om die twee hier eens naar
toe te halen. Maar de ene keer wa
ren ze ergens op Ibiza aan het fil
men en een andere keer waren ze
weer ergens anders opnamen aan
het maken. Nu is het me dan
eindelijk gelukt om ze naar Bo
degraven te krijgen. Duur? Ja,
het kost me een flinke duit. De
verkoop van boekjes maakt wel
een hoop goed hoor
Gewicht schatten
Ja en dan waren er heel wat men
sen in de weer met het schatten
van het gewicht van een partij ka
zen, die in een houten wagen lag
opgesteld. Dat ging zo: beetpak
ken, neerleggen, en andere pak
ken, eens schudden met het
hoofd, laten veren en beide han
den, neerlegggen. Overleggen
met de buurman: nog eens „we
gen". Een kreet. Verontwaar
digd: „De één weegt zwaarder
dan de ander. Zo kun je nooit het
juiste gewicht raden". Toch maar
wat ingevuld. Op de gok. Frap
pant, velen zaten niet eens zo veel
kilo bij elkaar vandaan,
man en een vrouw kunnen het
niet eens worden: „Zij: „Die hele
handel weegt zeker vierhonderd
kilo". Hij: „Ben je gek. Driehon
derdzestig, meer niet". Ze nemen
uiteindelijk de gulden midden
weg: 380 kilo wordt er op het
witte briefje geschreven.
Import
Marktvoorzitter en wethouder
Jongeneel beweert dat „men" er
dit jaar wel, voor wat de kosten
betreft, uitspringt. Vorge Vorige
moest de gemeente er zo'n zeven
tienduizend gulden op toeleggen.
Dat werd niet door iedereen in
dank afgenomen.
„Maar nu, de zesentwintigste
keer, komen we er wel uit. We
hebben een circus en dat be
druipt zichzelf'.
Enfin, als we de wethouder mo
gen geloven is die najaarsmarkt.
„goed" voor heel Bodegraven.
Ómdat autochtonen en allochto
nen elkaar daar vinden, 't Is maar
dat u het weet.
Pipo en Mammaloe komen handen tekort om de boekjes van hun hand
tekening te voorzien.
Kaasgewicht raden.
De groepsleiding van de zwakzinnigen-afdeling
Duynzigt C van het Noordwijkse psychiatrische
ziekenhuis Sancta Maria heeft zich in een open brief
tot de inwoners van Noordwijk en omliggende plaat
sen gewend. Zij doet een beroep op die inwoners een
relatie op te bouwen met één van de 25 bewoonsters
van Duinzigt C. Uit dat contact zou dan een vriend
vriendin of een "oom-tante"-verhouding kunnen
groeien.
Het gaat om zwakzinnige vrou
wen in de leeftijd van 23 tot 73
jaar, van wie de meesten
weinig of gëen bezoek meer
krijgen van familie of vrien
den. Het enige regelmatige
contact dat ze hebben is met
de groepsleiding.
Tehuizen
De zwakzinnigen waar het om
draait horen, uitgaande van
de huidige inzichten in de
psychiatrie, niet meer in het
Noordwijkse ziekenhuis te
zijn ondergebracht, maar in
aparte tehuizen voor zwak
zinnigen.
Omdat de meesten echter al
tientallen jaren van hun leven
in de Sancta Maria hebben
gesleten, wil de leiding van
het ziekenhuis van een der
gelijke overplaatsingsmaat
regel niets weten. Wel is be
sloten geen nieuwe zwak
zinnige patiënten meer op te
In het ziekenhuis wonen in to
taal 105 zwakzinnigen. Het
relatie-experiment geldt
voorlopig een klein groepje
daarvan.
Eén van de belangrijkste be
weegredenen om een beroep
te doen op de vrije tijd van
buitenstaanders is het feit dat
er binnen Sancta Maria voor
de groep zwakzinnigen niet
voldoende groepsleiding is
Althans, er zijn er te weinig
om de bewoonsters het idee te
geven dat ze iemand voor
zichzelf hebben.
Daardoor dreigen de 105, zeer
zeker als ze toch al weinig of
geen bezoek krijgen, in een
geïsoleerde situatie verzeild
te raken. Het relatie-experi
ment is dus min of meer uit
nood geboren.
Wat wordt van vrijwilligers
verwacht? Paviljoenshoofd
F. de Crook: "Dat ze een hen
toegewezen zwakzinnige re
gelmatig hier opzoeken. Ze
mogen ze ook meenemen
naar ^buiten het ziekenhuis.
Bijvoorbeeld om wat te wan
delen, ergens gezellig een kop
koffie te gaan drinken of wel
licht mee op vakantie te ne
men. Voor iemand die zich
daarvoor in wil zetten zijn er
talloze mogelijkheden om een
goede relatie op te bouwen".
Plezier
"Belangrijkste daarbij is dat de
vrijwilligers er plezier in heb
ben zoiets voor hun mede
mens te doen. Men moet daar
niets voor terug verwachten.
Een zwakzinnige kan moei
lijk dankbaarheid tonen. Die
uit zich nauwelijks en dan al
leen nog op een kinderlijk ni
veau. En wat de financiën be
treft: in sommige gevallen zal
men hooguit een bus- of
treinkaartje kunnen declare-
Aan vriend, vriendin, oom of
tante worden gaat nog wel het
een en ander vooraf. Poten
tiële kandidaten zullen eerst
een gesprek hebben met de
groepsleiding, die uiteinde
lijk moet beoordelen of
iemand er geschikt voor is.
Dan volgt een kennismaking
met de zwakzinnigenzorg
binnen de Sancta Maria en
uiteindelijk het eerste contact
met de zwakzinnige. Welke
patiënt de vrijwilliger krijgt
toegewezen is een kwestie
van overleg tussen vrijwil
liger en groepsleiding.
De open brief is een paar weken
geleden verspreid en inmid
dels in een paar duizend ge
zinnen onderwerp van ge
sprek geweest. Het aantal
aanmeldingen is nog niet
verder gekomen dan zeven.
Een tegenvaller? "Toch niet",
zegt paviljoenshoofd Crook,
"we hadden er totaal geen
idee van wat die brief aan
kandidaten zou opleveren.
Met deze zeven, mits ze na
tuurlijk geschikt zijn voor
zo'n relatie, kunnen we een
heel aardig begin maken.
Vooral omdat we dit experi
ment voorlopig toespitsen op
een groep van 25 zwakzinni
gen, van wie er sowieso al een
aantal afvallen omdat fami
lieleden er bezwaar tegen
hebben
Drempelvrees
Crook zegt zich te kunnen voor
stellen dat er onder veel men
sen een bepaalde drem
pelvrees bestaat om een rela
tie met een zwakzinnige aan
te knopen. "Omdat ze de si
tuatie vreemd en misschien
ook wel eng vinden. Maar dan
hoop ik toch maar dat ze de
moeite willen doen om na te
gaan ofhet wel zo eng is. Mis
schien valt het ze mee".
Mochten er zich op korte ter
mijn nog veel vrijwilligers
melden dan is de groepslei
ding van plan in Noordwij-
kerhout een soort voorlich
tingsavond te beleggen
waarop tekst en uitleg zal
worden gegeven. Zo niet, dan
worden kandidaten één voor
één' opgeroepen met het ver
zoek te komen praten en
kijken in Sancta Maria.
Een soortgelijk project als in
het Noordwijkse psychiatri
sche ziekenhuis is jaren gele
den in de zwakzinnigen-in
richting voor jongens De Har-
tekamp in Heemstede van
start gegaan. Daar ging het
initiatief echter niet uit van
groepsleiders maar van fami
lieleden van zwakzinnigen.
Daar heet het een "vrijwillig
ouderproject'Tot nu toe
meldden zich tachtig vrijwil
ligers aan, hoofdzakelijk
kennissen van ouders met
een zwakzinnig kind.
Nu de kans op
merse dagen steeds geringer
wordt, wil de Waddinx-
veense atleet Hans Kuypers
hardlopend de afstand Pa-
rijs-Waddinxveen gaan af
leggen. Hetzelfde traject dat
enkele weken geleden twaalf
Waddinxveense wieleren-
ners onder hun fietsen door
draaiden.
Hans heeft met zijn sportieve
monsterrace hetzelfde doel
voor ogen; zoveel mogelijk
geld zien in te zamelen voor
de gehandicapten in zijn
dorp.
De hard te lopen afstand is
ruim 500 kilometer. Hans
denkt er vijf dagen voor no
dig te hebben.
