Marineluchtvaartdienst
(60 jaar) in vogelvlucht
AVRO-BOËKJË VOOR
SPINOZA-RESTAERATIE
JACHT VANVALENTIJN
HAALT DE FINALE-RACE
LEIDSE MAJORETTEN
STEMMEN VOOR REIS
Huis ter Duin
in Noordivijk
doet inbo
van de hand
KEIZER- EN
SPIEGELZAAL
TEGEN VLAKTE
STREEK
door
Herman van
Amsterdam
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 222. U mag ook
schrijven.
De vereniging Het Spinozahuis, Jan van Herpen, redacteur
die vorig jaar opdracht gaf kunst en wetenschappen heeft
tot restauratie in Rijnsburg van het begin af aan die kwis
van het Spinozahuis en zich voor zijn rekening genomen,
daarvoor voor een aanzien- E™d september is de laatste
lijk bedrag in de schulden aflevering,
moest steken, is ter verlichting boekje "Enigma voor Spi-
daarvan een schenking in het noza" is een soort "afscheids
vooruitzicht gesteld. cadeau" aan Van Herpen. Er
staat een kwis in met 72 vra-
Hoeveel dgt gaat worden hangt gen. Bezitters van het boekje,
af van de verkoop van een moeten zelf de antwoorden
door de AVRO uitgegeven bedenken en vóór 1 februari
boekwerkje met de titel 1978 aan de AVRO sturen.
"Enigma voor Spinoza Voor de tien beste reacties zijn
Enigma is de naam van de prijzen beschikbaar gesteld,
kwis in de AVRO kunstru- Er zijn 1500 boekjes gedrukt. De
briek Aspecten. prijs is tien gulden per stuk.
Het jacht Australia, dat Australië vertegenwoordigt in de zeilrace
om de America-cup, is als winnaar uit de voorwedstrijden geko
men en mag het nu in de finale in een rechtstreeks duel opnemen
tegen titelverdediger Amerika.
Bijzonderheid: de Australia werd ontworpen en gebouwd door Jo-
han Valentijn, een paar jaar geleden naar Amerika geëmigreerd
en zoon van een Langeraarse scheepsbouwer.
Als zijn schip de finale wint is het voor het eerst in de ruim honder
djarige geschiedenis van de America-cup dat een niet-Amerikaans
jacht de finalerace in het voordeel beslist.
Het is nu zeker dat het Leidse majorettenpeloton Fou,rty Four Degrees
volgend jaar een veertiendaagse tournee maakt door Canada.
Over de uitnodiging van de Nederlandse impresario Kross moest
deze week op een ledenvergadering worden gestemd. De 32 meisjes
gingen unaniem akkoord.
Enige probleem is dat er zich nog geen orkest heeft aangemeld dat de
groep wil begeleiden. Er zijn er in Nederland drie die daarvoor in
aanmerking komen, maar geen heeft al een toezegging gedaan.
Op de vergadering is ook besloten alle leden van de Amsterdamse
drumband Tubantia uit te nodigen als gast aanwezig te zijn op de
komende Leidse Taptade in november.
Zoals bekend kwam afgelopen weekeind de drumband in het nieuws
omdat er een politiewagen op de muzikanten was ingereden. Er
vielen een paar gewonden. "Oht dat leed te verzachten" hebben de
Taptade-organisatoren de zestig Amsterdamse collega's geïnvi
teerd. v
General mana
ger Alois Eberhar-
ter in de Spiege
lzaal. Hij moet de
veiling in goede
banen leiden
Op korte termijn gaat er wederom een stuk van het Noordwijkse
grand-hotel Huis ter Duin tegen de vlakte. Het is dit keer de noord
vleugel, het oudste deel van het complex waar het destijds alle
maal is begonnen.
In dit zogenaamde "Oude huis"
liggen ook de meeste herin
neringen aan het vroegere,
vaak buitensporige Huis ter
Duin gebeuren. Vorsten,
filmsterren en andere groot
heden, waar dan ook van
daan, lieten zich daar in de
watten leggen. In de Keizer-
zaal de Nautuluszaal, de
Duinzaal. Parket op de vloer,
veel houten betimmeringen
en hoge, decoratieve pla
fonds.
Voordat het jaar ten einde is zal
daar weinig meer van over
zijn. De slopershamer zal ook
korte metten maken met de
grill-room (voormalig restau
rant De Brug) en de bekende
Spiegelzaal, destijds Huis ter
Duin's paradepaardje.
Vanuit de halfronde zaal met
grote ramen hadden de gas
ten een panoramisch uitzicht
op zee.
Daar ook dirigeerde de bekende
orkestleider John Kristel
rüim twintig jaar lang het
huisorkest.
Vorig jaar werd er nog het tradi
tionele bal der Oostenrijkers
gehouden, een feest dat over
eenkomsten vertoont met het
Weense Opera-bal en waarop
de mooiste meisjes uit de
"beste" families debuteren.
De Spiegelzaal is nog volledig
intact. Alle spiegelcomposi-
ties tegen plafond en pilaren
zitten nog op hun plaats. Voor
zover dat bij de sloop moge
lijk is worden ze heel gehou
den.
Kaptafels
Ze gaan deel uitmaken van een
grote veiling van Huis ter
Duin inboedel, die voorlopig
is gepland op begin oktober.
Het te slopen gedeelte gaat
tien september dicht. In de
weken daarna zal er worden
geïnventariseerd en bekeken
wat geveild kan worden of
wat in gebruik blijft.
In de veilingcatalogus kan men
in elk geval verwachten de
inboedel van negentig ka
mers (bedden, kasten, com
modes, kaptafels, gordijnen,
lampen). Dan van het restau
ratiegedeelte alle technische
apparatuur en ook alle tafels,
stoelen en vloerbedekking.
Voorts witte skaileren fauteuils
en ook een grote hoeveelheid
rotan stoelen. Op de verkoop
lijst zal men nauwelijks schil-
derijen van waarde aantref
fen. Die zijn bij eerdere
directie-wisselingen al weg
gehaald.
Op de veiling, die zo'n week in
beslag zal nemen, komen ook
wijnen aan bod. General-
manager Alois Eberharter:
"Alleen de wijnen waarvan
het tijd wordt dat ze worden
opgedronken, komen onder
de hamer. Het gaat om een
paar honderd flessen. Voor
wijnkenners zitten daar inte
ressante namen tussen".
Aan de veiling, die in de sloop-
zalen van het grand-hotel zal
worden gehouden, gaan drie
kijkdagen -vooraf. Er zijn er
nu al Veel, onder wie voorna
melijk gasten van vroeger, die
hebben laten weten bepaalde
dingen uit het "Oude huis" te
willen kopen. Zo hebben zich
al liefhebbers aangemeld
voor de Spiegelzaalspiegels.
Van het Huis ter Duin complex
zoals dat tientallen jaren aan
de Koningin Astrid Boule
vard heeft gestaan, blijft na de
komende sloop alleen nog
maar "het middenrif' over.
Dat blijft in gebruik. Men
zoekt alleen naar een oplos
sing om de grauwe buitenmu
ren, die erg afsteken tegen de
nieuwe appartementen, van
een licht kleurtje te voorzien.
Dat zal nog wel de nodige
hoofdbrekens kosten.. Wat
zelfs verfspecialisten van
Sikkens, om advies gevraagd,
zijn er nog niet in geslaagd
een produkt samen te stellen
dat goed van kleur blijft on
der de invloed van zoveel
wind, zee, zon en zand. Lukt
het niet met het vinden van
een muurverf, dan wordt
overwogen tegen de gehele
voorgevel een 1-steens kalk-
zandsteenmuur neer te zet
ten, die een stuk makkelijker
te bewerken is dan het mate
riaal dat nu op de buitenmuur
zit.
Op de plaats van het "Oude
huis" zijn 79 appartementen
gepland. De deze jaar opgele
verde appartementen aan de
zuidvleugel, zijn allemaal
verkocht. De prijzen daarvan
varieerden van ruim twee ton
tot een half miljoen.
Film
Een filmteam heeft gisteren nog
opnamen gemaakt in het te
slopen Huis ter Duin gedeel
te. Te elfder ure werd het
"Oude huis" als lokatie geko
zen voor een gedeelte uit een
nieuwe Nederlandse Speel
film waarin Monique v.d. Ven
de hoofdrol speelt. Aanvan
kelijk zouden de opnamen
plaatsvinden in Knokke, Bel
gië. Maar het weer zat daar erg
tegen. Vandaar dat men naar
Noordwijk is uitgeweken.
VALKENBURG - De mari-
neluchtvaartdienst bestaat
60 jaar, een diamanten jubi
leum. Een diamanten huwe
lijk zou je zelfs kunnen zeg
gen, tussen lucht en land, de
luchtmacht en de marine.
Het jubileum wordt van
daag intern gevierd.
18 Augustus 1917 werd de
eigen luchtvaartdienst van
de marine bij Ministeriële
Beschikking ingesteld. Drie
dagen later was de oprich
ting een feit met _de in
dienststelling van het mari
nevliegkamp "De Mok" op
Texel.
door
Ingrid Cramer
Pioniers
Hier was natuurlijk al het nodige
aan vooraf gegaan. Nü is de marine-
luchtvaartdienst een begrip, zeker
voor de bewoners van Valkenburg
en de directe omgeving, die al di
rect bij het binnentreden van de
gemeente met een bord gewaar
schuwd worden voor "overvliege
nde vliegtuigen". Aan het begin
.van deze eeuw lag dat allemaal heel
anders. Er was de landmacht die
een luchtvaartafdeling had en ma
rine was marine. Slechts een enke
ling bij de marine had op dat mo
ment oog voor de mogelijkheden
die de luchtvaart zou kunnen bie
den.
Dat was, in het prille begin, in de
eerste plaats luitenant ter zee Ram-
baldo, die als eerste marine-officier
ook werkelijk de lucht in ging. Niet
met een vliegtuig, maar met ae bal
lon. In 1911 kwam hij bij een van
deze ballonvaarten in Nederlands-
Indië om het leven. Nog steeds her
innert een standbeeld op vlieg
kamp Valkenburg aan deze "pio
nier", zoals de vliegers van het
eerste uur bij de marine worden
genoemd. En pionieren was het ook
wel eigenlijk.
Na Rambaldo volgden anderen, die
evenals hij ijverden voor de tot
standkoming van een nieuw on
derdeel bij de marine: de marine-
luchtvaart. Dit werd vooral ge
wenst vanwege de grotere moge
lijkheden om verkenningen uit te
voeren. Door vliegtuigen bij de
verkenningsdiensten in te schake
len zou het zicht van de schepen
toenemen. Waarnemingen zouden
zich over een groter gebied kunnen
uitstrekken dan wanneer ze alleen
door schepen gedaan zouden wor
den.
De pioniers vonden gehoor. In 1913
sprak de Eerste Kamer zich uit voor
de oprichting van een vliegdienst
bij de marine.
Omdat een dergelijk onderdeel
noodzakelijkerwijs ook over de no
dige vliegers moet kunnen be-
schikken werd een jaar later gestart
met een opleiding tot vlieger voor
een viertal zee-officieren, die daar
toe bij de luchtvaartafdeling in
Soesterberg werden onderge
bracht. Eëft van hen Was Karei
Doorman, de latere schout-bij
nacht. Aantekeningen in het dag
boek van Wallaardt Sacre, de eerste
commandant van de luchtvaartaf
deling van Soesterberg vermelden:
"Luitenant ter zee Doorman vliegt
laag boven de grond en breekt lan
dingsgestel. Is nog niet rijp voor
zulke zaken" (14 maart 1916). Eind
april 1916 behaalde Doorman met
de drie anderen echter zijn brevet.
Buit
De voorbereidingen voor het
nieuwe onderdeel vorderden. Bij
Schellingwoude werd een vlieg-
tuigloods gebouwd voor water
vliegtuigen, het begin van het latere
vliegkamp, dat in april 1916 in
dienst werd gesteld. Er waren dus
gediplomeerde marine-vliegers, er
was een vliegbasis en bovendien
nog een vliegkamp in aanbouw aan
een inham in de zuid-west hoek van
Texel, "de Mok", maar vliegtuigen
waren er nauwelijks. Door de oor
log was de mogelijkheid om vlieg
tuigen van andere landen aan te
kopen gering. Nederlands neutrali
teit verschafte echter de oplossing.
Vliegtuigen van beide partijen
moesten zo nu en dan een noodlan
ding in Nederland maken waar ze
vervolgens werden geïnterneerd.
Om de neutraliteit te behouden kon
Nederland deze vliegtuigen niet te
ruggeven. Ze konden echter wel
van het betrokken land worden ge
kocht, waarna ze een welkome aan
vulling voor de Nederlandse lucht
vloot vormden.
Zo deed de Nederlandse marine in
1914 haar eerste vangst met een
Duits één-motorig drijversvlieg
tuig van het type Friedrichshafen
FF-19. Hierna volgden vele andere
vliegtuigen, zoals de Britse vlieg-
boot 1199. Deze White Thompson
werd boven Vlaanderen door luch-
tafweervuur getroffen. Het be
schadigde vliegtuig werd na een
noodlanding op de Westerschelde
met een torpedoboot naar Vlissin-
gen vervoerd van waar het verder,
werd vervoerd naar Amsterdam.
Bij het transport over land naar
Amsterdam werd de Thompson
echter nog wat erger beschadigd
door een aanrijding met de elektri
sche tram Vlissingen-Middelburg.
16 toestellen werden op deze ma
nier buit gemaakt. Deze werden in
1917 aangevuld met 8 Thulins (les-
vliegtuigen), 10 eenpersoons jacht
vliegtuigen en 3 Franse Farmans,
eveneens lesvliegtuigen. Deze
eerste vliegtuigen konden wel een
stukje van de kust vandaan vliegen
maar nog niet echt op zee opereren.
Het zou nog tot 1923 duren totdat de
eerste vliegtuigen werden aange
schaft die dat wel konden: de Fok
kers B I, die zowel op de zee als op
het land konden landen.
De eerste jaren
Met de in dienststelling van "De
Mok" was de marine luchtvaart
dienst officieel in werking getre
den. Luitenant ter zee Vreede, "de
derdd pionier", werd de eerste
commandant. Vliegen bracht, voor
die tijd, nog wel wat geld in het laa
tje. De vliegtoelage bedroeg toen
per uur voor officieren (buiten de
keerkring) 8 gulden per uur; voor
hoofd-officieren 5,40; sergeants 4,-
per uur, korporaals 3,20 en voor
manschappen tenslotte 2,20 per
uur. Manschappen kregen toen per
uur dus slechts een kwart van de
toelage voor officieren. "Progress
ieve belasting" was in die tijd trou
wens en nog onbekend begrip.
Na zijn instelling breidde het
nieuwe wapen zich snel uit. In 1918
werd marinevliegkamp De Kooy
bij Den Helder in gebruik geno
men. Dit werd het hoofdkamp om
dat hier ook landvliegtuigen kon
den landen in tegenstelling tot "De
Mok", die slechts voor watervlieg
tuigen geschikt was. Verder wer
den bases betrokken in Schelling
woude, Vlissingen en Veere, die als
steunpunten moesten dienen.
In Nederland kon met kustvliegers
worden volstaan, voor de Indische
archipel werd al spoedig behoefte
gevoeld aan vliegtuigen die op een
schip meegevoerd konden worden.
Met name de ongekende mogelijk
heden in Nederlands Indieë voor de
marineluchtvaartdienst veroor
zaakten de grote uitbreiding van dit
marine-onderdeel.
Met het uitbreken, van de Tweede
Wereldoorlog werd het allemaal
weer volledig anders. De militaire
luchtvaartdienst kreeg tot taak om
verkenningen boven zee uit te voe
ren ten behoeve van de handels
scheepvaart, tactische en strategi
sche verkenningen uit te voeren ten
behoeve van de eigen strijdkrach
ten op zee en met bommen en tor
pedo's op te treden tegen landings
ondernemingen en andere vijande
lijke operaties.
Zoals bekend duurde de echte
strijd in Nederland maar kort. De
vliegtuigen die er heelhuids van af
waren gekomen evacueerden naar
Frankrijk om uiteindelijk gestatio
neerd te worden op de Air Force
Basis in Engeland. De bestaande
vliegkampen werden vernietigd,
"De Mok" door de kernbemanning,
de overige door de Duitsers.
Valkenburg
En hier begint dan vooi
aardige geschiedenis van Valken
burg. Valkenburg was in 1939 door
de marine opgekocht om er een
vliegpark van te maken. De plan
ning was om het per 1 juli 1940 in
gebruik te nemen wat door de oor
log werd verhinderd. Maar ook
zonder de oorlog was deze datum
niet gehaald: de grond was erg
drassig gebleken, waardoor de aan
leg van een vliegkamp hier toch wel
op aanzienlijke moeilijkheden zou
stuiten. De eerste aanzet om van
Valkenburg een vliegkamp te ma
ken was echter al gegeven waar
door de Duitsers in de eerste dagen
van de oorlog dachten hier nu eens
"frisch und frohlich" te kunnen
landen. Het tegendeel was waar. De
57 Juncker transportvliegtuigen
die keurig in volgorde landden ble
ken vervolgens olgens niet meer op
te kunnen stijgen: ze zaten tot hun
as in de modder. Pas maanden later
zijn ze met behulp van tractiren
tractoren de modder getrokken.
Na de resten verwijderd te hebben
legden de Duitsers keurige start
banen aan, die de marine later, na
wat herstelwerkzaamheden, goed
van pas zouden komen. De Duit
sers hebben maar een paar jaar van
dit vliegveld willen genieten. De
grond werd er tenslotte wat te heet
onder de voeten met de toene
mende dreiging van de Engelsen in
de kustgebieden, waardoor de
Duitsers meenden het vliegveld
met sloten te moeten doorsnijden
en niet langer te gebruiken.
Naar Nederlands Indië
Na de oorlog de wederopbouw, ook
voor de marineluchtvaartdienst.
Deze kreeg echter logischerwijs
bepaald niet de hoogste prioriteit.
Mankrachten om te vliegen waren
er genoeg, viiegDasea niet. Het
enige vliegveld dat in min of meer
bruikbare staat was aangetroffen,
Valkenburg, werd gebruikt om
manschappen op te leiden om te
vliegen in het toen nog bezette Ne
derlands Indië. De marinelucht
vaartdienst kreeg in Indieë na de
oorlog nauwelijks meer een poot
aan de grond. Het militaire mate
riaal was er na de oorlog voorname
lijk op gericht greep te krijgen op
de "opstandelingen" onder Soe-
karno. Toen dat uiteindelijk niet
bleek te lukken werd bij de soever-
eniteits overdracht een deel vair het
in het voormalige Nederlands Indië
gestationeerde materiaal overge
dragen aan de republiek Indonesië,
een deel vernietigd en een deel
overgebracht naar Nederland. Het
zelfde liedje speelde 3 jaar later in
Nieuw Guinea met de opheffing
van de basis in Het aantal op de An
tillen gestationeerde vliegtuigen is
na de oorlog aanzienlijk afgeno
men. Stonden op vliegkamp Hato
in Curacao in 1952 nog 12 Firefly's,
nu zijn er voor het gehele gebied
van de Antillen nog slechts 3 Nep
tunes gereserveerd. Het aantal
vliegkampen is vergeleken met de
vooroorlogse situatie eveneens af
genomen. 15 Oktober 1947 werd
vliegveld Valkenburg officieel in
dienst gesteld en ook de Kooy is
later weer in gebruik genomen. Bij
deze twee is het echter gebleven.
Reddingsdienst
Biak.
Maar de taak van de dienst is uitge
breid: met de opsporings- en red
dingsdienst in 1951. In 1947 hebben
53 landen, (nu 136) waaronder Ne
derland, het verdrag van Chicago
ondertekend, dat inhield, dat elke
staat maatregelen zou treffen om
hulp te verlenen aan luchtvaartui
gen die boven zijn grondgebied in
nood verkeren.
Niet uit menslievendheid werd dit
verdrag gesloten.
In feite was het een uitvloeisel van
de oorlogstijd. In de oorlog was ge
bleken dat de Engelse „Search and
Rescue"-dienst het moreel van de
vliegtuigbemanningen flink wist
op te peppen, waardoor deze beter
vol konden houden. Bovendien
was het uiterst belangrijk dat er zo
weinig mogelijk mannen verloren
zouden gaan om de noodzakelijke
gevechtskracht in stand te houden.
De opsporings- en reddingsdienst
verleent hulp aan vliegtuigen en
schepen bij ongevallen en andere
noodsituaties. Het opsporende
werk wordt door vliegtuigen ge
daan, het reddingswerk door heli
copters, waarvan de eerste, Jezebel,
in 1951 werd aangeschaft, smen-
werkt met diverse overheids- en
particuliere instanties.
Inkrimpen
Valkenburg beschikt thans over 12
Neptunus en 8 Brequet Atlantics.
In 1972 zijn de taken van de twee
vliegkampen om organisatorische
redenen gedecentraliseerd. Om de
helicopters meer in de buurt van de
schepen te hebben zijn alle helicop
ters naar De Kooy overgebracht.
Dit is ook efficiënter; door de taken
te scheiden kan het aantal mensen
dat bij de marinevliegdienst werkt
worden verminderd. Thans werken
er op Valkenburg ongeveer 1400
mensen en 300 op De Kooy. Zo'n
10% hiervan is dienstplichtig.
Uitbreiding na de eerste wereldoor
log, besnoeiingen na de tweede.
Genoemd zijn al de vermindering
van het aantal vliegtuigen en van de
hoeveelheid personeel. De poli
tieke en maatschappelijke verhou
dingen zijn na de oorlog gewijzigd.
Er wordt veel minder geld dan
vroeger voor defensie beschikbaar
gesteld. Er worden ook andere
normen aangelegd, waarin het
maatschappelijke welzijn steeds
meer mee gaan spelen. Negatieve
aspecten van vliegvelden, zoals
gaat inbreuk die daardoor wordt
gedaan op bouwgronden of op het
nog schaars aanwezige groen, de
hinder die omwonenden er van on
dervinden, tellen zwaarder. Dit
heeft vanzelfsprekend ook zijn
weerslag gehad op de marinelucht
vaartdienst.
De defensienota 1974-1983 voorziet
in een inkrimping bij de marine van
20%. De marineluchtvaartdienst zal
hier natuurlijk ook aan mee moeten
werken. De inmiddels geeffec-
tueerde scheiding van taken tussen
De Kooy geëffectueerde Valken
burg waardoor de verschillende
staven kunnen vervallen, is een
eerste stap in deze richting. Er
wordt verder meer geautomati
seerd, waardoor minder mensen
hoeven te worden aangetrokken.
Voor de rest zal de inkrimping
voornamelijk plaatsvinden via het
zogenaamde „natuurlijke verloop".
Deze plannen moeten vanzelfspre
kend de nodige weerstanden bij de
ontmoeten Weesrstanden zijn er
eveneens tegen het uitblijven
weerstanden een uitspraak over
een vervanging van de inmiddels
twintig jaar oude Neptunus. Niet
dat ze niet meer zouden kunnen
vliegen, de inwoners van Valken
burg weten wel anders te vertellen,
maar de apparatuur aan boord van
deze vliegtuigen is niet goed meer
op de taak berekend onderzeebo
ten op te sporen.
De atlantic brequets, die eveneens
voor de onderzeebootbestrijding
zijn aangekocht, maar van '69 date
ren, voldoen beter en maken ook
minder lawaai.
Als de Neptunus vervangen zouden
worden meent de marinelucht
vaartdienst met 2 zou minder toe te
kunnen. Nu moet er steeds een
overschot zijn om de vliegtuigen,
die wegens hun ouderdom rege
lmatig in de reparatie moeten, te
vervangen.
En dan is er nog de vraag of het
aantal vliegvelden de in randstad
gehandhaafd zal blijven. Regelma
tig in de op om vliegveld Ypenburg
op te heffen. Provinciale Staten zou
liever zien dat aan dit gebied een
bouw-bestemming werd gegeven.
Het voorontwerp streekplan Zuid
Holland West wordt In het gedach
ten te vormen over een samenvoe
ging van de vliegvelden na 1980. Of
dit ook zal gebeuren? Het wachten
is op het vliegveld-beleggingsplan
van defensie, waarin uitspraken
onder andere over de functie en
taak van Ypenburg en Valkenburg
zullen worden gedaan. En n atuur-
lijk hangt ook veel af van natuurlijk
van het nieuwe kabinet, evenals
van de tijd die het zal duren om er
een te vormen. De Kamer zal zich
eveneens moeten uitspreken. Al
met al is het niet te verwachten dat
hier zeer binnenkort een beslissing
over zal worden genomen. Vergeet
bovendien niet: Valkenburg is van
de marine, Ypenburg van de
luchtmacht, allebei*onderdelen die
niet gauw iets wat verworven is
prijs geven.
Tenslotte burgemeester Van 't
Wout van Valkenburg gevraagd
hoe de gemeente de aanwezigheid
van de marinevliegdienst binnen
haar grenzen beoordeelt. De bur
gemeester hoefde hier niet lang
over na te denken. „Positief',
luidde het onmiddellijke antwoord.
„We hebben een Uitstekende ver
standhouding met de mórine. Als
de marine ons op de een of andere
manier kan helpen doet zij dat.
Geluidsoverlast? Al het mogelijke
wordt er aan gedaan om zo min mo
gelijk lawaai te maken, 's Nachts
wordt er niet gevlogen, of er moet
echt iets aan de hand zyn. Als ik ze
dan hoor overkomen denk ik wel
eens: „wat zou er zijn?"
Voor dit artikel is gebruik gemaakt
van de marine-uitgaven: 50 jaar ma
rineluchtvaartdienst" en „60 jaar
marineluchtvaartdienst".
De foto's zijn welwillend afgestaan
door de fotodienst van de marine
luchtvaartdienst Valkenburg.
