ons kankert alleen Epi Drost.
"Bij
Nieuw gezicht FC Twente
tegen
angst'
DINSDAG 9 AUGUSTUS 1977
PAGINA 11
SPORT
SPORT
SPORT
SPORT
Eindhoven - Frankrijk. Monsieur Riveres. Ereburger van
Saint Etienne. Als La douce France, zijn tweede vaderland,
terloops ter sprake wordt gebracht, krijgt zijn gezicht plot
seling iets berustends. Droomt Kees Rijvers op die momen
ten terug in vergeelde herinneringen, of blikt hij vooruit,
naar de «nabije toekomst? Frankrijk. Voor Kees Rijvers be
tekent het erkenning en waardering.
Parmantig stapte hij vorig jaar het
afgeladen stadion Geoffroy Gui-
chard binnen. Het helse gefluit ver
stomde. De aanhang van Les Verts
juichte, zoals het vroeger had ge
daan, toen Kees Riveres nog zelf
het groen van Saint Etienne droeg.
Maar het is een blik terug in de tijd.
Naar de jaren vijftig, naar de drib
belaar Kees Rijvers, en recenter,
twee seizoenen terug, toen hij met
PSV het landskampioenschap ver
overde en doordrong tot de halve
finale van de Europa Cup. Die Kees
Rijvers is in Frankrijk nog steeds
waanzinnig populair. Frankrijk?
Over zijn vermoeide gezicht trekt
een glimlach. Tussen die avond'in
Saint Etienne en nu is er veel ver
anderd. Zoals er in Eindhoven, in
krap een seizoen, eigenlijk heel erg
veel gewijzigd is. Weer die herinne
ring. Kees Rijvers en Rinus Gosens
bejubeld, omdat de Lichtstad er in
één klap een Nederlandse voetbal
kampioen en een nieuwe eredivi
sieclub bij had. „Iedereen was ei
genlijk verrast, plotseling waren ze
allemaal doodsbang voor ons aan
vallende voetbal."
En ook met die opmerking trekt
Rijvers de parallel met Eindhoven
van Rinus Gosens. Zowel in het
Philipsstadion als in het Gemeente
lijk Sportpark werd de aanval ge
dicteerd. Het is een herinnering.
PSV strompelde vorige competitie
wekenlang kleurloos in de mid
denmoot en Eindhoven knokte van
meet af aan tegen de degradatie. En
beide trainers, predikers van of
fensief voetbal, gingen langzaam
maar zeker overstag. Rijvers, om
dat hij zag dat het niet goed was, en
Gosens op aandrang van zijn spe
lers. Het resultaat is bekend. PSV
perste er toch nog een alleraardig
ste slotserie uit, net genoeg voor
voetbal op Europa Cup-niveau, en
Eindhoven zakte terug naar de
eerste divisie. Het publiek in de
Lichtstad stond weer met beide
benen op de grond.
Maar het is duidelijk, PSV's tacti
sche ommezwaai heeft Rijvers pijn
gedaan. Al stelt hij nadrukkelijk
dat de omwenteling niet van de ene
op de andere dag tot stand is geko
men. „Ik ben er al twee jaar mee
bezig om uit de voorzichtige stel
lingen gericht op minder balverlies,
te laten spelen. We liepen ons zelf
voorbij, dat was onze grootste
kwaal."
Pijn
Maar uit alles blijkt dat de pijn ook
een andere oorzaak heeft. Als de
naam van Ajax wordt genoemd,
klinkt het bijna gekrenkt: „Ajax?
Dat speelde specifiek defensief
voetbal. Tot de ploeg kampioen
kon worden, toen heette het ineens
countervoetbal." Maar het lijkt er
op dat Kees Rijvers niet heeft kun
nen verkroppen dat Tomislav Ivic
zo snel een antwoord vond op
PSV's aanvallende voetbal. Ajax.
Het noemen van de landskampioen
wekt wrevel op. Op die momenten
reageert Rijvers zelfs een beetje
kinderachtig. Wijst verwijtend naar
de periode dat de Amsterdammers
massaal voor doelman Schrijvers
bleven hangen en Geels op de helft
van de tegenpartij eenzaam werk
moest doen. Maar Ajax werd wel
kampioen en daarmee behaalde de
zo zwaar gehekelde Ivic een Per
soonlijk triomf.
Rijvers oordeelt echter anders. Di
rect nadat hij zijn bewondering
voor spektakelmakers als NAC,
Roda JC en FC Utrecht kenbaar
heeft gemaakt, verklaart hij: „Je
kunt als trainer nog zo mooi klet
sen, als je geen kwaliteit in het elftal
hebt, ben je nergens. Als trainer
blijf je afhankelijk van de klasse die
er rondloopt."
En al zegt Rijvers: „Waarom zou
PSV geen kampioen kunnen wor
den. er komen zo'n zes ploegen
voor in aanmerking", tegelijk er
kent hij dat zijn taktische omme
zwaai moeizaam tot stand komt.
„Het gaat langzaam, ja, waaruit
blijkt dat het ook moeilijk is, om als
je altijd offensief hebt gevoetbald,
ineens behoudender te gaan spe
len. Toch vond ik ons twee seizoe
nen terug defensief sterker dan vo
rig jaar. We moeten echter gaan
proberen minder balverlies te
lijden, niet alleen achter, maar ook
op het middenveld in de buurt van
de middenlijn. Er moet overleg
komen. Dat is het wat ik zoek, meer
overleg. Ons spel moet er op gericht
zijn dat we de tegenstander op ei-'
gen helft gaan uitspelen. Toegege-'
ven, dat is een kunst apart. En
moeilijk. Dat blijkt wel, want hoe
lang doen wij er al niet over om die
speelwijze onder de knie te
krijgen."
Zorg
Maar de eerste zorg van de nu heel
even weer wat vinniger pratende
trainer, is het inpompen van zelf
vertrouwen. „Ik zoek iets tegen de
angst", verklaart hij, „de angst voor
balverlies. Ik heb het onlangs in de
oefenwedstrijden gezien, zo gauw
de spelers zich vrijuit presenteer
den ging het goed. Daar moet ik-
naartoe werken."
Een voor de hand liggende en meer
op direct resultaat gerichte oplos
sing is het aantrekken van een op
volger voor de naar Zweden terug
gekeerde Ralf Edström, en een
spelbepalende middenvelder. Rij
vers: „Watje zoekt is inderdaad een
nieuwe Edström, maar dan de Eds
tröm van twee jaar terug, en niet die
van vorig jaar. Dan weer wel en dan
weer niet spelen, het was een pro
bleem. Een heel groot probleem ei
genlijk. Maar vanaf oktober zoeken
we al naar een nieuwe spits, maar ze
zijn niet los te branden. Zelfs niet
voor heel veel geld."
En dan de spelbepaler, de persoon
lijkheid in de ploeg. Rijvers: „Je
moet in de ploeg op z'n minst een
man hebben waar het om draait.
Van Hanegem bijvoorbeeld, had ik
er graag bij gehad. Het is een spelei
die zijn hersens meebrengt, maai
waar zijn medespelers bovendien
wat van willen aannemen. Kijk
maar naar AZ.".
Maar PSV viste achter 't net, even
als bij Jantje Peters, die ook al in
de Alkmaarder Hout werd ingelijfd
voordat PSV kon toehappen. „Pe
ters had inderdaad ook gekund
omdat het zo'n type speler is dit
aanvalt, wanneer hij de diepte m
kan gaan en blijft hangen, als dat
nodig is. Zulke spelers kun je altijd
gebruiken. Maar als ik Jan Peters
per se had willen hebben, dan ge
loof ik dat hij gekomen was. Dan
zou PSV hem hebben gekocht."
Bij het opsommen van PSV's ge
miste aankopen heeft Rijvers weer
die enigszins vermoeide trek op
zijn gezicht gekregen. Plotseling
lijkt hij dan jaren ouder. Hij spreekt
het glashard tegen, maar er is
weinig fantasie voor nodig om te
vermoeden dat hij de zoveelste tak
tische ommezwaai met opkomende
tegenzin tot stand brengt. Een of
twee fikse aankopen, zou de hele
taktische omscholingscursus
overbodig maken. Hij noemt na
men, zoals de Westduitse spits
Klaus Fischer en de Russische
voetballer van het jaar Blochin.
Spelers, die voor welke ploeg dan
ook onbereikbaar zijn, en Rijvers
weet dat. De geloofwaardigheid
ontbreekt dan ook als hij zegt: „Wij
hebben natuurlijk altijd nog een
Van der Kuijlen waar het spel om
kan draaien", maar voegt er bijna
peinzend aan toe: „Tenminste
misschien. Hij wordt ouder. Wie
weet zal hij daardoor die functie
gaan bekleden."
Misschien. Tussen de vele tegen
strijdige uitspraken door, speelt de
onzekerheid een allesoverheer
sende rol. De vraag is echter of Kees
Rijvers, die heersende twijfel nog
wel zo krachtig te lijf wil gaan. Als
hem gevraagd wordt of hij zich vol
gend jaar, tijdens de WK in Arge
ntinië gaat oriënteren over de ont-'
wikkelingen van het voetbalspel,
klinkt het toonloos: „Ach, nee. 't is.
wat te ver weg. En bovendien, wat
kan er nog voor nieuws vandaan
komen?"
Kees Riveres. De pittige dribbelaar
van weleer is uiteraard al lang een
vergeeld verleden. Kees Rijvers, de
oefenmeester nog niet. Al klinken
zijn strijdlustige uitspraken plotse
ling veel bezadigder. Maar Frank
rijk is dan ook heel wat dichterbij
dan Argentinië.
Spitz Kohn
te betalen of werden res, die Spitz Kohn vooral
niet
weggekocht), deels vanwege
het afhaken van oudere spelers
(Willem de Vries, Eddie Ach
terberg) en gedeeltelijk door
ide aansluiting van blessu-
noopte jonge, onervaren spe
lers in te zetten. Dat Twente te
snel verjongde, wees de aan
vankelijk troosteloze situatie
onderaan de ranglijst uit in het
Kick v.d. Vall
ENSCHEDE - Het driejaren
plan, zoals FC Twente-trainer
Spitz Kohn dat vorig seizoen
voor ogen had, krijgt gestalte.
Twente krijgt een nieuw ge
zicht. Jonger van uiterlijk,
maar met misschien wat min
der fraaie lijnen. Hoewel, de
kwaliteit van dat nieuwe uit
erlijk moet ook Spitz Kohn nog
maar afwachten, omdat, zoals
hij zegt, „je nooit kan voorspel
len hoe een talent zich ontwik
kelt". Daarom houdt Kohn ook
rekening met de mogelijkheid
dat FC Twente over twee jaar
kwalitatief mogelijk nog meer
te bieden zal hebben dan het
Twente uit de tijd, waarin de
vedetten (Piet Schrijvers,
Rene Notten, Johan Zuidema,
Jan Jeuring, Rene en Willy van
de Kerkhoff) nog voor het op
scheppen lagen. Maar die tijd
is voorbij. Nog slechts vier
routiniers (Epi Drost, Kick van
der Vall, Cees van Ierssel en
Theo Pahlplatz) herinneren
aan de UEFA-Cup-fïnales te
gen Borussia Mönchenglad-
bach. De rest van de spelers is
nieuw. FC Twente moest vorig
seizoen in versneld tempo ver
jongen. Deels uit financieel
oogpunt (de vedetten waren
Hij is een van de vier routi
niers, die FC Twente nog
rijk is: Kick van der Vall, 31
jaar, tien jaar geleden haalde
Kees Rijvers hem weg bij
Feyenoord, keerde na een
seizoen FC Amsterdam met
spijt in zijn hart terug naar
Twente, waarna hij bezwoor
Enschede nooit meer te zul
len verlaten. Zelfs niet als hij
straks is uitgevoetbald.
Kick van der Vall heeft de kust
vaarwel gezegd, voor altijd. Twen-
te's trainingskamp in Kijkduin
bracht hem even terug naar zee en
strand, waarvan hij zegt het nauwe
lijks te missen. Hij voelt zich „Tuk
ker". Begon in Enschede enige tijd
geleden een boetiek, waaraan hij
Zich na zijn voetbalcarrière volledig
Kvil wijden. „Twente is een stuk van
mijn leven geworden", zegt hij. „Ik
heb er alles opgebouwd. Na tien
jaar Enschede ga je, ondanks dat ik
in mijn hart Rotterdammer ben ge
bleven, niet zo gemakkelijk meer
terug. Ooit hoopte ik bij Feyenoord
te bereiken wat ik nu heb. In het
begin zag het er ook naar uit, maar
het is er niet van gekomen".
Naast Coen
„Hét had er alle schijn van dat Kick
van der Vall op jeugdige leeftijd een
vaste plek in Feyenoords eerste zou
veroveren. „Met Wim Jensen kreeg
ik als eerste een jeugdcontract. Ik
speelde in die tijd nog naast Coen
Moulijn. Henk Groot had ik uit het
eerste verdrongen. Daarna was het
voor mij eruit en erin. Dat knauwde
aan mijn zelfvertrouwen, wat ik bij
Rijvers hervond. Hij zei altijd tegen
me; „Als jij draait, draait het hele
elftal". Zoiets doet je goed. Ik
speelde toen nog als meest aanval
lende middenvelder, nu ben ik de
meest verdedigende. Vind ik niet
erg. Alleen kom ik niet zo veel meer
aan scoren toe, maar dat deden Ar
nold Muhren en Frans Thijssen
voor me in het afgelopen seizoen.
Door
Piet Ocks
Ze werden topscorers. Kenmer
kend trouwens voor de ploeg. De
aanval kwam nauwelijks tot sco
ren. Komt misschien ook wel om-
datje gewend was in de top van de
eredivisie mee te draaien en als je
dan plotseling onderaan belandt,
moetje anders gaan spelen. Moetje
omschakelen en eigenlijk tegen je
natuur in voetballen. Dat heeft
enige tijd gevergd. Ook door die
jonge jongens, die al zo weinig zelf
voorbije seizoen. Kohn moest
te geforceerd te werk gaan,
wat uiteindelijk tocli nog re
sultaten afwierp: een negende
plaats in de eindrangschikking
In gedrang
Deze lijn wil Spitz Kohn door
trekken, maar daarbij beseft
hij dat de opbouw, die hij voor
ogen heeft in het gedrang komt
als hij op korte termijn succes
wil nastreven. Vandaar dat hij
een onlangs geopperd idee om
Frans Thijssen in te ruilen
voor de Ajacieden Rene Notten
en Johan Zuidema resoluut
van de hand wees. „Wanneer
Twente dit seizoen prestatief
zou moeten werken, dan zou
zo'n ruil zinvol zijn geweest.
We zitten echter in een periode
van opbouw. Als ik dan nu ou
dere spelers aantrek, zit ik
vertrouwen hadden. Ze kwamen in
een ploeg die niet draaide. Daarbij,
we hebben geen echte knokkers,
zeker niet op het middenveld. Als
wij achter de tegenstander moeten
gaan aanlopen, komen we fysieke
kracht te kort. Maar als wij het in
itiatief hebben, tikken we ze weg.
Dat zag je tegen clubs als Juventus
en Ipswich Town voor de UEFA-
Cup, we speelden ze zoek
Te snel
„Dit Twente is natuurlijk minder
dan het Twente uit die tijd. Er is te
veel routine vertrokken. Kwalita
tief weet ik het nog niet. Kan je nog
moeilijk over oordelen, omdat je
moet afwachten hoe die talenten
zich ontwikkelen. Maar spelers als
Hallvar Thoressen en Piet Wild
schut hebben het in zich om de top
te halen. Halverwege de competitie
kwam toch de kwaliteit boven
drijven, waardoor we van de onder
volgend jaar met hetzelfde
probleem. Kan ik weer op
nieuw beginnen". „We kunnen
geen kwaliteit kopen. Daarom
zijn we helemaal van onderaf
aan moeten beginnen. Voor
Twente de enige manier om -
eventueel - terug aan de top
te komen".
Vorig seizoen haakten weer
drie spelers van de oude kern
af (Jan Jeuring, Kalle Oranen
en Eddie Achterberg). Na dit
seizoen wordt bekeken wie
van de vier overgebleven rou
tiniers nog voldoende waarde
voor Twente hebben om het
contract andermaal met een
jaar te verlengen. Manager
Ton van Dalen: „Oudere spe
lers bieden we altijd maar een
eenjarig contract aan". Daar
bij behoort ook Kick van der
Vall.
ste plaats nog naar de negende
konden oprukken".
yHet klinkt misschien onwaar
schijnlijk, maar de sfeer is altijd
goed gebleven. Typisch het werk
van Kohn. Omdat je die situatie on
deraan niet gewend was, tastte dat
de stemming als je weer had verlo
ren wel eens aan, maar sprake van
een vijandige houding was er nooit.
Dat is nou zo'n typerend verschil
met Ajax of Feyenoord. Als daar
iemand slecht speelt en je verliest,
gaan ze elkaar lopen katten. Bij ons
kankert alleen Epi Drost. Maar dat
mag-ie. Dat doet-ie al jaren en zal
die nooit afleren ook. Al staan we
met vijf-nul voor. Alleen als-ie zelf
zo'n bekende blunder begaat hoor
je hem niet. Dan laat-ie z'n kop
hangen. Moet ik alleen maar om
hem lachen. Ik weet dan precies
hoe hij zich voelt. Ik ken hem door
en door. Maar wat wil je, we zitten al
negen jaar op een kamer als we in
het buitenland zijn. Ik weet precies
wanneer hij die riskante trucs gaat
uithalen. Bal op zijn achterhoofd
doorkoppen naar de keeper, over
een balletje heenstappen. André
van Gerven wordt er soms knetter
gek van. Als hij er dan iets van zegt
antwoordt Epi droog: „Ik wou je
uittesten
Niet erg
„Ik vind het nooit zo erg als het dan
eens een keer mislukt. Je moet al
tijd je sterkste punten uitbuiten.
En als Epi Drost zo voetbalt, is-ie op
zijn best. Hetzelfde heb je met
Frans Thijssen. Hij passeert soms
zo'n vijf man achter elkaar, terwijl
ik dan helemaal vrij bij hem sta.
Laat maar gaan. denk ik dan, als hij
dat doet, weet ik dat hij barst van
zelfvertrouwen".
„Voorlopig wil ik nog niet aan
stoppen denken. Zolang je nog
waarde hebt voor de ploeg, moetje
doorgaan. Dat is bepalend en nietje
leeftijd. Het lijkt me ook moeilijk
om zomaar abrupt te stoppen.
Zoiets kun je niet van de ene op de
andere dag. Die sleur verveelt wel
eens, zeker als je de hele wéék traint
en je verliest zondag weer op het
nippertje. Waar doe ik het eigenlijk
voor, denk je dan wel eens. Maar je
raakt gewend aan dit leventje, zoals
iedereen aan zijn werk went. Elk
beroep heeft toch een bepaalde
sleur. Ik wil gewoon doorgaan zo
lang ik kan. Het middenveld vergt
veel energie, ik weet 't, maar spelers
die op hun techniek en inzicht spe
len houden het over het algemeen
langer vol dan die beukers, die het
louter van hun inzet en kracht moe
ten hebben. En als het met me afge
lopen is, trek ik me terug in mijn
boetiek. Ga ik misschien een ama
teurclubje hier uit de buurt trainen.
Nee, geen betaald voetbal. Zit je
weer elke week in de spanning. Ik
kan me zo voorstellen dat ik blij zal
zijn als ik daar vanaf ben.
