Kenia verbiedt de jacht, zou het helpen...??
'Ze leren hier vooral
met dieren om gaan'
De banden van de auto werpen
grote stofwolken op. Als de hoeven
van een vinnig paard.
Het land zindert in de hitte, als ik
het roerloze westernstadje bin
nenrijd. Een groep houten ge
bouwtjes. een ervan getooid met
het opschrift "sheriffs office"
Daar stap ik uit.
Geen beweging.
Ik kijk naar het dak of daar
misschien een outlaw me in het vi
zier houdtt sla een hoek om en be
vind me bij een corral en het eer
ste teken van leven.
Enkele paarden laten zich door
enkele zeer jeugdige cowboys
naar hun wil zetten. Een man.èen
beetje krombenig, handen in de
heupen, breekt de sfeer aan stuk
ken:
"Hans de Koning. Zet de wagen
even buiten het gezicht. Wehouen
hier de sfeer zo echt mogelijk".
Marshall Hans de Koning. Ex
ploitant van het safaripark Hans
de Koning b.v. (om het maar he
lemaal Nederlands te maken),
dat zich voorlopig nog in het dicht
bij Venlo gelegen recreatiecen
trum De Schatberg bevindt.
Even later stap ik met hem z'n of
fice binnen. Eenvoudig vertrek.
Een deel is afgezet door traliesDe
jail. Hoort immers bij het sfeertje.
Hans de Koning zet een cowboy-
%hoed op, die zijn hoofd de rest van
de dag nauwelij ks meer zal verla
ten.
"Laten we naar de saloon gaan",
zegt hij. Geen klapdeurtjes, geen
vegende bartender, geen dobbe
lende veedrijvers, wel een stel
roodverbrande schoolkinderen.
Die zich onder leiding van enkele
leerkrachten opmaken een speur
tocht (met pony's) te beoefenen.
Pony-safari of pony-trekking
Een week of langer per huifkar en
met goedmoedige pony's uit het
geoliede leven van de twintigste
eeuw stappen. Weg ijskast, tv en
welvaartluxe, terug naar het dier
en de natuur. Een ruitervakantie
voor oud en jong, maar vooral
jong. Met als uitgangspunt dat
westernstadjeom via kampeer
boerderijen in een Indianen-
kamp té eindigen. Hoe kan een
romantische jeugddroom beter
worden vervuld?
Marshall Hans de Koning, mars
hall van Pony City heeft het aan
vankelijk als grap opgevat, toen
hij zo'n acht jaar geleden met een
bescheiden opgezette pony-safari
begon. Zijn leven daarvóór had
weinig western-achtigs: kantoor
bediende, verkoper, directeur
van een handelsbedrijf, tot hij
deze kans aangreep: een van die
besluiten waardoor mensenle
vens grondig kunnen verande-
"Het gekke is overigens", zegt hij,
"dat de belangstelling van Neder
landse kant bepaald niet over
weldigend kan worden genoemd
voor zo'n tijdje "ruig" leven.
Tachtig procent van de aanmel
dingen komt uit Duitsland. Er is
daar meer promotie voor dit soort
dingen dan bij ons en ook het
jeugdvakantiewerk wordt er ste
viger aangepakt. Hier is men
meer ingesteld op dagtoerisme of
met de hele familie naar de cam
ping. Ook onze reisbureaus zien
er weinig brood in binnenlandse
vakantiereizen te verkopen.
Vlieg- en busreizen leveren im-
.mers meer op. Het is misschien
ook zo,dat het gezinsverband hier
nog zo sterk is, dat men kinderen
van zes tot en met vijftien jaar
niet graag alleen - zij het onder
uitstekende leiding - weg laat
gaan. Die missen dan een erva
ring, die ze nooit meer vergeten".'f
De marshall stapt naar het vast
gebonden paardje met het gezicht
van een voormandie greenhorns
wel eens iets zal leren
"Hij staat om te beginnen veel te
dicht met z'n hoofd bij die boom
vastgebonden. Been ook nog ver
ward in een stuk leidsel. Aardig
werk leveren jullie".
Het zijn leden van het speur-
groepje dat in moeilijkheden is
geraakt. Met een pony op weg om
dingen te zoeken, die de marshall
eerder in het bos heeft verborgen.
"Soms kan ik ze later zelf ook niet
meer vinden", zegt hij.
Het geval wordt opgelost. De pony
stapt gedwee mee, maar de oren
\bewegen oplettendDat moeten ze
'm niet wéér flikken, anders
gaat-ie terug naar de wei. Ach,
toch wel een aardige meid, die
onderwijzeres. Slechte omgangs-
"ti met pony's echter.
"Ik laat ze zoveel mogelijk zelf
opknappen", zegt de marshall
terwijl hij terugraast naar Pony.'
Door
Lex Dalen Gilhuys
"Ze leren hier vooral met dieren
omgaan. Al onze pony's zijn in
schikkelijk genoeg, maar je moet
ze de juiste behandeling geven.
Op onze safari's kunnen maxi
maal 48 kinderen exclusief lei
ders mee in groepen van twaalf.
Ik noem het een vorm van bewe
gend kamperen. Maar er wordt
niet in tenten geslapen, maar in
boerderijen of huisjes. Een soort
communeleven, alles zelf doen,
samen doen. Trekken door een
afwisselend landschap, de routes
hebben we daarop afgestemd. In
de nabije toekomst krijg ik een
apart terrein van omstreeks 17
hectare, ik hoop dat in '80 te heb
ben gerealiseerd"
Er komt een knaapje ademloos
binnenrennen. Struikelend over
z'n woorden: "Die pony wildeniet
meer. We hebben 'm aan een boom
vastgebonden. Er is niets meer
mee te beginnen "Het is altijd
de schuld van jullie, nooit van het
paard", antwoordt de Marshall.
"Waar staan jullie?"
Het jongetje wijst n aar alle wind
streken. "Daar ergens".
"Duidelijk", grinnikt de mars
hall. "We gaan maar even met de
auto. Wijs maar de weg".
Even later hotsen we over zand
wegen de Limburgse bossen in.
Tussen de bomen schiet een ree op
hoge poten weg. Bij een zijpad
wijst het knaapje: "Daar staan
Beetje moedeloos groepje, onder
leiding van een nerveuze onder
wijzeres.
City. "Er zijn natuurlijk kleide
risico's, maar zo willen ze het zelf
ook. Die groep is hier al voor de
derde keer. Straks zitten ze na te
genieten van hun avontuur. La
ten we Polly maar even gaan op
doeken. Die zit in een safari die
hierheen onderweg is".
flotsend, slippend terfeinrijden
tot de beschaving zich met asfalt
meldt. Een paar kilometer verder
doemt een huifkar op. Jongens en
meisjes, een leider, bij een rust
plaats.
"Dat is Polly", wijst de marshall.
iPolly is een gevlekte pony, die als
'superprijs wordt verstrekt op de
Haagse Paardendagen. Ik vraag
aan de wat versmoezelde inzit
tenden van de huifkar hoe het be
valt, zo'n safariZe zijn luidruch
tig enthousiast over dat "rauwe"
leventje in de natuur. Straks
gaan ze op een bepaalde plek bij
een bos een potje koken boven
open vuur. Aardappelen, spek,
erwten. Geen gedonder, naar
binnen met die hap.
r verder", roept de
Ieder staat op en blijkt een eigen
taak te hebbenDe pony's worden
aan de leidsel meegevoerd, som
migen gaan in het zadel. Nieuwe
avonturen tegemoet, want er ge
beurt elke kilometer wel wat, tij
dens zo'n pony safari.
Ze verdwijnen om een hoek. Let
terlijk en figuurlijk de natuur in.
"Kijk, zo moet je een paard be
handelen", onderwijst de mars
hall Hans de Koning.
Het land van de natuurfilms, Kenia, gaat zijn dieren be
schermen. Kortgeleden mocht er van de ene dag op de
andere geen schot meer worden gelost op het wild.
Minister Mathews Ogoetoe, wiens
departement van toerisme en fauna
er nog niet zo lang geleden van
werd beschuldigd mee te delen in
de winsten van de ivoorstropers,
kondigde het verbod af. Ogoetoe,
die toen weigerde te zwichten voor
de druk van het parlement en aan
bleef, zei dat de regering het wild-
leven voor de toekomst wil veilig
stellen en daarmee de economische
toekomst van het land.
Al jarenlang hadden natuurbe
schermingsorganisaties in binnen-
en buitenland aangedrongen op
dergelijke maatregelen. Men gaf de
olifanten, leeuwen, zebra's, neus
hoorns en Kenia's meeste andere
dieren nog maar tien jaar. Dan zou
de algehele uitroeiing een feit zijn.
Nu het echter ook tot de bewind
voerders van het land lijkt te zijn
doorgedrongen dat in een rijke
stand aan grote, bezienswaardige
dieren in het wild een eeuwige bron
van inkomsten uit het vreemdelin
genverkeer ligt, is er weer enige
hoop.
Foto-safari
het toerisme. Zij werden in een klap
van hun inkomsten beroofd. Ze
moesten zelfs met hun safari-
klanten onmiddellijk terugkeren
uit de wildernis. Safari-organisaties
menen dat Kenia door het jacht-
verbod 80 miljoen dollar gaat der
ven. De regering in Nairobi stelt
daar tegenover, dat de safari met de
camera de,safari met het_geweer
uitstekend'kan vervangen. De ja
gers, die per safari zelf zo'n zesdui
zend dollar moeten investeren,
zeggen overigens een afschrik
wekkende werking te hebben op de
stropers. Want van de stropers
komt inderdaad het grootste,
kwaad. Daar zijn allen het over
Bescherming
De benden georganiseerde stropers
belagen het wild met giftige pijlen,
strikken, klemmen, geweren en
machinepistolen. Soms gebruiken
zij terreinwagens met machinege
weren bij dc achtervolging. Zij
staan vaak ondgr bescherming van
de hoogste autoriteiten in "hun"
gebied. De pest van de ivoor- en
huidensmokkel is tot in rege
ringskringen doorgedrongen. Het
Olifanten in het door droogte en stropers geteisterde Tsavo-wildparlé
ministerie van toerisme en taüna
moest zich vorig jaar nog verdedi
gen tegen cijfer-bewijzen waaruit
bleek dat Hongkong en Japan in
een bepaalde periode meer dan
zeshonderd ton ivoor uit Kenia
hadden ingevoerd. Terwijl de sta
tistieken van het ministerie een of
ficiële uitvoer van slechts 110 ton
meldden. Om vijfhonderd ton ivoor
moeten duizenden oli
fanten worden gedood.
Zelfs familieleden van Jomo Ke-
nyatta, de president van Kenia, zijn
genoemd. Zo zijn er sterke aan
wijzingen dat zijn vrouw Mama
Ngina en zijn dochter Margaret, die
burgemeester van Nairobi is, me
deplichtig zijn aan stroperij en
smokkel.
Alle aantijgingen werden uiteraard
als laster van de hand gewezen.
Maar het V/ereldnatuurfonds, dat
sinds 1961 meer dan 25 miljoen dol
lar schonk voor het bewaren van
het enorme wildreservoir dat Kenia
is, hield al eind 1975 op met er nog
langer geld in te steken. De plaatse
lijke voorzitter van het fonds Bill
Monks zei bij die gelegenheid: „Wij
zijn niet overtuigd van de goede
trouw van de Keniase regering-
bij het natuurbehoud'.
Dat alles verklaart waarom het ge
juich om het jachtverbod nog wat
zwakjes klinkt. Men hoopt dat het
meerjs dan een groot gebaar en dat
eindelijk het dodelijke gezwel van
de stroperij zal worden uitgesne
den. En men weet dat onder deze
regering twijfel daarover meer op
zijn plaats is.
Slachting
Voor de laatste grote kudden van
Afrika zou echter bescherming
nauwelijks op tijd komen.
De omvang van de
slachting is afschuwelijk. In de
tweede helft van vorig jaar werden
in het Tsavowildpark 1040 olifan
ten, 235 neushoorns en 20 luipaar
den omgebracht. De totale olifan-
.tenbevolking van het park werd in
1973 op 36.000 geschat en bedroeg
in juni 1976 nog 20.000. Volgens het
Keniase parlementslid John Kon-
chella doodden stropers vorig jaar
in het Mara-natuurreservaat 16.000
olifanten. Van de honderdduizend
olifanten in heel Kenia maken stro
pers er jaarlijks tienduizend af. In
het Nationale park van Nairobi
slonk het aantal zebra's in twee jaar
van 15.000 tot 1500.
Een sluipender gevaar dan de stro
perskogel is voor de Oostafrikaanse
wildstand de menselijke bevol
kingsexplosie. Waar de mens land
nodig heeft dient het wilde dier te
verdwijnen. Tevens worden grote
stukken land ontbost ten behoeve
van de brandhout- en houtskool-
produktie. Gepaard gaande met de
juist de laatste jaren zo hardnek
kige droogte veranderen eens zo
wildryke bosgebieden in dorre-
woestenijen vol geraamten.
Het zelfde
Het
is in andere Oostafrikaanse landen
het zelfde. Amins soldaten legen
hun machinegeweren niet alleen op
de tegenstanders van hun leider,
maar ook op het Oegandese wild. In
de eerste maanden van 1976 wer
den in Tanzania 543 stropers gegre
pen. De meesten in het beroemde
natuurreservaat Serengeti. Dui
zenden olifanten moesten in Tan
zania sneuvelen omdat men hun
ivoor nodig had om schulden aan
China te voldoen.
In Ethiopië verdwenen bijna alle
leeuwen en luipaarden uit het na
tionale park Awach, het belang
rijkste natuurgebied van het land.
Koeien en schapen namen hun
plaats in. Uit Somalië vallen zwaar
bewapende stropersbenden het
buurland Kenia binnen om daar
moordpartijen op het wild te hou
den. De hebzucht kent geen gren-
