LFC JUISTE KAMPIOEN
Lisse redt
zichUDO
degradeert
Van Polanen viert zijn
jubileum met overwinning
Lugdunum laat
eer aan
Rentree
Dubbelman
oppepper
Roodenburg
7
UVS nog
lang in
zenuwen
bij
RVC: 0-0
MAANDAG 2 MEI 1977
SPORT
SPORT
Leidenaars 'zaalvoetballend' naar derdeklasse-titel bij HVV
DEN HAAG - Een wegsnellende trainer, een half-huilende
voorzitter en een wrakkige tribune, die het bijna begeeft
onder de opgehoopte spanning. De laatste acte van een
tragi-komisch stuk in twee bedrijven, dat zich voltrekt op
een totaal verregend HW-veld.
Tergend langzaam tikt de klok op het deftige kleedgebouw,
duidelijk zichtbaar voor iedereen inclusief de hoofdrolspe
lers, de laatste seconden weg. Dan valt het doek voor HVV,
terwijl LFC mag terugkomen om onder luid gejoel de bloe
men in ontvangst te nemen. Met het knallen van de kurken
schuimt de opgekropte spanning weg. HVV zit dan al ont
goocheld achter een flesje frisLFC is kampioen.
Leunend tegen de deurpost, het
glas in de hand en zijn zoveelste
peuk uitdrukkend, geeft trainer
Melbi Raboen commentaar. Eerst
ongenuanceerde kreten, dan een
wat zinniger geheel. „Dat ze geen
doelpunten maakten, ja daar werd
ik ook niet goed van. Niet belang
rijk gelukkig. We hebben ze wegge
tikt, net als vorige week Scheven-
ingen. Ondanks die 0-0 zyn we toch
een waardig kampioen".
Tussen een paar slokken door, een
eindje verderop, komt' „kleine"
Piet Gubler tot eenzelfde conclusie.
„Ze zijn niet écht gevaarlijk gewor-
LEIDEN - Het verschil tussen het
Roodenburg zonder en het
Roodenburg met Peter Dubbel
man bleek gisteren tegen
DBGC twee doelpunten. De rap
pe, wat kalende spits, was weer
helemaal terug, wat hij benad
rukte met de twee enige goals van
de wedstrijd. (2-0).
Waar de overige Roodenburgers
negentig miniten lang, ondanks
het grote overvicht, problemen
mee hadden loste Dubbelman in
de slotfase „evin" op. In de 75ste
en 80ste minuit stond hij op de
juiste plaats on twee van de vele
kansen af te rolden, die Rooden
burg in de bjna Engels aan
doende wedstrjd kreeg. Met die
2-0 zege haaldede Leidse eerste
klasser sinds lange tijd weer eens
twee punten binnen.
Het stemde trailer Pieter Ver-
steegh tot tevredenheid: „Zo'n
resultaat doet goed. Eindelijk
konden wij net een volledige
achterhoede spden en je ziet het
resultaat: we hibben de nul ach
ter kunnen honden". Met wee
moed denkt \tersteeg dan ook
aan de keren, dit hij Rob Brittijn
had in kunnen ctten. Dat had de
ploeg heel wat neer punten kun
nen opleveren. ,Dit seizoen kun
nen we hem wè afschrijven. Hij
is op de trainin; pas voorzichtig
met lichte balffifeningen bezig.
Maar de medic weten zelf niet
eens wat hem werkelijk man
keert: öf hij heft iets aan zijn
kniebanden, öf ets aan zijn me
niscus. Ik hoop/olgend jaar wat
meer geluk metnem te hebben".
Gisteren werd de fcsentie van Brit
tijn in eerste ilstantie niet ge
voeld. Onder ce gegeven om
standigheden (en gestaag neer
vallende motegen) speelde
Roodenburg eei knappe partij
voetbal, waarinde ploeg sinds
lange tijd weer ens het ware ge
zicht kon laten rien. De Leide
naars stopten DiGC goed af en
gunden het teamuit Oude Tonge
geen enkele kan. Alleen op het
moment dat d< aanval moest
gaan werken, wed de bijna ver
geten spits gemit. Holverda kon
niet uit de voetn op het zware
veld en De Wetemg schuwde het
lijf aan lijf werk d veel mogelijk.
Peter Dubbehan tenslotte
kwam (tot het latste kwartier)
nag wat tekort, óschoon het me
rendeel van de Lidse aanvallen
wèl door hem ogezet werden.
Achter wist het wer eens complete
verdedigingsblol van Rooden
burg (met Andn Ooyendijk op
rechts en Wim L?tvoet als voor-
stopper) iedere ofensieve bedoe
ling van DBGCin de kiem te
smoren, mede oirlat de ploeg uit
Oude Tonge in ianvallend op
zicht te veel afhakelijk was van
de lange wat slunelachtige spits
en aanvoerder Has van Tijn. De
„tactische zet" tin trainer De
Gier om bij de stad 1-0 Van Tijn
als laatste man teaten spelen en
Leo Lagendijk nar de voorste
gelederen te dirifren, was voor
velen dan ook onbegrijpelijk.
„Van Tijn was et beetje uitge
blust en bovendii kon hij niet
meer tegen WimLigtvoet op",
was de verklarinj van De Gier.
Ook Van Tijn wt Peter Dub
belman echter niévan een treffer
af te houden, w.at vijf minuten
na die „zet" kon »ubbelman uit
een scherpe voatet van Peter
Ciere zijn tweedeoal scoren. De
rentree van „Dupie" had niet
beter kunnen zijr
WATER OOMEN
den, ze vielen me tegen. Je zou toch
meer van die knapen verwachten in
een dergelijke belangrijke wed
strijd. Zelfs op dit soppige veld
konden wij ons gemakkelijk
staande houden met korte combi
naties en breedtevoetbal. Alleen
dat bevrijdende doelpunt, hè. Om
dat die treffer uitbleef werd het nog
ongewild spannend. Maar LFC is
toch wel de enig juiste kampioen".
Terug naar die laatste minuten.
Opgefokte spanning, niet meer,
niet minder. Want ook in die laatste
fase komt HW er niet aan te pas.
Zoals daarvoor rent de ploeg, die
moet winnen om een beslissings
duel te forceren, tegen het „zaal
voetballende" LFC van het kastje
naar de muur. Zonder motivatie
lijkt het, al zijn de belangen nog zo
groot. Na die enorme misser van
Van Loenen vlak na rust, gelooft
HW er niet meer in, LFC kan zich
rustig nog een stel misgrepen ver
oorloven. Nogmaals mag Aad Neu
teboom voor open doel falen, zoals
daarvoor Bekooy en Van Weerlee.
Het maakt niet veel uit, LFC kan
zich erg rustig naar het kampioen
schap tikken. In de dug-out en op
de tribune kan men het evenwel
niet meer aanzien. Vertwijfeld
schreeuwt men om rust. LFC breit
rustig verder, houdt beheerst de bal
in de ploeg. Zoals het de hele wed
strijd heeft gedaan. Desondanks
stijgt de spanning ten top, óók al
loopt HW geen meter meer en
schudt de Haagse aanhang be
schaafd het hoofd. Raboen kan het
dan niet meer aanzien.
AD VAN KAAM
LEIDEN - Hoewel er voor Lug
dunum en VELO weinig belan
gen meer op het spel stonden,
waren beide ploegen bereid de
aanwezige toeschouwers waar
voor betaalde geld te bieden.
Vooral Lugdunum ging op
merkelijk voortvarend van
start. Met name in het eerste
kwartier kreeg Jan v.d. Reyden
kansen, die eigenlijk niet ge
mist hadden mogen worden.
VELO kon zich na het Leidse
openingsoffensief uit de om
klemming bevrijden en de Wa-
teringers kregen goede moge-
'ió lijkheden om te scoren. Sjaak
«ederpelt, Peter Zwinkels en
Peter Zuyderwijk weigerden
echter hardnekkig de goede
mogelijkheden te benutten.
Een kwartier voor rust kwam
VELO toch op een 0-1 voor
sprong door toedoen van Cees
Olsthoorn. Lugdunum, dat
Wim Oppelaar Ben de Roo,
André Pragt en later Gijs Collé
wegens blessures moest mis
sen, schakelde op een hoger
toerental over, wat VELO
zichtbaar imponeerde. De Lei
denaars begingen echter de fout
zichzelf uit de concentratie te
halen, door teveel tegen de
scheidsrechter aan te praten.
Vooral Jaap Schildthuysen, die
een boeking opliep, bezondigde
zich hieraan. Aan de andere
kant ging ook VELO-doelman
Jan v.d. Zanden „in de fout",
toen hij John Jansen even bui
ten het strafschopgebied torpe
deerde. De Wateringse sluitpost
werd hiervoor eveneems met
een boeking „beloond". Henk
de Cler ging hierna nog naar vo
ren om een doelpunt te force
ren, maar het enige wat dit op
leverde waren tegenkansen
voor Peter Zwinkels en Fred
Nederpel.
LEIDEN - Het had niet mooier
kunnen gaan voor Jan van Pola
nen. In zijn driehonderdste wed
strijd, die hij voor het eerste elftal
van DOCOS speelde ontving hij
een envelop met inhoud van zo
wel spelers als bestuur en de ge
bruikelijke bos bloemen.
Tweede leuke bijkomstigheid voor
de Leidse Fietsenmaker was dat
hij, onder aanwezigheid van vele
speciaal voor Polanen gekomen
toeschouwers, een aandeel had in
een van de vier treffers die DO-
COS tegen Randstad Sport
scoorde. De Voorschotenaren
stelden hier slechts twee treffers
tegenover. 4-2.
De wedstrijd zelf deed er niet zo
veel meer toe. DOCOS had zich al
weten te onttrekken aan degrada-
tiezorgen en Randstad Sport was
reeds veroordeeld tot vierde
klasse voetbal in het komende
seizoen.
De zege van de Leidenaars was
verdiend, al moet gesteld worden
dat er wel lakoniek met de kan
sen werd omgegaan. Vooral in de
tweede helft lag het in het vermo
gen van DOCOS om moeiteloos
afstand te kunnen nemen van
Randstad Sport, doordat het
doelgebied voor de Voorscho-
tense keeper Hendnksen spekg
lad was (en daardoor moeilijk be
speelbaar) waren onder anderen
Jan Hein Carree en Sjaak Riet
bergen niet bij machte om opge
legde kansen te verzilveren.
In de eerste helft waren beide ploe
gen aan elkaar gewaagd, al waren
de betere kansen voor DOCOS.
Uit één van die aanvallen wist
Rob Aniba te scoren. De Leide-
naar mocht geheel vrij doorlopen
en trof met een keihard schot on
der de rechterkruising doel. Vlak
na rust scoorde Jan van Polanen
zijn bejubeld doelpunt, terwijl
Sjaak Rietbergen even daarna
3-0 liet aantekenen. DOCOS ging
toen ongeconcentreerd voetbal
len en Randstad maakte daar ook
(doeltreffend) gebruik van.
Henk van der Zwan en Jan Hend
riks wisten de stand tot 3-2 terug
te brengen. Drie minuten voor
tijd besliste Jan Hein Carree de
strijd definitief. Via de paal
scoorde hij 4-2.
LISSE - Er was één speler in de
ploeg van UDO, die zichzelf wel
voor het hoofd kon slaan, na af
loop van het duel tussen SC Lisse
en UDO. Lisse won met 2-0 en
redde door die overwinning voor
de zoveelste keer op het nippertje
het derdeklasserschap, dat UDO
na één seizoen weer heeft moeten
prijsgeven.
Die UDO-speler was Wilbert Wit-
teman. De frêle aanvaller speelde
bij vlagen een grandioze wed
strijd op het spekgladde bijveld
van SC Lisse, waarheen was uit-,
geweken omdat op het hoofdter
rein door de atleten van De Spar
taan was bezet.
Een kwartier voor tijd leek Wilbert
Witteman UDO op weg te helpen
naar het behoud van het derde
klasserschap. In die 75e minuut
ontsnapte Wilbert Witteman voor
de derde keer aan de tweemans
bewaking, die de Lisse-
verdediging voor hem had inge
steld. Als een sneltrein stoof Wit
teman op doelman Kortekaas af,
maar op het allerlaatste moment,
voor een gapend doel, verloor hij
de controle over de bal.
Nog geen moment later was UDO's
lot beslist. Bij de eerste de beste
SC Lisse-aanval schoot de tot dan
nauwelijks opvallende Ronald
Faas schitterend raak bij een
volksoploop voor het UDO-doel:
1-0 in plaats van 0-1. UDO kon de
derde klasse na één jaar vaarwel
zeggen. In de slotfase stelde Ro
nald Faas met een prachtige kop
bal de zege van Lisse veilig, toen
UDO in opperste wanhoop naar
voren stormde en zeëen van
ruimte liet liggen voor de Lisse-
voorhoede.
Ronald Faas wijst Sportclub Lisse de weg met een knappe uithaal. De
UDO-verdedigers De Vreede, Twaalfhoven, Van Aken (van links naar
rechtsen even later ook doelman Van Rijn zijn volkomen kansloos: 1-0.
Een verdiende zege. UDO kon zich
in de eerste helft slechts staande
houden doordat doelman Cees
van Rijn en de uitblinkende aan
voerder Jos Witteman de stort
vloed van Lisse-aanvallen steeds
konden onderbreken. Maar veel
lucht kreeg de UDO-verdediging
niet, behalve op die momenten
dat Wilbert Witteman met
schaarse acties gevaar stichtte in
de Lisse-verdedieing.
Als het leer was weggewerkt,
zorgde het sterke middenveld
van de thuisclub steeds weer
voor een nieuwe aanvalsactie.
waaruit vele panieksituaties ont
stonden voor het heiligdom van
Cees van Rijn.
In de tweede helft kwam de UDO-
aanval beter uit de verf. SC Lisse
drong ook toen nog vaak door tot
dicht bij het UDO-doel, maar ge
vaarlijk kon de thuisclub zelden
meer worden.
Zodat 0-0, waaraan UDO genoeg
zou hebben, als logisch resultaat
op het scorebord terecht leek te
komen. Totdat die beslissende
75e minuut aanbrak...
RON POLANE
De huldiging van
Jan van Polanen.
Hij speelde 30U wedstrijden voor het
eerste team van DOCOS.
LDWS in
laatste
wedstrijd
boeiend
DELFT - In de laatste wedstrijden
werd het spel van LDWS afgeschil
derd als saai en ongeïnspireerd en
de Leidenaars werd verweten aan
het einde van de competitie alleen
nog plichtmatig de bal rond te spe
len. De Leidenaars lieten op de
laatste speeldag bij DHC zien dat er
best fris van de lever gespeeld kan
worden, ook wanneer er niets meer
op het spel sttat.
DHC had nog wel belang bij de uit
slag van de wedstrijd, want bij een
misstap van VIOS tegen Texas
(hetgeen overigens niet gebeurde,
2-1 voor de - nieuwe - kampioen
VIOS) hadden de Delftenaren uit
zicht op het kampioenschap. DHC
moest in dat geval zelf wel winnen
en aan die voorwaarde werd vol
daan: 2-1.
De stromende regen zorgde voor
boeiende acties voor de beide doe
len, ogenschijnlijk ongevaarlijke
acties kregen door het gladde veld
een onverwachte wending. Dat be
paalde in grote trekken de aantrek
kelijkheid van de wedstrijd, waarin
het harde werken van Cock Slin
gerland met name opviel. Door een
briljant genomen vrije schop kwam
DHC na 35 minuten dankzij Sjef de
Poorter aan de leiding (1-0), vlak
voor rust zorgde George Moesman
met het hoofd voor het evenwicht.
Na de rust eenzelfde spelbeeld, tot
dat een kwartier voor tijd De Poor
ter andermaal de bal tussen de
touwen lepelde: 2-1, en daar bleef
het by.
Nu definitief veilig
RIJSWIJK - Paul van Goozen
had UVS een hoop zenuwen
kunnen besparen. Een handvol
minuten na de pauze van het
duel bij RVC kreeg de slunge
lachtig ogende linkerspits een
unieke mogelijkheid zijn ploeg
definitief in veilige haven te
loodsen. Na een wel zeer won
derlijk misverstand in de Rijs-
wijkse defensie kreeg de flank
speler voor een leeg doel com
pleet vrij spet hij kon eenvou
dig niet meer aan de 0-1 voorbij
lopen, zo leek het. Om die voor
delige stand op het scorebord te
brengen hoefde hij de rollende
bal alleen maar even te beroe
ren. Gewoon, voor alle zeker
heid. Van Goozen echter wen
ste daarvoor niet te kiezen en
beperkte zijn activiteiten tot het
volgen van het voorwerp omdat
hij dacht dat de bal "er vanzelf
wel in zou gaan". In die weten
schap trof hij onderweg naar de
doellijn al voorbereidingen
voor een uitbundige juich-actie
en begon hij met het heffen van
zijn armen. Een momentop
name van een vreemd schouw
spel, dat bizarre vormen aan
nam toen een "verdekt opge
stelde" graspol een één-tweetje
met het leer aanging en voor de
verrassende wending in het
blij-spel zorgde: de bal be
landde op de paal, Van Goozen
ging vervolgens neer.
UVS als geheel bleef tenslotte
toch overeind en droeg de
"winnende "0-0 (die het Leidse
verblijf in de hoofdklasse offi
cieel met een jaar verlengde)
zegevierend over de finish,
maar had daarvoor veel langer
dan noozakelijk in de zenuwen
moeten zitten.
En niet alleen door de mislukte
missie van Van Goozen. Ook
scheidsrechter Zwang wenste
de spanning kennelijk zo lang
mogelijk te rekken. De arbiter
liet de partij minstens vijf minu
ten te lang doorgaan en liep bo
vendien herhaaldelijk opzichtig
met twee maten te meten,
waarbij de Leidenaars te vaak
aan het kortste eind moesten
trekken.
Het hoorde er allemaal bij; UVS
diende de beker tot op de bo
dem te ledigen op weg naar de
zekerheid aan het slot van de
merkwaardige pot. Want dat
was RVS-UVS op het Rijs-
wijkse sportpark Irene. Een
barre partij, omspoeld door
vooijaarstranen uit de hemel,
een chaotisch duel met lange
glijpartijen, maar ook een tref
fen dat als kijkspel constant
boeide omdat er van alles ge
beurde. RVC kon daarbij ook
op de meeste positieve hande
lingen wijzen. De Rijswijkse
ploeg, sterk teruggekomen na
de geruchtmakende strafzaken
aan het begin van het seizoen,
wenste UVS geen centimeter
tegemoet te komen in het stre
ven de hoofdklassestatus te
prolongeren. Integendeel. Met
een lonkende periodetitel in het
vooruitzicht moest het ongesla
gen record worden opgevoerd
naar dertien wedstrijden.
Vandaar dat uiterst voortva
rende begin, met die gevaarlijk
doorslippende afstandsknallen
van "specialist" Knoppert en
bijvoorbeeld Maup Martens,
waarmee doelman Sloos de no
dige moeite had.
Vandaar ook het actieve spit-
senwerk van relatief kleine
mannen als Riedijk en Simonis,
die de robuuste en moeilijk
wendbare Leidse verdedigers
voor een aardig aantal proble
men stelden. De oplossing
diende zich echter steeds op tijd
aan ook toen Du Prie al snel ge
blesseerd moest verdwijnen,
Piet van Putten inviel en Van
der Heiden de backplaats ging
bezetten. En in de gevallen dat
de defensie het werk niet af
doende op kon knappen, was
daar nog altijd Wijnand Sloos.
Een doelman die zoveel rust
uitstraalde dat de linies voor
hem erdoor gestimuleerd wer
den. Bij het ingestudeerde, col
lectieve vertragen (via zeer
breedlopende aanvallen), maar
ook bij de ditmaal opvallend
soepel uitgevoerde tegenstoten,
die Piet van Putten aan het eind
van beide speelhelften twee
maal in kansrijke positie brach
ten. De invaller stuurde de bal
in beide gevallen te gehaast
verder, waardoor UVS geen
rendement van de snelle acties
kon plukken. Dat had wel ge
kund op het moment dat RVC-
verdediger Knoppert en doel
man Bakhuis respectievelijk te
rugspelend en uitglijdend in de
fout gingen. Alleen omdat Paul
van Goozen toen "passief'
bleef, was de 0-0 in tact geble
ven. Niemand van UVS nam het
hem naderhand echt kwalijk,
nu definitief afstand was geno
men van de degradatie-
plekken. Trainer Gérard Désan
"Kwestie van een gebrek aan
ervaring. Hij wilde al gaan jui
chen voor hij erin zat. Dit over
komt hem natuurlijk nooit
meer".
PAUL DE TOMBE
