Parkeren
op Schiphol
"U kunt thuis
veel geld
verdienen"
wijn van 1976
De
Controle op colportage
stelt niet veel voor
Ballon van papier
Relais
routiers
Olaz of Ulay
Spijker-expositie Autotron
BROMMER
NET EEN
VRIJDAG 15 APRIL 1977
EXTRA
PAGINA 19
Het terrein voor langparkeerders op Schiphol wordt op
nieuw uitgebreid. Bij de aanleg was er plaats voor 2000
auto's. Daarna is het uitgebreid tot 3600 plaatsen. Maar de
belangstelling is zo groot, dat er nu nog een stuk bij komt en
er 4260 auto's gestald kunnen worden. De werkzaamheden
daarvoor beginnen na de bouwvakantie van dit jaar.
Het parkeerterrein is bestemd voor automobilisten die
minstens vijf dagen wegblijven. Omdat het terrein nogal
ver van Schiphol af ligt, rijden er voor de reizigers gratis
busjes tussen parkeerplaats en luchthaven.
Bericht voor Frankrijkgangers: de
Guide des Relais Routiers 1977 is
uit. Dat is de gids met vierduizend
eetgelegenheden, waar je tegen re
delijke prijs kunt eten. In meer dan
drieduizend is bovendien slaapge
legenheid. De Relais Routiers zijn
herkenbaar aan een uithangbord,
maar in de gids wordt gewaar
schuwd voor „namaak". Niet alle
uithangborden bieden evenveel ga
rantie. „Juist over deze huizen ont
vangen wij de meeste klachten",
zeggen de Fransen. De echte Relais
zijn herkenbaar aan de officiële
kaart van de Relais Routiers, die
goed zichtbaar achter de bar moet
hangen. Op die kaart moet in grote
rode letters een géldigheidsdatum
staan, die natuurlijk niet verstre
ken mag zijn.
Oil of Olaz en Oil of Ulay. Twee op
elkaar lijkende namen voor één en
dezelfde huidcrème. Het grote ver
schil: de prijs. Het blad Koopkracht
van Konsumenten Kontakt vestigt
daar deze maand de aandacht op.
Olaz, afkomstig van de Amers-
foortse cosmeticafabriek
Richardson-Merrell heeft een ad
viesprijs van f9,70 per flesje van 125
ml. Ulay, van de Engelse tak van
Richardson-Merrell (het moeder
bedrijf zit in New York) wordt hier
geïmporteerd en verkocht voor f
4,95 of nog goedkoper.
Dat scheelt ongeveer de helft. En
toch zijn deze "beauty fluids" pre
cies eender. De Amersfoortse fa
brikant gaf dat toe tegenover
Koopkracht. Olaz wordt in spe
ciaalzaken (drogist, parfumerie
enz) verkocht. Ulay wordt volgens
Koopkracht via de goedkope su
permarkten aan de klanten gesle
ten.
Praktijk
In de praktijk kunt u het overigens
ook nog anders tegenkomen. Na
melijk zo: de Nederlandse Olaz bij
Vendet voor een prijs net even on
der de zeven gulden; de Engelse
Ulay voor nota bene dezelfde prijs
bij een gewone drogist en vervol
gens deze Ulay bij de supermarkt
Konmar in Den Haag voor net even
onder de vier gulden. In de aparte
parfumerie-winkel, die in deze su
permarkt zit, stond Olaz overigens
weer "van 9,70 voor 7,25" In Rot
terdam en omgeving geven de ge
broeders De Jong t "4,95 op vuur
Ulay en het warenhuis Ter Meulen f
8,90 voor Olaz.
Hoe dat allemaal kan? Helemaal
duidelijk is het niet. Koopkracht
heeft niet kunnen achterhalen wie
de importeur is die de Nederlandse
tak van Richardson-Merrell onder
zijn duiven schiet. En voor het over
ige is zo'n goedkope import moge
lijk door het voor ons goedkope
Engelse pond, een eenvoudiger dis
tributieketen en misschien een
kleinere ondernemerswinst, aldus
Koopkracht.
Sinds eind 1975 hebben we in Nederland een wet die de
argeloze consument moet beschermen tegen overbluf
fing door vlot pratende colporteurs. Die wet zegt dat
colporteurs bij de Kamer van Koophandel moeten
staan ingeschreven, en dat er voor elke colportage-
overeenkomst voor een koop boven de 75 gulden een
officieel contract moet worden opgemaakt waar duide
lijk in staat dat je het, als je je bedenkt, nog binnen 8
dagen kunt afzeggen. Dat contract moet ook weer offi
cieel worden ingeboekt bij de Kamer van Koophandel,
zodat de colporteur niet met de opzegtermijn kan
knoeien. Dus dat lijkt een safe regeling.
Maar volgens een beschouwing die het Konsumenten
Kontakt in zijn blad Koopkracht wijdt aan de werking
van de colportagewet tot dusver, komt er van die con
sumentenbescherming bijna niets terecht. De consu
mentenorganisatie, waarin onder meer de hele vakbe
weging en de Nederlandse Vereniging van Huisvrou
wen zitten, verwijt de Economische Controledienst
van het ministerie van economische zaken, dat hij niet
actief is.
Sinds de wet van kracht werd (november 1975) tot be
gin dit jaar, blijken er in heel Nederland ongeveer
26.000 colportage-contracten bij Kamers van Koop
handel te zijn ingeboekt. Dat is ongeloofwaardig wein
ig, vindt het Konsumenten Korjtakt, want er staan bij
diezelfde Kamers van Koophandel niet minder dan
1200 colporteurs ingeschreven Dus zouden deze elk
slechts eens in de veertien dagen één klant hebben
gevonden.
In die veertien maanden tijd werden door de Economi
sche Controle Dienst in totaal slechts 20 klachten in
behandelging genomen. In vijf van die gevallen werd
een "minnelijke schikking" getroffen, in twee gevallen
kon men dé coplporteur niet meer vinden, zeven geval
len zijn nog steeds "in onderzoek" en in slechts vyf
gevallen ging het ministerie over tot het opmaken van
proces verbaal tegen een colporteur of zijn baas.
Er zitten veel haken en ogen aan de Colportagewet:
contracten die op beurzen worden afgesloten, tellen
bijvoorbeeld niet mee. Heleméal gek is het, dat iemand
die zich een breimachine laat aanpraten omdat daar
volgens de colporteur zo mooi mee te verdienen zou
zijn, ineens geen bescherming meer krijgt, omdat hij
eigenlijk niet meer wordt beschouwd als particulier,
maar als "ondernemer". En voor "zaken" geldt de
colportage-wet dan niet
In het algemeen lijkt de Economische Controle Dienst
inderdaad niet erg fanatiek aan te zitten achter colpor
teurs die in overtreding zijn.
Dat blijkt wel uit de opsomming van het Konsumenten
Kontakt, waaruit wij hier enkele gevallen laten volgen.
Een mevrouw in Gouda ziet begin maart 1976 een adverten
tie van „Kreativiteitscentrum Nijkerk" te Nijkerk. „Ja me
vrouw, u kunt thuis veel geld verdienen", staat erin. Een
van de voorwaarden is dat mevrouw over vrije tijd beschikt
en het leuk lijkt, te werken op een „originele industrie
breimachine".
Van 5 april tot en met 31 augustus wordt in het Lips Autotron in Drunen
een tentoonstelling gehouden die helemaal gewijd is aan de ontwikkeling
en de historie van het Nederlandse automerk Spijker.
Tot de geexposeerde auto's behoren, naast de legendarische Spijker
6-cylinder (de eerste ter wefeld) met vierwielaandrijving en de Spijker C4,
ook nog de beroemde Spijker 1905, die de film Le Genevie
ve in 1953 groot maakte.
Ook de Spijker racewagen uit 1922 die op de beruchte Engelse renbaan
van Brooklynn ooit een wereldrecord vestigde zal te zien zijn. Bovendien
wordt de Gouden Koets tentoongesteld, die in 1898 door de gebroeders
Spijker is gebouwd, in opdracht van de stad Amsterdam. De Amster
damse bevolking schonk de koets in 1899 aan Koningin Wilhelmina, ter
gelegenheid van haar huwelijk.
De tentoonstelling is geopend van 10 tot 18 uur en op zondagen van 12 tot
18 maart.
De Goudse gaat in op de uitnodi
ging in de advertentie, dat men
door even een briefje te schrijven
van uitvoerige inlichtingen wordt
voorzien. Ruim een maand later
staat ér een dame van het kreativi
teitscentrum voor de deur. Op een
wel zeer ongelegen tijdstip (zes uur,
dus spitsuur voor moeder die voor
het eten zorgt, de kinderen in bed
moet zien te krijgen).
Mede daardoor, en door het schone
verhaal over grote verdiensten laat
onze Goudse zich verleiden een
koopcontract te tekenen voor een
Indus breimachine. De prijs:
1800, te betalen in 36 maande
lijkse termijnen van 75.
Nog dezelfde avond komt de spijt.
En de volgende dag gaat er al een
aangetekende brief naar Nijkerk,
met het bericht de koop te annule
ren. Dat kan, mits er een bedrag-
van 150 wordt betaald.
Het Konsumenten Kontakt legt de
zaak voor haar voor aan de verant
woordelijke afdeling van het minis
terie van Economische Zaken. De
neemt de klacht in onderzoek en
bericht na een maand of zeven, dat
weliswaar een „minnelijke oplos
sing" is bereikt, maar dat in dit ge
val de colportagewet niet van toe
passing is, Waarom wordt niet-
vermeld.
Encyclopedie
Sesam-Hilversum bv geeft ency
clopedieën uit. Die kostbare boe
kwerken worden nogal eens aan de
deur verkocht. Een-meneer in
Alkmaar krijgt op een dag een col
porteur op bezoek. Met twee boe
ken ter inzage. Meneer tekent, te
meer omdat hem een enorme kor
ting wordt beloofd: geen 1300
(winkelprijs), maar slechts 630.
Op het bestelformulier van Sesam
wordt met geen woord gerept over
de bedenktijd van 8 dagen. Verve
lend, temeer daar deze meneer van
een boekhandelaar hoort dat deze
de encyclopedie in de uitverkoop
had. En van zijn ouders verneemt
dat zij de encyclopedie twee jaar
eerder voor slechts 480 konden
kopen.
<Een klacht bij Economische Zaken
levert de toezegging op, dat de ECD
er Sesam op zal wijzen dat de papie
ren niet voldoen aan de wetvoor-
schriften.
Een meneer in Rotterdam stuurt in
april 1976 een bon voor meer inlich
tingen in over de Grote Neder
landse Larousse Encyclopedie aan
verkooporganisatie Interboek b.v.
In plaats van de - beloofde - van
„onze uitvoerige prospectus",
krijgt hij nog dezelfde maand een
vertegenwoordiger van Interboek
aan de deur.
Die voert z'n taak zo vakkundig uit,
dat de Rotterdammer het bestel
formulier tekent. Het gaat om een
bedrag van meer dan 3000 gulden,
te betalen in maandelijkse termij
nen van 50. Al heel snel ziet de
Rotterdammer in dat hij - financieel
te veel hooi op z'n vork heeft geno
men. Dus hij annuleert binnen acht
dagen.
Het bestelformulier van Interboek
zwijgt in alle talen over die bedenk
tijd en annuleringsmogelijkheid.
„Deze intekening is onherroepe
lijk", staat er op.
In mei krijgt de ECD een klacht
over deze firma ter onderzoek aan
geboden. Zeven maanden later
blijkt dat onderzoek nog altijd
gaande te zijn.
In het najaar druppelen altijd
uit de wijnproducerende lan
den berichten binnen over het
al of niet geslaagd zijn van de
oogsten.
Streek-zus vindt het een goed
wijnjaar, streek-zo verwacht
een iets mindere oogst, enzo
voort. Voor de wijndrinkende
leek is dat allemaal niet zo best
bij te houden. Wat moet hij nu
verwachten van de Bourgogne,
de Elzas-, Loire-, of Portugese
wijn die hij zo graag drinkt?
Hij kan een steentje hebben aan
een overzicht, dat het Horecaf-
blad Hotelrevue heeft opge
steld van alle uitspraken over
de kwaliteit van de wijnoogsten
van 1976.
Wij laten er hier een beknopte
samenvatting van volgen:
Bourgogne - Het is een van de
beste jaren van na de oorlog,
zowel voor rode als voor witte
Bourgognes.
Ze wordt duur
Beaujolais - Men heeft hier de
beste oogst van de laatste tien
jaren gehad. Dat wil zeggen, wat
de kwaliteit betreft, maar hij
was wel klein. Hoge prijzen.
Rhone verschillend
Rhone - Er zit nogal wat ver
schil in de kwaliteit van de
Rhonewijnen van 1976. In het
noorden van het Rhonegebied
werd de oogst over het alge
meen erg goed van kwaliteit.
Maar in het zuiden werd de
kwaliteit ten gevolge van re-
genschade vaak minder. Grote
prijsverschillen.
Bordeaux - Minder kwaliteit
dan in 1975, tengevolge van re-
genschade vlak voor en tijdens
de oogst. Nauwelijks prijsstij
gingen.
Champagne - Niet "het jaar van
de eeuw", maar toch wel een
goede oogst. De hoeveelheid
was overvloedig.
Elias - Een grote, zeer goede
oogst. Onder andere de Riesling
wordt zeer geprezen, als „vol en
rijk", de Gewurztraniner even
eens. De prijzen zijn al sterk ge
stegen.
Loire - De Muscadet van 1976
belooft een zeer rijke, fijne wijn
te worden, evenals trouwens de
Pouilly Fumee en de Sancerre.
Duitse wijnen best
Duitsland - De Moezelstreek
heeft wijnen geleverd van zon
der uitzondering hoge kwali
teit. De oogst is helaas door de
droogte erg klein gebleven.
In de Pfalz was de oogst niet
kleiner dan het jaar tevoren, en
ook erg goed van kwaliteit.
In Rheinhessen was de oogst
weer kleiner, en de kwaliteit
eveneens zeer hoog.
Voor de kenners: er zit erg veel
van het niveau Spatlese bij de
Duitse wijnen van 1976.
Spanje - De produktie van de
Spaanse wijn was laag. Niet zo
zeer door de droogte, maar door
de meeldauwziekte en door ha
gel. Betere kwaliteit wordt niet
genoemd.
Portugal - De oogst was 30%
kleiner dan het jaar tevoren.
Over de kwaliteit van de port
kan men zo vroeg nog niets zeg
gen. Het is zeker geen uitzon
derlijk goed jaar, maar het lijkt
toch ook niet slecht.
Italië - Kleinere oogst door
slecht weer. Ook lager alcohol
gehalte en in sommige gebie
den is de kwaliteit benenden
peil.
Het is een plastic doosje met een
draaibaar handvat eraan. Het hele
apparaat moet op één kant van het
stuur van een kinderfiets worden
geschoven. De pret is datje dan net
zo aan het handvat kunt draaien als
aan het echte gas-handvat van een
brommer.
„Vroemm-vroemm" klinkt er dan
uit het doosje, tamelijk werkelijk
heidsgetrouw.
Wij vroegen bij de importfirma of
dat plastic handvat nou niet erg
gauw kapot valt. Men zei dat dat
wel meeviel.
Maar wij blijven vinden dat het ap
paraatje er wat dat betreft toch
nogal kwetsbaar uitziet.
Het is verder wel erg leuk, want
spelen niet alle kinderen graag dat
hun fiets of step een motor heeft?
De geadviseerde prijs is niet mis: f
19,95. Maar misschien wordt het
wel goedkoper.
Geweldig leuk voor na een barbe
cue partijtje, een warme-lucht-
ballon die aan het einde van het
feest nog even gevuld kan worden
met de warmte van de nasmeu-
lende houtskool.
Het ding komt uit Engeland, het is
twee meter hoog, gemaakt van erg
dun papier, en het kan volgens de
importeur (Furn International,
Postbus 105, Leeuwarden) bij
warm weer stijgen tot honderd me
ter hoog.
Het is eigenlijk een zeer grote zak
van heel licht papier, met een dun
ijzeren draadje onderin om hem
open te houden. De warme lucht
die hij boven de barbecue "tankt",
drijft hem omhoog.
Hij kan op zijn luchtreis natuurlijk
wel gauw zoek raken, of bovenop
gebouwen of in bomen terecht ko
men. Dan ben je hem kwijt, en dus
ook de ongeveer 14 gulden die het
ding moet gaan kosten.
Vind je hem beschadigd terug, dan
is hy meestal nog wel te plakken
voor een volgende keer.
Het apparaatje wordt geïmporteerd
uit Duitsland. Daar heeft een han
delmaatschappij in speelgoed er de
moeilijk schrijfbare naam "Super
Brum-m-me" aan gegeven. Het
wordt naar Nederland gebracht
door impörteur Hadee, postbus 11
te Kesteren.
Nederland is volgens het Duitse
blad Handelsblatt de grootste
afnemer van Duits speelgoed.
Van de totale Duitse export
naar andere EEG-landen neemt
ons land 22,4 procent voor haar
rekening.
De Duitse speelgoedindustrie
produceert 200.000 verschil
lende artikelen, 37 procent
daarvan is van plastic, 20 pro
cent van metaal en 8 procent
van hout. De rest is van allerlei
ander materiaal gemaakt.
