"Socialisten zelden tevreden"
Raij Narain.de
man die
Indira Gandhi
beentje lichtte
DEMOCRATIE
VRAAGT
MONDIGE
MENSEN
Over de
rode aap
die uit
de mouw
komt....
DONDERDAG 24 MAART 1977
.PAGINA 19
Joop den Uyl
.„Als de overheid maar uitdeelt geeft het niet of men e
eigen doos gepresenteerd krijgt"
Minister Duisenberg
s hij het geweten had zou hij het niet zo hebben gedaan"
Al op de eerste van de vier be
langrijke "hobbels" die nog
voor de verkiezingen moes
ten worden genomen, is het
kabinet-Den Uyl gestruikeld.
Als het niet op de grondpoli-
tiek onderuit gegaan was, dan
zou dat stellig op één van de
andere vier belangrijke pun
ten zijn gebeurd. Het beeld
dat de regeringspartijen met
name de laatste weken in de
Kamer te zien gaven, was er
één van opperste verwar
ring en onduidelijkheid en
dan loop je op zeker moment
vast.
Waarom al die hobbels (grond-
politiek, Vermogensaanwas-
deling, Ondernemingsraad,
investeringsrekening)?
Ik geloof dat zij een gevolg
waren van een volkomen ver
keerde politieke houding van
de grote partijen die het kabi
net steunden en gedoogden.
CDA zal ik maar zeggen en de
PvdA, D'66 en de PPR.
Gedurende de kabinetsperiode
is de PvdA c.s. er in geslaagd
een geweldige dosis echt so
cialistische politiek te bedrij
ven. Leuke dingen voor
linkse mensen waren m.n. de
stijging van de overheidsuit
gaven met 100% in vier jaar
met alle gevolgen van dien
voor de inkomenspositie van
de bevolking.
De socialist is het er immers om
te doen om steeds meer greep
voor de overheid te verkrij
gen en wat er dan met de par
ticuliere inkomensvorming
gebeurt is van later zorg. Een
ander socialistisch punt is de
nivellering van inkomens
waarmee men in de kabinet
speriode veel vorderingen
heeft gemaakt.
Dit streven: het spelen op de af
gunst, dat tegelijkertijd de fut
uit de samenleving haalt, is
nu zover voortgeschreden,
dat zelfs staatssecretaris Van
Rooyen, die er overigens
dapper aan heeft meege
werkt, heeft gezegd dat het er
nu mee afgelopen moet zijn.
Bezitsvorming
Ik heb wel eens gezegd dat ge
noemde socialistische wen
sen meer theoretisch dan
praktisch zijn, onvoldoende
aangepast aan wat ieder mens
voor zichzelf wil, een beetje
privacy, een eigen bedoe-
ninkje opbouwen, kortom
bezitsvorming.
De PvdA zal men eerder horen
zeggen, dat deze particuliere
bezitsvorming niet zo ge
wenst is. Het leuke van deze
dingen voor de niet-
socialistisch denkende men
sen ontgaat mij geheel. Het
werd een paar jaar geleden
nog eens geïllustreerd toen ik
een debat voerde met mijn
PvdA collega Drenth. Hij
vond toen dat het kabinet te
weinig de directe belastingen
had verhoogd, iets wat de -
jeugdigen in de zaal - hem,
begrijpelijk, niet in dank af-
Het kabinet is er, bovenstaand
advies volgend, dan ook in
geslaagd om de druk van de
inkomstenbelasting die de
afgelopen 16 jaar van 8 tot 23%
is gestegen, naar gelang de
verschillende inkomens-
Door
mr. F. Portheine
lid WD-fractie
Tweede Kamer
groepen, in drie jaar tijds te
laten stijgen met 7% tot 11%.
Dit alles met soms knarse
tandende medewerking van
de CD A-partijen.
Het duo Den Uyl-Duisenberg is
in zijn taktiek om dit door te
drijven geslaagd. De gevol
gen zijn daarvan onder meer
de grote werkloosheid en ver
lies van toekomstige werkge
legenheid.
Hiervan zegt minister Duisen
berg dat hij, als hij het gewe
ten had, het niet zo zou heb
ben gedaan. Geen woord over
het feit dat zelfs een kind in de
politiek deze gevolgen had
kunnen voorzien. Socialisten
zijn echter zelden tevreden.
Zij willen altijd nog meei
doordrukken. En daarom la
gen dan de z.g. maatschappij-
hervormende maatregelen bij
de Kamer, die allemaal nog
behandeld moesten worden
voor eind april. Dat zal dus
nu niet gebeuren.
In het kabinet waren al die
wetsvoorstellen niet zonder
grote strijd tot stand geko
men. Aanvankelijk leken Den
Uyl en de zijnen weer te zul
len winnen. Totdat in de laat
ste dramatische dagen de
door hen opgeroepen krach
ten zich tegen hen keerden.
Het CDA begon zien te
realiseren dat de kiezers ook
zouden oordelen over een po
litiek van jarenlang door de
knieën gaan voor ideeën die
allerminst CDA-ideeën zijn.
Het kabinet heeft lang""de
schijn opgehouden dat het
onverzoenlijke te verzoenen
Maar op het door Van Thijn ge
noemde uur van de waarheid,
hielden de christen
democraten dan het been
stijf.
Het werd tijd. Het was ook al te
dol wat er dreigde te gebeu
ren. Een kabinet dat maar
liefst vier belangrijke zaken
voor 25 mei in het staatsblad
wilde hebben, maar door uit
stel op uitstel van alleen al het
eerste punt, de grondpolitiek,
een redelijke en verant
woorde behandeling in de
Kamer onmogelijk maakte.
De WD heeft in de afgelopen
weken herhaaldelijk in pro
ceduredebatten op deze
zwakte van CDA en PvdA,
D'66 en PPR gewezen. Zij ga
ven samen een vertoning te
zien die niets meer met rege
ren te maken heeft. Zo'n soort
samenwerking na 25 mei zal
duidelijk voor Nederland de
ramp nog groter maken. Dat
mag niet gebeuren.
Gezien dit failliet van een beleid
.moet men wel moed hebben
om, zoals minister-president
Den Uyl deed, nu duidelijk
het idee van pensioen op 64
jaar te propageren. Bij alles
wat al pot verteerd is, moet
dan ook dit miljardenverslin-
dende plan nog komen om
ons een rad voor ogen te
draaien en ons de ogen te
doen sluiten voor de uiterst
zorgelijke financiële toestand
waarin het kabinet Den Uyl
ons gebracht heeft.
Ook hier kwam de rooie aap dan
weer uit de mouw: als de
overheid maar uitdeelt, geeft
het niet of men een sigaar uit
eigen doos gepresenteerd
krijgt.
Ik houd het Nederlandse volk
voor zo verstandig, dat het die
samenhang duidelijk zal on
derkennen. Dat zal er voor de
regeringspartijen dan niet zo
best uit gaan zien!
NIEUW DELHI (ANP) - Raj Na-
rain, de man die zondag premier
Indira Gandhi beroofde van haar
zetel in het parlement, is een voor
malige worstelaar die meester in de
rechten en ex-strijder voor de
vrijheid is. Het Britse en Indiase
gezag heeft hem zeker veertig keer
gevangen gezet.
Narain beschouwt zichzelf ook als
de man die in eerste instantie ver
antwoordelijk is geweest voor de
afkondiging van de uitzonderings
toestand voor mevrouw Gandhi
een kleine 21 maanden geleden.
Mevrouw Gandhi stampte Naraiïi
in de verkiezingen van 1971 met
180.000 tegen 70.000 stemmen in de
grond voor de zetel van het kiesdis
trict Rae Bareli in Oettar Pradesj.
Politieke waarnemers waren toen
niettemin verrast door de vele
stemmen die Narain toch nog had
gekregen. Hij behield de zetel die
hij sinds 1966 had in
gend ceremoniële Hogerhuis
het parlement.
Fraude
Maar Narain klaagde de premier
aan wegens verkiezingsfraude en
na een langdurige rechtszaak, tij
dens welke mevrouw Gandhi "per
soonlijk verscheen, smaakte hij het
genoegen haar op twee punten van
de aanklacht schuldig verklaard te
zien.
De veroordeling was olie op het
vuur voor de reeds aan de gang
zijnde campagne van de oppositie
om mevrouw Gandhi tot aftreden
te dwingen op grond van "corruptie
op grote schaal".
Maar op 26 juni 1975, twee weken
na de uitspraak van het hof, kon
digde zij de uitzonderingstoestand
af. Zij zei dat ze dat deed om de
natie te redden, maar de oppositie
verklaarde dat ze meer aan haar ei
gen politieke carrière dacht. Het
Hooggerechtshof vernietigde het
vonnis later.
Narain bevond zich onder de tien
duizenden tegenstanders van
mier Gandhi die tijdens de uitzon
deringstoestand gedetineerd wer
den. Nu was de gevangenis eer
trouwde plaats voor hem.
Biografie
In een biografie die voor de verkie
zingscampagne van 1971 werd uit
gegeven, stond dat Narain behalve
door de Britten tijdens de strijd
voor de onafhankelijkheid, "39
keer tijdens het bewind van de
Congrespartij gevangen werd ge
zet".
Narain heeft over mevrouw Gandhi
gezegd dat zij "haar gelijke niet
heeft in de wereld van de politieke
corruptie". Zij trok zich in vroeger
jaren weinig van hem aan, maar in
1971 zei ze dat zijn lidmaatschap
van het Hogerhuis "niet heeft bij
gedragen aan het welzijn van het
land en de waardigheid van de Eer
ste Kamer".
Raj Narain
Velen zien in Narain een charlatan.
Als leider van de socialistische par
tij, verwierf hij zich de reputatie als
vechtersbaas tegen politieagenten,
van wie hij er soms vijf tegelijk
tegen de grond drukte met ge
bruikmaking van tactieken ont
leend aan zijn verleden als worste
laar.
Betoging
Gezegd werd wel dat als iemand
een naam liet vallen of over een
zaak sprak, Narain een betoging
organiseerde.
Oppositieleiders slaagden erin Na
rain te bewegen tot minder specta
culair optreden tegen Gandhi in
In het Leidsch/Alphens Dagblad
heeft het VVD-kamerlid Por
theine kort geleden een bijdrage
gepubliceerd onder de sugges
tieve titel "Op weg naar de
dwangmaatschappij". Daarin
verweet hij D'66 medeplichtig
heid aan een beleid gericht op een
steeds sterkere greep van de
overheid op het individu. D'66
zou zich daarmee doen kennen
als een niet liberale parij, alleen
erop uit om machtsopeenhoping
bij de overheid tot stand te bren
gen. Deze uitspraken zijn zo in
strijd met de waarheid, dat zij niet
onweersproken kunnen blijven.
Als er één partij is die vanaf haar
oprichting juist voor méér demo
cratie, méér mondigheid, méér
verantwoordelijkheid voor het
individu en tegen iedere vorm
van machtsopeenhoping heeft
gepleit, dan is het de Partij De
mocraten '66.
deze campagne. Hij kon er pas aan
gaan meedoen op 7 februari, toen
hij uit gevangenschap werd ontsla
gen en was aangewezen als kandi
daat van Janata voor mevrouw
Gandhi's zetel.
Op een verkiezingsbijeenkomst in
Rae Bareli zei Narain tegen de me
nigte dat het hem speet dat hij me
vrouw Gandhi voor de rechter had
gehaald, want de uitzonderingstoe
stand die zoveel zijner aanhangers
moeilijkheden bezorgde, was er de
oorzaak van. Hij deed zijn sandalen
uit, hield ze boven zijn hoofd en no
digde zijn gehoor uit hun schoeisel
naar zijn hoofd te gooien (een tradi
tionele belediging in India).
Niemand deed het. Integendeel,
Narain kreeg applaus.
Door
mr. L.J. Brinkhorst
Want wat zijn de feiten? Ik citeer
het beleidsprogramma 1977-
1981: "Voorop staat dat het poli
tiek handelen slechts zinvol kan
zijn als het leidt tot een handha
ving en vergroting van de indivi
duele ontplooiingsmogelijkhe
den. Deze ontplooiing moet ge
schieden in vrijheid, naar eigen
inzicht en overtuiging, in solida
riteit met en verantwoordelijk
heid voor de medemens en zon
der politieke, sociale en econo
mische discriminatie van ande-
De politieke standpunten van D'66
zijn steeds gekenmerkt door de
wens de mondigheid van de indi
viduele mens te bevorderen en
daarmee concentratie van macht
tegen te gaan. Ik noem enige goed
liberale punten waaraan D'66 in
het huidige regeringsprogramma
steun heeft gegeven: bestuurlijke
openheid, bedrijdsdemocratise-
ring, rechtvaardige inkomens
verdeling, inkomensopenbaar
heid, afschaffing van de discri
minatie tussen fonds- en particu
lier patiënten, en goed ruimte
lijke ordenings- en milieubeleid.
Ik constateer tot mijn leedwezen
dat de WD het voeren van een
verantwoord regeringsbeleid op
deze punten vrijwel steeds heeft
trachten te blokkeren.
Ook de staatkundige voorstellen
van D'66 hebben niets te maken
met machtsconcentratie. In
tegendeel. Het voorstel om een
vorm van districtenstelsel in te
voeren beoogt allereerst de af
stand tussen kiezer en gekozene
te verkleinen en is juist gericht op
grotere controle op de macht. De
gedachte van een gekozen
Minister-President komt tege
moet aan de in brede kringen le
vende wens om de invloed van de
kiezer op de samenstelling van de
regering te vergroten. Ook hier
gaat het dus om de versterking
van de democratie aan de basis.
Beide, naar het voorkomt hono
rabele liberale oogmerken.
De WD wil de groei van de collec
tieve lasten verder terugbrengen
dan de nu vastgestelde lpct.
norm van het kabinet. Ook D'66
vindt dat in de komende jaren
een belangrijke beperking van de
uitgavenstijging nodig is..Het wil
deze koppelen aan de groei van
het nationaal inkomen (1/5 pet
voor elk procent groei). Vanaf
1980 mogen belasting- en pre
miedruk niet verder toenemen.
Een wezenlijk verschil is evenwel
dat de WD - en dat vérgat Por
theine erbij te zeggen - reeds nu
m.b.t. de belasting- en premied
ruk de nullijn wil invoeren,
waardoor talloze gemeenschaps
voorzieningen die juist voor de
minst draagkrachtige groepen in
de samenleving essentieel zijn,
op de tocht komen te staan. Dat is
toepassing van het vrijheidsbe-
ginsel op de rug van de zwakken,
een onsociaal voorstel.
Het verschil tussen WD en D'66
kan niet worden gereduceerd tot
een inzet voor de "vrijheid"
tegenover de wens tot een
"dwangmaatschappij" te komen.
Dat is een vervalsing van het
beeld, dat sterk lijkt op demago
gie. De werkelijke tegenstelling
ligt daarin, dat de VVD de ogen
sluit voor een lange termijn be
leid dat ingaat op de grote struc
turele problemen voor de ko
mende jaren: Milieubeheer,
grondstoffen- en energiebespa
ring, industriële vernieuwing.
D'66 pretendeert niet de waar
heid in pacht te hebben, maar
tracht oprecht open te staan om
een bijdrage te leveren tot de
noodzakelijke hervormingen.
Mr. L. JBriyikhorst
Het gaat er daarbij vanuit dat
hervormingen ten dienste moe
ten staan van de individuele ont
plooiing van de mens. Met
spookbeelden als dwangmaat
schappij maakt men de mensen
wel bang, maar niet mondig.
D'66 heeft gekozen voor een criti-
sche en onafhankelijke opstel
ling in het politieke krachten
veld. Maar onafhankelijkheid be
tekent geen kleurloosheid. Van
uit ons eigen uitgangspunt heb
ben wij ons daarom uitgesproken
voor samenwerking met andere
maatschappijhervormende, ver
nieuwingsgezinde krachten in de
PvdA en het CDA De huidige po
sitie van de WD is helaas een
andere. Het zij zo.
De heer Portheine zou er goed aan
doen zich de woorden te herinne
ren van Multatuli in Vorsten
school, vorig jaar nog voor de TV
opgevoerd:
Omdat-i anders dwaalt dan groot
papa! -
ls vaak - en niet als mensch alleen,
Zoo vastgeroest en stram, zoo on-
vryzinnig-
bekrompen en onliberaaldat by
Haar bytend gif in de open wonde
spuit,
Meningen op
deze pagina
weergegeven zijn
voor rekening
van de auteurs
