Kostbaar materiaal ligt bij
universiteit voor ^t grijpen
NMB
doe er
wat aan
071-145222
De andere gastvrijheid in Leiden:
Herengracht: nieuwe
walmuur en riolering
Brand: f35.000 schade
Horeca-discussie
kan weer beginnen
MEDEDELING
r7
MAANDAG 28 FEBRUARI 1977
LEIDEN T
LEIDEN - Het is droevig gesteld met de beveiliging van
universitaire gebouwen in Leiden. Niet alleen kan iedereen
zonder enige belemmering de meeste gebouwen binnen
gaan, ook blijkt het vrij eenvoudig te zijn allerlei kostbare
goederen mee te nemen. Goederen die uiteindelijk door de
belastingbetaler worden opgebracht.
Er is een grote variëteit: terminals van computers, filmap
paratuur, cassette-recorders, microfoons, type-machines,
laboratoriumapparatuur, maar ook: allerlei chemische
stoffen. Leuk om mee te spelen. Allemaal in de tas. En weg.
Niemand die het ziet.
Behalve met de ongecontroleerde toegang tot de la
boratoria aan de Wassenaarseweg, kampt veilig
heidsman J. van Iterson kennelijk met nog een ander
probleem en dat is de slechte beveiliging van univer
sitaire eigendommen op het buitenterrein. Hij zegt:
"Kort geleden zijn hier gewoon de hekken rondom
het hoogspanningsstation uit de grond gelicht. Als
een kwaadwillige een beetje wil gaan knoeien, dan
zit binnen de kortst mogelijke tijd alles in de omge
ving zonder stroom".
"Het buitenterrein", vervolgt hij, "moet gecontro
leerd kunnen worden. Er staat hier een enorm che
misch afvaldepot met tien a twaalf ton chemisch af
val. Er staat een tank met vloeibaar stikstof. Van de
zomer was hier een kampeerder op het gras bezig z'n
potje te koken. En als kinderen hier komen spelen en
ergens aan gaan zitten, dan is het leed niet te over
zien. Kijk, bij elk groot bedrijf hebben ze hekken
romdom het terrein. Bij Philips hebben ze een loge
aan het toegangshek zitten. En zelfs bij Heineken is
dat het geval. Hier ontbreekt dat gewoon. En ik ben
er al jaren voor bezig om daar verbetering in te krij
gen. Maar er gebeurt gewoon niets".
Door Wim Wirtz
Een proefondervindelijk tochtje
langs de statige gebouwen van de
Leidse universiteit leert dat de am
biance der wetenschap ook een pa
radijs kan zijn voor terroristen, die-
ventuig en - zo men wil - spionnen
van een ondergronds communisti
sche genootschap. Dat geldt voor
het gebouw van psychologie en ge
schiedenis aan de hooigracht
(voormalig St. Elisabeth Zieken
huis), het pand van sociale weten
schappen en enkele letteren-
eenheden aan het Stationsplein 10,
het Huygenslaboratorium aan de
Wassenaarseweg, het Gorlaeusla-
boratorium, het Sylviuslab, het
biochemich lab en nog een aantal
laboratoria op het terrein van het
academisch ziekenhuis. De gast
vrijheid is ongekend.
Maar ter zake.
Richtlijnen
Op de eerste verdieping van het
voormalige St. Elisabeth Zieken
huis aan de Hooigracht huist
tegenwoordig het laboratorium
voor experimentele gedragstudie,
een van de componenten van de
subfaculteit psychologie, waar vo
rige maand nog een aantal richtlij
nen werd afgekondigd over de
wijze waarop men met sleutels
diende om te springen. "Binnen
kort", zo luidde een communiqué,
"ontvangt u van uw kamer de sleu
tels die op de kasten behoren. In
dien u de kasten afsluit, dient u de
sleutel op te bergen in uw bureau,
ladenkast e.d. In geen geval mogen
de sleutels van de kamer af, aange
zien geen duülikaten aanwezig
zijn". Ën: "Tevens verzoek ik u dé
kamerdeur open te laten staan,
zodra u het pand gaat verlaten, dit
in verband met de sluiting van het
gebouw, (controle of het licht uit is
e.d.)".
Een aardige, waarschijnlijk onbe
doelde tegenstrijdigheid, die erop
duidt dat er van beveiliging nauwe
lijks sprake is. Een medewerker
van de subfaculteit zegt: "Boven
dien is het zo dat hier mensen op
verschillende tijden weggaan. Dus
als je hier om een uur of vier weg
zou gaan, staat je kamer open en
zitten de sleutels voor de kasten er
gens in een la of zo. Niemand die
het controleert".
Het pand aan de Hooigracht is pas
verbouwd. De talrijke kamers,
waar dagelijks wetenschappelijke
arbeid wordt verricht, zijn fraai ge
worden. Ook die, waar zich op het
moment van de excursie geen we
tenschappers bevinden.
Kijk, een magazijn. De deur staat
open. Stellingen vol met elektroni
sche apparatuur. Oók geschikt voor
huishoudelijk gebruik: micro
foons, cassette-recorders, meet
apparatuur etc. Niemand in de
buurt. Er is weinig verbeelding
voor nodig: een paar dingen in de
tas, de gang doo/, naar beneden en
de deur uit.
Even verderop de opname-studio
van het laboratorium voor experi
mentele gedragstudie. Open en on
bemand. Een kast vol filmbanden
is van het slot. Wat zou er op staan?
Discrete filmbeelden van een rol
lenspel? Opnamen die niet voor het
publiekstheater geschikt zijn?
Verder de gang in. Een sober ver
trek met een aantal terminals (soort
toetsenborden), gekoppeld aan
beeldschermpjes. Er is niemand.
De terminals kan je met een een
voudig mes ontkoppelen van de
beeldschermpjes. Even de draden
doorgesneden en hup in de tas. In
gewijden weten te vertellen dat je
door middel van zo'n terminal ban
kinstellingen kunt oplichten. Een
kwaadwillige hobbyist zou met be
hulp van een telefoontoestel en de
terminal ongecontroleerd een be
paald bedrag kunnen laten over
schrijven naar z'n eigen bankreke
ning. Computerkunde van het
kwaadste soort.
Het hoge flatgebouw aan het Sta
tionsplein 10 is wat minder interes
sant. Misschien een leuk begin voor
de amateur. De afdeling klinische
psychologie toont ons type
machines en tape-recorders. Nie
mand om erop te letten. Een ver
dieping of wat hoger het Koninklijk
Instituut voor Taal-, Land- en Vol
kenkunde en het Instituut voor
Culturele Antropologie en Niet-
westerse Volkeren. Een soortge
lijke situatie.
Spannend
De ingang in het voormalige St. Elisabeth Ziekenhuis: richtlijnen.
Nu wordt het spannend. Een stille
ronde door het Huygenslaborato
rium aan de Wassenaarseweg. On
gestoord naar binnen, de lift in en
uitstappen op een van de vele eta
ges. De natuurkunde-practica leve
ren een ietwat saaie aanblik op, te
meer omdat er geen mensen zijn.
Een fotografische afdeling is even
eens onbemand. Er staan wel aar
dige spullen, maar ach, er zijn be
tere mogelijkheden.
Even een paar gangen door en dan
doorlopen naar het Gorlaeuslabo-
ratorium. Op de eerste verdieping
zit farmacie. Dat is pas lol. Talrijke
vertrekken waar de apparatuur in
veelvoud staat opgetast. Pipetten,
kolven, flessen met al dan niet licht
ontvlambaar materiaal. En nie
mand te zien. In een van de kamers
wordt de bezoeker een zakelijk
welkom bereid. Op een proviso
risch waarschuwingsbordje prijkt
de met viltstift aangebrachte tekst:
"Niet binnenkomen. Lichtgevoelig
materiaal". Wat nu?, denkt de leek,
is het gevoelig voor licht of is het
overgevoelig?
In een ander vertrek staat een kluis
je. Of is het een koelkastje? Je kunt
het zonder enig bezwaar openen.
Maar misschien is dat wel niet de
bedoeling. Je weet het maar nooit
met die explosieve stoffen tegen
woordig.
Verderop soortgelijke ruimten, on
bemand, toegankelijk voor ieder
een. Een massale invitatie om toch
vooral wat chemisch materiaal, la
boratoriumapparatuur en curieuze
elektronica weg te nemen. De offi
ciële toegang van de Gorlaeuslabo-
ratoria aan de andere kant - het
Huygens staat ermee in verbinding
levert ook al geen problemen op. Je
groet de portier, bovenaan de gi
gantische trap, en hij groet vriende
lijk terug. Alsof hij zeggen wil: haal
maar flink wat spullen weg, het
gaat hier toch van de grote hoop. Na
een lange gang kom je weer bij far
macie. Leuk hoor, die herkenning.
Pyromanen
Het is nu kwart over vier. Nog even
naar het Sylviuslaboratorium, rich
ting Academisch Ziekenhuis. Met
de lift naar de verdieping van de
brandbare stoffen. Zes a zeven la
boratoriumruimten onbemand. En
ook hier voor iedereen toeganke
lijk. Materiaal te over. Benzeen, xy
leen, fenol. Speellokalen voor in
ventieve pyromanen. De deur van
een stralingslaboratorium - geklas-
sificeerd als II C - staat wagenwijd
open. Niemand te zien. Welke afde
ling je ook bezoekt, het maakt
weinig verschil: elektronische
meetapparatuur, chemisch mate
riaal en laboratoriumapparatuur zo
voor het grijpen.
De bovenste verdieping van het
biochemisch laboratorium, Wasse
naarseweg 56, en ht fysiologisch la
boratorium op het terrein van het
academisch ziekenhuis geven een
zelfde situatie te zien.
LEIDEN - Langs de oostzijde van
de Herengracht, in het gedeelte
tussen de Oosterkerkstraat en de
ADVERTENTIE
380 ontwikkehngsprojekti
VASTEN A KT IE
Nieuwe Rijn wordt volgende week
begonnen met de aanleg van een
nieuwe onderheide walmuur. In
een sleuf achter de muur wordt een
nieuwe riolering aangelegd.
Tengevolge van de werkzaamhe
den zullen delen van de Heren
gracht en de Nieuwe Rijn tijdelijk
voor alle verkeer gesloten zijn. Het
werk wordt uitgevoerd door aan
nemer Loeve uit Pijnacker. Hij be
gint met de aanleg van walmuren
bij de Oosterkerkstraat en werkt
vervolgens in zuidelijke richting tot
de Herengracht klaar is. Daarna
komt het gedeelte van de Nieuwe
Rijn tussen de Herengracht en de
Langestraat aan de beurt. Het is de
bedoeling dat het werk eind 1977 of
begin volgend jaar voltooid zal zijn.
Het vormt een onderdeel van het
totale rioleringsplan voor het ge
bied Herengracht-Zijlsingel. In dit
oostelijke deel van de binnenstad
wordt, zoals bekend, een nieuwe
woonwijk gebouwd.
LEIDEN - Het koffiehuis "Havenzicht" op de hoek van de Oude Vest en
de Koestraat is zaterdagavond volledig uitgebrand. De bovenverdie
ping, waarvan de bewoners juist met vakantie waren vertrokken, bleef
behouden. De totale schade wordt geschat op 35.000. De oorzaak van
de brand is nog niet bekend, maar wel staat vast dat de brand is begon
nen bij de gasmeter. Dat bemoeilijkte ook enigszins het bluswerk van de
brandweer, die omstreeks tien voor half elf met een ladderwagen en een
spuitwagen uitrukte. Toen de brandweer arriveerde, sloegen de vlam
men al uit het pand. Het bluswerk vergde ongeveer een kwartier. De
recherche stelt een onderzoek in naar de oorzaak van de brand. Acht a
negen politiemensen waren bij de blussingswerkzaamheden aanwezig.
i de Wassenaarseweg: uit-
Veiligheidsteam
Grote vraag: is er dan geen beleid
om deze vorm van gastvrijheid
tegen te gaan? Neen, zo meldt een
woordvoerder van de Leidse uni
versiteit. Op centraal niveau in elk
geval niet. Het wordt maar zo'n
beetje aan de afzonderlijke beheer
ders van de universiteitsgebouwen
overgelaten.
Voor de veiligheid in de drie
laboratorium-complexen aan de
Wassenaarseweg - Gorlaeus, Huy
gens en Sylvius - waakt dagelijks
een vier man sterk veiligheidsteam,
onder leiding van J van Iterson.
Elke drie maanden, zegt hij, wordt
er onder de medewerkers van de
laboratoria een missive verspreid
met o.a. de mededeling dat men
geen spullen onbeheerd mag ach
terlaten. Dat dat niet helpt, is proe-
fondervinderlijk bewezen.
„Het is een krankzinnige
zaak dat dit zomaar kan",
zegt Van Iterson. „Maar we
moeten aan de andere kant
ook zo verschrikkelijk veel
werk doen, dat we dit ge
woon niet goed kunnen con
troleren. Dagelijks zijn we in
de weer in verband met
diefstallen en vernielingen
die hier worden aange
bracht. En dat kunnen we
op het moment al nauwe
lijks aan".
Misschien aardig voor een
lid van de Leidse universi
teitsraad om daar eens vra
gen over te stellen aan het
college van bestuur
LEIDEN - De stilte die er bijna
een jaar heeft geheerst rond de
horecaproblematiek in Leiden
(overlast voor buurtbewoners
en de daaraan gekoppelde
vraag: wat is er tegen te doen),
is vorige week doorbroken door
de Kamer van Koophandel. Zij
bracht aan het college van B en
W een advies uit, in feite een
comrhentaar op een ambtelijke
nota die "het stadhuis" had
doen uitgaan.
Die ambtelijke nota is uitge
bracht in december van het jaar
1975. Gedurende zo'n ander
halve maand daarna maakte
deze nota deel uit van openbare
discussie in (o.a.) gemeentelijke
commissievergaderingen.
Daarna trad de stilte in; veer
tien maanden na het uitbrengen
van de nota is er nog steeds geen
voedstel van B en W aan de ge
meenteraad, waarin maatrege
len tegen de overlast in een defi
nitieve vorm zijn gegoten. Te
zeggen.dat er ten stadhuize met
voortvarendheid aan een oplos
sing van de horecaproblematiek
is gewerkt, zou sterk overdreven
zijn. Maar nu het standpunt
van de Kamer van Koophandel
bekend is, mag er geen reden
meer zijn om nog langer te
wachten met het formuleren van
definitieve voorstellen.
Het is dan wel te hopen dat zij
ten dele zullen afwijken van de
suggesties, die in de ambtelijke
nota in december '75 zijn ge
daan. Eén daarvan betrof de
sluitingstijden. Of liever ge
zegd: de ontheffing van het slui-
tingstijdstip. De regel is name
lijk dat cafés en andere horeca-
ondernemingen in Leiden om
twaalf uur sluiten; de burge
meester verleent een algemene
ontheffing, op doordeweekse
dagen tot één uur en in het
week-end tot twee uur. Deze
ontheffing kan bij wijze van
straf per individuele caféhou
der voor een onbepaalde tijd
worden ingetrokken, wanneer
hij herhaaldelijk te laat zijn
laatste ronde laat doorgaan.
Wat wordt nu in de ambtelijke
nota gesuggereerdDe feitelijke
sluitingstijden (dus met onthef
fing) zouden met een half uur
vervroegd moeten worden naar
respectievelijk half een doorde
weeks en half twee in het week
end. Een staaltje provinciaals
denken, dat niets oplost. Het
enige resultaat is, dat de over
last -die aanleiding tot het uit
brengen van de nota was- een
half uur wordt vervroegd. Wat
is die overlast volgens de nota
immers? "Het af- en aanrijden
en luid en druk gepraat".
De afdeling Leiden van Horeca
Nederland heeft in dit verband
een voorstel gedaan, dat heel
wat reëler klinkt.
De verzamelde bar- en caféhou
ders willen een onderscheid
maken in zgdagIavondcafés en
nachtcafés, waarbij de eerste
categorie om tien uur 's avonds
en de tweede om vier uur 's
nachts zou moeten dichtgaan.
Over de exacte tijdstippen van
sluiting zou te twisten zijn; de
gedachte dat niet alle cafés en
bars tegelijk zouden moeten
sluiten, verdient instemming.
Want juist het feit dat alle cafés
en vrijwel op hetzelfde moment
sluiten, is de oorzaak van de
overlast op straat: dat is be
langrijk en niet het tijdstip
waarop.
Gebrek aan bestemmingsplan
nen heeft geleid tot een tweede
ambtelijk voorstel: vestiging
van horeca-ondernemingen in
de binnenstad is in principe
niet mogelijk, tenzij B en W toe
stemming geven-. Een beperking
die, zoals opgemerkt, alleen het
gebied langs de singels betreft.
Daarmee dreigt een rechtsonge
lijkheid te ontstaan, die op lan
gere termijn evenmin iets op
lost? Wie garandeert dat er niet
net buiten de binnenstad (bijv.
de Stationsweg, of het Noord
einde) een concentratie van ca
fés onstaat met dezelfde gevol
gen?
Laat één uitgangspunt in ieder
geval duidelijk zijn: anno 1977
heeft Leiden als streekcentrum,
in het bijzonder de binnenstad
ook een horecafunctie. De klok
kan niet teruggedraaid wor
den.
JOHN KROON
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Een 2-komp°nenten
Chemische Fabr.'Schiedam' 010-26.47.5
LEIDEN - Met een grootscheepse marktactie, waarbij de kernenergie centraal stond, is de Politieke Partij
Radikalen afgelopen zaterdag in Leiden haar verkiezingscampagne begonnen. Op het Stadhuisplein had de
partij een informatiestand neergezet, waar men zijn handtekening kon zetten om zich aldus tegen de uitbreiding
van kerncentrales te verklaren. Ook trokken PPR-leden naar de winkelcentra in de Merenwijk en Zuid-West om
daar onder het motto "Laat je niks wijsmaken.zeker niet over kernenergie" de nodige informatie te verspreiden.
Alle kopstukken waren aanwezig PPR-lijsttrekker Ria Beckers en het Tweede-Kamerlid Kees van KuyenDe PPR
heeft zich tegen de bouw van drie nieuwe kerncentrales in Nederland uitgesproken, va-volgens tegen de levering
van kemreaktorvaten aan Zuid-Afrika en voert nu strijd tegen de uitbreiding van de Ultracentrifuge-fabriek in
Almelo. Foto: de PPR-stand op het Stadhuisplein.
Het NMB-kantoor in Leiden aan de
Rijnsburgersingel 61 heeft met ingang
van 1 maart 1977 een nieuw telefoonnummer
Rijnsburgersingel 61, Leiden.
