Alle dagen staat
er wel een actie
groep op het
Haagse Binnenhof
,Ons land op
|P 4 weg naar een
geestelijke
gevarenzone'
v°o^
u.7"^' ndustbv;,..^,.
W£W<fi€L£NH£IP T&tvter n
R/\D1QAKT!V!T€!T O
ven
Vele varkens
maken de
spoeling dun
Uit het
dagboek
van een
zelf-
kweller
Weinig begrip
DONDERDAG 10 FEBRUARI 1977
PAGINA 11
Door Mr. F. Portheine, lid Tweede Kamerfractie VVD
Als deze bijdrage verschijnt, zitten
wij nog volop in de stakingsmisè
re. Er wordt een machtsstrijd uit
gevochten waarbij met name het
prestige van werknemersorgani
saties aan de orde is. Deze
machtsstrijd - ik ben daarvan
overtuigd - wordt niet of nauwe
lijks door de meerderheid van
ons volk gewenst. Zeker niet in
de slechte economische omstan
digheden, waarin wij ons bevin
den. De pas gehouden opiniepei
lingen onderstrepen mijn veron
derstelling nog eens duidelijk.
Het is merkwaardig hoe de regering
op dit geheel reageert. Eerst heeft
zij de handen van de onderhande
lingen afgetrokken, maar zij heeft
tot nu toe nog geen bijdrage gele
verd om de geschillen tot oplos
sing te brengen. Ik zeg niet dat
deze bijdrage had moeten be-
staan in bemiddeling, maar wel
(met het oog op de onderhande
lingen) door tijdig de bakens te
verzetten en lastenverlichting
mogelijk te maken.
Uiteraard door de overheidsuitga
ven omlaag te brengen. De rege
ring heeft het tegendeel gedaan
door bv. de BTW-verhoging in
oktober 1976 te laten doorgaan.
En nu er dan meevallers blijken
in de sector van de sociale verze
keringen, zou er zeker aanleiding
zijn om lastenverlichting op eén
of andere wijze mogelijk te ma
ken.
Overigens is nu wel afgerekend met
de gedachte dat het om arbeid
sonrust tegen te gaan, noodzake
lijk is de PvdA in de regering te
hebben. Het is zelfs zó, dat het
kabinet het nog slechter maakt
door bij monde van de minister
president partij te kiezen. Hij
heeft toen bleek dat de z.g. inci
dentele loonsverhogingen over
1976 hoger bleken dan verwacht,
daarvan de werkgevers de schuld
gegeven. Dit terwijl iedereen met
economisch inzicht weet dat heel
andere factoren dan de "vrijge
vigheid" van werkgevers daaraan
ten grondslag liggen.
De minister-president heeft ook op
dat merkwaardige PvdA-congres
van eind januari, de indruk ge
wekt achter de eisen van de
werknemers te staan. Daarbij
voor zichzelf en de regering mo
gelijkheden afsluitend werkelijk
positief op de onderhandelingen
te kunnen inwerken. Ik hoop dat
de kiezers zich deze onverant
woorde gang van zaken op 25 mei
zullen realiseren.
Ook zullen zij dan door het rook
gordijn heen moeten kijken, waar
ik vorige maal over sprak t.a.v.
het op dat PvdA-congres aange
nomen program. Al zijn zeer
scherpe kantjes wat afgeslepen,
het hele program blijft toch door-
tr ken van de geest tegen privé
(h n«zen) bezit en vóór nivellering.
E- waze gelijkheidsmanie, die
regelrecht brengt in de buurt
van de dwangsystemen en de fut
loosheid van die maatschappij-
vormen die het Nederlandse volk
verafschuwt. Als dat program
wordt uitgevoerd zal ons land,
waar het economisch perspectief
zorgelijk is, nog meer in de - ook
geestelijke - gevarenzone terecht
komen.
Midden-Oosten
De afgelopen weken brachten niet
zoveel optimistische berichten
over de situatie in Nederland. Be
ter waren de berichten uit het
buitenland, o.m. grotere vredes-
kansen in het Midden-Oosten.
Het is daarom temeer te betreu
ren dat enige van mijn collega's
zich met een éénzijdige verkla
ring aan president Carter hebben
laten verleiden dit breekbare ter
rein van die vredeskansen te be
treden. Dat is niet goed voor die
vredeskansen en niet goed voor
de noodzakelijke dialoog, ook
met de Arabische landen.
Slechts werkelijke dialogen met
alle partners in een conflict zijn
bijdragen tot de vrede en tot de
mocratische verhoudingen. Het
niets ontziend terrorisme is daar
voor ook een bedreiging. Wij zien
dat overal dezer dagen, ook in
Spanje. Daarom is het een licht
punt dat 17 van de 19 landen van
de Raad van Europa op 26 januari
de Conventie van die Raad tegen
het terrorisme hebben onderte
kend.
Natuurlijk zullen de verschillende
staten in hun parlementen deze
conventie moeten bekrachtigen.
Dat zal niet zo'n eenvoudige zaak
zijn, gezien de reserves die ver
schillende landen bij het zetten
van hun handtekening hebben
gemaakt.
Ook in Nederland zullen bij de be
krachtiging wat plooien moeten
worden gladgestreken.
Toch blijf ik bij mijn opmerking die
ik als rapporteur van de Politieke
Commissie van de Raad van Eu
ropa maakte: Jarenlang is over
deze materie, die de gehele we
reldbevolking ten nauwste raakt,
gepraat. Nu ligt er een regeling
die een begin maakt met de be
strijding van dit euvel. Laten wij
dan onze schouders er onder zet
ten en niet door onze reserves
opnieuw de onzekerheid vergro
ten. Laten wij ook niet vergeten,
dat hier een tastbaar bewijs van
werkelijk brede internationale
samenwerking binnen Europa
ter tafel ligt. De concrete voor
beelden daarvan zijn te schaars,
dan dat wij daaraan zouden kun
nen voorbijgaan.
vKkf N
PPR-voormannen tijdens een
demonstratie in Almelo Het
woord "werkgelegenheid" heeft
kennelijk al van de radioaktivi-
teit te lijden gehad.
Alle dagen die God geeft staat er
wel eén of andere aktiegroep op
het Binnenhof, met wappe
rende spandoeken, kreten
scanderend. Als een behoorlijk
aantal mensen deelneemt
wordt de groep begeleid door
politie, wel of niet te paard.
Hoe gaat het dan?
Ik stel me voor dat een bode
naar de desbetreffende minister
snelt. "Meneer de minister
(soms bij vergissing: "Excellen
tie) 't is weer zover"! De minis
ter zegt: "Jan.jezietdatik bezig
ben, vraag 't maar een staatsse
cretaris. Dat gelazer"!
De staatssecretaris is natuurlijk
ook bezet. Er moet toch iemand
naar buiten, denkt de bode, an
ders krijgen we ze nooit weg.
Dan maar een Kamerlid. Dat lid
denkt aan de verkiezingen en
stapt dapper naar buiten. Hij
staat de leider vriendelijk te
woord, zegt dat wat de aktie
groep wil heel goed bij hem
overkomt. Hij ligt er al dagen
van wakker. Zijn partij zal er
zeker uitvoerig aandacht aan
besteden.
Dan wordt er nog wat geroepen
of gezongen. Hij krijgt 'n stapel
handtekeningen en kan weer
naar binnen. De handtekenin
gen gaan de eerste de beste
prullenbak in en klaar is Kees.
De actiegroep duikt de stad in.
'n Geslaagde aktie.
Betrekking
De CRM-minister lijkt me de
meest geplaagde. Waar hij ook
maar zijn gezicht laat zien is het
raak. U weet hoe hij kort gele
den een lading verf over zich
uitgestort kreeg. Op de tast
moest hij ergens naar binnen
vluchten, want Amsterdamse
cultuurminnaars hadden het
vooral op zijn bril gemunt. De
minister vatte het sportief op.
Hij liet weten: "Ach dat zijn de
vervelende kanten van deze be
trekking".
Er zijn enkele doordouwers on
der de demonstranten. Pater
Koopman scheen maandenlang
op of rond het Binnenhof te bi
vakkeren. Hij was er niet weg te
branden. Telkens dook hij weer
op. 't Was duidelijk: hij was
tegen kindermoord. Zo een
voudig lag dat voor hem. En:
MeningCn op
deze pagina
weergegeven zijn
voor rekening
van de auteurs
God zou het er niet bij laten zit
ten. Hij was zelf, alleen en
hoogstpersoonlijk een aktie
groep. Een toeristische attrac
tie.
Van een zeer bevoegde instan
tie, werkzaam op het Binnenhof
vernam ik dat er van 1 januari
tot en met 31 december '76 op
het Binnenhof 33 bijeenkom
sten met een demonstratief ka
rakter werden gehouden. De
kleinste demonstratie werd ge
houden door één persoon, ter
wijl aan de grootste demonstra
tie ongeveer 15.000 personen
deelnamen.
Soms zijn het zeer belangrijke
zaken waar de aktiegroepen
aandacht voor vragen. Zo was
er een indrukwekkende groep
uit Zuid-Limburg die aandacht
vroeg voor te laag gehouden
pensioenen van ex-
mijnwerkers. Ook de groepen
tegen de anti-kraakwetten van
Van Agt kwamen niet voor de
aardigheid. Maar wanneer ie
dereen nu maar om elk denk
bare reden een aktiegroep gaat
vormen en ermee de straat op
trekt dan devalueert het ver
schijnsel als zodanig en kan ie
dereen voortaan beter thuis
blijven.
Dat zou jammer zijn want het is
goed dat in dit vrije land het on
gehinderde protest mogelijk is
tegen elke maatregel van de're-
gering. Al zal menigeen de
enorme protestdemonstraties
van de CPN 'n paar maanden
terug in Amsterdam niet zonder
irritatie op de tv hebben waar
genomen. In Rusland is 't
schrijven van een protest
artikel al genoeg om in schande-
Door Piet Wesseling
lijke concentratiekampen op
gesloten te worden. De scheld
tirade van Marcus Bakker over
Russische dissidenten zal de
populariteit van Bakker als
slagvaardig Kamerlid geen
goed hebben gedaan.
Ook het "bezetten" neemt hand
over hand toe. Zo lees je in de
krant, dat de bezetting van een
gedeelte van de Erasmus-
universiteit is opgeheven. "Zo",
denk je dan, "was daar ook al
een bezetting". In Nijmegen
smeren de studenten hun op
standigheid en wrevel al jaren
uit in fasen. Eerst doen ze nette
voorstellen aan de Universi
teitsraad, zoals dezer dagen
tegen het ontwerp-tuchtrecht.
Als enige reactie uitblijft gaan
ze de straat op met spandoeken
en megafoons. Wanneer dat ook
geen effect heeft bezetten ze de
oude, nog altijd foei-lelijke aula
waarvóór Thomas al zo lang en
zo vermoeid zit uit te rusten.
"Van Veen ga heen"
Met de overstelpende toename
van overal druk in de weer
zijnde aktiegroepen zakt ook
het peil van de op de witte doe
ken aangebrachte teksten.
Aanvankelijk waren ze raker en.
geestiger. De tv-ster mr. van
Veen kreeg, toen hij nog een
voudig minister van onderwijs
was, regelmatig het duidelijk
advies te zien en te horen: "Van
Veen, ga heen"! En wie herin
nert zich niet het van vader op
zoon doorgegeven rijmpje:
"Wie maakt onze centen zoek?
dat is Ruys de Beerenbrouck".
Dat waren verzorgde teksten.
Kom daar nu nog maar eens om.
Onlangs werd er in Almelo ge
demonstreerd. Een groep pro
minenten van de PPR (zie foto)
droeg een straatbreed doek
waarop te lezen stond: "Werk
gele nheid zonder radioactivi
teit"
't Staat er, U leest het goed.
Nee, 't gaat niet goed met de ak
tiegroepen. Vele varkens ma
ken de spoeling dun. Je krijgt er
geen minister meer mee van
zijn stoel.
Ik stel voor een algehele herzie
ning van het aktie-groepen-
wezen. De 31 Kerngroepen van
de Vereniging voor Milieude
fensie zouden er eens ernstig
aandacht aan kunnen besteden.
In de auto glijden brokstukken mo
gelijke tekst door mijn hoofd. Eén
keer heb ik een speech op papier
gezet; ik vond het een grote flop.
Zo, ik ben er.
Aan de auto's te zien kon het wel
eens een volle bak worden. On-
wennig zoek ik naar een plekje
voor mijn jas.
Aan de speurende blik te zien moet
dat iemand van de organisatie
zijn. '"U bent de heer Tesselaar?
Aangenaam .Brlmph" .(Verdomd
altijd hetzelfde, weer niet ver
staan: wordt een avond behelpen
met "mijnheer de voorzitter").
"Mag ik u voorgaan"
Inderdaad een volle bak. De geijkte
opstellingHongerige rijen stoe
len naast en voor elkaar.
De offertafel met voorzitter .notulist
en zelfkweller op een klein po
dium daarvoor. Es even kijken of
er nog bekenden of andere hou-
vastjeszijnMagertjes vanavond.
"Dames en heren ik heet u allen van
harte welkom. En een bijzonder
welkom aan onze wethouder. Ik
ben blij dat hij vanavond tijd
heeft vrijgemaakt om ons te in
formeren (Nou. de wethouder is
eigenlijk niet zo blij. aan de ge
zichten te zien kon het weieens een
harde dobber worden).
"Ik stel u voor dat de wethouder ons
eerst zijn standpunt uiteenzet.
Daarna is er gelegenheid om in
formatieve vragen te stellen".
(Kan iemand me nou eindelijk
eens uitleggen wat voor vragen
dat zijn?). Na een uur houden we
een korte pauze om een kopje kof
fie te drinken. Tot slot is er een
algemene discussie-ronde.
"Mijnheer de wethouder, het woord
Intermezzo
Gefluisterde dialoog over de we
thouder.
Zo te zien is het nog een jong ventje".
"Hoe oud denk je dat hij is"?
"Ik schat een jaar of vijfendertig
Maar met al dat haar er omheen
is het moeilijk te zien".
"Nou, op de foto's te zien die Van
Dam nog meer haar"'.
"Zouden die lui eigenlijk geen
stropdas hebben of is dit nou het
uniform iian de progressieven"?
"Hij klets wel lekker".
"Weet jij hoe hij heet"?
"Volgens mij iets van Bavelaar".
"Duurt ivel lang zeg. We zijn toch
zeker gekomen om te zeggen wat
wij ervan vinden, niet om naar
dat geouwehoer te luisteren".
Vernaggeld
"Ik dacht, voorzitter, dat ik het hier
in eerste instantie wel bij kan la
ten. De andere zaken komen bij
het vragenstellen wel aan de or
de".
"Hartelijk dank, wethouder, voor-
uw uiteenzetting"
"En wie mag ik dan als eerste het
woord geven"?
Door Dick Tesselaar,
Leids wethouder
Met de spreekwoordelijke drempel
vrees voor spreken in het open
baar valt het in Leiden nogal mee.
"Mijnheer de voorzitter, 't is een
aardig verhaaltje wat die Bave
laar vertelt, maar als ik 't popu
lair mag zeggenvoor mij heeft hij
er de ballen verstand van".
"U moet nou eens een keer naar onze
argumenten luisteren, u verde
digt maar alleen uw eigen
straatje".
Volgens mij worden we hier mooi
vernaggeld, ze hebben op dat
stadhuis natuurlijk allang een
beslissing genomen".
"Als jullie het toch doen, zal jij es
zien dat wij ook actie kunnen
"Trouwens, wat zou jij ervan vin
den als ik jou je kop eens van je
romp schroefde".
Het wordt weer eens tijd voor de
voorzitter. "Dames en heren, we
zijn hier vanavond toch gekomen
om naar elkaar te luisteren en één
voqr één te spreken. Maar vooral
om te luisteren".
"Ik stel u voor dat we nu de korte
pauze houden. U wordt verzocht
zelf de koffie te halen. Vanwege
het bijzondere karakter van de
avond is de koffie gratis".
Eenzaam doch niet alleen nuttig ik
de koffie. Veel sigaretten, veel
emoties en teveel mensen in een te
kleine zaal. Langzaam voelik dat
kloppend gevoel dat hoofdpijn
heet, naderen.
De voorzitter vraagt vriendelijk of
ik 't niet al te erg vind. Glimla
chend meld ik hem dat alles went.
Bij André van Duyn zie je de mop
ook op een kilometer-afstand
aankomen.
"Dames en her en, ik stel voor weer te
beginnen. Deze laatste ronde is
een discussie-ronde. Ik zou de we
thouder willen verzoeken aan 't
einde duidelijk te maken wat zijn
beslissing wordt".
Mijnheer de voorzitter, dames en
heren, u hebt vanavond zeer dui
delijk gemaakt hoe u erover
denkt. (Applaus).
Ik heb u proberen duidelijk te ma
ken met welke zaken wij als ge
meente nog meer te maken heb
ben. (Stilte).
Er moet een aantal dingen worden
afgewogen. Uw argumenten zul
len zeker bij die beslissing betrok
ken worden
"Doe nou maar gewoon wat wij wil
len, jongen".
"Het voorstel van het college komt
nog in een openbare commissie
vergadering, waar u uw stand
punt nogmaals kunt toelichten"
Terug in de auto kwijlt de NCRV
Victor Silvester in mijn oren.
Waar is de tijd van de Trappel
zak Boogie gebleven? Als mijn
vrouw dan nog vriendelijk
vraagt hoe het was, barst ik pas
goed los. "Het failliet van de poli
tiek".
De tennissers hebben de pest aan de
woonwagenbewoners. De woon
wagenbewoners hebben de pest
aan tennissers. Maar gezamen
lijk zijn ze bereid de kop van de
wethouder er af te schroeven als
hij een plek voor de autoslopers
zoekt.
De ouders van lagere schoolleerlin-
gen hebben de pest aan de lege
friteszakken van de middelbare
scholieren. De middelbare scho
lieren zitten met vier groepen in
een school met 9 lokalen. Maar ge
zamenlijk weigeren ze een hort je
op te schuiven als de wethouder
een school voor LOM-kinderen
zoekt.
De groenzoekers houden niet van 't
rood van de tennisvelden. De
actie-voerende-politieagent ten
nist lekker op een gemeentebaan
Maar gezamenlijk vinden ze dat
de wethouder van hun honden-
poepplek moet blijven.
Geeft niks, vrinden, ik heb er zelf
voor gekozen. De beste kwelling is
tenslotte zelfkwelling.
De regering besloot in de herfst
van 1976 dat voor de nieuw
bouw van het Academisch
Ziekenhuis in Leiden geko
zen moet worden uit twee
plannen. Plan C gaat uit van
nieuwbouw in de Leeuwen
hoek, het terrein tussen de
Wassenaarseweg, Rijksweg
44, de Plesmanlaan en het
bestaande ziekenhuis. Plan
D richt zich op nieuwbouw
op het sportterrein achter
het station en de renovatie
van de daarop aansluitende
gebouwen.
Weinig begrip toont de heer Lau
rens Beijen - raadslid voor
PPR/D'66 - voor mijn inzet om,
uitgaande van plan D, een goed
ziekenhuis te ontwerpen. Hij
constateert in een ingezonden
brief in dit bkid d.d. 27-l-'77 een
gebrek aan motivatie en verwijt
mij zelfs plan D slechter te heb
ben uitgebeeld dan nodig was.
Misleiding dus van raadsleden.
Dat hij me dit via een ingezonden
brief meedeelt en niet tijdens de
discussie in de raadszaal heeft
vermoedelijk meer politieke
gronden dan morele.
Ik had hem dan namelijk kunnen
vertellen, dat ik met de ontwer
pers op mijn bureau een jaar lang
plannen ontwikkelde voor een
vernieuwd academisch zieken
huis, uitgaande van de beschik
baarheid van het sportterrein bij
het Piet Paaltjenspad en uit
gaande van een aansluiting aan
het Stationsplein als centrum
van openbaar vervoer.
En dat we ondanks ons "gebrek aan
motivatie" tot 10 varianten kwa
men, die we volledig indeelden
op basis van het programma van
eisen en uitbeeldden via maquet
tes in de terreinsituatie. En dat
deze plannen alle 10 verworpen
zijn en wel omdat ze op één of
meer essentiële punten te kort
schoten.
Verder zou de heer Beijen moeten
weten, dat mijn bureau een uit
gebreid onderzoek heeft gedaan
naar de mogelijkheden van her
bestemming van de bestaande
gebouwen van het AZL. Wij we
ten van alle gebouwen wat een
"opknapbeurt" ten behoeve van
ziekenhuis of laboratoriumfunc
ties zo ongeveer gaat kosten. En
dat ik een jaar geleden een uitge
breid rapport hierover aanbood
aan Universiteit en ziekenhuis.
Met deze recente studies nog vers
in het geheugen durfde ik de
werkelijke waarde van plan D
wat sneller te taxeren dan een
ander. Sorry Laurens.
Plan D is helemaal geen plan. Het is
een fantasie van iemand, die zich
niet heeft willen verdiepen in de
opgave, noch ten aanzien van de
functie van het AZL, noch ten
aanzien van de vereiste omvang.
Wij hebben het niet slechter
weergegeven dan het is; het is
gewoon niet beter.
Overigens is het mij duidelijk, dat
ik de heer Beijen de logica achter
de structuur van plan C niet heb
kunnen uitleggen. Ik ben bereid
dit nogmaals te proberen, onder
voorwaarde, dat zijn motivatie
zich dan niet beperkt tot woning
bouw, openbaar vervoer en
werkgelegenheid.
Voor de bouw van een ziekenhuis is
dat niet voldoende.
JAN WIJNBERGEN
B. en D. Architecten
Arnhem-Amsterdam
