Drugcontactman Bangkok: 'Ik
wil gewoon politieman zijn..'
Nieuwe AZL: meer dan
alleen medische zaak
"Als
Seam us
een
glas wil
drinken"
Geen James Bond
PAGINA 15
DONDERDAG 27 JANUARI 1977
Door
Hans Meijer
DEN HAAG/OEGSTGEEST - „Als
je hier in de auto zit loopje ook een
goede kans om om het leven te ko
men. Daar loop ik wat minder risi
co's in het verkeer, maar zijn er an
dere dingen. Ik ben er niet zo bang
voor, eerlijk gezegd."
Commissaris G. F. de Gooijer (33)
vertrekt begin maart met vrouw en
kinderen (2 en 5 jaar) vanuit zijn
woonplaats Oegstgeest naar Bang
kok, om daar de Nederlandse be
langen te behartigen bij de interna
tionale strijd tegen het heroïne-
imperium.
Een laconieke figuur, maar daarom
niet minder vastberaden. De
Gooijer deed het merendeel van
zijn politionele ervaring op op het
Amsterdamse bureau Warmoes-
Straat op. In de tien jaar dat hij daar
werkte, de laatste jaren als hoofd
van het bureau, leerde hij de drug
handel kennen en deed er ervaring
mee op.
Hij maakte anderhalf jaar geleden
de overstap naar de centrale re
cherche informatiedienst in Den
Haag waar hij de leiding kreeg van
de landelijke vuurwapencentrale.
De Gooijer is niet de eerste man die
voor deze post wordt uitgezocht.
Eerder werd de chef van de Rotter
damse recherche commissaris
Blaauw benaderd, die echter van de
functie afzag omdat men niet kon
garanderen dat hij na zijn terugkeer
in Nederland opnieuw belast zou
worden met de leiding van het Rot
terdamse recherche-apparaat.
Diplomatieke status
De Gooijer zal in Bangkok worden
toegevoegd aan de Nederlandse
ambassade en krijgt diplomatieke
status. „Ik ben dus geenszins een
Figuur die in de sloppen van Oost-
Azië gaat rondzwerven en ook zal ik
niet - al of niet voorzien van blonde
schonen - per parachute neerdalen
in de „Gouden Driehoek" om daar
met een James Bond-achtige actie
een einde te maken aan de interna
tionale heroïnehandel".
Kong, zich de laatste jaren ver
plaatst naar Bangkok. Daarnaast
ligt Bangkok precies in de punt van
de zogenaamde „Gouden Drie
hoek", vanwaar vrijwel alle heroïne
over de wereld verspreid woirlt".
Samenwerking
De laatste jaren heeft zich een le
gertje heroïnebestrijders in en rond
de Gouden Driehoek gevestigd.
Met name Amerika is er - met en
kele tientallen specialisten - goed
geen narcotica-specialist. Zijn laat
ste ervaringen waren helemaal ge
richt op vuurwapens. Hij ziet dat
nauwelijks als een bezwaar. „Ik wil
gewoon politieman zijn. Dat is wat
me trekt. Je moet als politieman
overal, op elke plaatsje werk kun
nen doen, ongeacht wat dat is. Al
hoewel we ons natuurlijk allemaal
in een bepaalde richting specialise
ren is het de bedoeling dat iedereen
op elke plaats kan invallen."
Geen termijn
Het gezin De Gooijer vertrekt met
hun hele hebben en houwen naar
Thailand, voor voorlopig onbe
paalde tijd. De regering heeft tot nu
toe geen termijn voor hun verblijf
genoemd. In sommige kringen is de
termijn van vijf jaar geopperd,
maar officieel is dat nog altijd niet
bevestigd.
De Nederlandse politieman heeft
overigens geen enkele politionele
bevoegdheid in Thailand. Voor ar
restaties zal hij bijvoorbeeld in con
tact moeten treden met de Thaise
politie. Over de samenwerking met
dat politie-apparaat, dat niet direct
bekend staat als het meest be
trouwbare van de wereld, maakt De
Gooijer zich betrekkelijk weinig
zorgen: „Ik zie wel wat er gebeurt
als ik daar aan het werk ben".
Men heeft om meerdere redenen
Bangkok als standplaats gekozen,
en niet Hong Kong, zoals aanvan
kelijk werd geopperd: „ln de eerste
plaats heeft de heroïnehandel zich,
als gevolg van streng en effectief
optreden van de politie van Hong-
vertegenwoordigd. De Gooijer
hoopt op een goede samenwerking,
ook al zal hij zich voornamelijk
concentreren op de heroïnetran-
sporten vanuit Thailand naar Am
sterdam, een smokkellijn die van
zijn collega's tot nu toe betrekkelijk
weinig aandacht heeft gekregen.
„Ik sta open voor samenwerking
met iedereen die zich bezighoudt
met de bestrijding van de drughan
del. Dat is niet alleen mijn persoon
lijk standpunt, maar ik geloof dat
de hele Nederlandse politiemacht
er zo over denkt."
Alhoewel De Gooijer wel ervaring
heeft met drughandel is hij toch
Men is afgestapt van het idee dat Do
Gooijer zich eerst zou oriënteren en
pas daarna zijn gezin zou laten
overkomen. „We gaan gewoon.
Mijn vrouw heeft daar geen enkel
probleem van gemaakt. Ik zie over
igens het bezwaar ook niet zozeer.
We hebben er woonruimte en er
zijn onderwijsmogelijkheden voor
de kinderen."
Het ministerie van justitie heeft tot
op heden nog niet meegedeeld wat
de drugcontactman gaat kosten,
.ken en ander wordt door een
woordvoerder van justitie om
schreven als „aanzienlijk".
Wennen
Gommissaris De Gooijer spreekt
geen Thais: „Maar och, dat is denk
ik alleen maar een kwestie van even
wennen. Ik zal me wel redden denk
ik."
Commissaris G. F. De Gooijer uit Oegstgeest: naar Bangkok.
Op 19 oktober 1976 besloot het kabinet dat voor de nieuw
bouw van het Academisch Ziekenhuis Leiden gekozen
moet worden uit twee plannen. Plan C behelst nieuwbouw
in de Leeuwenhoek, het terrein tussen de Wassenaarseweg,
rijksweg 44, de Plesmanlaan en het bestaande ziekenhuis.
Plan D gaat uit van nieuwbouw op het sportterrein achter
het station en renovatie van de daarop aansluitende be
staande gebouwen.
Beide plannen hebben uiteraard
hun voor en hun tegen. Bij afwe
ging slaat de balans voor mij door
ten gunste van het plan D. Vooral
de werkgelegenheid, de volks
huisvesting en hel verkeer zijn
met dit plan het beste gediend,
terwijl het ziekenhuis niet slech
ter hoeft te worden dan bij plan C.
Gezichtshoek
Het ziekenhuisbestuur stelt dat
plan D een "multidisciplinaire
aanpak" moeilijk, zo niet onmo
gelijk maakt. Dit bezwaar lijkt me
sterk overtrokken. In beide plan
nen kunnen functies zoals de
verpleging geconcentreerd wor
den en kunnen betere contacten
ontstaan tussen de verschillende
specialismen. In beide plannen
wordt de paviljoenopzet (ieder
specialisme zijn eigen konin-
'•ijkje) verlaten.
Natuurlijk is het het gemakkelijk
ste bij de opzet van een nieuw
ziekenhuis alleen te redeneren
vanuit een intern-medische ge
zichtshoek. Je krijgt dan een ge
bouw dat niets te maken heeft
met z'n omgeving en dat in feite
overal neergezet kan worden, of
het nu in Leiden is of op de Mo
kerhei. Bij de plannen van het
ziekenhuisbestuur bleek dat
trouwens op een opvallende ma
nier. Tot voor kort werd plan A
(maximaal ruimteverspillend,
midden op het Leeuwenhoekter
rein) als het enige juiste bestem
peld. Plbtseling werd dit plan
vervangen door plan C. Het enige
dat echt veranderd was bleek de
plaats te zijn.
Omgeving
Voor een architect moet het een
uildaging zijn om ook met de
omgeving rekening te houden.
Dat kost extra inspiratie, maar
het resultaat is dan ook veel be
ter. Helaas zijn de architect en het
bestuur van het ziekenhuis tot nu
toe onvoldoende gemotiveerd
om te proberen een goed zieken
huis te ontwerpen vanuit de uit
gangspunten van plan D.
Ik voelde meteen al dat het niet
kon", zei architect Wijnbergen 19
januari op het Leidse stadhuis,
waar het Academisch Ziekenhuis
zijn standpunt nog eens uiteen
kwam zetten voor de gemeente
raadsleden. Plan D werd door
hem dan ook in een onaantrekke
lijke vorm getoond. Kriskras over
het ziekenhuisterrein had hij een
aantal gehandhaafde oude ge
bouwen getekend. Er is een veel
compactere opzet met kleinere
loopafstanden mogelijk, zeker
omdat te verwachten is dat het
totale aantal vierkante meters
kleiner wordt dan het zieken
huisbestuur wil.
Vanuit medisch oogpunt is er maar
e-en steekhoudend bezwaar
tegen plan D in te brengen, name
lijk de afstand die er ontstaat tus
sen de Sylviuslaboratoria aan de
Wassenaarseweg en het zieken
huis. Voor een deel zou aan dat
bezwaar tegemoet gekomen
kunnen worden door de ge
plande derde toren van deze la
boratoria niet te bouwen en de
afdelingen die het meeste contact
hebben met het ziekenhuis daar
onder te brengen.
Werkgelegenheid
Tegenover dit nadeel staan veel
voordelen. Een van de "belang
rijkste: de werkgelegenheid. Het
staat vast dat de bouw van het
ziekenhuis volgens pin D meer
manjaren werk oplevert dan vol
gens plan C. Maar daarnaast is er
ook een blijvend effect: door het
zuiniger gebruik van de grond
kunnen er in de Leeuwenhoek
veel meer arbeidsplaatsen per
hectare komen dan bij de ruimte-
verslindende plannen van het
ziekenhuis en de universiteit.
De universiteit geeft er geen blijk
van te beseffen hoe schaars de
grond in Leiden is. Men wil een zo
groot mogelijk deel van de
Leeuwenhoek voor zichzelf heb
ben, en is kennelijk bang de claim
op die grond tegenover het minis
terie te verliezen. Hoe is anders te
verklaren dat de subfaculteit bio
logie en de hortus nu ineens mid
den in de Leeuwenhoek gepro
jecteerd zijn, terwijl voor de hor
tus al grond aangekocht en inge
plant is ten westen van rijksweg
44? En waarom zou de hele so
ciale faculteit naar de Leeuwen
hoek moeten verhuizen, terwijl
net het voormalige Elisabethzie-
kenhuis op de Hooigracht voor
veel geld verbouwd is voor de
subfaculteit psychologie?
De gemeente wordt door de univer
siteit "lekker gemaakt" met het
vooruitzicht dat bij plan C achter
het station te zijner tijd grond vrij
Door
Laurens Beijen
raadslid voor
PPR/D'66
komt, die misschien vóór kanto
ren gebruikt zou kunnen worden.
Maar het lijkt me geen bijdrage
aan de oplossing van de huidige
werkloosheid een vage belofte te
krijgen over grond die op zijn
vroegst over tien jaar beschik
baar komt en misschien wel
nooit. Want wie garandeert dat de
bouwplannen van het ziekenhuis
over een aantal jaren niet om Fi
nanciële of andere redenen "nog
eens bekeken worden"?
Woningbouw
In de Leeuwenhoek zou er bij uit
voering van plan D ruimte over
blijven voor de bouw van onge
veer 1500 woningen. Deze zouden
bovendien een aantrekkelijke
verbinding kunnen vormen tus
sen de Vogelwijk en het gebied
ten zuiden van de Plesmanlaan.
Het is duidelijk dat dit uit een
oogpunt van volkshuisvesting
erg belangrijk is.
Tenslotte het vervoer. Terwijl plan
C zijn "gezicht" (poliklinieken en
beddenhuizen) ver van het sta
tion afwendt, ligt de hoofdingang
bij plan D op nog geen luu meier
van dit openbaar-vervoer-
knooppunt. Voor wie de wereld
pleegt te bekijken door de voor
ruit van een auto is dat misschien
niet zo'n sterk argument, maar
we moeten niet vergeten dat
driekwart van de bezoekers en de
werknemers van het ziekenhuis
lopend, op de Fiets of met het
openbaar vervoer komt. Wanneer
plan C zou worden uitgevoerd be
tekent dat voor de fietsers en de
voetgangers grotere afstanden
vanuit de stad en voor het open
baar vervoer de noodzaak van het
inzetten van pendelbussen. Zijn
de kosten daarvan wel meegere
kend?
Kortom: er is niet alleen voor de
gemeenteraadsleden, maar voor
alle inwoners van Leiden genoeg
reden om serieus na te denken
over het "alternatieve" plan D,
waarvan de ziekenhuisautoritei
ten "meteen voelden dat het niet
kon".
Meningen op deze pagina weergegeven
zijn voor rekening van de auteurs.
Staatssecretaris Hendriks,
naast Robert Jasper Groot-
veld onze eigen tweede anti
rookmagiër - zo wordt hij in
A'dam ongetwijfeld al ge
noemd - wil maatregelen ne
men tegen het roken. Het
spreekt voor de oppervlak
kige denkers onder ons van
zelf, dat de niet-rokers en
thousiast zullen zijn en dat de
rokers zich al bij voorbaat
tegen elk verbod zullen ke
ren. Maar wij gaan altijd die
per op de zaken in en verwer
pen elk vooroordeel.
Een eerste vraag is dan: waar
mee gaat deze regering zich
nog meer bemoeien? Het ligt
voor de hand, dat er nog heel
wat zaken aan de orde zullen
komen. Na het niet meer ro
ken volgt: geen alcoholische
dranken meer drinken, niet
meer snoepen; 's morgens om
7 uur opstaan, waarna een
verplichte douche; driemaal
per dag een sobere maaltijd,
waarbij men zich te houden
heeft aan een voorgeschreven
aantal calorieën; elke dag een
half uur trimmen; 's avonds
om uiterlijk 11 uur naar bed,
zonder slaapmiddelen. In de
winter niet zonder jas of man
tel de straat op. En niet naar
slechte films.
Maken we de plannen van
Hendriks nu belachelijk? 't
Lijkt erop, maar het een volgt
logisch op het ander. Wan
neer de regering zich met
onze privé aangelegenheden
gaat bemoeien is het hek van
de dam.
Averechts
Roken kan schadelijk zijn. Bij
het inhaleren kunnen adem
halingsorganen aangetast
worden en nicotine die in de
bloedsomloop terecht komt
kan leiden tot kanker of de
kans erop verhogen; het kan
een chronische bronchitis
veroorzaken of aandoeningen
van het hart en het vaatstelsel.
Dat is waar. Maar moet de
overheid nu concluderen dat
het dan maar afgelopen moet
zijn met dat roken? Zelf
moord is niet strafbaar, noch
een poging daartoe. Wèl het
helpen van iemand om zelf
moord te plegen.
Dat de overheid optreedt wan
neer de ene mens het leven
van anderen in gevaar brengt
ligt voor de hand. Wie zo dom
en gewetenloos is om be
schonken auto te rijden dient
gestraft te worden. Het drin
ken van sterke drank te ver
bieden gaat weer te ver. Bo
vendien werkt zo'n verbod
gemakkelijk averechts. IJs
land is daar nog altijd een
schrijnend voorbeeld van.
Een kroeg heeft een sociale
functie. Zonder kroegen zou
den we bovendien vele prach
tige boeken van Simon Car-
miggelt moeten missen! Maar
onmatig gebruik van alcohol
veroorzaakt mogelijk nog
veel narigheid voor mede
mensen. Dronken mensen
worden vaak agressief en ple
gen daden waarover zij als zij
nuchter zijn niet zullen pieke-
Door Piet Wesseling
Maastunnel
Het roken van tabak maakt
niemand agressief. Is er ie
mand in het gezelschap
waarin hij zich bevindt die er
hinder van heeft, dan behoort
hij het te laten. Maar iemand
die het niet kan verdragen dat
anderen in zijn buurt roken
heeft een moeilijk bestaan.
Hij moet zeker ook niet auto
rijden. Een enkele rit door de
Maastunnel, zo is bewezen, is
minstens even schadelijk als
het inhaleren van een pakje
ongeFilterde sigaretten. Het in
een file staan is ook zeer nade
lig en waar kun je nog rijden
in Nederland zonder in een
File terecht te komen?
En wat te denken van het be
wonen van enkele plaatsen in
Nederland zoals Vlaardingen
waar bij ongunstige wind
richting de scholen moeten
gesloten worden vanwege de
smerige rook van het
Rijnmond-gebied?
Bovendien staat het niet vast
dat niet-rokers schade onder
vinden wanneer er in hun ge
zelschap gerookt wordt. Vol
gens dr. Meinsma, een wel
zeer onverdachte getuige in
dit opzicht, "missen aanbeve
lingen om de niet-rokers te
vrijwaren van het inademen
van andermans rook de basis
omtrent eventuele schade
voor die niet-rokers en zijn zij
daarom ten onrechte onrust-
verwekkend bij de niet-
rokers".
Reclame
Niet verbieden is iets anders-
dan het (laten) aanbevelen.
Het via allerlei belachelijke
reclame-teksten en
afbeeldingen aanmoedigen
en bevorderen van allerlei ro
ken is zonder meer een dwaze
en zelfs misdadige zaak. De
reclame is zeer machtig om
dat er multinationals achter
staan, die weer beschikken
over legers uitgekiende han
dige jongens. Zij kunnen het
roken van sigaretten tot een
mode maken. Wanneer in
dringend en zelfs streng dag-
in dag-uit wordt gesugge
reerd in kranten en vooral
weekbladen, dat je niet meer
bij de tijd bent en er eigenlijk
niet meer bij hoort wanneer je
geen zware shag rookt, dan
moet je wel
De regering heeft aangekon
digd met de fabrikanten te
zullen gaan praten over de re
clame. Daarin heeft dr. Mein
sma terecht niet veel ver
trouwen. Het blijkt telkens
weer, dat het voor de regering
gemakkelijker is gewone
mensen onder druk te zetten
dan om multinationals aan te
pakken en tot de orde te roe
pen.
Daar komt nog iets bij. Wat ver
boden wordt is daardoor al
leen al aantrekkelijker. Bo
vendien geeft elke wet en elke
maatregel ontsnappingsmo
gelijkheden.
Ik herinner me het prachtige
verhaal van Heinrich Böll uit
zijn bundel "Wie gaat er mee
naar Ierland varen?" getiteld:
"Als Seamus een glas wil
drinken".
Seamus heeft ondragelijke
dorst. Maar 's zondags ver
biedt de wet drank te schen
ken. Maar die drankwet heeft
een aanvullende paragraaf
dat men de reiziger die min
stens drie mijl van zijn eigen
dorp verwijderd is de koele
dronk niet mag weigeren.
Dus stapt Seamus op zijn Fiets
om in een nabijgelegen dorp,
zes mijlen ver, zijn dorst te
lessen, 's Avonds komt hij
zingend en wankelend weer
thuis.
Het kabinet Den Uyl zal voort
aan vóór de middag in de mi
nisterraad van vrijdag niet
meer roken. Die vergadering
begint pas om elf uur Ik ver
moed, dat voortaan die ver
gadering voor een groot ge
deelte op de gang zal plaats
vinden.
Te veel roken, te veel drinken,
te hard rijden: 't zijn allemaal
gevolgen-van de stress waarin
we leven. Vroeger leden daar
aan alléén zakenlieden, in
dustriëlen, politici en artsen
en men sprak van de
manager-ziekte, die te grote
psychische spanningen ver
oorzaakte. Maar sinds kort, zo
hebben voortreffelijke on
derzoekingen uitgewezen,
lijden ook gewone werkne
mers aan deze ziekte, dus de
naam is fout geworden.
