De Funès
ouderwets
aan de gang
"Themroc": j
eugd
mist d
De roze panter slaat
weer toeen keihard
Films
deze week
FORMULE NIET GEWIJZIGD
Asterix
staat borg
voor veel
plezier
ECHT PSYCHIATER IN FILM'JE STINKT'
e
300t
Film in de buurt
Boeiend werkstuk
van Duitser Wenders
VRIJDAG 17 DECEMBER 1976
FILM
PACIN* A 11
Terug in Leiden
CAMERA - "The towering in
ferno", een film die vorig jaar
zoveel opzien baarde. Een
brand in een torenflat, daar
draaien we tegenwoordig, na
zoveel rampenfilms, onze hand
niet meer voor om. Niettemin is
het een spannende toestand.
STUDIO - "Twintigduizend
mijl onder zee" van Walt Dis
ney, griezelen metzeemonsters.
Kindermatinee
CAMERA - "Ali Baba en de 40
REX - "101 Dalmatiërs".
Nachtfilms
REX
Goede films
in andere steden
"Jonas" van Alain Tanner, The
Movies, Amsterdam.
"Mean Streets" met Robert de
Niro, Kriterion, Amsterdam.
"L'lnnoeente" van Luchino Vi
sconti. Tuschinski 4. Amster
dam.
Gérard Depardieu en Ro
bert de Niro in Novecento
van Bernardo Bertolucci,
Tuschinski Amsterdam
Haagse
bioscopen
Apollo 1 - "The scarlet bucca
neer". dag. 2.30,7.00 en 9.15 uur.
zo. 2.00 4.15, 7.00 en 9.15 uur, 14
jaar.
APOLLO 2 - "Asterix verovert
Ome", dag. 1.15 en 3.15 uur, al.l.
"Murder bv death", dag. 7.30 en
9.45 uur. vrij. en zat. ook 0.15
uur. 14 jaar.
ASTA - "Wie dan leeft, wie dan
zorgt", dag. 1.30, 4.00, 7 00 en
9.30 utir, 'al.l.
BIJOU - "Cousin, cousine",
dag. 2 00, 7.30 en 9.45 uur, zo.
ook 4.15 uur. 14 jaar.
CALYPSO - "Walt Dinsey's As
sepoester", dag. 1.45, 3.45, 7.15
en 9.15 uur. al.l.
CAMERA - "L'Empire des
sens", dag. 2 15.7.15 en 9.30 uur.
zo. ook 4.45 uur, 18 jaar.
CINEAC - "Bugsv Malone",
dag 1.30, 3.30, 7.00 en 9.30 uur.
al.l.
CORSO - "What's up dog", dag.
2 00. 4.15. 7.00 en 9 15 uur. al 1.
DU MIDI - "Butch Cassidv and
the Sundance Kid", do. 8.15
uur, vrij. f. en 9 30 uur, zat. en
zo 4.00, 7 00 en 9 30 uur. ma., di.
en woe. 8.15 uur. 14 jaar.
EURO - "55 dagen in Peking",
dag. 1.45 en 7.45 uur. zat., zo. en
woe. 3.45 en 7 45 uur a 1
METROPOLE - "The Pink
Panther strikes again", dag.
1.30, 4.15, 6.45 en 9.15 uur. a l.
ODEON 1-"Assepoester", dag.
1.45, 4.15, 6.45 en 9.30 uur, a.l.
ODEON 2 - "The Omen", dag.
2.00, 6.45 en 9.15 uur, zo. ook
4.30 uur, 18 jaar.
ODEON 3 - "Wie dan leeft, wie
dan zorgt", dag. 2.15, 4.45, 7.15
en 9.45 uur. a.l.
ODEON/THE MOVIES L'im-
portantc'estd'aimer",dag. 2.15,
7.15 en 9.45 uur, zo 2.00, 4.30.
7,00 en 9 45 uur. 18 jaar
OLYMPIA - "Irma la Douce
dag. 2.00 en 8.00 uur, 14 jaar.
PASSAGE - "King Kong", dag.
1.15, 4.00. 6.45 en 9.30 uur. 14
jaar.
REJX - "King zkong", dag. 1.30,
4.00, 6.45 en 9.30 uur. 14 jaar.
ROYAL'70 - "Borsten als dode
lijke wapens", do., zat. en zo.
2.00,7.00 en 9.30 uur. vrij. 2 00en
6.45 uur. ma. 2.15 EN 8.00 uur,
di. en woe. 2.15 uur, 18 jaar.
ROYAL - "Hap-Ki-Do", ma., di.
en woe. 2.15 en 8.00 uur, do.,
vrij., zat. en zo. 2.00, 7.00 en 9.30
zat. en zo. ook 4.30 uur, 14
STUDIO 2000 - "Max Have-
laar", dag. 2.00 en 8.00 uur, 14
DI^ UITKIJK - "Barry Lyn
don". dag. 7.30 uur (behalve
dinsdag), do., vrij., zat. en ma.
ook 2.00 uur, 14 jaar.
'Wie dan leeft, wie dan zorgt';
Claude Zidi; hoofdrollen; Louis de
Funès en Coluche; theater: Luxor;
alle leeftijden.
Begin 1975 werd de vooral in eigen
land mateloos populaire komiek
Louis de Funès getroffen door een
hartaanval. Je zou haast zeggen:
hoe kan het anders. Een man die zo
te keer gaat. In ieder geval leek het
het einde van een succesvolle film-
Immers. het schip met
geld was allang binnen en boven
dien voedde De Funès die geruch
ten zelf ook nog, door zich terug te
trekken op zijn kasteel in Nantes.
Maar een jaar later waren de plan
nen alweer gewijzigd. Gemerkt dat
hij nog niet aan rentenieren toe
was, besloot De Funès in het film
vak terug te keren. En wie hem aan
de gang heeft gezien in zijn nieuw
ste film 'Wie dan leeft, wie dan
zorgt' kan alleen maar conclude
ren: Louis de Funès werkt hard aan
een tweede hartaanval. Dat klinkt
wat hard maar het is bedoeld als
een compliment. Het kleine man
netje maakt zich weer zo druk alsof
er helemaal niets gebeurd is.
Nu mag De Funès zich wel geluk
kig prijzen met de medewerking
van regisseur Claude Zidi. Deze
heeft duidelijk al eerder met het
komische bijltje gehakt en hij
kwam bovendien met een erg fraai
gegeven - iets waar het bij vorige
films van De Funès nogal eens aan
ontbrak - dat de Fransman alle ge
legenheid biedt zijn kunstjes te to
nen. Hij is in deze komedie Charles
Duchemin, schrijver van de meest
gezaghebbende restaurantgids van
Frankrijk (de vergelijking is duide
lijk: Duchemin-Michelin, dé gids
waar toeristen die van lekker eten
houden zich in Frankrijk mee wa
penen). De 60-jarige Duchemin
heeft zich inmiddels zo'n faam
verworven en zo'n bekend gezicht
gekregen dat hij zich moet verkle
den om zonder herkend te worden
restaurants te testen. Tricatel. eige
naar van wegrestaurants en fa-
briekskantines. is de eerste die
weigert nog langer onder het juk
van Duchemin door te gaan (voor
Tricatel leze men Jacques Borel).
Hun tweestrijd wordt uiteindelijk
uitgevochten voor de televisie. Een
leuk verhaal en een geslaagde
come-back van De Funès.
BARTJUNGMAN
Titel: "De roze panter slaat weer
toe"; hoofdrollen: Peter Sellers en
Herbert Lom; regie: Blake Ed
wards; theater: Lido; alle leeftij
den.
Liefhebbers van de onhandige roze
panter, alias inspecteur Clouseau.
zullen zich nog wel herinneren, dat
Clouseau zijn directe chef aan het
einde van de vorige film het ge
kkenhuis in heeft geholpen.
In "de roze panter slaat weer toe",
staat die Dreyfus op het punt om
volkomen genezen dit tehuis weer
te verlaten. Helaas voor hem komt
Clouseau hem opzoeken, hetgeen
elke therapie volkomen teniet doet.
Dreyfus is nu onherstelbaar krank
zinnig, maar ontsnapt uit de inrich
ting om Clouseau te vermoorden.
Dan volgt natuurlijk weereen grote
ketting van lachwekkende onhan
digheden, waarmee Clouseau zich
te weer stelt tegen zijn voormalige
chef. Tenslotte schakelt hij hem,
ondahks zichzelf, voorgoed uit.
Hoewel, je weet maar nooit. De
filmmakers kunnen zoveel aanne
melijk maken tegenwoordig.
Ze zijn er tenminste wederom in
geslaagd, voortbordurend op een
oud thema, een nieuwe roze
panter-film te maken, die minstens
even goed is als de vorige. De vond
sten hebben nog niets oubolligs
gekregen en de malligheden, die ze
Clouseau laten uithalen werken
nog even hard op de lachspieren als
bij de eerste roze panter.
Aan het slot ziet men Clouseau in
een diepe gracht belanden na een
"verfrissend robbertje vechten"
met zijn trouwe metgezel Cato. De
toeschouwer ziet hem er niet le
vend uit komen. Maar bij de aftite
ling zwemt in een animatie-filmpje
de roze panter naar de oppervlakte.
Hopelijk is dit een teken, dat we
over een tijd Clouseau toch op het
witte doek terug zullen zien. Wat
mij betreft mag de roze panter ten
minste weer toeslaan. En liefst nog
harder dan deze keer.
Als de makers het weer op dit peil
weten te houden, dan staat ons nog
heel wat leuks te wachten.
ANNEMIEK RUYGROK
Titel: "Asterix verovert Rome";
een tekenfilm in kleur van Rene
Goscinnv, Albert Uderzo en Geor
ges Dargaud; theater: Trianon,
alle leeftijden.
Wie kent niet de i
kleine Gallische dorpje dat steeds
niet door de Romeinen veroverd
kan worden? Die vraag wordt aan
het begin van de kleurrijke teken
film "Asterix verovert Rome" ge
steld, waarna voor alle zekerheid
toch maar even de betreffende dor
pelingen opdraven voor een ta
bleaux vivant. De opbouw van de
film is dezelfde als van de vele
stripboeken. Het is een succesfor
mule die jong en oud al jarenlang
veel plezier bezorgt, en het is te
verwachten dat de komende kerst
dagen het publiek ook de weg naar
de bioscoop wel zal weten te vin
den.
Caesar daagt de Galliërs uit: als ze
twaalf proeven met succes weten af
te leggen zullen zij voortaan de
heersers over het Romeinse Rijk
zijn. Asterix en Obelix trekken er
op uit om dit karweitje te klaren
onder leiding van de onverstoor
bare Romeinse ambtenaar Pupus
die steeds netjes en trouw de afloop
van de proeven registreert. In vlot
tempo worden de meest uiteenlo
pende opdrachten volbracht. Nie
mand hoeft zich ook maar een mo
ment te vervelen bij de soms zelfs
psychedelische effecten. Een zwak
moment is wel de ontknoping,
wanneer alle Galliërs van het Cir
cus Maximus in Rome letterlijk een
circus maken: daar verliest de film
de pittige humor. Ook het motto
van het einde "dit is een tekenfilm
en daarin kan alles" is een flauwe
manier om er een punt aan te
d raaien.
Het lijkt af en toe of genoemd motto
in technisch opzicht voor de hele
film geldt. De tekeningen zijn soms
onevenwichtig in elkaar geflanst en
de verschillende scènes volgen el
kaar lukraak op. Maar het is te ver
wachten dat de meeste bezoekers
meer op de vlotte grappen zullen
letten, en wat dat betreft zullen de
liefhebbers van de boeken in de
film alles van hun gading vinden.
Opgemerkt moet worden dat ook
het voorfilmpje met Tommy
Cooper heel plezierig is.
TOM MAAS
AMSTERDAM (ANP) - De
Nijmeegse psychiater dr.
Hans Maas. die als gevolg
van een conflictsituatie in
LONDEN-In de Pinewood-studio's wordt aan de nieuwe James Bond-film 1974 zijn functie van
gewerkt. De film "de spion die me beminde"belooft nog mooier en nog êeneesheer-directeur bij de
spannender te worden dan de vonge Bond-films. In de koofdrollen (vlnr) Pompekliniek neerlegde,
Roger MooreBarbara Bach en Curd Jürgens. speelt in de nieuwste Ne
derlandse speelfilm 'Je
Stinkt' de beklemmende
rol van een zwijgzame psy
chiater. Hij zegt in de hele
film geen woord.
'Je stinkt' gaat over een
jongeman, die na een reeks
inbraken en verkrachtin
gen als ontoerekenings
vatbaar ter beschikking
van de regering wordt ge
steld en in een kliniek be
landt. Daar mag hij zijn
hart uitstorten tegenover
de zwijgzame psychiater,
die alleen maar luistert. Er
doorheen worden terug
blikken gegeven uit het le
ven van de jongeman, ge
speeld door de acteur Theo
Scheen.
De film beleefde dinsdag
middag in het theater The
Movies te Amsterdam voor
genodigden zijn eerste of
ficiële voorstelling. Sa
mensteller is de 35-jarige
Nijmeegse cineast Jan Vo
degel, die zonder overigens
zelf ooit een tbr-patiënt te
zijn geweest toch over een
autobiografisch werk
spreekt, „omdat ik zelf ook
jarenlang heb geworsteld
met een stuk onmacht".
Even zag het er afgelopen dinsda
gavond naar uit dat het lot zou in
grijpen. Een half uur na aanvang
van de filmvoorstelling van
"Themroc" in clubhuis De Zeven
sprong, sprong de lamp van de pro
jector. Maar helaas, de vertoning
hoefde maar even gestopt t'e wor
den, want een nieuwe lamp bleek
voorradig.
Dat "helaas" moet ik natuurlijk
even uileggen. "Themroc" was de
eerste film vertoond in het kader
van het festival "Film in de buurt" -
dat dezer dagen op initiatief van het
Leids filmhuis in een aantal buurt
en clubhuizen wordt gehouden.
Een project dat bij mij achtereen
volgens gevoelens van enthou
siasme, verbazing, scepsis en ver
ontwaardiging te weeg bracht.
Enthousiasme om dat het een zin
nige zaak lijkt film meer naar de
mensen te brengen en in buurt- en
clubhuizen te vertonen. Verbazing
vanwege de keuze voor vier nogal
zware en moeilijk toegankelijke
films, scepsis over de reactie die de
keuze bij het doorgaans minder ge
trainde publiek van dergehike in
stellingen zou oproepen en ver
ontwaardiging tenslotte omdat de
organisatie een subsidie van ruim
duizend gulden van Leidse Cultu
rele Raad blijkt aan te wenden om
op een kwalijke manier hobbyisme
te bedrijven en bhoeften te bevre
digen van louter cinefielen.
toond voor een volslagen
bereid publiek van bijna louter zeer
jonge mensen, zoals die dinsdaga
vond in kleine getale de Zeven
sprong hadden gevuld. Een pu
bliek dat elke woensdag in dit
buurthuis naar film kijkt, maar dan
wel naar vertoningen in de amuse-
men tsfeer.
Het resultaat was onvermijdelijk
duidelijk: een rumoerige zaal van
jongeren die de boot r
de film niet aansluit bij hun erva
ringswereld.
"Themroc,' zelf is een uitstekende
film, met indrukwekkend spel Mi
chel Piccoli in de rol van een arbei
der die zich tegen een vreemde ei
sen stellende maatschappij keert.
Een satire, waarvan ik toch de illu
sie heb, dat slechts een kleine groep
mensen er gevoelig voor is.
Hoe de andere vertoningen van het
filmfestival bij het publiek over zij n
gekomen, is op het moment dat dit
wordt geschreven nog niet bekend.
Wat dinsdagavond gebeurde blijft
voor mij een grootse anti-reclame
voor het Leids Filmhuis, die er be
ter aan zou doen dit soort films in
een besloten club van liefhebbers
te vertonen. Kwalijk is ook dat de
Culturele Raad. die de niet te benij
den taak heeft een zeer beperkt
budget uit te geven aan subsidies
op cultureel gebied, duizend gul
den stopt in een-project dat op een
dergelijke manier de plank mis
slaat.
TON VAN BRUSSEL
Van de vier films, die het Leids
Filmhuis deze week draait, is La Sa-
lamandre van Alain Tanner wel de
meest geschikte te noemen. Ook al
kun je hem onder de noemer van de
"psysehologische" film plaatsen, er
zullen velen zijn, die de speelse
manier, waarop Tanner het pro
bleem aanpakt, kunnen waarderen.
Twee vrienden, twee armoed
zaaiers, de journalist Pierre en de
schrijver Paul proberen "Rosa-
munde" te analyseren. Wat is het
voor een meisje, dat beschuldigd
kon worden van poging tot moord
op haar oom?
Paul gaat met zijn fantasie te werk:
"Zo'n meisje moet van het platte
land komen, uiteen groot gezin. Ze
is door pa en ma naar de stad ge
stuurd, om wat kennis op te doen.
Maar oom-lief gebruikt haar min of
meer als meid - in - de - huishou
ding, het deerntje raakt op het ver
keerde pad en deinst er niet voor
terug oom te doden". Pierre is het
daar niet mee eens. Acht het meisje
bij voorbaat al onschuldig. Hij gaat
g van de meeste journalisten:
a komt hij bij het meisje zelf
Aanvankelijk lopen de wegen 1
Paul en Pierre dus totaal uiteen e
lijkt het er niet op, dat ze ooit
dicht bij elkaar zullen komen.
Toch lukt dat en Rosamunde heeft
daar in feite voor gezorgd. Uitein
delijk is het toch Paul die achter de
waarheid komt, maar dan staat het
drietal eigenlijk al op het punt
ieder-zij ns-weegs-gaan
Rosamunde is dan de salamander,
een diertje dat alles ongedeerd
doorstaat.
Een prachtige zwart-film van Alain
Tanner, die zich in het druilerige
winterse Genève afspeelt. Mis
schien wat langdradig voor de
minder doorgewinterde filmbe
zoeker, maar niettemin zeer
boeiend. Vooral omdat velen zich
met Rosamunde, die zich tenslotte
aan de tredmolen van de lopende
band ontrukt, kunnen vereenzelvi
gen.
ANNEMIEK RUYGROK
De Duitse film kent de laatstejaren
een ongekende opgang. Rainer
Werner Fassbinder, met in zijn
voetspoor mensen als Werner Her
zog en Wim Wenders, heeft het Ge
rmaanse filmwerk weer naar een
hoog artistiek niveau gestuwd en -
wat nog veel interessanter - is een
geheel eigen gezicht gegeven. Van
de laatste regisseur, Wenders,
draait in de serie „Film in de buurt"
de uit 1971 daterende film „Alice in
den Stadtchen". Ongelukkige sa
menloop van omstandigheden dat
de „Alice" gisteravond samenviel
met de op televisie uitgezonden
„Wildwechsel" van landgenoot
Fassbinder. Misschien was dat ook
de reden dat het publiek in het
buurthuis „In De Vroolijcke Arke"
zich op twee vingers liet tellen.
Jammer, want deze moderne versie
van het sprookje Alice in Wonder
land verdiende meer belangstel
ling.
Alice is het dochtertje van een in
Amerika wonende Duitse die haar
dochter op slinkse wijze achterlaat
bij een door Amerika toerende,
eveneens Duitse, Journalist. De
laatste hoop voor deze verslagge
ver, Philip Winter, om van het
meisje af te komen, is het vinden
van haar oma. Op hun reis langs de
grote steden in Duitsland gaat Win
ters echter steeds meer voor het
meisje voelen en houdt haar liever
bij zich.
Ondanks dat het geheel wat traag
is, bezit „Alice" zo'n indringend
heid, vooral door het uitstekende
spel van Rudiger Vogler, dat de
film tot het einde blijft boeien.
BART JUNGMAN
Het klinkt misschien erg pathe
tisch, maar „Het zout der aarde",
een uit 1953 daterende film van
Herbert Biberman, is er een, waar
we wat van kunnen leren. Niet in
technisch opzicht, maar voor wat
betreft de boodschap, die Biber
man hiermee brengt.
„Het zout der aarde" zijn de kinde
ren van de mijnwerkers in een
stadje in Nieuw Mexico. Voor de
mijnwerkers is er nauwelijks, toe
komst, voor de kinderen al even
min. De omstandigheden, waarón
der de mannen moeten werken en
de vrouwen hun huishouden moe
ten doen. zijn allerbelabberdst En
natuurlijk is er het bekende verhaal
van de bazen, die het wel goed heb
ben, in mooie auto's rondrijden en
zich niets van de klachten van hun
ondergeschikten aantrekken.
De mannen komen in opstand,
maar bereiken weinig. Van steun
van de vrouwen moeten zij niets
hebben. Tot de staking op een dood
punt loopt en de vrouwen wel inge
schakeld moeten worden, willen zij
niet terugvallen op toestanden die
nog erger zijn. Aanvankelijk met
veel tegenzin, maar later met vol
mondige instemming van de man
nen, voeren de vrouwen haar on
gewapende strijd. Een strijd, die
erop is eericht niet alleen hetere le
vensomstandigheden te scheppen
voor de mijnwerkersgezinnen,
maar eveneens toegaat naar een ge
lijkwaardigheid tussen mannen en
vrouwen, tussen ouders en kinde-
En dat maakt de film van Biberman
nu zo aantrekkelijk en helemaal
van deze tijd. Het is misschien gek,
maar ik moest de hele tijd aan de
Ierse vrouwenbeweging denken,
die ook strijdt voor vrede in een
verscheurd land.
Een goede film, in al zijn aandoen
lijke eenvoud.
Om nog even terug te komen op het
project „Film in de buurt", kunnen
we de balans opmaken met een po
sitief oordeel: behalve dan „Them
roc" is de rest van het gebodene
toch echt de moeite waard. In elk
geval verdienen de films meer aan
dacht dan ze tpt nu toe op de filma
vonden kregen.
„Themroc" is vanavond nog te zien
in „De vroolijcke arke", „Het zout
der aarde" vanavond in „De Zeven
sprong" en morgenavond in de „De
klinker", „De Salamander" van
avond in „De klinker" en morgena
vond in „De vroolijcke arke" en
„Alice in dem Stadchen" vanavond
in „Troef' en zondagavond in „De
klinker".
AR.
