Het grote genoegen
van een slecht skiër
wilt u naar de
WINTERSPORT?
■SïfelBpO
Frankrijk
voordelig,
maar ja..
DONDERDAG 28 OKTOBER 1976
PAGINA 21
Wie deze winter met het gehele
gezin of een groep vrienden op
skivakantie wil en terugschrikt
voor de sterk gestegen prijzen in
Zwitserland en de drukte in de
betere soort Oostenrijkse
skioorden, zou de blik (en de
prijzen) eens moeten richten op
de Franse Alpen. Gemakkelijk
bereikbgar per auto liggeyi
daar ettelijke wintersport
plaatsjes, die niet alleen rijke
lijk voorzien zijn van sneeuw,
hellingen en liften, maar ook
van een ruim assortiment aan
moderne appartementen en
chalets. En dat tegen aantrekke
lijke prijzen, zeker als u in ja
nuari gaat of tegen het einde
van februari en in maart.
Frankrijk is duur, zei men
vroeger wel. Maar dat is inmid
dels verleden tijd sinds de franc
ons zo weinig kost. Uit de en
quête van de Consumetenbojxd
en de Skivereniging blijkt, dat
al in het vorige seizoen de prij
zen in de Franse wintersport
plaatsen in de buurt van die
van Oostenrijk zijn gekomen.
En met de nog gunstiger koers-
verhouding van dit moment is
er alle aanleiding om er van uit
te gaan dat Frankrijk van de
winter bijzonder voordelig kan
zijn.
Maar ja, uit de enquête is ook
duidelijk geworden dat de
Fransman en zijn leefklimaat
niet bij iedere Nederlander in
de smaak vallen.Oostenrijk met
zijn "Stammtisch" en "Glüh
wein" wordt verre geprefereerd
boven de wat formele sfeer van
Frankrijk. En niet te vergeten
de Franse taal, die nu eenmaal
minder gemakkelijk in de mond
ligt.
Deze oorzaken hebben er toe ge
leid, dat de Nederlanders nog
niet in zulke drommen naar het
zuiden trekken als bijvoorbeeld
inde richting van Oostenrijk.In
de winter dan, want inde afge
lopen zomer is Frankrijk letter
lijk overstroomd door toeristen
die van de relatief lage prijzen
wilden profiteren.
Dat de voordelen van de Franse
wintersport nog maar door zo
weinigen zijn ontdekt is waar
schijnlijk het gevolg van het feit,
dat men juist in dit donkere
jaargetijde met zijn lange
avonden een "gezellige" omge
ving op prijs stelt. En naar Ne
derlandse maatstaven is die ge
zelligheid in Frankrijk niet
overvloedig aanwezig.
Maar als men er geen behoefte
aan heeft 's avonds de ontspan
ning buiten de deur te zoeken,
otndat men bijvoorbeeld met het
hele gezin op vakantie gaat of
met een groep vrienden, dan
valt er in de Franse wintersport
eindeloos te genieten
Zelf kan ik putten uit recente
ervaringen. In maart bezocht ik
een zestal kleinere wintersport
plaatsen in het gebied van de
Mont Blanc, zo'n beetje tussen
Chamonix en Megeve. Omdat
alles zo gemakkelijk bij elkaar
lag en een overvloed aan heer
lijke pisten op mij wachtte,
reisde ik elke dag naar een an
der oord. Eerst Saint-Gervais,
dan Praz-sur-Arly, Notre-
Dame-de-BellecombeCom-
bloux. Les Contamines en Les
Houches. Afstanden van tien,
soms dertig minuten per auto,
en altijd over uitstekende wegen
die sneeuwvrij worden gehou
den.
Voor wie over eigen vervoer be
schikt - en dat is toch wel essen
tieel als je niet aan een plaatse
lijk skigebied gebonden wilt
blijven - ligt het voor de hand
een "Ski-Pass Mont Blanc" te
kopen. Dat is een algemeen ab
onnement foto verplicht) op
alle 131 liften in twaalf plaat
sen. Het kost, inclusief skilessen,
bustransport en andere extra's,
ca. 125 gulden per week, en
daarmee hebt u ook onbeperkt
vervoer op de duurste télépheri-
ques (gondelbanen).die u in een
fameus skioord als Chamonix
desnoods naar de Aiguille du
Midi op 3842 m brengen. Leuk
voor een grandioos uitstapje,
maar laat de ski's maar liever
beneden...
Wie zijn onderkomen zoekt in
een van de kleinere plaatsen in
de schaduw van het dure Cha
monix en Megeve - hoewel ook
dat op het ogen blik erg meevalt -
kan bijvoorbeeld de eerste da
gen rustig acclimatiseren en
skilessen nemen op de plaatse
lijke pistes. Wanneer men dan
na een weekje de vleugels uit wil
slaan ligt er voor de fijnproever
een domein aan lichte tot matig
zware afdalingen binnen
handbereik. En dan overal na
tuurlijk die aantrekkelijke res
taurantjes met uitnodigende
terrassen, waar scharen skiërs
en wandelaars in het middag
uur uitvoerig de benen strek
ken. Of het nu op 500, 1000 of
2000 meter hoogte is, u eet er
voortreffelijk voor hooguit
twaalf gulden.
Daarom is het financieel zeer
aantrekkelijk uw vakantie door
te brengen in een van de talrijke
appartementen waarmee ik op
mijn verkenningsreis kennis
heb gemaakt. Met name in
Notre-Dame-de-Bellecombe en
Combloux trof ik moderne flats
aan, die voortreffelijk waren
ingericht met altijd een bad of
douche en gerieflijke kookmoge-
lijkheid. Maar ook in de andere
plaatsen waren ze in overvloed
aanwezig. Maar ik moet eerlijk
zeggen dat ook de hotels waar ik
de nacht doorbracht een zeer
comfortabel onderdak boden
tegen even comfortabele prij
zen. Wat dacht u van een "pen
sion de familie" van een 38 gul
den, vol pension dus, in een
twee-sterren hotel in januari?
In een appartement of bunga
low, maar die zijn iets duurder,
bent u eigen baas. U kunt dan op
de piste de lunch gebruiken en 's
avonds thuis het knappende
stokbrood uitproberen.
Tijdens de kerst en met pasen
zijn de meeste appartementeti
volgeboekt, en ook van 5 tot 28
februari als in Frankrijk de
scholen om de beurt een week
vrij hebben (Mardi Gras) zijn er
veel reserveringen. Buiten deze
topdrukte is er plaats voldoen
de.Overigens vindt u overal wel
een supermarkt waar u snel en
goedkoop inkopen kunt doen.
HOE EN WAT...?
Een appartement reserveren is
natuurlijk aan te bevelen. U
weet dan tenminste zeker, dat er
in de plaats van uw keuze een
gerieflijk onderkomen op u
wacht. Het beste kunt u het
plaatselijke Office du Tourisme
schrijven, of telefoneren, want
dat gaat nu ook automatisch.
Het Nationaal Frans Verkeers
bureau, Prinsengracht 670,
Amsterdam, tel. 020-247534 ver
telt u alles van deze plaatsjes in
de Haute-Savoie en stuurt u bo
vendien graag het informatie
boekje "Ik ski in Frankrijk..."
toe.
Rond het sfeervolle kerkje foto
bovenvan N D.-de-Bellecombe
vindt men talrijke comfortabele
chalets.
FRED VAN OVERBEEKE
Door
Annemiek Ruygrok
LEYSIN, ZWITSERLAND - Wie ons die eerste keer op die
monsterlijke uitvinding, die skies wordt genoemd, bezig
had gezien, was in lachen uitgebarsten. Het was werkelijk
beschamend om zo onbeholpen vooruit te moeten komen,
vooral, omdat anderen met wat meer ervaring de helling
afzoefden.
Maar onze leraar, een vrolijke Zwit
ser, die nog kon jodelen ook, gaf
geenszins de moed op. "Het komt
allemaal goed, loop maar achter
me aan, links, rechts, links,
rechts". En daar gingen we dan
maar weer in eendenpas een heu
veltje van zo'n tien meter hoogte
op. We gleden meer achteruit,
dan dat we boven kwamen en
voor ons hoefde het al niet meer.
Toch was er geenszins rede voor
deze treurige stemming Het
weer was, zoals door de folders
werd voorgeschreven. Diep
blauwe lucht, een overvloed aan
zon en besneeuwde bergen, die
hun toppen in het luchtruim
priemden. Het hotel was eenvou
dig, maar ontzettend gezellig. De
treinreis had verbroederend ge
werkt, zodat een groep van een
man of twintig een vaste ploeg al
vormde en vastbesloten was er
met z'n allen deze vakantie iets
geweldigs van te maken.
Geen "hup Ajax"-stemming, maar
wèl kinderlijke jolijt. Dat werd
die eerste avond nog versterkt
door de eerste kennismaking met
de zo beroemde „glühwein" een
soort warme bisschopswijn, zoals
die op Oudejaarsavond nog wel t
eens wordt gedronken. In feite I y
evenmin te verteren als die af
schuwelijk Spaanse Sangria,
maar de omgeving speelt nu
eenmaal een grote rol en daar in
die Zwitserse Alpenkoude
smaakte die warme zoete wijn
even lekker als de koele Sangria
in Mallorca.
Het leuke van die eerste winter
sportvakantie was, dat we inder
daad terugkeerden naar het peil
van onze kinderjaren. Niets inte
resseerde ons meer, dan een
beetje te leren skiën en voor de
rest was pret maken het enige
doel.
Daarin werden we gesterkt door
twee echtparen, oud voor hun ja
ren, hoewel ze bij de burgerlijke
stand als ongeveer begin dertig
geboekstaafd moesten staan, die
totaal geen begrip konden op
brengen voor onze uitgelaten
stemming.
En, zoals dat met kinderen gaat,
hoe afkeurender ze naar ons ke
ken, des te "ondeugender" wij
werden. Waarschijnlijk speelde
het feit dat we tijdens het skiën in
klassen werden ondergebracht,
een grote rol bij dit kinderlijke
gevoel, dat ons deelachtig werd
of we nu wilden of niet.
Helaas bleken enkelen van onze
klas, onder wie ik, te "speels" om
aan het einde van de week bevor
derd te worden naar de "Berneu-
se", een échte grote berg, die voor
menig beginneling, die in Leysin
de eerste schreden op de houten
of metalen latten heeft gezet, een
begrip is.
Wij werden "teruggezet" naar de
beginnersklasse, geenszins tot
ons ongenoegen. Het enthou-
sisme laaide integendeel hoog op.
Toch wekten de geestdriftige
verhalen van degenen die het
verder hadden geschopt danwij
onze nieuwsgierigheid. Op een
wat mistige, koude middag, kon
ik me dan ook niet langer inhou
den. Ik liet de oefeningen voor
wat ze waren en spoedde me naar
de gondelbaan. die me naar de
ruim 2000 meter hoge Berneuse
zou leiden.
Daar zat ik dan, in m'n eentje een
groot aantal meters boven de
grond. Het was voor het eerst, dat
ik in zo'n kooitje stapte en helaas
was het een stil tijdstip, dus nie
mand was aanwezig om me bij te
staan in deze toch wel benarde
situatie. Akelig langzaam ploe
terde de zilvergrijze cabine over
steile afgronden en rotsachtige
berghellingen heen. Slechts het
geluid van de gondel, die in aan
raking met de pijlers een hotse-
botsend geluid maakte, deed me
af en toe opschrikken uit m'n
pessimistische overpeinzingen.
"Als ik hier val, blijft er weinig
van me over", was de gedachte,
die steeds door m'n hoofd speel
de.
Maar tenslotte lijdt de mensheid
het meest door het lijden dat hij
vreest, aldus een goed gezegde,
en ook deze vrees bleek weer on
gegrond. Want na een kwartier
stond ik veilig boven en keek
voor het eerst uit op het schitte
rend panorama van de Zwitserse
Alpen.
Een ongekende rust ging uit van dit
tafereel, maar dat zou niet lang
duren. Mijn oude klas had mij
ontdekt en met gejoel en ge
schreeuw werd ik geattendeerd
op de plaats waar het kleurige
groepje zich bevond. Terstond
werd ik meegevoerd naar de
plaats, waar ze die morgen hun
"duizelingwekkende" afdaling
hadden gemaakt en inderdaad
stond ik aan de rand van die "af
grond" wel even met de ogen te
knipperen.
Nee, dan maar liever terug naar
mijn oude vertrouwde, beboste
hellinkje waar ik hu eindelijk
goed van af kon komen, waar de
piste niet zo druk was en waar
geen gapende afgrond loerde..
Kalm aan, het is vakantie, dacht
ik bij mezelf. Achteraf is dat stom
natuurlijk, want echt goed leren
skiën zal ik door het gelanterfan-
ter tijdens die eerste winter
sportvakantie nooit
Toch kijk ik ieder jaar weer verlan
gend uit naar die twee of drie we
ken vol ontspanning en onge
compliceerd vertier. Een vakan
tie, die nog steeds opweegt tegen
welke ^trandvakantie dan ook.
Een waterdichte verklaring is
daar eigenlijk niet voor te geven.
Maar iedereen die het heeft mee
gemaakt, zal het kunnen beamen.
In die besneeuwde bergen wordt
je weer even onbezorgd als in je
kindertijd.
