Visseizoen
vogelvlucht
Gang naar arbeidsbureau
voor iedereen 'n afgang
j[ vis
T sport
Gebeuren
binnen VN:
frustrerend
en
hoopgevend
tegelijk
Het is moeilijk om na die eerste
veertien dagen je indrukken op pa
pier te zetten. Alles komt tegelijker
tijd en in hoog tempo over je. De
stad New York, waar je 's morgens
vanuit het raam van je hotelkamer
moet zoeken naar een streep lucht
om te zien wat voor weer het is. De
wereld van de diplomatie, waar mi
nisters, ambassaseurs en andere
belangrijke mensen Zich per limou
sine naar lunches en persconferen
ties begeven. De wereld van de
Verenigde Naties zelf, waar alles z'n
geschiedenis en daarom z'n beper
kingen heeft. Een wereld, die tege-
Het hoofdkwartier van de Verenigde Naties
i uit alle sectoren, waaronder
politie en brandweer te ontslaan.
Daarnaast zijn talloze projecten ge
staakt dan wel ingekrompen. Pro
jecten, die ten doel hadden het wel
zijn van de burgers te verbeteren.
Op datzelfde moment wedijveren
beide presidentskandidaten om de
gunst van de belastingbetalers,
door de ene belastingverlaging na
de andere aan te kondigen.
New York is een stad, waar je je niet
snel op je gemak voelt. Ondanks de
vele mogelijkheden die er zijn voor
recreatie, in parken en musea, win
kelstraten en theaters. De hoge ge
bouwen, de enorme druk van het
verkeer en toch ook onbewust de
bijwoonden en eens wat meer ge
woon zouden werken.
En inderdaad: je eerste indruk van
het diplomatieke wereldje is er één
die wat beheerst wordt door eet- en
drinkactiviteiten. Een wereld zo te
zien van vluchtige contacten bij de
borrel, van mensen die elkaar nog
kennen van die post in Tokio of van
die conferentie in Genève, van vele
woorden en behoedzame facades.
Als je echter wat doordringt in het
diplomatieke gebeuren, dan wordt
je tweede indruk wat genuanceer
der ook in die wereld lopen men
sen rond, die menselijk-vriendelijk
zijn en waarmee je een goed ge-
.sprek kan a
datje je dat afvraagt, ben je tegelij
kertijd bezig jezelf te compromitte
ren door ook voledig in die wereld
op te gaan.
De derde dinsdag in september is -
toevalligerwijze - traditioneel de
openingsdag van de jaarlijkse al
gemene vergadering. Zo'n alge
mene vergadering, die in principe
drie maanden duurt en in die pe
riode zo'n 125 agendapunten moet
afwerken, is te vergelijken met een
machine die heel langzaam en ha
perend op gang komt en in de loop
van de tijd steeds sneller en sneller
gaat draaien totdat het punt bereikt
wordt, dat hij over z'n toeren raakt.
Hieronder een verhaal dat iemand mij dezer dagen deed. Toen ik het
opgeschreven had liet ik het hem lezen. Hij ging ermee akkoord als ik
zijn naam maar niet noemde. Hij was 't met mij eens, dat het publice
ren nuttig zou zijn.
Hij moest zich melden bij het
Gewestelijk Arbeidsbureau als
werkzoekende in een stad in de
buurt, 't Bureau lag ver van het
station.
Omdat hij nogal haast had nam hij
een taxi. "Waar gaan we heen?"
vroeg de chauffeur. "Naar het
Gewestelijk Arbeidsbureau." De
chauffeur keek er even van op.
Even stilte, toen: 't Zijn moei
lijke tijden, meneer, niemand
gaat voor zijn lol naar het G.W."
Hier melden
't Was een nieuw groot gebouw te
midden van een onvoorstelbare
rotzooi: opgebroken wegen, be
rgen modder en stinkende plas
sen. In de hal van het bureau was
het druk. Veel mannen stonden
folders te lezen of snuffelden in
kaartsystemen en in grote map
pen. Eén man stond wat terzijde
Intermediair door te bladeren.
Waar moest hij zich melden? Ach
ter het raam waarop: "Hier mel
den" stond, was niemand te zien.
'n Werkster met emmers en dwei
len vroeg: "Zoekt U iets. me
neer?" "Ja", zei hij. "ik weet niet
waar ik mij moet melden." Waar
voor?" vroeg ze. Hij pakte zijn
kaart. "Hiervoor", zei hij. De
werkster las een paar woorden,
keek wat verschrikt en zei toen:
"U zult wel boven moeten zijn.
Vraagt U daar maar bij de kamer
tegenover de trap."
Boven was het nog drukker dan
beneden. Op lange banken langs
de muren zaten wel zo'n 30 man
nen en een paar vrouwen. Hier en
daar stonden groepjes te praten.
Hij ging voor een raam staan dat
uitkeek op de rommel waar hij
juist doorheen gekomen was.
!'t Was een rot ervaring. Daar stond
hij nou. Met zijn 45 jaar, afgestu
deerd, diploma's in zijn zak, zon
der werk, ingedeeld bij de meest
geminachte groep van de samen
leving. Hij hoorde nu ook bij de
zo geheten „profiteurs", luie
donders, te beroerd om wat aan te
pakken, steuntrekkers ten laste
van de gemeenschap.
Profiteurs! 't Woord alleen al. De
stemming op die gang was om te
snijden. De meesten op de gang
waren nog jong, in elk geval on
der de 40. Die gang naar dit bu
reau moest voor iedereen, zo be
sefte hij nu, een kwelling zijn ge
weest. Een afgang, 't Gaf je een
gevoel van machteloosheid en
nutteloosheid. -
Hij dacht zo zijn er 250.000 in Ne
derland.
Bloemetje
'n Schrale troost. Hij zag nog voor
zich 't meelevende, intens treu
rige gezicht van zijn vrouw, die
morgen. Straks zou hij een bloe
metje voor haar meebrengen:
„Hier, schat, om de moed erin te
houden."
Buiten kwam springend en glij
dend en struikelend een klas
schoolkinderen voorbij. Hij
dacht „Ja, werken jullie maar,
fijn veel leren, allemaal gelijke
kansen en na je school 'n diplo
ma, je tas aan de vlaggestok en
dan een fijne vakantie. Nou en
dan komen jullie maar naast me
staan, hier. „Er kwam weer een
man naar boven. Iedereen keek
even op. 't Was een piekfijn man
netje, keurig in de kleren, 'n
nieuw diplomatenkoffertje in de
hand. Hij deed zijn mooie, zwarte
regenjas uit, vouwde hem netjes
op en legde hem over zijn arm
want kapstokken waren er niet.
Toen stapte hij kwiek op deur
nummer 70 af en klopte. Even 'n
gelach. „Mooi op je beurt wach
ten, broer!" zei iemand. „Maar ik
word verwacht!" - „Ja, wij ook."
Door Piet Wesseling
Een juffrouw bracht met een dien
wagen koffie rond voor de amb
tenaren. „Dat zou er bij mij ook
wel in blijven,,' zuchtte er één.
„Bij de volgende ronde,', riep 't
meisje vrolijk.
Eindelijk was mijn vriend aan de
beurt.
Over het gesprek had hij niets dan
lof. De ambtenaar toonde alle be
grip. Hij had de ambtenaar ge
vraagd of er geen betere afspra
ken konden worden gemaakt zo
dat er niet zo ellendig lang ge
wacht hoefde te worden. Nu
bleek dat de afspraken wel klop
pen, over het algemeen, maar dat
veel werklozen het telkens al eer
der proberen om te horen of er
toch misschien al iets is.
Die vriend van mij is intussen al
weer aan het werk. Maar de korte
periode van gedwongen werk
loosheid zal hij niet licht verge
ten. Voor talloze anderen blijft
het probleem. De werkloze is een
geminacht, vertrapt, met de nek
aangekeken mens. Hij is verbit
terd. Als er hoe dan ook geen op
lossing komt zijn de gevolgen
niet te overzien.
Gemakkelijke oplossingen zijn er
niet. Voordat eindelijk iedereen
zal inzien dat er toch heus gren
zen zijn aan de groei omdat de
natuurlijke hulpbronnen uitge
put raken kunnen we nu al dicht
bij zien dat de goede tijden voor
bij zijn. Alléén sprekers op ver
kiezingsbijeenkomsten „gelo
ven" dat miljarden guldens aan
bieden aan grote ondernemers
het kwaad effectief zal kunnen
bestrijden.
Ik kan 't niet laten om enkele kleine
suggesties te doen, suggesties die
ik bovendien niet alléén bedacht
heb.
Iedereen ervaart op 't ogenblik, dat
't uiterst moeilijk is om iemand te
vinden die een lek in 't dak kan
verhelpen of 'n kapot raam her
stellen of 'n deur weer sluitend
kan maken. Kleine aannemers
hebben 't zo druk, dat ze je zeg
gen: meneer, 'n paar weken ge
duld, U staat op de lijst!
Ze kunnen zich niet veroorloven
personeel in dienst te nemen, dat
is te duur. Daar moet toch een op
lossing voor te vinden zijn. Over
heid en ondernemers samen
moeten tot een vergelijk komen.
Talloze restaurants zijn op zon
dag gesloten. Gebrek aan perso
neel? Nee, 't personeel is te duur.
Ook hier dezelfde situatie.
Met het openbaar vervoer is het
hetzelfde. Talloze lijnen opheffen
is een schijn-bezuiniging, boven
dien uiterst hinderlijk. Immers 't
gevolg is méér werklozen met
W.W-uitkering. Een overeen
komst tussen overheid en onder
nemers moet ook hier mogelijk
zijn.
In de dienst-verlenende sector is
overal gebrek aan personeel.
Waarom geen overeenkomst tus
sen overheid en direkties?
PrikkelAndrjesscn heeft bew
weerd dat de WW-uitkering zeker
niet gelijk mag worden aan het
minimum-loon. Immers dan zou
de prikkel om te werken ver
dwijnen. Zo'n opmerking is al
leen maar zeer beledigend en kan
alleen komen van iemand die
enerzijds geen vertrouwen heeft
in zijn medemens en anderzijds
gewend is achter de harde feiten
aan te hollen zonder er ooit greep
op te krijgen.
Halen deze opmerkingen wat uit?
Och: Alle beetjes helpen, zie de
kleine mier. En hij deed zijn
plasje in de gele rivier.
Michiel van de Kasteelen (24), tot voor kort voorzitter van het PPR-
aktiecentrum Leiden en lid van het landelijk PPR-partijbestuur, zit
gedurende drie maanden in New York.
Hij is als vertegenwoordiger van de politieke jongerenorganisaties,
zoals die zijn verenigd in het Politiek Jongeren Kontakt, afgevaardigd
naar de 31ste zitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde
Naties.
In de komende maanden zal hij in deze krant verslag doen van zijn
bevindingen. Vandaag zijn eerste bijdrage.
lijkertijd frustrerend en hoopge
vend is.
Geldgebrek
Je eerste ervaringen gelden de stad,
waarin de Verenigde Naties haar
hoofdkwartier heeft New York.
Het eiland Manhattan, het hart van
de stad, bergt al meteen in zich de
tegenstellingen, die de hele stad en
het hele land overheersen. "Down
town" de grote bedrijven, het fi
nanciële centrum van de wereld in
Wall Street, de grote wolkenkrab
bers die het karakteristieke beeld
aan de stad geven. "Up town" de
armoede en onrust van Harlem, de
grote negerwij k, waar de sociale
ongelijkheid op straat geëtaleerd
wordt.
New York is een stad, die één pro
bleem gemeen heeft met een stad
als Leiden: het chronisch geldge
brek. Een probleem echter dat hier
veel drastischer vormen kan aan
nemen dan bij ons. Na een tijdlang
op de rand van faillissement ge
leefd te hebben, is de stad er nu toe
overgegaan grote aantallen ambte-
vage vrees voor de misdaad, maken
dat je je wat onrust' g voelt. "Unea
sy", zoals de Amerikanen zeggen.
Soms vraag je je wel eens af, of de
Verenigde Naties er niet beter aan
hadden gedaan een wat rustiger
oord uit te zoeken voor hun hoofd
kwartier.
De Secretaris-Generaal van de Ver
enigde Naties, de Oostenrijker dr.
Kurt Waldheim, heeft onlangs op
een persconferentie, de knuppel'
enigszins in het diplomatieke
hoenderhok gegooid, door op te
merken dat het goed zou zijn als de
diplomaten bij de VN eens wat
minder recepties, lunches en diners
Bovendien is waarschijnlijk de
reactie van vele diplomaten, dat er
wel degelijk gewerkt wordt op lun
ches en recepties. Dat daar nu juist
de politiek gemaakt wordt. Niet de
vergaderzalen met pers en publieke
tribune zijn de plaatsen waar de
onderhandelingen plaatsvinden,
maar juist daarbuiten in de wan
delgangen en in de sociale contac
ten.
Hoe waar dat tot op zekere hoogte
ook moge zijn, toch vraagje je af of
de luxueuze levensstijl van de di
plomaten niet al te schril afsteekt
bij de problemen van armoede en
ondervoeding, die zij bezig zijn te
bespreken. Op het moment echter.
Tijd verdoen
Telkenmale wordt in het begin van
de assemblee veel tijd verdaan met
procedurele zaken, het verkiezen
van diverse ambtsdragers en de
vele plichtplegingen die - helaas -
noodzakelijk worden geacht, zoals
het uit den treure feliciteren van el
kaar en van voorzitters en wat dies
meer zij. Dan sleept zich eveneens
in de eerste fase het algemeen debat
voort. Sprekers van vrijwel alle
(145) lidstaten, meest ministers van
buitenlandse zaken, soms ook
premiers of presidenten, spreken
dan met aanzienlijke omhaal van
woorden de algemene vergadering
toe. Zelfs de wat hardere aanpak
van de huidige voorzitter Amera-
singhe van Sri Lanka, kan in deze
gang van zaken nauwelijks veran
dering brengen. Het wordt mijns
inziens tijd, dat de vraag gesteld
wordt, of aan al die "verplichte
nummers" niet een eind gemaakt
kan worden, zodat meer tijd over
blijft om werkelijk zaken te doen.
Dit is al weer de laatste vis-
rubriek van het seizoen
'76-'77. Zesentwintig weken
lang heeft u op deze plaats
iets over de hengelsport
kunnen lezen. Aan het slot
willen we nog even terug
blikken op de afgelopen
maanden.
Wat de vangsten betreft mag er al
gemeen gesproken worden van een
goed seizoen. Zowel brasem, voorn
als blei is er de afgelopen maanden
bij tijden volop gevangen. Alleen
de laatste weken zit de klad er een
beetje in, maar dat is gebruikelijk
zo tegen de wisseling van de sei-
Karpers
Voor zover ik heb kunnen nagaan is
er één categorie sportvissers die dit
seizoen wat in mineurstemming
zijn: dat zijn de karpervissers. De
vangst van karpers is dit seizoen
teleurstellend geweest. Van de
meeste plaatsen, waar in voor
gaande jaren nogal eens meldingen
kwamen dat er karpers zijn gevan
gen, is dit jaar slechts in uitzonder
lijke gevallen goed visnieuws te
melden geweest. Naar de oorzaak
van een slecht karperseizoen - want
dat was het - kan slechts gegist.
Omdat het seizoen voor de roofvis
pas enkele weken geleden begon
nen is, valt daar nog maar weinig
over te zeggen. Als de voortekenen
niet bedriegen ziet het er naar uit,
dat het een goed snoekbaarssei
zoen wordt. Op vele plaatsen wordt
op het ogenblik snoekbaars gevan
gen en de formaten vallen ook in
vele gevallen mee. Veel minder is
het met de snoek. Maar dat is geen
nieuw verschijnsel. De snoekstand
bevindt zich al enkele jaren in een
diep dal, en de vraag is of dat nog
ooit anders zal worden.
ELAN VISB0TEN
Zeew vis/tourboten met nemen
en certificaat v a 1495.-
YAMAHA buitenboordmotoren
van 2 tot 55 pk v a 675.»-
BOOT - CENTRUM B V.
Hoge Hgndijk 93 - Zoeterwoude
tel 071-126966-f46824.
De snoekstand beweegt zich al jaren crp een beangstigend laag peil. En dat zal blijven zolang de
sportvissers het nodig vinden om met grqte dode snoeken voor de fotograaf te poseren.
het een korpslid van Club 15, die
met de eer ging strijken.
Brasem
Aan de wedstrijd werd
ook door Leidse ploegen
deelgenomen namelijk door DVS
en de HSV "Zuid West". Beide
teams kwamen uit in de klasse van
de maatse vis. DVS startte bijzon
der goed en ging na het eerste ge
deelte van de wedstrijd zelfs aan de
leiding. In de tweede helft echter
was het Club 15, dat zijn slag sloeg.
Daardoor eindigde men tenslotte
op de tweede plaats. Hans van Loon
werd derde in de individuele rang
schikking. HSV Zuid West, die
voor het eerst meedeed, ging met
de Blankenstein Wisselbokaal naar
huis. Dat was te danken aan B.
Ruis, die een brasem van 52 centi
meter ving, en daarmee de grootste
vis van het concours op de kant
haalde.
Tenslotte nog iets over de nieuwe
hengelsportliteratuur, die dit sei
zoen is verschenen. Het is allemaal
wat magertjes geweest dit jaar.
Dan zal er in de eerste plaats iets
gedaan moeten worden aan de kwa
liteit van het water en niet te verge
ten de mentaliteit van de sportvis
ser. Kijken we in onze eigen omge
ving dan vallen er wel een paar po
sitieve punten te noteren. Zo kreeg
de Hengelaarsbond voor Leiden en
Omstreken de beschikking over
het visrecht in de Vlietlanden, een
gebied, dat zich de komende jaren
kan ontwikkelen tot een vissport-
gebied bij uitstek. Tenminste als de
sportvisser zich weet te beheersen
en niet tien, twaalf snoekbaarzen
die hij vangt ook mee naar huis
neemt. Ik weet dat dat gebeurd is
en de bond overweegt voor de
Vlietlanden dan ook een vangstli
miet vast te stellen.
Het viswater in deze omgeving is
het laatste jaar gespaard gebleven
voor ernstige verontreiniging en
daarmee samenhangende vissterf
te. Vissterfte heeft zich - voor zover
ik weet - slechts op enkele plaatsen
op kleine schaal voorgedaan.
Vooral de gevolgen van de langdu
rige droogte waarvoor in hengel
sportkringen werd gevreesd zijn
gelukkig uitgebleven. De komende
jaren is een verbetering van de kwa
liteit van het viswater in de Rijn
streek te verwachten, wanneer de
waterzuiveringsinstallatie aan het
begin^van de Oude Rijn gereed
komt. Het boezemwater van Rijn
land krijgt dan niet steeds die aan
slagen te verwerken van het sterk
verontreinigde Rijnwater, dat bij
Gouda moet worden ingelaten. Ook
de waterzuiveringsinstallaties die
elders in het gébied gebouwd wor
den kunnen een belangrijke bij
drage leveren.
We zijn dit seizoen ook opnieuw ge
confronteerd met de discussie rond
de Chinese graskarpers. De Orga
nisatie ter Verbetering van de Bin
nenvisserij is met deze vissen eèn
experiment begonnen op diverse
plaatsen in Nederland. Zoals zijn
naam al suggereert is deze Chinese
karper een planteneter. Hoewel vi-
sproeven hebben uitgewezen dat
deze vis ook best ander aas eet, is de
belangrijkste opzet van deze proef
om te weten te komen, of deze vis
soort een bijdrage kan leveren in de
strijd tegen de verlanding (het
dichtgroeien) van de poldersloten.
Vandaar dat men op verschillende
afgesloten viswateren graskarper
heeft uitgezet. Onder meer is dat
gebeurd in de sloten die de ter
reinen van de Gasunie omgeven.
Omdat deze sloten met hekken zijn
omgeven en er verder niemand
komt, kan prachtig worden gecon
troleerd wat de resultaten zijn. En
de eerste aanwijzingen die er zijn
wijzen er inderdaad op, dat de.
graskarper- mits in voldoende aan
tallen uitgezet - poldersloten scho
ner kunnen houden dan sloten
zonder graskarper. Als positief
punt zou dat kunnen betekenen,
dat voor het "schonen" van sloten
niet langer plantenbestrijdings-
middelen behoeven te worden ge
bruikt Dat kan weer een gunstige
invloed hebben op het dieren- en
plantenleven in de polder.
Alvorens men echter tot het uitzet
ten op grote schaal overgaat zullen
er eerst pog vele proeven genomen
moeten worden. Want het gaat hier
tenslotte om een vissoort, die niet
inheems is en waarvan de bijver
schijnselen nog niet bekend zijn. In
het verleden zijn op dit punt in het
buitenland grove fouten gemaakt,
die uiteindelijk rampzalige gevol
gen bleken te hebben. Zo is het in
Amerika bij het graven van een ka
naal tussen een merengebied en de
zee gebeurt dat de lamprei-aal, die
in de meren niet voorkwam, daar
nu wel in terecht kwam.
De lampreien vonden daar zo'n
goede voedselbodem, dat ze zich
explosief begonnen te ontwikkelen
en de bestaande visstand in de me
ren ruïneerden. Dat hoeft natuur
lijk niet met de graskarper het geval
te zijn, maar het is goed de gevolgen
eerst nauwkeurig te onderzoeken.
In een later stadium zal ook eens
bekeken moeten worden wie er
voor de kosten van deze vrij dure
vissoort moet opdraaien. Is dat de
hengelsport alleen, of draagt ook de
waterbeheerder, die belang heeft
bij schone sloten, bij in de kosten?
Eén ding kan inmiddels wel wor
den vastgesteld over de graskarper
het is een bijzonder fraaie vis, die
snel kan groeien en aan de hengel
verrassend goede sport geeft. Col
lega's die al eens op de graskarper
hebben proefgevist bij de OVB zijn
bijzonder enthousiast.
Ik ben u ook nog de uitslagen
schuldig van de Nederlandse kam
pioenschappen die werden gehou
den door de overkoepelende orga
nisaties de NWS en het CNHV. De
N WS-titelstrijd werd gehouden in
een vaart in Oostelijk Flevoland
tussen Dronten en Lelystad. Er
werd bijzonder slecht gevangen die
dag. Van de ongeveer 550 deelne
mers aan de wedstrijd ving bijna de
helft helemaal niets. Opmerkelijk
was ook dat een aantal gerenom
meerde wedstrijdvissers uit het
zuiden van het land niet veel
klaarmaakte. Bij de korpsen, die
visten op alle maten werd het team
van de Verenigde Dordtse Henge
laars eerste. Tweede en derde wer
den respectievelijk de korpsen van
Heijthuijzen en Kerkdriel. In het
individuele klassement werd R.
Heen uit Utrecht Nederlands kam
pioen. Tweede werd de Beverwij-
ker D. Alders en derde H. Verdon-
schot uit Elsloo. Bij de afdeling
„maatse vis" werd kampioen B.
Kremers uit Ammerzoden gevolgd
door W. A. v. d. Meer uit Delft en J.
Breukel uit Brielle.
Het nationale concours van het
CNHV werd dit jaar vervist in het
Noordhollands Kanaal bij Alk
maar. Er deden 133 hengelaars mee
van 11 Het werd een compleet suc
ces voo „Club 15" uit Den Dungen
verenigingen. Zowel in de catego
rie "alle maten" als "maatvis" legde
men beslag op de eerste plaats. Ook
in de individuele klassementen was
Platgetreden
Eén van de teleurstellingen werd in
de vissenencyclopedie "Aan de
haak" waarvan volgende week het
26ste en laatste deel verschijnt.
Zoals ik aan het begin van het sei
zoen al constateerde is het een prij
zig geval. Zeker nu men kennis
heeft kunnen nemen van de in
houd. De bewering dat het allemaal
anders en nieuw zou worden Is ge
nen dele bewaarheid. In tegendeel:
het overgrote deel is het bewande
len geweest van al platgetreden pa
den van de sportvisserij. De uit
voering heeft het geheel nog een
beetje "eigen gezicht" gegeven,
maar f2.95 per deel was echt te
duur.
En voor de komende maanden:
goede vangst.
De enige speciaalzaak voor al uw
HENGEL
SPORTARTIKELEN
DE SPORT
Haarlemmerskaat 11, tel. 124020
