Wim de Bie
sinds twee
jaar simpel
Heer Bie
Het Verbond
wordt
serieus
"Wat we nu
doen is
veel meer
dan
Komisch"
Door
Bart
Jungman
"Nog geen
reden te
scheiden"
ZATERDAG 9 OKTOBER 1976
EXTRA
"Niet alleen
„Niet alleen meer die zwarte
mannetjes", zegt directeur
Bie van het Simplistisch
Verbond als we hem vragen
naar de plannen van het
Verbond voor het komende
seizoen.
Veranderingen
Veranderingen staan er dus op
stapel. De directie lijkt wat
terug te komen van haar
harde bewind, waarin
slechts voor de directie
ruimte was voor het maken
van televisie-programma's.
Het woord is aan de achter
ban!
Al moet gezegd worden dat dit
op het eerste gezicht wel een
beetje door nood gedwongen
lijkt. Het Simplistisch Ver
bond gaat namelijk dit jaar
naast een paar van de ge
bruikelijke korte uitzendin
gen ook enkele avondvul
lende programma's verzor
gen.
Handtekening
Veel kan Bie nog niet zeggen
over deze ingrijpende wijzi
gingen. Plaats wordt er in
ieder geval gecreëerd voor
wat meer serieuzere zaken.
Documentaires, interviews,
het Verbond gaat niets uit de
weg. En al is het niet alleen
meer de heren Koot en Bie
wat de klok slaat, hun hand
tekening staat er onder.
Het echec van avondlange
programma's als Vogelvrij-
dag en de Van Speijk-show in
het tweede seizoen kan de di
rectie niet
het stoute
plan weerhouden. „Wij laten
ons niet leiden door de ter
reur van de kijkcijfers",
meldt heer Bie strijdlustig.
„Dat gebeurt al veel te veel.
Wat wij vinden is de enige
maatstaf. Door al dat geloer
naar die verdomde kijkcij
fers is het kleine groepje wat
van goede programma's
houdt, inmiddels een be
dreigde minderheid gewor
den".
Provincie
Theaterplannen die Koot en
Bie lange tijd koesterden
zijn over boord gegooid. Bie:
„We hebben inderdaad een
tijdlang met het plan rond
gelopen om als een echte
ideële beweging de provin
cie in te gaan. Je kent dat
wel: hedenavond bijeen
komst van het Simplistisch
Verbond. Sprekers: de direc
tieleden van het S.V., de he
ren Koot en Bie. Doen we
voorlopig toch maar niet,
omdat we het nou nog niet
helemaal duidelijk zagen".
Film
„Film daarentegen blijft nog
altijd hoog op ons verlang
lijstje staan. Die bioscoopre
clame die we maken voor de
Postgiro moet je ook zien als
een soort vingeroefening
voor later.
Maar het valt nog niet mee
hoor. Zo'n groot doek vullen.
Heel wat anders dan tele
visie."
Mei 1972: televisiekijkend Nederland beleeft
de laatste uitzending van het, door Nico
Scheepmaker zo treffend als,jargon-satire',
omschreven tv-programma „Hadimassa".
Kees van Kooten en Wim de Bie
- naast Ton van Duinhoven en
Dimitri Frenkel Frank de
twee pijlers waarop het pro
gramma rust - ontvouwen bij
dat afscheid in het weekblad
Haagse Post hun toekomst
plannen. "Alles wat we willen
is een komisch duo zijn. Dat
hoeft geen populair duo te
zijn, maar wel één in een wat
persoonlijker programma."
Spiegelen
De Wim de Bie van nu - voor
simplisten: Bie, directeur en
gedelegeerd radiocommissa
ris van het Simplistisch Ver
bond - geconfronteerd met
die "jeugdwens", kan zich er
niet helemaal meer mee ver
enigen. "Wat we nu doen, het
Simplistisch Verbond, is niet
samen te vatten onder de
noemer „komisch". Het is
veel meer. Ik ril bovendien al
tijd een beetje van program
ma's die nadrukkelijk als
'humoristisch' staan aange
kondigd.
In elk geval is de basis van het
S.V. serieus bedoeld. Wat er
zoal gebeurt in de samenle
ving, wat wij om ons heen
zien, proberen we te spiege
len in de verbondsuitzendin-
gen. De verpakking is niet zo
serieus, maar luchtig, gewoon
omdat we ons daar meer in
thuis voelen.
Voortvarend
We hebben met Wim de Bie af
gesproken in het Amster
damse Americain. De angst
om hem in dit immense en
drukbeklante etablissement
mis te lopen blijkt gelukkig
ongegrond. Met z'n twee me
ter en fors postuur is 'de
mede-directeur van Neer-
lands kleinste omroepzuiltje
zelfs zonder zijn out-fit van
verre te herkennen. Zijn pas
is bovendien van dezelfde
voortvarendheid als de ge
dreven verbondsman. Foto's
stuiten in eerste instantie op
grote problemen. "In burger"
blijkt dat niet te kunnen. Ge
lukkig is er 's morgens ge
filmd en ligt zijn simplisti
sche uitmonstering in de au
to. Bril af en alpino op, maken
van Wim de Bier in twee tel
len Heer Bie.
Het Gat
Via het „Gat van Nederland"
kwamen Kees en Wim dus
twee jaar geleden terecht bij
het Simplistisch Verbond.
"Wat we vooral misten in Ha
dimassa, waar we naar toe be
gonnen te werken bij het Gat
van Nederland en wat we
vonden in het Simplistisch
Verbond, dat was een afzen
der. We vonden dat de kijkers
in onze vroeger programma's
niet konden zien wie wij nu
eigenlijk waren. We konden
het er zelf althans niet in ont
dekken."
„In zoverre is die wens bij het
einde van Hadimassa dus uit
gekomen. We hebben nu een
persoonlijk programma.
Want in de uitzendingen van
het Simplistisch Verbond zie
je de afzender, Koot en Bie,
duidelijk wél.
Dat Simplistisch Verbond
opende bovendien de weg
naar oneindig veel mogelijk
heden. Niet alleen konden we
de draak steken met die
kleine omroepzuiltjes, maar
vooral veel persoonlijke din
gen kwijt. Als één van
ons in de put zat en het
niet meer zag, dan toonde we
dat. Weliswaar in die luchtige
verpakking, maar de kern, de
basis, was serieus.
Langzamerhand hebben we
ook de juiste vorm gevonden.
In het begin hadden we bij
voorbeeld een paar van die
zinnetjes die we steeds her
haalden. Daar zijn we toen di
rect mee gekapt omdat je de
volgende dag allerlei afschu
welijke mensen die dingen
hoorde roepen."
Bedachtzaam
Wim de Bie is een bedachtzaam
prater. Geen grote woorden
stroom uit zijn mond, maar
trefzeker formulerend, wekt
hij de indruk zeer goed te we
ten waarmee hij bezig is.
Waarschijnlijk de vruchten
van de jarenlange ervaring
«dat het duo Van Kooten-De
Bie in al die jaren heeft opge
bouwd.
Wim de Bie zat in de vijfde klas
van de Dalton-hbs in Den
Haag en Kees van Kooten in
de derde van dezelfde hbs. Op
een door Wim georganiseerde
feestavondhet was 1957,
ontmoetten ze elkaar voor het
eerst.
Voor een sketch ("De Ameri
kaanse kapper, heette het. Een
onzinnige sketch, sloeg ner
gens op") had Wim vijf jon
gens uit de zaal nodig. Kees
was één van de vijf. Na die
avond bleven ze bij elkaar.
Gelijkgericht
"We dachten gelijkgericht en
doen dat nog steeds. Ik zie dan
ook voor de nabije toekomst
geen enkele reden dat we uit
elkaar zouden gaan".
Revue- en cabaret-achtige za
ken mondden halverwege de
jaren zestig uit in het mee
werken aan het VARA-
programma Uitlaat.
Ze werden de Klisjeemannetjes:
twee biljartende, in plat
Haags converserende heren
die daarbij (de titel zegt het
al) het cliché niet uit de weg
gingen. Na twee jaren Klis
jeemannetjes werd het televi-
Discipline
Eerst wat optredens in tiener
programma's als Puntje,
puntje, puntje en Fenklup.
Daarna Hadimassa.
Een programma dat door regis
seur Dimitri Frenkel Frank
werd gekarakteriseerd als het
op vrolijke wijze toespreken
van de massa. Het persifleren
van trends. Wim de Bie: ,J3ij
Hadimassa hebben we vooral
discipline geleerd".
Toen de overstap naar de
VPRO: het Gat van Neder
land. Ze gingen weer als duo
opereren. Het luchtige van
Hadimassa was er af, het
werd bijtender, maar ook veel
persoonlijker.
Thuis
Twee jaar geleden het Simplis
tisch Verbond, de ideële bewe
ging. waarvoor de VPRO zo
genereus een stukje van haar
toch al minieme zendtijd aan
afstond. Een maJiier van wer
ken waar Van Kooten en De
Bie zich na twee jaar nog zeer
goed in thuis voelen.
allebei. Dat was goed te zien
in die ene uitzending waarin
we aan een voettocht begon
nen Bie krijgt dat idee, sleept
Koot erbij, zet dat plan door,
maar halen doen ze het alle
twee niet. Het is eigenlijk net
zo'n verhouding als Stan Lau
rel en Oliver Hardy hadden.
Fantastisch
Wat we zelf één van de aardigste
kanten aan het Simplistisch
Verbond vinden, is het bewijs
dat je met weinig geld toch
een goed programma kan
maken. Als we buiten de stu
dio filmen dan doen we dat in
onze achtertuin of op zolder.
Kost niks en de ontdekkingen
die je dan nog elke keer doet
zijn fantastisch. Een beetje
afzetten tegen die dure pro-
dukties van tegenwoordig.
Simplisme ook in de studio. We
hebben in het begin een tijdje
de Media-hoek gehad. Een
erg ingewikkelde toestand,
erg overdréven. Daar zijn we
nu dan ook.mee gestopt. Een
wandje en twee bureau's is
voldoende."
Met {iet onderwerp „buiten
filmen" zijn we bij Paul van
de Bos beland. Zijn inbreng
is erg groot.
WdB: „Paul is erg belangrijk
voor ons. Je zou hem mis
schien nog beter regisseur
kunnen noemen. Toen Kees
en ik bij de VARA weggingen
na Hadimassa, wilden we
eerst met televisie stoppen en
wat in de cabaret-sfeer gaan
werken. Hans Keiler, die be
zig was met het „Gat van Ne
derland" voor de VPRO,
vroeg of we nog één keer wat
wilden doen voor televisie in
het Gat.
Met Paul van de Bos, één van de
filmers van het Gat, hebben
we dat gedaan. Hij heeft ons
toen .mee naar buiten ge
nomen. Moetje bedenken dat
we daardoor altijd in de
studio hadden gewerkt. Er
ging letterlijk en figuurlijk
een wereld voor ons open.
Klem
De mogelijkheden die in één
klap weer ontstonden, onge
looflijk! In feite hebben we
dat aan Paul te danken. De
klem die we in de studio op
onze bek hadden, waren we
kwijt.
Foto: Dirk Ketting
Toen we begonnen met het
Simplistisch Verbond is hij
meegegaan. Nog steeds is zijn
inbreng, net als die van ge
luidsman Roel Bazen erg
groot. Als zij zeggen: het is in
orde, nemen we dat aan.
Afgezien van die ervaring zou
het achteraf bekeken toch
stom zijn geweest om met
televisie te kappen. De erva
ring, die we in de loop der ja
ren hebben opgebouwd is te
kostbaar om zomaar weg te
gooien."
Het onderscheid tussen leuk-
doen en leuk-zijn dat jullie
wel maken, probeer dat eens
uit te leggen?
WdB: „Kijk mensen als Paul
van Vliet en Seth Gaaikema
zetten een typetje neer. Maar
tegelijkertijd doen ze hun
uiterste best het publiek
duidelijk te maken dat zij
dat niet zijn. Ze gaan er buiten
staan en lachen met het
publiek mee; dat is leuk doen.
Een figuur als Koot bestaat, is
levensecht, die is leuk. Dat
laatste is veel interessanter,
vinden wij, omdat je raak
vlakken houdt met de werke
lijkheid. Je bent te identifice-
'Je kunt inderdaad wel zeggen
dat er in de loop van die twee
jaar S.V. een bepaalde ver
houding tussen Koot en Bie is
gegroeid. Ik ben de gedreven
Verbondsman, terwijl Koot
onzeker is, het allemaal nog
niet zo goed begrijpt. Hij mag
nog wel eens afglijden van het
door Bie met vaste hand uit
gestippelde pad. Maar uitein
delijk falen we dan toch weer
