Makreel weer
onder de kust
KILLANIN DE
VEELZIJDIGE
„IOC moet waken tegen
bemoeienis van politici"
Fa. Verhoog
Wedstrijd yjj
voor de
VOER
VOOR
BRASEMS
Wi«e
ZATERDAG 17 JULI 1976
De enige speciaalzaak voor al uw
HENGEL
SPORTARTIKELEN
DE SPORT
Haarlemmerstraat 11, tel. 124020
t Is geen visserslati)n. maar voor
hengelsportartikelen kunt u beter terecht
bi)
Leidseweg 14, Voorschoten,
telefoon 01717-2430.
Boelee's
hengelsportartikelen
HOGE RIJNDIJK 110, LEIDEN
TELEFOON 121393.
Alles voor de vissport
Maden en wormen.
jeugd J SpOrt
De Hengelaarsbond voor Leiden en Omstreken organiseert op za
terdag 21 augustus weer de jaarlijkse viswedstrijd voor de jeugd in
de Witte Singel. De wedstrijd begint om negen uur 's ochtends en
vanaf kwart over acht kan men plaatsnummers afhalen bij het
Leidsch Dagblad. Er wordt anderhalf uur gevist op aantal. Aan de
wedstrijd kan worden deelgenomen door de jeugd van tien tot vijf
tien jaar en het inschrijfgeld bedraagt een gulden per persoonMen
kan zich aanmelden bij alle Leidse hengelsport winkeliers tot en met
dinsdag 17 augustus. De uitreiking van de vele prachtige prijzen
vindt zaterdagmiddag 21 augustus om 1 uur 's middags plaats in
het Sint Antonius-Clubhuis.
Melkflesdop als aas
,De makreel zit weer onder de kust". Het is de alom be
kende kreet in de zeesportvisserij zo rond deze tijd. Een
kreet, die tevens het startsein vormt voor een massale run
op sportvisserij schepen langs de kust. Wamt als er makreel
gevangen kan worden, zijn de meesten er als de kippen bij.
Voorzien van een zware zeehengel en aan de lijn een veren
paternoster.
Voor de niet zeevisser, zal ik dat
vangattribuut even nader verkla-
Het is een onderlijn met een
aantal zijlijnen. Aan die zijlyntjes
bevinden zich haken, die aan het
zicht worden onttrokken door kip-
peveren of iets dergelijks. Er zijn
verenpaternosters die zes of zeven
haken tellen. Verenpaternosters
zijn hengelattributen voor het be
kende „takel- en blok-werk". Er
komt geen stukje behendigheid ol
sportiviteit aan te pas, alleen de
de kortst mogelijke tijd
zoveel mogelijk vis binnen te take
len. En aan boord staat de plastic-
vuilniszak al gereed om de makreel
deponeren. Bent u ook zo n
vast van plan alleen
het rookoventje of voor de
braadpan te vissen, dan is - wat hiei
komt - aan u verspild. Bent u
echter van plan om makreel op een
sportieve wijze te vangen dan vol
gen hier een paar adviezen.
Ophijsen
Vissen met veren paternosters,
waarvan zo n half dozijn haken zit
ten betekent namelijk in vele gevel-
len de werpmolen ruineren, omdat
de constructie niet berekend is op
het ophijsen van een half dozijn
makrelen. En dat kan gebeuren,
u toevallig midden in een
school zit. Heeft u dat geluk pro
beer het dan eens op een andere
Haal uit uw hengelfoudraal
wat lichter boothengeltje en
kort de verenpaternoster in tot een
of hooguit twee haken. Probeer de
loodverzwaring aan de lijn zo klein
mogelijk te houden. Wel moet u
uitkijken dat de zaak niet te licht is
zodat de lyn zo zo ver wordt mee
genomen met de stroming dat u in
de lijnen van andere vissers terecht
komt. Daarom moet u - als het even
kan - altijd trachten een plaatsje te
veroveren od het achterdek van een
schip. U krijgt dan wat meer bewe
gingsvrijheid en loopt ook niet di
rect het risico met andere lijnen
verward te raken. U laat de lijn vie
ren totdat u merkt dat de makreel
heeft gehapt Daar kan geen mis
verstand over bestaan, want de
makreel beschikt over een grote
kracht. Hij verschaft u de nodige
sport. Meer dan u ooit zou krijgen,
wanneer er drie of vier exemplaren
aan een zware zeehengel bungelen.
Makreel is een weinig kieskeurige
vis. Op zijn voedseltocht langs de
kust hapt de makreel naar alles wat
glimt of beweegt. Makreel moet
namelijk - om aan voldoende zuur
stof te komen - steeds blijven door
zwemmen. Hij heeft geen tijd om
als een karper het aas langdurig te
bestuderen, maar hoopt dat wat hy
beetgepakt heeft ook werkelijk te
consumeren is. Zo kan het gebeu
ren dat er volop makreel wordt ge
vangen aan haken, die alleen voor
zien zijn van een stukje glimmend
materiaal. Bijvoorbeeld de dop van
een melkfles. Kopen van duur
zeeaas als zeepieren of zagers is in
dat geval een regelrechte geldver
spilling.
Is het niet zo druk op een sportvis-
serijschip dan kunt u het vissen op
makreel ook eens proberen meteen
flinke lepel. Reken daar echter niet
te vast op, want vooral in het „ma
kreelseizoen" is het meestal „volle
bak". Trouwens u moet toch even
in de gaten houden, of men niet al te
veel hengelaars aan boord neemt,
want dan wil een visdagje nog wel
een eens in plaats van plezier ge-
Strijdlust,
ADVERTENTIE
ELAN VISBOTEN
BOOT - CENTRUM B V.
makrelen meenemen om thuis
consumeren (Neem er nooit meer
mee dan u opeetj neem dan het
volgende ter harte. Er bestaan na-
melyk twee soorten makrelen: de
blauwe en de horsmakreel. De eer
ste soort is het beste geschikt voor
de consumptie. Het zijn de makre
len die u ook op de markt of in de
viswinkel kunt kopen. De hors
makreel is veel minder smakelyk.
De hors-makreel heeft grote ogen
in verhouding tot de „blauwe" en
op de kieuwen zit een zwarte vlek.
De strijdlust van de vis is ook veel
kleiner dan die van de „echte" ma-
kreei.
Met het warme weer van de af
gelopen weken is de tempera
tuur van het buitenwater flink
gestegen. En dat heeft een gun
stige uitwerking gehad op de
bijtlust van de brasem. Zowel
in polder als op de plas is onze
nationale sportvis in grote
aantallen gevangen. De bra
sem werd op de meest uiteen
lopende plekken gevangen,
variërend van een zeer ondiepe
plek in de buurt van een riet
veld of op een meter of vijf, zes,
tegen de gloo'iing van een
vaargeul of zandwinningsgat.
Die vangsten van de afgelopen
tijd hebben weer eens bewe
zen, dat de brasems in de zomer
in enorme scholen moeten
rondzwemmen. Scholen van
enkele honderden exemplaren
op wat groter water zijn geen
uitzondering. Die wetenschap
maakt het ook duidelijk hoe
we moeten opereren, wanneer
we een goede voederplaats
willen creeren voor de brasem.
Deze tijd hoeft u niet bevreesd
te zijn, dat u teveel voer in het
water gooit. Want als zo'n
grote school op de voerplek
verschijnt is het vaak in de
kortst mogelijke tijd gebeurd
met het aanwezige voer.
Ik heb in Ierland mijn ogen
uitgekeken hoe twee vissers
een wasteil vol met brood in
hun bootje zetten en dat even
later overboord kieperden en
hun steeksiokken in de buurt
zetten om de voerplaats te
markeren. De volgende och
tend keerden ze terug en be
gonnen te vissen. De brasems
die ze vingen waren van forse
afmetingen en donkerbruin
van kleur. In enkele uren tijd
werden er tientallen binnen
boord gehaald.
HENGELT IP
VAN DE WEEK
Nu wil ik u echt niet aanraden
om direct naar de dichtstbij
zijnde bakker te rijden en zijn
hele broodvoorraad te kopen,
maar een paar oude broden als
een stevig grondvoertje kan
beslist geen kwaad. Onder een
beding. En dat is, dat u dat
voer geruime tijd voor het vis
sen in het water kunt plempen.
De avond ervoor, of tenminste
enkele uren. Is dat niet moge
lijk dan is het raadzamer om
met wat bescheidener midde
len te
Ik heb steeds met opzet ge
sproken over deze periode. Er
zijn namelijk duidelijke ver
schillen in de bijtlust van de
brasem té constateren. Bij
voorbeeld wanneer de ont
wikkeling van de algen in het
water haar hoogtepunt heeft
bereikt kan veel voeren een
averechtse werking hebben.
De brasem bevredigt dan al
een groot deel van de bijtlust
met de in het water zwevende
groene alg. Als er dan ook nog
overmatig gevoerd wordt, is
de kans klein dat de vlok aan
de haak genomen wordt.
Eenzelfde recept geldt voor de
winter, wanneer de vis veel
minder consumeert dan in de
herfst en zomermaanden. Voer
in het koude jaargetijde steeds
met mate. En tenslotte nog dit
advies: heeft u gemerkt dat er
brasem op uw stek zit, voer
dan geregeld wat kleine stuk
jes brood bij. Gebruik wel
steeds kleine luchtige stukjes
zodat de vis niet verjaagd
wordt. Want ook al wordt de
brasem algemeen gezien als
een gemakkelijk vangbare vis,
de grootste exemplaren zijn
bijzonder schuw en verdwij
nen bij het minste geringste
lawaai van de voerplek om
niet meer terug te keren.
Veertig Jaar geleden hing een
magere jonge verslaggever drie
weken rond op de frappen van Fort
Belvedere, privewoning van Edward
Vin. wachtend op het bericht dat
de Koning afstand deed van de
tioon. Zaterdag zal diezelfde journa
list, Michael John Killanin, nu Lord
Killanin, de derde baron van het
geslacht, zich richten tot Edward
Vin's nicht. Koningin Elisabeth II,
en zal hij haar vragen de
Olympische Spelen van 1976 te
Montreal, Quebec, officieel te
openen.
Van verslaggever en diplomatiek
correspondent tot voorzitter van het
Internationale Olympische Comité
mag een vreemde overgang lijken,
maar het waren de bekwaamheid in
het opslaan van feiten en de tact
van de journalist die Lord Killanin
geholpen hebben de moeilijkste en
volgens sommigen eenzaamste post
in de sport te bereiken.
Want het was Michael Killanin die
de omstreden laatste jaren van
Brundage's voorzitterschap overbrug
de - een bittere periode van politiek
die inbreuk maakte op sport,
dodelijk terrorisme op de sportvel
den. eisen voor „open" Olympische
Spelen, en de pan uitrijzende kosten
- tot vandaag de dag, nu de Spelen
ondanks alle problemen nog altijd
leven.
Edielman
De honderd kilo wegende en
pijprokende minzame edelman uit
Dublin in Ierland heeft de zaak op
de een of andere manier bijeen
gehouden. Op kalme en bedaarde
wijze heeft hij emoties gesust en
voor vaak bekritiseerde Olympische
organisaties een veel grotere mate
van sympathie en begrip gewonnen
dan ooit bestaan heeft.
Zijn liefde en toewijding voor de
Spelen is nooit verslapt in de 24
jaar dat hij lid is van het IOC.
Toen een grote ontevreden groep
leden, woedend over Brundage's
starre leidersschap en ongeduldig
Van journalist/lot president
wachtend op veranderingen, Killa
nin vroeg zich kandidaat te stellen
tegen de Amerikaan na de
Mexicaanse Spelen acht Jaar
geleden, weigerde hij omdat hij
vreesde dat het kwalijke gevolgen
zou kunnen hebben voor de
Olympische zaak. In plaats daarvan
wachtte hij tot Brundage in
Munchen aangaf dat hij er na 20
jaar voorzitterschap genoeg van
had.
In Brundage's laatste Jaren was het
Killanin die het als eerste
vice-voorzitter op zich nam de
public relations voor het IOC te
verzorgen. Tot dan toe had de
sportwereld zich tevreden moeten
stellen met Brundage's incidentele,
vaak knorrige uitlatingen om een
indruk te krijgen van de koers die
het IOC voer. Het was Killanin die
de persconferenties leidde, dikwijls
voor honderden „nieuwsgierige" Jour
nalisten, die niet langer bereid
waren korte nietszeggende antwoor
den te accepteren. De Spelen waren
gegroeid - buiten proporties, aldus
sommigen - en de belangstelling was
groter dan ooit tevoren. Sporten die
vroeger als onbelangrijk beschouwd
werden zag men nu als toppers.
Federaties drongen aan op aanvaar
ding van nieuwe takken van sport.
De keus van de plaats van de
Spelen werd een zaak van nationaal
prestige.
Verbazingwekkend
Binnen enkele maanden waren
moderne contacten tot stand ge
bracht. Journalisten liet men niet
langer uren voor een dichte deur
staan. Hoofden van federaties
kregen gemakkelijk toegang tot de
uitvoerende raad. Killanins perscon
ferenties waren verbazingwekkend in
hun ongewoonheid. Hij kwam
binnen stappen, groette de Journa
listen vriendelijk, trok ee»us aan zijn
pijp en besteedde meer dan twee
uur met het geduldig uitleggen van
ingewikkelde details van veranderin
gen in de regels, voorstellen,
amendementen en stemprocedures.
Zijn houding en geestigheid is altijd
dezelfde gebleven. Toen hem eens
gevraagd werd waarom in een
bepaald geval de stemmen gestaakt
hadden, antwoordde hij met een
uitgestreken gezicht: „Dat was
eigenlijk een verrassing. Iemand
waarvan verwacht werd dat hij voor
zou stemmen, viel zoals gewoonlijk
in slaap, en omdat hij alleen
wakker wordt als het over paarden
gaat, bracht hij zijn stem niet uit -
de stemming ging niet over paarden".
Op een andere gelegenheid kwam
een lid te laat binnen, buiten adem
en overlopend van verontschuldigin
gen. „Het is de schuld van die
verdomde Zusenzo luchtvaartmaat
schappij" verklaarde hij toen hij
eenmaal zat. „Vooruit, geen reclame
alstublieft", zei Killanin. ,Dit is de
Olympische organisatie".
Dat is dan Michael Killanin, een
veelzijdig mens - filmproducer,
journalist, zakenman (hij is direc
teur van vijf Ierse firma's,
onderdirecteur van een zesde en lid
van de raad van bestuur van negen
Europese concerns)., paardenenthou-
siast en bankier.
Nationalist
Sport heeft altijd een belangrijke
rol in zijn leven gespeeld, hoewel hij
als bokser, ruiter en roeier nooit het
internationale niveau gehaald heeft.
Hij werd geboren te Londen vlak
voor het begin van de Eerste
"Wereldoorlog in 1914 en opgevoed op
Eton, in Cambridge en aan de
Sorbonne te Parijs. Zijn voorouders
zijn Ieren en zijn familie komt uit
Dublin. Hij heeft ook een huis in
Galway, aan de Ierse westkust. Zijn
grootvader werd tot baron gemaakt
door Koningin Victoria. Geduuende
die tijd was Ierland nog een deel
van Engeland en strevend naar
onafhankelijkheid. Killanin be
schouwt zichzelf als een nationalist,
zelf zozeer dat hij nooit zijn zetel in
het House of Lords bezet heeft of
trouw beloofd aan de Koningin. Als
Jongeman verdiende hij zijn brood
als Journalist (hij draagt nog steeds
trots een vakbondskaart by zich) en
zym artikelen waarin hy als
diplomatiek correspondent de Ja-
pans-Chinese oorlog versloeg geno
ten in ruime kring bekendheid.
Uiteindelijk zou hy wel eens het
meest bekend kunnen worden voor
zyn onvermoeibaar pogen het on
oplosbare in de sport op te lossen.
- het vraagstuk van het amateuris
me, en de vraag of de ware atëeet
kan blijven meedingen op hetzelfde
niveau als de professionals, de
semi-professionals en degenen die
door hun regering gesponsord
worden. Regel 26, die de omstreden
definitie van amateurisme bevat,
zou wel eens bekend kunnen worden
als de .JECillanin-regel".
Killanin: regel 26 moet worden herzien
In Londen, in 1948, namen 59 nationale Olympische Comités deel en het programma
bestond uit 17 takken van sport en 138 wedstrijden. Er waren 4.689 atleten. In Mon- DOOR
treai kunnen er 132 nationale Olympische Comités zijn en meer dan 10.000 deelne- LORD KILLANIN
mers in 21 takken van sport en 186 wedstrijden.
Deze groei is veroorzaakt door een
aantal factoren. De belangrijkste is
zonder twijfel de dekolonisatie.
Tegelijkertijd heeft de gelijkberech
tiging van vrouwelijke deelnemers
niet alleen het aantal deelnemers
vergroot, maar ook het aantal
wedstrijden waaraan zij kunnen
meedoen. Deze stijging, en de
toeneming van de kosten, die zich in
een nog sneller tempo voltrok,
hebben meer vooruitgang in techni
sche faciliteiten nodig gemaakt.
Amateurisme
Gedurende mijn eerste periode als
voorzitter heb ik me zoveel mogelijk
geconcentreerd op wat bekend staat
als Regel 26 de „Amateurcode",
die tegenwoordig „verkiesbaar hei ds-
ccde" wordt genoemd. In aansluiting
op de regels die betrekking hebben
op de juiste wijze van aansluiting
bij erkende sportfederaties, handelt
dit artikel over de veel besproken en
omstreden vraag wie professional is
en wie niet. De criteria wisselen per
land en per tak van sport. Veel
westerse critici beschuldigen de
socialistische landen van het „voort
brengen" van professionals. Er zijn
in feite weinig beroepssporten in de
socialistische landen. De situatie is
aldus, dat edereen een vak of
beroep moet hebben; deelnemers die
zeer goede prestaties leveren kunnen
een maximum aan vrije tijd krijgen
voor sport. Dat gebeurt ook elders
in de wereld. Niet alleen militairen
kunnen vrijgesteld worden, ook
grote concerns zijn vaak maar al te
blij atleten van hoog niveau te
betalen en te ondersteunen, omdat
die naar zij hopen roem en
publiciteit voor hun bedrijf zullen
opleveren. Dan is er het Amerikaan
se sportbeurzensysteem, dat door de
socialistische landen wordt aange
vallen.
Om te trachten iedereen een gelijke
behandeling te geven, zijn de regels
herzien. Het Internationale Olympi
sche Oomite staat thans „gebroken
tijd" toe, en bepaalt niet zelf de tijd
die besteed wordt aan wedstrijden
en training. Zolang de deelnemer
maar n iet zijn brood verdient m et
zijn sportieve activiteiten. Dit kan
aanleiding geven tot meer proble
men. Het kan de minder welgestelde
nationale Olympische Comités, die
zich geen faciliteiten voor topatleten
kunnen veroorloven, ernstig scha
den, en het schaadt ook bepaalde
internationale federaties die niet
over de fondsen beschikken om hun
takken van sport tot ontwikkeling te
brengen en te sponsoren. Het
vraagstuk van de verkiesbaarheid
varieert van sport tot sport. Er zijn
er sommige, die om de een of
andere reden geen aanleiding geven
tot profiteren. Dit is meestal het
geval als er geen dure commerciële
uitrusting nodig is, of als de tak
van sport niet noodzakelijkerwijs
een grote publiektrekker is.
Er zijn dure sporten, zoals
hindernisspringenwaarbij de paar
den bijzonder kostbaar zijn, niet
alleen in de aanschaf, maar ook in
het onderhoud. Dit leidt tot hoge
prijsgelden voor de eigenaren van
de paarden en tot de beschuldiging
dat teveel geld wordt uitgekeerd aan
de deelnemers. Daarnaast zijn er
andere sporten, zoals voetbal, die
Killanin de veelzijdige: van journalist tot IOC-president.
nals
amateurs. Het zal moeilijk betreft, i
zijn hierin helderheid te brengen.
Deze problemen worden nu echter
opgelost en het zal interessant zijn
te zien wat er na Montreal gebeurt,
als de regel opnieuw wordt herzien.
Ik geloof, op grond van mijn
ervaring vanaf de eerste dag, dat de
regel beter werkt dan verwacht
werd, en dat er minder hypocrisie is
dan in het verleden.
Kosten
het hoeft niet verspild
te worden. Het is niet mogelijk
„diagnose" te geven van de kosten
van de verschillende Spelen in de
verschillende landen.
In Londen, toen de Spelen vlak na
de oorlog werden georganiseerd op
ad hoc basis, waren bepaalde
technische maatstaven niet vereist,
en in de meeste gevallen waren
weinig nieuwe faciliteiten nodig. Nu
streven de steden er naar de Spelen
te mogen organiseren om hun
stadsplanning een impuls te geven,
zoals in Munchen gebeurde een
jaar.
toename in kosten opgetreden. We sprong vooruit
gehouden kunnen worden in zeer
welvarende steden. Er bestaan
verschillende visies op wat
dit probleem gedaan
Autoriteiten wensen de best mogelij
ke faciliteiten te verkrygen. Dit is
uitstekend, zolang deze faciliteiten
moeten na de Spelen gebruikt kunnen
worden, en ik heb de IOC-leden in worden, en niet blijven staan als
wier landen de Spelen sinds 1948 witte olifanten of als monumenten
zijn georganiseerd gevraagd hun van een „folie de grandeur".
verantwoordelijk waren voor de hoewel het dak natuurlijk verboden
organisatie van de Spelen. De eerste zou zijn voor de Olympische Spelen,
antwoorden zullen naar ik hoop te
Montreal binnenkomen. De ervarin- gebruikt
gen van Montreal kunnen hieraan klimaat
worden toegevoegd en zullen bespro
ken worden door het bestuur
dit noodzakelijk als het stadion
oet worden in het
Montreal gedurende 12
maanden per Jaar), hebben er
verstandige economische ontwikke-
het Internationale Olympische Co- lingen plaatsgevonden. De
mite, in de herfst in Barcelona.
Montreal
vooral de
lente van 1977.
Helaas heeft het kostenvraagstuk,
vooral door de kosten
Olympische park,
zalen, zwembaden en wegen,
sommige takken van sport worden
van het de voorwedstrijden gehouden in
Montreal kleine zalen en de finales in een al
aanleiding gegeven tot veel ongun- langer bestaand gebouw het
süg commentaar. Persoonlijk heb ik Forum. In de toekomst moeten hot
Internationale Olympische Comité,
de Internationale Federaties en de
nationale Olympische Comités bij
het bepalen van de plaats waar de
Spelen worden gehouden, een veel
nauwkeuriger schatting van de
kosten maken, zodat er geen geld
wordt verspild en de steden die de
Spelen organiseren geen onnodige
kostenhoeven te maken.
Omdat we niet langer leven in het
tijdperk van rijtuig en fiets, ben ik
van mening dat we de mogelijkhe
den tot spreiding van de Spelen
moeten onderzoeken. Dit kan nieuwe
problemen opleveren, hoewel er
precedenten zijn. Zo vond in
Munchen het zeilen 1000 kilometer
verder plaats, in Kiel. In Mexico
werd er gezeild in Acapulco. Onze
regels staan deze spreiding binnen
de landsgrenzen toe, maar zouden ze
herzien moeten worden zodat men
ook de nationale grenzen mag
overschrijden? Er zijn zaken waar
over gediscussieerd moet worden, en
ik ben er van overtuigd dat we er
met enige wijsheid in zullen slagen
de mogelijkheden te vinden de
Olympische Spelen binnen het
bereik te brengen van iedere stad in
elk land, of die nu oud of nieuw,
ryk of arm is.
Politiek
Regeringen, zowel in oude als
ontwikkelingslanden, interesseren
zich steeds meer- voor sport en
ontspanning. Ik denk dat ze een
belangrijke verplichting te vervullen
hebben voor alle burgers, jong en
oud. Een manier om sport te
bevorderen is ervoor te zorgen dat
Olympische topsporters het voor
beeld geven, niet alleen door hun
sportieve prestaties, maar ook door
hun gedrag. Samenwerking en
bijstand van hun regeringen is wat
de nationale Olympische Comités,
nationale en Internationale federa
ties zoeken en nodig hebben. Zij
zijn het er over eens dat als hun
regeringen voor de financien zorgen,
zij in staat moeten zijn te
verzekeren dat het op Juiste wijze
wordt besteed. Het gevaar van
politieke bemoeienis blijft, bestaan.
Daar moeten we tegen waken. De
bemoeienis van de regeringen op
sportgebied, die individuele bestuur
ders of deelnemers kan treffen. Hij
of zij dient te worden geselecteerd
op bekwaamheid en niet op politieke
gronden.
Veiligheid
Een ander aspect van de Spelen dat
veel publiciteit krijgt, is de
veiligheid. De incidenten die vooraf
gingen aan de Spelen in Mexico, en
vervolgens de gruwelen van Mun
chen zijn een voor allen belangrijk
en zorgwekkend onderwerp.
De veiligheidsmaatregelen voor
Montreal mogen streng lijken, het is
de verantwoordelijkheid van het
gastland ervoor te zorgen dat de
sportlieden veilig zijn. Ik geloof dat
ieder land naar eigen overtuiging en
regels de noodzakelijke stappen
moet ondernemen. Het IOC kan
zich er niet mee bemoeien, het kan
alleen maar hopen dat de veiligheid
met discretie wordt verzorgd, zoals
tijdens de Winterspelen in Inns
bruck, die plaatsvonden kort na de
gijzeling van de OPEC-ministers in
