Rosarium op
het dak...
HUWELIJK
IS TE ZWAAR
Vrouw mag nu ook
trein besturen
Eeuw
feest
van de
Sacher
forte
EXTRA
Wij hebben met zijn allen maar
weinig plaats in Nederland en van
daar dat er in de oude binnensteden
steeds meer daktuinen komen. Het
mooie zomerweer van de laatste tiijd
heeft aJl heel wat mensen op het
idee gebracht om van hun dak of
balkon een eohite tuin te maken.
Er zijn mogelijkheden genoeg, want
eigenlijk alle niet al te hoge plan
ten doen het evengoed in een royale
bloembak op het dak, als in de tuin.
Het enige punt is, dat eerst zorg
vuldig moet worden berekend hoe
veel gewicht een balkon of dak ma
ximaal kan dragen, want zelfs een
gewone bak gevuld met aarde weegt
al aardig zwaar.
Er zijn mensen die van him dak
tuin een oompleet rosarium hebben
gemaakt, zoals de grafisch ontwerp
ster Mar te Röling, die bovenop haar
Amsterdamse grachtenhuis maar
liefst dertig verschillende soorten ro
zen heeft groeien. Maar wat roman
tische verwilderde kruidentuinen zjn
minstens even populair.
Het zelf aanleggen van een dak-
of een balkontuin is natuurlijk het
goedkoopste, maar helt loont de moei
te om een tuinarchitect om een ori
gineel advies te vragen. (Het hono
rarium is ongeveer f 65,- per uur).
De meest voor de hand liggende
balkonbakkenbeplanting met gera
niums en petunia's waaraan, iedereen'
het eerste denkt, is namelijk de
duurste en vergt bovendien het
meeste onderhoud.
Het is veel eenvoudiger om een
balkon of daktuin op te fleuren met
groen blijvende planten zoals cac
tussen, coniferen, treurwilgen, bam-
boerieit en hulst. Men kan er het
hele jaar plezier van beleven en deze
planten kunnen met zo weinig wa
ter toe, dat wie eens een weekeinde
weg wil, niet steeds een beroep op
hulpvaardige buren hoeft te doen.
Marthe Röling op haar dakterras vol rozen.
De Nederlandse treinen zullen binnen niet al te lange tijd ook door
vrouwen kunnen worden bestuurd. Een stafgroep van de Nederlandse Spoor
wegen, die de positie van de vrouw binnen het bedrijf bestudeerde, zal de
directie nog deze zomer aanbevelen om alle functies binnen de NS voortaan
ook voor vrouwen open te stellen.
De stafgroep meent alleen, dat er een uitzondering moet worden gemaakt
voor zwaar lichamelijk werk, zodat rangeerder een specifiek mannenberoep
blijft.
Overigens heeft er bij de Nederlandse Spoorwegen nooit een bepaling
gegolden, dat vrouwen geen machinist of conducteur mochten worden. Er
waren alleen een aantal praktische bezwaren, deze wil men nu uit de weg
ruimen door het uitvaardigen van nieuwe richtlijnen aan de personeels
chefs.
Op een totaal personeelsverband van 27.000 werknemers zijn er nu onge
veer 2000 vrouwen by de NS in dienst. Verreweg de meeste vrouwen zyn
lokettiste, informatrice, omroepster of receptioniste. De directie van de
Nederlandse Spoorwegen krijgt nu het advies om vrouwen voor meer
functies in aanmerking te laten komen en haar promotiekansen te ver
groten.
Met het streven van „Terug
naar de Nabuur" neemt ook de
belangstelling voor hout toe. Dit
geldt met name voor blank gre
nen hout.
De vraag naar deze meubelen
is overgewaaid uit de Scandina
vische landen en nu wordt een
zeer uitgebreid assortiment op de
markt gebracht meest in mo
derne vormgeving van tafels,
stoelen, kasten, bedbamken,
wandmeubelen, linnenkasten, bu
reaus, Mapstoelen, theewagens,
bankstellen, hoekkasten, kapstok
ken, wandsets etc. Een deel wordt
uitgevoerd in de originele blan
ke kleur, terwijl ook de liefheb
bers van een kleurig bijvoor
beeld groen geheel aan hun
trekken kunnen komen.
Door de grote vraag is het
moeilijk aan deugdelijk grenen
hout te komen. Dit wordt o.a.
uit Noord- en Zuid-Carolina aan
de oostkust van de Verenigde Sta
ten ingevierd, vandaat de naam
Carolina Pine. De bomen groeien
nogal snel, namelijk in 30 tot 40
jaar kaarsrecht tot een hoogte
van 5 bot 7 meter.
Sommige delen van het gre
nen meubilair, zoals bijvoorbeeld
kastplanken, zijn niet van mas
sief grenen, maar worden van
een fineeriaag voorzien, want
anders zouden deze meubelen on
betaalbaar worden, gezien het te
kort aan Amerikaans grenen.
Tips
Veel huisvrouwen zijn nog
steeds geneigd bun houten meu
belen met water of een vochtige
öjoek af te nemen of met was
in te smeren. Voor het hout is
het echter beter wanneer dit niet
met water of andere vloeistoffen
in aanraking komt. Gewoon re
gelmatig de meubelen, kasten
e.d. met een droge doek afstof
fen is de beste remedie voor het
ongestoorde genot en het behoud
van de fraaie tekening van het
hout. Ook niet boenen. Bij het
in de was zetten wordt het hout
vettig en krijgt men strepen. E-
ventueel lafcverf aanbrengen.
„Het wettelijke huwelijk dn zijn
huidige vorm is een veel te zware
belasting'* vindt de Rotterdamse hoog
leraar in de criminologie en het kin
derrecht, prof. dr. G. P. Hoefnagels.
Het trouwboekje, dat door de amb
tenaren van de burgerlijke stand nog
steeds wordt gepresenteerd als een
idyllische bezegeling van wederzijdse
liefde, krijgt in feite meer en meer
het karakter van een sociaal-econo
misch contract. En het is dan ook
geen wonder, aldus prof, dr. Hoef-
-nageds, dat er vaak enorme pro
blemen ontstaan als bij een schei-
SAMENSTELLING
HENRIETTE V.D. HOEVEN
ding, de aan heb huwelijk verbonden
zakelijke verplichtingen worden ver
broken.
De Rotterdamse hoogleraar meent,
dat de regering er van af moet, om
mensen door allerlei aanlokkelijke
pensioen- en belastingfaciliteiten, tot
trouiwen te bewegen. Het zou veel be
ter zijn vindt hij, wanneer de over
heid zou proberen om lichtvaardig
trouwen te voorkomen door de in
stelling van een soort verplichte ver
lovingstijd van één of twee jaar.
Prof. dr. Hoefnagels, die op een
manifestatie van de Stichting Ge
scheiden Mensen sprak over zijn zo
juist verschenen boek „(Niet) Trou
wen, (Niet) Scheiden" hield een plei
dooi door het vergemakkelijken van
de echtscheidingsprocedure. Al vond
hij wel dat wanneer er 'kinderen in
het spel zijn, er dikwijls meer tijd
is om tot een weloverwogen be
slissing te komen.
Het is echter onjuist, meent hij,
om alleen ter wille van de kinde
ren een stukgelopen huwelijk vol te
houden, want kinderen hebben meer
behoefte aan een stabiele opvoeding
door één van de ouders, dan aan
een leven in een gespannen sfeer van
voortdurende ruzies.
Wanneer er eenmaal wordt beslo
ten om te scheiden, zouden kinde
ren zelf moeten kunnen kiezen bij
welke ouder ze het liefste blijven. In
beperkt© mate is dat nu ook al mo
gelijk, maar er wordt nog te vaak
door de overheid over het hoofd van
een kind heen een beslissing geno
men. Vooral in deze gevoelige kwes
ties moeten de betrokken autoritei
ten van het idee afstappen dat kin
deren onmondig zijn aldus prof. dr.
Hoefnagels,
Professor Hoefnagels.
WENEN. Hotel Sacher, een
van de weinige hotels met
vier of vijf sterren die nog in
handen zijn van particulie
ren, viert dit jaar zijn hon
derdste verjaardag.
Maar de wereldfaam van dit
hotel is niet zoveer te danken
aan deze feiten als wel aan
de beroemde „Sachertorte"
het chocoladegebak waarvan
het hotel het monopolie heeft
en waarvan het recept nog
ouder is dan het hotel zelf.
Voor de vervaardiging van
deze delicatesse worden jaar
lijks 400.000 eieren en 12 ton
marmelade en chocola ge
bruikt.
In de loop der jaren is de
sachertorte zo bekend gewor
den, dat een Amerikaanse
toerist een telegram, waarin
hij vroeg om terugzending
van een verloren voorwerp,,
eenvoudigweg kon adresseren
aan „het hotel van het cho
coladegebak, Wenen".
Hotel Sacher is gelegen aan
de rand van de zeer sjieke
winkelwijk van de Kaerntner-
strasse. Het werd in 1876 ge
opend door Eduard Sacher,
iviens vader Franz de beroem
de lekkernij had uitgevonden,
toen hij nog leerling-kok was,
in 1832.
Het recept wordt weliswaar
beschermd door een patent,
maar is toch een van de best
bewaarde geheimen ter we
reld. Het werd voor het eerst
bereid ter ere van Prins Met-
ternich, de beroemste Oos
tenrijkse politicus van de
19de eeuw, die kanselier en
minister van buitenlandse
zaken was.
Bijna even beroemd als de
„Sachertorte" was de echtge
note van Eduard Sacher, An
na. Terwijl zij het hotelper
soneel regeerde met een le
gendarische tucht, rookte zij
grote havana-sigaren en
bracht zij een verzameling
van meer dan honderd mi
niatuur-bulldogs bijeen. Men
zegt dat de oberkellners haar
favoriete hond voedden met
kaviaar en pruimenjam, na
dat zij hem een servet rond
de nek hadden geknoopt.
Zelfs de honden moesten bij
Sacher aan tafel.
Anna verwierf zich ook een
zekere faam door een twaalf
tal „af zondering svertrekken"
te laten inrichten (ze bestaan
thans niet meer), die zo op
het oog bestemd waren voor
ontmoetingen van zakenlui,
maar die vooral gebruikt
schijnen te zijn door paartjes
voor heimelijke ontmoetin
gen. Men vertelt het verhaal
van een jonge aartshertog,
die op een dag uit zo'n ver
trek tevoorschijn kwam,
slechts gekleed in hoed en
degen.
Hotel Sacher beweert in het
bezit te zijn van de enige
handtekening, die ooit buiten
de Britse eilanden is ge
plaatst door Koning Edward
VIII (die na zijn troonaf
stand hertog van Windsor
werd). Edward had tijdens
zijn kortstondige bewind een
diner gegeven in het hotel.
Het gouden boek van hotel
Sacher lijkt op een interna
tionale Who's who". Bij de
namen, vaak vergezeld van
een gesigneerde foto, staan
die van Jean Cocteau, Elea
nor Roosevelt, Prinses Grace
van Manaco, Leonard Bern
stein, Orson Welles, Bing
Crosby, Gary Cooper, Indira
Gandhi, Thomas Mann en
Somerset Maugham.
De ereplaats is echter inge
ruimd voor een servet (dat in
een vitrine wordt bewaard),
waarop de handtekeningen
staan van ruim 400 leden van
de oude Europese aristocratie,
met in het midden de hand
tekening van keizer Franz
Joseph van het Oostenrijkse-
Hongaarse rijk.
Hotel Sacher heeft ook min
der mooie ogenblikken door
gemaakt. In 1945 maakten de
Russische troepen, die Wenen
van de nazi-bezetting hadden
bevrijd, een paardenstal van
de bar van het hotel, loaar
ooit de wereldelite bijeen
kwam.
De Sacher is thans eigendom
van Peter Guertler, wiens va
der de advocaat van mevrouw
Sacher was. Het hotel moet
thans worstelen om zich te
handhaven tegenover de con
currentie van de grote inter
nationale hotelbedrijven.
Maar deze bezitten in elk ge
val niet de glorie van de
„sachertorte"
