Zoetemelk: 'Een
schande voor
de wielersport'
OOK TITEL THURAU
HAVO-leerling Arie Hassink (25):
Alleen voor tonnen naar profs"
v "h-
Keetie na
achtste
titel
„waarom
zou ik
stoppen
MAANDAG 21 JUNI 1976
Raas profiteert van overmacht Ti-Raleigh
SIMPELVELD De overmacht van de TI-Raleigh-equipe degradeerde het tweegevecht
tussen Neerlands sterkste professionals van dit ogenblik, Joop Zoetemelk en titelverde
diger Hennie Kuiper, tot een bijpartij, met slechts het brons als inzet. Een degradatie
van het nationale kampioenschap, omdat het commercieel aantrekkelijke rood-wit-blauwe
tricot bij de grootste en ook sterkste formatie terecht moest komen. Immers, de brigade
van ploegleider Peter Post had in de eerste twee levensjaren van de sportgroep, nog nim
mer naar deze eer kunnen grijpen.
Succes van Raleigli-ploeg compleet
DEN HAAG Ook in België.
Frankrijk, West-Duitsland, Zwit
serland, Luxemburg en Spanje
werd in het afgelopen weekeinde
gestreden om de nationale wie-
lertitels. Freddy Maertens ver
overde de titel bij de Belgen,
Guy Sibille werd Frans kam
pioen. Dieter Thurau triomfeer
de bij de Duitsers, Salm bij de
Zwitsers en Gilson by de Lu
xemburgers en^Tamama werd
Spaans kampioen.
De strijd om de Franse titel
werd een levendige koers, waar
in geen rol was weggelegd voor
een van de favorieten. Pas na
120 kilometer was een ontsnap
ping succesvol. Delepine demar
reerde en Sibille en Mesiet volg
den. Poulidor, Thevenet (uitge
vallen) en Danquillaume misten
de slag. Sibille en Mesflet streden
uiteindelyk om de kampioens
trui. Sibille bleek in de eind
sprint de snelste. In Keulen re
den Westduitsers, Zwitsers en
één Luxemburger gezamenlyk
om hun kampioenschappen. De
Luxemburger Roger Gilson
hoefde de wedstrijd alleen uit te
rijden om de titel te krijgen.
Dat deed hy. In de tijdrit over
6,1 kilometer was Dieter Thu
rau de snelste voor de Zwitser
Roland Salm. Zy werden kam
pioen. Thurau maakte het suc
ces voor de TI-Raleigh-ploeg
compleet door ook de koers over
152 km nog eens te winnen.
Augustin Tamames werd
Spaans kampioen. Hy versloeg
in Estella Lasa en Viejo in de
sprint. De titels try d in België,
gedevalueerd door het ontbre
ken van Merckx, Roger de Vlae-
minck, Patrick Sercu en Jos
Bruyère leverde in Diesen winst
op voor Freddy Maertens. Hy
reed een solo naar de winst en
had op deatreep een voorsprong
van 39 seconden op Jean Luc
Vandenbroucke.
Daarom werd het te verwachten
•tweegevecht doorbroken. Moest een
ling Joop Zoetemelk een afmattend
gevecht leveren, waarvan by voorbaat
vaststond, dat hy een nederlaag zou
lijden. Zijn contra-attaque bleef
noodgedwongen uit, waardoor de Ra-
leighs Jan Raas en Aad van den
Hoek na het door kramp wegvallen
van de moedige Jos Schipper, het
duel uitvochten om het begeerde stuk
textiel. Met de uitstekend rijdende
Jan Raas (in 1973 een half jaar voor
dat hy overstapte naar de professio
nals ook amateurkampioen) als afge
tekende i
„Joop Zoetemelk, jij bent de groot
ste", werd de in Frankrijk wonende
Nederlander by de finish toegeroe
pen. Zoetemelk voelde zich echter
geen moreel witmaar. De kanshebber
voor de Tour was verbitterd en liet
dat ook duidelijk blijken. „Dit is een
schande voor de wielersport", oor
deelde hy. „Ik wist van tevoren, dat
me zoiets te wachten stond, maar
toen ik en Cees Bal met zeven Ra-
SIMPELVELD Herman Krott was tot tranen toe geroerd. De
beste drie renners in het Nederlands wegkampioenschap voor
amateurs op de Hulsberg in Simpelveld, waren allen van zijn
ploeg- Hassink, Van Vliet en Spijker. In die volgorde. Herman
Krott, de altijd nuchtere Amsterdamse ploegleider, kon zijn ge
luk niet op en omhelsde zijn succesvolle trio met vochtige ogen.
De Amstel-renners hebben het
loodzware kampioenschap volledig
beheerst.' Arie Hassink veroverde de
door hem fel begeerde titel na acht
vergeefse grepen naar de rood-wit-
blauwe trui. Hy versloeg Olympia's
ronde winnaar Leo van Vliet in de
eindsprint tegen de berg op. Van
Vliet, normaliter sneller dan Has-
sing in de sprint, faalde op dat be
slissende moment, maar gunde zijn
ploeggenoot niettemin diens titel, die
ook Jan Spijker niet misstaan zou
hebben. De 21-jarige student (MO-
SIMPELVELD De organisato
ren van het tweedaagse sportieve
treffen in Simpelveld hebben ruim
schoots de f 105.000, die er aan de
KNWU moest worden betaald, eruit.
Maar liefst 25.000 bezoekers (6000 op
de eerste dag), kwamen de kam
pioenschappen in Simpelveld (Zuid-
Limburg) v bezoeken. Er waren 13.000
kijkers nodig om quitte te spelen.
Woensdag hebben de organisatoren
een onderhoud met het hoofdbestuur
van de KNWU, om mogelijk voor vijf
jaar achtereen een verbintenis af te
sluiten.
geschiedenis) finishte in dezelfde tijd
als Hassink en Van Vliet, maar miste
voor een winnende sprint de kracht,
omdat hy al in de vierde ronde solo
reed en daarna niet meer uit de kop
groep weg was. Spy kers optreden was
een verrassing. Hijzelf na afloop: „Ik
heb door griep en darmstoornissen
Olympia's ronde van Nederland niet
kunnen ryden. Nadat ik hersteld was,
nam ik me voor een goed kampioen
schap te ryden. Daarom reed ik in
één week vier criteria en ging elke
morgen minstens honderd kilometer
trainen. Dat was de juiste voorbe
reiding".
In het kampioenschap in het Lim
burgse Simpelveld (slechts 26 ren
ners van de 135 vertrekkers haalden
de finish) maakt Spyker al vroeg
de weg naar het succes vry voor zijn
ploegmakkers Hassink en Van Vliet.
Zy waren de favorieten, om de dood
eenvoudige reden, dat zy op dit ogen
blik de beste amateurs van Neder
land zyn. Herman Krott: „Tijdens
de voorbereidingen op dit kampioen
schap is er in de ploeg alleen maar
gesproken over wie er derde zou
worden. De eerste twee plaatsen wa
ren voor Van Vliet en Hassink. Het
is precies zo uitgekomen.
Arie Hassink, vorige week fraai
V^fde in de 'open' ronde van Luxem
burg, met Leo van Vliet, die min of
meer was afgegaan in de klassieke
Ronde van Limburg, waarin hy op
drie minuten van de onbekende win
naar Piet van Kollenburg als elfde
eindigde, konden zich door de acti
viteiten van hun ploeggenoten Jan
Spyker, Ad Prinsen en Ton ter
Harmsel lang rustig houden. De twee
favorieten peddelden mee in de
voorste gelederen van het peloton en
lieten zich pas tot daden verleiden
in de finale. Arie Hassink: „Dit was
een erg zwaar parkoers en daarom
had ik me heiig voorgenomen het tot
de 16e ronde kalme aan tedoen. Het
liep allemaal op rolletjes. Alleen in
de 20ste ronde dreigde het mis te
gaan toen er spaken in myn voorwiel
braken. Voor ik een ander wiel had,
was er al weer een groepje vertrok
ken. Ik werd echt kwaad en ben toen
achter elkaar naar die groep toe
gereden. Dat ging eigenlyk zo ge
makkelijk, dat ik in myn kansen
begon te geloven".
Niettemin dreigde Hassink de titel
nog kwijt te raken aan zyn ploeg-
makker Leo van Vliet, die twee we
ken geleden ook al de eindzege in
Olympia's ronde voor zyn neus had
weggekaapt. Van Vliet demarreerde
in de 24e ronde en nam 20 seconden
voorsprong. Van Vliet: „Ik wilde het
zo proberen. De afspraak in de ploeg
was dat we niet voor elkaar zouden
ryden, maar ook niet tegen elkaar.
Op het moment dat ik wegsprong
waren er nog twee ploegmakkers
(Hassink en Spyker) in de kopgroep
tegen Tak en Akker. Ik geloofde een
goed kana te hebben, maar het mis
lukte, want juist myn ploeggenoot
achterhaalde me".
Arie Hassink heeft gewoon voor
zyn eigen kans gereden en deed die
van Van Vliet teniet. Hassink: „Dat
mocht ik. Ik heb het ook goed ge
speeld. Toen Leo wegsprong heb ik
Ad Tak (kampioen van vorig jaar) al
het zware werk laten doen. Toen hy
en Akker 'erdoor' zaten, ben-ik met
Spijker in het wiel naar Leo toege
sprongen en won ik de sprint". In
die sprint vergiste Van Vliet zich.
Hy zei: „Ik zag Arie dat grote ver
zet trappen en daarom wilde ik ook
graag een tandje hoger schakelen.
Dat ging mis, ik maakte een misslag
en was op het nippertje verloren".
Leo van Vliet vond het parkoers ove
rigens niet zo zwaai*. „Als je die berg
s, had je de rest van het par-
AMsrU y
Arie Hassink gaat juichend
„Er moeten tonnen op tafel
vond het wel zwaar en was daarom
erg blij met zijn titel. „Ik ben goed
in vorm de laatste tyd, heb goed ge
reden en ben bly met myn titel. Ik
loop al acht jaar achter zo'n succes
aan. Steeds zat het met tegen en nu
is het gelukt".
Arie Hassink (25), HAVO-leerling,
omdat hy zyn beroep van machine
bankwerker niet meer mag uitoefe
nen (hy is tbc-patiënt geweest), gaat
zyn titel niet omzetten in geld. On-
leighs weg waren verlangde men toch
nog dat wij tweeën op kop zouden
rijden. Schandalig gewoon".
Zoetemelk heeft er serieus over na
gedacht om de wedstrijd op de uiterst
moeilijk te beklimmen'Hulsberg (het
parcours overtrof qua moeilykheids-
graad het Cauberg-cirouit ruim
schoots) te verlaten. Tot tweemaal
toe zelfs, maar deed het by nader in
zien toch niet. De eerste maal kamp-
Door
Hans Coolegem
te hy met deze opleving, toen zyn in
de arm genomen vagebond Cees Bal.
die met Nolteni als broodheer ook
helemaal alleen stond, door de Jury
uit de wedstrijd werd genomen.
Op dat moment was de koers al in
een beslissend stadium. Na tal van
schermutselingen gaven de volgelin
gen van Post Jan Raas, Aad van den
Hoek en Cees van Dongen met Jos
Schipper en Wam de Waal de toon
koers om Uit te rusten". Arie Hassink middellijk na de titelstryd in Sim-
over de finish:
komen om naar de profs te gaan".
pelveld sloeg hy een aanbod om zon
dag een criterium te ryden af. Hy
wordt ook geen prof. Hassink: „Ik
vind het by de amateurs wel goed.
Ik heb geen verantwoordelijkheid.
Ik rijd leuke wedstrijden en ga straks
misschien naar Montreal en probeer
in de tussentijd myn HAVO-diploma
te halen. Ik mag trouwens van de
dokter geen lange etappewedstryden
ryden. Dit leventje is best. Er moeten
tonnen op tafel komen om dat van
me af te kunnen kopaa.".
ten bracht de overige leiders, Aad
van den Hoek, Jos Schipper en Jan
Raas echter niet in moeilijkheden.
Van den Hoek: „Het is eigenlyk gek,
want in de eerste vijf ronden werd
ik zo'n 20 keer gelost. Ik ben nu een
maal een langzame starter".
Heldhaftig
Een serieuze ontsnapping, omdat het
peloton tussen de 50e en 100e kilo
meter nauwelijks reageerde en reeds
op ruim drie minuten was gereden.
Onder impuls van Joop Zoetemelk
veranderde echter dit wedstrydbeeld,
waardoor de grote groep in drie stuk
ken werd gescheurd.
Blunder
Hoewel men zich moet afvragen of
de wielerreglementen voor professio
nals niet wat ruimer moeten worden
afgestemd, beging Cees Bal juist in
deze fase een ondoordachte blunder.
De Zeeuw die uitstekend marcheerde
nam een ronde voor de toegestane
ravitaillering een door hem gevraag
de kruik drank aan, waardoor hij
pardoes uit de titelstryd werd gezet.
Jurylid Van den Berghe: „Ik riep
Cees Bal nog toe, dat hy het niet
mocht aannemen, als hy de bidon
direct had weggegooid, was er niets
aan de hand geweest. Maar hij luis
terde niet".
„Balletje" die nog had kunnen wor
den gespaard als zyn gelegenheids
verzorger zich langs het parcours by
Bals passage had weggehouden, ver
liet mistroostig- het duel, dat door zyn
gedwongen opgave er niet beter van
werd. Omdat niemand zyn taak wilde
overnemen sleurde Joop Zoetemelk
toen rondenlang aan de kop, totdat
hy na zo'n 25 kilometer er genoeg
van had. „Ik ben toen naar de Jury
gegaan en heb gevraagd of we aan
een ploegenwedstryd of een indivi
duele koers bezig waren. Het ant
woord van meneer Houben was wei
nig hoopvol. „Je hoeft toch niet op
kop te ryden", vertelde hij my. Toen
wist ik genoeg. Ik was in staat om zo
de fiets aan de kant te zetten, maar
ik heb er toch maar van gemaakt,
wat ik kon. Door een paar maal in de
klim keihard te demarreren kon ik
immers nog een beslissing forceren?"
Het lukte Joop Zoetemelk niet hele
maal. Hij dwong door zijn inspannin
gen wel Bert Pronk (Peter Post: „Hij
heeft in de afgelopen Ronde van
Zwitserland erg veel tfbor Kuiper ge
daan en kon met slechts een dag rust
slechtherstellen"), Roy Schuiten,
Wim van Helvoirt, Nidi den Hertog
en later Gerrie Knetemann tot af
haken, maar bereikte zijn grote doel
om wereldkampioen Hennie Kuiper,
die hem in de spurt voor de derde
plaats versloeg, te lossen niet.
Inmiddels waren wel Cees van
Dongen (fietste zich zo goed als zeker
in de Tour-selectie) en Wim de Waal
in de spits afgevallen. De steeds weer
terugkerende Hulsberg, die in totaal
31 maal moest worden genomen, eiste
teveel. Het wegvallen van deze krach-
Aanvegen
~rm
Niettemin kreeg de naar Brabant
verhuisde Flakkeeër evenals ploeg
genoot Raas en Jos Schipper in de
finale kramp. „Door tabletten, die
ook Raas van de dokter kreeg, knap
te ik weer op". Hetgeen niet het ge
val was met Jos Schipper, de enige
Ormas-vertegenwoordiger, die held
haftig streed, maar niettemin eervol
ten onder ging en zich uiteindelijk
na Kuiper en Zoetemelk met de vijf-
dep laats tevreden moest stellen.
„Meit twee Raleighs erbij", bedacht
Schipper, „had ik niet zoveel hoeven
i,e doen. Maar dat is m'n mentali
teit niet. Ik kan niet kilometers lang
in het wiel van anderen rijden. Het
is jammer, dat het nog zo gelopen
is, want op een medaille had ik wel
gerekend. Het is een schrale troost
om te weten, dat ik de mensen toch
iets heb laten zien".
Omdat Zoetemelks aanklaver Hen
nie Kuiper („Joop reed goed, maar
als je in deze omstandigheden ver
keert weet je dat nu eenmaal. Ik
heb hetzelfde vroeger met Rokado
ook meegemaakt") niet van zich af
kon schudden en andersom bijna
geen enkele poging werd ondernomen
om Zoetemelk te lossen, behoefden
Jan Raas en Aad van den Hoek wei
nig meer te doen, dan hun positie
te consolideren. In de laatste klim
naar de verlossende kalklijn liet Jan
Raas opponent Van den Hoek zien,
dat zijn reserves nog nauwelijks wa
ren aangetast. Met 11 seconden ver
schil trok de 23-jarige Zeeuw de prof-
titel naar zich toe.
„Voor veel mensen misschien een
verrassing", glimlachte Raas, die eer
der dit seizoen een rit in de Ronde
van België, de kermiskoers in Peru-
welz en in eigen woonplaats 's-Gra-
venpolder had gewonnen.
„M'n naam was nauwelijks genoemd
bij de prognoses, dat was voor mij
een voordeel. Er wordt dan niet zo
op je gelet, terwijl ik voor mezelf
wist waartoe ik in staat was. Na het
zware klassieke voorseizoen h§b ik
het bewust kalmer aan gedaan. Toen
anderen naar Spanje gingen ben ik
thuisgebleven om te sparen voor de
Tour. In de Ronde van Luxemburg
heb dk toen myn laatste voorberei
dingen gedaan".
„We waren het met elkaar eens dat
het iemand uit onze ploeg moest
worden. Er moest alleen nog worden
afgewacht wie. Rijdt echter het
groepje weg, dat vlak voor onze ont
snapping de benen nam, dan was ik
waarschijnlijk gezien geweest. Want
dan had er voor mij niets anders
overgebleven dan afstoppen voor mijn
collega's".
Hennie Kuiper, die zijn bijna niet
gedragen nationale trui verloor:
„Toch had ik gedacht, dat ze nog
zouden stilvallen. De vier minuten,
die Raas en Van den Hoek op een
gegeven ogenbük hadden, Was op dit
paircours niet veel. Want krijg je in
de klim van de Hulsberg 'n „patat."
dan kunnen ze je even later met de
bezem aanvegen". En na een korte
overdenking: „Het succes is toch
goed voor de Tour. Het is een teken
dat we elkaar begrijpen. We hebben
er vooraf slechts vyf minuten over
gesproken. Dat zegt toch wel wat".
En Peter Post, die na het drieluik
van Herman Krott ook met uitslui
tend eigen mensen het erepodium
bevolkte: „Dat Kuiper zijn kans op
offert voor Jan Raas is niet gemaakt.
Dat komt uit zijn hart. Er is vol
doende vertx*ouwen en vriendschap
in onze formatie, ondanks dat ex-
veel jongens inzitten, die ambitie
hebben om te winnen. Dat is niet
met andere ploegen, die slechts een
kopman hebben, te vergelijken. Al
leen met het grote vertrouwen on
derling ben je de sterkste formatie".
Uilslag:
L Jan Raas Cs-Gravenpolder),
SIMPELVELD Naadlerax*es
Keetie van Oosten—Hage (26)
uit Kloetinge werd zaterdagmid
dag op het loodzware pai-koers
in Simpelveld voor de achtste
achtex*eenvolgende keer weg-
kampioene. Alleskunnende Kee
tie versloeg in de eindsprint na
54,5 kilometer, tydens welke de
Hulsenberg acht keer beklom
men moest worden, wereldkam
pioene Tineke Fopma. De
Zeeuwse en de Friezin waren
veruit de sterkste dames. Zij
namen na vier van de acht ron
den de leiding en vochten het
uiteindelyk uit in de eindsprint.
Daarin was Keetie superieur. Al
ver voor de eindstreep het zij de
wereldkampioene achter zich en
zij hep zelfs nog zeven secon
den uit. Na afloop voxxd Keetie,
dat dit het zwaarst bevochten
kampioerxschap van haax* was.
„Nog nooit heb ik zo'n zwaar
parkoex*s gereden", zei ze. „Als
xaar boven
kregen we
flink stuk
dat hele stuk
geklommen waren,
op de top nog eer
wind tegen", aldus de Zeeuwse,
die geen moment aan haar
achtste titel had getwijfeld. Ze
gaat zelfs nog een poosje door.
„Het is eng gezellig met die mei
den onder elkaar en sinds ik
een sponsor heb, kost het me
ook niet zo veel geld meer.
Waarom zou ik er dan mee op
houden?"
UITSLAG: 1. Keetie van Oos
tenHage (Kloetinge) de 54,5
km in 1.43.25; 2. Tineke Fopma
(Huins) op 7 seconden: 3. A.
Weegberg (Loon op Zand) op
2.49; 4. M. Bik (Bergambacht)
op 3.03; 5. A. Riemersma (Am.
sterdam) op 4.45; 6. Gre Knete-
man (Huybergen) op 5.09; 7.
Truus van der Plaat (Gelder -
malsen) op 5.30; 8. M. Lager -
löf (Klaaswaal) z.t.
210,8 kiloxneter in 5 uur, 45 minuten
en 4 seconden; 2. Aad van den Hoek
(Dirksland) op 11 sec.; 3. Hennie
Kuiper (Ossendrecht) op 2.37; 4.
Joop Zoetemelk (Gèrmigny L'Eve-
que) z.t.; 5. Jos Schipper (Kwaden-
damme) op 3.02; 6. Nidi den Hex*tog
(Ermelo) op 4.56; 7. Gerrie Knete
mann (Huybergen) 6.14; 8. Roy
Schuiten (Putten) op 8.17; 9. Wil
van Helvoirt (Tilburg) oj 9.41; 10.
Bert Pronk (Scheveningen) z.t. 15.
Op één ronde: Gex*ben Kax*stens.
Jan Raas wordt na het behalen van het kampioenschap door zijn vrouw gefeliciteerd.
