Nieuwe Engelse wellen
verbeteren economische
positie van de vrouw
"Van niets doen en
theezetten voor
de kinderen kreeg
ik de kriebels
Voorjaar bij Eslerel
Vliegende
Japanner
Donderdag 5 februari 1976
PAGINA 17
SAMENSTELLING
HENRIETTE V.D. HOEVEN
Engeland heeft er sinds kort een
nieuwe wet bij: de anti-discrimina
tie wet die de regering eind december
als een soort nieuwjaarspresentje
aanbood. De wet moet voorkomen
dat mannen en vrouwen naar hun
geslacht worden gediscrimineerd.
Dat houdt onder andere in dat er
voor mannen geen speciale privile
ges meer bestaan. Wettelijk dan. De
eerste vrouwen die, om de wet te
testen, in het chique etablissement
El Vino in het Londense Fleet
Streeh aan de bar een glas wijn
bestelden, werden niet bediend. In
deze zaak is het sinds jaar en dag
gebruikelijk vrouwen alleen te
serveren als ze aan een tafeltje
zitten. Het gebruik stamt nog uit de
Victoriaanse tijd en was bedoeld om
'de mannen aan de bar te vrijwaren
voor al te opdringerige dames van
lichte zeden. Sinds 27 december
echter heeft de direktie van El Vino
niet langer het recht deze gewoonte
te handhaven.
Niet duidelijk
Waarom de vrouwen Juist van dit
privilege een testcase willen maken
is niet helemaal duidelijk. Immers,
jals er ergens tegen op moet worden
getreden dan zijn er toch waarach
tig wel belangrijker zaken te
bedenken. Waarschijnlijk gaat hpt
hen er in dit geval om het absurde
van gebruiken zoals deze aan te
tonen. De Engelse „Woman's Lil}"
heeft wel vaker aktie gevoerd tegen
bepaalde vormen van gewoonterecht.
El Vino werd niet voor het eerst
gebrandmerkt.
Grappen
De onverbeten Jacht van de Engelse
feministes op alles wat maar
enigszins naar discriminatie ruikt
heeft aan de overkant van het
Kanaal irritatie en. wat voor de
vrouwen veel erger is, spotlust
gewekt. De nieuwe wet kwam net op
het moment dat de grappen en
grollen over die vrouwenemancipatie
hoogtij vierden. Een symptoom
misschien van een toenemende
Ondanks de vele kritiek zijn het
toch de feministes geweest die
hebben bereikt dat er nu anders
wordt gedacht over de positie van
de vrouw dan een aantal Jaren
geleden. Het onafgebroken gezeur
over discriminatie mag dan voor
sommigen vervelend zijn geweest,
het heeft er wel toe geleid dat de
Engelsman de onrechtvaardigheid
inziet van een hoop conventies die
hij tot voor kort als de gewoonste
zaak van de wereld beschouwde.
De verbeterde anti-conceptiemidde
len, met name de pil. en de
geperfectioneerde machines die de
huisvrouw veel werk uit handen
nemen, hebben aan het begin van
de zestiger Jaren het emancipatie
proces op gang gebracht. De
„gemiddelde" Engelse van vandaag"
trouwt op haar 22ste(haar grootmoe
der deed dat op haar 25ste), stelt het
eerste kind een paar jaar uit en
blijft gedurende die tijd werken. Als
ze 30 is, is het gezin compleet en
vijf jaar later, de jongste zit dan op
school, vat ze haar oude beroep
weer op. Ruim veertig procent van
a 11eEngelse vrouwen werkt buitens
huis. Dit bijzonder hoge percentage
is vooral in de laatste jaren bereikt.
Kansen
De gewijzigde positie van de vrouw
betekent echter nog niet dat ze
gelijke kansen heeft. In Engeland
zijn er minder mogelijkheden voor
vrouwen dan voor mannen. Er zitten
minder meisjes dan jongens tot hun
achttiende op school (5,8 procent
tegen 8 procent)er gaan er minder
naar de universiteit (vijf studentes
op twaalf studenten) en als ze
„De" werkende vrouw is secretaresse,
verpleegster, coupeuse, huishoudster,
verkoopster, serveerster, typiste of
technisette. De „typisch vrouwelijke"
beroepen dus. Hoger op de
maatschappelijke ladder zijn vrou
wen dun gezaaid. In de advocatuur
bij voorbeeld werken er 96 mannen
tegenover 4 vrouwen. En van alle
accountants, hogere ambtenaren en
artsen is slechts 17 procent vrouw.
Keerpunt
Het keerpunt in de strijd voor de
rechten van de vrouw kwam in 1970.
De grote vakbonden trokken hun
bezwaren tegen het wetsvoorstel
inzake de gelijke betaling van man
en vrouw in. De wet is overigens,
net als de anti-discriminatiewet, pas
afgelopen december van kracht
geworden. Het uitstel van vijf jaar
was nodig om de werkgevers de tijd
te geven zich herop in te stellen.
De wet is overigens lang niet door
iedereen met gejuich begroet.
Pessimisten menen dat de verplich
ting om vrouwen niet langer te
blijven onderbetalen, de financieel
zwakkere bedrijven aan de rand van
het faillissement zal brengen of hen
zal verplichten machines in plaats
van mensen het werk te laten doen,
wat de werkgelegenheid in het
algemeen, en dus ook die van de
vrouw, zou schaden. Anderen gaan
er van uit de automatisering al lang
aan de gang was voor de kwestie
van de gelijke betaling kwam. En de
vrouw is tot nog toe nooit de dupe
geworden van de toenemende
mechanisatie.
Samen met een aantal wetswijzigin
gen <o.a. betreffende betaald zwan
gerschapsverlof) betekenen de twee
wetten een duidelijke verbetering
van de economische positie van de
vrouw. Op de naleving wordt
toegezien door een speciale commis
sie die vergaande bevoegdheid heeft.
Titel: Haken. Schrijfster: Ri
te van der Klip.
Uitgeverij: Ideeboek, Amster
dam.
Haken is weer helemaal In. Ie
dereen. die kan haken heeft wel
een zelfgemaakt werkje in huis,
maar meestal blijft het bij een
pannelap of kussen.
Dit boek heeft meer in zijn
mars dan alleen die overigens
best nuttige pannèlap. Het
geeft alle haaksteken en -tech
nieken en de vele soorten bruik
baar materiaal. Juist voor dege-
n die niet kunnen haken wordt
de techniek ervan door het ste-
kenlexicon adherin het boek vrij
simpel.
Als men de basissteken een
maal onder de knie heeft kan
daar eindeloos mee worden ge
varieerd, niet alleen voor wat de
verschillende steken betreft,
maar ook door andere haaknaal-
dem of materialen te gebruiken.
Er worden voornamelijk patro
nen voor het interieur gegeven.
Een greep uit de hoofdstukken,
die afzonderlijk een gedeelte van
het interieur belichten: venster
versieringen, decoratieve afschei
dinen. guimpen (een haaktech-
nlek die met een verstelbare vor
moet worden uitgevoerd), eet-
en zithoek.
Bij de meeste afbeeldinen wor
den suggesties gedaan om met
wat fantasie een eigen .gezicht"
aan het ontwerp te geven. Veel
aandacht ook voor kleuren en
soorten van het bruikbaar ma
teriaal, zoals wol, katoen, sisal-
touw en raffia.
Overalls
worden
deze zomer
de grote
mode. De
foto's van
de zomer-
mode uit
Rome en
Parijs laten
dat zien.
Op deze fo
to een over
all van
linnen die
samenge
bonden
wordt
rond de
enkels.
Het is een
model uit
de collectie
Martierii
De eyeshadow „Soft Powder" van
Margaret Astor zit nu ook in een
flesje met aan de dop vast de appli
cator.
De oogschaduw is een crème-ach-
tige poeder die, eenmaal op het oog
lid. water-afstotend is. Er zijn 2 tin
ten blauw «grijs-blauw en azuur
blauw), 3 tinten groen (mos-groen,
licht-groen en grijs-groen) en een
beige kleur. Door een subtiel parel
moer effekt zijn de kleuren hoog
glanzend. Prijs f 5,95.
In een speigeldoos brengt Marga
ret Astor de "cream make-up com
pact". Het soliede bruin-oranje doos
je. is handig om in de handtas mee
te nemen. De inhoud is een zachte,
licht dekkende crème. Deze make-up
geeft uw teint een zacht en natuur
lijk aspect en verbloemt kleine on-
effenheidjes van de huid. De cream
make-up compact, die in vier tinten
verkrijgbaar is. kost f 6,95.
Het laatste nieuwtje van Ellen
Betrlx is het deoparftun, dat begin
1976 in de handel komt. Een we
tenschappelijke ontdekking heeft de
ze nieuwe weg op cosmetica gebied
geïnspireerd. Deze ontdekking is dat
bepaalde parfum-oliën een deodori-
serende werking hebben. De parfum
kost f 9,95 voor een spray van 100
gram en f 14,95 voor die van 175
gram.
Ook kan men zijn persoonlijke
voorkeur laten gelden. Het deopar-
fum .Exquisite" is fris en bloemig,
met een duidelijk jasmijn accent.
Bij „Favorite" het frisse, sportieve
accent, met kruidige bloesemgeuren.
Het voorjaar gaat bij Jacques Ester él ook gekleed in een
pyama-achtig broekpak. Favoriete kleuren zijn bruin/wit en
rood/blauw. De pantalons worden vanonder door een boord
met knoopsluiting afgesloten.
Een Japanse bromfietsfabriek
heeft een driewielige autostep
ontworpen. Je hoeft er niet echt
op te steppen, ivant het ding
wordt voortbewogen met een hef
boomsysteem dat sterk doet den
ken aan dat van de aloude vlier
gende Hollander. Alleen, aan die
vliegende Hollander trok je om
vooruit te komen, en op de hef
boom van deze vliegende Japan
ner trap je. Het ding drijft aan
op het achterwiel. Het voertuig
heeft een handrem maar geen
beweegbaar stuur, je moet het
met enige balanceerkunst de
bochten om wringen. De vliegen
de Japanner (die door de fabriek
Kick 'n Go wordt genoemd) is
eerst in Japan, Amerika en Aus
tralië op de markt gebracht, en
nu ook in ons land ivaar hij in
de winkels 115 gulden moet kos
ten.
OEGSTGEEST Een dezer dagen is een boek dat uitslui
tend over haaktechniek gaat, op de markt verschenen. Het
resultaat van wat de schrijfster, Rite van der Klip, ,,een
hobby die tot een beroep is uitgegroeid" noemt.
Door
Miep de Graaf
Ruim een Jaar geleden werd zij
door Scheepjeswol benaderd met het
•verzoek, een haakboek te schrijven.
Rite stemde toe, ondanks haar.vele
werkzaamheden: zij was bezig aan
een breiboek voor Margriet terwijl
handwerkblad Ariadne waar ze
momenteel als redactrice werkzaam
is aan haar stond te trekken.
Deels om, zoals ze zegt. iets te pro
beren wat ze nooit eerder had ge-
Dat ze fanatiek handwerkt wordt
snel duidelijk. Haar huis in Oegst-
geest hangt vol met gordijnen, wand
kleden, poppen, gemaakt van uiteen
lopende materialen en kleuren. Rite
van der Klip heeft wel de nodige
ervaring opgedaan, voordat ze aan
haar haakboek begon. Jarenlang
was zij handiwericredactrice bij Eva,
wait begon als een free-lance baantje
en tot een volwaardige dagtaak uit
groeide. Aohttien jaar werkte zij daa
totdat de Rotagravure uit Leiden
verdween. Met haar handwerkoplei-
ding en die achttienjarige ervaring
werd al snel weer een beroep op
haar gedaan en wel door de, des
tijds nog bestaande. Prinses.
„Na een half jaar van niets-doen
en thee zetten voor de kinderen kreeg
ik de kriebels. Toen Prinses belde,
was ik maar al te graag bereid te
helpen om de handwerkreaactie weer
wat op poten te zetten". Wat na.
bijna een Jaar, ook was gelukt maar
toch niet kon verhinderen dart, ook
Prinses uit de tijdschriftenwereld
verdween.
Het patroontekenen, noodzakelijk
voor haar haakboek, was ook geen
beletsel, omdat Rite dit „en passant"
•had geleerd. „Toevallig omdat des
tijds bij Eva de patronenitekenares
ziek werd. Ik dacht: als ik nu zeg
dat ik geen patronen kan tekenen
krijg ik nooit de kans het te pro
beren." Aldus Rite, die voor haar
boek ook gretig gebruik maakte van
vragen en opmerkingen die lezeres
sen haar stelden.
Soheepjeswol gaf de opdracht tot
het schrijven van het boek. zorgde
voor materiaal en uitvoering van de
ontwerpen, in samenwerking met de
uitgeverij. Rite kreeg dus de vrije
hand voor wat de samenstelling van
het boek betreft.
Ze «heeft zo haar eigen manier van
ontwerpen: „Eerst zoek ik materiaal
uiit, dat me door de vorm of kleur
aanspreekt. Op dat moment weet ik
nog bij lange na niet, wat ik er mee
moet doen. Dan neem ik het mate
riaal in m'n handen, ga ermee
spelen en zie ik vanzelf voor me,
waar ik het voor kan gebruiken en
hoe het ontwerp er ongeveer uit
Rite van der Klip in haar kt
bewijzen van haar handwerk
gaat zien".
Rite is een fel tegenstandster van
het zogenaamde „vrije ontwerpen";
ergens beginnen en vanzelf ontdek
ken wat het resultaat is. „Dan krijg
Je nooit die resultaten, die Je van
te voren had verwacht".
Als voorwaarde voor haar boek
stelde Rite, dat er steektekeningen
gebruikt moesten worden. "Juist in
zon boek is 't belangrijk, de hande
lingen in beeld te brengen. Eigenlijk
is mijn boek ook een soort beeldro
man geworden. Mensen, die iets met
mer die vol hangt en staat met
E rift.
hun handen willen doen lezen niet
graag, ze beginnen liever meteen".
Van afkortingen heeft Rite een af
keer. Ze heeft ze dan ook nergens
gebruikt, alle termen worden voluit
genoemd.
„Ook degenen die de basisprinci
pes van het haken al kennen raad ik
aan voorin het boek te beginnen,
desnoods met proeflapjes, zodat de
vorderingen te zien zijn. Die lapjes
moeten trouwens nooit worden weg
gegooid, ze kunnen voor een wand
kleed weer worden gebruikt".
