Leidse woning
nood neemt toe
Speciale Leidse stichting
buitenlandse werknemers
WIJ ZIJN NIET DE BAAS
Ir. H.W. Brooshooft
ATERDAG 31 JANUARI 1976
DEKKER: JK VERWACHT EEN TERUGVAL"
LEIDEN Eigenlijk is het heel
simpel. Er zijn meer woningzoe-
kenden dan er woningen zijn. En
I zo ontstaat woningnood in een
I land dat op zijn vierkante kilo
meter te veel mensen heeft rond-
lopen. Komen we daar ooit uit?
Direkteur K. H. Dekker van het
gemeentelijk Bureau Huisves
ting: „Er zal altijd een bepaalde
behoefte blijven. Er is nu een
kwantitatieve nood en een kwa
litatieve behoefte. Ik denk dat de
kwalitatieve behoefte in de toe
komst groter wordt".
Met andere woorden: misschien
zijn er straks ooit wel genoeg wonin
gen, maar te weinig goede. In zijn
nieuwjaarsrede maakte burgemees
ter Vis melding van 'n stijgend aan
tal. Daarmee ongetwijfeld voer ge
vend aan de discussie over de Ste
venshof jespolder: moet daar ook ge
bouwd worden of niet? Bekend is
dat de wethouder van volkshuisves
ting, Verboom, in dit opzicht geen
twijfels kent: er moet gebouwd wor
den en wel op korte termijn. Ande
re wethouders zijn daar nog niet zo
van overtuigd. Ambtenaar Dekker
houdt het bij een diplomatiek "geen
commentaar".
De toeneming van dè geregisteer-
de woningnood heeft ten dele een
puur administratieve oorzaak: de
richtlijnen die gesteld worden aan
•inschrijving bij Bureau Huisvesting
eijn verruimd. Dekker: "De nieuw
bouw heeft de laatste paar jaar ze
ker soulaas gebracht: vooral de een
gezinswoningen, maar ook de flats.
Er moet een forse huur voor betaald
worden ja. Maar wat dat betreft is
er niet zoveel veranderd. Toen ik
ging trouwen kregen we ook met
een huur te maken, waarvan je zei:
als we met zijn tweeën werken kan
het. Op het ogenblik is de markt
in drie- en vierkamerwoningen vrij
gunstig. De gemiddelde wachttijd
hiervoor bedraagt ongeveer een jaar.
Mits men genoegen neemt met de
dat moment. Je kan geen hoge ei
sen stellen. Maar ik verwacht bin
nenkort wel een terugval. We heb
ben nu de Merenwijk bijna gehad;
wat krijgen we nu nog? We zijn be
zig met het opzetten van een goeie
campagne voor de woningen van Na
tionale Nederlanden in de Merenwijk
(schatting van de huren op dit mo
ment: tussen de 450 en 550 gulden».
Nationale Nederlanden wil er ook
alle medewerking aan geven. Ze zijn
het trouwens verplicht door het con
tract dat bij de grond verkoop is ge
sloten". De oplevering van de eerste
woningen wordt in april verwacht.
"Verder is De Goede Woning bezig
in de Merenwijk, er wordt gebouwd
aan de Langegracht en de Juliana-
straat, maar dat is ten behoeve van
de stadsvernieuwing.
Ook dat drukt op het bestand:
door de renovatie zijn er op het
ogenblik 130 woningen uit de rou
latie. Daar staat tegenover dat je
in de toekomst mag verwach
ten dat de renovatie de verhuisbe-
hoefte enorm zal drukken".
"Triest is de situatie voor de gro
te gezinnen (vier kinderen en
meer). Die kan je redelijkerwijs
niet weghelpen op een vierkamer
woning. Voor hen geldt een wacht-
Bezettingen
LEIDEN Tijdens het gesprek
met K.H. Dekker doet zich een
opmerkelijk, maar niet uitzon
derlijk tafereel voor. De direc
teur wordt naar beneden geroe
pen. Een jong paar heeft zich
bij Bureau Huisvesting vervoegd
met de mededeling er niet eer
der te veil rekken voordat het
een woning heeft gekregen. Veel
gepraat, overreding, discussie.
"Al ga je hier aan het balkon
hangen, ik heb geen huis voor
je", zegt Dekker. Het paar ver
trekt ten slotte. Naar het Stad
huis. Bezettingen van Bureau
Huisvesting komen regelmatig
voor, maar plegen niet te hel
pen. Vooi al ten tijde van de gij
zelingsacties in Wijster en Am
sterdam, die kennelijk inspire
rend werkten, waren bezettin
gen schering en inslag. Een
ambtenaar van Bureau Huis
vesting moet vaak "nee" of
„nog niet" verkopen. Ontmoet
veel agressie. „Eigenlijk zit je
ant
heb wel eens aan deze kant
van mijn bureau gezeten, ter
wijl er aan de andere kant ie
mand ging zitten, die een gioot
mes neerlegde. Dan moet ej
toch rustig blijven". Ambtenaren
van o.m. Bur. Huisvesting vol
gen een cursus zelfverdediging.
Niet zozeer om het fysieke ge
weld in de praktijk te brengen,
maar vanwege het psychologisch
effect. Een vervelend vak? Dek
ker: "Ik doe het al een groot
deel van mijn leven. Ik zie het
als een hobby. Anders had ik
het nooit volgehouden".
5?
LEIDEN De pandjes in de Der
de Groenesteeg zien er afgrijse
lijk en mensonterend uit. Al enige
jaren trouwens. In 1972 nam de
Stichting Migrantencentra de
woninkjes over van de particulie
re eigenaar Feenstra. die de
grootste moeilijkheden met zijn
huurders (buitenlandse werkne
mers) had. De Stichting zou het
beheer tijdelijk in handen nemen,
in afwachting van nieuwbouw en
renovatie op dezelfde plaats. Daar
is nog altijd niets van terecht ge
komen. Inmiddels is de stichting
bezig zichzelf op te heffen.
Van de gebeurtenissen die zich de
afgelopen jaren hebben voorge
daan zijn de Turkse en Marok
kaanse bewoners nooit op de
hoogte gesteld. In een gesprek
met hen klinkt onzekerheid, on
wetendheid en verbazing door.
..Niemand weet iets. niemand
heeft ooit iets tegen ons gezegd.
We betalen 24 gulden (per man.
per bedi in de week aan huur. of
negentig gulden in vier weken.
Daar krijgen we kwitanties voor.
Zodra wij iets vragen aan $e be
heerder. die de huur op komt ha
len. dan krijgen we te horen:
gaan jullie maar naar de Doeza-
straat (Stichting Rijn en Lek), ik
bemoei me er niet mee. Maar Riji\
en Lek heeft Jiiets met de panden
te maken. Een ding is bekend. Er
komt iets aan de Hooigracht. \ij
geruchten hebben we gehoord
dat we daar heen moeten. Als het
bewoonbaar is. ivillen we daar
graag heen. Maar niemand weet
hoeveel huur we daar moeten be
talen. We willen ivel iets meer
betalen, als het beter is dan cle
Groenesteeg. Als er iemand van
de stichting Migrantencentra
komt. schrijft hij op wat we zeg
gen en dan hoor je er niets meer
van. In andere steden krijgen bui-
landers woonruimte. Leiden is
slechter dan andere steden. Maar
wij kunnen niets doen. wij zijn
niet de baas".
Door
John Kroon
K. H. Dekker: tyJe kan geen hoge eisen stellen".
tijd van bijna drie jaar. De oplos
sing weten we nog niet. Er moeten
meer aangepaste woningen voor
grote gezinnen komen. Er zijn er
gewoon te weinig". Andere groepe
ringen voor wie de situatie op de
woningmarkt nog allerminst roos
kleurig is, zijn de buitenlandse
werknemers (waarover elders
meer) en de bejaarden. Dekker was
één van de ondertekenaars van een
brief, <Üe onlangs door "werkers uit
het veld" naar B. en W. werd ge
stuurd en waarin speciale aan
dacht werd gevraagd voor de be-
jaardenhuisvesting. Vooral nu de
stadsvernieuwing in volle gang is
gekomen. "Er zit een vrij fors aan
tal bejaarden in woningen die te
groot zijn. Die mensen wil je aan
een aangepaste woning helpen.
Maar er is een tekort. Als er een
aan de Willem de Zwijgerlaan vrij
komt, zit iedereen op het vinke-
touw. Dat is één van de aanleidin
gen geweest om de brief te schrij
ven. We hebben er nog geen ant
woord op gehad. Hoe moet je be
jaardencomplexen bouwen? Ik heb
daar vrij veel ervaring in in Am
sterdam (waar Dekker bestuurslid
Ls van een woningbouwvereniging
red.). In de Bijlmer staat een ge
bouw met 360 zelfstandige flatwo
ningen erin, plus een dienstencen-
De
die i
zijn
allemaal vreselijk enthousiast. En
de woningen die ze achterlieten
zijn voor een groot deel voor de
stadsvernieuwing gebruikt"'.
"Bejaardenhuisvesting is een he
le aparte zaak. Ik ben al lang bezig
over een speciaal bejaardenspreek
uur op Bureau Huisvesting. Maar
dat kunnen we gewoon nog niet
realiseren met deze mankracht
(achttien man: tijdelijk opgetrok
ken naar 21 red.» Een groot pro
bleem bij de herhuisvesting van
bejaarden is in feite de stap zelf.
Ze willen eigenlijk dolgraag, maar
op het moment zelf krabbelen ze
terug Daar is een behoorlijke be
geleiding voor nodig. Want natuur
lijk is het een normale zaak dat ze
zich willen terugtrekken. Het valt
niet mee om uit je buurt weg te
gaan".
Ook werkende jongeren, die in 't
verleden massaal hun nood wisten
te klagen, maar van wie de laatste
tijd weinig wordt vernomen, noemt
Dekker nog een probleemgroep. Zij
het dat de activiteiten van de
Jongeren voor de nodige verlich
ting zorgen. Bij Bureau Huisves
ting is men van plan om de inge
schreven alleenstaanden binnen
kort te enqueteren over hun woon
wensen. Toch een kleine luxe.
Krakers en
daklozen
LEIDEN Opvallend is dat
Bureau Huisvesting de laatste
tijd radicale maatregelen neemt
tegen krakers. "Kraken is uit
den boze", zegt directeur Dek
ker. „Er wordt inderdaad rigou
reus tegen opgetreden. In de Ha.
ver- en Gortebuurt bijvoorbeeld
Als iemand in een woning zit,
die eigenlijk buiten de normale
distributie valt, wil de huisves
tingscommissie nog wel eens
zeggen, we gedogen. Maar ver
der niet. Enerzijds uit nood, an
derzijds om het afdwingen van
woningen te voorkomen. In het
verleden is vaak niet opgetre
den. Een kwestie van tijdge
brek".
"Maar dan kom je meteen
aan 'n heel hangijzer: 't ontbre
ken van opvangmogelijkheden.
Als iemand op straat komt te
staan, heb je geen alternatief.
Nu ligt er weer een besluit van
B en W om in elk geval te zoe
ken naar een oplossing. Maar
we zoeken al jaren. In principe
zeggen we: een kraker moet
zelf maar een oplossing vinden.
Maar het gaat niet alleen om
krakers. Er zijn ook gevallen
die door moeilijkheden thuis op
straat komen te staan. Het Min
nehuis had ik zo willen hebben
(inmiddels is het eigendom van
de firma De Bolster-red.). Daar
moet natuurlijk geld bij van
de gemeente. Maar dat is nu
ook zo, als een dakloze in hotel
De Wekker (Herengracht) wordt
ondergebracht. Als je een op
vangcentrum hebt hoeft nie
mand meer te kraken, op straat
te gaan slapen of in een celletje
bij het politiebureau".
LEIDEN Directeur Dekker van
Bureau Huisvesting heeft verschil
lende petten. Eén daarvan staat voor
bestuurslid van de Stichting Migran
tencentra als zodanig benoemd door
de gemeente Leiden. De stichting is
regionaal van opzet. Onlangs wend
de ze zich tot de gemeente Leiden
met 'het verzoek om de tekorten op
panden in de Groenesteeg en vooral
de Morssingel over te nemen.
De schuld van het bankroet werd
min of meer gegeven aan de buiten
landse werknemers. Hetgeen leden
van de Werkgroep Buitenlandse Ar
beiders in 't verkeerde keelgat is ge
schoten. In een brief aan de gemeen
teraad wijzen zij op de miserabele
huisvestingssituatie van de buiten
landse werknemers en het gebrek
aan voorlichting van de zijde van de
Stichting Migrantencentra. Volgens
de leden van de werkgroep. Niko Tet-
teroo en Ad van Winden, hebben zo
wel ae stichting als de gemeente ge
faald, sinds de belofte die in 1973
aan de bewoners van de Groene-
steeg-panden is gedaan: er zou spoe
dig betere huisvesting komen. „Er is
in de tussentijd veel gepraat, er zijn
talloze tekeningen gemaakt, maar het
resultaat: nihil". Eén van de oorza
ken van de vertraging is het feit
dat het pand Groenesteeg 41 niet
aangekocht kon worden. De slager, die
daar nu zit, vraagt teveel. Nu wordt
overwogen om maar aan weerszij
den va ndit pand nieuwbouw te
plaatsen. Voor de andere zijde van
de steeg bestaan renovatieplannen.
Dekker erkent dat het optreden
van de stichting zeker niet brand
schoon is geweest, vooral niet op het
gebied van voorlichting. „Achteraf
zeg ik: de stichting had nooit aan
de Groenesteeg moeten beginnen. De
Groenesteeg moet dicht. Zo is het
eigenlijk. Voor sommige panden houd
ik mijn hart vast. De huisvesting
aan de Hooigracht i voormalig SLF-
pand) zal niet voldoende zijn. Daar
om zijn er contacten gelegd met
het Woonoord in Leiderdorp. We
kunnen vier barakken krijgen tot ui
terlijk 1 oktober 1977. Op de Hooi
gracht is plaats voor 34 man. Over
de huren kan ik nog niets zeggen,
maar het zal zeker meer zijn dan
men in Leiden gewend is te betalen.
Verder hopen we in de toekomst de
beschikking te kriioen over wat scho
len. Belangrijk is in ieder geval dat
er nu eindelijk een Leidse stichting
huisvesting buitenlandse werknemers
van de grond komt. Daar ben ik twee
jaar al mee bezig Ik verwacht dat
dit binnen een half Jaar rond is". In
tussen fungeert een tijdelijke com
missie, die het werk van de Stichting
Migrantencentra c
(ADVERTENTIE»
Panden aan de Groenesteegabominabele staat van onderhoud.
Transcedente
meditatie
techniek
zoals geleerd door
Maharishi Mahesh Yogi
INTRODUCTIE
LEZING
door mej. C. Glansdorp
en drs. J. Janson
DONDERDAG 5 FEBRUARI
10 uur
ACADEMIEGEBOUW
Rapenburg 73
Leiden
TOEGANG GRATIS
"Ik ben gebeld door iemand
van het stadhuis, die vertelde
dat u persoonlijke gegevens over
me wilde hebben. Ik vond het
best, hoor. Als Je maar weet wat
ermee gebeurt. "Ir. H. W. Broos-
hooft (47), directeur van de SLF
aan de Langegracht. Een heuse
fabriek, waar gas en elek-
triek uitkomen. Waar 400 man
hun boterham verdienen. Waar
een immens en hoogtevrees wek
kend ketelhuis (of hoe heet zo'n
gevaarte?) deel van uitmaakt.
Wanneer we op het dak,
zeven hoog, over miezerig
Leiden uitzien, gaat het nog.
Maar wanneer we binnen staan
en over een ijzeren vloer lopen
met allemaal gaten erin. breekt
het zweet me uit. En die ellendi
ge lift komt maar niet. Een ver
schrikkelijke gewaarwording Ik
ben smachtend blij als we weer
over het parkeerterrein lopen om
de rest van het complex te be
kijken. Een complex dat te klein
is. "Al jaren. Ik weet dat mijn
voorganger er al mee bezig was.
Het gebouw dateert uit 1910"
(en lijkt van binnen eventjes op
een gevangenis. Maar het is erg
mooi, rijp voor de lijst van be
schermde monumenten PW» "Ik
weet niet eens meer hoe vaak we
intern hebben moeten verhuizen.
Met de gemeente hebben we
toen gesprekken gevoerd over
nieuwbouw tegenover de Lange
Zandstraat en de Oostówars-
gracht. maar dat is niet doorge
gaan. We hadden er al een be
drag voor op de begroting ge
zet; er was al over gesproken in
de commissie economische zaken
en toen kwam het nieuwe colle
ge. Dat had een andere opvat
ting. Enkele wethouders vonden
dat de woonfunctie van de Lan
gegracht moest worden opgekrikt
en dat er dus geen plaats was
voor nieuwbouw van bedrijven.
Nu hebben we optie, zoals we
zelf zeggen, op het terreintje van
De la Beye. waar al die boten
staan. Ik heb er alle hoop op dat
we daar kunnen gaan bouwen.
Het zou een sterke verbetering
zijn. We hebben al een bureau
ingeschakeld en ik vind dat we
moeten doorzetten. Want over "n
paar jaar heb je weer andere
wethouders. En waar blijft dan
de continuïteit? Kijk. als amb
tenaar mag ik best tegengas ge
ven, als ik maar loyaal uitvoe
ring geef aan collegebesluiten".
Hij wil weten waar we het
over gaan hebben. Ik zeg hem
dat en halverwege het lijstje be-
gint-ie al. Prettig pratend, drop
jes etend en zijn secretaresse ty
perend als: "een zus, van wie Je
op aan kan. Jammer genoeg
gaat ze vertrekken en ik wacht
al een maand op toestemming
om voor haar functie een ad
vertentie te mogen plaatsen".
„Ik geloof dat zo'n man als
Daey O uw ens aan de goden is
overgeleverd. Er is geen enkel
hoofd van dienst in Leiden dat
zich persoonlijk inzet voor hem.
Dat kan niet aan B. en W. wor
den verkocht. We weten alleen
maar oppervlakteverhalen.
Ik heb dat openbare rapport niet
gelezen, omdat ik met geloof dat
daar alles in staat. In elk geval
vind ik het geen best beleid dat
het vorige college voerde. Dit had
niet mogen gebeuren. Maar ver
dorie. ik val ook wel eens uit te
gen 'n wethouder. Dat mag toch?
Toen de raad er verleden week
weer eens over vergaderde en alle
hoofden van dienst zaten er by,
toen werd er gezegd: "Het lijkt
wel of jullie aan het demonstre
ren zijn". Ja, och. Maar De Jong
(de waarnemend directeur) had
daar natuurlijk niet bij mogen
gaan zitten. Dat is dom van die
jongen geweest. We hebben inder
tijd onze verontrusting uitgespro
ken naar B en W toe. Maar wie
zijn wij? Wij zijn hoofden van
dienst, maar niet erkend als club.
Ze weten wie en wat we zijn. We
hebben geen hand om een vuist
te maken. Je kan niet met ieder
een vriendjes blijven. Als ze me er
mteeen bijhalen. Niet de zaak (en
nu zeer fel) in een dossier stop
pen en verder afwachten. Want-
dat is een afkeurenswaardige me
thode. Dan kan Je Je niet goed
verdedigen. Wat er nu gebeurt
is een aanfluiting. Regelrecht".
"Wat? Als het met mij zou ge
beuren? Nou, je kunt je memoires
gaan schrijven; dat doen er al
zoveel, haha. Luister, een ambte
naar zit goed. Een ambtenaar-di
recteur niet. Die is benoemd door
de gemeenteraad. Volgend onder
werp".
Zijn jeugd en zo. Geboren in
Dirksland. Heeft daar geleerd gar
nalen te pellen als de beste. Deed
er braaf de HBS in de oorlog en
ging met het zogenaamde "Engelse
diploma" studeren in Delft. "We
hadden met zijn vieren een ka
mer boven een café. Ik was geen
corpslid, maar ik ben door die
drie anderen ontgroend. Ik rook
te en dronk toen niet Nu wel.
Maar ik vergat mijn studie niet.
hoewel ik er acht jaar over heb
gedaan. Een mooie tijd".
Ook een mooie tijd. een leuke
tijd. was de dienstperiode bij de
marine. Knutselen met de eerste
torpedoboot van na de oorlog.
Na de dienst naar Leiden, naai
de SLF, als assisten-chef van de
elektriciteitsvoorziening. Van 1957
tot 1959 werkte hij bij particulie
re werkgevers, maar dat bekoor
de niet zo erg. Hij kwam in de
zelfde functie terug naar de SLF
en klom op tot directeur (in 1969).
Is Leidens best betaalde amb
tenaar. "Nou ja, de SLF heeft
'n bijna bovengemeentelijk karak
ter. Ik geloof dat ons gebied qua
omvang en karakter net zo groot
is als de provinciale energiebe
drijven van Friesland of van Zee
land. En vergeet niet dat Je in
allerlei commissies zit, moet ver
gaderen, urenlang moet wachten,
voordat jouw zaak aan de beurt
komt. Hele avonden gaan op die
manier naar de knoppen. Dat is
een doffe elllende hoor. Nou Ja,
je brengt van Je salaris een lekke
re dot naar de belasting. Ik heb
drie kinderen die studeren en zo.
Maar ik kan leven zoals ik wil".
Laat een kaart zien met daar
in aangegeven het "verspreidings
gebied" van de SLF "Ze dach
ten, dat als er miniprovincies
zouden komen, alleen Wasse
naar uit ons gebied zou verdwij
nen. Nou. vergeet het maar Hil-
legom net zo goed. En Hillegom
zit in de NV HLS. Dat staat voor
Hillegom, Lisse en Sassenheim.
Hillegom denkt er van zijn le
vensdagen niieit aan om uit die
NV te stappenEn een beetje
plechtstatig: „Dat was het ont
werp van wet op het binnenlands
bestuur, ik zie het niet hoor."
"Ten aanzien van de zuivere
energievoorzieningen heb je nooit
gesprekken in het stadhuis. Dat
laten ze aan ons. deskundigen,
over. Ze vertangen ook geen uit
leg over de distributie. Je praat
er alleen over in Je eigen begro
ting. En dat moeteri ze dan maar
op mijn gezag aannemen. En
het gaat goed. Want als je een
kind met een waterhoofd gaat
maken, dan wreekt zich dat. Dat
merken de mensen. Wij zitten
drie cent per kilowattuur goed
koper aan Dordrecht. En Zuid-
Holland is een duurtegebied. Al
leen Den Haag is goedkoper dan
wij. Omdat Den Haag alleen Den
Haag bedient. Kortere leidingen
dus. Wij hebben per jaar een om
zet van 90 miljoen gulden en er
zijn ongeveer 80.000 aansluitin
gen. Ja. een bedrijfje, hè?"
'Toen ik directeur werd, zaten
we midden in de problemen De
aanleg van aardgas in de witte ge
bieden en de omschakeling van
de electriciteit op 220 volt. Dat is
in een razend tempo gegaan. En
geen enkele klacht Ja. eentje.
Maar die klaagt altijd. Die ken
nen we. Voor de politici was er
alleen reden om iets van zich te
laten horen als er iets mis was.
Een lantaarnpaal kapot of zo.
Etter- en vitwerk. Over de goede
dingen hoor je niets."
Vertelt over het EZH 'Energie
bedrijf Zuid-Holland). Zuid-
Holland». Leiden. Den Haag.
Gouda, Rotterdam. Dordrecht en
Delft maken er deel van uit. Sa
men met de provincie. Zij zijn de
enige aandeelhouders. De EZH
bepaalt bijvoorbeeld waar de
centrales moeten komen. Dat
moet natuurlijk passen in de
landelijke en provinciale plan
nen. Is dat besloten, dan wordt
de betrokken gemeente gewaagd
om het plan uit te voeren. Ver
volgens wentelt de gemeente alle
kosten af op de EZH. Formeel is
de gemeente eigenaar, maar de
EZH heeft ajle recht op de ener
gie. De gemeente is eigenlijk een
onnodige schakel, en Brooshooft
knikt daarop. Maar ja, tradities
en eigenbelangen spelen zeker in
de hoge regionen een rol. Dat ze
nog lang mogen leven.
Tot 1979 draait de Leidse cen
trale. Dan is die 25 Jaar oud en
de landelijke afspraak luidt dat
er dan een einde moet komen
aan de werkzaamheden.
„Dat ia een naar moment want
er gaan dan 40 arbeidsplaatsen
verloren. Het personeel weet er
al van. natuurlijk. Maar weet Je
dat we nu nog langlopende le
veranties voor stoom hebben. Het
AZL. het Diaconessenziekenhiïis,
de Groenoordhal en het slacht
huis bijvoorbeeld. Die verwarmen
met stoom. Wij zetten hoge cfcuk-
stoom om in lage druk-stoom in
een tegendrukturbine, waar we te
gelijkertijd elektriciteit mee ma
ken. Da's mooi meegenomen, hoor.
Acht miljoen kilowatturen per
Jaar en dat mag je niet zomaar
weggooien. Het is per slot ook een
zaak van de gemeente. Nou. als
het afloopt in 1979. kan je de si
tuatie gaan krijgen dat onze klan
ten voor hun eigen warmte gaan
zorgen, vaak d.m.v. olie. Ze wor
den op die manier kleine vervui-
lertjes en dat is erger dan één
grote. Ze hebben kleinere schoor
stenen. bijvoorbeeld
Ik kom binnenkort met een
plan bij B en W om gasturbi
nes te mogen aanleggen Die
plannen daarvoor zijn allemaal
nog in ontwikkeling. Ik geloof dat
die manier zeer goed is voor de
stoomdistributie en voor de werk
gelegenheid bij de SLF. Als we dat
kunnen gaan doen. dan kost het-
ons geen druppel koelwater extra
en dan kunnen we een elektrisch
vermogen opstellen dat drie keer
zo groot is. Er zijn trouwens al
onderzoeken verricht. De uitworp
van onze schoorsteen heeft dan
ook geen enkele invloed. Maar ja,
ik voorzie een teleurstelling. Lei
en zal best wel eens „nee" kunnen
zeggen. Eerlijk gezegd: ik heb het
niet veel anders meegemaakt".
In de fabriek legt Brooshooft
me van alles uit over smoorspoe-
lem, koppelnetten en tranforma-
toren. „Op het oog ziet het er hier
allemaal erg rustig uit, maar er
zit 'n woest geweld achter". Wan
neer we een vertederende, hele
oude lantaarnpaal in de répara-
tieplaats zien liggen, blijkt dat er
geen enkele mogelijkheid meer is,
om zo'n Juweel te bemachtigen.
Brooshooft is ook bestuurslid
van de 3 October Vereeniging Al
tien Jaar. „Ja, eigenlijk lang ge
noeg, hè? Ze hebben me inder
tijd gevraagd. Maar ik zou er best
vanaf kunnen. Tegen iemand zeg
gen: neem jij het maar over
hoor. best. Misschien doe ik het
wel. Het is een hondebaan. Er
wordt veel van je verlangd. Er zijn
mensen die het beschouwen als
iets belangrijks. Ik niet. Het is
leuk".
In zijn kamer, die afschuwelijk
is ingericht, met blauw en bruin,
is het erg warm. „Stoom, ook
hier. Droge warmte Ik hou meer
van wat frisse lucht". Hij tekent
post. schenkt cola en praat nog
wat na.
Als ik over de Langegracht loop.
zie ik de grote schoorsteen roken.
Maar ik weetwaterdamp en dus
niet gevaarlijk. Thuis springt de
lamp in de keuken. Het kan ver
keren.
