DE MOEILIJKHEDEN VAN BERT OOSTERMAN
Door
Ton v. Brussel
WINNAARS
PUZZEL
„KOM ER
EENS UIT'
Strijd om Go-
titel in Leiden
ZATERDAG 17 JANUARI lylb
LEIDEN Toen na de ver
kiezingen voor de gemeente
raad van anderhalf jaar ge
leden de PvdA en de partijen
van lijst 4 (PPR-PSP-D'66)
het al eerder door hen aange
kondigde progressieve meer
derheidscollege formeerden,
kwam Bert Oosterman (55)
als enige vertegeniooordiger
van lijst 4 in het college.
Na iLiat problemen rond de
portefeuilleverdelingwerd hij
belast met maatschappelijke
aangelegenheden crt cultuur.
Oostermanvan huis uit bij
het onderwijs en als antiquair
werkzaarn, was gedurende de
vorige zittingsperiode raadslid
voor D'66 met speciale belang
stelling in de richtingen So
ciale Zaken, Onderwijs, Cul
tuur en Stadsontwikkeling.
Al in een vroeg stadium kreeg
Oosterman het in het college
moeilijk. Als wethouder was
hij direct betrokken bij de
problematiek van de woonwa
genkampbewoners. de Ge
meentelijke Sociale Dienst
(GSD) en de psychiatrische
inrichting Endegeest, terwijl
hij daarnaast zijn standpunten
moest bepalen ten aanzien van
de reconstructie van de Rijns-
burgerwegde nieuwbouio van
C en A, het aandeel van zijn
collega-ioethouder Van Aken
(Economische Zakenin de
Welzijnsbron en het beleid
rond de geschorste Groenoord-
haldirecteur Daey Ouwens.
Allemaal zaken, waarbij het
voor hem moeilijk is geweest
om aan de ene kant zijn eigen
en zijn partijdenkbeelden op
een aanvaardbare wijze te
combineren met die van het
college.
Al voordat de PSP onlangs te
kennen gaf het huidige college
niet meer te steunen, jverd
herhaaldelijk de vraag gesteld
of Oosterman als wethouder
kon blijven. Velen zien in hem
een zwakke bestuurder, die zijn
functie niet meer aan kan.
Oosterman. voor alles een
vriendelijke en innemende
man, denkt er echter niet over
om weg te gaan. Op deze pa
gina de weergave van een
serie gesprekken met hem.
•In het begin was het vreselijk. Sta
pels boeken en platen van alle mo
gelijke boekenclubs, abonnementen
op alle omroepgidsen, diepvrieskis-
ten. stereo-installaties, schriftelijke
cursussen van alle opleidingsinsti
tuten. vertegenwoordigers, die hele
maal uit Rotterdam hierheen kwa
men rijen met een encyclopedie. Op
een dag stopte er een vrachtwagen
voor de deur: twee kerels begonnen
1500 keien uit te laaien, die ik nooit
had besteld. Ik kreeg tien rijsttafels
bezorgd, waar ik niks van wist. Het
personeel van de GSD wérd uit mijn
naam getracteerd op gebak. Er
kwam een pastoor om me te bedie
nen. er belde een keer een frisge
schoren wachtcommandant van de
Rijkspolitie, die kwam praten om
dat ik mijn zoon zou hebben aange
meld voor hun opleiding. Ik zei: me
neer, mijn zoontje is nog maar zo
groot. Ik kreeg vier keer in de week
Vrij Nederland, vijf keer Panora
ma. Als je eenmaal in zo'n abonne
mentencomputer zit, schijnt het
nogal moeilijk te zijn om er weer uit
te komen. Op zaterdagmorgenston
den er twee kerels voor de deur. die
kwamen behangen. Dat van die
pastoor is rottig. Ik bedoel, voor die
bedrijven is het naar; mijn -vrouw
en ik lachten er op het laatst alleen
nog maar om. Het heeft een klein
jaar geduurd. Ik weet niet of er een
speciale aanleiding was, ik heb er
ook niet zo naar gegist, het komt
toch altijd uit een andere hoek dan
je denkt".
"Ik denk altijd tamelijk simplis
tisch, maar ik heb nooit gezegd: dat
doen we even, die vier jaar, zeker
niet omdat je tevoren'kon bedenken
dat CDA en VVD bepaalde zaken
zouden verpolitiseren. Er zijn dui
delijk momenten geweest, waarop ik
mezelf de vraag heb gesteld: gaat
het niet te ver, kan ik niet beter
weggaan. Bijvoorbeeld in de zaak
C en A. Ik ben gebleven, omdat ik
weet dat Je niets verbetert, als je
weggaat, misschien wel als Je blijft.
Je kunt er voor waken dat de con
sequenties van bepaalde beslissingen,
die worden genomen en waar Jij het
niet mee eens bent, zo beperkt mo
gelijk blijven. Iedereen weet dat een
afspiegelingscollege eerlijker is, maar
ik zou er nooit in willen zitten. Dan
heb je weer alle kleuren bij elkaar
en dat betekent uiteindelijk grijs".
„Wij zijn niet zo felrood als de
PSP zou willen, maar we hebben
toch een gezicht, we zijn herken
baar. Trouwens, neem nou een af
spiegelingscollege, wat heb Je dan?
Daar zouden in deze situaties mis
schien niet dezelfde, maar toch ook
fouten worden gemaakt, maar daar
heb Je dan minder last van, wantje
hebt een bredere basis. Of dat zo'n
ideale situatie is".
"De PSP bedoelt het niet slecht.
De dingen, die ze willen, moeten ook
snel gebeuren. Ze willen resultaten
zien. Je hebt als college vier Jaar.
In die periode kun je 'n aantal klei
ne dingen direct realiseren, maar die
zijn meestal niet zo belangrijk. Wat
je verder doet is op midden- en lange
termijn werk voorbereiden en na
tuurlijk uitwerken wat het vorige
college aan de gang heeft gebracht.
Je kunt beleid niet omdraaien, je
moet het ombuigen en dat kost een
hoop tijd. Een nadeel van de PSP
vind ik, dat ze zichzelf niet kunnen
relativeren, ze denken te veel dat
hun denkbeelden onwrikbaar zijn. Ik
neem het ze niet kwalijk, want van
uit hun standpunt is het logisch. Ze
voelen zich meer aangetrokken tot
actie, dan tot bestuur. Ze hebben het
tempo en de alertheid van de actie
groep niet willen verruilen voor de
traagheid van de bestuurder. Hun
afhaken geeft wel problemen, als het
werkelijk zo is dat VVD en CDA
intensief van de gelegenheid gebruik
gaan maken".
„Natuurlijk heb ik 'n enigszins ge-
isoleerde positie in het college. Dat
zat ingebouwd, dat kon je weten. Toch
heeft de PvdA binnen B en W nooit
pressie op me uitgeoefend. Zo van
als je niet meegaat, doen wij dit of
dat. Dat is nooit gebeurd".
Op mijn reactie dat dat ook vaak
niet nodig is, omdat ze intern, zon
der hem, ook wel aan een meerder
heid komen, zegt hij: "Ik weet niet
hoe het vroeger was, maar volgens
mij sta Je in dit systeem van wet-
Ihouderskoppel: tuinder snel alleen.
Dick en ik zijn het vaak met elkaar
eens. kunnen plezierig samen wer
ken en zijn bovendien ook nog goeie
vrienden".
"Dat is niet waar, dat is altijd
velen der voorgesteld dan het in
zen was. We hebben elkaar ge
vraagd, naar onze aspiraties. We zei
den allebei onderwijs en cultuur,
Tesselaar wilde er ook nog samen
levingsopbouw bij. We hebben met
elkaar afgesproken, dat we er niet
moeilijk over zouden doen en dat we
het op de stemming zouden laten
aankomen. Het is een faire compe
titie geweest, Dick heeft wat onder
wijs betreft gewonnen. Stadsontwik
keling had ik ook wel willen doen,
maar ik vind dat een te zware last
voor de wethouder van de kleinste
partij, zeker als zich situaties voor
doen, waarin je een afwijkende me
ning hebt. Het is voor mij nooit een
reden geweest om van een wethou
dersschap af te zien".
Wat zou dat wel zijn?
Stilte, Oosterman kijkt naar bui
ten, vraagt: „Nu, in dit stadium?"
Denkt zichtbaar na en vervolgt: "Ik
heb mijn principes, ik bedoel, wat
is nou essentieel voor je om door
te gaan, ik geloof, dat ik naar
een gemeenschap streef, die een
behoorlijke mate van gelijkheid
vertoont, zowel ruimtelijk als men
selijk. Je streeft naar een even
wicht. In een zaak als dereconstruc
tie van de Rijnsburgerweg, vind je
eigenlijk: dit kan niet meer, het
wordt een te grote ingreep. Willem
van Rooyen (voormalig fractieas
sistent van de PPR-red.) is dan zo
principieel dat ie meteen opstapt,
als het plan wordt aangenomen. Ik
heb voor gestemd en achteraf heb ik
mezelf dat vreselijk kwalijk geno
men. Kijk, nu weet ik dat het plan
toch niet door kan gaan in deze vorm.
Ze willen de bomen laten staan, nou
dan krijg je die busbaan er nooit
meer in, daar is geen ruimte voor.
Maar daar had ik toen nog niet
aar. gedacht. Mijn bezwaar is ook
dat je in een stadium, waarin alle po
gingen om het gebruik van het open
baai vervoer te stimuleren, betrek
kelijk weinig rendeemnt opleveren,
omdat iedereen toch liever in zijn
autootje stapt, een voorziening gaat
treffen, die waarschijnlijk in deze
vorm niet nodig is. En dan is er na
tuurlijk nog de grote weerstand van
de omwonenden, waar relatief wei
nig aandacht aan is besteed".
De inspraakprocedures van dit
college kennen zelden een bevredi
gend verloop.
(vermoeid) "Ik wil er eigenlijk lie
ver niet over praten, omdat je na
tuurlijk gelijk hebt. Het is vrese
lijk als ik nu mensen, die vroeger
hun mond vol hadden over inspraak-
en dan heb ik het niet over wethou
ders hoor, begrijp me goed - hoor
zeggen: inspraak, daar kun je toch
niet mee opschieten, goed je moet
die mensen natuurlijk wel horen,
maar verder.. Zoiets is natuurlijk
ondenkbaar. Er blijkt te vaak, dat
ze vaak een mening hebben die Je
kunt aanvechten. Ze zijn daar ook
weinig objectief in. Ik mocht hem
best, maar hij liet zich teveel gel
den. Dmkte dingen door, schakelde
mensen uit, als hem dat uit kwam.
Zo ben ik niet. In mijn portefeuille
is het geloof ik belangrijk dat je
goed met mensen kunt omgaan".
Endegeest, als u toen wist.
"Als ik toen wist, wat ik nu weet.
Leuk, die vraag heb ik mezelf ook
gesteld. Kijk, ik heb direct gezegd,
zoals het bij de GSD is gegaan met
de benoemingen, wil ik 't pertinent
niet meer. Ik zou een bredere in
spraakcommissie willen hebben. Hij
bestaat nu uit zes en ik zou er tien
willen. Het personeel kiest die en
draagt hun verantwoording en in
spraak aan die leden over. Dan
sluit een situatie als bij Mojet uit.
Drie leden voor, twee tegen en één
geen stem. Dat vind ik te mager, ik
wil een bredere basis. Ten tweede
wil ik een duidelijke afspraak tus
sen de inspraakcommissie en perso
neelszaken en het bestuiir, dat ben
ik dan. ten aanzien van de normen
en het profiel.
Ik zou dan ook zeggen: u beoordeelt
op de volgende toelatingsnormen en
daarnaast mag u eelf een wat sub
jectievere mening geven in de trant
van: ik vind hem te conservatief,
of toe progressief, ik vind het een na
re man. daar en daar om. Dat komt
dan allemaal in een advies, dat in
Smagc (commissie sociale en maat
schappelijke aangelegenheden, ge
zondheidszorg en cultuur-red.) wordt
besproken. Dan worden de aanbe
velingen aan B en W opgesteld en
die doen dan weer een voordracht
aan de raad".
Niet enkelvoudig?
"Nee, helaas is het nooit zo duide
lijk geworden, dat dat eigenlijk een
principe van ons is. Nood breekt na
tuurlijk wetten, maar we willen
graag kunnen kiezen en de raad
wil dat ook".
Als we nu eens naar de kandida
ten kijken.
"Mojet was de keuze van het per
soneel. Toen kwam Hustinx, in het
college lag hij wel aardig, bij mij
niet. Mojet vond ik wel meer ge
schikt Het type van de harde se
rieuze werker, met volgens mij een
beperking op het gebied van moderne
vormgeving, waarmee ik niks ten
nadele van hem wil zeggen. Bij
Smits dacht ik, zo'n frisse wind pikt
het personeel niet. Je moet niet
vergeten wat voor beleid er de afge
lopen 25 jaar is gevoerd. Bovendien
heb ik hem de vraag gesteld hoe
hij zijn werk dacht te verdelen. Hij
zei: dertig procent intern en zeven-
Ik heb bij de formatie voorgesteld
dat alle wethouders psychologisch
gekeurd werden, maar ik stond
daarin alleen. Het is voor zo'n di
recteursfunctie natuurlijk helemaal
niet raar. Het Rijk doet het toch
ook".
Beekman, de hoofdadministrateur
Straathof is tenslotte om hem weg
gegaan.
"Toen we gingen praten over 'n
economisch directeur, konden we
natuurlijk niet om Beekman heen.
Die man verdiende een topsalaris
en naast hem konden we natuur
lijk niet nog eens zo'n zware vent
zetten. Bovendien had de man uit
gesproken kwaliteiten. Het Acade
mische Ziekenhuis beschouwde hem
als de enige volwaardige gespreks
partner van Endegeest. Het Zie
kenfonds, nou en dat zijn toch echt
geen misselijke Jongens, ded'en dat
ook. Wat moet Je dan? Een combi
natie van Mojet en hem had mijn
goedkeuring gekregen. Toen Beek
man overleed, was natuurlijk alles
de baan".
"Ik vind het misselijk. Hij mag
van mij zeggen: Hoor eens Bert,
Jouw beleid faalt op alle fronten,
hij heeft nu eenmaal andere inzich
ten dan ik. Maar wat ik hem kwa
lijk neem is dat ie nog nooit eens
met me is komen praten. Mijn deur
staat altijd open. ik zou het hem
graag willen uitleggen en dan mag
hij later best bij zijn mening blij
ven, maar ik wil het wel ophelde-
Later, sta ik samen met Ooster
man in zijn winkel, tussen het an
tiek en zegt hij: "Waarom doe je
het? Je raakt zo ver van jezelf ver
wijderd soms. Ik heb nergens meer
tijd voor. Ik zou meer aan mijn
huis willen doen, meer in mijn win
kel willen zijn. Na zeven maan
den Endegeest, heb ik nog geen di
recteur, dat frustreert me. Dick
Tesselaar zei me laatst. Nu ben i*
veertien dagen op vakantie geweest
en ik ben nog maar een paar da
gen terug, of ik heb weer last van
me rug". Het is zo Jammer alle
maal".
het college naar buiten toe wat dit
betreft een slordig gedrag heeft, Je
mag best weten dat ik me daar vaak
zorgen over maak".
Daarop vraag ik me af hoe ver
hij bereid is te gaan in zijn verde
diging van de Partij van de Arbeid.
„Dat is erg moeilijk, (lachend) Ik
heb dat nog nooit zo beredeneerd.
Mag ik er over nadenken?".
Een paar dagen later komt het ant
woord. "Een ambtenaar kun je in
het openbaar niet afvallen en voor
mij geldt hetzelfde voor een colle
ga-wethouder".
Maar ik ben het niet eens met
de manier waarop Van Dam en Tes
selaar Ka-et hebben aangepakt. En
ik sta ook zeker niet achter de ma
nier waarop Cees Waal (wethouder
van Ruimtelijke Ordening - red.)
met Vos van gemeentewerken om
springt".
Oud-raadslid Pieter Stroink heeft
eens in een interview gezegd dat ie
Waal en Van Dam macht- en ge-
lij khebbertj es en technocratische
socialisten vond.
"Het wordt gevaarlijk als je een punt
bereikt, waarop je je niet meer kunt
openstellen voor de ideeën van an
deren, maar ik geloof dat het alle
maal wel meevalt. Als ik werkelijk
grote bezwaren zou hebben tegen
een wethouder, zou ik weggaan"....
De werkwijze van Van Aken is toch
niet overeenkomstig de door lijst 4
zo gewenste oprechtheid geweest.
"Iedereen heeft zo zijn eigen
methodes, om te bereiken wat ie
bereiken wil. Als Van Aken het zo
wil doen, moet hij dat weten. Ik doe
het zo niet maar dat zegt verder vrij
weinig. Ik keur het wel af ja, ik
bedoel ik zou het zo niet willen en
niet kunnen. Ik zou direct door de
mand vallen. Ik kan niet liegen. Dat
weet ik al vanaf het moment dat
ik als kind thuis een kwartje pikte
en mezelf direct verraadde. Ik ling al een somber voorgevoel had,
heb liet liegen vrij vroeg afgeleerd, dat het niet goed zou gaan".
Was dat nergens op gebaseerd?
Ik vind dat je van je positie als
raadslid of wethouder nooit op die
manieren wijzer mag worden. Van
Van Aken en de Welzijnsbron heb ik,
voordat alles naar boven kwam, nooit
wat geweten. Na zo'n voorval kun
je twee dingen zeggen. Hij mag blij
ven, maar onder zekere voorwaarden
of hij moet weg. Ik was geneigd
om te zeggen: laat hem blijven, maar
je houdt hem natuurlijk wel in de
gaten".
"Het is moei ijk, waar trek je de
grens? Ik heb mezelf voorgenomen
nooit iets aan 'te nemen van iemand
die ik via deze stoel ken. Met Kerst
mis kregen we allemaal wijn ge- ze za^en 1
stuurd. Ik heb het niet geaccep- slotte: 'Het
teerd. Wat de anderen doen moeten te schrijven
"Nee. dat voel Je zo en. nou ja.
wat ik al zei: ik vond hem minder
geschikt".
Het personeelsbeleid van dit colle
ge is zeer zwak. U bent daar door
de GSD en Endegeest direct bij be
trokken.
"Van Aken doet personeelszaken,
andere wethouders worden er uiter
aard in betrokken als de benoeming
op hun gebied ligt".
zij weten, maar ik begin er niet
Wanneer is iets vriendelijkheid,
neer omkoperij? Je bent
gezeur af, ala je er direct een principe
van maakt, dat is veel makkelijker".
dingen die mis
gaan, dat begrijp ik best en ik laak
dat ook helemaal niet. Ik vind al-
al het leen: klJk. cch krant is toch het me
dium dat het meest in het oogsprin
gend de beleidsdaden in een stad be
oordeelt, daar kun Je me toch gelijk
in geven. Journalisten zijn de
smaakmakers. Nou, ik vind dat ik
kunnen, ben ik duidelijk ongeschikt als wethouder een vertrouwelijker
voor dit vak. En zeker niet als het
spelletjes zijn, waarin allerlei ondui
delijke argumenten een rol spelen", krant, hij weet best dat ik hem res
pecteer. maar hij neemt het me ge-
heb
"Moeilijk te zeggen. Er is een spe
ciale manier van behandelen, een
bepaalde trend en die verander je
niet zo maar Die hele zaak is no«Bl gepubliceerd kon worden,
ingewikkeld. Ik heb toch het idee
dat er voor de man allerlei zekerhe-
loof ik kwalijk dat ik hem
gezegd dat er dingen waren, waar
ik niet zo in het openbaar over kon
praten. Ik wilde ze hem wel vertcl-
hem ook uitleggen.
den zijn ingebouwd".
Alleen voor hem?
Dat is toch niks vreemds of oneer
lijks. In mijn geval gewoon niet. Je
weet best dat er in een zaak wel eens
dingen kunnen spelen, zeker als Je
grote met mensen te maken hebt, die niet
direct de openbaarheid in kunnen.
"Ik heb het allemaal
afstand gevolgd, dat vooropgesteld.
Voeg daarbij dat ik nooit zo blij met
zijn benoeming ben geweest. Het
was toch een wat ijdele man, die
moeilijk zelfstandig kon werken. Ik schermd worden. Ruud wilde dat niet,
Ik heb
moet zeggen, en verder zeg ik
niet veel over. omdat ik er ook wei
nig van weet, dat ik bij zijn aanstel-
omdat hij dan met zichzelf
flict zou komen. Ik begrijp het wel,
maar ik vind het jammer. En ik
word natuurlijk wel boos, als hij met
oudjaar schrijft dat er puin moest
worden geruimd om de GSD, omdat
wij het zo slecht hadden gedaan. Dat
is niet waar.
Een paar vrienden zeiden: neem
jij dat nou allemaal maar. Ik ben
niet rancuneus, bovendien ken ik
Ruud een beetje, dus heb ik het la
ten zitten, maar hij had ongelijk".
"Wij konden op de Sociale Dienst
niet eerder ingrijpen. Ten Napel
ging weg op een rot moment. Er
was een vorm van personeelstekort,
er werden te hoge uitkeringen ge
daan, de waarnemend-directeur
Kramer, een vriendelijk man, maar
hij kon het niet aan. In de staf za
ten geen echte krachtfiguren. Ze
hebben de problemen te lang bin
nenshuis gehouden. We konden niet
eerder ingrijpen. Echt, het was voor
mij verbazingwekkend. Een soort
Shakespearereaans noodlot, je ziet
het gebeuren daar, maar je kunt
niets doen. Krachten die zich laten
gelden, maar die niet grijpbaar
zijn. Iedereen in de stad wist dat Je
er makkelijk geld.kreeg. Het is niet
zo. dat er een persoon aansprake
lijk voor te stellen was. Voor mij
zat het meer in de structuur. Elke
aanvraag moest behandeld worden,
kwam je vijf keer per week, dan
kreeg je ook vijf aanvragen. Dat
was een onhoudbare situatie. De
leiding kwam in een laat stadium
hierheen en zei: hoor es. we kun
nen het niet meer aan. Het is na
tuurlijk te waarderen dat ze zolang
mogelijk geprobeerd hebben de pro
blemen zelf op te lossen".
U had het over krachtfiguren, ik
heb altijd de indruk gehad dat u
een tegenstander was van hun me
thoden.
"Ik heb mezelf nooit een kracht
figuur gevoeld. Wat is het eigen
lijk? Ik geloof, daar heb je gelijk in,
dat ik er niet zo van hou. Kret was
een krachtfiguur, als bestuurder.
Het nadeel van die mensen is, dat
tig extern. Ook dat vond ik gevaar
lijk. Toen kreeg hij zo'n goed aan
bod van zijn eigen kliniek, dat ie
zich terug getrokken heeft. In het
geval van Hustinx is het duidelijk
aan het personeel te danken, dat hij
zich niet langer kandidaat heeft ge
steld".
Er
"Nou, ik was er lang voor mezelf
mee bezig. Luisiter. ik zal het je pre
cies vertellen. Straathof ging weg als
directeur. Ik kreeg een telefoontje
van Straathof en hij zei dat ie weg
ging, terwijl wij allemaal dachten
dat hij nog twee Jaar zou blijven om
de ontkoppeling te regelen. Ik ben
toen een beetje in paniek naar per
soneelszaken gerend en heb daar ge
zegd: Jongens wat moeten we
nou, ik krijg net een telefoontje van
Straathof en hij gaat weg. Ik ben
na gaan denken. Wat is het pro
gramma voor Endegeest in de ko
mende jaren? Ontkoppeling, reorga
nisatie, samenwerking met het
Academisch Ziekenhuis, Je wilt een
wat moderne opzet, daar is Ende
geest aan toe. Goed, ik dacht: kan
één man dat wel aan?.
LEIDEN Een negen personen tel
lende jury heeft deze week de win
naars aangewezen van de kerstpuz-
zeltocht "Kom er eens uit" van de
"Stichting Leiden Museumstad". In
de categorie van 6 t.e.m. 11 jaar wer
den tot winnaars uitgeroepen: Chris-
tien Jaspers, Witte de Withlaan 20,
Oegstgeest, Monique Duursma. Pr.
Irenelaan 37, Oegstgeest, Michel
Zonderop, Musschenbroekstraat 5,
Leiden, Martineke de Kool. Gallas
laan 6, Leiderdorp. In de categorie
vari 12 t.e.m. 15 jaar werden win
naars: Jos van Harteveld, Zeeman
laan 23. Leiden, Carla v.d. Voort.
Rijnhofweg 14, Oegstgeest, Johnny
van Haastregt, Van 't Hoffstraat'
18b, Leiden, Astrid Veldkamp. Car-
neoolstraat 6, Leiden, Gonneke
Jonkman, Vijfmeiweg 38, Sassen-
heim.
De prijsuitreiking zal op woensdag
21 januari plaatsvinden in het
Rijksmuseum voor Volkenkunde.
Dan zal ook bekend worden ge
maakt wat de volgorde van de prijs
winnaars is. In totaal deden er aan
de puzzeltocht 584 personen mee en
werden er 217 oplossingen inge
stuurd.
Ik ben toen met allerlei
gaan praten, met directeuren van
ziekenhuizen. De een zei, Je bent
gek. Endegeest is geen ziekenhuis,
dat heeft geen twee directeuren no
dig, de ander zei: natuurlijk, dat is
duidelijk, twee directeuren. Die
laatste groep vormde de meerder
heid. Het vervelende was dat ik dat
besef pas kreeg en dat er verder
niemand was die er ooit over na
had gedacht, toen de eerste kandi
daten al kwamen. Ik wilde bijvoor
beeld een psychologische of grafo-
logische test. Gewoon, om wat meer
steun in de rug te hebben, als je
gaat kiezen. Ik heb het besproken,
met personeelszaken, die zeiden
niet doen. Ik vroeg waarom en PZ
zei: dat willen ze niet. Later bleek
ook dat de een wel wilde en de an-
LEIDEN Vandaag en morgen zul
len in restaurant De Ruif in de Leid-
se Janvossensteeg 18 Go-teams uit
acht steden strijden om de Neder
landse teamtiteL Het eerste interste
delijke toernooi in Nederland wordt
georganiseerd door de Leidse Go club
in opdracht van de Nederlandse Go
bond. De strijd van de drie leden tel
lende teams begint vandaag en mor
gen om 11.00 uur.
