UVS:
of verüespimt?
ROODENBURG "NEKT" ZICHZELF
Lugdunum verslaat LFC
in matige derby met 1-0
m
Koos Hannaart: geen zin meer
LDWS:
t oude
liedje
Randstad
laat
naar 1-1
MAANDAG 15 DECEMBER 1975
LEIDEN Koos Hannaart
wil voorlopig niet meer in het
eerste van UVS voetballen. De
laatste man van de Leidse
hoofdklasser, die vanwege een
trainingsvoorval "dat ik niet kon
tolereren" door trainer Gerard
Désar uit het elfal was gezet
voor het duel tegen Hermes
DVS, heeft geen zin meer om
nog langer voor het standaard
team uit te komen. "De reden
daarvoor ligt niet bij de trainer
ook niet bij de andere spe
lers,
KOOS HANNAART
zegt Hannaart (23), die aan zijn
vierde competitie bij UVS bezig
was. "Wat ik heb gedaan op het
trainingsveld tegen de trainer,
alleen bij mezelf", kon inderdaad niet door de beu
gel. Het was volkomen terecht
dat hij me er daarvoor naast
zette. Ik ben gewoon te moeilijk,
dat weet ik van mezelf. En in
een periode dat het zo slecht
gaat, zijn moeilijke jongens niet
te gebruiken. Ik zie het helemaal
niet meer zitten, Cees du Prie
moet maar laatste man blijven
staan. Die hoort daar meer dan
ik. Ik heb dit seizoen misschien
pas twee redelijke wedstrijden
gespeeld. Dat ligt gewoon aan
mij. Daarom kom ik voorlopig
niet meer terug in het eerste".
Door
Paul de Tombe
LEIDEN De 1—1 van UVS te
gen Hermes DVS kon op twee
manieren worden bekeken. Ener
zijds kon het gelijke spel worden
uitgelegd als een nieuw belang
rijk Leids verliespunt in een duel
tegen een club die nog bereikbaar
zou zijn; anderzijds kon de 11
evengoed als een belangrijk
winstpunt worden beschouwd. Ze
ker als van de stelling werd uit
gegaan dat Hermes ten onrechte
zo laag is geklasseerd in de ama
teurhoofdklasse A en voorname
lijk door pech zo diep is gedaald.
Die uitgangsbasis hanteerden bei
de trainers. Hermes-oefenmeester
Pim Visser had daarop zijn winst
verwachting gebaseerd ("na de 5
0 tegen Aalsmeer en het zwakke
spel wat ik van UVS tegen die ploeg
had gezien, was ik ervan overtuigd
dat we hier twee punten konden
pakken) en was daarom teleurge
steld; Gerard Désar kon als UVS-
trainer om dezelfde reden tocEh te
vreden zijn. Hoewel zijn "omgebouw
de" ploeg weinig opschoot met de
uitslag van de eerste van de twee
sleutelduels voor de Kerst, werd
toch lichte hoop gewekt. Désar:
"nu stond er in ieder geval een
ploeg in het veld die tenminste weer
mogelijkheden bij zichzelf wist. Ik
geloof dat het zelfvertrouwen begint
terug te komen."
Daarvoor zou kunnen pleiten dat di
UVS, met een totaal omgegooide de
fensie waarin alleen doelman Otto en
voorstopper Filippo op hun eigen
plek stonden, de tegenslag van een
achterstand wist te overwinnen en
ondanks 't ontbreken van echte mo
gelijkheden toch naar de gelijkma
ker wist te reiken. Daarvoor zou
ook kunnen worden aangedragen dat
de snelle Hermes-spitsen variërend
van moeizaam (puntspeler Kornaat)
tot zeer redelijk (de vleugelspitsen
Nijs en Van Duppen) werden uitge
schakeld door Filippo de naar dé lin
kerflank verhuisde Pennentourg en
rechtsback Jeroen Duifjes. Die laat
ste speler was juist met het oog op
Van Duppen—Désar: "Die ik een
voetballer van eerste divisie-niveau
vind" in het elftal ingepast. Ten
koste van John Verschoor, terwijl
Piet van Putten zijn opwachting aan
het front mocht maken en Cees du
Prie na de affaire Hannaart als laat
ste man moest fungeren. Hij deed
dat niet onverdienstelijk. Nog oner
varen wellicht, maar hij paste zich
allengs beter aan. Zoals ook UVS zich
wol moest aanpassen aan het ster
ker geachte Hermes en de krachten
zo economisch mogelijk moest ver
delen teneinde te voorkomen dat het
"goed zou gaan lopen" bij de Schie
dammers. Désar: "Want dan heb Je
het slecht". Dat betekende voor de
Leidenaars: niet jagen bij balver
lies, waardoor de kans wordt ver
groot om uitgespeeld te warden,
maar "wijkend" verdedigen.
Dat ging natuurlijk ten koste van
de eigen aanvalskracht en van de
attractiviteit van het duel, maar de
gekozen speelwijze had wel tot gevolg
dat ook Hermes in de eerste helft
niet één echte kans kreeg. De Schie
dammers hadden duidelijk moeite
met de felle inzet van de opponent
(Cees du Prie werd nog officieel ge
waarschuwd) en toonden te weinig
Initiatief en te weinig lef om tot ge
vaarlijke offensieve acties te komen.
De Visser-ploeg ging pas na de pau
ze straffer voetballen, daartoe ove
rigens in niet geringe mate gestimu
leerd door een snelle goal van Kor
naat. In vrije positie gezet door Van
Duppen. had de spits echter wel de
medewerking nodig van Otto, die
hem een herkansing aanbood door
de bal van de borst te laten stuiten,
om in de 51ste minuut tot 01 te ge
raken. Otto maakte zijn fout veel la
ter goed door de bal na een knal
van verdediger Commijs uit zijn doel
te ranselen, maar zou een tiental
minuten na de openingstreffer onge
twijfeld weer kansloos zijn geweest
als Pennenburg de uit de dekking
van Filippo ontsnapte Kornaat niet
juist op tijd het schieten had verhin
derd. Nu kon UVS het zelfvertrouwen
voor het volgende belangrijke duel
tegen AFC opvijzelen door via La
gendijk op 1—1 aan te sturen. De
ijverige Leildlse aanvoerder knalde
na een vrije trap van Kort in de 70-
ste minuut 11 langs doelman Sper-
mon. Met Verschoor nog als ver
vanger voor de door kramp gekwel
de Duifjes (die lang geblesseerd is
geweest) hield UVS die deling vast.
De manier waarop dat gebeurde
kon angstig heten of effectief.
Het was maar net hoe Je het be
keek.
Zaalhandbal Oost Duitsland Is
zaterdag in Moskou wereldkam
pioen zaalhandbal bij de dames ge
worden. De Oostduitse dames ver
sloegen in de laatste wedstrijd Tsje-
ch06lowakije met 1711. Rusland
werd tweede.
Biljarten Emile Wafflard is
gisteren in Brussel Belgisch kam
pioen geworden in het ankerkader
71/2 Eerder was hij ook de sterk
ste in het 47/2. Ludo Dielis werd
tweede.
Door
Jan Preenen
Peter Dubbeldeman van Roodenburg wordt voor de zoveelste maal de voet dwars gezet.
AMSTERDAM Drie blunders waren bepalend
voor de eindstand van het eerste klasse-duel
RoodenburgBI. Witi. Aangezien de Leidenaars
eenmaal meer in de fout gingen dan de Amster
dammers werd de équipe van trainer Versteegh
voor het eerst in dit seizoen met verlies gecon
fronteerd: 12. De onfortuinilijkste Roioden-
burger was doelman Frits van Berge Henegou
wen, die de bal in de dertigste minuut „cadeau"
deed aan Ko Jager en in de 41ste minuut faalde
bij een vrije trap van Ron Bakker. Versteegh
merkte later dan ook op dat zijn ploeg niet van
Blauw Wit had verloren, maar van zichaelf.
Niet alleen omdat zijn keeper zich ongewild als
extra tegenstander had ontpopt. „We hebben
ons laten afbluffen. De middenvelders van BI.
Wit waren bijvoorbeeld veel harder". Omdat de
schakellinie van Roodenburg (met uitzondering
van Hans Hannaart) bepaald geen imponerend
werkstuk kon afleveren was de aanval, die ook
behoorlijk in de bewegingsvrijheid werd beperkt,
nogal eens aan zijn lot overgelaten. In de eerste
helft kreeg Roodenburg pas na veertig minuten
de eerste kans, die Sam den Os aangreep om
zich weer als afmaker te manifesteren- Blauw
Wit had eerder uit meer mogelijkheden de ope
ningstreffer kunnen kiezen. Al in de beginfase
moest Maarten van Koperen de bal van de doel
lijn werken na een inzet van Pim Waayenberg,
die even later tijdens 'n scrimmage door de voet
van Van Berge Henegouwen van een goal werd
afgehouden. Zijn zwakke zijde toonde Frits in
de 30ste minuut. Inplaats van de op dat moment
me rust gelaten Maarten van Koperen in het
spel te betrekken wierp de Roodenburg-doelman
de bal naar Aad de Groot, die zich belaagd wist
door twee Amsterdammers. Van dit tweetal ont
fermde Ko Jager zich over de bal, die prompt
naar het verlaten doel werd gestuurd; 0—1. De
gelijkmaker van Roodenburg werd in de 40ste
minuut voorbereid door Reinier Verkuylen en
de foutief uitverdedigende Ron Beumer. Den' Os,
die de bal op enkele meters afstand van het
Amsterdamse doel kreeg geserveerd, had geen
moeite om de winnende voortzetting te vinden:
1—1. Een vrij onschuldig uitziende situatie
leidde het definitieve verlies van Roodenburg in.
Vier minuten voor rust mocht Ron Bakker hal
verwege de speelhelft van de Leidenaars een
vrije trap nemen. Bakker koos de uiterste hoek
van het doel uit, waar Van Berge Henegouwen
de zeker niet hard ingeschoten bal door de han
den liet glippen: 12. Roodenburg had toen al de
geblesseerde Wim Lancel vervangen door Fred
v. d. Kwaak. Met de 2de wissel (Pinas voor Brit
tij n) wachtte Versteegh tot een kwartier na rust,
nadat de Blauwwitter Beumer een „poging" om
de bal in eigen doel te werken op niets had zien
uitlopen. De entree van George Pinas hield een
belofte in. Tijdens het eerste duel tegen Blauw
Wit droeg de komst van de donkere voetballer
bij tot een geweldig herstel van Roodenburg,
dat in Amsterdam in het laatste half uur een
30 achterstand nog inruilde voor een 33
eindstand. Gistermiddag kon Pinas zijn ploeg
geen injectie toedienen, die alsnog tot punten-
winst leidde. Roodenburg had in dat tweede be
drijf weliswaar vaak het initiatief, maar wist
geen raad met de nogal eens tot zeven man uit
gebreide defensie van Blauw Wit. Sam den Os en
Peter Dubbeldeman wisten zich niet te ont
trekken aan de bewaking, waardoor opkomende
middenvelders en achterspelers (onder wie de
weer goed spelende Peter Ciere) voor de brood
nodige variatie moesten zorgen. Tot het zestien
metergebied verliepen de acties nog wel redelijk,
zo gauw doelman Mol door de muur van ver
dedigers enigszins zichtbaar werd, bleef van de
goede bedoelingen niet veel meer over. Blauw
Wit, dat geduldig wachtte op een counter, was
derhalve soms nog dichter bij een derde doel
punt.
Slechts een kwartier sprake van redelijk voetbal
LEIDEN Een Leidse derby in dé zin van „ongelooflijk span
nend" of „geweldig sfeervol" bestaat niet meer. Een plaatselij
ke amateurwedstrijd, die vijfduizend toeschouwers trekt be
hoort tot verleden. De tijd, dat LFC-Lugdunum een attractief
gebeuren was dat bol stond van spanning en sensatie, lijkt de
finitief voorbij. Het geboden alternatief houdt bepaald niet
over.
Door
Ad van Kaan
Mat, sfeerloos en onaantrekkelijk
zijn zomaar wat termen die van toe
passing zijn op de derby anno 1975.
Het enige positieve in vergelijking
met de voorgaande aflevering was
dat er minder hard en ruw werd ge
speeld.
Lugdunum won dit matige duel
met 0—1. Niet omdat de ploeg voort
durend aanviel of met prachtig voet
bal de tegenstander overklaste, maar
dank zij een wat uitgekiender tactiek.
LFC verloor deze wedstrijd. Niet om
dat het tevergeefs storm liep of
enorm veel pech had, maar meer om
dat het niemand in de voorste lijn
heeft die een vuist kan maken. Het
gevolg is duidelijk: veel persoonlijke
duels op het middenveld, veel bal
verlies, veel overtredingen, weinig
gevaarlijke acties voor de doelen:
kortom een zouteloze vertoning. De
malaise werd slechts in de tweede
helft enkele malen doorbroken. In de
eerste rondgang gebeurde er vrijwel
niets. Een vrije trap van René Hols-
wilder ging net over; één van Jaap
Schilthuyzen juist naast. Deze twee
spelers behoorden overigens tot de
weinigen die in positieve zin opvie
len.
Vlak na rust leefde de strijd even
op. In dat kwartier kregen beide
teams, door wat meer openheid in
het spel, plotseling kansen. Boom
stopte een fraai afstandsschot van
Wetselaar bekwaam, en aan de an
dere zyde moesten De Cler en De
Roo invaller-doelman Sloos te hulp
komen bij inzetten van Gubler en
Neuteboom. Het doelpunt viel ook in
deze 'lévendige' periode. De tot dan
toe onopvallend acterende Lugdunum
linksbuiten Sjardijn zette op magni
fieke wijze de hele LFC-achterhoede
op het verkeerde been en manoeu
vreerde Jaap Schilthuyzen vervolgens
in droompositie. De laconieke spits
wachtte eerst nog even, maar knalde
daarop de bal tegen het net: 0—1.
LFC is daarna met verdubbelde inzet enthousiasme alras plaats voor ver
gaan jagen, maar door het keer op slagenheid, het best getypeerd door
keer falen van de voorste lijn maakte het hopeloze zoeken van Henk Spiea
dichtbij vernietigend uit. Peter Boom is verslagen. Lugdunum leidt
en de moedeloze gebaren van Wim len in paniek raakte leek volkomen
van Dijk. Dat de Lugdunum-achter- onnodig. Erg zelfverzekerd kwam het
hoede vlak voor tijd nog enkele ma- in ieder geval niet over.
DELFT L.D.W.S. heeft, na de
teleurstellende resultaten van de
afgelopen weken, ook in de uit
wedstrijd tegen het Delftse
D.H.C. niet kunnen imponeren.
De ploeg van trainer Melbi Ra-
boen had weliswaar een tech
nisch overwicht, maar kon in de
aanval geen vuist maken. Het
vroegtijdig wegvallen van routi
nier De Jong speelde L.D.W.S.
parten. De vaak te individualis
tisch ingestelde aanval
DH.C. kon eveneens geen doel
punt forceren. De beginstand
bleef derhalve onaangeroerd
00. Raboen na afloop: „Hst is
het oude liedje: we weten
wel kansen te creëren, maar
kunnen ze niet afmaken. Als t
de kansen die we in het begin
kregen benut hadden, had de
wedstrijd een geheel ander i
loop gekregen. D.H.C. was dan
verplicht geweest te gaan a
vallen, waardoor wij meer ruim
te gekregen Zouden hebben. Ook
de blessure van De Jong was
lan het gelijke spel. Midden
velder Piet Gubler moest ik nu
ir de aohterste linie verschui-
i, terwijl zijn plaats ingeno-
n werd door de onervaren.
Jarige. Van de Weiden". Toch
deden zich in deze matige wed
strijd. die zich voornamelijk op
het middenveld afspeelde, nog
wel enkele vermeldenswaardige
momenten voor- Nadat schoten
Ger de Roode en George
Moesman net hun doel hadden
gemist, soleerde Paul Wetselaar
langs drie man en legde de 1
voor de voeten van Moesman.
Deze raakte de bal maar half c
het schot werd een makkelijke
prooi voor doelman Jan Schiere.
Aan de andere kant brak Harry
Dame alleen door en kwam oog
in oog met doelman Wim Visser
te staan. In een poging ook hem
te passeren werd hij door de in
glansvorm gestegen Visser ge
stopt. In de 62e minuut leek dan
toch de langverwachte openings
treffer te gaan komen. Vanuit
een vrije trap, schoot Cees de
Roode. met een fraaie k>b, de bal
over de te ver voor zijn doel
staande Schiere. De totaal niet
reagerende doelman zag de bal
via de lat weer in het veld terug-
ketsen. Dijkman .maakte" wat
dat betreft gelijk door in de 69e
minuut de bal via de handen
van Wim Visser op de lat te ko
gelen.
PETER DE WEKKER
VOORSCHOTEN De vele r
taties in het team van Randstad
Sport leken een kwartier
het eindsignaal dan toch nood
lottig te worden. Olympia nam
toen namelijk een voorsprong e
de Voorsohotenaren raakten
hierdoor zo van de kook dat
Olympia binnen 5 minuten drie
uitgespeelde kansen kreeg 01
strijd definitief te beslissen. Zo
ver kwam het niet. Loek Helder
had zelfs voor Randstad nog een
aardige surprise in petto door de
bal na een bijzonder goed geno
men vrije trap van John Schoen
maker achter de Goudse doel
man Koos van Elleswijk te schie
ten. Met die gelijkmaker kreeg
Randstad Sport toch nog loon
naar werken.
De grondige veranderingen
(Henk van der Zwan stond als
vrije verdediger geposteerd, Gé
Devilee fungeerde als spits, ter
wijl Mugge zijn vertrouwde
linksbackplaats weer innam)
hadden vooral in de openings
fase een positieve uitwerking,
resulterend in twee kansen voor
resp. Devilee en Robbde van Zijp.
In beide gevallen bleef een goal
achterwege, omdat de Goudse
doelman Koos van Elleswijk (ex
FC Vlaardingen prof) in goede
vorm stak. Ook de aanwezigheid
van Theo van Duivenbode
scheen een rustgevende invloed
te hebben op de overige Goudse
verdedigers. Hoewel Randstad
veel meer aan de bal was cre-
eerde het zich maar weinig uit
gespeelde kansen. Bijna leek een
sohot van Schoenmaker dan toch
een doelpunt op te leveren r
Van Elleswijk hield Olympia
overeind. Na de rust bleek de
Randstad-verdediging niet meer
dat betrouwbare sluitstuk als zij
in de eerste helft was en Olym
pia kon daar ook in de slotfase
doeltreffend van profiteren. Ted
Lan ger ak buitte een fout v
Hans Lenz uitstekend uit
bood de attende spits Gerrit
Boogaarts een niet te missen
kans (0—1). Een noodlottig lij
kende goal, maar gelukkig
de thuisclub schoot Helder de
gelijkmaker even later in.
