Ashe wonderman
van Wimbledon
De mooiste moet winnen l'ü damestennis
Simpele zege voor Madera
Geen titel voor Betty
Kwetsbare Connors krijgt lesje
PAGINA 10
M.
MAANDAG 7 JULI 1975
Lcinden Betty Stove is er niet
geslaagd een tweede of zelfs een
derde Wimbledontitel aan die eerste
van 1972 (samen met Billie King)
toe te voegen.
In beide finales dubbelspel is het
jammerlijk mis gegaan. Vooral het
kampioenschap damesdubbel, dacht
men, had er ingezeten nu de weinig
bekende Japansen Ann Kiyomura
Karuko Sawamatsu als een volsla
gen verrassing tot de eindstrijd
waren doorgedrongen. De Franse
partner van Betty, Frangoise Durr
had haar zenuwen echter slecht
onder controle, zoals zo dikwijls
voorgaande jaren in de finale, zodat
beide Japansen met de eer konden
gaan strijken: 7-5 1-6 7-5. Ook twee
jaar geleden hadden Betty en
Frangoise het tot de finale gebracht,
maar toen verloren zij in drie .sets
Franaoise het tot de finale gebracht,
maar toen verloren zij in drie sets
van de Amerikaanse Rosey Casals
en Billie Kink. Frangoise Duur is nu
al zes keer in de Wimbledon-finale
damesdubbel gekomen, maar ze
heeft nog nooit gewonnen. Het was,
eerlijkheidshalve, echter juist Betty
Stove die in de laatste game de
fouten maakte, maar zij verdient
ongetwijfeld een betere partner dan
Durr met haar „overjarige" spel.
Dat Betty Stove het in de finale
mixed, samen met de Australiër
Alan Stone niet kon bolwerken
tegen Marty Riessen en Margaret
Court lag meer voor de hand. Deze
wonnen met 6-4 7-5. Het verlies van
Betty's service in de eerste set
besliste die serie. Ook in de tweede
set gaf het verlies van de opslag
van onze landgenote na 5-5 de
doorslag. Zij sloeg in die game twee
dubbele fouten en Stone deed de
rest.
Door het onfortuinlijke slot van
beide finales miste Betty Stove een
kleine zesduizend gulden, maar haar
prijzengeld bedroeg toch nog ruim
tienduizend gulden.
WX
LONDEN Het W'as Arthur Ashe
(bijna 32) die voor het wonder van
Wimbledon-1975 zorgde. Hij haalde
abrupt een streep door alle
voorspellingen en vooral door de
rekening van zijn over het paard
getilde landgenoot Jimmy Connors,
tien jaar jonger dan hij. Connors
had al lange tijd iedereen getard
hem te verslaan. Niemand slaagde
er in, de befaamde Australiër Rod
Door
Piet Kienhuis
Laver niet, diens bikkelharde
landgenoot John Newcombe niet.
maar zaterdagmiddag verscheen zijn
grootste vijand Arthur Ashe tegen
over hem in de finale van 's werelds
meest befaamde toernooi. Een
Arthur Ashe die geen spier op zijn
donkere gezicht vertrok, geen enkel
gebaar maakte bij een gemiste bal
of een voltreffer en zich niet uit
zijn concentratie liet brengen door
de afleidende fratsen van zijn
opschepperige tegenstander. Jimmy
Connors had in dit lange, zenuwslo
pende toernooi nog geen enkele set
afgestaan, maar Arthur Ashe zette
hem deze middag voor 15.000
toeschouwers met 6-1 6-1 5-7 6-4
flink op zijn nummer. Arthur Ashe
ontving na een historische strijd de
gouden wisselbeker uit handen van
de hertog van Kent en Jimmy
Connors kon bedremmeld toekijken.
Onttroond en ontluisterd, weer met
beide benen helemaal op de grond.
Connors was zo brutaal geweest
kortgeleden een kort geding tegen
Ashe aanhangig te maken, waarin
hij niet minder dan een paar
miljoen dollar eiste daar de
voorzitter van de ATP-profs onaar
dige dingen had gezegd! over
Connors omdat hij geen Davis Cup
voor zijn land wil spelen. De
vastberadenheid van Ashe om de
arrogante Connors een lesje te
geven werd er alleen maar groter
door. Connors was echter 'witheet'
favoriet, zoals de Engelse bladen
Vrij
spel
schreven en Arthur Ashe was er nog
nooit in geslaagd zijn jonge
landgenoot te verslaan. Maar hij
werkte afgelopen week een plan uit
hoe hij Connors het beste kon
aanpakken, zoals hij na afloop
verklaarde. "Wat dat allemaal inhield
zult u zelf wel hebben geconstateerd".
Door 't midden
Het voornaamste punt van Ashe's
strategie was hem domweg de bal
door het midden terug te spelen,
zoals dat in het lagere tennis
gebeurt. Maar het werkte wonder
wel. Connors zag nu geen kans zijn
schoten af te vuren van buiten de
baan naar de uiterste hoeken.
Steeds weer werd hij verrast dooi
de diepe volleys en drives recht op
het lichaam gericht. Verder wisselde
Ashe zoveel mogelijk het tempo. Nu
eens vertraagde hij met 'n verraderlij
ke spin om bij een opening
plotseling hard toe te slaan.
Het was ongelooflijk, maar Connors
moest al na 1-1 zijn opslag
prijsgeven, nadat de umpire een
beslissing van een lijnrechter in het
nadeel van Ashe, na 'out, out'-geroep
van het publiek, had gecorrigeerd.
De wraak van Connors na zo'n
verspeelde service is meestal indruk
wekkend, maar Ashe ving hem
stoïcijns o p en maakte met een
onbereikbare stopvolley koeltjes 3-1.
En in 19 minuten tijd had Connors
zijn eerste set van Wimbledon met
6-1 verspeeld. Onverstoord zette
Ashe zijn zegereeks voort hoe wild
zijn tegenstander zich ook verzette
en probeerde zijn normale moorden
de ritme terug te vinden. Bij het
LEIDEN Bram Madera heeft
zich gisteren tydens het open ten
nistoernooi van de Leidse Hout niet
tot het uiterste behoeven in te span
nen om de finale herenenkelspel b
te winnen. Hy maakte weinig fouten
en goed plaatsend zette hy zyn te
genstander Robert Jan van de Feen
onder druk. Verscheen hij aan het
net, dan passeerde Madera hem met
scherpe ballen of met diepe lobs. De
uitslag 6-1 6-2 voor Madera was dan
ook zeer verdiend.
Ineke van de Meer, vorige week
winnares van het toernooi van De
Munnik, had veel meer problemen
met haar tegenstandster Annita
Hamming. Ineke had in de eerste
set moeite om vat op het spel van
Annita te krygen en verloor deze
met 6-3. Na 3-3 in de tweede set
kreeg Ineke het spel beter onder
controle en zij won de tweede set
dan ook met 6-4, ondanks het feit
dat de passeerslagen van Annita haar
veel punten kostten. In de laatste
set bouwde Ineke een mooie voor
sprong op. Een laatste krachtsin
spanning van Annita bracht haar
nog bijna op gelijke hoogte met
Ineke, maar op het beslissende mo
ment kon zij niet doordrukken.
Ineke won tenslotte met 3-6 6-4 6-4.
Als laatste partij van het toernooi
werd het herendubbel b gespeeld. De
eerste set bracht het duo Jan Theu-
nissen/Adri van Leeuwen niet zonder
moeite op zyn naam met 7-5. Hun
tegenstanders Jan de Groot en Bram
Madera wisten de volgende reeks te
winnen, maar moesten, nadat Ma
dera in de laatste set bij de stand
4-3 zyn service niet kon houden,
toch nog de eer aan hun tegen
standers laten: 7-5 4-6 6-4 voor
wisselen van baanhelft zat Ashe
steeds een halve minuut doodstil op
de stoel met de ogen gesloten. "Een
moment relaxen en aan niets
denken", zoals hij later toelichtte. Od
zeker moment werd er zelfs van de
tribune tot Connors geroepen "Play
better" (speel beter), waarop deze
prompt terugschreeuwde met "Ik
probeer dat verdomme toch!"
Onbespeelbaar
Maar de getergde Ashe was deze
middag onbespeelbaar en niet
Connors. Deze moest dat na afloop
ook toegeven. „Hy deed alles goed en
ik niet", wist hij. Het was inderdaad
weer 'aces-Ashe', zoals hij serveerde,
maar ook zijn volleys waren dodelijk
en we hebben de donkere atleet nog
nooit zo bliksemsnel en trefzeker
zien toeslaan. Connors mocht dan
nu en dan hoorbaar kreunend over
de baan gaan, de tweede set werd
een getrouwe copie van de eerste
(6-1).
Grimmig verzette Connors zich in
de derde set, "want", lichtte hij later
toe, "ik wilde toch zeker niet in drie
sets worden weggevaagd". De kans
daartoe was echter levensgroot bij
3-2 en 40-30, maar een te haastige
smash van Ashe redde Connors en
na opwindende strijd greep hij de
derde set met 5-7.
"Mijn zelfvertrouwen werd echter
niet geschokt", constateerde Ashe na
afloop droogjes. „Ik wist dat myn
conditie uitstekend was en dat ik
meer kansen met mijn service had
dan hij. Ook niet toen ik met 0-3
achter kwam in de vierde set". Ashe's
service bleef ijzersterk en verder
Connors vliegt door de lucht; maar het zal het niet hei-pen.
Hij krijgt een lesje van Ashe.
ontwrichtte hij het superspel van
Connors met lobs. vertraagde
backhands en met die onschuldig
lijkende drives in het midden. Het
werd 3-3 4-4, waarna onder enorm
gejuich Ashe door de opslag van
zijn tegenstander ging. Hij deed dat
met weer zo'n verraderlijk balletje
vlak achter het net, dat Connors
verkeerd beoordeelde en met een
duikende return, die de jonge
Amerikaan naast wipte.
Glorieus
Even later was de onttroning van de
zo zelfingenomen Connors een feit.
Ashe had zijn glorieuze seizoen
afgerond zoals hij gedroomd had, na
eerst een recordaantal ATP-toer-
nooien te hebben gewonnen en de
prof wereldtitel in Dallas. Hij
vouwde netjes zijn groene handdoek
op en zijn trui, hief de beker
omhoog en vertrok onbewogen. Even
later toen wij hem spraken
vertoonde hij zelfs geen zweetdrup
peltje,. geen enkele emotie. "Yes, I
feel pretty good", was zijn sobere
commentaar.
Een duidelijk wat ingetogen Con
nors vertelde, dat hij nog wel een
goede kans had gemaakt als hij die
vierde set maar had gewonnen. "Tk
heb van al'les geprobeerd, maar ik
had "het" vandaag niet en bij Ash
ging alles goed. Neemt u gerust van
mij aan, dat alle partijen moeiliik
voor me zijn, want iedereen wil zo
goed mogelijk tegen mij voor de dng
komen. Ik ga nu zes, zeven weken
niet tennissen en dan, denk ik, naar
Forest Hills".
In tennistoernooi van de Leidse Hout
Theunissen en Van Leeuwen, die
hiermee het tweede achtereenvol
gende toernooi wonnen.
In het herenenkelspel c werkte de
Leidse Houtspeler Rob Stam een
niet te lastige partij af tegen Marcel
de Bakker uit Hazerswoude. Vooral
in de eerste set had Rob het niet
moeilijk tegen de te graag aanval
lende De Bakker. In de tweede set
kon de nu beter spelende De Bakker
niet op tegen de hechte verdediging
van de als eerste geplaatste Stam:
6-1 6-3.
Ook het damesenkel in C liet een
duidelijk sterkere kampioene zien.
De sterke forehand van Margreet
van de Voorn bracht haar snel de
overwinning tegen Laila Jansen: 6-2
6-3.
In het herendubbel C lieten A. J.
Ploos van Amstel en E. de Boer er
weinig twijfel over bestaan, wie de
Finale-verlies
voor heren
Leidse Hout
VENLO Het herenteam van de
Leidse Hout is er gisteren in Venlo
te leggen
niet i
Bram Madera in zijn partij tegen v. d. Feen.
op het Nederlands kampioenschap
voor herenteams. PC Venlo zege
vierde met 4-2. Na de vier enkel
spelen stonden de Limburgers al op
een royale 3-1 voorsprong. Jan Ha-
zenoot moest het afleggen tegen Jan
Keulaarts (6-0, 4-6, 6-1), waarna ook
Erik de Boer niet bestand bleek te
gen het Limburgse spel: 6-2, 6-7, 6-2.
In het derde enkelspel zorgde Bas
Ploos van Amstel weliswaar voor het
eerste winstpunt door zijn partij
tegen Jan van Bergen winnend af te
sluiten (6-2, 6-4), maar daarna leden
de Leidenaars opnieuw verlies. Joop
van de Berg moest in Paul Mol zijn
meerdere erkennen: 7-5, 5-7, 8-6.
Nadat de combinatie Hazenoot/De
Boer van de Leidse Hout in het dub
bel verloor van de Venlose com
binatie Keulaartz/Doevenspek (7-5,
6-1) sloten de Leidenaars de teleur
stellend verlopen finale toch rog
winnend af. Ploos van Amstel en
Frank Bonte wonnen hun partij te
gen Jan van Bergen en Paul Mol
met 1-6, 1-6.
sterkste combinatie
standers G. Stokkermans en H.
Grimbergen het hen alleen in de
eerste set moeilijk maken: 7-5 6-1.
De Veteranenfinale tussen J. W.
herenteam van de Leidse Hout
het kampioenschap
moest spelen.
Autosport Dick Riefel is giste
ren winnaar geworden in de interna
tionale klasse van de rallycross op
Nederland het Eurocircuit van Valkenswaard.
Tweede werd Cees Teurldng.
De kranten spraken van een
ongekende weelde, toen zowel
Tom Okker als Bettv Söve tot de
laatste acht op Wimbledon wa
ren doorgedrongen. Na de daar
opvolgende ronde herkenden we
onze weelde opeens weer: ze
waren allebei uitgeschakeld en al
lebei op ongeveer dezelfde ma
nier: eerst tegenstander overdon
deren, de eerste set winnen,
eigenlijk het beste tennis op de
grasmat leggend, en dan lang
zaam maar zeker toch verlie
zend, met een smadelijke laatste
set als extra pijnlijke natrap.
Door
Nico Scheepmaker
Toch weer te weinig „moraal",
zoals dat bij de wielrenners heet?
De typisch Nederlandse karak
tertrek bij sportlieden, denk
maar aan Kees Broekman en
Wim Slijkhuis en Luc vanDam?
Kees schaatste het beste van
iedereen, maar als het erap aan
kwam nooit het snelste. Wim
liep het mooiste van iedereen,
maar op het beslissende moment
was er toch altijd eentje die min
der mooi maar wel iets harder
liep. En Luc was geen bokser
maar een pugilist, dus die kreeg
ook altijd net een stoot op zijn
kaak op het moment dat hij op
zijn best pugileerde.
Bij nader inzien lijkt het me
toch onzin om dit een typisch
Nederlandse karaktertrek te noe
men, ook al bleek het Nederlands
elftal er ook mee behept in de
finale van het wereldkampioen
schap. Maar eerst Feyenoorden
daarna Ajax wonnen toch vier
keer de Europa-Cup. En Ard
Schenk en Kees Verkerk werden
toch wel degelijk wereldkampi
oen, zoals ook Fanny Blankers-
Koen in de atletiek en Bep van
Klaveren in de bokssport bewe
zen dat dit falen op de beslis
sende momenten gewoon een
kwestie is van de persoon en niet
van de landsaard. Ieder land zal
zulke voorbeelden kennen, elke
6port kent zijn eeuwige tweede,
alleen kennen wij die buitenlan
ders minder goed, omdat zij ten
slotte altijd tweede werden...
En wat Okker betreft: hij heeft
toch prachtig tennis laten zien
tegen Tony Roche, ook al kon
hij dan in de laatste set geen
hap meer zeggen. Als twee ten
nissers voor een zo mooie partij
zorgen, dan is er in feite geen
verliezer, ook al blijkt er na af
loop natuurlijk maar één win
naar te zijn. Het tennis is dan
de grootste winnaar, en Tom Ok
ker heeft aan die overwinning bij
gedragen, dus wat zullen we dan
nog jammeren?
Stoof
Hetzelfde geldt natuurlijk voor
Betty Stöve, die door de Engelse
umpire met dat typische Engelse
delain voor buitenlandse namen
gewoon Stoof werd genoemd. Opoe
Doof zat op een Stoof, en Chris
Evert was in dit geval Opoe Doof,
hoewel ze er niet naar uitzag.
Wat het damestennis betreft ga
ik overigens van een vrij simpel
principe uit dat sterk verschilt
van het herentennis. Ik vind dat
de mooiste moet winnen. En je
kan veel goeds zeggen van Betty
Stöve, ze is een struise meid en
heeft een goede service, maar in
mijn filosofie was er natuurlijk
geen finaleplaats voor haar weg
gelegd. En als u dit leest is de
finale bij de dames al verspeeld,
en als mijn filosofie ook maar
een knip voor de neus waard is
heeft Evonne Goolagong gewon
nen van Billie Jean King.... Hoe
wel ik ook helemaal geen hekel
heb aan King, want die zal tot
haar tachtigste wel een „pittig
ding" blijven, met die fronsende
neus onder dat brilletje.
Ik zal ze straks wel missen,
Margaret Court en Billie Jean
King. Hoeveel jaar zit ik nu al
bij hen op schoot in juni-juli,
bij wijze van spreken dan. Ik
heb Margaret nog gekend toen
zij Margaret Smith heette. Toen
kon ze ook al zo statig rechtop
staan en het hoofd lichtelijk in
de nek leggen als een slag bij
verrassing wonderwel gelukt
was. Wat Billie Jean betreft
heb ik een hele tijd moeten na
denken en in mezelf Billie
Jean Billie Jean moe
ten mompelen voordat opeens
het ontbrekende stukie in de
legpuzzel viel: Moffitt. Na
tuurlijk Billie Jean Moffitt ik
heb het daarna nog even nage
keken in de sport Almanac
1975 en het klopte. Alleen heeft
zij als Moffitt nooit Wimble
don gewonnen. Ze was al King
toen ze de titel won in '66-
'67, '68 en 1972 en in 1973
tegenstelling tot Margaret Court
(winnares in 1970), die haar
eerste Wimbledon-titel in 1963
nog als Margaret Smith won. Zij
is overigens geen uitzondex-ing in'
de geschiedenis van Wimbledon
Helen Wills won de titel in '27,
'28 en '29, en won hem daarna
nog vijf keer (tussen '30 en '38)
als Helen Wills-Moody.
Getob
Het is trouwens toch een getob
met die wisselende namen van
de dames. Evonne Goolagong, die
de titel in '71 won, werd nu op
het scorebord aangeduid als mrs.
R.Cawley. Herman Kuiphof
hield het echter nog steeds op
Evonne Gollagong, vermoedelijk
daartoe geïnspireerd door een in
gezonden stuk van Mieke Sterk
in de Volkskrant, waarin zij er
op wijst dat de gehuwde vrouw
volgens art. 9 van het burgerlijk
wetboek bevoegd is de naam van
haar echtgenoot te voeren, maar
evenzeer bevoegd is haar eigen
naam te blijven gebruiken. Ik
citeer nu: "Toch kom ik mijn
naam niet of nauwelijks in de
Volkskrant tegen, als mijn atle-
tiekprestaties daartoe aanleiding
geven. Zo las ik afgelopen maan
dag weer dat ene Mieke van
Wissen twee zeges had behaald
bij het hardlopen en ik kan me
van uw zich vooruitstrevend dag
blad nauwelijks voorstellen, dat
het hier een slordigheid betreft.
Het is immers niet de eerste keer
dat op deze manier onjuiste in
formatie wordt gegeven".
Zij zegt dan verder dat zij door
haar vereniging Atmodes altijd
onder de naam Mieke Stei"k
speaker tijdens de wedstrijden
ook als Meike Stex-k pleegt te wor
den aangeduid. Ik citeer nu weer:
"Maar niet door de Volkskrant,
die ofwel een patriai'chale correc
tor zijn bespottelijke werk liet
doen, ofwel geen verwarring wil
zaaien bij de lezers. Er is maar
een methode waaxmee die ver
warring voorkomen kan worden
en dat is mij te benoemen met
de naam die ik bij mijn geboorte
meekreeg, die ik in mijn hele at-
letiekloopbaan heb gedragen en
die ik nog steeds bezit".
Zo, die zit. Nu is het aardige
dat Miekes echtgenoot Hans van
Wissen deel uitmaakt van de
sportredactie van de Volkskrant,
sterker nog: dat hij de eei"ste at-
letiekmedewerker is en zijn echt
genote ook altijd aanduidt als
Mieke Sterk. Het is echter geen
patriarchale corrector die Sterk
steeds verandert in Van Wissen,
maar Bexx de Graaff, de eerste
sportredacteur van de Volkskrant,
die nog steeds enige faam geniet,
omdat hy de enige journalist was
die tydens het wereldkampioen
schap voetbal door de spelei's van
Oi'anje in het zwexnbad werd ge
gooid. Ben de Graaf vindt dat
kennelijk maar aaxxstellex-ij, dat
handhaven van die eigen naam,
en doet daar niet aan mee. Hans
van Wissen is nu blijkbaar tot
actie overgegaan, want de inge
zonden brief van Mieke was in
werkelijkheid door hem geschre
ven, zij het natuurlijk met de on
misbare instemming van Mieke
Sterk.
