Front Page:
een ruige en
dolle film
Twijfel en achterdocht
in Frans spionagewerk
Diaconessenhuis
zal zijn naam
moeten wijzigen
Zullen we de zendelingen
maar niet hiér houden?
VRIJDAG 13 JUNI 1975
Voor proefschrift 43 chr.
ziekenhuizen doorgelicht
"De vraag of protestants-christe
lijke algemene ziekenhuizen in ons
land nog bestaansrecht hebben, dient
bevestigend te worden beantwoord".
Dat is een van de stellingen in het
proefschrift "Het protestants-christe
lijk ziekenhuis in Nederland", dat de
heer C.A. Drogendijk (Amsterdam)
volgende week vrijdag aan de Vrije
Universiteit moet verdedigen, om
daarmee de graad van doctor in de
geneeskunde te verwerven. Dr. Dro
gendijk heeft in dit proefschrift een
onderzoek verwerkt naar de orga
nisatie, de structuur en het functio
neren van 43 algemene ziekenhui
zen op prot.-christelijke grondslag.
De heer Drogendijk, die huisarts
ln Amsterdam is, meent, dat de uit
breiding van het ziekenhuiswezen en
de verandering van visie op vele le
vensbeschouwelijke vraagstukken het
nuttig maken om de plaats van deze
ziekenhuizen in het geheel van de
gezondheidszorg onder ogen te zien.
De. voor zijn onderzoek gehouden
enquete had betrekking op 19 dia-
conessenhuizen (14 grote en 5 klei
ne) en 24 overige chr. ziekenhuizen
(9 grote en 15 kleine).
Dokter Drogendijk heeft berekend,
dat het protestantse karakter van
het prot.-christelijke ziekenhuis het
meest tot uitdrukking komt in de
kerkelijke gezindte van de verpleeg
kundigen; 74 procent van hen is pro
testant. Voor de civiele diensten en
voor de artsen zijn deze percentages
respectievelijk 46 en 40. Het aantal
diaconessen loopt sterk terug. Op
den duur zal daarom voor de "dia-
conessenhuizen" een naamsverande
ring nodig zijn'. De heer Drogen
dijk doet al een suggestie: Diaconia-
huizen.
Verre van ideaal
Van een dienst "geestelijke verzor
ging" is bij de chr. ziekenhuizen in
het algemeen praktisch geen sprake.
Wel heeft 81,5 procent van de zie
kenhuizen een of meer ziekenhuis
predikanten. De diaconessenhizen zijn
zijn het verst gevorderd op de weg
naar een dienst "geestelijke verzor
ging". Maar een van de stellingen
van de heer Drogendijk is toch, dat
de geestelijke verzorging als organi
satorische eenheid in de ziekenhuis
structuur bij de prot.-chr. algemene
ziekenhuizen verre van ideaal is.
In de toekomst zullen door fusie
niet alle prot.-chr. ziekenhuizen dit
predikaat blijven dragen. Het aantal
zal dalen van 43 tot 35, te weten
16 diaconessenhuizen en 19 overige
chr. ziekenhuizen. Het totale aantal
bedden zal echter stijgen, omdat
naar verhouding het aantal grote
ziekenhuizen zal toenemen. Een stel
ling bij het proefschrift van dokter
Drogendijk die hierop betrekking
heeft, luidt: "Het lijkt onontkoom
baar, dat de diaconessenhuizen op
nieuwe leest geschoeid zullen moe
ten worden, teneinde hun voortbe
staan te verzekeren".
De inspraak in de prot.-chr. alge
mene ziekenhuizen is, naar het oor
deel van de heer Drogendijk. nog
onvoldoende organisatorisch gekana
liseerd. Een-en-vijftig procent van
de ziekenhuizen kent geen inspraak
van de patiënt op medisch, verpleeg
kundig en sociaal nieveau. Een per
centage dat, volgens dokter Drogen
dijk, voor verbetering vatbaar is.
Kansen voor christen
Uitvoerig gaat de promovendus in
op het bestaansrecht van prot.-chr.
ziekenhuizen, omdat de laatste tien
tallen jaren de zin en het nut van
christelijke organisatie, ook op zie-
kenhuisgebied, steeds sterker ter dis
cussie wordt gesteld en in steeds
bredere kringen wordt aangevochten.
Centraal staat de gedachte, dat
voor een christen het christenzijn
consequenties heeft voor het gehele
leven, dus ook voor het ziekenhuis
wezen. Juist in de gezondheidszorg
liggen kansen voor de christen om
iets te laten doorklinken van wat de
aanduiding "christelijk" betekent. Bij
de prot.-chr. ziekenhuizen gaat het
niet om een procédé, maar om een
houding, waarbij meer dan zuiver
medische en verpleegkundige hulp
wordt gegeven in een benadering
vanuit een christelijke mensbeschou
wing.
Als de heer Drogendijk het geheel
overziet, zijn voor hem de inspraak
en de organisatie van de geestelijke
verzorging twee hoofdzaken waaraan
de prot.-chr. ziekenhuizen in de toe
komst bijzondere aandacht zullen
moeten besteden. Zij zullen daarbij
hun eigen gerichtheid, eigen bena
dering en eigen sfeer meer nog dan
voorheen het onderwerp van woord
en daad moeten maken.
V eramtwoordingsplicht
In de samenvatting van zijn proef
schrift deelt dokter Drogendijk mee,
dat van de 46 prot-chr. ziekenhuizen
er 3 medewerking aan zijn onderzoek
weigerden. Zij behoren tot de groep
"kleine overige ziekenhuizen".
De prot.-chr. ziekenhuizen zijn voor
namelijk ontstaan in de tweede helft
van de negentiende en de eerste
helft van de twintigste eeuw. Slechts
twaalf ziekenhuizen liggen in een
rayon met een overwegend protes
tantse bevolking, 27 in een rayon met
een gemengde kerkelijke en niet-ker-
kelijke bevolking.
De helft van het aantal "doorge
lichte" ziekenhuizen heeft een vrij
groot algemeen bestuur, ongeveer
een-derde een klein bestuur. Bij 56
procent treft men artsen aan in het
algemeen bestuur, bij 58 procent
predikanten.
Slechts 37 procent kent de verant
woordingsplicht ten opzichte van het
gevoerde beleid. Dus niet minder dan
63 procent heeft geen verantwoor
dingsplicht, "hetgeen teleurstellend
is en niet getuigt van een goede or
ganisatie", aldus dokter Drogendijk.
Het aantal personeelsleden ligt
tussen de 100 en de 1000 per zieken
huis; driekwart heeft een perso
neelsbestand van ten hoogste 500 le
den. Alle ziekenhuizen hebben leer
ling-verpleegkundigen in vooroplei
ding 79% heeft ziekenverzorg-
sters, 90 procent verpleeghulpen in
dienst. Niet minder dan 72 procent
van de ziekenhuizen had in 1970
bouwplannen.
De redactie van het Oegst-
geester Kerkblad vroeg domi
nee Lukito Handojo welke in
druk hij heeft van het kerkelijke
leven in Nederland. Ds. Hando
jo werd door de Hervormde
Kerk beroepen om in ons land
de gemeente bewust te maken
van haar zendingstaak hier en
overzee. Hij behoort tot de In
donesische Chr. Kerk van West-
Java en is hier inmiddels enige
maanden werkzaam.
Wat ds. Handojo tot nadenken
bracht is, waarom er zondags
zo weinig mensen naar de kerk
gaan. Als er toch mensen komen
dan is "t percentage jonge men
sen heel gering. Hem werd op
een vraag daarover ten ant
woord gegeven, dat volle kerken
tot het verleden behoren. Heden
ten dage acht men het niet meer
nodig om naar de kerk te gaan,
samen gemeenschap te hebben
om de Heer te dienen. Men kan
in God geloven zonder naar de
kerk te gaan.
Ds. Handojo vertelt, dat men
in Indonesië heel wat kerkge
bouwen nodig heeft. "Hier is
het juist het omgekeerde. Gro
te kerken lopen leeg. Heel wat
kerken zijn monument gewor
den. Sommige worden afgebro
ken, verkleind of verkocht".
Tegenover het feit dat in
sommige plaatsen geen nieuwe
predikanten worden beroepen
ziet ds. Handojo een voortduren
de ontwikkeling van de theologi
sche wetenschap. Hij zegt ervan,
dat wetenschappelijke discussies
nodig zijn en dat men ermee
moet doorgaan, maar dat het
toch hard nodig is, dat jnen naar
de stem en de klachten van de
gewone gemeenteleden luistert.
Deze mensen, heel eenvoudige
lieden, kunnen de discussies
moeilijk volgen en begrijpen. Ze
verwachten een theologie, die
in het dagelijkse leven gevoeld
kan worden en in praktijk kan
worden gebracht.
Ds. Handojo ziet op z'n weg door
diit Land mensen die niet vol
wassen zijn geworden in het ge
loofsleven. Het traditionele ge
loof als erfenis van onze voor
ouders, schrijft hij, garandeert
niet, dat het ook werkelijk be
leefd wordt. Heel wat mensen
zijn teleurgesteld in het kerke
lijke leven. Er zijn mensen die
de schuld aan de kerk geven,
anderen zijn te lui om volwassen
te worden en met de kerk mee
te leven.
De oecumene heeft een heel
formele indruk op de Indonesi
sche predikant gemaakt. De
scheiding tussen de kerken is nog
scherp. Men vertrouwt elkaar
niet. Het is nog erg moeilijk,
de kerken als één lichaam van
Christus te zien.
Wij praten wel veel over Lief
de, verzoening en bevrijding, wij
belijden hetzelfde geloof, maar
de historie maakt het ons moei
lijk één te zijn.
Ds. Handojo heeft ook nade
lige kanten aan de welvaart
waargenomen. De krachten van
de mens zijn door instrumenten
vervangen. Vandaar de vele werk
lozen en mensen die zich een
zaam voelen. Persoonlijke con
tacten worden gering. Men wordt
individualistisch. Mensen die in
één flat of in dezelfde straat
wonen kennen elkaar niet. Ook
veel kerkgangers willen geen no
tie van anderen nemen, hoewel
ze van dezelfde kerk zijn. De
mensen hebben geen behoefte
aan gemeenschappelijk leven. Ze
hebben het te druk. De welvaart
van het volk is gegarandeerd,
vandaar dat wij andere i
niet nodig hebben.
Natuurlijk is dit niet zo in al
le plaatsen, voegt ds. Handojo
er onmiddellijk aan toe. Ik heb
ook meegemaakt dat er volle
kerken zijn, goede gemeenschap
pen waar mensen niet zo zake
lijk en indivl'duaListisch zijn.
Maar globaal genomen krijg ik
toch die indruk.
Een positief punt voor ds.
Handojo, dat de mensen hier
heel gevoelig zijn voor wat in
de wereld gebeurt. Hij noemt
dan: armoede, natuurrampen,
humaniteit, oorlogen, onrecht
vaardigheid, politieke gevange
nen. Men organiseert acties om
die mensen te helpen en geld te
sturen. De kerken nemen er ook
deel aan. Ze zijn ook nog bezig
met zending, missie en wereld-
diakonaat. Laten wij dat blijven
doen.
Maar wordt het dan geen tijd
voor ons om ook de zending en
missie in ons eigen land te rea
liseren en te intensiveren? Het
is hard nodig dat wij doen aan
binnenlandse zending. De ker
ken moeten voor de mensen iets
kunnen betekenen: 'n zegen voor
hen zijn. De christenen in In
donesië voelen met veel liefde
mee met het kerkelijke leven
hier. De niet-christenen zeggen
heel cynisch: is 't niet beter,
dat de zendelingen en missiona
rissen maar voor hun eigen volk
gaan werken?
Met deze impressie heeft do
minee Lukito Handojo ons wel
heel scherp de spiegel voorge
houden. "Nederland gezien door
een oosterling", staat er boven
dit verhaal in het Oegstgeester
Kerkblad. Als het goed is, staan
de christenen beschaamd. Maar
gaat van deze eerlijke situatie
beschrijving ook een oproep uit.
Wie die heeft opgeVangen, moet
toch ook in beweging komen.
Kerkelijke stand
Hcrv. Kerk Beroepen te Spijk-
Losdorp: G. Hoekstra, kandidaat te
Stedum; te Ootmarsum J. G. Barn-
hoorn te Haulerwijk, te Sommels-
dijk G. A. de Knegt te Kesteren, te
Leeuwarden als pred. voor buitengew.
werkz. (Diakonessenhuis) A. Groe
nenboom te Leeuwarden; aangeko
men naar: Hendrik Ido Ambaoht H.
Stroeve te Op- en Neder-And'el naar
Zevenhoven Z.H., J. E. W. Nicolai,
kand. te Utrecht; bedankt voor:
Terneuzen J. H. D. Louwerse te
Sneek, voor Terwolde J. J. Brörens
kand. te Delft, voor Tiendeveen-
Nieuw-Balinge, H. Stroeve te Op- en
Neder-Andel, voor Opheusden, P.
Molenaar te Jaarsveld, voor Waar
der, P. Molenaar te Jaarsveld, voor
Woudenberg P. Molenaar te Jaars
veld.
Geref. Kerken Beroepen te
Nieuw-Lekkerland: W. D. Omta te
Zwartebroek, te Emmen: G. Som-
mer te Enschede; Bedankt voor
Leeuwarden-west: B Koekoek te
Waddinxveen.
Geref. Gemeenten Tweetal te
Oud-Beijerland: J. Kareis, kandi
daat te Rotterdam en C. van der
Poel te Yerseke: tweetal te Waarde
J. Kareis, te Rotterdam, en J. Ka
rens te Opheusden. Beroepen te Ber-
kenwoude, 's Gravenpolder, Nunspeet
Scherpenisse. Sprang-Capelle en
Tricht-Geldermalsen en Westzaan:
J. Kareis.
Baptistengemeenten Aangeno
men naar Deventer: G. Vegter te
Rotterdam-centrum.
Film: „The Front Page" (Extra
Editie) hoofdrolspelers Jack Lem-
mon en Walter Matthau. Regie:
Billy Wilder Theater: Lido.
Aan de Oostenrijks-Amerikaanse
regisseur Billy Wilder danken we
films als Some like it hot, Sabrina,
The seven years itch, Witness for
the prosecution, Irma la Douce en
The Apartment. Wilder is een veel
zijdig man. Hij regisseert niet alleen
hij produceert en schrijft ook. Zijn
filmstijl (voor alles onderhoudend
en amusant) is nooit helemaal Ame
rikaans geworden; er bleven ge
lukkig typisch Europese trekjes in
waarneembaar. Hij kan met gewiek
ste hand milde ironie en dolle hu-
mor afwisselen met bijtend sarcasme
cm al even onnavolgbaar over te
schakelen op een nimmer sentimen
teel wordende humaniteit. Wat dat
Op herhaling
in "Meisjes-
internaa(k)tr>
Film: 'Opherhaling in het meis
jesinternaat) t". Theater: Luxor.
De eerste versie van "Meisjesinter
naat)!" heeft kennelijk zoveel
succes geoogst dat er ijlings een ver
volg op moest worden gemaakt.
Ofschoon pensionaatsnonnen en di
rectrices van meisj esintern/atem er
vroeger altijd voor zorgdroegen dat
het woord sex niet eens de achter
deur door kwam, geven de makers
van "Op herhaling" te kennen dat er
niettemin in deze samenscholingen
van meisjes heel vreemde zaken
"Op herhaling" is het bizarre ver
haal van een groepje uiterst ener
gieke soldaten die in een klein stad
je op manoeuvre gaan. In dat plaat
je bevindt zich een meisjesinternaat
en een huis van "gravin Julia".
Het is duidelijk wat er gebeurt:
de soldaten houden hun oefeningen
grotendeels in deze panden.
betreft was hij in The apartment
(met Jack Lemmon en Shirley Mac
Laine) op zijn best.
„The Pront Page" die gisteren in
Amsterdam en Leiden zijn première
beleefde, is een ruige comedie uit de
jaren twintig, die al twee keer eer
der werd verfilmd. Het is een uit
bundige schildering van de keiharde,
soms gewetenloze journalistieke
praktijken in die tijd en het is geen
wonder dat oud-Journalist Wilder
zich in dit stuk als een vis in het
water voelt. Hij vlecht pijnlijke, rau
we, uiterst humoristische en bijna
karikaturele taferelen prachtig aan
een.
Hoofdfiguur is Hildy (Jack Lem
mon), de ster-verslaggever van de
Chicago Examiner (evenals zijn col
lega's in deze film schijnt hij werke
lijk te hebben bestaan). Hij wil het
vak uit en staat voortdurend op het
punt in het huwelijk te treden met
een mooie en niet onbemiddelde pia
niste. Maar zijn volstrekt geweten
loze hoofdredacteur (Walter Maat-
hau) kan hem niet missen en haalt
grove en mooie streken uit om hem
vast te houden. Hildy moet een re
portage maken van de executie van
de excentrieke Earl Williams, een
man die ter dood is veroordeeld om
dat hij een agent heeft neergescho
ten. In afwachting van de terecht
stelling hokken de verslaggevers vele
uren in de perskamer van het ge
rechtsgebouw. Hildy wil weg met de
pianiste maar als hij ziet wat voor
stuntel 'in zijn plaats komt, gaat hjj
toch maar aan de slag. Door een
waanzinnige manoeuvre van een
psychiater kan Williams ontsnappen
en Hildy komt er achter waar de
man zit. Maar hoe zorgt hij er voor
dat zijn krant de primeur heeft, met
andere woorden hoe moet hij zijn
collega's misleiden? Het levert een
paar woeste, dolle gebeurtenissen op.
„The Front Page" is door Billy
Wilder met veel vaart en verve in
elkaar gezet. In de perskamer is het
constant een gekkenhuis en er valt
dan ook van vele kluchtige dwaas
heden te genieten ,al druppelt Wil
der ook nu zijn portie venijn er tus
sendoor.
&UUD PAAUW.
Film: „Le serpent De slang
in de hoofdrollen Yul Brynner, Hen
ry Fonda, Dirk Bogarde. Theater:
Camera.
Vroeger waren schurken gemene
kerels met 'n litteken op hun linker
wang. Dat was wel gemakkelijk want
als je nu „Le serpent" (De slang)
ziet, is het razend moeilijk bij te
houden wie nu goed en wie nu slecht
is. De kaalhoofdige Yul Brynner is
als de sluwe Rus Wlassow natuur
lijk verdacht, maar toch: is de even
kale Kojak niet het toonbeeld van
vaderlijke goedheid? Als iemand
vroeger in de film speelde als Ame
rikaans geheim agent zat hij gebei
teld, maar wat nu, als net' in de
krant heeft gestaan dat de CIA de
meest bedenkelijke dingen heeft ge
daan? De Frans-Duits-Italiaanse
coproductie ,.Le serpent" gaat over
die systematische twijfel, die volsla
gen onzekerheid, wie nu „goed" is en
wie „fout". Als tenslotte directeur
Davies van de CIA aan het langste
eind trekt hou Je een vieze smaak
over in de mond.
Die nare smaak ligt misschien
niet aan het ve'rhaal maar aan de
manier waarop dat verhaal is ver
filmd. De basis is ijzersterk: een
subtiel spel van verschillende spio
nage- en contraspionageorganisaties.
Ook de acteurs, onder wie de drie
groten Henry Fonda. Dirk Bogarde
en Yui Brynner, laten weinig te
wensen over. Maar regisseur Henri
Verneuil heeft Jammer genoeg nogal
wat naïeve plaatjes geschoten en de
accenten te veel aangezet: een Ame
rikaan is gelijk een geweldig vlotte
en binkerige manager, een Frans
man is een wat chaotische provin
ciaal, en de Duitsers in de film zfjn
allemaal kortaffe, tüchtige Manner.
Die te sterke naïeve accenten, die in
alle scènes voorkomen, werken wel
versluierend: wie is nu eigenlijk de
grote schurk tussen al die aanstel
lers? Maar de film zelf wordt e!r niet
beter door. Wat overblijft is een in
gewikkeld snel verteld en niet altijd
even gemakkelijk te volgen verhaal.
Dat het gegeven lichtelijk in de vorm
van een documentaire gegoten is, is
een goede ingeving geweest van re
gisseur en scenarioschrijver Ver
neuil. Daardoor werd voorkomen
dat er een gebrek aan spanning zou
ontstaan.
TOM MAAS.
Blijvers
"You only live twice", met de
onverbiddelijke James Bond in de
hoofdrol, blijft nog een weekje in
Studio. Agent 007 schiet, vecht en
amoureust weer naar hartelust.
'The longest day" continueert
zijn verblijf in Trianon. Het epos
van D-Day, de landingen van de
geallieerden in Normandië -1944,
wordt boeiend gestalte gegeven.
De film is naar het boek van de
onlangs overleden Cornelius
Ruyn.
REX
11.30, 1.30, 3.30. zon. 11.30 enz.
„Slipjes uit voor Alvin", 's
avonds 5.30, 7.30, 9.30 uur.
CORSO: "Keetje Tippel". Dag.
1.45, 7.00, 9.30, zon. 1.45, 4.15, 7.00,
9.30 uur.
EURO: "55 dagen in Peking".
Dag. 130 en 7.45; zat. zon. en
woe. 3.45 en 7.45 uur.
FLORA: „Tïroler sexfestijn".
Dag. 2.00, 7.00, 9.15, zon. 2.00, 4.30
7 00. 9.15 uur.
KRITERION"Andrei Roubley"
"Lass jucken, Kumpel, deel 3"
(Sexpoezen).
Mijnwerkers mogen dan een be
langrijk deel van hun leven onder
het aardoppervlak doorbrengen,
bovengronds ontwikkelen zij in
hun vrije tijd ook de nodige vlijt.
Activiteiten waarbij vrouwen en
bier een hoofdrol spelen. Liefheb
bers voor onder-de-gordel bezig
heden weten dus waar zij terecht
kunnen.
ODEON. "Gejodel onder Tïro
ler rokjes". Dag. 2.00, 6.45, 9.15
zon. 1.45, 4.15, 6.45, 9.15 uur.
Nachtvoorstellingen
CAMERA: "Les Biches", vrij.
REX: "Bedgodinnen", vrij.
zat.
Kindermat inee
CAMERA: „Ali Baba en de 40
•overs", zat en woe 14.30 zon. 14.00
>n 16.15 uur
Haagse bioscopen
PASSAGE: "De knokmachine".
Dag. 2.30. 7.00, 9.30, zat. en zon
I.30, 4.00, 7.00, 9.30 uur.
REX: "The Yakuza". Dag. 9.15,
II.30, 1.45, 4.00, 7.15, 9.30; zon.
vanaf 1.30 uur.
ROYAL *70: 'Het graf van de
angst Ma tot en met woe. 2.15,
8.00 uur, don. vrij. en zon. 2.15,
7.00, 9.30 uur, zat. 2.00 en 9.30
ROYAL: "De eenarmige zwaard
vechter". Ma. di. 2.15, 8.00 uur.
woe. 2.15, do. vrij. zon 2.15, 7.00,
9.30; zat. 2.00, 7.00, 9.30 uur.
STUDIO: „Flossie, Venus uit
Zweden". Dag. 2.15, 7.15, 9.30; zon.
1.30, 4.00, 7.15, 9.30 uur.
STUDIO 2000: "Moord ln de
Orient Express". Dag. 8.00, zon.
1.00, 8.00 uur.
De Uitkijk: „Het spookbeeld
van de vrijheid". Dag. en zon. 2.30,
7.00 en 9.30 uur.
APOLLO„Schietgebed voor
Kung Fu duivels" Dag. 2.30. 7.00,
915 zoa 2.30. 4.45, 7.00. 9.15 uur.
APOLLO 2: "De twee missio
narissen" D-g 2.00. 7.30, 9.45 zon.
2.00. 4.15, 7 30. 9.45 uur
ASTA: "Andv Warhol - Dracu-
la". Dag. 2.30, 7.00, 9.30 'uur zon.
1.30, 4.00, 7.00, 9.30 uur
BIJOU: "Summer Wishes, Win
ter dreams". Dag. 2.30. 7.30, 9.30
zon. 2.00, 4.15, 7.30, 9.30 uur
CAMERA: "Het mysterie van
de vier vliegen". Dag. 2.00, 7.15,
9.45, zon. 2.00, 4.30, 7.15, 9.45 uur.
Goede films in
andere steden
"La femme aux bottes rouges"
(van Juan Luis Bunuël met oa.
Catherine Deneuve) in Cinetol,
Amsterdam.
"Gejaagd door de wind" in Ci
ty 1, Amsterdam.
„Scenes uit 'n huwelijk" (Ing-
mar Bergman) in Tuschinsky 2.
Amsterdam
"1001 Nacht" (van Pasolini) ln
Calypso, Rotterdam.
"Rebecca" (van Alfred Hitch -
cock) in Kriterion, Rotterdam.
Jack Lemmon (links) als de ster-verslaggever en Walter Matthau (rechts) als zijn wilde hoofd
redacteur in de ruige, dolle film "Extra Editie"(Front Page).
