"Wij propageren dat
de mensen wat
intensiever over het
milien gaan denken'
'OVERHEIDSBIJDRAGE IN SOCIALE POT KAN GROTER'
Korthals Altes (VVD) voelt zich deel van t volk
Keukenhof
in Lisse
met Pasen
Peter Kramer, nieuwe directeur Milieudefensie:
weer open
DONDERDAG 20 MAART 1975
PAGINA II
Korthals Altes: „We gaan ons harder opstellen
Door
Theo de Jong
Rotterdam/Gouda "Ik vind het
jammer dat senator Van Riel zich
zo over minister Pronk heeft
uitgelaten. Van Riel's theorie over
gezagsondermijning gaat ook op,
zonder het in een adem noemen van
de namen van een bewindsman en
de Baader-Meinhof terroristen".
„Bovendien heeft die uitlating
zoveel publiciteit gekregen, dat
andere denkbeelden van Van Riel
zijn overstemd bijvoorbeeld over
het niet-opnieuw invoeren van de
doodstraf in Nederland...."
De kersverse WD-voorzitter mr. F.
Korthals Altes (43) welbespraakt
Rotterdams Jurist en partner in een
mammoet-advocatenkantoor met
ruim 40 meesters in de rechten op
de loonlijst, neemt koel-analyserend
afstand van de tirade die mr. Van
Riel forse koppen in veel kranten
opleverde, en veel afwijzende
commentaren.
De nieuwe WD-voorman vader
van drie zoons van 8, 7 en 4 Jaar
heeft ogenschijnlijk weinig moeite
met de hem pas toebedeelde functie
aan de top van Nederland's tweede
politieke partij. Korthals Altes. niet
zonder trots: „We groeien hard, erg
hard zelfs. Iedere week komen er
ruim tweehonderd leden bij. We
zitten nu precies op de 81.850. Als Je
nagaat dat de PvdA pas in 1974 de
100.000 leden-grens passeerdeen
dat de KVP al beneden de 65.000 is
gezakt....Ja - ik houd die cijfers
nauwkeurig bij. Dat is ook een
stukje van mijn nieuwe taak."
Uitgerekend in het jaar van de
vrouw verdween Haya van Someren
bekend om haar strijdlustig
vooruitgestoken kin, rollende Rotter
damse „r" en wervende tv-filmpjes
(bedoeld om de lege partijkas te
spekken) van de voorzittersstoel.
Haya, zo weten mensen uit haar
omgeving, „sleet" hard in het
partijwezen, omdat zij er niet voor
terugschrok elk partijlid-met-proble-
men persoonlijk toe te spreken, ook
al kostte dat vele uren per dag. En
door tijdnood kwam haar prive-le-
ven dan ook danig in de knel.
Zei-den op de uis
Mr. Korthals Altes gaat waarschijn
lijk de nieuwe zakelijkheid propage
ren. Zijn taalgebruik wijst er
tenminste al op: afgemeten, door
dacht, en strikt ter zake. Geen Van
Riel-achtige rethoriek, geen Wiege-
liaans sarcasme. Toch zegt ook hij
ernstige bedenkingen te hebben
tegen de Bussumse t.v.-makers, die
de WD konsekwent zouden mijden:
„Wiegel had gelijk met zijn
verwijten. Wij komen zelden op de
buis. Dat staat vast, niettegenstaan
de de cijfers die Ad Langebent
afgelopen weekend bij de KRO
produceerde."
"Langebent nam in zijn voorbeeld
precies een Jaar regering Biesheuvel
bij de kop. Maar hij vergat te
vertellen dat premier Den Uyl
inmiddels al zo'n 70 maal op de buis
is geweest en Hans Wiegel maar
twee keer. Daarom is het des te
opmerkelijker dat ons ledental zo
blijft groeien. Of ik de 100.000 leden
nastreef? Ik bind me aan geen
maximum. We zien wel waar we
uitkomen. Alleen de partijkas blijft
leeg. Afgelopen Jaar sloten we af
met een negatief saldo van 55.000
gulden. Ik geloof dat we er niet aan
ontkomen, ons lidmaatschapsgeld
van 40 gulden naar 50 gulden per
jaar te verhogen. We hebben in mei
een grote vergadering, en die moet
zich erover uitspreken. Het nieuwe
tarief kan dan per 1 januari 1976
worden ingevoerd
Volkspartij
„Mijn politiek credo" aldus de
heet Korthals Altes, „is het strijden
voor de vrijheidsbeleving van zoveel
mogelijk mensen. Je moet verant
woordelijkheidsgevoel opbrengen
voor Je medemens in de maatschap
pij. Daarom wil ik me voor de
liberale zaak inzetten". De Rotter
damse jurist zegt enkele malen
zacht doch doordringend dat de
WD „een echte volkspartij is".
„Onze ledenwinst komt ook uit de
linkse hoek dat blijkt uit onze
(anonieme) enquêtes onder de
nieuwkomers. Veel PvdA'ers. staan
met reserve tegenover sommige
ultra-standpunten, zoals het streven
van vakbondsleider Arie Groenevelt
en het Nieuw Links-plan om uit de
NAVO te stappen. Terwijl van de
NAVO tooh ons hele nationale
bestaan afhangt" aldus de
WD-voorzitter. Hij signaleert dat
niet alleen KVP'ers zich bij zijn
partij aanmelden (katholieken uit
het Zuiden), maar ook gereformeer
den („is nog nooit gebeurd in die
mate"), D'66-ers en leden van DS'70
„al hebben die partijen niet meer
zoveel om het lijf."
Verwacht hij dat DS'70 voorman
Berger een overstapje naar de VVD
neemt, zoals geruchten op het
Binnenhof willen?
Korthals Altes, op z'n hoede: „Net
als Wiegel vind ik het jammer als
Berger voor de politiek verloren zou
gaan. Hij is een kundig en bekwaam
man. Als hij zich bij ons zou
aansluiten maar dat weet ik op
dit moment echt niet is hij
welkom. Jazeker, dat zou ik
toejuichen".
Mevrouw Van Someren's opvolger
verheelt niet dat de WD zidh als
oppositiepartij steeds harder gaat
opstellen tegen de PvdA: „Het gaat
nog veel te zacht. We krijgen uit
onze afdelingen niet voor niets te
horen gooi er nog een schepje
bovenop. Trouwens, in de tijd van
Oud en het kabinet Cals wist de
WD-kamerfractie ook spijkers met
koppen te slaan...."
Korthals Altes memoreert met
voldoening dat recentelijk ook veel
werknemers „zo noem Je
arbeiders, tegenwoordig" en
kantooremployes zich aanmelden.
„De WD heeft niet meer dat
kapitalistische uiterlijk. Wij staan
ook op de bres voor de 65-plussers:
mensen die van hun spaargeld of
van een klein pensioentje moeten
rondkomen, dat door de inflatie
steeds in waarde vermindert."
Dus hij is ook voorstander van het
voorstel van PvdA-fractieleider Van
Tijn, die inkomensnivellering na
streeft. Uitgangspunt: niemand meer
dan 5 x het minimumloon.
Korthals Altes: „Nee, nee, dat nu
ook weer niet. Premier Den Uyl
heeft zelf al toegegeven dat er
nationaal gezien weinig verandert,
als die topsalarissen worden afge
roomd. En ons land is nu eenmaal
sterk internationaal georienteerd.
Die buitenlandse functionarissen,
meestal met een fors inkomen,
moeten we niet zelfbewust wegjagen.
Of ik zelf ook boven die 5 x
minimum-inkomens grens zit? Dat
is zo'n 165.000 gulden per jaar -
nee, ik zit er nog 'n aardig stukje
vanaf. Helaas, moet ik zeggen. En u
weet. ook het voorzitterschap van
de WD is een onbetaalde functie."
Elitair
Ziet hij zijn dubbele naam als een
remming bij het nastreven van een
volks karakter voor de WD?
Voorzitter Korthals Altes: „Sommi
gen zien in die naam iets elitairs.
Maar dat zou je ook van m'n beroep
kunnen zeggen. Als advocaat hoor je
intellectueel eveneens tot 'n
uitgesproken groep. Er zijn tenslotte
slechts ca. 2200 advocaten in
Nederland. Maar je hebt linkse en
rechtse advocaten. En ik voel me
ondanks deze aspecten volledig
deel van het Nederlandse volk.
Waarom niet, tenslotte?"
Peter Kramer: Reclame-mensen worden altijd gewantrouwd",
Door
Jan Kees Kokke
Amsterdam - Midden op de
oainrièreüadldex, iin de „ratrace", komt
soms iemand tot bezinning. Veel geld
verdienen blijkt dan lang niet het
enig zaligmakende in deze wereld te
zijn. Er zijn belangrijker zaken. Zoals
bijvoorbeeld de zorg voor ons milieu.
Peter Kramer (32), pijlsnel omhoog-
geschoten in de reclamewereld, kreeg
de laatste tijd dat gevoel steeds
sterker Hij wilde zich nuttiger
maken. Vanaf 1 april gaat hij dat
doen als directeur van de Vereniging
Milieudefensie.
Peter Kramer wordt de opvolger van
mr. drs. Peter Konijn. In drie Jaar
strijd voor het milieu volledig murw
geslagen, vertrok Konijn naar een
klein dorp in Zuid-Franrijk, waar hij
als metselaar is gaan werken. Voor
zijn vertrek zei hij nog: „Hier met
Milieudefensie tegenover de machtige
industrie voel Je je als met drie man
tegenover een profploeg in het veld.
Het is het soort werk waar je
volslagen kapot»aan gaat. Je kunt zo
ontzettend weinig doen. Dat is puur
een kwestie van geld".
Konijn stak zijn desillusie niet onder
stoelen of banken. Slechts een ding
gaf de ex-reclameman, ex-directeur
van een kledingbedrijf, die toen
jaarlijks goed was voor meer dan een
ton, voldoening. „Weinig geld verdie
nen, dat is heerlijk. Het is iedereen
aan te raden hoor, want je bent
onder een gigantische klem uit".
De laatste hartekreet van Peter
Konijn, op de ledenvergadering van
de Vereniging Milieudefensie, was:
„We moeten een vereniging worden,
die groot wordt door eigen kracht en
geen subsidievereniging. Wanneer we
onze wortels niet in de grote massa
vestigen loopt het mis het is com
mercieel gezien zo, dat je met de
Vereniging Milieudefensie van een
Bijenkorf naar een C A moet."
Berg problemen
Peter Kramer, de nieuwe directeur
van Milieudefensie, kijkt tegen een
berg problemen op. De vereniging zit
met een financieel tekort. Het
huidige ledenaantal van 12.500 moet
worden vergroot. De kerngroepen
moeten meer gezicht krijgen. Boven
dien dreigt de belangstelling voor het
milieuvraagstuk nu overvleugeld te
worden door de werkloosheid. Kramer
„Ik geloof dat het bedrijfsleven op
het ogenblik wel wat milieu-onvrien
delijke beslissingen erdoor krijgt
onder de vlag van werkgelegenheid
scheppen".
Tooh waakt Peter Kramer ervoor te
zeggen dat het bedrijfsleven de
grootste vijand is. „Je vecht eigenlijk
tegen een bepaalde manier van
denken. Wat wij propageren is dat er
andere normen moeten komen. Dat
de mensen wat intensiever over het
milieu gaan denken. Ook in de
politieke partijen. Als je ziet dat de
discussienota voor een nieuw begin
sel-programma van de PvdA slechts
een alinea over de milieuproblematiek
bevat, dan stelt mij dat teleur. Ik
had eigenlijk een complete paragraaf
verwacht".
Nieuwe plannen, voorstellen voor een
nieuwe aanpak krijgen we niet te
horen uit de mond van de nieuwe
directeur van Milieudefensie. „Ik zit
eigenlijk nog in een orienteringsfase.
Ik ga er niet heen van. Jongens, ik
kom de hele boel op z'n kop gooien.
Het Is voornamelijk ook een
organisatorische functie".
Verrassing
De benoeming kwam voor Peter
Kramer als een enorme verrassing.
„Ik had er eigenlijk niet op gerekend.
Ik besef het nog niet eens voor de
volle honderd procent. Ik heb op dit
moment nog geen grote visies. Die
durf ik me nog niet aan te matigen.
Ik drijf echt nog op m'n
enthousiasme en m'n persoonlijke
motivatie".
Peter Kramer werkt op het ogenblik
nog wat zaken af als bureauleider
van het Amsterdamse reclameburea
Nijgh. Geestelijk heeft hij al veel
langer geleden afscheid genomen van
de reclamewereld. „Eigenlijk was ik
niet langer gemotiveerd voor de
reclame. Afgelopen voorjaar had ik
eigenlijk al besloten eruit te stappen.
Ik zit er nu acht jaar in. En ik heb
niet zo'n zin op m'n veertigste als
bureaumannetje er nog te zitten. De
reclame is trouwens een typisch vak
voor Jonge mensen. Maar m'n
voornaamste motief was toch het
gebrek aan persoonlijke motivatie".
Twee Jaar geleden wam I^eter
Kramer trouwens al in contact met
de Waddenveireniging. Hij vond dat
ze hun communicatie wel wat beter
konden verzorgen. En al gauw werd
Kramer actief in de Waddenvereni
ging. Er ging een nieuwe wereld voor
hem open.
Kramer: „Reclame is gewoon een
communicatie-techniek. Die wordt nu
in de meeste gevallen voor verkoopbe
vordering gebruikt. Maar je kunt die
techniek net zo goed in het
welzijnswezen gebruiken".
Is Peter Kramer niet weer een
reclamevogel, die eens wat anders wil,
nu de reclamebureaus hun beste tijd
hebben gehad? Hier en daar twijfelt
men er namelijk aan of hij wel
voldoende voor de nieuwe functie is
gemotiveerd.
Kramer: „Iedereen, die uit de reclame
komt en ergens anders begint wordt
gewantrouwd. Het is trouwens geen
beslissing geweest van vandaag of
gisteren. Ik ben er langzaam naar toe
gegroeid".
Minder verdienen
Peter Kramer gaat als directeur van
de Vereniging Milieudefensie zo'n
dertigduizend gulden per Jaar verdie
nen, aanmerkelijk minder dan in zijn
huidige werkkring.
Kramer: „Ach, dat is niet zo'n punt.
De consequenties blijken ontzettend
mee te vallen. Als je uit de reclame
stapt verdien je in negen van de tien
gevallen trouwens minder. Er wordt
vaak zo de nadruk op gelegd, op dat
lagere salaris. Maar het is helemaal
niet zo weinig. Het is nog altijd meer
dan 80 procent van alle werknemers
verdient, geloof ik. De glamour van
de reclamewereld zal ik beslist niet
missen. Ik ben ook nooit zo'n echte
reclamejongen geweest. Ik heb altijd
geestelijk wat afstand gehouden tot
die echte uiterlijkheden van de
reclame. Dat samenklitten van
groepjes gelijkgestemden, dat duidt
ook vaak op angst voor de
buitenwereld".
Zijn voorganger Peter Konijn was na
drie jaar moegestreden.
Kramer: „Toch geloof ik dat zijn
strijd zinvol was. Hier en daar zie je
wat resultaten. Het zijn nog
kasplantjes, als het ware. Hij heeft de
moeilijkste tijd gehad. Ik zal in elk
geval geen fanaticus worden. Dan
stoot je zoveel mensen af. Je streeft
naar verwezenlijking van je doelstel
lingen. Ik hoop wel dat dat snel gaat»
dat ik dat nog mee maak."
Nederland gaat een kleurig pasen
tegemoet. Niet alleen de bodden. de
velden en onze dierbare voor- en
achtertuintjes bekennen dan kleur,
maar ook de Keukenhof doet volop
mee. Nederlands nationale bloemen
tuin in Lisse zal immers al met
pasen open zijn. U kunt dan een
keur aan tulpen bekijken in de
warme kas. Tulpen en narcissen
behoren gewoonlijk tot de vroegere
bloemen, die het buitengebeuren van
de Keukenhof doorgaans opfleuren.
Overigens, niet alleen de natuur
maar ook de folklore bloeit op
tijdens en voor Pasen. Wie daar zijn
hart aan heeft verpand zou eens
naar Overijssel moeten rijden, waar
de paasgebruiken elk Jaar opnieuw
duizenden in hun ban houden.
De aanzet tot de feesten wordt al
gegeven met palmpasen, wanneer in
tal van plaatsen optochten worden
gehouden (bijvoorbeeld Denekamp).
Het ei speelt een belangrijke rol in
het Overijsselse Losser, waarop op
eerste paasdag eiertikwedstrijd-n
worden gehouden. Op de dorpsbleek
van Losser wordt 's middags door de
Jeugd uitgemaakt welk hardgekookt
ei. dat tegen een ander ei wordt
aangerikt, het langst zonder scheu
ren blijft. In Ommen krijgt het
eiertikken tegen elf uur 's morgens
op paasmaandag haar beslag.
In het Overijsselse Ootmarsum
vormen honderden inwoners een
lange broederlijke rij (het zoge
naamde vloggelen) die zowel op
eerste als tweede paasdag tegen half
vijf 's middags door de straten en
zelfs door de huizen (voordeur in,
achterdeur uit) trekt. Er worden
liederen bij gezongen, en een stevig
glas genuttigd.
Aan paasvuren ten slotte geen
gebrek, daar in Overijssel. Wie er op
30 en 31 maart een groot aantal
tegelijk wil zien, doet er goed aan
even de Holterberg bij Holten op te
rijden. Ook in Drenthe worden
vooral op 30 maart veel paasvuren
ontstoken.
Ten slotte nog dit: behalve de
folklore in Overijssel en de
Keukenhof in Lisse valt er met
pasen nog veel meer te doen in
Nederland. Voor het publiek zijn
dan o.m. geopend: alle dierentuinen;
miniatuur Walcheren in Middel
burg; de miniatuurstad Ma duro dam;
het sprookjespark De Efteling in
Kaatsheuvel; Delta Expo in Stellen
dam bij de Haringvlietsluizen; het
automuseum Autotron te Drunen;
de Flevohof in Riddinghuizen en het
recreatiepark plus safaripark Beekse
Bergen in Hilvarenbeek.
Staatssecretaris M er tens
Den Haag De Nederlandse
regering lijkt steeds meer begrip op
te gaan brengen voor het bedrijfsle
ven. Minister Lubbers van economi
sche zaken getuigde daarvan in een
rede voor lustrumvierende studenten
in Rotterdam. Zijn partijgenoot Jan
Mertens, staatssecretaris van sociale
zaken is ook beeid een duit in het
zakje te doen. „Ik vraag me af of de
overheid niet wat meer moet
bijdragen in de pot voor de sociale
verzekeringen", zo vraagt Mertens
zich af.
De staatssecretaris is er niet van
overtuigd, dat het juist is dat
vrijwel alle opbrengsten voor sociale
verzekeringen via premieheffingen
op de loonsom tot stand komen. Het
zou de bedrijfslasten, dus het
bedrijfsleven en dus de werkgelegen
heid ten goede komen als er een
grotere hap uit de algemene
middelen (dus de opbrengst van de
directe belastingen) voor de sociale
zekerheden werd gereserveerd. „Er
is", zegt Mertens, „alle aanleiding
toe, al was het alleen maar om de
situatie in Nederland op dit gebied
gelijk te trekken met die in andere
EG-landen. Ons land kent de in
verhouding kleinste overheidsbijdra
ge in de sociale verzekeringskas".
Uitnodiging
Volgens Mertens is het verstandig
om zich vooral uit het oogpunt van
de werkgelegenheid af te vragen of
het wel zo goed is dat de loonsom
de enige grondslag voor de
premieheffing is. „Dit is een
regelrechte uitnodiging tot arbeids
besparing", vindt de staatssecretaris.
„Zo moet Je Je voortdurend
afvragen of dit systeem wel het
juiste is; wat de waarde van arbeid
is; of het juist is, dat iemand zeker
is van een inkomen zonder dat hij
werkt. Allemaal fundamentele vra
gen, waarbij Je steeds moet inspelen
op de maatschappelijke ontwikkelin
gen".
De hele wetgeving op het gebied
van sociale voorzieningen is in feite
een ondoorzichtige kluwen van
allerlei regelingen. Dit jaar wordt er
echter wel bijna 49 miljard gulden
in het kader van die kluwen
uitgegeven. Samen met de directe
belastingen betekent dit een druk
van 51 procent op ons bruto
nationaal inkomen. In 1971 was dat
46,4 procent.
Mertens weet niet of dit nu wel of
niet een onmogelijke verdeling is.
Hij vindt wel, dat men zich op deze
ontwikkeling moet bezinnen. In
Brabant zei hij kortgeleden tegen
een groep industriëlen: „We moeten
ons realiseren dat we niet straffe
loos het sociale verzekeringspakket
kunnen uitbreiden. Vooral de
stijgende kosten zijn hiervan de
oorzaak".
De staatssecretaris heeft wel begrip
voor de kritiek, die vooral uit de
groep midden- en kleinbedrijf komt.
„Natuurlijk is die lastenverlichting
nodig; het bedrijfsleven heeft het
moeilijk, mee eens, maar het kan
niet abrupt veranderen. Degenen,
die kritiek hebben, missen echter
vaak het zicht op het totale beeld."
Zorgenkind
Het zorgenkind van de voormalige
NKV-voorzitter zelf ls de WAO, de
Wet op de Arbeidsongeschiktheid
de vroegere Invaliditeitswet. Drie
honderdduizend van de 800.000
Nederlanders, die niet werken,
vallen onder deze regeling. En dat
op een totale beroepsbevolking van
vier miljoen man. Het aantal
WAO'ers houdt gelijke tred met de
stijging 'van de premie; van 8,4 in
1974 naar 9,2 procent nu. Mertens
verwacht, dat de premiestijging nog
wel even door zal gaan.
De maatschappelijke omstandighe
den van de WAO'ers zijn voor de
bewinsdman een groot probleem.
„Het is voor mij een voortdurende
bron van zorg, net als het hoge
ziekteverzuim. De WAO fungeert als
een stuk werkloosheidsvoorziening,
waarbij dingen een rol spelen, die
bij minder werkloosheid nooit aan
de dag waren getreden. Een man
bijvoorbeeld, die 50 procent arbeids
ongeschikt is, maar de andere 50
procent best kan gebruiken om te
werken, vindt gewoon geen werk.
Nou, dan krijgt hij een uitkering
van 100 procent, maar heeft geen
werk!" Misbruik, fraude en oneerlijke
praktijken bij de WAO? Mertens
vindt het „te belachelijk om over te
praten". Op de totale premiestijging
maakt het niets uit. Er is zelfs niet
in tienden van procenten iets van
misbruik terug te vinden".
Urgenter zaken zijn voor hem de
vereenvoudiging van zijn .sociale
verzekeringswinkel" door informatie.
„Ik wil weten wat de oorzaken zijn
van het stijgende ziekteverzuim;
waarom in dat gebied meer dan
elders. Zijn het spanningen in het
bedrijf zelf of angst voor het
voortbestaan van de onderneming?
Zo wil ik voortdurend ingelicht
worden over het hele arbeidsklimaat
in Nederland. Pas dan kan er een
doelmatiger aanpak tot stand komen
van het hele sociale verzekeringsap-
paraat". Aldus Jan Mertens. staatsse
cretaris met veel „sociale lasten".
