NANA'S
MOOISTE
SONGS
Cleo Laine: ongelooflijk
DSC
in
concert
Paul Mauriat:
muziek op
een hoog peil
f A
1 1
\muziek/
INDE HEL
VAN KISS
IS HET
EENTONIG
van Zijp
BUITEN DE
GRENZEN
Melanie:
boeiende
nog altijd
klasse
MINGUS AT
CARNEGIE
HALL
DONDERDAG 13 MAART 1975
PAGINA 1»
Aan deze pagina
werkten mee:
Wim Wirtz
Bram van Leeuwen
Paul de Tombe
Bert Paauw
Eindredactie
René Vos
-
DY.
Met haar drie-octavenbereik,
een volmaakte stembeheersing,
een voortreffelijke articulatie en
een zeer groot gevoel voor de
„Jazzy touch" behoort de Engel
se zangeres Cleo Laine ongetwij
feld tot het puikje van wat er
aan jazzvocalisten op deze aard
kloot rondloopt. Ze maakt deel
uit van die zeldzame muzikale
generatie die werkelijk ook iets te
bieden heeft, zoals vroeger een
Ella Fitzgerald en nog op eigen
bodem een Rita Reys, die in be
paalde opzichten dezelfde onna
volgbare en gedurfde zangtech
niek heeft.
Cleo Laine heeft naar mijn
smaak evenwel meer. Ze beschikt
over meer stijl (zowel in zang
als in verschijning) en heeft bo
vendien het vermogen om aan
haar vertolkingen van welke
stukken ook een uiterst mys
terieus karakter te geven.
„The unbelievable miss Cleo
Laine" is geen slecht gekozen ti
tel voor een plaat waarop de zan
geres samen met haar man-en-
orkestleider John Sankworth
laat horen tot welke ongeloof
lijke hoogten zij kan reiken. Ze
manifesteert dat bijvoorbeeld heel
duidelijk in het al duizenden ke
ren overdwars doorgezaagde „Tea
for two" en in het zeer knappe
„Shall I compare Thee", naar
een sonnet van William Shakes
peare. De stukken op deze plaat
verzameld, vertolkt ze overigens
niet voor het eerst. Bij elkaar
vormen ze een bloemlezing van
verschillende albums die de En
gelse gemaakt heeft in de jaren
zestig, waaraan met dit album
ten dele een eigentijdse aanpak
is gegeven. "The unbelievable
miss Cleo Laine" is een plaat om
te hebben.
W.W.
ADVERTENTIE
SPECIALE AANBIEDING
SHANANA rock 'n roll Is here to stay
norm, f 11,90
Gé en Gé prijs f 4,95
ARCADE RECORDS met o.a.
The Kinks, The Searchers, Right us
Brothers, Jim Reeves, Mary Hopkin
norm, f 17,50
Gé en Gé prijs f 4,95
Gé en Gé
MODE EN GRAMMOFOONPLATEN
Nieuwe Rijn 30.
Telefoon 07124081, Leiden.
Peter Schilperoort
D.S.C. in concert! Live recor
dings of the Dutch Swing Colle
ge Band at the Kurhaus, Sche-
veningen and the Concertgebouw
Amsterdam. Philips 6678014.
Iedere rechtgeaarde D.S.C.-
liefhebber (voor de leek: dat is
iemand die eerst de complete wer
ken van The Dutch Swin^ College
Band in z'n bezit moet hebben
alvorens hij zich om de andere
geneugten des levens zal bekom
meren) zal zich meteen dromeri
ge blik in de ogen de concerten
herinneren die de D S C.-band in
1955 verzorgde in het Kurhaus
van Scheveningen en in 1958 in
het Amsterdamse Concertge
bouw. Het waren immers hoogte-
Dunten in de vaderlandse dixie-
landmuziek en voor de D.S.C.-
^«kenden zij een bevesti
ging van haar muzikale superio
riteit
Het waren ook tijden die niet
meer weerom komen. Niet de for
midabele bezetting met Peter
Schilperoort, Jan Morks, Dim
Kesber, Wybe Buma, Wim Kol
stee, Bob van Oven en André Wes
tendorp/Martin Beenen. rn ook
niet het enthousiasme oinnen die
bezetting, dat de indruk recht
vaardigde dat het hier niet om
de centjes ging maar om de mu
ziek. Wat de DS.C.-band toen
oresteerde is zeldzaam geworden
en dat geldt zodoende eveneens
voor de opnamen die werden ge
maakt van de concerten in Sche
veningen en Amsterdam.
Wie de albums „Swing college at
home" en „Jazz at the Concert
gebouw. Amsterdam" al heeft,
hoeft zich dit du^^ialbum
D.S.C. in concert!" niet meer
nan te schaffen, o~ndat daarin
deze twee platen zijn samenge
voegd.
Maar wie nog niet over deze pla
ten beschikt en de muziek van
de D.S.C.-band zeer na aan het
hart ligt doet er goed aan zich
„D.S.C. in concert!" zeer snel
eigen te rraken.
W.W.
The most beautiful songs
Nana Mouskouri Fontana 6620
102.
Als er een zangeres is, die het
stempeltje „internationaal ver
maard" opgeplakt kan worden,
dan <s dat wel de Griekse Nana
Mouskouri. Nu 39 jaar oud ge
niet zij bekendheid over vrijwel
de gehele wereld: van Amerika
waar Quincy Jones er op stond
haar producer te zijn tot het
vasteland van Europa. Haar „glo
betrotterschap" wordt nog geac
centueerd door het feit dat zij
niet minder dan zes talen vloei
end spreekt: Engels, Frans, Ita
liaans, Duits, Spaans en Grieks.
Sinds ze in 1960 het Griekse song
festival won is Nana met de regel
maat van de klok terug te vinden
op de internationale hitlijsten.
Recentelijk bijvoorbeeld weer met
The Three Bells, een oud succes
van Les compagnons de la Chan
son, dat opgepoetst door Nana,
weer een grote hit werd. Voor
Phonogram is het succes aanlei
ding geweest om een dubbelalbum
uit te brengen waarop Nana's
grootste successen uit de periode
1968-1972 zijn samengebracht.
Nana is op deze platen te horen
met een keur van orkesten zoals
Peter Knight and his Orchestra,
Jakobos Dentjos and his Orches
tra, Francois Rauber, George
Petsilas (haar echtgenoot), the
Panorama Sound Orchestra,
Christian Chevallier, André Popp,
Alain Goraguer en niet te ver
geten haar vaste begeleidings
groep "The Athenians". In totaal
staan op de twee elpees vieren
twintig liedjes van Nana, die ge
zongen worden in 't Engels, Frans
of Grieks.
Van het Franse repertoire
kreeg bijvoorbeeld een nummer
als Puisque tu m'aimes grote be
kendheid, evenals Plaisir
d'amour. Uit de reeks Engelse
composities noemen we u "Mor
ning has broken", "Scarborough
Fair" en "The lily of the west".
En tenslotte in haar moedertaal
'To fengari ine kokkino", "Milis-
se mouen "Vrexi stin ftoxo gi-
tonia".
B.V.L.
The music of the Paul Mauriat
Orchestra Paul Mauriat
Philips 6620 024.
Het is al weer bijna acht Jaar
geleden dat de Franse componist
arrangeur en orkestleider Paul
Mauriat een langdurig contract
tekende met de grammofoonpla
tenmaatschappij Philips in
Frankrijk. In die tussenliggende
periode is uit het contract een
forse collectie langspeelplaten
voortgevloeid die algemeen ge
kenmerkt worden door een hoog
muzikaal peil. Uit dat oeuvre van
die acht jaar is dezer dagen een
dubbelalbum gecomponeerd
waarop alle hoogtepunten nog
eens de revue passeren. Bijvoor
beeld een nummer als „Love is
blue" dat door Paul Mauriat en
ADVERTENTIE
Speciaalzaak
grammofoonplaten
Lange Pieterskerkchoorsteeg 11
Leiden, telefoon 071 22184
Kiss „Hotter than hell"
Casablanca Records, in Neder
land uitgebracht door Negram
bv te Heemstede.
Als Je de bizarre hoes ziet
waarin de LP „Hotter than hell"
is gestoken dan vraag Je Je sterk
af wat bij de groep Kiss op de
voorgrond staat, show of muziek.
Vier uiterst merkwaardig gekle
de en opgemaakte heren in even
eens merkwaardige, sexueel getin
te poses doen vermoeden dat het
element show de boventoon voert.
Dat vermoeden wordt nog ver
sterkt bij het lezen van door de
platenmaatschappij verstrekte
informatie. De act van de vier
Amerikanen (bassist Gene Sim
mons, slaggitarist Paul Stanley,
drummer Peter Criss en sologita
rist Ace Frehley) krijgt het eti
ket „ongelooflijk" opgeplakt ter
wijl hun muziek wordt omschre
ven als één verbazingwekkende
geluidsexplosie, aantrekkelijk als
je in de stemming bent om ge
bouwen op te blazen of auto's
te vernielen
Vooi de ware muziekliefheb
ber klinkt het allemaal niet zo
aanlokkelijk. De plaat valt echter
reuze mee en is het aanhoren
best waard. Van een geluidsexplo
sie is weinig te merken en de ta
melijk eentonige nummers lijken
eerder geschikt om iemand te
doen „indoezelen" dan z'n ver
nielzucht aan te wakkeren.
Uitschieters zul Je op deze plaat
noch in positieve noch in nega
tieve zin aantreffen. Zoals
gezegd worden de nummers ge
kenmerkt door een grote mate
van eentonigheid al geeft het
viertal Amerikanen wel blijk van
behoorlijke muzikale capaciteiten.
Maar om de één of andere re
den is de muziek toch niet
boeiend. Misschien moet je hen
behalve horen ook zien om ge
boeid te kunnen raken.
ADVERTENTIE
STEEDS DE NIEUWSTE GRAMMOFOONPLATEN
HAARLEMMERSTRAAT 279
LEIDEN - TEL 071—24010
Ragtime Hits en Ba- ips
Ballads. The Boston ?rs.
Golden Hour GH 585.
The Boston Barbers staat voor
een groepje van vier olijke lieden
die stevig hun best doen close-
harmony geluiden na te bootsen
uit de jaren twintig. Onder het
motto „Ragtime Hits and Bar
bershop Ballads" kwelen ze er lus
tig op los. Het Jammere is alleen
dat het daarbij volstrekt ontbreekt
aan humor en/of muzikaliteit.
Natuurlijk is het logisch dat in
de modieuze herleving van de ro
mantiek der jaren twintig aller
lei krachten opstaan om met de
mode mee te doen. Maar er zijn
grenzen. En The Boston Barbers
vallen daarbuiten.
W.W.
As I see it now Melanie
Neighborhood (CBS) NBH 80636.
De LP-titel As I see it now,
mag dan een verandering in
zienswijze suggereren, dat wil be
paald niet zeggen dat Melanie nu
ook van repertoire veranderd is.
Dat is ze niet. Een constatering,
waarmee direct al moet zijn aan
gegeven wat de schijf-kopers te
wachten zal staan bij het beluis
teren van de nieuwe LP. Het van
Melanie bekende stijltje en sfeer
tje dat er overigens best zijn
mag. De „gouden" tijden, toen
haar platen snel van dat soort
metaal werden, mogen voor de
óp 3 februari 28 Jaar geworden
zangeres dan e nis zins voorbij lij
ken, Melanie met haar fragiele
stem, beschikt nog altijd over
boeiende klasse. Dat blijkt. Op
haar eerste LP voor CBS (die
de platen van haar eigen maat
schappijtje Neighborhood nu uit
geeft) is Melanie vooral op dreef
in de titelsong. Maar ook haar
andere acht eigen composities en
natuurlijk o.a. het Dylannummer
Don't think twice, maken van de
33-plusser een plaat die elke Me-
lanie-fan in huis moet hebben.
Trouwens, ook de toevallige luis
teraar zal nog altijd door haar
geboeid raken, al zal dat niet
meer iv die mate als voorheen ge
beuren.
P.d.T.
zijn orkest naar een record-vi
koop is gespeeld en inmiddels op
het repertoire van elk zichzelf
respecterend orkest voorkomt.
Maar er staan meer wereldsuc
cessen op deze dubbel-elpee zoals
El condor pasa dat door Simon
en Garfunkel alom bekend ge
maakt werd of Let it be, een i
de vele succes-compsoties van
duo Lennon-McCartney en niet
te vergeten nummers als Love
story, Mammy blue, Guantanme-
ra en Le lac majeur. De klan
ken die het orkest van Mauriat
produceren zijn dtiidelijk herken
baar aan de arrangementen in
het up-beat-tempo en het pas
sende gebruik van de clavecim-
bel. Dat laatste zal ongetwijfeld
te maken hebben met zijn klas
sieke muziekopleiding en het feit
dat de familie Mauriat van vader
op zoon bijzonder geïnteresseerd
was in klassieke muziek. Al op
vierjarige leeftijd speelde hij pia
no en op veertienjarige leeftijd
had hij al het conservatorium
doorlopen. Weer drie jaar later
formeerde hij zijn eerste band.
waarmee hij van zaal naar 5
door heel Europa trok. In Parijs
tenslotte werd hij ontdekt en v
af die tijd kunnen we op gezette
tijden een elpee van Mauriat v
wachten waarop een stukje n
ziek wordt gepresenteerd dat
wel ais achtergrondmuziek als
luistermuziek de toets der kritiek
ruimschoots kan doorstaan.
B.V.L.
Mingus at Carnegie Hall. At
lantic 50116 (SD 1667).
Het leuke van een Jam session
ligt eigenlijk hierin dat je met
een bijeengeraapt zooitje v
musici aanvankelijk volstrekt i
rieuze bedoelingen hebt, vervol
gens ook probeert goed lopende
stukken te spelen en dan uitein
delijk tot de ontdekking komt dat
het t prettigst is om ieder te la
ten spelen wat hij zelf wil. Bas
sist Charles Mingus en zijn
te groep ervoeren dat vorig jaar
januari toen zij in de tempel der
groten Carnegie Hall
jam session maakten met enkele
gast-musici die voordien bij Min
gus hadden gespeeld: Jon Fadds
(trompet), John Handy (alt-
(tenorsax) en Charles McPher-
(tenorsac) en Charles McPher-
son (altsax). "Mingus at Carne
gie Hall" heeft aan beide kan
ten (bij "C Jam Blues en "Per-
dide") inderdaad dat typische
verloop van een jam session.
Aanvankelijk een brok prachtige
jazz en uiteindelijk een complete
wanorde in het klankenpatroon.
Niettemin is het een bijzonder
aantrekkelijke plaat, ook al
dat je bij het beluisteren er
een goede vergelijking kunt trek
ken tussen wat Mingus vroeger
speelde en wat hij nu gewoon is
te doen. In dit „live" optreden
vervullen vooral John Handy
Charles McPherson een bewon
derenswaardige gastrol, waarbij
associaties met v^'len Charlie
Parker duidelijk herkenbaar zijn.
„Mingus at Carnegie Hal" is
sumerend een aanbevelenswaar
dige plaat.
W.W.
JÈkki
Charles Mingus
