Stemschoonheid
in grote aria's
BORGE: VIRTUOOS OP
ACHT ELPEES VOL
COUNTRY-MUZIEK
PIANO
ZOETE
SOUL
van Zijp
Opera-tweelingplaat voor de ongeduldigen
'Really
the
blues'
EERSTE L.P.
CATAPULT
Vlotte Johnny
DONDERDAG 13 FEBRUARI 1975
Negram heeft de Nederlandse
liefhebbers van country- en wes-
ternmuziek een oneindig groot
plezier gedaan met de import van
een achttal country-elpees die in
Amerika werden uitgebracht op
het DOT-label. Onder de uitvoe
renden zijn artiesten die ook in
Nederland bekendheid genieten,
en niet alleen onder de country-
fans. Er zijn er echter ook bij,
waarvan in ons kikkerlandje nog
maar zeer weinig bekend is.
Omdat we in, het jaar van de
vrouw leven komen eerst de da
mes aan bod. Van het drietal dat
acte de presence geeft verkies ik
Diana Trask. Een zangeres met
i heerlijk stemmetje, precies
het goede timbre voor smeuiige
country-songs als Lean it all on
ne, Hold on to your man en It's
i mans world. Vooral in de slow-
lummers doet ze het uitstekend.
Sue Richard is ook al geen on
bekende. Ze doet zo nu en dan
denken aan Skeeter Davis, zeker
ze „gedubbeld" zingt. Ze be
gon haar carrère als gospel-zan
geres en maakte al op 12-jarige
leeftijd de eerste plaat. Behalve
dat ze goed zingt, wat onder meer
te horén is in Let's all go down
to the river, componeert ze ook
zelf country-songs zoals „Sing a
song with me, die ze samen met
Wayne Rusell op papier zette.
De derde in het gezelschap is
Donna Fargo, een meisje wier
stemgeluid mij persoonlijk min
der aanspreekt, al is een lied als
„Words" het beluisteren zeker
waard. Verder vindt u op haar
elpee onder meer de nummers
„Heartbreak Hotel" ja, yan de
oude elvis; „A woman's prayer"
„Honey-child".
Us we overstappen naar de he-
i country-zangers komen we
eerst terecht bij de al wat oudere
garde met Hank Thompson als ex
ponent. Een man die al meer dan
25 jaar in de top van de coun
try-hitparade meedraait. Levert
hij geen vocale bijdrag aan het
hitwerk dan is het wel een com
positorische. Op de elpee „Movin"
staat een tweetal oudjes. Het zijn
de uit de jaren veertig daterende
„When my blue moon turns to
gold again" en de nog oudere
„Mama do't low". Gelukkig staat
ook veel eigentijds werk op zo
als There's a honky tonk angel,
Fair weather love en Who left
the door to heaven open.
Een andere oud-gediende in het
country-gezelschap is Don Wil
liams.
Zijn elpee valt vooral op door
de prachtige instrumentale begelei
ding van onder meer Buddy
Spicher op de viool en Jimmy
Colvard op elektrische gitaar, ter
wijl Don zelf samen met Jimmy
de acoustische gitaar voor zijn
rekening neemt. Uitschieters op
de plaat zijn de nummers: The
ties that bind, I've turned you
to stone en Ghost story.
Roy Clark figureert op twee
langspelers. Eenmaal alleen met
nummers als Until it's time for
you to go, een evergreen van
Buffy Sainte Marie, Papa was a
good man en Hello love. Zelf om
schrijft hij zijn muziek als „Old
Dominion music". Op de tweede
plaat heeft hij de steun van de
Southside Virginians waarin on
der meer zijn vader Hester Clark
speelt. Tot slot een elpee van een
zanger die tot de jongere garde
country-artiesten behoort. Het is
Joe Stampley, die onder meer
opvalt door een geheel eigen ver
tolking van het alom bekende
„Unchained melody".
B.V.L.
Percy Sledge The Golden
Voice of soul Midi 20085 (F).
Het was natuurlijk te verwach
ten dat in een periode vol
stijgende interesse voor zijn „ou
de" Special Prayer een LP met
andere nummers van Percy Sled
ge op de markt zou komen. Die
is er dan nu sinds een paar
weken, met als titel The Golden
Voice of Soul, wat in het geval
Sledge te vertalen is als: de zoete
stem van de soul. Percy immers,
herkenbaar aan de uit elkaar
staande voortanden, doet verge
ten dat soul ook zijn pittige kan
ten heeft. Hij brengt voornai
lijk zoete nummers op de LP
(waarop overigens Special Prayer
niet staat), waarbij het I've gotta
message to you van de Bee-Gee
broertjes GIBB bijzonder goed in
zijn repertoire blijkt te passen.
Dat nummer klinkt, samen met
Let it be me (van Becaud, Dela
no en Curtis) 't beste. Verder is
de langduurder melodieus, op de
Sledge-manier.
P.d.T.
STEEDS DE NIEUWSTE GRAMMOFOONPLATEN
HAARLEMMERSTRAAT 279
LEIDEN - TEL 071—24019
Op deze muziekpagina
bijdragen van
Piet Rosier
Wim Wirtz
Bram van Leeuwen
Paul de Tombe
Bert Koekebakker
Eindredactie
René Vos
Really the blues. Sidney Bechet.
Festival. Album 178.
„Really the blues" is behalve
de titel van een door klarinettist
Milton „Mezz" Mezzrow geschre
ven compositie ook de naam van
een dubbelalbum waarop Mezzrow
en sopraansaxofonist Sidney Be
chet zijn samengebracht.
Op het gebied van de oude Jazz
behoren Mezzrow en Bechet (die
beiden achter in de vorige eeuw
werden geboren) zonder enige
twijfel tot de groten der aarde.
Met musici als King Olivier,
Bunk Johnson, Papa Celestln,
Louis Armstrong en Mugsy Spa
nier verrichtten zij pionierswerk
en waren ze min of meer verant
woordelijk voor de vormgeving
van de „New Orleans", de oude
jazz die tussen de raderen van
de toenmalige Mississippi-sche
pen veelvuldig ten gehore werd
gebracht.
Op dit album spelen Mezzrow
en Bechet afwisselend met quin
tet en septet, waarvan de sa
menstelling in beide gevallen ver
trouwd aandoet, met namen als
Sammy Price, George „Pops" Fos
ter, Sidney „Big Sid" Catlett en
Warren "Baby" Dodds. Het al
bum bevat in totaal 23 composi
ties, waarvan „Perdido Street
Stomp", „The sheik of Araby",
„I'm gonna give nobody to my
Jelly roll", „Gone away blues",
„Really the blues" en „Revolu
tionary blues" ongetwijfeld de be
kendste zijn. De opnamen date
ren van kort na de oorlog en zijn
van een kwaliteit waarbij het
knappend haardvuur een hoofd
rol speelt. Maar bij oude jazz
mag je daar geen moeite mee
hebben.
„Really the blues" met de
Immer herkenbare vibrato van
Bechet en de niet minder beken
de, fantasierijke imrpovisaties van
van Mezzrow is een uitstekend
album, dat ieders aandacht ver
dient. W.W.
Comedy in music/Caught in the
act Victor Borge CBS 88110.
Mijn eerste kennismaking met
de pianist-komiek Victor Borge
dateert van de schooljaren. Op
het Rembrandt Lyceum zat een
leraar frans die de laatste school-
Hug benutte om de leerlingen in
contact te brengen met een vir
tuoos op de piano. Niemand in de
klas kende Victor Borge, maar na
het beluisteren van een al grijs-
gedraaide plaat, was iedereen het
er over eens: dat was klasse.
Ik was de beste Victor al lang
weer vergeten toen ik de afgelo
pen weken opnieuw met hem werd
geconfronteerd in „Music all in".
Ondanks het feit dat hij in de
loop der Jaren volledig grijs ge
worden is, spreekt hij mij nog
steeds bijzonder aan. Het enige
verschil dat ik constateerde is
dat hij wat minder piano speelt,
en wat meer praat.
Geïnspireerd door het succes
dat Victor Borge op de televisie
had heeft CBS dezer dagen een
dubbel-elpee op de markt ge
bracht van de Deen die al op 8-
Jarige leeftijd zijn debuut maakte
in Kopenhagen en vanaf zijn
dertiende heel Europa afreisde,
om pianoconcerten te geven.
Het is een live opgenomen En
gelse show, waarin de meester
verukkelijke staaltjes pianovaar
digheid ten gehore brengt en daar
tussendoor een vermakelijk con
ferencier is, met onverwachte
woordspelingen en geluidseffec
ten. Een artiest van wereldklasse.
En dan te bedenken dat hij in
1941 vanuit Finland naar Ame
rika vluchtte zonder één cent op
zak.
Daar had hij het geluk op een
party de grote man in de Ame
rikaanse showbusiness van die
tijd, Rudy Vallee, te ontmoeten.
Via het voorprogramma van een
Bing Crosby-show maakte hij snel
carrière en op dit ogenblik is hij
een van de grootste entertainers
ter wereld. Voor wie hem nog niet
kent: hij is de man die drie klas
sieke thema's tegelijkertijd kan
spelen en dan nog op zo'n ma
nier dat het bijzonder melodieus
klinkt. Maar zoals voor vele ar
tiesten geldt: Je moet hem eerst
zelf horen. De dubbel-elpee van
Victor Borge biedt daartoe alle
gelegenheid.
B.V.L.
De Leldse groep Catapult heeft
haar eerste elpee gemaakt. De
bij Polydor onder nummer
2925028 uitgebrachte plaat is voor
„Red Bullet Productions" gepro
duceerd door Jaap Eggermont, de
vroegere drummer van de „Gol
den Earring". Op de elpee staan
de bekende hitsingles van de
groep „Teeny Bopper Band" en
"Let Your Hair Hang Down",
terwijl ook het iets minder be
kende, als eerste single geprodu
ceerde nummer "Hit The Big Ti
me" op de elpee voorkomt. Voorts
staat op de elpee het vrij lange
(7'08) Accident, dat vrij rustig
begint, maar 'n vrij emotioneel
middenstuk heeft (Accident: so
hard to lose a friend).
Na het middenstuk een
drumgedeelte, dat heel in de verte
iets weg heeft van „Song of The
Marching Children" van Earth
and Fire. Het nummer Night-
rake bevestigt de indruk, die de
groep met de eerste twee hitsingles
heeft gemaakt: een strak ritme,
omlijst door de vrij hoge stem
van Cees Bergman. Naast Cees
Bergman, die zingt, bepeelt Aart
Mol de basgitaar; Geert Jan
Hessing de drums en Erwin van
Prehn de leadgitaar, terwijl El
mer Veerhoff keyboards doet. De
in augustus/september van vorig
Jaar opgenomen plaat vormt een
nieuwe mijlpaal in de carrière van
Catapult. Ook 't nummer "Back
On The Road Again" heeft dat
strakswingende, dat men zo lang
zamerhand van de Leidse forma
tie gewend is. Op de andere kant
staat als het beste nummer Mid
summer Switch, dat zeven minu
ten en wat seconden duurt, maar
geheel los gezien moet worden
van de rest van het repertoire van
Catapult. Het is een erg gevoelig
nummer, dat een goed tegen
wicht vormt voor nummers als
„Hit The Big Time" en „Let Your
Hair Hang Down". Een elpee, die
het kopen meer dan waard is.
B.K.
'Favourite Opera': arias, duetten en koren uit beroemde
opera's met de stemmen van o.a. Joan Sutherland, Renata
Tebaldi, Lisa delle Casa, Regina Resnik, Carlo Bergonzi en
Mario del Monaco, DPA 507/8.
Er zijn operaliefhebbers die niet
het geduld kunnen opbrengen of
niet de tijd kunnen vinden om een
muziekdramatisch werk in zijn
geheel te beluisteren. Voor hen
zijn de langspeelplaten met ope
rafragmenten uitgevonden. Decca
heeft onlangs zelfs een dubbel-
lp uitgegeven met de mooiste ge
deelten uit de meest populaire
opera's van Mozart, Rossini, Do-
nzetti, Puccini en uiteraard ook
van Giuseppe Verdi. De twee in
een fleurige hoes gestoken platen
bevatten daarnaast ook graag ge
hoorde aria's uit „Qrfeo ed Eu-
ridice" van Von Gluck en uit
Samson et Dalila" van Saint-
Saëns. Mascagni en Leoncavallo
ontbreken al evenmin op deze
voortreffelijk uitgevoerde twee
lingplaat, die zeker waard is om
vele malen op de draaischijf te
worden gelegd. Verrukkelijke mu
ziek niet alleen, maar ook fantas
tische stemmen van klanktovena
ressen als Joan Sutherland, Rena
ta Tebaldi, Lisa della Casa, Teresa
Berganza, Ciulietta Simionato en
Regina Resnik.
De laatste weet bijvoorbeeld in
de befaamde grote aria „Mon
coeur s'ouvre ta voix" uit Saint-
Saëns 'Samson et Dalila" de
stemschoonheid van een fraai
geschoolde alt uitermate knap te
etaleren. Joan Sutherland is als
coloratuur-sopraan in Donizetti's
„Lucia di Lammermoor" nauwe
lijks te overtreffen en de stem
van Renata Tebaldi (Madame
Butterfly) is nog steeds prachtig
egaal zowel in de hoge als lage
registers. (Van „Madame Butter
fly" is overigens in het verleden
een volledig Decca-album ver
schenen met het duo Renata Te
baldi en Carlo Bergonzi).
Wat de mannenstemmen be
treft, de namen van Carlo Ber
gonzi (heel lyrisch in de onweer
staanbaar tedere aria „Che gelida
manina" uit Puccini's „La Bohe-
me"), Mario del Monaco (indruk
wekkend en zonder al te overdre
ven snikken in het smartlied „Ves-
ta la giubba" uit Leoncavallo's
„I Pagliacci"), Cesare Siupie („Do
Giovanni"), Ettore Bastianini („II
barbiere di Siviglia") en Tom
Krause (Escamillo) staan even
eens borg voor goede kwaliteit. De
tenor Giuseppe di Stefano zingt
op de eerste van de twee „Fa
vourite Opera"-platen een aria
uit Donizetti's „L'Elisir d'Amore",
maar zijn stem lijkt vergeleken
bij vroegere platen nu wat aan
glans te hebben verloren. Deze
dubbel-lp mag hierom alleen ech
ter niet in de collectie van opera
platen-verzamelaars ontbreken.
P.R.
De stem van Renate Tebaldi is nog steeds prachtig egaal
zowel in de hoge als lage registers.
Speciaalzaak
voor
grammofoonplaten
Lange Pieterskerkchoorsteeg 11
Leiden, telefoon 071 22184
A girl named Sue Sue Ri
chards DOT 2012; Classic
Clark Roy Clark DOT 2010;
Diana Trask's greatest hits
Diana Trask DOT 2007; Take
me home to somewhere Joe
Stampley DOT 2006; Family
and Friends Roy Clark DOT
2005; Don Williams VOL III
Don Williams DOT 2004; Mo
vin' on Hank Thompson
Johnny Mathis The Heart
of a woman CBS 80533.
Wie heel toevallig stuit op een
vroeger produkt van Johnny Ma
this (in dit geval J. M. sings of
Love uit 1964)bemerkt onmiddel
lijk een opvallend verschil. De
Johnny Mathis van vroeger was
een keurige man, wiens beeltenis
in gala-kostuum de hoes van zijn
plaat sierde. De Johnny Mathis
van tegenwoordig staat in allerlei
vlotte houdingen afgebeeld in een
spijkerpak met gaten. De zanger
is in meer opzichten vlotter ge
worden. Mathis, die achter in de
vijftiger Jaren doorbrak naar
het volle licht van de muzikale
belangstelling met de miljoenenhit
Wonderful, wonderful heeft ook
gekozen voor een aangepaster, los
ser zangstijl. Eén ding is evenwel
niet veranderd. J. M. zingt nog
altijd over de liefde. Op The
Heart of a woman doet hij dat
sfeervol en romantisch, met als
sterke uitschieters de nummers
It's gone, House for sale en I
feel like makin love.
P.d.T.
