TEACH IN: NIET ALLEEN IMITATORS
BARRY
WHITE
GOED
VOOR
GOUD
EEN BEETHOVEN VOL
HELDHAFTIG PATHOS
Sinatra in
the Garden
Liesbeth
List
zingt
sterke
teksten
MINIATUREN VAN
JULES DE CORTE
TECHNISCH FLODDERWERK
van Zijp
ROEMEENSE
MELODIEEN
ZATERDAG 11 JANUARI 1975
PAGINA 23
Zijn derde symfonie is zo'n
weerbarstig stuk muziek, graniet
waarin geen naam te kerven is.
Over het beroemde verhaal dat
Beethoven het werk oorspronke
lijk aan Napoleon had opgedra
gen, spreken we nu niet verder.
Beethoven heeft dit stuk aan
zichzelf opgedragen. In de mu
ziekgeschiedenis is het om het met
schilderstermen te zeggen of met
Beethoven het perspectief en
anatomie worden geïntroduceerd.
Er was een Jan van Eijk, er
kwam een Rembrandt; er was
een Bach, er kwam een Beetho
ven. Von Karajan brengt een
Beethoven vol helfhaftig pathos.
Het is een versie die past in de
traditionele benadering van Beet
hoven en daarom zeer geschikt
voor een serie ter meerdere glo
rie van een basisdiscotheek. Voor
al de finale maakt Von Karajan
tot een feest van orkestraal sa
menspel, waarbij wel de discipli
ne steeds voelbaar blijft; het ia
immers nog altijd een Duits or
kest. Tenslotte: 'verbeeld ik het
me. of hebben de geluidsinge
nieurs van DGG het stereo-ef
fect in de mixage nog een tikje
aangedikt?
HM.
STEEDS DE NIEUWSTE GRAMMOFOONPLATEN
HAARLEMMERSTRAAT 279
LEIDEN - TEL. 071—24010
Teach In Roll along. CNR
651 005.
De Enschedese formatie Teach
In kan je moeilijk een sensatio
nele ontdekking noemen als Je
het begrip „originaliteit" voorop
zet bij de eisen, die je aan een
goede popgroep stelt. De succes
volle vertegenwoordiger van de
oostelijke pop valt nu niet be
paald op door een mieuwe, eigen,
stijl. Daarvoor is de overeenkomst
met Middle of the Road of het
Zweedse Abba te groot. Tooh kan
Teach In niet zonder meer als
een gezelschap goedkope imitators
opzij worden gezet. Het zestal le
vert daarvoor te verzorgd en te
lekker in het gehoor liggend werk
af. Bovendien is Teach In niet
in herhaling gevallen, zoals zo
vaak gebeurt met zangers (o.a.
George McCrae) en zangeressen,
die na hun eerste succes met vrij
wel hetzelfde nummer nog eens
de winst willen zien uitgeteld.
Teach In heeft méér aandacht
aan de variatie geschonken. Fly
Away, waarmee de doorbraak
naar de nationale top een feit
werd, In the summernight en het
allernieuwste Tennessee Town
kunnen moeilijk copieën van el
kaar worden genoemd. Staat de
samenzang in die songs centraal,
op de elpee Roll along (op de hoes
waarvan Teach In in Gatsby-
stijl staat afgebeeld) wordt Getty
Kaspers, een Oostenrijkse van ge
boorte, enkele malen als solozan
geres naar voren geschoven. In
nummers als Sing to the moon
en (in mindere mate) in het apar
te, bepaald niet Teach In-achtige
Old friend goodbye. De Twentse
hitmakers hebben met deze lang-
speler aangetoond waarom zij
met Debbie en Albert West mo
gen uitkomen in de finale van
het Nederlands songfestival. Of ze
als het Nederlandse antwoord op
Abba ook tot het Eurovisie Song
festival zullen doordringen is
overigens de vraag. Een pluspunt
is in ieder geval dat Teach In,
dat in de huidige samenstelling
ongeveer 2% Jaar bestaat, in re
presentatief opzioht een meta
morfose heeft andergaan. De
groep komt niet meer zo statisch
over, heeft „geleerd" hoe het pro-
dukt moet worden verkocht en
kan dankzij Getty (door het veel-
zijdigste lid van Teach In, John
Gaasbeek, met de Enschedeeërs
in contact gebracht) in de naas
te toekomst een eigen gezicht
krijgen.
JP.
Barry White
Foto Liesbeth List Phi
lips 6413 062.
Het is nog maar enkele weken
geleden dat we in deze platenru-
briek aandacht besteedden aan
een nieuwe langspeelplaat van de
Nederlandse zangeres Liesbeth
List. Het ging om haar eerste
Engels getinte plaat „Meet love
ly Liesbeth List" die speciaal be
doeld was als een soort spring
plank naar de Angelsaksische lan
den. Dezer dagen verscheen een
nieuwe puur-hollandse langspeler
met daarop veel werk van man
netjesputter Hans van Hemert,
Piet Souer en Ohrispijn. De laat
ste maakte, als ik me niet ver
gis, geruime tijd deel uit van de
„contraband" van Herman van
Veen. Naast dit liedje, waarvan
ik het refrein toch een beetje
buiten het genre van Liesbeth
vindt vallen, staat er een aantal
verukkelijke composities op zoals
het zeer melodieuze "Te veel te
vaak", waarmee ze nog recentelijk
veel succes oogstte. Een van de
liedjes die mij het meest aan
spreekt is 'Ik ben een zomernacht'
waarvan ik niet kan nalaten een
couplet te citeren: „En schom
melende vrijsters omhuld door
etensluchten gaan onderlangs de
Maas hun borsten even luchten.
Geen hete mannenhand belaagt
hun later pracht. Boven hun
kouseband puilt het vlees zinloos
zacht. Ik ben een zomernacht".
Ook de teksten van de andere
liedjes zijn vaak erg sterk zoals
„Liefdesleed" en „De weg naar de
maan". Vergelijken we de plaat
„Meet lovely" met „Foto", dan is
voor mij de keuze niet moeilijk.
Ik geef zonder dralen de voor
keur aan de laatste, al was het
alleen maar omdat goede Neder
landse liedjes zo zeldzaam zijn
geworden in het land van Vader
Abraham en Johnny Hoes. B.v.L.
Jim Rodgers
de kracht van
de eenvoud
"Honeycomb" dubbelelpee
ran Jimmie Rodgers Twin set
PAS-2-1042.
Toen de rock - and - roll
in de tweede helft van de Jaren
vijftig als een orkaan over
wereld van de lichte muziek ra
de, bleven maar weinig bomen,
wortelend in de gewone muzika
le traditie, overeind. Eén van hen
die het redde was Jimmie Rod
gers, een man die het zingen tot
de eenvoudigste kaderlijnen had
teruggebracht. Eenvoud is en
blijft nu eenmaal het kenmerk
het ware. Al zou Je soms bij-
in het tegendeel gaan gelo-
in die profane wefeld van
pop music, waar de inhoudloze
maniertjes-makers helaas al te
vaak de dienst uitmaken.
Jimmie Rodgers hield stand.
5n nu, zoveel Jaar later, het
jeugdsentiment opgeld doet
zoveel oude muziek herpersingen
beleeft, moet Je constateren
a) dat de rockhelden van toen
nogal gezwollen figuurtjes wa
b) dat een man als Jimmie Rod
gers nog even acceptabel is als
toen.
De kracht van de eenvoud.
Jimmie Rodgers zingt op deze
elpee zijn grote successen: Kisses
sweeter than wine (ach, wat
verrukkelijk dingetje is dat toch),
Wolverton mountain, Danny Boy,
That lucky old sun. Crying in the
chapel. If I had a hammer. Twi
light time. Moon River, Bimbom-
bey en natuurlijk de titelsong
Honeycomb.
Een plaat die zeer warm wordt
aanbevolen.
RP.
White Gold The Love Un
limited Orchestra Philips 6370
215.
„White gold" heet de nieuwe
elpee van mr. Barry White, die
als we z'n populariteit bekijken,
met zijn Love Unlimited Orches
tra opgetwijfeld goud heeft ver
diend in 1974. Want de belang
stelling voor deze nieuwe stijl
soul-muziek was het afgelopen
jaar enorm groot. Neem alleen
maar eens zijn eerste „grote"
elpee Rhapsody in white met
nummers als „Barry's theme" en
zo mogelijk nog bekender gewor
den „Love's theme". Daarna volg
de de wat minder populair gewor
den soundtrack van de film ,3ro-
thers" en de met fraaie koppen
versierde elpee Can't get enough.
Met het titelnummer van die el
pee kwam hij opnieuw hoog in
de hitlijsten. Nu ligt er weer een
nieuwe bij de platenhandelaar
voorzien van een hoes waarop de
achterzijde de woorden „The
Maestro" prijken.
Daarmee is. dan orkest-
leider-arrangeur Barry Whi
te bedoeld die het opnieuw heeft
gepresteerd elf composities, me
rendeels van eigen hand, op de
plaat te zetten. Evenals bij de
vorige elpee is het ook nu weer
de sterk ritmische inslag die de
nummers zo boeiend maakt.
Drums en piano nemen een zeer
belangrijke plaats in. Als we een
nummer moeten tippen met sin
gle-kansen dan is dat zeker Al
ways thinking of you, een verruk
kelijk stukje muziek nu eens niet
van de grote meester zelf maar
van Ray Parker jr. Van Mr.
White zelf vind ik de nummers
„Dreaming" en „Power of love"
het meest interessant naast Bar
ry's Love, waarvan ik het een
nadeel vind. dat het een wat al
te lang intro heeft. Maar dat is
dan ook werkelijk de enige kri
tiek, die Je op de prestaties van
de man met de donkerbruine sen
suele stem kunt hebben.
B.vli.
Titel: Gheorghe Zamfir. Tlutes
de pan et cymbalum en Rouma-
nie. Label Mr. Pickwick.
De Roemeense panfluit-speler
Gheorghe Zamfir zette samen
met cymbalist Gheorghe Radu-
lesco veertien volksmelodieën op
de plaat Deels in oorspronkelijke
versie, zoals ze in de plattelands
dorpen nog te horen zijn, deels
bewerkt voor een meer interna
tionaal publiek. Gelukkig is ruim
de helft oorspronkelijk. Het is een
vrolijke, gemakkelijk in het ge
hoor liggende plaat geworden. Al
leen om veertien nummers afwis
selend te luisteren naar de pan
fluit (een instrument samenge
steld uit samengebonden buisjes
of rietjes) en de cymbaal (6-8
klokjes aan een stang) wordt on
danks alle heldere charme een
beetje eentonig.
H.v.dfl.
Op deze muziekpagina
bijdragen van:
Bram van Leeuwen
Henriëtte v. d. Hoeven
Ludwig van Beethoven: Symfo
nie nr. 3 in Es-groot, opus 55
(Eroica) door de Berliner Phil-
harmoniker o.l.v. Herbert von Ka
rajan (Deutsche Grammophon
Gesellschaft, stereo, 138 802
SLPM).
De grammofoonplatenmaat
schappijen hebben kennelijk de
jacht op de populairste klassie
ken geopend. Philips is druk in
de weer met zijn basisdiscotheek
van 44 veel gevraagde werken on
der voordelige condities (meestal
al wat oudere opnamen in een
nieuwe hoes) en DGG is nu even
eens in de prijzenslag gestapt met
„de basisdiscotheek van de mooi
ste klassieken" en zo verscheen
de „Eroica" van Ludwig van Beet
hoven op mijn draaitafel. De
hoes vermeldt dat hij tijdelijk
voor 17 gulden van de hand
mag. Het is een opname van Von
Karajan en de Berliner Philhar-
moniker en dateert uit 1962. Een
gehaaste actie van DGG, zo lijkt
het wel, want de hoes vermeldt
dat op de voorkant een foto prijkt
van het Bodenmeer, terwijl in
werkelijkheid de grote Herbert fo
togeniek de handen ten hemel
richt.
Maar wat doet dat er allemaal
toe. De koper krijgt een gran
dioos stuk muziek in huis van
een componist die je steeds op
nieuw verbijstert en ontroert
door zijn enorm diepe emoties en
zijn formidabele muzikaliteit. Het
heeft zo weinig zin om zich af
te vragen, wie nu de „grootste"
componist is geweest. Voor mij
is dat Beethoven; ik sta open
voor andermans argumenten,
maar ik blijf eigenwijs.
Ruud Paauw
Jan Preenen
Han Mulder
Ron Harms
Eindredactie
René Vos
Over de zangkwaliteiten van
mr. Sinatra hoeven we bij de ver
schijning van deze nieuwe elpee
niet meer uit te wijden want
die mogen genoegzaam bekend
worden verondersteld. Er zijn mu
ziekliefhebbers die dwepen met
good old Frank, en er zijn an
deren die er nog geen stuiver voor
over hebben. Over smaak valt nu
eenmaal niet te twisten. "The
main event" is de eerste live
elpee van Sinatra sinds hij weer
besloot platen te gaan maken. En
„Miniaturen" door Jules de Cor-
te, arrangementen Rogier van
Otterloo, solistische medewer
king Louis van Dijk CBS 65980.
Jules de Corte is een man, die
zich afzet tegen alles wat maar
zweemt naar banaliteit, opper
vlakkigheid en cliché-werk. Wat
hij aan liedjes maakt getuigt dan
ook van een zekere oorspronke
lijkheid, goede smaak, zuiver
taalgebruik en zeer sobere voor
dracht. Dat laatste overdrijft hij
naar mijn gevoel wel wat, een
vleugje opsmuk zou hem bepaald
geen kwaad doen en zijn werkjes
stellig hier en daar een betere
ambiance geven. Ook zijn stem
gebruikt hij nogal eenzijdig be
daard, berustend, melancholiek.
Alleen met „Koning Onbenul"
heeft hij destijds een ander kan
tje van zijn persoonlijkheid laten
zien. maar dat was vlug over.
„Miniaturen" is een elpee,
waarin hij zich van zijn meest
karakteristieke kant laat kennen.
Nummers als „Vogel", „Als Je
overmorgen oud bent", „Ten da-
se" en „Het land van de toe
komst" dragen het stempel dat
alleen hij er op kan drukken.
Rogier van Otterloo verleent
•TV les de Corte een bijna broos
aandoende ondersteuning, die mij
norsoonlijk zeer aanspreekt.
Vooral de loopjes en de trillinkjes
Jules de Corte
in zo'n liedje als „Vogel" getui
gen weer van een schitterend oog
voor het detail. Nog een kei van
formaat heeft zich naast Jules ge
posteerd. Hij speelt de liedjes
„Kleine Anita" en „De Poort".
Wie gesteld is op het werk van
Jules de Corte vindt hier een
plaat van opvallende kwaliteit.
Een klein fel fonkelend edelsteen
tje.
aangezien de grote kracht van Si
natra mede ligt in zijn kwalitei
ten als „performer" zal het voor
velen een plezierige gebeurtenis
zijn om deze plaat te kunnen bij
zetten in de discotheek. Want
good-old Sinatra mag dan niet
meer het zeer hoge peil bereiken,
dat hij vroeger op de planken zet
te, hij kan nog altijd wedijveren
met het gros van de microfoon-
plakkers om ze maar even grof
weg aan te duiden. Sinatra deed
voor zijn optreden in de immens
grote zaal van Madison Square
Garden een greep uit het recent
sn minder recente repertoire.
„Let me try again" bijvoorbeeld
is van zijn elpee „Ol' blue eyes
is back again" terwijl „The lady
is a tramp" vam veel oudere da
tum is. Het plezierige van de live
elpee is dat een sfeer geschapen
wordt waarin zangers als Frank
Sinatra goed tot hun recht ko
men. Ik vond het echter wat over
dreven dat de groeven minuten
lang niets anders produceren
dan een Amerikaanse presenta
tor die het hele superlatieven-
boekje kennelijk uit het hoofd
heeft geleerd om simpelweg te
zeggen dat de Frank Sinatra op
het podium zal verschijnen.
B.vli.
Mr. Pickwick krijgt in deze ko
lommen voor de tweede maal een
vermelding, die allesbehalve eer
vol i6. Twee platen van dit Fran
se merk vielen mij ten deel, bei
de zijn uitzonderlijk slecht ge
perst. Mocht uw platenspeler
geen automatische afslag heb
ben. dan zal het u toch niet ont
gaan, dat een plaat van dit merk
omgedraaid of opgeborgen moet
worden, tenzij u het mitrailleur
geluid van de uitloopgroef wilt
gebruiken als achtergrond voor
een oorlogsfilm.
Als u echter zich niet laat sto
ren door geruis, geknetter, het te
rugvallen van de geluidssterkte,
Imaginaire stereo en dergelijke,
en bovendien toch al alle hoge
en lage tonen wegdraait, zijn de
ze platen zeker geen miskoop. Het
zijn MPD 604: Gaston Litaize
speelt bekende orgelwerken van
Bach, en MPD 603: Chaipentiers
Te Deum, Marche de triomphe,
Recordare en Oculi omnium, door
het kamerorkest Pasdelorep, het
koor van Frankrijks muzikale
jeugd, en dirigent Louis Martini.
Beide opnamen waren zeker het
herpersen waard; Jammer dus
van dit technische flodderwerk.
Dat goedkope platen echt niet
slecht hoeven te zijn bewijst voor
de zoveelste maal het merk Mu-
siddsc, dat onder het nummer
30RC610 een gloednieuwe opna
me brengt van de beroemde sere
nades voor strijkorkest van Tsjai-
kowsky en Dvorak. Rolan Douat-
te leidt het symfonie-orkest van
Radio Luxemburg in een voor
treffelijke uitvoering, die vervuld
is van sentiment, maar wars van
elke sentimentaliteit. Anders ge
zegd: de vertolking is uiterst inge
togen, met alle aandacht voor de
grote lijn en voor het detail, zon
der daarbij koel en zakelijk te
zijn; aan de andere kant mist
deze opname de overgeromanti-
seerde opvattingen, zoals we die
nog al te vaak in de concert
zaal horen.
De plaat bevat een uitstekende
toelichting van Mare Pincherle
(beter bekend als Vivaldi-6pecia-
list), op de technische uitvoering
heb ik slechts aan te merken,
dat mijn exemplaar door ruis
wordt gestoord tijdens de Elegie
(Tsjaikowski)Voor het overige
niets dan goeds.
RGH
