Krakers in klooster hebben het koud... Piet Maas wacht nog op vast opera contract Katwijk danst nog altijd op zondag DINSDAG 31 DECEMBER 1974 EXTRA PAGINA 11 De kamer van Bas. Groot met groen uitzicht. VoJ. De vloer 'n wa-rm eiland in een zee van koude muren, die 'n vreemd kaal plafond stu'&em „Ik weet nog steeds niet, waarvoor deze kamer is gebruikt. Jam mer, want dat interesseert me. We hebben ook al een isoleer-cel met tralies ontdekt". Bas zelf. Lang haar. bril op. Stu dent, maar niet studentikoos. Verder: Rolf, Peter, Bram, blonde LM. Sa men schetsen ze wat er is gebeurd. Hoe ergens voor in de maand mei de idee tot kraken werd ingegeven door een uitspraak van een Zoeterwouds wethouder. Een man die zich liet ont vallen niet te begrijpen dat het al een tijdje leegstaande klooster nog niet was gekraakt. Via, via bereikten die woorden Bas, Rolf ook. De vol gende dag droegen ze matrassen door de toegangslaan. Geïmponeerd door de toen wild-weelderige natuur. Ze vertellen hoe de deur open stond. Hoe ze her en der sleutels von den die pasten op deuren, naar ver trekken met een ruimte die hen in vervoering bracht. „Prachtig, als Je 'n stuidentenflaitje gewend bent." Hoe ze door de eindeloze gangen zwier ven. Dronken van het lopen op het laatst. „Hoewel bijna alles wat los en vast zat er was uitgesloopt. vonden we het een ideaal complex. We hebben toen ook gelijk geschreven aan Marcel van Dam (staatssecretaris Volkshuis vesting) met de vraag of hij alle mo gelijkheden wilde onderzoeken om dit overeind te houden voor huisvesting van alleenstaande jongeren. Want het zou neergaan. Daarna zijn we in een. maSlemoien van onderhandelin gen terecht gekomen. We mogen blij zijn dat we de stichting Ideel Bou wen in de hand hebben genomen. Die is gespecialiseerd in dit soort werk. Kent de wet door en door. Daaraan hebben we veel te danken". Ze verhalen van de onderhande lingen met de nonnen, die weiger den huur te innen. Van het bod op het complex dat inmiddels door een project-ontwikkelaar is gedaan aan de nonnen-orde. Maar de onderhan delingen stokten. Er waren ook an dere serieuze gegadigden. „Er komt sowieso een project voor alleenstaan de jongeren", weten de krakers toch. „Die anderen willen hier alleen een nieuw complex neerzetten. Terwijl een deel toch best verbouwd zou kunnen worden om vijftig wooneen heden te creeëren. (Dat mogen er niet meer zijn in verband met de subsidie). Wil de aanschaf renda bel zijn, dan aou in de lente moeten kunnen worden begonnen met de ver bouwing. Dat zou het gunstigst zijn voor de project-ontwikkelaars. Naar „ons" idee zou dan ook een gedeelte behouden blijven. Met 48 Immers voor bewoning, een recreatie-ruimte, een tuin en een binnentuin. De grond eromheen zou worden verkocht. Dit gedeelte ook. Aan de gemeente, die als alles goed is, het gebouw dan in beheer zou geven aan de Stichting- in-oprichting Exodus". Een stichting die voorlopig in op richting blijft („Dan zijn we ano niem. Niet grijpbaar anders zou den we er met een kort geding kun nen worden uitgezet"). Een stichting die zich met de exploitatie van het gebouw zal gaan bemoeien. Met het plannen van neven-activiteiten, zo als eerder werden georganiseerd. In juni was er al een geslaagde open dag. In januari komt er weer een. Een groep psychologen werd gratis onderdak verleend voor het houden van een congres. En eerder nog in het prille begin werden ent housiaste werkgroepjes geformeerd, die zouden gaan bekijken wat in Zoeterwoude nodig was. Een opvang centrum misschien, een bejaarden- soo6, een kindercrèche. „Nu het zo koud is, is de animo verminderd. De ideeën zijn bevroren, ook omdat we zelf al moeite genoeg hebben deze gemeenschap gaande te houden. Aanvankelijk zat er ook niets idealistisch achter, toen we tot het kraken overging. We wilden gewoon verhuizen met een groep die al Jaren had samengewoond. Die had een be paalde manier van samenleven, maar wilde echt geen commune stichten. Daarna kwamen er nieuwe men sen» die wel vPl waren van vage idea len over de ouderwetse commune. Dat moest een keer gaan „wrijven". Er zijn ook wat kleine moeilijkhe den geweest, maar de sfeer is nog altijd erg goed. Er is niemand die met iemand anders in het kloos ter ruzie heeft. Al hebben zich toch kleine gemeenschappen gevormd. Trekken sommigen met de een meer op dan met de ander. Maar Je hebt natuurlijk te maken met verschillen de karakters. Dan is het moeilijk de eenheid te bewaren op het moment dat idealen door het samenwonen toch rijzen. Nu zijn er mensen, die wel graag samen willen wonen, maar die zelf bepalen hoe ze dat doen. We eten alleen gezamenlijk, hebben cor vee-diensten. Verder staan we weer met beide benen op de grond". De grond. Koud in de gangen, waarin de rondleiding steeds meer begint te lijken op een processie. Een uur dwalen door een mystieke sfeer. Langs de dodenkapel nu een be woonde kamer. Langs de wasserij, waar vroeger moeilijk opvoedbare meisjes werkten. De kaarsenmakerij. De toneelzaal. De donkere gang naar de sacristie. Enige binnentrapjes. Een spookverhaal: „Jongetjes die op een onbewoonde zolder waren geweest, kwamen opgewonden terug. Ze had den een oude vrouw gezien, die naar ze stond te wenken". De weg terug naar de deur die er van binnen vriendelijker uitziet. Het modderige pad, nu geheel in duister gehuld. Het hek. De laan. De Hoge Rijndijk. De werkelijkheid. ZOETERWOUDE De Hoge Rijn dijk in Zoeterwoude. Spits-druk op elk uur van de dag. Een haakse bocht naar rechts. Een landelijke laan. Langs een kerk. Een ijzeren hek. Dan het klooster dat in mei van dit jaar in het nieuws kwam, omdat het door een aantal Jongeren werd gekraakt. Het modderpad heeft iets benau wends sinisters in de donkere decem bermaand. „In het begin durfde ik er in het donker ook niet alleen doorheen", be kent later Bas, een kraker van het eerste uur. Een klagend miauwende kat, met vragende ogen, wijst de weg naar de deur, die mistroostig droomt van tij den dat enkel zachte vrouwenhanden haar liefkoosden. Uit 't treiterige ge bouw dat wereldvreemd oprijst uit de natte Zoeterwoudse weilanden, stijgt een penetrante geur op, geactiveerd door de vochtige atmosfeer. „Komt door de bok en de dertig katten", zal Bas later vertellen. Waar eertijds stille nonnen nadach ten hoe moeilijk opvoedbare meisjes op te voeden, klampen zich nu schreeuwende leuzen (Abortus moet Door Paul de Tombe in het ziekenfonds-pakket) en op vallende stickers vast aan hoge mu ren. Sommige zelfklevende papieren drukken de radicale ommekeer sym bolisch uit. In teksten als deze: „er worden geen minderjarigen verstrekt aan alcohol-houdenden". De kaar sen in de allang niet meer statige gangen zijn weg. Het is koud. Erg koud. ,De olie van de cv is op", zegt Bas naderhand. „We moeten weer eens geld ophalen. Maar zo'n groot bedrag is moeilijk bijeen te krijgen". Onwezenlijke stilte heerst, die schemerig, natte namiddag in het ge kraakte klooster De Goede Herder. Toch is het inwonersaantal geste gen tot vijftig, sinds de 11 mei-actie waarmee een tiental jongeren tot de bezetting overging. Nu getuigen alleen openstaande deuren van rommelig leven, matrassen op de grond. Volle vuilniszakken elders. Wat losliggend materiaal. Bas later: „Ach, we hebben wel corvee-diensten, maar soms komt daar de klad in. Moet er weer een vergadering komen om de mensen te activeren. Hoewel sommigen ook zo maar spontaan met opruimen begin- Een motor en later een kleuter-fiets je in de doolhof van gangen, die lei den naar een versleten trappenhuis. Vier trappen op. Langs glas-in-lood ramen, waarin De Goede Herder barmhartig neerblikt op zijn schaap jes en de trapbeklimmers. Weer een gang door, vlak onder de onbewoon de zolder. „En dan tenslotte Bas", zo als de tekst op zijn kamerdeur aan geeft. Bevroren idealen in Zoeterwoude De voormalige dodenkapel doet nu dienst als woonvertrek. Merkwaardige en mysterieuze trappen en doorgangen in het voormalige klooster. Met laden in treden. KATWIJK Nadat het zwem men op zondag enige Jaren terug de nodige opschudding teweeg bracht onder de Katwijkse bevol king was het dit Jaar de beurt aan de horeca de dansknuppel in het hoenderhok te werpen. Onno Hornkamp, eigenaar van „Casa Cara" en samen met compagnon Martin van Klaveren ook van de „Maribel", deed al in augustus '73 een verzoek de deur uit aan het Gemeentebestuur om het dansen op zondag toe te staan. B. en W. w engerd en Horkamp ging in beroep, maar ook dit her haalde verzoek vond in de ogen van de commissie van beroep en later in de voltallige Katwijkse raad weinig weerklank. Het dan sen op zondag, aldus de mening van de raad, moest in Katwijk voorlopig maar niet worden toege staan. Door Gert-Jan Onvlee Hornkamp liet het er niet bij zitten. Hij spande een kort ge ding aan tegen het gemeentebe stuur van Katwijk. Het geding diende in Juni van dit Jaar. In juli kwam de uitspraak. „Binnen twee weken moet de gemeente de dansvergunning hebben verstrekt". Dit gebeurde ook. Maar nu te kende het gemeentebestuur op haar beurt hoger beroep aan. De eerste (openbare) stap in dit be roep zal op tien februari van het komende Jaar worden gezet. Dan kan de gemeente Katwijk via haar advocaat de drie rechters van het Gerechtshof duidelijk maken waarom haars inziens de vergunning ten onrechte is ver strekt. En waarom deze zo snel mogelijk dient te worden inge trokken. Een verweer dat er in grote trekken op neer zal komen dat de president van de rechtbank is voorbijgegaan, althans niet vol doende heeft gelet op artikel 22 van de Drank en Horecawet. In de ministeriële toelichting daaroü wordt gezegd dajt de bevoegdheid voor beslissingen, inzake het ver lenen van een vergunning, aan B. -en W. en de gemeenteraad moet worden gelaten. Omdat de ze sociologisch gezien het dichtst bij de bevolking staan. Ook Hornkamp weet dat. Maar wil daar wel enige opmer kingen over maken: „De gemeen te zegt eenvoudig, dat het meren deel van de raad tegen is. En dat daarom ook het grootste gedeel te van de bevolking het dansen op zondag liever niet ziet. Ik ben echt benieuwd wat voor uit slag er zou komen als er eens een enquete onder de bevolking wordt gehouden". Een ander argument van het gemeentebestuur is. dat de eco nomische situatie in Katwijk zou Onno Hornkamp (rechts) voor een van de twee zaken waar "alles" om draait. Op de foto ook Martin van Klaveren, mede-compagnon in Maribel, de tweede dancing waarin voorlopigop zondag mag worden gedanst. gaan verslechteren. Dat er min der toeristen zouden komen, om dat deze per definitie voor hun rust Katwijk opzoeken. Hornkamp meent dat de praktijk anders leert: „We hebben in het afge lopen zomerseizoen veel toeris ten gehad, die ook op zondag avond graag nog even een dansje wilden maken. Ik weet wel dat die mensen maar een kleine groep vormen, maar het is ge woon zo dat degenen die willen dansen ook kunnen dansen. En wat ook erg belangrijk is, ze kun nen dansen zonder dat iemand er last van heeft". En niemand heeft er tot nu toe last van (gehad). Hornkamp: „Er is geen enkele klacht inge diend. Natuurlijk ben ik daar erg blij mee, want hierdoor is eigen lijk ook aangetoond dat het dan sen op zondag niemand overlast bezorgt. En dat een verbod op die gronden zeker niet gefundeerd is". Terug naar het begin. Naar de redenen voor de aanvraag .Onno Hornkamp. na te hebben gezegd („Voor de honderdste keer") het echt te betreuren dat deze zaak via het gerecht moet worden ge regeld: „Een belangrijke reden is natuurlijk dat ik zaken heb die zo goed mogelijk moeten worden geëxploiteerd. Dat is dacht ik niet meer dan normaal, zeker als Je verscheidene vaste krachten in dienst hebt. Het meest belangrijke is dat ik niet kan begrijpen waar om er wel doordeweeks en niet zondags zou mogen worden ge danst. Ik dacht niet dat dat nog in deze tijd paste". En over de uitslag van het ho ger beroep: „Daar kan eigenlijk geen zinnig woord over worden gezegd. De uitspraak in het kort geding was al niet te voorspellen en in feite is het nu ook weer niet te zeggen wat de beslissing zal zijn. Het lijkt me overbodig om te zeggen dat ik er het beste van hoop LEIDEN Piet Maas (34) he^ft zijn droom, een vaste aanstelling bij een operagezelschap, dit jaar niet in vervulling zien gaan. De zingende Leidenaar met de halve-dagbaan bij de Gemeentelijke Sociale Dienst kan wel terugblikken op een boeiende on derneming: een tournee van vijf we ken in de afgelopen zomer door Mid- den-Amerika en de Nederlandse An tillen. De muzikale reis voerde hem naar Aruba en Curacao, naar Pana ma en Costa Rica en naar Houston in de Verenigde Staten. Piet Maas, die met *t veroveren van de 3de plaats op een door de Vlaam se Kameropera georganiseerde inter nationale zangwedstrijd ook de kolom men van deze krant haalde, maakte de tournee samen met de sopraan Marianne Blok, de mezzo-sopraan Margot Stroink en de pianiste Frie da Scheuermann. Voor de lyrische tenor met dramatische mogelijkhe den. zoals de Leidse zanger zichzelf noemt, was deze reis een geweldige ervaring. Vooral de concerten in het geheel in de stijl van de Milanese Soaila gerestaureerde Tea/tro Natio nal in Panama en in de met rijke wandschilderingen getooide muziek tempel van Costa Rica staan onuit wisbaar in het geheugen van Piet Maas gegrift. De Leidse opera- en oratorium zanger met de professioneel ge schoolde stem woont nog steeds met vrouw en twee kinderen in een be scheiden bovenhuis aan de Pieter de la Courtstraat, waar men hem bijna dagelijks met toonladders kan horen stoeien. Hij heeft zijn succesvolle stu die in de operaklas van het Amster dams Conservatorium inmiddels be ëindigd en behalve in Midden-Ame- rika ook elders veel praktijkervaring opgedaan. Veel oratoriumwerk in Ne derland en een musicalconcert in een voorstad van Brussel. Audities bij opera-gezelschappen in Gent en Ant werpen leverden waardering op maar door het ontbreken van vakatures hebben zij nog niet tot een positief resultaat kunnen leiden. Piet Maas is op het ogenblik druk bezig met het instuderen van „Po- liuto", een in het vergeetboek ge raakte opera van Donizetti, die door Door Pieter C. Rosier het Velzer Operakoor ,3elcanto" in januari zal worden opgevoerd. Hij zal ook de partij van Uriël voor zijn rekening nemen tijdens een uitvoe ring, de komende maand in Voor burg, van „Die Schöpfung" van Haydn onder leiding van Louis van Wijngaarden- Dan is er een toezeg ging van de TROS-rald'io voor een operaprograimma met orkestbegelei ding. Bovendien is de hoop van Piet Maas gevestigd op de Duitse impres- sario Friedrich Paasch, die alle vrij komende vakatures in de Bondsrepu bliek voor hem in de gaten houdt. De tournee naar de Nederlandse Antillen en door Midden-Amerika is tot stand gekomen dank zij de me dewerking van de vader van Ma rianne Blok, die al meer dan veer tig jaar in Panama woont en daar een reisbureau leidt. Piet Maas over zijn ervaringen op de Antillen: ,.We gaven zowel op Aruba als op Cura cao één avond concert en één con cert voor leerlingen van de middel bare scholen. Voor de schooljeugd was er een programma van Spaanse en Italiaanse liederen en van gemakke lijk in het gehoor liggende opera fragmenten samengesteld. In Willem stad kwamen veel scholieren ook naar het grote avond-concert in de gloednieuwe schouwburg, waar we voor elfhonderd muziekliefhebbers aria's uit Italiaanse en Franse ope ra's zongen. Behalve Arutillianen za ten er ook veel Nederlanders in de zaal, die allemaal erg enthousiast reageerden". Ook de reds naar Panama is be paald niet vergeeft geweest. Piet Maas daarover: „Ons optreden in het kader van het openingsfestival van het pas gerestaureerde Paname se theater was zo'n succes, dat er kort daarna een extra concert moest worden ingelast. In de reeks festi valvoorstellingen was ook een optre den van de Engelse ballerina Margot Fonteyn opgenomen en dat wil toch over de kwaliteit van het festival wel wat zeggen. We werden trou wens, toen het doek al dicht was. be stormd door 'n enthousiaste menigte Het was voor ons vieren een hele belevenis! De muzikale Leidenaar citeert ver volgens met gepaste trots een Pana mese krant, waarin vermeld staat dat „Piet Maas duidelijk gedemon streerd heeft dat niet alleen Italia nen hun componisten goed kunnen interpreteren". Ook aan het optreden in de schitte rende schouwburg van Costa Rica bewaart Piet Maas prettige herinne ringen. Hij boekte er succes met aria's uit opera's van Verdi, Bellini, Donizetti, Puccini, Gounod, Frances co Cilea en anderen. In Houston, waar een concert werd gegeven onder auspiciën van het Nederlandse con sulaat en The Holland Club, zag men het programma nog uitgebreid met enkele Duitse aria's. Piet Maas heeft bovendien de eer gehad om in een Amerikaanse televisieshow te staan met enkele fragmenten itit „Norma" en „II Trovatore". Hij is met het succes van deze tournee bijzonder blij, want het helpt hem een eind op weg in zijn streven naar een wat ruimere bekendheid.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1974 | | pagina 10