Groenevelt moet zich, op
kleine schaal, 'waarmaken'
Lezers schrijven
Door C. J. Rotteveel
WINKELS
IKOR EN
ZD.-4FRIKA
Zin in Twin.
DONDERDAG 12 DECEMBER 1974
„De Industriebond NW heeft de
oorlog aan het kapitalisme ver
klaard", aldus schrift „Elsevier"
over een discussienota va>n voorzitter
Arie Groenevelt en de zijnen. De
bond mikt op een tussenvorm van
het communistische systeem en het
Joegoslavische stelsel. „Wie ooit in
O est-Europa is geweest, weet dat de
arbeiders het daar aanzienlijk slech
ter hebben don in het „kapitalisti
sche" Westen. „Uit recente onder
zoekingen is gebleken", aldus gaat
het blad verder, „dat driekwart van
de werknemers in Nederland tevre
den is met de baan die zij vervuilen.
Er kleven uiteraard bezwaren aan de
vrije ondernemingsgewijze produktie,
maar aan elk systeem zijn bezwaren
verbonden. De Industriebond NW
zou met deze discussienota de ar
beiders wel eens meer van zioh kun
nen vervreemden dan de heer Groe
nevelt denkt.
Nu is al tijdens de besprekingen in
de bondsraad van de industriebond
gebleken, dat sommige leden uit
latingen in de nota te generaliserend
en te demagogisch vonden. De heer
Groenevelt heeft daar tegenover ge
steld dat hij er weinig voor voelde
met doorwrochte plannen te komen,
omdat die meestal toch onder in de
kast terecht komen. Wij geloven dat
de heer Groenevelt niet met een
goed doordacht plan kón komen, om
dat hij de samenleving d<ie hij pre
dikt zelf niet goed voor ogen heeft.
De heer Groenevelt gaat zich hoe
langer hoe meer ontwikkelen tot een
demagoog, die de huidige maat
schappijstructuur omver wil schop
pen en zijn kreten alleen maar kan
onderstrepen met scherpe aanvallen
op het „vuige" kapitalisme. De heer
Groenevelt vormt niet alleen een ge
vaar voor de Nederlandse samenle
ving maar vooral voor het NW zelf.
WU kunnen ons namelijk niet voor
stellen dat het NW zijn geloofwaar
digheid in de Nederlandse ^menie-
ving wil verliezen door de radicali
sering die de heer Groenevelt voor
ogen heeft I
Zwakke opzet
waarin de nacht verdrongen werd
door een dag van licht. Hij was een
geniale knutselaar, die van het een
op het ander kwam, van de gloeilamp
op de elektrische centrale, en ver
moedelijk verbaasd stond toen hij
zag wat er uit zijn geknutsel was
gegroeid-
Maar kom aan. we aanvaarden even
dat er wèl lieden zijn „met etn
droom". De heer Groenevelt droomt
van een nieuwe maatschappij, „een
tussenvorm van het communistische
systeem en het Joegoslavische stel
sel", zoals „Elsevier" zegt. Daar leg
gen we ons even bij neer. Maar waar
we ons.noodt ofüe nimmer bij mogen
neerleggen is, dat Groenevelt en de
zijnen die droom" trachten te ver
zijn gebreken), leve de nieuwe struc
tuur, waarbij niemand, ook de heer
Groenevelt niet, van tevoren kan
zeggen hoe die uitvalt. In zijn pro-
fetenwaon blijkt de voorzitter van de
Industriebond te lijden aan gevaar
lijke zelfoverschatting.
Groenevelt en Muller
De heer A. Groenevelt maakt dezelf
de kapitale fout als Oarel Muller, in
diens streven naar nieuwe behande
lingsmethoden in de khniek „Den
nendal". Daar moest, inplaats van
een proef op kleine schaal met niet
meer dan zo'n vijf patiënten, een
hele inrichting „omgeturnd" worden.
Toen bleek, dat er ontoelaatbare te
kortkomingen aan die nieuwe mettho-
wezenlijken op een manier, die in de
meest letterlijke zin van hot woord
alle grenzen te buiten gaat. Mijn be
zwaar ik ben dat nog niet eerder
tegengekomen geldt de wijze van
aanpakken, die de Industriebond wil
toepassen. Wat Groenevelt en de
bond willen Is het op grootscheepse
wijze „omturnen" van een maat
schappij, die naar hun mening niet
goed functioneert. Niet tegén dat
streven naar verandering richt zich
mijn bezwaar, w 1 tegen de mas
sale aanpak.
Op kleine schaal
Tot zover deze reaotie van „Elseviers
Magazine". Ik zou daar nog iets aan
willen toevoegen. Naar het mij voor
komt is het zwakke punt in de op
zet van Groenevelt en de zijnen, dat
zij een vage theorie massaal
wensen te verwerkelijken, zonder de
zekerheid te kunnen geven dat die
een succes wordt. De heer Groenevelt
heeft „een droom", zoals dat tegen
woordig in de linkse terminologie
heet. Nu is het .hebben van een
droom" op zichzelf al een dubieuze
zaak. Ik ben namelijk van mening,
dat de vooruitgang niet te danken
is aan „dromen", maar aan zoeken
naar en vinden van oplossingen voor
opduikende problemen. Edison heeft
niet „gedroomd" van een wereld,
In elk bedrijf van enige omvang be
staat een afdeling onderzoek (re
search), waar gepoogd wordt nieuwe
wegen te vinden voor de produktie
of nieuwe produkten worden onder
zocht. In die bedrijven lopen men
sen rond „met een droom", om die
uitdrukking toch nog maar eens te
gebruiken. Maar men zou de direc
teur voor volslagen gek verklaren,
die de „dromer" gelegenheid zou ge
ven het gehele bedrijf te veranderen
in een poging een nieuwe produk-
tiemethode te vinden of een nieuw
pradukt te vervaardigen. Dat gebeurt
eerst op kleine schaal in de afdeling
onderzoek. Als daar bevredigende re
sultaten worden verkregen, vindt er
op beperkte schaal toepassing plaats
in het bedrijf zelf. En als dan alles
vlot verloopt, wordt het nieuwe ele
ment in het gshéle bedrijf toegepast
of vervaardigd.
Men gaat dus stap voor stap verder:
de proef neemit steeds groter vormen
aan. Nu zou men mogen verwachten
dat Grpenevelt en d)e zijnen van die
methode geleerd zouden hebben dat
ook hun dromen geleidelijk verwe
zenlijkt dienen te worden, aangeno
men dat er tussentijds geen ernstige
bezwaren rijzen. Maar nee. weg met
het „kapitalisme" (ongetwijfeld met
den kleefden, zakte het hele plan
onder druk van openbare mening en
overheid als een kaartenhuis in el
kaar.
Zonder ook maar iets van .Dennen-
dal" te hebben geleerd, wil Groene
velt hetzelfde recept zowaar op de
hele Nederlandse maatschappij
toepassen. Héél Nederland wordt
Groen evetls „proeflokaal". Op zoek
naar een korte omschrijving zou men
terecht kunnen .komen bij het
woord .megalomanie", grootheids
waan, maar dan in deze zin, dat
Muller en Groenevelt hun .dromen"
ineens op massale wijze willen toe
passen zonder proefneming op klei
ne schaal. De heer Groenevelt maakt
het helemaal bont door maar liefst
een gemeenschap van veertien mil
joen mensen „om te turnen". Nader
beschouwd zou ik het hierboven ge
bruikte woord .megalomanie" liever'
vervangen door een woord van eigen
constructie: microfofoie, angst voor
het kleine, waarmee ik bedoel, dat
beiden eon hoogst zonderlinge vrees
aan de dag leggen voor proefnemin
gen van beperkte omvang.
Uitdaging
Wie mij vraagt waar die angst van
daan komt, kan ik geen antwoord ge
ven, Misschien gaat heft hier om po
gingen het tekort aan scheppend
vermogen te overschreeuwen. In elk
geval mag men van Groenevelt ei
sen, dat hij eerst eens op kleine
schaal bewijst dat hij het bij het
rechte eind heeft. Nog altijd ligt er
een voorstel op tafel van de Leidse
hoogleraar prof. mr. N. E. H. van
Esveld, die in maart 1972 een proef
neming bepleitte, „waarbij vakbon
den, sociologen en serieuze critici van
de westerse ondernemingen bedrij
ven opzetten naar eigen inzicht, ka
pitaal aantrekken op eigen voor
waarden, medewerkers aanstellen op
basis van zeggenschap van onderaf
en waarbij ze jegens de maatschap
pij en de werknemers een openheid
betrachten die bij mondigheid, en
verantwoordelijkheid past. Dit ex
periment, dat enkele tientallen jaren
zou moeten duren, zou in aanmer
king kernen voor een aanvangssub-
sidie van de ministeries van Sociale
Zaken, Economische Zaken en van
Maatschappelijk Werk. Kritiek op de
onderneming, die niet uitmondt in
een dergelijke poging tot zelfdoen",
aldus prof. Van Esveld, „blijft onge
loofwaardig".
Men kan van ondernemers moeilijk
experimenten verwachten, zp schreef
prof. Van Esveld verder, „als er ge
gronde twijfel bestaat over de prak
tische waarde. Een deel van de maat
schappijkritiek is een mode, die
wordt gevoed door de huidige wel
vaart, dóe geïd en vrije tijd binnen
veler bereik brengt. Men wil wed
vaart, maar deinst terug voor de of
fers aan vrijheid, ontplooiing, mi
lieu, enz". Tcft zover dit citaat. Het
spreekt vanzelf, dat er in de bijna
drie jaar, die sindsdien verlopen zijn,
nog nooit iemand is geweest die be
reid bleek op de uitdaging van prof.
Van Esveld in te gaan. Ook de heer
Groenevelt niet, die wel nota's op
stelt, maar voor de praktijk terug
schrikt.
Dat uitblijven van reacties op bet
voorstel-Van Esveld ligt voor de
hand. De resultaten van het com
munistische stelsel in de Sow jet-
Unie zijn nog triester dan het sys-
ADVERTENTIE
Uw geld
groeit op de
rug van E&L
E&L zet haar schouders graag
jnder uw geld: Zij wordt daarbij
gesteund door 2 pilaren:
open beleggingsbeleid in de
s en de professionele
verzekeringadviseur. Die de
unieke levensverzekering-
Plus alle. ook fiskale, mogelijkheden
voor uw specifieke probleem.
Houd ruggespraak met hem.
E&L^"4
teem in Joegio-Slavië, dat tot een
benauwende toeneming van de bu
reauoratie heeft geleid zonder werke
lijke vooruitgang. Desondanks heeft
de heer Groenevelt een droom. Hij
gelóóft erin. naar men toch mag
aanemen. Maar laat hij dan wel eerst
even bewijzen dat het met de
theorie goed zit, door het oprichten
van een onderneming volgens eigen
inzichten. Dat zal niet veel moeite
kc6ten, want natuurlijk staat de In
dustriehond met zijn 200.000 leden
de machtigste in ons land, ook fi
nancieel volledig achter hem. Op
kleine schaal kan dan 'blijken wat de
denkbeelden vaii de heer Groenevelt
c<s. waard zijn.
Misverstanden
Nu zijn er sommigen, die de nota van
de bond als een „discussiestuk" voor
de eigen gelederen beschouwen. Dat
lijkt me een al te vriendelijke om
schrijving, want er is wel degelijk
sprake van een afwijzing van de
„kapitalistische" maatschappijstruc
tuur. Nu is dat een uitdrukking, die
gemakkelijk tot grove misverstanden
kan leiden. Onder „kapitalisme"^
dient men .werkelijk vrije onderne
mingsgewijze produktie te verstaan,.
En die bestaat niet meer, zoals dr.
Weisglas, economisch directeur van
de Unilever dezer dogen in een arti
kel in NRC/HandelSblaJd onder
streepte. „In onze huidige economi
sche orde stelt de overheid in veler
lei opzicht de voorwaarden voor het
handelen van de ondernemer en de
werkling van heft marktmechanis
me", aldus dr. Weisglas. „Dat begint
al daarmede, dat voor zover een on
derneming winst maakt, bijna de
helft daarvan rechtstreeks naar de
belasting gaat, terwijl deze indirect
nogmaals minstens het zelf de aan de
gemeenschap doet toekomen".
Dr. Weisglas haalt een door profes
sor Kuin gemaakte berekening aan,
waaruit blijkt, dat een middelgrote ih
Nederland werkende naamloze ven
nootschap met een eigen vermogen
van 5 miljoen gulden, een jaaromzet
van 10 miljoen en een jaarwinst van
1 miljoen direct en indirect in totaal
per jaar f 1.180.000 aan belasting ge
nereert".
Sterke beperkfrig
De onderneming is ook anderszins
aan vele overheidS. en andere beper
kingen onderhevig. De prijs van de
door haar vervaardigde produkten en
geleverde diensten is dikwijls van
overheidswege gecontroleerd. Hun
samenstelling en kwaliteit moeten
veelal aan tal van nonnen voldoen.
De keuze van vestigingsplaats is vaak
door overheidsmaatregelen beperkt,
in welk verband moderne milieunor
men, overigens terecht, een grote rol
spelen. Ook de personeelspolitiek is
veelal sterk gereglementeerd. Het
verminderen van het personeelsbe
A. Groenevelt
stand is aan strakke maatregelen
gebonden, verplaatsen stuift vaak op
grote moeilijkheden, terwijl ook de
beloning veelal aan bindende over
eenkomsten onderhevig is.
Vooral sinds de laatste wereldoorlog
•toont onze samenleving dan ook, al
dus de schrijver, een- gestage gang
naar een mengsel van geleide en
vrije economie met een onmisbare
tendens om hiet vrije ondernemer
schap steeds meer in te perken. Zelfs
drs. Den Uyl verzuchtte in Nijme
gen: Ik erken het, ondernemen is
er niet eenvoudiger op geworden.
De vraag rijst of dit proces ook in
de toekomst maar ongeremd kan
voortgaan. Het mament zal onher
roepelijk intreden, aldus dr. Weis
glas, „dat het marktmechanisme een
museumstuk zal zijn met een tot een
vervlogen verleden behorend vrij on
dernemerschap. Waarom daarover
getreurd? Kort en duidelijk: omdat
aldus het wagend presteren in de
maatschappelijke voortbrenging ver
loren zou gaan. Dit wagend presteren
is een van de belangrijkste kenmer
ken van de ondernemer, die hem bij
voortduring nieuwe wegen doet zoe
ken en begaan om op doelmatige
wijze in bestaande, wijzigende en
nieuwe behoeften te voorzien".
Dr. Weisglas wijst er verder om. nog
op, dat te gemakkelijk wordt aan
genomen, dat de slag op de .markt"
maar steeds gewonnen wordt. Niet
alleen vele kleinen, maar ook tal van
groten zijn er verliezers en in de
praktijk is hert een komen en gaan
van ondernemers. Daar is ongetwij
feld een element van verspilling aan
verbonden. Dilt is echter de noodza
kelijk te aanvaarden prijs voor vrij
heid van produktie en consumptie,
hoeksteen van onze democratie die
ons bepaald veel waard dient te zijn-
Overigens, ook de centraal geleide
produktie kent, zoals de ervaring
heeft aangetoond, een minstens even
grote, zo niet grotere verspilling".
Premie van Bonn
Dit artikel zou tekortschieten, indien
er geen melding gemaakt werd van
een hoogst opmerkelijke zwenking in
West-Duitsland. Ook daar is, zoals
Qen overvloede blijkt uit een artikel
van Max Kruk in de gezaghebbende
„Frankfurter Allgemeine Zeitung"
van 29 november jl., „wünöb" een. vies
woord geweekt, omdat velen nog al
tijd niet begrijpen, dat die winst
broodnodig is voor allerlei vernieu
wingen in de bedrijven. Ook in West-
Duitsland is, evenals hier, het onder
nemersklimaat zeer verslechterd.
Hier te lande is dat gebleken uit het
feit, da* Nederlandse bedrijven naar
elders vluchten en buitenlandse be
drijven zich liever buiten onze gren
zen vestigen. Dat dit fatale gevolgen
heeft voor de arbeidsmarkt is duide
lijk. Prof. Heertje onthulde dezer
dagen, dat de werkloosheid in ons
land aanzienlijk groter Is dan 160.000
man, namelijk 350.000, dus meer dan
het dubbele. Van ondernemerszijde is
sterk aangedrongen op maatregelen
ter vergemakkelijking van de inves
tering, maar aldus dezelfde hoog
leraar in „Elsevier" de nieuwe in
vesteringsfaciliteiten gelden slechts
voor één jaar en de ondernemer
bouwt zijn investering op langere
termijn. Daar trapt geen ondernemer
in, aldus prof. Heertje.
En nu in WeSt-Dnitsland. Daar is de
regering van de socialist Helmut
Schmidt plotseling beredd gebleken
een premie van IVt procent toe te
kennen aan ondernemers, die in heit
komende halfjaar bot investering
overgaan. Max Kruk gelooft niet,
dat die premie de lusteloosheid in
ondernemerskringen fundamenteel
veranderen zal. „Maar in elk geval
kan de premie als een eerste voor
zichtige stap in de ooede richting
worden beschouwd", aldus het Wesfc-
duitse blad, dait boven heft artikel van
zijn medewerker de veelzeggende kop
plaatste: „Bonn ontdekt de onderne-
Opnemen van brieven ln De redactie behoudt zich
deze rubriek behoeft niet te daarenboven het recht voor
betekenen dat de redactie om bijdragen te Weigeren dan
het met de Inhoud eens is. wel in te korten.
energiekeling
Philips batterijen,
die gaan maar door
In het vakblad "Chronos" van 20
november jl. kunt u het. vogende ar
tikel aantreffen.
Onder de titel "Amsterdam denk
tun je hart" heeft de Stichting
Amsterdam Oilfcy onlangs 'n onthut
send rapport laten verschijnen. Het
rapport vermeldt een groto aan
tal onverkwikkelijke ziekites, die onze
zevenhonderd jaar oude hoofdstad
heeft en die mogelijk nog wel eens
tot een fatale afloop zouden kun
nen leDden. Het rapport werd ge
schreven door drs. H. W. ter Hart,
wetenschappelijk medewerker van
het Economisch Geografisch Insti
tuut van de Universiteit van Am
sterdam.
Het feitenmateriaal komt van het
Centraid Instituut voor het Mid
den- en Kleinbedrijf, dat in op
dracht van de Stichting A'dam Ci
ty de publieksfuncties van de Am
sterdamse city heeft onderzocht. Het
Buro Goudappel en Coffeng analiseer
de met betrekking tot die city de
verkeerssituatie.
Het rapport concludeert onder meer
dat de animo van de winkelier om
iets in Amsterdam te ondernemen zo
langzamerhand aan het verdwijnen
is. Niet alleen uit de enorme leeg
stand is af te leiden dat de ambitie
om in de cfty van Amsterdam nog
iets \e entameren, ontbreekt. Het
CIMK heeft geconstateerd dat in de
laatste jaren slechts één op de vijf
winkels een verbouwing verricht
heeft, een nieuw filiaal heeft ge
opend of een uitbreiding heeft ge
realiseerd op het punt waar men al
zat.
Het is bekend dat niet alleen Am
sterdam kampt met een ernstig
ziek hart. Ook het winkelbestand in
Rotterdam gaat met forse sprongen
achteruit. De middelgrote steden ver
tonen eveneens tekenen van terug
gang. De oorzaak? Er zijn er tien
tallen. Bijvoorbeeld de zorgelijke om
zetontwikkeling. Sinds 1966 is die
ontwikkeling in Amsterdam zeer
zorgwekkend.
Maar er is nog een belangrijke
oorzaak, waar bijvoorbeeld 48 procent
van de door het CIMK geënquê
teerde ondernemers de grootste
schuld aan geven: de parkeerpro
blemen in de binnenstad, of liever:
de doorstroming van t verkeer in de
binnenstad. De bereikbaarheid van de
binnenstad neemt af, de koper
blijft weg.
Wanneer de oorzaak van de ziek
te bekend is lijkt het ons redelijk
dat de bestrijding van die ziekte zo
spoedig mogelijk ter hand wordt
genomen.
Enn goed voornemen voor 1975?
Conclusie:
"Leiden denk om Je hart"
De nieuw C A in de Bree6traat
zal een belangrijke impuls geven
voor de hartslag van Leiden. Daarom
geen gezeur, maar morgen begin
nen met bouwen! En wat de par
keergelegenheid betreft in het cen
trum van Leiden, één advies: laat
iedereen die nog een klein
beetje belangstelling heeft voor ons
Leids City Centrum zich oriënteren
in Hüversum en Arnhem. In beide
steden bruist het van activiteiten en
is de klant koning, ook in de parkeer
garages. F. WIEGMANS
Breestraat 95 Leiden.
Naar aanleiding van het artikel
"Film over Zuid-Afrika en reclame
voor Nederland"/ Sn uw blad van 29
november Jl. zoik gaarne het vol
gende opmerken.
1. Het IKOR heeft "Last Grave at
Dimbaza" uitgezonden als een door
Zuidafrikanen zélf samengestelde
klacht, een "schreeuw van woede"
over het lijden van de zwarte bevol
king in het op twee na meest
welvarende land ter wereld. Er was
dus geen sprake van een Nederlands
oordeel, maar van een Zuidafrikaans
getuigenis, dat wij in ons program
ma een plaats gaven. Wij hebben dit
in alle voorberichten nadrukkelijk
gesteld. Van mensen, die consequent
aan het kortste eind van de "geschei
den ontwikkeling" trekken kan men
maar moeilijk een "volledig-en-niet
eenzijdig-beeld" verwachten, om de
eenvoudige reden, dat hun dat zelf
voortdurend wordt onthouden.
2. Vertoning van de film in Neder
land ontslaat ons echter niet van
verantwoordelijkheid voor de feite
lijke oprechtheid van het getoonde.
Daarom hebben wij het originele
'commentaar van de film vóór uit
zending ter correctie voorgelegd aan
de "commissie voor de bestrijding
van het racisme" van de Wereldraad
van Kerken te Genève en aan het
Afrika-Instituut van de Rijksuniver
siteit in Leaden. De film werd ook
aanvaard voor vertoning op de re
cente Assemblee van alle Afrikaanse
keiken in Lusaka. In de recente ver
gadering van de Synode der Neder
landse Hervormde Kerk werd dr. C.
F. Beyers Naudé, directeur van het
Christelijk Instituut in Zuid-Afrika
naar zijn mening over de film ge
vraagd. Na te hebben verteld, dat in
de IKOR-uitzenddng de mededeling
over de verplichting tot aansluiting
bij een blanke schietclub op zijn ver
zoek was gecorrigeerd, verklaarde dr.
Beyers Naudé letterlijk aan de ge-
bete Synode het volgende: "Als U
mij de vraag stelt, in hoeverre is het
waar, waft in de film naar voren is
gebracht, dan kan ik alleen maar
zeggen: dat is zo! Als U mij de vraag
stelt: Hoe is het mogelijk dat het zo
kan doorgaan, dan kan men daarop
talloze antwoorden geven. Natuurlijk
kan men zeggen: dat is een eenzijdig
beeld, want het raakt hoofdzakelijk
het aspect van de trekarbeW dn ver
band met de positie van de herves
tiging van de zwarten in het thuis
land-gebied. Het spreekt vanzelf: in
één film Is het onmogelijk om alles
weer te geven. Het feit blijft dat de
voorstelling, zoals die daar gegeven
is, in verband met de situatie van
de zwarte arbeiderschap in de steden
en in de hervestigongsdorpen zo is
als het daar is weergegeven; dat het
een correct beeld is."
3. Naar ons ter ore kwam gaat de
BBC befaamd om zijn evenwich
tige berichtgeving de film binnen
kort; uitzenden, aangevuld met een
korxe film van de Zuidafrikaanse re
gering, vervaardigd naar aanleiding
van "Last grave at Dimbaza." Van
het bestaan van deze film werden
wij eerst na uitzending van "Dim
baza" op de hoogte gesteld. Ook di
verse positieve reacties van Zuid
afrikaanse zijde kunnen bevestigen,
dat wij met uitzending allesbehalve
een willekeurige of onbezonnen daad
hebben gesteld.
4. Aan IKOR-televisie is conse
quent geweigerd zélf een reportage
te mogen filmen in Zuid-Afrika. Een
zekere reputatie in anti-apartheids-
pragrammering kan daar moeilijk de
reden van zijn, want wij vroegen
reeds een visum aan nog voor wij
ooit één meter film over Zuid-Afrika
hadden uitgezonden.
5. Inderdaad valt óók over Neder
land een negatieve film te maken.
Hebben wij om die reden ooit aan
één Zuidafrikaanse Journalist de toe
gang geweigerd? Indien de beeldvor
ming over Zuid-Afrika in veel op
zichten zo controversieel en gebrek
kig is, heeft de Zuidafrikaanse rege
ring ditt zeker voor een deel aan
zichzelf te wijten.
W. J. KOOLE,
directeur IKOR-televisie
Hilversum.
Zin in Twin natuurlijk.
Zo'n pittig halfzwaar sjekkie uit 'tgroene pakje.
