„Alicia": goed
onhandig
scenario
thema strandt op
^Spaaïgiïö
S LEIDSE SPAARBANK^
SPECIAAL WOLNUMMER
Lonesome
cowboys:
bizar
sfeertje
^Soylent Green een
senge science fiction
T
VRIJDAG 27 SEPTEMBER 1974
ADVERTENTIE
Maak het u gemakkelijk: voor alle geldzaken
naar één adres ook voor
Sluikreclame
In "Alicia", de nieuwe film
van Pim de la Parra en Wim
Verstappen, doet zich een dame
voor die een Coca-Colalfes van
node heeft om tot haar gerief
te komen. De onderhavige prik-
fabriek heeft deswege een kort
geding aangespannen waarin ge
ëist werd dat die scène geknipt
zou worden. Mevrouw Lom-van
Marle, de vice-presidente van
de Amsterdamse rechtbank heeft
die eis toegewezen en nu is de
schaar gezet in de dame die
aan een gazeusefles kennelijk de
voorkeur geeft boven Hugo Met
sers die gewoonlijk komt op
draven als er in een Nederland
se film bevredigd dient te wor
den.
Nu gaat het mij niet zozeer
om dat meisje met haar hang
naar glazen speelgoed; ik had
meer het oog op zo'n fabriek,
die zijn reinheidsideaal beves
tigd wil zien via een kort ge
ding. Uiteraard is er geen en
kel bezwaar tegen wanneer een
Coca-Cola aanwendt in een op
de familie afgestemd liedje, zo
als Eli Asser wel heeft gedaan
in "Citroentje met suiker". Je
aoort dan niet van het aanspan
nen van een geding, omdat het
letterlijk in de huis-tuin-en keu
kensfeer blijft.
Maar zodra het slaapvertrek
er aan te pas komt, breken voor
al op het gezin gerichte con
cerns uit in een verschrikkelijke
toorn waarvan het kabaal zelfs
het gerinkel der kassa's over
stemt. En dan worden de boos
doeners voor de rechter ge
sleept, met het koddige gevolg,
dat de vice-presidente van de
Amsterdamse rechtbank tot de
conclusie komt dat met de scè
ne een commercieel doel wordt
beoogd en dat daardoor in
breuk is gemaakt op de Bene-
lux-merkenwet.
Juridisch gesproken is er mis-
scnien nog brood van te bakken
dat Pim en Wim met het laten
hameren van de colafles een
commercieel doel hebben be
oogd, maar tot wiens heil dan
wel?
Hebben zij gedacht dat de fir
ma Coca-Cola de beurs wel zou
op'trekken bij het aanschou
wen van de wijze waarop de da
me hun zo herkenbare fles ma-
nip-ueert? Of meent mevrouw
Lom-Van Marle dat het filmers-
paar er van is uitgegaan dat er
door het duidelijk zichtbaar
maken van een colafles in een
enigszins ongebruikelijke con
text meer bioscoopkaartjes «an
de hand zouden gaan?
In het voor mij ondoorzichti
ge woud van Juridische bespie
gelingen zouden beide overwe
gingen best geldigheid kunnen
heooen, maar persoonlijk zie ik
in zo'n scène nauwelijks com
merciële waarde. Iets anders
was het natuurlijk geweest in-
die.a het betrokken meisje met
'n colafles in de hand al dan
niet ontkleed bij de aanvang
van een vooraanstaande voet
balwedstrijd naar de middencir
kel was gestormd teneinde het
glaswerk ten behoeve van de
aanwezige toeschouwers en tele
visiecamera's op te heffen.
Dan was het sluikreclame ge
weest en dat mag van de con
cerns, of ze nu een detergant
voor de gezinswas dan wel een
draak voor de gezinsbuik ver
vaardigen. Dan ook zou er geen
spr ike zijn van een kort geding,
ze'fs al waren Pim en Wim erbij
met een batterij camera's, want
dan gold het immers sport en
sp*.: onschuldig vermaak waar
bij ten hoogste af en toe een
supporter onder de voet getre
den wordt.
Maar de slaapkamersport
bliift in het verdomhoekje lig
gen, en die lege oolafles hoort op
het balkon thuis.
H. J. OOLBEKKINK.
Haagse bioscopen
Apollo "Alicia", dag. 12.15, 2.30
7.00, 9.15 uur, za en zo 12.15,
2.30, 4.45, 7.00 en 9.15 uur.
Apollo 2 "Dillinger", dag. 2.00
7.30, 9.45, zo ook 4.15 uur.
Asta "For Pete's Sake", dag.
2.30, 7.15 en 9.30 uur, zo. 1.30,
4 00, 7.15 en 9.30 uur.
Bijou "Charles Chaplin: City
Lights", dag. 2.00, 7.30, 9.30
uur, zo ook 4.15 uur.
Camera "My name is nobody"
dag. 2.15, 7.15 en 9.45 uur. zo
1.45 en 4.15 enz.
Cineac "Gold", 7.15 en 9.30 u.
Corso "The Sting", dag. 2.00,
7.00 en 9.30 uur, zo ook 4 30 u.
Du Midi "De kanonnen van
Navarone", dag. 8.15 uur.
Euro "De langste dag", za, zo
en woe 3.45 en 7.45 uur, overige
dagen 1.30 en 7.30 uur.
Flora "Gabriella", dag. 2 00,
7.00 en 9.15 uur, zo ook 4.30 u.
Kriterion "Fellini: Amarcord"
dag. 3.00, 7.00 en 9.30 uur.
Metropole Tuschinski "The
Exorcist", dag. 2.00 en 8.00 u.
Odeon "De getemde feeks",
dag. 2.00 en 8.00 uur.
Olympia "Papilion", dag. 2.00
en 8.00 uur.
Passage "The Exorcist" dag
2.30, 7.00 en 9 30 uur, za en zo
1.30, 4.00, 7.00 en 9.30 uur.
Rex "The way of dragon", dag
9.30 11.30, 1.30, 3.30, 5.30, 7.30,
en 9.30 uur, zó vanaf 1.30 enz.
Royal '70 "The war wagon",
ma t.e.m. woe 2.15 en 8.00 uur,
do, vrij en zo 2.15, 7.00, 9.30 u.
za 2.15 en 7.00 uur.
Royal op zolder 'De bloedige
vuist van Kung Fu", ma t.e.
m. woe 2.15 en 8.00 uur overi
ge dagen 2.15, 7.00 en 9.30 uur
Studio de luxe "Op de Franse
toer", dag. 2.15, 7.15 en 9.30 u,
zo. 1.30, 4.00, 7.15 en 9.30 uur.
Studio 2000 "Zardoz", dag. 7 15
en 9.45 uur, zo ook 1.00 uur.
De Uitkijk "The conversation"
dag. 2.30, 7.00 en 9.30 uur, zc.
1.30, 4.00, 7.00 en 9.30 uur.
LIDO "Veel liefs uit Mos
kou", de oude James Bond-Kra-
ker weer in Leiden.
LUXOR "The Exorcist", of
je het nu griezelig vindt of niet,
maar de duivelsuitbanner is de
moeite waard.
REX "Mash" satyre op de
oorlog, die zich afspeelt in een
veldhospitaal in Korea. De tele
visieserie sloot erop aan, maar de
enige echte "Mash gives a real
damn".
Nachtfilms
CAMERA "Flesh", een film
van Andy Warhal met Paul Mor-
rissey en Joe Dallesandro.
Kinderrnaitiinee
CAMERA "De wraak van
Ivanhoe" is zoet, maar recht
vaardig.
REX "Cleopatra", koningin
van Egypte in de grijze, maar
avontuurlijke oudheid.
Goede films irn
andere steden
"De getemde feeks" (Richard
Burton en Liz Taylor) Odeon Den
Haag.
"The Conversation" (Gene Hack-
man) De Uitkijk, Den Haag.
"The nine lives of Fritz the
cat" (tekenfilm voor boven de
acttien), Leidsepleintheater Am
sterdam.
"Lacombe Lucien" (Louis Mal
le), Studio k en De Uitkijk, Am
sterdam.
"The Sting" (Paul Newman,
Robert Redford), Corso, Rotter
dam.
Papillon" (Dustin Hoffman
Steve McQueen), Grand, Rot
terdam.
De werken van Andy Warhol bekijk
Je óf met niet eindigende verba
zing over de aparte sfeer en aanpak
van een gegeven óf Je loopt van
pure verveling binnen het kwartier
de bioscoop uit. Er is bijna geen
tussenweg. Neem nu "Lonesome
cowboys" dat Andy Warhol en Paul
Morrissey maakten met dezelfde
ploeg acteurs als in "Flesh" en
"Trash". Het verhaal is zo verteld:
de onpeilbaar grillige Ramona (Vi
va) leeft met haar vriend, de absur
de Baker, in een vrijwel verlaten
streek van het Wilde Westen. Op een
dag komen daar vijf zogenaamde
broers langs; cowboys die eikaars ge
zelschap hebben gezocht om de een
zaamheid en de kilheid te verdrij
ven. Op het grondgebied van Ramo
na wordt een woest erotisch festival
aangericht, waar ook de sheriff, een
travestiet, ferm aan meedoet. Ramo
na houdt zich uitgebreid bezig met
de mooie Julian, die zich nog maar
kort tevoren bij de "broers" heeft
gevoegd en bron van Jaloezie onder
de cowboys is geweest. Het slot van
het lied is dat de groep uit elkaar
valt: Julian en Eric gaan hun eigen
weg. Zo te zien is het een redelijk
gegeven, waar men tal van symbo
lieken in kan aanwijzen; een stem-
mingsverhaal, een spel van wat
moeilijk te doorgronden gevoelens.
Maar geef het Andy Warhol in han
den en er komt iets bizars uit de bus,
iets dat eigenlijk niet in woorden is
te vatten. Warhol houdt er een vol
strekt eigen manier van uitbeelding
op na: hij filmt met bruut- en hef
tigheid. zeker in de erotische passa
ges. Zijn figuren zijn van een onwe
zenlijkheid die frappeert, niemand is
wat hij of zij schijnt te zijn. Het ge
heel lijkt weinig voeling te hebben
met de gewone wereld. Je moet er
van houden.
RP.
Jerome Reehuh en Willeke van Ammelrooy in "Alicia".
Verstappen begint met het
gezinnetje breeduit in zijn normale
doen te volgen. Tot een kernachtig
tekenende aanduiding, die de toe
schouwer meer vereenzelvigingsmo-
gelijkheden biedt, reikt hij echter
niet.
Integendeel, de logica van de hoofd
personen, bun geloofwaardigheid
net zoals de onhandige scharnier
punten in het drama, ze blijken in
het script van Wim Verstappen en
Charles Gormley van een schutte
righeid, die al niet meer had mogen
voorkomen. Er zit ook te weinig dwin
gende detaillering in de spelregie om
de ambitie van het thema tot ont
plooiing te brengen. Daar zou vermoe
delijk een Kazan voor nodig zijn. Er
wordt op een oppervlakkiger plan
door Willeke en Hugo Metsers niet
eens onverdienstelijk gespeeld, daar
om heen vindt men teveel onaffe ka
rikaturen.
Goed, zand daarover, de erotiek en
misschien nog iets onachterhaal
baar anders, dat ons maatschappij
beeld raakt net als in "Blue Movie",
moet genoemde bezwaren wegnemen.
Met een typische De la Parra-hu-
mor, die al meteen in "Alicia" te be
speuren valt, stapt de vennoot nu
ook zelf monter in het beeld om niet
te komen tot wat hij beproeft. Of al
thans veel later.
"Alicia" van Wim Verstappen in
Trianon.
Film: "Soylent Green" ("Groen
tantsoen") In de hoofdrollen:
Charlton Heston, Leigh Taylor-
t'oung, Edward G. Robinson en
'huck Connors Regie: Richard
''leischner Theater: Studio.
"Soylent Green" is een science-
iction-film, die speelt in het New
fork van 2022 en laat zien hoe het
tordt als de bevolking oploopt tot
eertig miljoen mensen in één
tad. Mensen die slapen in trappen-
uizen en één tree met z'n tweeën
loeten delen. Er is geen voedsel
leer. Sla, aardappelen, vlees, ap-
els, alles is op, behalve wat mond-
?s-maat rantsoenen voor mensen,
ie er honderden dollars voor over
hebben. Alle voedsel is vervangen
door Soylent. Soylent Geel, Soylent
Oranje en tenslotte Soylent Groen.
"Gemaakt van plankton", verklaart
de minister. En dan ontdekt een de
tective, tijdens het oplossen van één
van de vele moorden, dat de zeeën
uitsterven, mèt het plankton. Waar
is Soylent Groen van gemaakt? In
elk geval niet van plankton.
"Soylent Green" is precies datge
ne waar mensen bang voor zijn als
ze praten over overbevolking. Het is
een griezelig beeld van een toekomst
die hopelijk nooit zover zal komen.
En als film: realistisch en nogal
aangrijpend.
ELISABETH TOLENAAR
Namvelijks herkenbaar door opmaak en geverfd haar: Richard
Burton, die Sir Winston Churchill uitbeeldt in "The Gathering
Storm", die 29 november op de avond van Churchill's 100ste
geboortedag door NBC-televisie in Engeland zal worden uitge
zonden.
KALFSKOTELET
„ORIËNTALE"
geserveerd met een fijne
kerrysaus waarin ananas,
gemberen banaan
ERG LEKKER
12?5 p.p.
KIOSK
TUDSCHRFTENHANDa
HANDWERKWINKEL
De filmkritiek was niet opgetogen over „Blue Movie" van
Wim Verstappen. Had men ongelijk) Het publiek is het
sexdrama in de Bijlmer met miljoenen gaan zien, ook ver
over de Nederlandse grenzen. Dat het alleen om de sexuele
vrijmoedigheid ging lijkt twijfelachtig, want er zijn op het
ogenblik bepaald wel meer films, welke die kunnen bieden.
hun dwarsheid wel aanvechtbaar,
maar net zo goed met inzicht en geest
scherp geformuleerd. Komt men Ver
stappen in zijn scenario's en ensce
neringen echter tegen, dan is van al
die intelligentie en esprit weinig over.
Hij produceert een soort Montessori-
toneelstukjes van dramatisch ar
melijke allure, waaraan met enige
slimheid dan een flinke scheut sex is
toegevoegd. Om het onvolkomene van
veel andere zaken op de achtergrond
te dwingen.
Zo is het ook weer met "Alicia".
Jammer, want 'Dakota" leek half
mislukt en daardoor toch onderschat,
een keer ten goede te beloven.
Laten we wel wezen. Pim en Wim
hebben met de puur technische
grondslagen van het filmvak niet zo
veel moeite meer. .Alicia" zaet er hes',
behoorlijk uit, de mobielere 16 mm
camera van Mare Felperlaan heeft
voordelig gewerkt, het opblazen van
de beelden is kwalitatief beter ge
worden en het geluid is niet meer zo
irritant onnatuurlijk als het ooit
Op het thema van Verstappens
nieuwe film valt ook niets af te din
gen, hij is serieuzer geworden. In na
volging van Pim de la Parra, die in
"Frank en Eva" Hugo Metsers en
Willeke van Ammelrooy ontrouw
deed zijn, is 't inu omgekeerde Wille
de, die midden in de nacht haar keu
rig gewreven eensgezinshuis je onder
de rook van Amsterdam ontvlucht.
Een zo op het oog wolkenloos huwe
lijkje, bankdirecteur en twee kin-
ders, laat zij in de steek. Naar later
blijkt om uit de sleur te breken en
een Onafhankelijke Vrouw te wor
den, die overigens wel het ma
ximumbedrag voor chèques ten kos
te van haar man blijft overschrijden.
"Alicia" vertelt van de lange speur
tocht van Willem-Jan naar zijn
vrouw, haar merendeels erotische
ervarinkjes en de reacties van buren,
vrienden en bankpersoneel op het
gebeuren.
Door
Piet Ruivenkamp
Mogelijk heeft een rol gespeeld het
wat groezelige beeld, dat ont
stond door de 16 mm-opnamen op te
blazen tot bioscoopformaat. Zoiets
kan de indruk van een authentieke
reportage heet-van-de-naald oproe
pen, realisme onder moeilijke om
standigheden toch nog geoogst.
Het is net als met een krant. Als die
smetteloos op het mooiste kunstdruk
papier zou verschijnen, zou bijna
niemand meer geloven in de sponta
ne neerslag van gebeurtenissen. Het
geheim van het succes van "Blue
Movie", die nog steeds in nachtvoor
stellingen en ook wonderlijk gecou
peerd in Parijs opgang maakt, is
daarmee niet verklaard.
Scorpio Films houdt nu in zijn
voortvarend streven om gesubsi
dieerd of niet, beweging te brengen
in onze speelfilmproduktie, zijn tien
de geesteskind, "Alicia" ten doop
sinds Wim Verstappen in 1967 zijn
„Joszef Katüs" presenteerde. Na
„VD" en .Dakota" greep hij maar
weer eens terug naar het lucratieve
16 mm. koos een gedeeltelijk zelfde
bezetting en bleek ook niet vies van
de erotische bupsakee van die film
Wim Verstappen vormt voor mij
een wonderlijk fenomeen. Hij schrijft
in Vrij Nederland filmkritieken, m
't Is goed, gezellig èn X
betaalbaar in
TRESLONG
HILLEGOM
Vosselaan
in 't hart van de Bollenstreek
tel. (02520) 15347
