Stenografische dienst 125 jaar? een oase in het parlement HET EENZAME JAPANSE VLIEGVELD NARITA '74 mode. Doofpot? PONDERDAG 26 SEPTEMBER 1974 PAGINA 21 Opnemen van brieven in deze rubriek behoeft niet te betekenen dat de redactie het met de Inhoud eens Is De redactie behoudt zich daarenboven het recht voor om bijdragen te weigeren daD wel In te korten NARITA (JAPAN AP) De eni ge die het internationale vliegveld van Narita, 75 kilometer ten oosten van Tokio, gebruiken, zijn de vogels. De luohthaven is de grootste, en duurste van Japan en beschikt over hypermoderne technische installa ties en een startbaan van 4.000 meter lengte. De gebouwen en de verkeers toren zijn groot en prachtig, maar geheel verlaten. Er is geen mens te zien. Narita heeft 533 miljoen dollars gekost. Het had al achtmaal officieel zullen worden geopend. Dat het nooit gebeurd is. is het gevolg van de acties van de boeren in de buurt en van de mensen in de stad die age ren tegen vervuiling van de lucht j en overlast door lawaai. Wanneer Narita eindelijk "open" ze) gaan is een vraag die nog nie- I mand kan beantwoorden. Met de aanleg ervan was begon nen in 1966. De overheid wilde over een tweede luchthaven beschikken, I ter ontlasting van de luchthaven Ha- neda bij Tokio, waar het veel te druk was geworden. De boeren trokken hevig van leer, tegen de plannen om hun land te ont eigenen. en hun actie werd overgeno men door mensen uit de streek, boe- j reu en hungers. Er kwamen hele i grivpen radikale studenten opdagen o" -e strijden tegen de plannen in zage Narita. De boeren keken eerst wat vreemd op, uit die onverwach te hoek was geen steun verwacht. maar omdat het "voor het goede doel was", was die hulp welkom. Tij dens een fel gevecht tussen studenten en politie, in 1971, verloren drie le den van de oproerpolitie het leven. Maar de regering trok aan het langste eind, de nodige grond werd in beslag genomen en men ging aan het bouwen. Maar daarmee waren de moeilijkheden nog niet voorbij. In de nabijgelegen stad Tsjiba kwa men hele wijken in opstand tegen het plan om onder hun straten een buisleiding aan te leggen door wel ke vliegtuigbrandstof naar Narita moest worden aangevoerd. De m .-nsen wezen erop dat als zich aardbevingen voordeden en de lei ding brak, vreselijke ontploffingen en branden het gevolg konden zijn. Zij vroegen de gemeente de aanleggers van het vliegveld te dwingen het he le project uit te stellen. Hierop werd de leiding geheel om gelegd over een lengte van 8 kilome ter, mxar dat zat ook weer niet goed Burgers van Tsjiba zeiden dat een bepaald chemisch middel dat met aarde wei d gemengd om de grond, waarin tie leiding werd aangebracht te verbarden de leiding zou langs een rivierbed komen te liggen het drinkwater in de streek zou verpes ten. Een taai lang werden met het middel proven genomen en toen liet de overheid weten dat het "vei lig" was. Het aanleggen van de lei ding zou worden voortgezet. Als alles goed gaat is dit werk over negen maanden gereed. Maar dè boe ren zijn rog niet aan het eind van hun latijn. Verwacnt wordt dat de herrie weer zal opleiding als de leiding klaar is. Door boeren en hun aanhangers zijn aan het eind van de vliegtuigbaan 2 ijzeren torens gebouwd van elk 65 meter hoog, en zelfs kleine machines hebben hierdoor tot nu toe zelfs geen proeflandingen kunnen uitvoe ren. En dan hebben buitenlandse lucht vaartmaatschappijen bezwaar ge maakt tegen die ene baan volgens de plannen zal er in het eerste jaar of wat geen tweede bijkomen. Door krachtige ongunstige winden zou die ene baan niet kunnen wor den geb-uitat, zeggen zij, en dan zat meteen óe hele luchthaven "dicht". En dat zou ook zo zijn als op die ene baan eens een machine kwam te staan die bijvoorbeeld beschadigd was. O ik dan was Narita gelijk on- nruikba'vr, vermoedelijk urenlang. Bij dit alles komt nog de afstand van Nxr'ta naar Tokio, een 75 kilo meter dus. Een buitenlandse luchtvaartman zei: "hoe kan Je verwachten dat iemand die uit Hongkong komt, dat is drie er. een half uur vliegen, nog eens drie uur nodig zal hebben om moeizaam, over de grond naar Tokio te reizen"? Hij vond de ligging van Narita het grootste bezwaar van allemaal. LEZERS SCHRIJVEN: Acryl mêlee pullover. V- of ronde hals. 3 Kleuren. Mt. 36-46.24.75 Effen overhemdblouse. 5 Kleuren. Mt. 36-44.15.75 Broek. Pol./rayon. Jeans of normaal model. 6 Kleuren. Mt. 36-48. 32.75 Overhemdblouse. Mt. 38-48. 19.75 Spencers. V- en ronde hals. Effen of met t' kabels. Vele kleuren. Mt. 36-46.12.75 Leuke rokken. Pol./rayon. 4 Kleuren. Mi 36-46.24.75 DEN HAAG Elke ziin die iin de vergaderzaüem va'n dè Eerste en Tweede Kamer wordt uitgesproken, woirdt gere gistreerd. Soms moet er een beetje aam geschaafd worden vanwege de duidelijkheid of om er beter Nederlands van te maken. Dat gebeurt dan. Dinsdag bestaat de Stenografische Dienst van beide Kamers der Staten-Generaal zoals hij officieel heet 1 25 jaar. Sinds 1849 is praktisch elk openbaar Kamerdebat op schrift vastgelegd en bewaard voor het nageslacht. Het is een stuk geschiedenis door mensen zelf geschreven. En een ding is in al die jaren niet veranderd, namelijk het systeem waarmee men werkt. Mensen die de Kamer bezoeken zipn in het midden van de zaal een kieine vierkante tafel met een groen kleed. Dit is de plaats van de stenografen, die elkaar om de vijf minuten aflossen. In de Tweede Kamer snelt men daarna het trapje vanuit de vergaderzaal af en werkt men op een grote afdeling elders in het gebouw het eigen stenogram uit. In de Eerste Kamer lopen de stenografen naar een kamer na*st de vergaderzaal. Een uur na aflooo van de vergadering is het versiag klaar. Dat komt door het ketensys teem. Als veertien stenografen aan het verslag werken, is de eerste meï* zijn d.eel klaar, als de laatste van de keten zijn „beurt" heeft gehad. BLIJVERTJES De stenografische dienst is een dienst van „blijvertjes". Er is praktisch geen verloop. Directeur Andre zit er al 43 Jaar, onderdirec teur Boon viert in december z'n 40- Jarig Jubileum en de twee plaatsver vangend onder-directeuren Minde en Van Beurden lopen respectievelijk 38 en 24 jaar mee. Slechts drie of vier mannen hebben in de loop der Jaren de dienst verlaten. Hiervan is Drees sr. wel het meest saillante voorbeeld. De man die in 1907 als stenograaf begon, eindigde zijn politieke carrière als premier. Stenografie kan dus tot veel leiden. Grappig detail is dat de oude Drees ln de kamer zeer snel sprak evenals zijn zoon, die thans in de Kamerbankjes zit voor stenogra fen is dat niet leuk. Drees sr. is meermalen gevraagd om zijn soreektempo wat te vertragen, maar na vijf minuten gepraat te hebben w-> hij dat altijd weer vergeten. De huidige minister van Justitie Van Aj.; die zeer langzaam praat op de tribune wordt wel eens opgemerkt dat iemand hem nog eens van 33 up 45 toeren moet over zetten is ideaal voor leerlingstenografen. „Maar", zegt men bij de stenografi sche dienst „Van Agt is nog snel vergeleken bij ene oud-ministtr De Bruin. Die kon Je met een lucifer nog bijhouden." OPLEIDING Sinds het begin van de Jax-en 60 is de opleiding van stenografen door de dienst in eigen hand genomen. Behalve stenografie volgens de methodes Pont of Groote, leert men typen, staatsinrichting, het regle ment van orde en iets van economische vraagstukken. De mini mumtoelatingseis is gymnasium, atheneum of ten daarmee gelijk staande opleiding. André Boon en Van Beurden typeren 't werk tijdens 'n gesprek als ,,'t is 'n specialisme en ook n aantrekkelijk en lucratief vaik. Je hebt de mogelijkheid door de vas te vrije da/gen om er dingen bij te doen. Een van onze-stenografen is wetenschappelijk medewerker aan de Gemeente Universiteit van Amsterdam, sommigen studeren nea. Met nederige hoogmoed", zeggen do heren, „deze dienst is een oase in het parlement. Er is een voortreffe lijke teamgeest. Een noodzakelijk heid als Je in een keten werkt". Een van de nadelen vindt men: „Je zit overal met je neus bij, maar in feite verricht Je herscheppend werk. Daarom doen de meesten van ons iets in het verenigingsleven." Is het nou niet veel gemakkelijker om gewoon een bandrecorder aan ta zetten en die band later uit te typen? „Iedere stenograaf heeft zijn eieen band. Dat is een van de hulpmiddelen. Het zou mogelijk zijn indien men precies altijd voor de microfoon sprak en bijvoorbeeld geen drie mensen de spreker tegelilk in de rede wilden vallen. Banden hebben ook het nadeel dat men het beeld van de gesproken tekst mist. Bij een stenogram kan de steno graaf al utiwerkend de zin in goed Nederlands overzetten. Een steno graaf al uitwerkend de zin in goed redacteur." Heden ten dage worden nog steeds de meest mooie maar ook vreemde stijlbloempjes geleverd door de geachte afgevaardigden. Men is er huiverig voor om recente voorbeel den te geven. Dus gravend in het boek dat verscheen bij het 100-Jarig bestaan, komen de volgende Kamer- kreten naar voren „Als Thorbecke nog zou leven, zou hij zich omdraaien in zijn graf.. „De bomen langs de weg lijden aan vernielzucht. „Men heeft de koe bij de verkeerde horens gepakt. Dit zijn nog redelijke voorbeelden, maar ieder die regelmatig de publieke tribune bezoekt, weet dat menig afgevaardigde onder de bekoring van eigen woorden geraakt en zinnen dan uitbouwt tot zeven bijzinnen zonder end. Voorbeelden van mensen die helder en begrijpelijk spreken zijn Bakker en Den Uyl. „Echte sprekers", zegt men, „zijn er haast niet meer. We bedoelen mensen die een betoog opbouwen, zoals nu Schakel dat bijvoorbeeld uit het hoofd weet te dben." SPREEKTAAL BIJ de stenografische dienst streeft men bij de verwerking naar een zo duidelijk mogelijk taalgebruik. De handelingen dat zijn de verslagen van de algemene vergaderingen moeten voor meer mensen toeganke lijk worden. Kamerleden zullen in het vervolg ook nog maar twaalf uur de tijd hebben om hun eigen stenogram nadat het is uitgetypt door te lezen en eventueel te corrigeren. Voor de ministers zal die tijd na wat touwtrekken vermoedelijk op 18 uur na het beëindigen van hun speech worden vastgesteld. Er bestond namelijk al 25 Jaar een regel waarin was bepaald dat de Handelingen 2 maal 24 uur na de zitting klaar moesten zijn. Het wordt nu twee weken doordat het correctierecht tyd vreet. FEEST Het 125-jarig bestaan zal pas op 26 november worden gevierd. Het wachten is op een boekje, geschre ven door Nico Cramer: „Wandelin gen door de Handelingen". Het is een klein eerbetoon aan een afdeling binnen de Staten-Generaal die praktisch nooit voor het voetlicht treedt. Toch is deze dienst vergelijkbaar met de souffleur van het beroepstoneel. De souffleur zorgt dat het spel door kan gaan. De stenograaf zorgt voor de geschreven woorden waaruit geschiedenis is ontstaan en is opgebouwd. Een foto die 67 Jaar oud is. In zijn latere leven in het parlement was de heer Drees vaak een te snelle spreker. Even samen in de Vergader- zaaV. Zittend Boon, daarachter staande, de heren André en Van Beurden. Even samen in de Vergaderzaal. Zittend Boon, daarachter staande, de heren Andre en Van Beurden. "Het is al weer ruim een Jaar ge leden dat we er via Uw blad van in kesnnis werden gesteld dat 2 Eind- hovense röntgenologen kans hadden gezien diverse ziekenfondsen voor f 675.000 op te lichten. Ook dat er in Heerenveen een dokter was die een zelfde foefje uithaalde, maar deze deed het op een bescheidener schaal. Het gin,' hier maar om bijna een half miljoen! Deze laatste affaire is afgelopen week voor de rechtbank te Leeuwarden geweest. Niet de dokter zelf was de boosdoener, maar zijn vrouw. Ze was bepaald een betere boekhoudster. Het loont in Nederland wel de moei te om de zaak op te lichten. Ze kwam er tenminste af met een boete van f20.000. Er zal natuurlijk wel belas ting over betaald moeten worden, maar een vette kluif is er in ieder geval wel aan over gebleven, tenzij de ziekenfondsen de gepresenteerde rekening van f594.170.37 betaald krij gen. Is het de redactie van het L.D. soms bekend wanneer de zaak van bo vengenoemde specialisten voor zal komen? Ze hebben toch geen streep je voor op die doktersvrouw uit Heerenveen? En ik kan me niet voorstellen dat zoiets in Nederland in de doofpot gestopt zal worden. Voor kleine vergrijpen is vaak veel meer drukte gemaatot. Misschien dat U er eens naar kunt informeren. Met mij zijn er velen erg benieuwd naar dit proces! ben benieuwd.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1974 | | pagina 21