Crosby, Stills, Nash en Young-lp
Uitblinker' van
Jen Rog: country
uit Volendam...
Jaren 50 herleven
met Everly Brothers
Vier kanten
beetje teveel
Van Morrison is
van het goede
van Zijp
The Duke lives on
DONDERDAG 12 SEPTEMBER 1974
Charlie McCoy
de 'hit man'
uit Nashville
The Nashville Hit Man
Charlie McCoy Monument
80115.
Er bestaat in onze muziekwereld
een bepaalde categorie vocalisten
en instrumentalisten van wie Je
nooit meer verneemt dan wat
pipekleine letterjes op de hoes van
een plaat. En soms zelfs dat niet.
Ze behoren tot het legertje van
studiomusici die te pas en te on
pas worden gebruikt voor de be
geleiding van artiesten die het tot
een forse naamsvermelding op de
front van de hoes hebben ge
bracht. De werkers van het 25ste
uur, zou Je ze kunnen noemen.
Dat er heel wat talent onder deze
studiomusici schuil gaat is een
feit hoewel er ook artiesten on
der zijn die hun hoogtepunt reeds
lang achter de rug hebben en die
hun nadagen uitdienen in de stu
dio. Een van de drukstbezette zo
genaamde „sessiemuzikanten" is
Charlie McCoy uit Nashville. Hij
verleende assistentie bij de opna
me van vele grote namen als Bob
Dylan, Perry Como, Elvis Pres
ley, Joan Baez en Brook Benton
om er maar eens een paar te noe
men. In de loop der Jaren kreeg
hij de bijnaam „The Nashville
Hit Man" en steeg uit boven de
groep „naamlozen" dankzij zijn
verkiezing tot beste instrumenta
list van het jaar nadat gitarist
Chet Atkins deze onderscheiding
negen Jaar lang had verworven.
Charlie McCoy is een virtuoos op
de mondharmonica zij het weer
op een heel ander terrein dan de
Belg Toots Tielemans. Voelt Toots
Tielemans zich met meest thuis
in de jazz. Charlie McCoy is voor
al bekend door zijn country-mu-
ziek. Op de eerste solo-elpee staan
verschillende country-nummers
zoals Boogie Woogie dat op het
ogenblik erg hoog staat in de
country top 100, en I can't help
if I'm still in love with you. Ver
der staan op de plaat het over
bekende Silver treads and gol-
de needles, Vou win again, Heart
over mind en The way we were,
de muziek uit de film die vorige
woede in Leiden draaide. Het
geheel is gevat in een fraaie hoes
in de „Bonny and Clyde-stijl.
B.V.L.
Er komt weer een nieuwe LP
van Crosby, Stills, Nash en Young.
Na een periode waarin de leden
zich op solo-werk hebben gestort,
werd eerder dit Jaar besloten weer
samen te gaan. Een succesvolle
Amerikaanse tournee zit er al op,
een nieuwe Elpee is in voorberei-
din. Ongetwijfeld erg goed nieuws
voor de fans van David Crosby
(ex-Bvrds), Steven Stills (kwam
uit Buffalo Springfield) Graham
ash (Hollies) en Neil Young. Sa
men immers hebben de begaafde
heren vanaf de fusie van de mu
zikale talenten in '69 pop-histo
rie geschreven met o.a. de lang-
draaier Déjé Vu. Tot aan het solo
tijdperk verzorgde CSNY een zo
veelzijidig repertoire meit zulk fraai
vocol-harmony-werk dat de om
schrijving topgroep heel best op
de p'aats was. Of het nu gevoelige
songs waren of swingende rockers
Crosby, Stills, Nash en Young
maakte t steeds opnieuw, zoals
als te besluisteren is op So Far.
Nieuw werk van de groep verdient
een voorgerecht moet de platen
maatschappij hebben gedacht.
Vandaal dat So Far, uitgebracht
voor de nieuwe LP het licht gaat
zien, een The Best of-album is.
Op de verzamel-LP staan behal
ve Deja Vu, de nummers Helpless
ly hoping, Wooden Ships, Tach
your .--children, Ohio, Find the
Cost of freedom, Woodstock, Our
Hous;, Helpless, Guinnevere, Sui
te Jude Blue Eyes. P. v. T.
The Everly Brothers 1957-1960
Negram SPLO 135.
De tweede helft van de Jaren
vijftig zal de geschiedenis ingaan
als het tijdperk waarin de jeugd
zich een eigen „image" verschaft
te. Het wat oubollige woord „bak
vis" werd vervangen door teena
ger, de jongeheren en jongeda
mesmode alleen de maat werd
aangepast, het model bleef het
zelfde maakte plaats voor een
eigen mode en de jeugd maakte
ook aanspraak op een eigen „mu
ziekcultuur". Niet meer samen
met pa en ma luisteren naar
„Vers van de pers" gepresenteerd
door ene mijnheer Van Praag
maar discjockey Herman Stok of
Dick Duster (van 't Sant) met
,Tijd voor teenagers".
Coryfeeën uit die tijd zijn ook
nu nog niet vergeten: Elvis, Cliff
Richard en The Shadows, Buddy
Holly. Fats Domino en niet te
vergeten The Everly Brothers.
Don en Phil, zoontjes van Ike en
Margaret Everly die als country-
artiesten het midden-westen van
de V.S. doorkruisten met een grote
tent waarin shows werden gege
ven. De broertjes begonnen hun
carriërre op 1 maart 1957 in de
RCA-studio's waar het nummer
„Bye bye love" op de plaat werd
gezet. Een nummer
Two originals of Van Morrison
en Two orginals of Iron Butter
fly, WB 86009-0 en Atl 80.003-0.
Het zal wel ingecalculeerd zijn
door de platenmaatschappij dat
„overvoering" het grootste be
zwaar lijkt van een serie als de
vorig jaar gestarte „Two originals
of", waarin steeds twee oude pla
ten van pop-groten worden ver
enigd. Je moet immers wel een
fanatiek fan van bijvoorbeeld
Van Morrison of Iron Butterfly
STEEDS DE NIEUWSTE GRAMMOFOONPLATEN
HAARLEMMERSTRAAT 279
LEIDEN-TEL. 01710—24010
Duke Ellington. „The Duke li
ves on". Midi 24021 F.
Een plaat die al in 1967 werd
uitgebracht is nu opnieuw op de
markt gegooid, maar dan onder
een andere noemer. Dat gebeurt
natuurlijk meer. alleen heeft de
betreffende maatschappij hier
kennelijk een aanleiding gezien
die de heruitgave wat meer
rechtvaardigt, namelijk het re
cente overlijden van Duke El
lington.
De plaat bevat opnamen van
een live concert in 1966. Een goed
Duke-jaar trouwens, want com
posities als „Black and Tan Fan
tasy", „Creole love call" en „Sa-
tin Doll" genoten toen in Jazz
kringen een populariteit die (re
latief) vergelijkbaar was met wat
in popkringen teweeg werd ge
bracht door lieden als The Sto
nes. En The Duke speelde ze.
„The Duke lives on" is een ti
tel die uiteraard meer dan de in
houd van de plaat aansluit op
de actualiteit. Maar dat maakt de
waarde van deze langspeler na
tuurlijk niet geringer. W.W.
Grootste hits van Alice Cooper
Greatest Hits Alice Cooper
WB 56043.
Alles went. Hoe lang is het nou
eigenlijk geleden dat Alice Coo
per werd afgeschilderd als uiterst
vreemde roek-vogel in de pop
wereld? Bepaald nog niet zo lang
toch.
Tegenwoordig echter wordt de
man van de gelijknamige groep,
die zulke merkwaardige acties in
de optredens deed, al lang niet
meer beschouwd als een vreem
deling op deze aarde. Andere groe
pen hebben het toneel inmiddels
herschapen in het decor voor
nog huiveringwekkender annex
belachelijker toestanden, waar
bij Alice Cooper en z'n maten tot
nette Amerikaanse golfspelende
boys geworden zijn. Maar goed,
Alice Cooper was en is een mu
zikaal fenomeen en hoe gaat het
dan die kunnen razend popu
lair worden. Van Cooper-LP's
werden tot nu toe bijna vijf mil
joen exemplaren verkocht, wat
aardig illustratief mag heten.
Reden te over dus om op een
Greatist Hits LP nog eens alle
bekende werken uit te brongen.
Met I'm eighteen, Is it my body,
Desperado, Under my wheels. Be
my lover. School's out/Hello Hoo
ray, Elected, No more mr. Nice
Guy, Billion Dollar Babies, Tee
nage Lament '74 en Muscle of
Love wordt een aardig inzicht ge
geven van 's mans donkerbruine
roek-werk. P.d.T.
zijn, om nou maar direct (voor
27 gulden) in het bezit te willen
komen van twee LP's van die
mannen. Nog even afgezien van
het feit of die langduurders goe
de muziek bevatten (zoals in dit
geval) lijkt een gebrek aan va
riatie het succes van zulke al
bums te bedreigen.
Neem nou bijvoorbeeld Van
Morrison. Op de LP's van Mor
rison his band and the Street
Coir en Tupelo Honey, maakt de
voormalige inspirator van de groep
Them goede muziek. Maar wie één
v. d. vier kanten heeft beluisterd,
die kan by na met zekerheid voor
spellen wat er op de andere drie
aan muzikalé hoogstandjes gaat
volgen. Natuurlijk, er zijn kleine
onderlinge verschillen zo erg is
het nou ook weer niet maar
in het algemeen kun Je toch
stellen dat vier kanten Morrison
net een beetje teveel van het goe
de is. Vooral omdat zijn muziek
in de „na-Them-tiJd" allemaal
net iets te perfect en te glad over
komt. Wat Morrison op de uit
1970 en '71 daterende langduur
ders doet is volmaakte dan de mu
ziek uit die Them-tijd (want toen
rammelde de sound nogal eens,
terwijl de nummers nu veel uit-
gebalanceerder overkomen) dat
wel. Maar waar V.M. met Them
ondanks de kleine tekortkomin
gen. die bepaalde spanning kon
opwe»ken in nummers als Gloria,
How Long en Mystic Eyes, daar
slaaft Morrison so'o toch nau
welijks in. Op beide LP's mogen
ijzersterke nummers staan (met
Tupolo Honey wat kracht betreft
duidelijk in het voordeel) er is
niet bepaald sprake van spanning
of al te veel variatie.
Er is natuurlijk niets op tegen
om oude LP's opnieuw uit te bren
gen, maar beter zou misschien
zijn geweest de beste nummers
daarvan onder te brengen op één
exemplaar en die op de markt
te deponeren. Dan zou wellicht
een groter publiek worden bereikt.
Dat "kan ook gelden voor het Iron
Butterfly-album, hoewel daarin
bepaald wat meer muzikale afwis
seling voorkomt. De uit 1969 stam
mende LP Ball staat nog hele
maal onder invloed van zanger
organist Doug Ingle, die bij het
schrijven van zijn nummers werd
geïnspireerd door kerkmuziek. In
gle immers was vroeger organist
in de kerk van zijn (dominee)va
der en kon nog maar moeilijk
loskomen van die muzikale in
vloed. Terwijl de rest van de be
zetting van de eerste succes
volle underground-groep v. Ame
rika sterk wisselde, „droegen" In
gle en bassist Lee Dormann de
muziek, zoals later ook op de
sterks'e lp produktln agadda-da-
vida. Op de langdraaier Meta
morphosis Is die Ingle-invloed
verdwenen. De oude muziek is
begraven, zoals ook de hoes wil
aangeven met die doodskist, een
nieuwe sound maakt de entree.
Het is meer stampwerk, als indi
catie voor de hard-rock muziek
die later op de laatste LP „Hea
vy" gemaakt zal worden. p.d.T.
Op d'eze muziekpagina
bijdragen van:
Paul de Tombe
Wim Wirtz
Hans van der Wereld
Eindredactie
Bram van Leeuwen
Het is allemaal begonnen in
1972. Vicky Leandros, dochter van
de bekende Griekse componist en
orkestleider Leo Leandros, was
tot op dat ogenblik een zangeres
die verdienstelijk werk verichtte
maar niet op een internationale
bekendheid kon bogen. Daar kwam
met één slag verandering in toen
ze voor Luxemburg werd aange
wezen als vertegenwoordiger in
het Eurovisie-songfestival. Ze
kwam, zag en overwon met het
liedje „Après toi", dat in enkele
maanden tijds een „millionseller"
werd.
Sindsdien kon het allemaal niet
beter. Ze doorkruist Europa: van
noord naar zuid, van oost naar
west en geniet
pulariteit bij onze oosterburen en
in Frankrijk. Ook in Nederland
behoort ze met Demis Roussos
tot d? best verkochte Philips-ar-
tiesten. Speciaal voor de Duitse
markt verscheen dezer dagen een
nieuwe langspeler met als titel
„Ein Lied für dich".
De invloed van vader Leandros
is ook op deze schijf weer duide
lijk merkbaar: niet alleen teken
de hij voor de produktie van de
schijf, maar bovendien leverde hij
een compositorisch aandeel in ze
ven van het dozijn liedjes dat
Vicky ten gehore brengt.
De bekendste van de twaalf is
ongetwijfeld „Theo, wir fahren
nach Lodz", waarmee ze de af
gelopen weken in de hitparade
stond. Maar het is zeker niet de
beste. De plaat bevat kwalitatief
veel betere liedjes as Rod ist die
Liebe, Abschied tut weh en Au
revoir und goodbye, alle drie van
het tandem Leandros/Munro. Het
sterkste nummer dat zeker ook
single-kansen heeft vind ik
persoonlijk Das Lied der Sehn-
sucht, mede dankzij de zeer
fraaie instrumentale (lees mond
harmonica- begeleiding.
Vermeldenswaard is zeker ook
de Duitse versie van O kir' Ando-
nis die al eerder te beluisteren
was op de Franse elpee „Ceux
que J'aime". Tenslotte nam Vicky
Leandros ook nog tweemaal een
duik in het hitverleden: met de
titelsong van de film „Exodus"
en een „gouwe ouwe" van Elvis
Presley: „Love me tender". Een
plaat die zonder twijfel hoge ver
koopcijfers tegemoet gaat.
B.V.L.
voor die dagen astronomische
aantal van twee miljoen exem
plaren werden verkocht. Daarna
waren de Everly Brothers niet
meer uit de hitparade weg te
slaan. Bird dog, Wake up 11 te
susie (in Nederland gecoverd door
de Butterflies met „Willem wordt
wakker") All I have to do is
dream, Take a message to Mary,
Till I kissed you. Problems en Let
it be me, om er maar eens een
paar te noemen. Achtendertig
nummers uit die eerste succesja
ren zijn nu samengebracht op
een dubbelalbum He; zijn alle
maal opnamen die destijds wer
den uitgebracht op het Cadence-
label. Zo bevat de plaat een aan
tal nummers van de lp .Songs our
daddy taught" dat slechts in zeer
beperkte oplage in Nederland werd
uitgebracht. Een heerlijk brok
nostalgie, die vooral de groep, wier
jeugdsentiment ligt in die jaren
zeer zeker zal aanspreken.
B.V.L.
Oude glorie van
Erroll Garner
Erroll Garner. The king of pia
no jazz. Festival, album 166-
Na de vele nieuwe platen die
pianist Erroll Garner recentelijk
heeft gemaakt, mag het een ver
ademing heten te worden ge
confronteerd met een dubbelal
bum waarin de oude glorie van
de meester in alle omvang is
vastgelegd. Immers, ook Erroll
Garner is hard op weg enige
stramheid onder de leden te eaan
voelen. Het ondeihavige dubbel
album omvat 32 „standards"
die door de jaren heen zijn door
gezaagd, opnieuw gevoegd of dom
weg in vergetelheid zijn geraakt.
Bijvoorbeeld: „I cover the water
front", „Love walked in", „India
na", Stardust" en „All the things
you are". De opnamen zijn ge
maakt tussen 1945 en 1949. Ze
laten de luisteraar onwillekeurig
stilstaan bij het element dat
Garners spel zo'n heerlijk en
apart geluid verstrekte: de zware
bassen met de soepel vertraagde
rechterhand. En dat is iets om
op een rustige, regenachtige
avond diepgaand in je op te ne
men.
W.W.
Richard Betts
voorbeeld voor
country-musici
Highway Call —Richard Betts
Cap 47516—Y (CP 0123).
Zoals hij met de Allman Bro
thers Band al ver voorlag in de
muzikale ontwikkeling van (Ame
rikaanse) zuidelijke groepen, zo
is Richard Betts ook alléén het
voorbeeld van vele country-mu
sici. Betts. een begrip als .sou-
thern-rock" gitarist is als geen
ander in staat zijn instrument
met „diep" gevoel te bespelen.
Een omschrijving die al kon gel
den in de tijden dat hij nog sa
men met wijlen Duane Allman
de leadgitaar hanteerde in de All
man Brothers en die ook opvaat
nu hy solo-LP's volmaakt. Wel
iswaar sa 1 ei met een keur van
country-musici.
Maar Richard Betts drukt on
miskenbaar zijn stempel op dp
langduurder. Niet alleen tekende
hij voor alle nummers op één
na, Betts melodieuze gi
taar- en vocale werk springen er
evenzeer uit. Voeg daar nog bij
dat hij de plaat samen met John
ny Sandlin ook nog produceer
de en Je mag stellen dat zijn be
trokkenheid bij zijn solo-pródukt
was. zoals zijn muziek is: volle
dig en „d!iep". Waarna niet ge
zegd wil zijn dat iedereen geraakt
zal worden door nummers als bij
voorbeeld Handpicked en Kissim-
mee Kid. waarmee de tweede kant
geheel gevuld is. P.d.T.
The Cats, Left Side, BZN, Mad-
dog, The Fools, Next One én Jen
Rog, dat zijn zo de bekendste pop
groepen waarmee Volendam de
laatste jaren geregeld vertegen
woordigd is in onze vaderlandse
hitlijsten. Jen Rog is één van de
Jongste groepen uit het dorp. Ze
bestaan sinds juni 1972. Het was
op de twaalfde van die maand
dat Martin Veerman en Jaap
Schilder uit Coffin' stapten en
Theo van Scherpenseel en Peter
van Bergen Progress vaarwel zei
den. Gevieren besloten ze verder
te gaan onder de naam Jen Rog.
Dezer dagen verscheen hun vijf
de single ,.'t Was nacht". De groep
trad verschillende malen op in het
Dorpshuis in Rijpwetering.
Al snel kwam er een plaat van
de nieuwbakken formatie. Nie
mand minder dan Arnold Müh-
ren van The Cats was de producer
van Jen Rog's eerste single, „De
vilish Mary". Ondanks het feit
dat deze plaat, zo'n week of vijf
een keer of zes per dag gedraaid
word, was een plaatsje in de hit
lijsten voor de vier Volendam-
mers niet weggelegd.
„Het is wél een hit geweest",
zegt Theo van Scherpenseel, die
als onderwijzer aan een Volen-
damse basisschool zijn dagelijkse
kuchje verdient. Enige tijd later
verscheen de tweede Jen Rog
single, „So long ago". Ook dat
werd weer geen hit.
„Erg Jammer was dat, want het
was een nummer van mij. We wa
ren allemaal erg gelukkig met dit
nummer en ook erg veel van onze
kennissen, waaronder dus onze
producer Arnold Mührer, zagen
erg veel in deze plaat. Ik geloof
dat ie misschien twee keer voor
de radio geweest is.
Manager Hans Duin: „Ja, maar
het beroerde is dat er wekelijks
zo'n honderdtwintig nieuwe sing
les worden uitgebracht en als Je
daar als beginnend groepje tussen
zit, valt het niet mee om op te
vallen".
Martin Veerman, de drummer
van Jen Rog en een broer van
Cees Veerman van The Cats: „We
hebben door „Devilish Mary" een
bepaald stempel opgekregen. Dat
vinden we helemaal niet erg. Het
is wel vreemd: „Devilish Mary"
werd geen hit maar erg veel men
sen kennen het wel. „So long ago"
heeft helemaal niets gedaan en
ook dat schijnen erg veel men
sen vrij goed te kennen;
Over de bühne is ook wel iets te
vertellen. Jen Rog schrikt er na
melijk niet voor terug om op het
podium gein uit te halen. We
hebben eens een act opgevoerd
compleet met een opera-zangeres,
die werd gespeeld door Theo. We
hadden een aantal bandjes met
opera-muziek achter de hand en
mijn broer Karei was ook van de
partij", vertelt Martin Veerman.
Sologitarist Jaap Schilder: „We
hebben ook eens in het Concert
gebouw gespeeld. Dat was in het
voorprogramma van Curved Air.
Het was een hele belevenis om
daar in het Concertgebouw te
staan, al waren we wel knap
zenuwachtig. Verder haalt 't wei
nig uit of je daar staat, want het
publiek daar interesseert zich wei
nig voor een groepje als Jen Rog.
Ze gaan er echt Je platen niet
door kopen".
Jen Rog staat sinds haar der
de single niet meer onder kon-
trakt bij Bovema maar bij Ne-
?ram. Eerste single voor deze pla
tenmaatschappij was „Weilla
wiailla', een geheide meestamper.
„Weilla, wailla spelen de Jon
gens van Jen Rog al heel lang in
de zaal en het is één van hun
meestgevraagde nummers tijdens
een optreden. Logisch dus, dat het
een keer op de plaat werd gezet.
Maar helaas, een hit werd het
niet. Tal van mensen hadden
moeite met het uitspreken van de
titel. „Toch is het heel eenvou
dig", zegt Theo. „Je spreekt het
uit zoals Je het zegt
Het kontrakt met Negram
houdt in dat ze twee singles per
jaar zullen maken. Twééde Ne
gram-plaat werd „Sunday mor
ning" een prachtig nummer wat
Theo van Scherpenseel samen
schreef met Evert-Jan Veerman,
voor Volendammers „Jash", die
nog een tijdje in de Left Side
heeft gespeeld.
Jen Rog beschikt over een kon-
stant repertoire. „We zitten er
helemaal niet zo erg mee, als er
bijvoorbeeld op een avond maar
drie man in de zaal was om naar
ons te komen kijken. Dan doen
we de gordijnen van het toneel
dicht en dan zijn wij alleen in
de zaal. Spelen doen we toch, pu
bliek of niet. Dat doen we na
melijk nog steeds voor de lol.
Twee van ons zijn beroeps, Mar
tin en Jaap. Peter en ik wer
ken nog elders, aldus Theo.
Peter van Bergen over de
naam van de groep: „Jen Rog
was vroeger hier op Volendam een
vreselijk vies kereltje, hij waste
zich nooit. Toen hij zó oud was
dat hij in een bejaardenhuis werd
opgenomen werd hij eerst eens
flink in de tobbe gezet. Daar
kon ie niet tegen en een week
later was ie dood. Er schijnt trou
wens nóg een echte Jen Rog te be
staan, ergens in de buurt van
Harfsen.
Jen Rog doet erg veel country
in haar muziek.Zou het daarom
niet aardig zijn om er een steel-
gitarist of zo bij te nemen? Mar
tin: „Ja. dat is wel aardig, maar
dat levert nogal wat problemen
op. Hier op Volendam is er nie
mand die dat kan, het moet dus
iemand van buiten worden. En
als buitenstaander moet Je ste
vig in Je schoenen staan om de
humor van de Volendammers te
kunnen snappen én te waarde
ren. Als wij met z'n vijven zou
den zijn kan ook de installatie
niet meer in het busje".
Discografie Jen Rog:
Imperial 5C006-24644
Develish Mary—Oh, the road
Imperial 5C006-24688
So long ago—Ramblin*
Negram NG-385
Weilla waillaOne summerday
Negram NG-414
Sunday morning—Diggy liggy lo
Negram NG-444
't Was nachtKoning voetbal
H.v.d.W.
