Leidsch Dagblad | 1974 | 19 augustus 1974 | pagina 13

SCHUITEN IS WERELDKAMPIOEN

Nieuweling
Venix rijdt
naar zilver

Slechts brons
voor Keetie.

Uitslagen Montreal

Harrie v. Leeuwen
maakt zich waar

PETER POST OOGSTTE WAT FRANS MAHN ZAAIDE

Tandem rijdt zich naar halve finales

MAANDAG 19 AUGUSTUS 1974

PAGINA 13

SPORT SPORT SPORT SPORT

MONTREAL Roy Schuiten heeft zondagavond zijn eerste wereldtitel voor de poorten
van de hel weggesleept. Niet in de finale tegen de bijna 12 jaar oudere Belg Ferdinand Bracke,
wel in de halve eindstrijd tegen zijn leeftijdsgenoot, de eveneens 23-jarige, Knud Knudsen.
Tegen de Noor had Schuiten, met nog drie ronden van 285 meter te rijden een achterstand van
meer dan twee seconden, meer dan 25 meter. Op de streep lag hij drie en een halve seconde
voor. Drie mannen waren van een verschrikkelijke last bevrijd. Het karwei was geklaard.
Bracke kon voor Schuiten in deze vorm geen hindernis meer zijn. Schuiten had zijn stap naar
de professionals meer dan waar gemaakt, hij was onder de druk ten minste zilver te moeten win
nen ongeschokt gebleven. Hij was zelfs niet bezweken tegen de machine Knudsen die hem met
zijn moordende tempo bijna over de afgrond had gestort.

De tweede gelukkige man was Pe
ter Post, die eindelijk het succes voor
zijn Raleighploeg veroverde, waar zijn
Engelse werkgevers een heel seizoen
op hadden gewacht.

En Frans Mahn had wellicht de
meeste voldoening. De baancoaoh van
de Nedertanders had Schuiten in de
afgelopen winter overtuigd dat hij
geen eind aan zijn wielerloopbaan
moest maken. Mahn hielp bij het
vinden van een oplossing voor de za
kelijke problemen van Roy Schuiten.

Mahn bracht de man terug die in
rijn amateurploeg de kern van het
achtervolgingskwartet had moeten
zijn, die een favoriet op de achter
volging was geweest. Frans Mahn be
hield de man die zo veel voor de
wielersport in dit seizoen heeft bete
kend. Frans Mahn zaaide, Peter Post
oogstte. Eind Juni ondertekende Roy
Schuiten bij Raleigh het vetite con
tract dat hij niet mocht laten schie
ten, maar dat voor Frans Mahn een
onvulbare leegte achterliet.

Zondagavond stond Frans Mahn,
nadat Schuiten hun beider werk had
bekroond, aan de rand van de baan.
De baancoach, toch waarlijk niet een
van de meest emotionele mensen in
de Nederlandse wielerwereld, kon de
traan niet wegdwingen die naar bo
ven kwam toen Roy Schuiten met
beide armen hoog zijn Jubelronde
reed. Hij ving Roy Schuiten op. Feli
citeerde hem en kreeg het bedankje
van Roy Schuiten. Daarna liep de
wereldkampioen door. Het zou over
dreven zijn te beweren dat Frans
Mahn en Peter Post dikke vrienden
zijn. De confrontatie rond Schuiten
heeft de verstandhouding niet verbe
terd. Peter Post stond zijn renner in
zijn hart slechts met tegenzin af aan
het gezag van de baancoach.-Post
liep zich van de zenuwen op te vreten
("MRn hart sloeg over") toen Schui-

Voetbal Pele heeft een Brazi
liaanse firma een proces aangedaan
wegens misbruik van eijn bijnaam
voor commerciële doeleinden.

ten door Knudsen op ruime achter
stand was gereden. "Mahn begrijpt
het niet. Die geeft aan dat Schuiten
zo'n grote achterstand heeft, maar
dat moet je niet doen bij Roy. Die
moet de illusie hebben te gaan win
nen. Ik heb steeds geroepen; je wint.
Schuiten won".

Maar hoe. Knudsen toch ook geen
voorbeeld van de razende vertrekker
draaide weer zijn mechanische ron
den. Het perfecte tempo dat tot in de
tweede kilometer net een streepje
hoger lag dan dat van Schuiten. In
de derde en de vierde kilometer sta
biliseerde het beeld zich en langzamer
dan Knudsen zijn voorsprong had
veroverd krabbelde Schuiten terug.
Twee en een halve seconde lagen er
nog, in het nadeel van Schuiten toen
de laatste kilometer begon. Schuiten
plaatste de tweede demarrage, het
unieke wapen dat alleen hij in zijn
arsenaal heeft. Op hetzelfde moment
brak Knudsen. De Noor: "Ik weet
niet hoe het komt. Ik was waar
schijnlijk voor het eerst in mijn loop
baan nerveus. Misschien is dat door
die start gekomen, waar mijn ketting
van het wiel schoot. Wij moesten op
nieuw vertrekken. Werkelijk, mijn
handen trilden. Vier kilometer ging
het goed. Toen was alles voorbij.
Er kan altijd maar één renner win
nen en die ene was ik vandaag toe
vallig niet."

De andere halve eindstrijd, tussen
Pijnen en Bracke werd volledig over
schaduwd door de sensationele ont
wikkeling van de adembenemende
6trijd van Schuiten en Knudsen. De
oude Ferdinand, grijs in zijn hele
haardos reed als in zijn beste jaren
een periode die eigenlijk nog steeds
niet is afgelopen, hoewel zijn car
rière nog dateert uit de periode dat
Peter Post zelf fietste en in 1964 al
gemarkeerd werd door de eerste van
zijn twee wereldtitels. Drie jaar later
was Ferdinand Bracke houder van
het werelduurrecord, in 1968 werd hij
derde in de Ronde van Frankrijk.

Die man was de tegenstander van
Roy Schuiten nadat Pijnen de bron
zen troostprijs had veroverd op de
nog steeds aangeslagen Knud Knud

sen. Bracke kon de strijd niet win
nen, ieder wist het, hij zelf ook, ten
zij natuurlijk Roy Schuiten een enor
me inzinking zou krijgen. Maar
Bracke gaf zich niet op voorhand
gewonnen. Hij werkte een achter
stand van twee seconden weg, opge
lopen in de eerste halve ronde. Na
1200 meter lag hij precies gelijk, liep
een paar meter weg van Schuiten en
had na 3000 meter weer precies de
zelfde tijd als de Nederlandse kam
pioen.

Nog één keer nam Bracke een mi
nimale voorsprong, nimmer was zijn
winst groter dan drie meter, tot Roy
Schuiten in de laatste 1300 meter
ongenaakbaar toesloeg. Schuiten kon
weer grijpen uit die onuitputtelijk
lijkende reservevoorraad van kracht.
Bracke in zijn derde achtervolgings-
rit op één dag niet meer. Zes secon
den, bijna tachtig meter moest hij op
de laatste kilometer toegeven aan de
man, die Nederland zijn eerste we
reldkampioenschap gaf bij de titel
strijd in Montreal.

René Pijnen veroverde ten koste
van de ontgoochelde Knud Knudsen
de bronzen troostprijs. De uitslagen
van het achtervolgingstoernooi van
de beroepsrenners zijn: eerste halve
finale: Bracke (Bel), 5000 meter in
6 minuten 2,64 seconden, 2. Pijnen
(Ned) 6.06.71. Tweede halve finale 1.
Schuiten (Ned) 5.59.86, 2. Knudsen
(Noo) 6.03.81. Om de derde prijs: 1.
Pijnen 6.08.47, 2. Knudsen 6.16.05. Fi
nale: 1. Schuiten 6.04.71, 2. Bracke
6.12.58.

MONTREAL Voor de zesde keer in haar carrière heeft
Tamara Garkoesjina uit de Sowjet Unie de wereldtitel achter
volging bij de dames behaald. Zilver was voor landgenote Va-
lentina Smirnova, Keetie van Oosten-Hage won de bronzen
medaille.

Keetie van Oosten heeft pech ge
had. Na bijna 1090 meter in de halve
finale liep zij een lekke band op,
waardoor op de 1000-meterlij n op-

gedachten. Aan de ene kant zeggen
zij dat twee landgenoten niet tegen
elkaar kunnen rijden in een achter-
volgingsrit voor de finale.

nieuw moest worden gestart. De Ne- andere kant is bepaald dat de inde-

derlandse kampioene, die bij het
ste vertrek de volle ferme wind In de
rug had gehad moest er bij de twee
de start tegen optornen. De verlei
delijke voorsprong vain 1,64 seconden,
die zij mede dank zij het gunstige
vertrekpunt had opgebouwd (1,41 se
conde winst In de eerste ronde) werd
vrijwel onmiddellijk verwoest door
Smirnova die in de eerste ronde na
de tweede start een volle seconde
terugpakte.

De voor Russische begrippen ten
gere Smirnova heroverde daarna
streepje voor streepje en begon de
laatste ronde met 1,60 meter achter
stand. Het 2.80 winst geworden na
de laatste omloop.

Baancoach Frans Mahn troostte

ling van de ritten wordt vastgesteld
op basis van de uitslagen uit de vo
rige ronde, waarbij steeds de snel
ste tegen de langzaamste komt enzo
voort. De UCI wijkt daar alleen maar
vanaf voor zover het om landgenoten
gaat omdat Antonio Bevilaqua eens
in een halve finale (Amsterdam
1948) Fausto Coppi geen party heeft
gegeven. Coppi kon daardoor free
wheelen, terwijl Schulte zich leeg
moest rijden om Koblet te verslaan.
Als dat niet was gebeurd had Keetie
van Oosten ook in Montreal weer
ziKer gehaald."

Dat is nu volledig waar. Keetie
van Oosten, düe tenslotte met 23/100
seconde verloor had zeker van Mary

Keetie van Oosten die in de kwart- Zane Reoch gewonnen en vrijwel
finale de op een na snelste tijd had zeker ook zilver gehaald als zij niet

Roy Schuiten

gereden, met de opmerking: "dan
maar brons" en voegde er aan toe:
"Eigenlijk had je tegen die Ameri
kaanse moeten rijden en dan was je
wel in de finale gekomen."

Frans Mahn haalde zelfs de geest
van Fausto Coppi nog even naar
Montreal"De UCI hinkt op twee

Montreal Rinie Langkruis en Lau
Veldt hebben woord gehouden. Na
hun uitschakeling in het sprintnum-

Lau Veldt achterop.

i groot als tegen

de Nederlan- Langkruis overblufde de Italianen het Nederlandse duo.

De overwinning ,w

mer stelden beiden dat zij het op de ders in de serie op de Amerikanen al ln de eerste rit. Midden in de baan

tandem samen verder zouden bren- Ash en Woznick was een simpel uit- rijdend drukte hij Ferrucio Ferro

i meer kracht, meer in- Claudio Barrello koel omhoog,
snelheid. Minder

is een goed koppel, de slimme durfer hand liggend was dat het krachtver- tenom kiezen. Het was een te grote

Langkruis met de sterke maar nog schil tussen Nederland en Italië in de opgaaf. In de tweede rit kregen Fer-

twee ritten uit de kwartfinales evii-

klein Stuurfoutje had gemaakt.
Na 1090 meter reed zij in de bocht
over een van de met metaal ver
sterkte schuimrubber strips, die de
baan markeren. Het gevolg was
prompt een lekke band, een schrik
achtig galletje vam de Kleine Zeeuw
se en een nieuwe start tegen de wind
in, die haar een seconde en zilver
kostte.

Uitslagen:

Eerste halve finale: 1. Tamara
Garkoesina (SU) de 3 km in 4.04,99;
2. Mary Jan Reoch (VS) 4.1098.

Tweede halve finale: 1. Valentina
Smirnova (SU) 353.92; 2. Keetie van

gen. Sinds zondagavond hebben zij vloeisel
een medaille binnen hun bereik. Het zicht, i

Met Nederland reden de Tsjechi- oosten (Ned) 3.54.15

De sche wereldkampioenen Vackar/Vy-

Italianen moesten de lange weg bui- mazal, de Russen Semjenets/Kopilov ooaten"(NedT 3000
en de Polen Bek/Kocot naar de voor

laatste ronde van het gevecht om
Barrello precies eenzelfde pak goud, zilver en brons.

Om de derde plaats: 1. Keetie van
in 4.0036 2.
Mary Jane Reoch (VS) 4.06.5 Finale

1. Tamara Garkoesjina (SU) 3.58.73;

2. Valentina Smirnova (SU) 4.02.47.

Bij amateurstayers

MONTREAL Horst Gnas, de wereldkampioen 1971, 1972
en 1973 en Gaby Minneboo, de gedoodverfde favoriet voor de
titel van Montreal, hebben gisteren de stayersfinale van de
amateurs niet voltooid. De titel ging naar Jean Breuer, die
nog nooit uit de schaduw van Horst Gnas had kunnen stappen,
zilver was voor nieuweling Martin Venix en brons voor Miguel
Espinos.

De overwinning van Jean Breuer, mee vertrok niet alleen de grote favo-
een midden-dertiger al, is de triomf riet, die enkele ronden daarvoor nog

de mentaliteit. Twee maanden
geleden bij het Duitse kampioen

schap in Bielefeld reed Breuer in de Martin Venix, de prille stayer, die
srwaoht en onvoorbereid de rol
Nederlands eerste man kreeg
drie opgedrongen,
heeft Venix reed dat moment in derde
positie, een ronde achter Minneboo
en Breuer, die elkaar in een directe
confrontatie hadden ontmoet, vlak
na de start toen Minneboo de Duit
ser was voorbij gegaan.

Het was allemaal zo mooi begon
nen voor Nederland. Breuer vertrok
kop en achter hem Van den

ballustrade, kwam zwaar ten val,
lag met een barst in het heupbeen
en een gebroken sleutelbeen
weken in het ziekenhuis en
voor Montreal maar één trainings
wedstrijd kunnen rijden. Die man
werd wereldkampioen, nadat hij
zich via de herkansing had moeten
plaatsen voor de eindstrijd.

Deze eindstrijd van de amateur
stayer is een onwaarschijnjjk mooie

derlandse trio ruilde binnen een
ronde van positie. Minneboo achter
Breuer en achter de Nederlandss
kampioen Venix en Van den Broek
diens positie te beschermen. Een

weest. Er was triomf en drama,
strijd en tactiek, moed en kunde,
kortom een wedstrijd die alles had.

Behalve misschien voor Nederland
dat zijn favoriet Gaby Minneboo na
bijna dertig biiometer ontgoocheld ZSZZE S

en onmachtig zag afstappen. Daar- van Martln wierstra. En het werkte
prachtig. Van den Broek hield de an
deren uit de moeilijkheden en gelei-
Boksen Wereldkampioen in het deRjk dreef Minneboo Breuer naar
zwaargewicht George Foreman, Mo- van den Broek toe. Van den Broek
hamed Ali en Joe Fraaier zullen op hield Breuer, die hem op een ronde
3 september in Salt Lake City (VS)
demonstraties geven voor een liefda
dig doel, het zgn, "overlevings pro
ject". Het gaat hier om Afrikaanse 0,line
landen die erg te lflden hebben on-

der de grote droogte. Men verwacht De slag was gemaakt, de "coupe-
dat het evenement ongeveer 150.000 gelukt. Maar stayers zijn geen machi
nes. Venix kreeg een inzinking eri
Breuer schoof weer een plaatsje op.
Na bijna dertig kilometer stortte
Gaby Minneboo volledig in. Op een
stukje van minder dan een kilome
ter verloor hij een volle ronde op
dezelfde

Motorsport Het Nederlandse duo
Oosterhuis-Noorlanider is op een
Guzzi 750 zesde geworden in de 24
uren vanLuik. Het koppel legde 260 Breuer, die doorstoomde
ronden af op het circuit van Fran- vaart,
corchamps, 28 minder dan de win
naars de Fransen Chemarin en De
tract. Zy legden 4066 kilometers af.

Martin Venix is niet meer aan een
bedreiging van Breuer toegekomen,
Jaap van den Broek, de 26-jarige,

die nog nooit eerder Sn een wereld
kampioenschap had gereden, kon
zijn derde plaats niet vasthouden te
genover de Spanjaard Miguel Espi
nos, die volledig zijn eigen koers had
kunnen rijden en voor niemand enig
werk had moeten opknappen. "Als wij
voor ons zelf hadden kunnen rijden",
zei Koch tegen Van den Broek, "had
jij nu op het podium gestaan." Van
den Broek: "Ik wist dat ik hier als
derde man was heen gekomen en dat
ik de anderen moest helpen."

Martin Venix won niet meer dan
zilver, maar wel de bewondering van
de ruim 3000 toeschouwers, door de
manier waarop hij een afschuwelijke
val voorkwam. Uit de bocht komend,
schoot Venix van de rol af, in zijn
poging weer de goede positie te vin
den, raakte hij de zijkant van de rol.
Venix redde zich op miraculeuze wij
ze- Hij bleef in het zadel, hij viel
zelfs niet toen stuk voor stuk 28 van
de 36 spaken in zijn voorwiel knap
ten. Met een slingerend voorwiel, op
een fiets die nauwelijks onder con
trole was te houden, moest Martin
Venix, die pas 2*4 maand stayert van
60 kilometer tot stilstand komen. Het
lukte hem zonder te vallen. Hij werd
onmiddellijk op de reservefiets gezet
en ving de strijd met de machtige
Breuer opnieuw aan.

Hij kon niet winnen. Het kampioen
schap had een groot kampioen en

een handvol ontgoochelde verliezers.

Inzinking

Martin Venix was net zo teleurge
steld als de eerste drie van vorig
jaar, die in dit kampioenschap niet
meetelden: Horst Gnas, Rainer Pod-
lesoh en Gaby Minneboo.

Venix: "Als Ik echt goed had gere
den, was de titel voor mij geweest,
maar het ging niet. Er is ook wat ge
beurd. Eerst die inzinking, maar
daar was ik niet stuk van, ik wist dat
ik er over heen zou komen. Toen het
afstappen van Gaby, dat gaf mijn
concentratie een enorme klap en tot
slot dat voorwiel. Op zo'n moment
kun je alleen maar hopen heel bene
den te komen. Dat is gelukt."

Gaby Minneboo was stuk gegaan
aan de druk van favoriet te zijn:
"Voor mij is de spanning te veel ge
weest. Iedereen heeft mijn kansen
opgeblazen. Na tien kilometer was
het eigenlijk al mis. Ik had het gevoel
veel te "groot" te rijden. Het is jam
mer. Een verloren dag is nog wel
geen verloren Jaar, maar toevallig is
dit wel de enige dag in het hele jaar
die werkelijk telt."

Horst Gnas miste de instelling om
deze wedstrijd te rijden en het was
begrijpelijk. Vorig jaar, Vlak na zijn
wereldtitel in San Sebastian veron
gelukte zijn vrouw en die afschuwe
lijke herinnering kwam weer boven
toen hij klaar stond voor de volgende

beoefent, in Montreal op weg

finale. "Ik had geen moraal, in het
afgelopen jaar heb ik te veel moeten
doormaken." Horst Gnas had een hart
onder de riem nodig. Bruno Walra-
ve, die zelf de teleurstelling van Min
neboo had meegemaakt, deed het.
"Met die man ben ik twee keer we
reldkampioen geweest. Ik kan begrij
pen was hij voelt na alles wat er sinds
San Sebastian met hem is gebeurd."
Groter tegenstelling dan tussen de
onttroonde wereldkampioen en de
in-en-in gelukkige nieuwe was niet
denkbaar.

MONTREAL Harrie van Leeu
wen, winnaar van de tweede serie
van de profstayers en met Stam en
Been zeker van een plaats ln de eind
strijd, was dolgelukkig. Aangewezen
op het laatste moment als derde Ne
derlander omdat uitgerekend de
KNWU het zich niet kon veroorloven
met minder dan het maximale aan
tal stayers naar Montreal te gaan.
won hij zijn eerste stayerswedstrijd,
waarin hij Deloof en Kamper, Kem
per, Hortelano en Dupontreue voor
bleef.

Van Leeuwen, als 6tayer hier niet
gewend nog aan het succes, reed Ju
belend een ereronde, lachend, vol
daan. Hij had het bewijs geleverd
erbij te horen. Op eigen kracht, met
hulp van gangmaker Bruno Walrs-
ve. "Geweldig", riep Van Leeuwen".
Ik heb nog te weinig ervaring, maar
het gaat iedere keer beter. Twee
maanden stayer ik pas en nu al in
de finale. Fantastisch". De 29-Jari-
ge Hagenaar is nog niet verwend
door het succes.

Stam won de andere serie, indruk
wekkender, gemakkelijker, iets snel
ler ook, overtuigender, maar hij is
dan ook de man die in Montreal zijn
wereldtitel gaat verdedigen. Al in de
aanvangsfase maakte de razend
snel rondrollende Stam duidelijk dat
hij om te beginnen even deze serie
wilde winnen. Er was geen twijfel,
Theo Verschür bleef enigszins in zijn
nabijheid, maar dat kwam voorna
melijk doordat Cees Stam en Sta
kenburg het wat rustiger aan de
den nadat Nico Been zich op de der
de plaats had genesteld en zij f
overtuiging hadden gekregen en dat
de Italiaan Benfatto hem er niet
meer van af zou rijden.

Cees Stam was zo zeker van zijn

eigen kunnen, dat hij vrijwel nuch
ter aan de start was verschenen.
Stam had weinig zin in een matineus
avontuur en bleef zo lang mogelijk
slapen. Liever een kop thee en een
paar toostjes als ontbijt om kwart
over zeven dan en een volledige maal
tijd om vijf uur in de morgen. Door
de regen van zaterdag begon het pro
gramma gistermorgen al om acht
uur en de start op dat moment was
slechts mogelijk omdat men de hele
nacht met hete-lucht kanonnen is
bezig geweest de baan te drogen. Het
nieuwe hout van de baan van Mon
treal bleek namelijk als een spons te
werken en dat maakte de wedstrij
den op zaterdag zelfs uren na de re
genbui onmogelyk.

De demonstratie van Stam was
indrukwekkend, maar hij bleef de
Verschuren deed, is mij alles meege
vallen. Ieder riep dat hij geen meter
kon rijden, maar hij bleef toch maar
erg gemakkelijk bij. En de Loof mag
nou wel rustig achter Van Leeuwen
blijven rijden, hij kan veel beter.
Mij strooien zij geen zand in de
ogen".

Paardesport Tijdens het natio
nale concours hippique in Baren-
drechit hebben enkele ruiters de kans
aangegrepen zich voor te bereiden
op het CHIO van Rotterdam, dat
woensdag van start gaat. Zo was Stal
Zangersheide van Leon Melchdor ver
tegenwoordigd en Henk Nooren was
aanwezig met enkle paarden van
zijn leermeester Hans Günter Wink
ler. Hij won met Jagermeister toe
passelijk het jachtspringconcours.
Andere winnaars waren Wiel Heber,
Jan Coppelmans en Piet Mooy.

Sprint amateurs:

Finale: Tkac (Tsj) wint in 3 rit
ten van Kravtson (SU); Rossi (It)
wint brons door Jabloenovski (SU) te
verslaan
SPRINT DAMES

Finale: Tamara Pilitsikova (SU)
wint in twee ritten van Sue Nov ar ra
(VS), tijd over de laatste 200 meter
12,29 seconden en 12.51 seconden; om
de dferde plaats: Galina Tsareva
(SU) wint in twee ritten van Linda
Steine (VS) 12.72 en 1266; om de
vijfde plaats: Linda Rombouts (Bei)

gediskwalificeerd5. Iva Zajickova
(Tsj) 13.41; 6. Sheila Young (VS);
7. Minni Nieuwenhuis (Ned.).

ACHTERVOLGING AMATEURS

Finale: 1. Hans Lute (WDld), 4.000
meter in 452.72; 2. Qrfeo Pizzofer-
rato (Ita) 454.24; om de derde
plaats: 1. Thomas Huschke (ODld)
4.50.49; 2. Dieter Thau (WDld) 453.61.

STAYEREN PROFS

le serie: 1. Cees Stam (Ned) 50 km
in 42.2057; 2. Theo Verschueren

(Bel) op een ronde en 200 m; 3.
Nico Been (Ned) op 9 ronden en 100
m; 4. Attillio Benfatto (Ita) op 9
ronden en 220 m; 5. Cadashi Sato
(Jaip) op 28 ronden en 100 m.

2e serie: 1. Harrie van Leeuwen
(Ned) 50 km in 43.2252; 2. Romain
DeLoof (Bei) op 45 m; 3. Dieter
Kemper (WDld) op 260 m; 4. Alain
Dupontreue (Fra) op 9 ronden en
190 m; 5. Amalio Mortelano (Ita) op
13 ronden en 90 m.

De eerste drie naar de finale, overi
gen plaatsen zich voor de herkansing.